14 Αυγούστου 1974
Πριν χαράξει ακόμα το φως ξυπνήσαμε από εκρήξεις που ακούγονταν μακριά στα δυτικά μας. Οι συνομιλίες στη Γενεύη για επίλυση του κυπριακού προβλήματος όπως είχε διαμορφωθεί με την τουρκική εισβολή κατάρρευσαν. Η δεύτερη φάση της εισβολής ήταν γεγονός
Ανησυχήσαμε αλλά περιμέναμε να ξημερώσει, για να βγούμε έξω να ρωτήσουμε τι γινόταν
Αφού ξημέρωσε για τα καλά οι εκρήξεις και πυροβολισμοί πύκνωσαν και η αγωνία μεγάλωσε
Η έλλειψη καθοδήγησης, η άγνοια και ο πανικός, μας ώθησαν να φύγουμε από το σπίτι και να αναζητήσουμε προστασία κάτω από τα δέντρα στο πιο κοντινό περιβόλι, λίγο έξω από το χωριό
Από εκεί βλέπαμε την Αμμόχωστο να βομβαρδίζεται, να καίγεται. Τα αεροπλάνα σαν κοράκια σχίζαν από πάνω μας σπέρνοντας παντού τον όλεθρο. Μέσα στο φόβο και την αγωνία μας, μάταια πασκίζαμε να μάθουμε καμιά είδηση από το ραδιόφωνο του εθνοσωτήριου καθεστώτος που μιλούσε με συνθήματα και σχεδόν ακαταλαβίστικα
Νωρίς το απόγευμα επιστρέψαμε για τον εσπερινό του δεκαπενταυγούστου. Θέλαμε να προσευχηθούμε αναζητώντας προστασία από τον Θεό και τους αγίους. Ήταν η μόνη ελπίδα που μας απέμεινε μέσα σε εκείνο το χάος
Μείναμε στο σπίτι το βράδυ, μαζί μας μερικοί γείτονες και μια θεία με τον σύζυγο της που ήρθαν νωρίτερα από το Βαρώσι
Το βουητό των τροχοφόρων που διέσχιζαν τον δρόμο ποιο πέρα, δεν μας άφησε να κοιμηθούμε το βράδυ. Καμιόνια ουρές ατέλειωτες, άνθρωποι να φεύγουν τρομαγμένοι με ποδήλατα, μοτόρες, αυτοκίνητα, τρακτέρ, φορτηγά, λεωφορεία. Η μεγάλη φυγή είχε αρχίσει…
ΠΗΓΗ
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.