ΚΩΔΙΚΑΣ 5 (τέλος)

ΚΩΔΙΚΟΣ 5 (συνέχεια....)

6.) ΖΕΥΣ ΚΑΙ ΔΕΣΜΕΥΣΕΙΣ….!

                          

«Ζεύς δέ θεών βασιλεύς πρώτην άλοχον  θέτο  Μήτιν πλείστα θεών τε ιδίαν ηδέ θνητών ανθρώπων.» 

ΑΔΕΛΦΙΑ …..ο Ζεύς δε των θεών βασιλέων βασιλεύς, η πρώτη δέσμευσι έθεσε στον εαυτό του, να μελετά κατόπιν σκέψεως, να αποφασίζη, να συσκέπτεται μετ΄ άλλων και να συμβουλεύη με σύνεσι, διότι μόνο δι’ αυτού του τρόπου δύναται να γνωρίζη περισσότερα των όσων οι θεοί βασιλείς γνωρίζουν, αλλά ακόμη και οι απλοί άνθρωποι.

ΠΡΩΤΗ ΔΕΣΜΕΥΣΙ: ΜΗΤΙΣ  

Η Μήτις είναι η κόρη του Ωκεανού και της Τηθύος και πρώτη σύζυγος του Δία. Η Μήτις γεννήθηκε μαζί με τον Έρωτα και τον Αιθέρα., από την ένωση του Ερέβους και της Νύχτας ....κατά τον Ακουσίλαο....που προήλθαν από το Χάος.

Στη Θεογονία του Ησίοδου έχουμε στους (στίχους: 899-900)… «αλλ’ άρα μιν Ζεύς πρόσθεν εήν εσκάτθετο νηδύν ως δη οι φρασσαιτο θεά αγαθόν τε κακόν  τε»…δηλαδή  «αυτός υπήρξε ο λόγος, ένεκα του οποίου αυτήν (την  Μήτιν) ο Ζεύς κατέθεσεν εντός (εσκάτθετο) της γενεσιουργούς κοιλότητος (της διανοίας του), ώστε εκ των  ιδιοτήτων της να γεννηθούν οι εκάστοτε αποφάσεις του τόσο για τα αγαθά, όσο και για τα κακά».

                                       

ΑΔΕΛΦΙΑ….αυτή ήταν η πρώτη δέσμευσι του Διός και δι’ αυτής θα ξεκινούσε το μεγάλο πράγματι πολιτισμό. (ΜΗΤΙΣ)=  To (Μ)  δηλώνει ότι η λέξι ξεκινά από την υψίστη έννοια της «μητρός», από την οποία ανατέλλει το φως (Η) όλων των Τεχνών (Τ), το ιθύνον (Ι) εις το σύνολο των μορφών και των κινήσεων (Σ).

Ήτοι: Φώς όλων των Τεχνών είναι η «Μήτις» (σοφία) και η Μαντική.

ΔΕΥΤΕΡΗ ΔΕΣΜΕΥΣΙ: ΘΕΜΙΣ

Η Θέμις ανήκει εις τους Τιτάνες...τους πρώτους θεούς.....παιδιά της Γαίας και του Ουρανού. Η λέξις ΘΕΜΙΣ παράγεται από το ρήμα «τίθημι»....δηλαδή δηλώνει αυτό που έχει τεθεί, το ισχύον. Η Θέμις συμβολίζει και αντιπροσωπεύει τον Νόμο και την Τάξη, το Θείον Δίκαιον.

                                       

Η Θέμις ήταν η δεύτερη σύζυγος του Δία και ο γάμος του αυτός σηματοδότησε.....μετά την κατάποση της πρώτης του συζύγου Μήτιδος....τη σταθεροποίηση της Βασιλείας του....του πιο ισχυρού από όλους τους Θεούς. Η Βασιλεία του ήταν εγγύηση με σταθερούς κανόνες...που ίσχυαν και για τους θνητούς. Ούτως η Θέμις μυθολογικά είναι εκείνη που θεσμοθετεί. Το Δίκαιον που αντιπροσωπεύει είναι ιερόν και ισχύει και για τους Θεούς και είναι ανώτερο ακόμη και από τη βούλησή τους.

Στη Θεογονία του Ησίοδου...έχουμε στους (στίχος: 16)...αποκαλεί «αιδοιήν, δηλα δή ντροπαλή, τρυφερή, σεβάσμια. Επίσης στους (στίχοι: 901-906): «Δεύτερον ηγάγετο λιπαρήν θέμιν ή τέκευ Ώρας Ευνομίην τε Δίκην τε και Ειρήνην τεθαλυίαν οι έργ’ ωρεύουσι καταθνητοίσι βρότοισι, Μοίρας θ’ ης πλείστην τιμήν πόρε μητιέτα Ζεύς Κλωθώ τε Λάχεσιν τε και Άτροπον, αι τε δίδουσι θνητοίς άνθρωποισιν έχειν αγαθόν τε κακόν».

Η δεύτερη δέσμευσι ….ΑΔΕΛΦΙΑ…είναι η λάμπουσα εκ του φωτός αυτής Θέμις. Αυτή εγέννησε τις μεριμνούσες για τον άνθρωπο Ώρες (....όπως ακριβώς η μητέρα Γη φροντίζει τον άνθρωπο καθ’ όλη την διάρκεια του έτους, των μηνών, της ημέρας και της νυκτός), την Ευ-νομίην, δηλα δή την δύναμιν την συγκρατούσα τους ανθρώπους εις το κοινόν συμφέρον, που εκ του φωτός, του νέμω, πηγάζει και επιτρέπει να ανθοφορή η Ειρήνη. Αυτές (οι Ώρες)…φροντίζουν τα έργα των θνητών ανθρώπων.

Η λέξις Θέμις προέρχεται από το ρήμα θάω και νοέω, δίδοντας στο (Θ)-ήλυ την ευθύνη της πρώτης διατροφής του νηπίου (Έ)-λληνος, όπως και την ευθύνη της Μυήσεως του (Μ) δηλα δή την ώθησι του στη ζωή και στον κόσμο, κατευθύνον (Ι) θύνω) τις κινήσεις όλων (Σ), ώστε να εμφανιστούν εις την ζωή των ανθρώπων η Ευνομία, η Δίκη, η Ειρήνη και οι άνθρωποι να έχουν πάντα κατά νούν, ότι είναι υπεύθυνοι διά αναποτρέπτων μοιραίων συμβάντων.

ΤΡΙΤΗ ΔΕΣΜΕΥΣΙ : ΕΥΡΥΝΟΜΗ

Η Ευρυνόμη ήταν Θεότητα....από τη γενιά των Τιτάνων, κόρη του Ωκεανού και της Τηθύος, δηλα δή μία από τις Ωκεανίδες. Πριν την εποχή του Κρόνου, η Ευρυνόμη συμβασίλευε με τον σύζυγό της Οφίωνα εις τονΌλυμπο, από όπου εκδιώχθηκε από τον Κρόνο και τη Ρέα. Ο Οφίων και η Ευρυνόμη βρήκαν τότε καταφύγιο εις τη θάλασσα. Η Ευρυνόμη μαζί με τη Θέτιδα δέχθηκαν τον Ήφαιστο όταν τον πέταξαν από τον Όλυμπο εις την θάλασσα. Ο Δίας ερωτεύθηκε την Ευρυνόμη και απέκτησαν μαζί τρεις κόρες, τις Χάριτες. Υιός της Ευρυνόμης ήταν και ο ποτάμιος θεός Ασωπός. Μάλιστα στη Φιγάλεια υπήρχε ένας Πανάρχαιος Ναός της Ευρυνόμης....μέσα σ’ ένα δάσος από κυπαρίσσια.

                            

Στη Θεογονία του Ησίοδου έχουμε, ότι εκ της Ευρυνόμης, η οποία εμφανίζεται ως έχουσα αίτιο τον Ωκεανό, δηλα δή τον περιβάλλοντα την χέρσο γη χώρο, άρα και την οικουμένη όπου γεννώνται τέκνα με όμορφες παρειές, δηλα δή με ωραίες στην όψι πλευρές.....διότι λίαν αγαπητή μορφή και η ίδια η Ευρυνόμη είχε. Εξ αυτής λοιπόν η Αγλαία, η Ευφροσύνη και η Θαλία η Ερασμία στους (στίχους: 907-909) λέει: «Τρείς δε οι Ευρυνόμη χάριτας τέκε καλλιπαρήσους Ωκεανού κούρη, πολυήρατον είδος έχουσα, Αγλαίην τε και Ευφροσύνην Θαλίην τ’ ερατεινήν.»

Η λέξις Ευρυνόμη αντιπροσωπεύει ολόκληρη τη Γη και είναι μια κατά το μέγιστον αυτής μέρος της, υδρόσφαιρα και στο υπόλοιπο, όπου οι άνθρωποι κατοικούν, είναι αναγκαίο να ρέουν ή να συγκεντρώνεται σε κοιλότητες ύδατα. Έτσι ο ωθών (ελαύνων (Ε) ) υπέρ άνω (Υ) της ροής (Ρ) των υδάτων (Υ) το «νέμω» δεν πράττει άλλο παρά την «Ευρυνόμην», δηλα δή εκτείνει αυτήν σ’ ολόκληρη την γη. Για την επιτυχία όμως του έργου του έπρεπε να τεθή επί της γήινης βάσεως και η τέταρτη πλευρά των θεμελίων (ΓΗ+ΥΔΩΡ+ΑΗΡ+ΠΥΡ=Γνώσις), επί των οποίων θα υψούτο....η Πυραμίς της «Διός πολιτικής»…(ΑΙΘΗΡ).

ΤΕΤΑΡΤΗ ΔΕΣΜΕΥΣΙ: ΜΝΗΜΟΣΥΝΗ

Η Μνημοσύνη...γνωστή ως και Μνήμη....ήταν μία θεότητα...προσωποποίηση της μνήμης και ανήκε στους Τιτάνες. Ήταν κόρη της Γαίας και του Ουρανού και μητέρα των Μουσών από το Δία Ζεύ.

Στη Θεογονία του Ησίοδου έχουμε....οι βασιλείς και οι ποιητές να λαμβάνουν τις δυνάμεις τους εξουσιαστικούς τους λόγους από την κατοχή τους...επί της Μνημοσύνης και των ειδικών σχέσεων τους....με τις Μούσες. Ο Δίας  Ζευς κοιμήθηκε για ΕΝΝΕΑ...συνεχόμενες ημέρες και έτσι δημιουργήθηκαν οι Μούσες. Η Μνημοσύνη ήταν εξάλλου και το όνομα ενός ποταμού του Άδη....παράλληλο της Λήθης...που βρέθηκε σε μια σειρά ελληνικών ταφικών επιγραφών του 4ου αι.π.Χ....σε δακτυλικό εξάμετρο. Εκεί οι Ψυχές έπιναν από τη Λήθη έτσι ώστε να μη θυμούνται ακριβώς τις προηγούμενες ζωές...όταν μετενσαρκώνονταν.

                                               

Η τέταρτη δέσμευσι  πυροδοτεί το (ΠΥΡ) και εκφράζεται με το ζεύγος των δυνάμεων Ζεύς – Μνημοσύνη. Στη Θεογονία του Ησίοδου μας λέει στους (στίχους: 915-916 και 77-115) περί αυτής της τελευταίας αποδεσμεύσεως του Διός: «Μνημοσύνης δ’ έξαύτες εράσσατο καλλικόμοιο εξ ης οι Μούσαι χρυσάμπυκες εξεγένετο εννέα θυγατέρες μεγάλου Διός εκγεγαυίαι Κλείω τ’ Ευτέρπη τε θάλεια τε Μελπομένη τε Τερψιχόρη τ’ Ερατώ τε Πολύμνια τ’ Ουρανίη τε Καλλιόπη θ’ ή δε προσφερεστάτη εστίν απασέων.»

Η λέξις Μνημοσύνη είναι  (Μ)=ΜΑ-τήρ (μήτηρ), διδάσκαλος του νηπίου εξ αυτής μανθάνει (τη μητρική γλώσσα) και (Ν)=(ναίει, κατοικεί) ως μάθησιν κατοικούσα=μνήμην), όπου (Η)=(ήτορ) στην καρδία ως μέρος του σώματος-έδρα ζωής ή στο πυκνό πνεύμα(δασύ) ως διακρίνον τον σκεπτόμενο άνθρωπον και συγκροτούν αυτήν (την καρδία) δια πολλών (πυκνών) παραστάσεων ή φως και (Μ)=μάθησιν με (Ο)=ενεχυριαζομένην (ρήμα ομηρέω) δι’ ορατών στον χώρο, όποιων (Σ)=σημείων (σημάτων: κινήσεων παλινδρομικών όπως αυτές για την χάραξι ή γραφή των (Υ)=κοίλων ή υγρών, όπου (Ν)=παραμένουν(ναίω) ως το (Η) = υπό το φως του Ηλίου (στο διηνεκές....).

ΑΔΕΛΦΙΑ ας μην ξεχνάμε ότι …..η ΓΡΑΦΗ….και τα ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΤΕΧΝΗΣ…..διασωζόμενα έως σήμερον μας υπενθυμίζουν τον ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ μας, με τα του θεού ΔΙΟΣ και δια των σημάτων (σημείων) σήμερΟΝ...μπορούμε και να αναπαράγουμε....την ΟΜΦΗΝ.  

ΠΗΓΗ

                                   ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ