Και αν αξίζει να εξασκηθείς σε κάτι στην ζωή σου, είναι να διαβάζεις τα βλέμματα των ανθρώπων. Απλώς να τα διαβάζεις. Να μην ερμηνεύεις, να μην υποθέτεις, απλώς να ξέρεις να τα διαβάζεις. Φαίνονται τα πάντα. Ο εγωισμός, η έπαρση, η ανασφάλεια, η κακία, η προδοσία, η χαρά, η καλοσύνη, η εκδίκηση, ο έρωτας, η αλήθεια, ο πόνος.
Αν αξίζει να μάθεις κάτι, να ζυμωθείς με κάτι είναι αυτό. Τεράστιος κόσμος. Αλήθειες που ούτε και το σώμα του ίδιου του ανθρώπου γνωρίζει. Τίποτα δεν κρύβουν τα μάτια. Όλα είναι φάτσα κάρτα.
Προστασία για σένα είναι αυτό. Δεν παραμυθιάζεσαι, δεν σπαταλιέσαι. Ποιος θα αφιέρωνε χρόνο σε έναν αλαζόνα; Ποιος θα άκουγε έναν προδότη; Ποιος δεν θα αφοσιωνόταν στον ειλικρινή; Κερδίζεις χρόνο. Από το άσκοπο, το μάταιο, το αχάριστο, το ψεύτικο που σε περιτριγυρίζει. Ο χρόνος δεν είναι ακριβώς χρήμα. Ή μάλλον είναι «χρήμα», αν πουλάς την ώρα σου ακριβά. Αν δεν την σπαταλάς σε γυναικούλες και ανδρείκελα που πεθαίνουν για φιγούρα, για καλπασμό στα πλουμιστά τους άλογα, για λόγια που χαριεντίζονται οι μανταμίτσες με τα max mara και οι κοστουμάτοι με τα δίλιτρα στους δρόμους.
Δεν έχεις χρόνο για χάσιμο με όλων των λογιών τα ψώνια. Τώρα έκαναν και μπότοξ για να δέσει το γλυκό. Κάθε σαραντάρα που σέβεται τον εαυτό της κάνει και ενεσούλες. Η ζωή σου, όμως, σε προδίδει. Τα μάτια σου λένε πάντα την αλήθεια. Και ό,τι είσαι το βλέπεις στα μάτια των παιδιών σου. Που και αυτά γεννιούνται με την ξιπασιά στο βλέμμα. Δεν έχουν περιθώριο σωτηρίας. Γιατί δεν στο έμαθε κανείς; Το πιο δυνατό γονίδιο είναι η εικόνα. Κι η δική σου έχει καεί. Αλλά δεν το πήρες είδηση. Ξέρεις γιατί; Αντέχεις να σου πω; Γιατί η ματιά σου στον κόσμο περνάει από πρίσμα. Των χρημάτων, της φιγούρας, των ντουβαριών. Άρα… τι να λέμε…είμαστε σε different level. Ναι... για σένα εγώ το μπατιράκι είμαι στο ισόγειο. Δεν θα διαφωνήσω. Ο καθένας μας κρίνεται από τον χρόνο και το αποτύπωμά του στον κόσμο. Αν με εννοείς...
Μα τι σου λέω; Αυτά είναι ψιλά γράμματα για σένα. Εσύ συνέχισε τον δρόμο σου. Αυτόν που χάραξες για σένα. Όχι πλάι στους άλλους. Για σένα μόνο. Χρήσιμος δεν θα γίνεις ποτέ στους άλλους. Πού το ξέρω αναρωτιέσαι, ε; Μα φαίνεται στα μάτια σου. Στο βλέμμα σου που ξερνάει αρρώστια κι αλαζονεία. Για πλάκα λες διαβάζω τα μάτια; Κερδίζω χρόνο για μένα. Με απαλλάσσω από τους περιττούς. Είναι το ωραιότερο δώρο που έχω την πολυτέλεια να κάνω στον εαυτό μου.
Υγ: αφορμή για το παρόν άρθρο στάθηκε μία από τις πολλές οικογενειακές φωτογραφίες που κυκλοφορούν τελευταία από τελετές αποφοίτησης. Τι κρίμα να επιλέγεις να ζεις ως πουλημένο τομάρι και να ποζάρεις με το βλέμμα του ξιπασμένου στα 18. Με τέτοιο βλέμμα πρέπει να ξεκίνησαν την ζωή τους οι σημερινοί βουλευτές, οι σύγχρονοι δάσκαλοι της ξετσιπωσιάς.
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.