Ο σωτήρας!!!

                        

Ο σωτήρας!!! Πολύ σύγχρονος…
Πάμε να τον ερευνήσουμε λίγο...
Να δούμε κι αυτού τις ανάγκες...

Ο «σωτήρας» είναι ιδιοτελής...Ότι κάνει, το κάνει για τον εαυτό του και για κανέναν άλλον...

Ο πνευματικός δρόμος, η ανάγκη να ξεφύγεις από τον μαζικό προγραμματισμό, η αλήθεια είναι, ότι κοντράρει με την εσωτερική μοναξιά...Ξαφνικά χάνεις φίλους και συντρόφους, όσο προχωράς, δεν βρίσκεις ανθρώπους να μιλήσεις, να μοιραστείς τα πνευματικά σου ευρήματα...Στην ουσία ποτέ δεν είχες αληθινούς φίλους, πάντα ένιωθες μοναξιά, αλλά μέσα στην πολύ συνάφεια του κόσμου, την ξεχνούσες... Κάτι θα πει ό ένας, κάτι θα πει ο άλλος, κάτι θα πεις εσύ, ξεχνιόσουν, ότι σε καμία φάση της ζωής σου, δεν είχες μαζί σου τον Εαυτό σου...
Η εσωτερική μοναξιά και απώλεια είναι κάτι που βασανίζει ασυνείδητα όλους τους ανθρώπους, μέχρι να έρθει μια στιγμή να συνειδητοποιήσουν ότι και μαζί και μόνος, πάλι μόνος είναι...Μπορεί και να μην το συνειδητοποιήσουν ποτέ...

Μέσα στην συνάφεια του κόσμου, η ιδέα για τον εαυτό σου, έχει πολλές μορφές...
Είτε νιώθεις πιο έξυπνος από αυτούς, είτε νιώθεις πιο ικανός, είτε νιώθεις πιο αδύναμος, είτε νιώθεις πιο ανιδιοτελής, είτε νιώθεις πιο γνώστης των πραγμάτων, είτε νιώθεις πιο αληθινός, είτε νιώθεις ότι δεν σε καταλαβαίνουν, είτε νιώθεις ότι οι άλλοι είναι εχθρικοί απέναντί σου, είτε νιώθεις ότι λένε ψέματα, είτε νιώθεις το οτιδήποτε, πάντα αυτή η αντίληψη που έχεις για τον εαυτό σου, είναι μια ακόμα μάσκα, που ο άλλος την ισχυροποιεί...Ο διαχωρισμός του Πνεύματος με την Ύλη είναι πολύ έντονος, όταν κοιτάς μόνο τους άλλους.

Η ανάγκη του «σωτήρα» είναι να κάνει όλους ή μερικούς από τους άλλους ανθρώπους γύρω του, σαν και εκείνον, για να μπορεί να έχει (ή να ισχυρίζεται ότι έχει) φίλους...Φοβάται ότι η δική του αλλαγή θα του φέρει ακόμα μεγαλύτερη απομόνωση, γιατί στην ουσία δεν έχει ακόμα αντιληφθεί την Παρουσία εντός του...Δεν γνωρίζει ακόμα ότι η ανάγκη να συγκριθεί, προέρχεται από τον εαυτό που έμαθε ότι είναι...
Έτσι προσπαθεί να "πείσει" τους άλλους ότι ο πνευματικός δρόμος του είναι αυτό που θα όφειλαν να επιλέξουν και οι άλλοι, για να βρουν λύσεις στα προβλήματά τους...Για να περάσουν την ζωή τους λίγο πιο εύκολα, για να έχουν έναν καλύτερο τόπο να ονειρεύονται, για να έχουν ένα καλύτερο σημείο να ελπίζουν. Ο σκοπός του όμως δεν είναι να βοηθήσει τους άλλους, αλλά να τους κάνει σαν κι αυτόν, για να έχει παρέα στην πνευματική του απομόνωση, μέσα στην ζωή, που δεν του αρέσει...

Η Ζωή δεν αρέσει στον "σωτήρα"...Θέλει να την ελέγξει μέσα από την σωτηρία των άλλων...Θα ήθελε η Ζωή να έχει λιγότερο πόλεμο, λιγότερη κακία, λιγότερη εχθρότητα λιγότερο πόνο, και επειδή για τον "σωτήρα" όλα αυτά τα δημιουργούν οι άλλοι, θέλει να τους βάλει στον δρόμο του σωστού, ώστε η ζωή να γίνει περισσότερο ειρηνική και περισσότερο φιλική, θέλει να έχει παρέα, για να ξεγελάσει τον δικό του εσωτερικό πόλεμο, την απέχθεια του για την ζωή, την ανάγκη του για συντροφιά...
Ο "σωτήρας" πάντα πιστεύει ότι για τον πόλεμο και το κακό του κόσμου τούτου, φταίνε πάντα οι άλλοι...Δεν μπορεί να αθωώσει κανέναν, ούτε καν τον εαυτό του...Πάντα τον υποχρεώνει να είναι "πιο" από όλους τους άλλους...Και έτσι μέσα στο "πιο" ξεχνάει και τις ανάγκες του...ίσως και την ζωή του...Μαθαίνει, από τα θρησκευτικά πρότυπα, ότι πάντα πρέπει να θυσιάζεται για τους άλλους και έτσι η θυσία γίνεται αυτοσκοπός, παρ' όλα αυτά δεν αναγνωρίζει την ασυνείδητη ανάγκη του να νιώσει σπουδαίος και χρήσιμος, κάτι που αφορά την υποκειμενική του αντίληψη για το από που μπορεί να αντλήσει αξία...

Ο πνευματικά ώριμος άνθρωπος δεν μπορεί να είναι "σωτήρας"...Γιατί η Ειρήνη είναι εντός του, η Αγάπη εντός του, η Ενότητα εντός του...Μέσα του Ζει ο Ζώντας Θεός...Δεν κάνει τίποτα άλλο, πέρα από το να είναι Αληθινά ο Εαυτός του και Αυτός όπου και να Ζει, όπως και να Ζει, παντού υπάρχει Ειρήνη, Αγάπη και Ενότητα...

Η γλυκύτητα της εσωτερικής Ειρήνης, της Αγάπης και της Ενότητας, δεν έχει καμία σχέση με την αγωνία του "σωτήρα" να φέρει ειρήνη, αγάπη και ενότητα στον κόσμο...

Ποτέ αυτή η εσωτερική γλυκύτητα δεν σε κάνει να ντρέπεσαι, όπως σε κάνει ο «σωτήρας»…
Ποτέ ο θεός δεν πετάει «σωσίβια» για να επιπλέεις…
Σε μαθαίνει να «περπατάς» στην θάλασσα….



<<<Αναλογίσου την ρόδα της ψυχής σου. Συνέχισε το ταξίδι σου. Δεν είναι σημαντικό αν κάποιος δεν καταλαβαίνει τα λόγια σου και την σοφία σου, ή τα παίρνει αλλιώς. Είναι σημαντικό να ακολουθείς την δική σου εσωτερική ύπαρξη, να καταλαβαίνεις και να ζεις σύμφωνα με την δική σου μοναδική αλήθεια και να βρίσκεις την ειρήνη μέσα σου. 'Οταν έχεις βρει την ειρήνη μέσα σου, το φως της ψυχής σου θα λάμψει μέσα από εσένα και θα δώσει και στους άλλους το παράδειγμα. Οι άνθρωποι που είναι έτοιμοι να το δουν, θα μαγνητιστούν από το φως σου και θα γίνεις γι’ αυτούς πηγή έμπνευσης.
Ο δρόμος της θεραπείας είναι ο δρόμος της αυτογνωσίας>>>
(Τζβαλ Κουλ)

Βάσω Νικολοπούλου

ΠΗΓΗ
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ