Αν ο θυμός ΔΕΝ γίνει θέληση ΔΕΝ θα αλλάξει ΤΙΠΟΤΑ.

Ότι και να λέτε ότι και να γράφετε ότι και να προβλέπετε εγώ θα το λέω μέχρι να ψοφήσω, Αν ο θυμός ΔΕΝ γίνει θέληση ΔΕΝ θα αλλάξει ΤΙΠΟΤΑ.

Και θα μου πείς άσε μας κάτω… ξέρεις εγώ πόσα πακέτα μακαρόνια έσπρωξα σε άνεργους που δεν έχουν να φάνε… πόσα φάρμακα κατάφερα να βρω για τους εθελοντές , σε πόσες διαδηλώσεις πήγα και πόσο ξύλο και τι χημικά έφαγα; 

Και θα σου πω ΜΠΡΑΒΩ χαρά μου. Το έκανες με θυμό όμως. Το έκανες γιατί θύμωσες, που δεν το κάνει κάποιος άλλος, που ίσως και να θεωρείς ότι είναι υποχρέωσή του να το κάνει.


Πολύ καλή η πράξη σου δεν λέω. Καλό και το αποτέλεσμα. Εφήμερο όμως.
Δεν διαφοροποιήθηκες. Δεν έκανες την αλλαγή μέσα σου. 
Θυμωμένος ήσουνα και θυμωμένος έμεινες.
Κι όσο θυμώνεις τόσο μεγαλώνεις την απόστασή σου, από Την Επανάσταση.

Πως μου ήρθαν όλα αυτά ε;
Θα σου πω.
Πήγα και είδα μία θεατρική παράσταση.
Μια ερασιτεχνική θεατρική παράσταση. 

Οι ηθοποιοί ήταν μαθητές λυκείου και εμπνευστές οι καθηγητές τους με πρωτοστάτη τον Λυκειάρχη. Δεν θα σου πω τώρα το ποιος και το που. Δεν είναι της ώρας.
Το μόνο που θα σου πω είναι ότι τους παρακολουθούσα όλο τον χειμώνα να δουλεύουν, εντελώς τυχαία και από πιο μακριά. Άκουγα και διάφορα σχόλια.
Δεν μίλαγα. Μόνο άκουγα και έβλεπα.
Να δω το αποτέλεσμα σκεφτόμουν και θα μιλήσω μετά.

Το μόνο που διέκρινα στα πρόσωπα αυτών των καθηγητών και του λυκειάρχη ήταν
η Καύλα τους να πραγματοποιήσουν αυτήν την παράσταση.
Όχι δεν θα ζητήσω συγγνώμη για την λέξη γιατί αυτό έβλεπα.
Μια έντονη ερωτική επιθυμία με άκρατο ενθουσιασμό κόντρα στα πάντα.
Κόντρα και στα υλικά και στα συναισθηματικά εμπόδια. Κόντρα στα ειρωνικά γελάκια, κόντρα στις αντίξοες συνθήκες του χώρου ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΑ ΠΑΝΤΑ.
Και την είδα την παράσταση. 

Και στο τέλος, ανέβηκα σε μια καρέκλα και φώναζα όοοοσο πιο δυνατά γινόταν.
Και καθώς γύριζα στο σπίτι, με κατεβασμένα τα αυτιά γιατί όσο ήμουν εκεί δεν μπορούσα να βρω καλύτερη λέξη να τους πω, πέρα από αυτό το ξινό «συγχαρητήρια»,
καθώς γύριζα σπίτι λοιπόν αναρωτήθηκα… 

καλά, αυτά τα παιδιά μια χαρά νορμάλ φαίνονταν και με FB, και επειδή είναι της γειτονιάς ξέρω ότι και οικονομικά προβλήματα έχουν οι γονείς τους και μια χαρά την τρέλα της εφηβείας κουβαλάνε και στα μπαράκια το βράδυ τρέχουνε και κακούς βαθμούς παίρνουν … μια χαρά normal καθημερινά παιδία της γειτονιάς σου λέω, Πώς κατάφεραν αυτά τα παιδιά και πειθάρχησαν σε έναν πρωτοεμφανιζόμενο πιτσιρικά σκηνοθέτη και βγάλανε μια τέτοιας ποιότητας δίωρη παράσταση ε;

Και αυτοί οι καθηγητές, με κομμένους μισθούς, με τα σκατά της παιδείας να τους πνίγουν μέχρι το λαιμό, με επιστρατεύσεις και μαλακίες, με γονείς αδιάφορους και παιδιά τρελαμένα γύρω, με τι θράσος ξεπέρασαν την … «κρίση» και δημιουργήσαν ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ;;; ε; 

Τίποτα. 

Θέληση.

Κάνανε τον θυμό τους θέληση. 

Κόντρα σε όλους και σε όλα. 

Καυλώσανε με την ιδέα, 

και με στείλανε στον Παράδεισο.

Evgenia Roubesi

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ