Η αίθουσα διατίθεται για χορούς και συνεστιάσεις

Θα την έχετε συναντήσει αυτή την επιγραφή. Είναι η νέα τάση της τελευταίας δεκαετίας. Είναι αυτή που εκπαραθύρωσε για τα καλά όλες τις ταβέρνες, όπου παραδοσιακά γίνονταν τα γλέντια των γάμων. Τι ωραία χρόνια. Όλοι γύρω-γύρω, μια αγκαλιά. Είχες επαφή, μιλούσες με όλους, τους έβλεπες όλους. Τώρα το γλέντι λέγεται δεξίωση και λαμβάνει χώρα σε τούτες τις κιτς κατασκευές, που κατάφεραν να προσαρμόσουν ακόμα και τα γούστα του μπάρμπα Βαγγέλη από το πέρα Διάσελο των Αγράφων, που στο γάμο των παιδιών του θα στρογγυλοκαθίσει σαν άρχοντας στο κτήμα «ΑΝΕΜΩΝΗ» και θα περιμένει (μάταια) τον DJ να του βάλει το «Να ‘σαν τα νιάτα δυο φορές» για να χορέψει τσάμικο.
Οι χώροι αυτοί στολισμένοι με φρου-φρου κι αρώματα, κορδελίτσες και φιογκάκια κι ένα τσούρμο ταλαίπωρα ανθρωπάκια που τσακίζονται στις υποκλίσεις για πάρτη σας, για τριάντα ευρώ τη βραδιά και κοιτούν κρυφά μετά τις μια το ρολόι τους, πότε θα τσακιστούν οι καλεσμένοι να φύγουν γιατί δεν αντέχουν άλλο.

Λούσο, χλιδή και κιτσαρία, το όλο σκηνικό. Για τα μάτια σας και μόνο, σας περιμένουν για να σας πουλήσουν μια βραδιά στημένη, έτσι όπως δεν πρόκειται να ξαναζήσετε ποτέ από την επόμενη μέρα. Γιατί κακά τα ψέματα. Ούτε σε γκαζόν θα περπατάτε, ούτε δίπλα από ψεύτικες λιμνούλες θα πίνετε τον καφέ σας, ούτε θα σέρνονται μαζί σας υπηρέτες για να σας γεμίσουν το ποτήρι με κρασί, ούτε θα κροταλίζουν βεγγαλικά στο πέρασμά σας.

Όλα γίνονται για μια βραδιά. Όλα για τα μάτια, όλα για μια ψευδαίσθηση. Και λίγο μετά τα μεσάνυχτα η σταχτοπούτα, θα γίνει και πάλη το απλό ρακένδυτο κοριτσάκι. Και μη διανοηθείτε ότι την επαύριον θα σας ψάχνει κανείς για να σας προβάρει το γοβάκι που χάσατε. Το πολύ-πολύ να έρθει στο σπίτι σας ο λογαριασμός, μιας και το προηγούμενο βράδυ δεν είχατε υπολογίσει σωστά τις έξτρα χρεώσεις από τις σαμπάνιες που κερνούσατε, που δεν τις πίνει ούτε ο κατασκευαστής τους.

Τι ντροπή. Εσείς ο χλιδάτος, ο λάτρης της γκλαμουριάς, δεν είχατε στην τσέπη σας τριακόσια ευρώ επί πλέον.
Εκείνη η στιγμή της εισόδου του ζευγαριού στο χώρο. Θεέ μου τι σκηνικό. Ο μαιτρ ζει γι αυτή τη σκηνή. Τα στρατιωτάκια του καλοκουρδισμένα υπακούουν πιστά στις εντολές του. Αλήθεια έχετε ποτέ σας σκεφτεί πόσοι αναστενάζουν για να παιχτεί στην εντέλεια αυτό το κακόγουστο θέατρο, όπου εσείς θα κάνετε τη θριαμβευτική είσοδο σαν τους βασιλείς της Αγγλίας;

Κι εσάς όμως, σας έχουν εντάξει από πριν για καλά στο παιχνίδι. Δέστε μετά το βίντεο για να διαπιστώσετε με τα ίδια σας τα μάτια, με τι στόμφο χαιρετάτε τα πλήθη. Και μετά στην τούρτα, πάντα το κλασικό αστειάκι από την πλευρά της νύφης. Θα του δώσει ή δεν θα του δώσει την κουταλίτσα με το γλυκό κι ο κόσμος να χαμογελά ξυνόροϊδα. Την επόμενη εβδομάδα όμως που θα γυρίσεις στη δουλειά, θα σου κακοφανεί πολύ όταν θ’ ακούσεις τον προϊστάμενο σου να σου λέει «Πάρε τον φάκελο που σου ανάθεσα και σε πέντε λεπτά τσακίσου κι έλα στο γραφείο μου και ξύπνα, γιατί ο γάμος τελείωσε.

Τώρα έχουμε δουλεία» Που μείναμε; Α ναι στη θριαμβευτική είσοδο. One man show. Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ, θα χειροκροτούν μέχρι να πέσει η αυλαία κι εσύ ούτε μια πρόβα δεν έκανες γι αυτό τον περίφημο χορό των νεονύμφων. Αλλά δεν πειράζει. Σαν ποιος θα το καταλάβει ότι πάτησες εκατό φορές την κοπέλα σου. Ο φωτογράφος με τον βιντεολήπτη, γυρίζουν σαν τα χελιδόνια γύρω σας και τα γκαρσόνια κάνουν μια ώρα ν’ απομακρύνουν το τραπέζι με την τούρτα και το τραγούδι τελείωσε. Που τα βρίσκουν οι DJ’s κάτι τραγούδια για τον χορό των νεονύμφων.

Κομματάρες, που εσύ όμως δεν άκουσες ποτέ σου. Καμιά σχέση με σένα το τραγούδι. Δεν το σιγομουρμούρισες ποτέ σου, πωλώ δε μάλλον, στο αυτί της αγαπημένης σου. Με άλλα τραγούδια της έκανες καμάκι στο μπαράκι, αλλά εδώ στο ναό της γκλαμουριάς, δεν είναι ώρα για Πάολα φωκά. Μας βλέπουν φίλοι και συγγενείς, μορφωμένοι άνθρωποι. Μη γίνουμε ρεζίλι.

Μιας και αναφερθήκαμε στους DJ’s ας ακούσουν κι αυτοί τα σχολιανά τους. Συμβάλουν κι αυτοί τα μέγιστα στο να επαληθεύεται ο ισχυρισμός μας περί κιτσαρίας. Εκτός σπανίων περιπτώσεων όλοι υστερούν στην επιλογή της μουσικής που προηγείται του χορού.

Αυτή η περίφημη  lounge μουσική, ανάθεμα την ώρα αν ξέρουν τι σημαίνει. Όλοι τους τούτη την ώρα αντί για lounge μουσική παίζουν σκουπίδια. Που πάνε και τις βρίσκουν όλες αυτές τις αηδίες που παίζουν. Μαράζι το ‘χω να διαπιστώσω πως έχουν προετοιμάσει μια θεματική ενότητα και συντροφεύουν με τα τραγούδια τους την πλήξη του κοσμάκη που άρχισε να βαριέται.

Κρίμα που η μουσική έχει τόσα πολλά μαργαριτάρια, αλλά αυτοί οι κύριοι ζουν περιμένοντας τη στιγμή που θα δυναμώσουν τα ηχεία και θα πλημυρίσει η αίθουσα από τους ήχους του «ωραία που είναι η νύφη μας» Όσο για το «καμαρούλα μια σταλιά» ή το “still got the blues” (λέω εγώ τώρα δυο τυχαία παραδείγματα από μπαλάντες) ακούστε τα στο σπίτι σας γιατί εδώ είναι αίθουσα συνεστιάσεων, δεν είναι το music hull.

Πριν παιχτεί όλο αυτό το σκηνικό, οι καλεσμένοι έχουν υποστεί νευρικό κλονισμό. Έχουν επιτέλους κάτσει στις θέσεις τους (με όποια ευτυχή ή δυστυχή συναπαντήματα) και περιμένουν με τη λάμψη στα μάτια, να φανεί το ζευγάρι. Μάταιος κόπος όμως. Αυτό θα σκάσει μύτη μετά τις έντεκα, μπορεί και στις δώδεκα κι εάν ο γάμος έγινε τώρα το καλοκαίρι στις εννέα, να λες μέσα σου καλές μια.

Μέχρι τότε στο χώρο της δεξίωσης σερβίρουν μόνο νερό. Αλλά ποιος να νοιαστεί γι αυτό; Τα παιδιά θα πάνε στο σπίτι τους, θα πάρουν τις ανάσες τους, θα ποζάρουν στους φωτογράφους οι οποίοι μπορεί να τους τραβολογήσουν και σε κανένα πάρκο (Δεν φταίνε οι φωτογράφοι. Αυτά στην Ευρώπη γίνονται την επόμενη μέρα) Έχουμε λοιπόν και λέμε.

Όσοι καλεσμένοι κίνησαν από μακριά, λείπουν από το σπίτι τους από τις πέντε περίπου κι έχουν μέχρι τις δώδεκα πιεί ένα ποτήρι νερό. Τώρα βέβαια για να λέμε και του στραβού το δίκαιο, στην είσοδο σερβίρουν και το λεγόμενο welcome drink μην είμαστε και αχάριστοι.

Και μετά…… Αχ αυτό το μετά που εμένα προσωπικά, που κάνω τη δουλειά του φωτογράφου σχεδόν τριάντα χρόνια, μου είναι παντελώς ανεξήγητο. Γιατί το νυφικό τραπέζι είναι πάντα σχεδόν, τόσο απόμακρο.

Μια φορά μάλιστα στήθηκε στην απέναντι μεριά μιας μεγάλης πισίνας και μιας και έτυχε το ζευγάρι να μην είναι και χορευταράδες (μάλλον λόγο εγκυμοσύνης της νύφης) κανείς δεν αντάλλαξε μαζί τους μια ευχή ή ένα χωρατό. Εγώ πάντα μεταξύ σοβαρού και αστείου, λέω τη φράση «Καλά μήπως οι νεόνυμφοι πάσχουν από καμία μεταδοτική ασθένεια;»

Και μετά αρχίζει ο χορός; Όχι δεν αρχίζει ο χορός περιμένετε. Ήθελα να ‘ξερα ποιος ανακάλυψε αυτή τη χαζοσυνήθεια να πρέπει το ζευγάρι να περάσει για να χαιρετήσει τραπέζι-τραπέζι, έναν προς έναν, με ένα ποτήρι στο χέρι, κάτι που κρατά από μισή έως και μια ώρα. Πάλι να χαιρετηθούν; Γιατί η μια φορά στη εκκλησία δεν έφτανε;

Αμ οι φωτογράφοι; Χράτσα χρούτσου από εδώ, χράτσα χρούτσου από εκεί, με συγχωρείτε να περάσω, συγγνώμη που σας σκούντηξα την καρέκλα, περιμένετε μισό λεπτό να σας βγάλω με τον θείο σας. Νάσου που παίρνει θάρρος και η πρώτη σας ξαδέλφη και θέλει μια αναμνηστική πόζα και η ώρα περνά. Και να πεις πως όλες αυτές οι χαζοπόζες, επιλέγονται τελικά από το ζευγάρι;

Καμία, σας μιλάω εκ πείρας. Εμείς το κάνουμε έτσι για να δικαιολογήσουμε την παρουσία μας στη δεξίωση για την οποία πληρωνόμαστε. Με αυτά και μ΄αυτά ο DJ ανησυχεί γιατί ο ίδιος δεν έχει δικαιολογήσει ακόμα την παρουσία του και γιατί πρέπει the show must go on.
Τώρα θα σας πω σαν ειδικός που είμαι ένα μυστικό. Υπάρχει ένα μικρό ποσοστό από τους καλεσμένους που δεν πρόλαβε να έρθει στην εκκλησία. Παλιά τους καθυστερούσε η γυναίκα τους. Τώρα καθυστερούν κι οι άντρες.

Μέχρι να κάνουν τα ντουζάκια τους, να βάλουν τα ζελεδάκια τους, να απλώσουν τις κωλονιίτσες τους και να βρίσουν τη γυναίκα τους, ή τη μάνα τους οι ανύπαντροι, γιατί ανακάλυψαν τελευταία στιγμή ασιδέρωτο το πουκάμισο, (Εχω δει τσαλακομένους στους γάμους, ένα σωρό) μέχρι να παρκάρουν έξω από την εκκλησία, σχόλασε ο γάμος. Που πας ρε Καραμήτρο. Ξεκίνα λίγο νωρίτερα.
Και μετά αρχίζει ο χορός;
Όχι ακόμα. Πρέπει να έχει σερβιριστεί κι ο τελευταίος για να μην πω πως πρέπει να έχει φάει το φαγάκι του κι ο τελευταίος. Μόνο που αγκαλίτσα δεν τους παίρνει ο μαιτρ τους καλεσμένους μέχρι να ρευτούν. Όλα έχουν το σκοπό τους. Σιγά μη σε περιμένουν πότε θ’ αποφασίσεις εσύ να φας. Ο μάγειρας πρέπει να σχολάσει συγκεκριμένη ώρα.

Υπερωρίες δεν πληρώνει το κατάστημα.
Και μετά αρχίζει ο χορός. Ναι επιτέλους. Η σούπα σερβίρεται πάντα τελευταία. Έχω ακούσει χίλιες φορές το ίδιο πρόγραμμα με ελάχιστες παραλλαγές. Σοφτ Δημοτικά τραγούδια, καμιά σχέση με εκείνα που ακούς στο πανηγύρι του χωριού σου. «Σαμιώτισσα Σαμιώτισσα» «Τα μανουσάκια» «Μαντήλι Καλαματιανό» για να μην το κάνουμε και γύφτικο εδώ μέσα.

Ο παππούς που δεν θ’ ακούσει το «κόφτην Ελένη μ’ την ελιά» δεν θα χορέψει. Οι ξαδερφούλες και οι φίλες θα γεμίσουν την πίστα με την Έφη Θώδη κι όλοι θα καμωθούνε πως πέρασαν υπέροχα.

Και πριν αλέκτωρ λαλήσει τρείς αρχίζουν οι αποχωρήσεις. Εδώ ευθύνονται οι καλεσμένοι. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί αφού δεν αντέχουν τέτοια νταβαντούρια, γιατί περί αυτού πρόκειται (εδώ ευθύνεστε εσείς) αποδέχονται την πρόσκληση για την δεξίωση. Εδώ σκέφτομαι πάντα με αφηρημένη έννοια τη φράση που λέει ο λαός «Αφού σε πειράζει ρε, γιατί πίνεις» Επιτρέψτε μου να θεωρώ την κίνηση αυτή ως έλλειψη στοιχειώδους σεβασμού.

Κατ’ αρχάς. Έκανες τριάντα ευρώ δώρο στο ζευγάρι και στρογγυλοκάθεσαι στη δεξίωση κοστίζοντας σε αυτούς που σε αγαπούν και σε κάλεσαν, εκατό κι εσύ σηκώνεσαι και φεύγεις; Ξέρετε παιδιά (χαζοδικαιολογείστε) αύριο έχουμε δουλειά. Ε να μην ερχόσουν τότε.

Και κάτι άλλο. Δεξίωση σημαίνει χορός, σημαίνει διασκέδαση. Εσύ αν πήγες να δεις αν κινιούνται οι βάρκες, ε τι να σου πω, ας μην πήγαινες. Θα κόστιζε και στο ζευγάρι η δεξίωση τα μισά λεφτά.

Μιας και μιλάμε για λεφτά και οικονομίες, δείτε τώρα κάτι άλλο που γίνεται για να μειωθεί το κόστος και που έχει, φυσικά αρνητικό αντίκτυπο στη διάθεση του καλεσμένου για χορό και διασκέδαση.

Είπαμε πως η επιχείρηση δεν πληρώνει υπερωρίες γι αυτό μετά τη σπουδή για το σερβίρισμα για να σχολάσει ο μάγειρας, τους πιάνει η κολοσφύξη για να μαζέψουν όλα τα πιάτα από το τραπέζι για να μην κρατάμε και τις λατζέρισες στο ξενύχτι.

Κάτσε εσύ τώρα και γλέντα σ’ ένα αδειανό τραπέζι, χωρίς έναν μεζέ μπροστά σου, πίνοντας τα παλιοξύδια τους γουλιά-γουλιά και μη μου πείτε πως είναι εμφιαλωμένα γιατί τέτοια εμφιαλωμένα της ώρας ή της κακιάς ώρας καλύτερα, βρωμάει ο τόπος από τις παλιοκάβες που συνεργάζονται
Και για να τελειώνουμε. Αν το ποσοστό ήταν μεγαλύτερο από το πενήντα τοις εκατό, θα έκανα ειδικό σχολιασμό. Επειδή μάλλον δεν είναι, αρκούμαι σε μια μικρή αναφορά. Ο λόγος για τα ζευγάρια που το δείχνουν φως φανάρι πως δεν έχουν καμιά σχέση με τούτο εδώ το αλισβερίσι.

Οι άντρες ειδικά, με το ζόρι, σχεδόν παραπατώντας, χορεύουν ένα συρτό και μετά πάπαλα. Οι νυφούλες πασχίζουν συνεπικουρούμενες με τις ξαδελφούλες τους να σώσουν την κατάσταση κι ότι ήθελε προκύψει. Να μια ακόμα απόδειξη για να έχω εγώ να λέω πως όλα μέσα στις αίθουσες που διατίθενται για χορό όλα είναι γκλαμουριά ή αλλιώς «φάτε μάτια ψάρια……….»
Αϊντε και στα δικά μας.

Μαντζούρης Κων/νος
Αύγουστος 2013

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ