Νέο ξεκίνημα

Μετά την εκλογή του στην προεδρία του ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλέξης Τσίπρας δήλωσε πως από σήμερα (Δευτέρα) όλες και όλοι μαζί πιο ενωμένοι ξεκινούν τη μεγάλη και νικηφόρα πορεία, για να σταματήσουν την κοινωνική καταστροφή και να ξαναχτίσουν την Ελλάδα. Μη βιάζεστε παιδιά, ούτε 4 χρόνια δεν πέρασαν από το πρώτο Μνημόνιο.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι εντελώς γελοίο να έχει διαλυθεί η κοινωνία της χώρας σου και εσύ να συζητάς για τις συνιστώσες σου αλλά, αφού στον ΣΥΡΙΖΑ την βρίσκουν με αυτά τα πράγματα, δεν θέλω να τους το χαλάσω.

Ενώ στον ΣΥΡΙΖΑ τσακώνονται ακόμα για τις συνιστώσες και τους απασχολούν τα λευκά ψηφοδέλτια και η διαφωνία Τσίπρα-Γλέζου, οι «απέναντι» είναι πιο ενωμένοι από ποτέ.

Δεν ξέρω αν το προσέξατε αλλά Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ, καναλάρχες και οικονομική ελίτ έγιναν μια γροθιά και -με την συνδρομή της ΔΗΜΑΡ- μας τρέλαναν στις μπουνιές.

Από την άλλη, έχουμε 800 διαφορετικά μέτωπα αντίστασης στα Μνημόνια, ενώ μέσα σε αυτά τα μέτωπα υπάρχουν άλλα μικρότερα μέτωπα. Η λέξη «μέτωπο» έχει πια μια νέα έννοια: Όλοι χώρια.

«Μπάτσοι, TV, νεοναζί, όλα τα καθάρματα δουλεύουνε μαζί» ήταν ένα από τα συνθήματα που κυριάρχησαν στις διαδηλώσεις στους δρόμους της Αθήνας. Το φώναξες κι εσύ, το φώναξα κι εγώ.

Ναι, καλοί μου άνθρωποι, αυτοί δουλεύουνε μαζί, εμείς γιατί δεν δουλεύουμε μαζί;

Εν τω μεταξύ, οι επιτιθέμενοι είναι αδίστακτοι, ενώ οι αμυνόμενοι -αντί να πέσουν πάνω σε αυτούς που τους διαλύουν τη ζωή και να τους ξεσκίσουν- φοβούνται και ζητούν από τους βιαστές τους συμπάθεια και κατανόηση.

Τα κόμματα της Αριστεράς, οι άλλες αντιμνημονιακές δυνάμεις και οι εργατοπατέρες κατάφεραν να κουράσουν τους πολίτες που αντιστάθηκαν, να τους εξουθενώσουν, να τους απογοητεύσουν και, τελικά, να τους στείλουν στα σπίτια τους.

Αυτό συνέβη σε μια εποχή που οι συνθήκες ήταν ιδανικές -και ένα μεγάλο μέρος των πολιτών πιο έτοιμο από ποτέ-, για να σπάσουν οι διαχωριστικές γραμμές και να δημιουργηθεί ένα τεράστιο λαϊκό μέτωπο που θα απαιτήσει Δημοκρατία, Δικαιοσύνη, Ισότητα και Αξιοπρέπεια.

Κόμματα που φέρθηκαν σαν μαγαζάκια θέλουν τώρα να πείσουν πως έχουν τη λύση για τα προβλήματα της χώρας και την πρόθεση να σώσουν την χώρα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει κυβέρνηση. Είναι αναπόφευκτο και απόλυτα λογικό, μετά από εκατοντάδες σαρωτικά μέτρα που διέλυσαν την ελληνική κοινωνία, μετά από μέτρα που -όπως αναφέρουν ξένοι έγκυροι αναλυτές- δεν έχουν παρθεί ποτέ σε καμιά άλλη χώρα του «πολιτισμένου» κόσμου.

Ανήκω σε αυτούς που πιστεύουν πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν πολύ χρήσιμος για την ελληνική κοινωνία, αν είχε γίνει κυβέρνηση μετά τις εκλογές του Ιουνίου του 2012.

Τότε που δεν το περίμενε και που ο Τσίπρας δεν είχε πάρει ακόμα σβάρνα τις συναντήσεις με τους Σόιμπλε και τους Μπόμπολες.

Και ίσως αυτό να είχε γίνει, αν ο Αλέξης Τσίπρας και ο Πάνος Καμμένος -όπως και τα κόμματά τους- ήταν πιο τολμηροί και αποφασιστικοί. Γιατί αυτοί που τους ψήφισαν ήταν.

Βέβαια, οι Έλληνες πολίτες επέλεξαν διαφορετικά στις εκλογές του 2012. Ψήφισαν ξανά αυτούς που είχαν ήδη λερωμένα τα χέρια τους, αυτούς που διέλυσαν την χώρα. Με αποτέλεσμα να τους διατηρήσουν στις θέσεις τους.

Οπότε, η σημερινή γκρίνια τους με αφήνει αδιάφορο. Δυο ερωτήσεις κάνω πάντα στους συνομιλητές μου: «Τι ψηφίσατε στις εκλογές;» και «Πού ήσασταν όταν ψηφιζόταν το Μεσοπρόθεσμο;». Μετά, κόβω την κουβέντα.

Η ταπεινή μου γνώμη είναι πως όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα είναι συστημικά. Άλλα λιγότερο, άλλα περισσότερο.

Γι’ αυτό δεν ευθύνονται μόνο τα κόμματα αλλά και ο μικροαστισμός που διαπερνά την ελληνική κοινωνία και την διαφεντεύει σε πολύ μεγάλο βαθμό.

Οι «νοικοκυραίοι» -δεξιοί και αριστεροί- κυριαρχούν και ζουν με τον φόβο να μην χάσουν αυτά που έχουν ήδη χάσει αλλά δεν το έχουν πάρει χαμπάρι και κάνουν σαν να τα έχουν ακόμα.

Ό,τι συμβαίνει με τους «νοικουραίους», συμβαίνει και με τους πολιτικούς. Πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά;

Οπότε, ποια αλλαγή και ποια αντίσταση να υπάρξει, όταν τόσοι πολλοί προσπαθούν να διατηρήσουν αυτά που έχουν -ή νομίζουν πως έχουν- και ζουν με έναν διαρκή φόβο;

Υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι των πολιτών που έχει γυρίσει την πλάτη στα κόμματα. Απόλυτα λογικό και υγιές.

Υπάρχει κι ένα ακόμα μεγάλο κομμάτι των πολιτών που τα έχει ήδη χάσει όλα και βρίσκεται κοντά στην εξαθλίωση.

Από αυτά τα δυο κομμάτια -που ένα μέρος τους είναι κοινό- μπορεί να προκύψει κάτι θετικό για την κοινωνία και την χώρα.

Αλλά θα πρέπει πρώτα να γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ. Για να χαθεί οριστικά κάθε ελπίδα πως υπάρχει άλλος τρόπος.

Εκτός αν ο ΣΥΡΙΖΑ τα καταφέρει και δεν γίνει ΠΑΣΟΚ (που ήταν το μέτρο των δυνατοτήτων μας μέχρι τώρα). Δύσκολο. Πολύ δύσκολο. Και θα εξαρτηθεί και από τις εξελίξεις στην υπόλοιπη Ευρώπη.

Ζούμε σε μια χώρα που όλοι έχουν δίκιο. Και όλοι είναι σπουδαίοι και μοναδικοί. Οι αριστεροί ακόμα περισσότερο σπουδαίοι και μοναδικοί.

Βέβαια, υπάρχει πάντα το ερώτημα πως, αφού είμαστε όλοι τόσο σπουδαίοι, τα έχουμε κάνει μαντάρα;

Ποτέ άλλοτε τόσοι καλοί μαζεμένοι δεν πέτυχαν ένα τόσο χάλια αποτέλεσμα.

Η χρεοκοπία γύρισε τον καθρέφτη πάνω μας. Δεν μπορεί, κάποτε θα κοιταχτούμε.

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ