~ Μονοτονική μεταγραφή, απόδοση και σχολιασμός Λευτέρης Παλιγγίνης ~
Απολλόδωρου Βιβλιοθήκη
Βιβλίο Α'
Ι.
[A'] Ουρανός πρώτος του παντός εδυνάστευε κόσμου.
[O Oυρανός πρώτος, ήταν δυνάστης του παντός κόσμου.]
{(Ο άνθρωπος βλέπει τον Ήλιο, τα Άστρα και τους πλανήτες, στον Ουρανό,
αλλά και στην οθόνη του Νου του, με ανοιχτά ή κλειστά μάτια.
Είναι Θεός στο Σύμπαν του.
Έχει τη θέα του, αποτελεί κέντρο του.
Ουρανός: ΟυραΝούς. Και ΟραΝούς. Ορά, βλέπει, ο Νους.
Το Ο προφαίρεται και ΟΥ, έχουμε διαφοροποιήσεις ανά διάλεκτο.
Ανώτερος Εαυτός. "Ανωφέρεια".
Μέρα: Ήλιος σε γαλάζιο φόντο,
Νύχτα: Σελήνη και άστρα σε μαύρο φόντο.)}
γήμας δε Γην ετέκνωσε πρώτους τους εκατόγχειρας προσαγορευθέντας, Βριάρεων Γύην Κόττον, ο μεγέθει τε ανυπέρβλητοι και δυνάμει καθειστήκεσαν, χείρας μεν ανά εκατόν κεφαλάς δε ανά πεντήκοντα έχοντες.
[με την ένωσή του δε (ο Ουρανός) με τη Γη, έκανε τέκνα πρώτους τους Εκατόγχειρες τους ονομασμένους, Βριάρεων Γύη Κόττο, που στο μέγεθος αξεπέραστοι και στη δύναμη ήταν, χέρια μεν ανά εκατό, κεφάλια δε ανά πενήντα έχοντες.]
{(Γη: υλικός εαυτός. Ο υλικός εαυτός πρώτα, στην αρχή της ζωής κάποιου, γεννά υπερ-πολλαπλότητα εσωτερικών "νοοτήτων" (οντοτήτων νοός) ακατέργαστων, περισσότερο εγωιστικών και λιγότερο χρήσιμων, με "εκατό χέρια" -πράξη- και "πενήντα κεφάλια" -αντίληψη, σκέψη και απόφαση-. Διπλάσιες οι πράξεις απο τις συνετές σκέψεις. Έλλειψη φρόνησης.)}
[Β'] μετά τούτους δε αυτώ τεκνοί Γη Κύκλωπας, Άργην Στερόπην Βρόντην, ων έκαστος είχεν έναν οφθαλμόν επί του μετώπου.
[μετά δε απο αυτούς, σε αυτόν (στον Ουρανό) έκανε τέκνα η Γη τους Κύκλωπες, Άργην Στερόπην Βρόντην, εκ των οποίων καθένας είχε ένα μάτι στο μέτωπο.]
{(Εδώ, με την αναφορά στο μέτωπο "υπογραμμίζεται" οτι το κείμενο σημειώνοντας "Ουρανό" αναφέρεται και στον ανθρώπινο Νου όπως προ-σημειώθηκε.
Κύκλωπας... Οπή των Κύκλων, η κάθετη Άτρακτος στην "Κύστη Ιχθύος" δύο Κύκλων.
Άργης: καθαρότητα φωτός, άργος και ενάργεια, αλλά και ταχύτητα και βραδύτητα μαζί ("αργός", ανά διάλεκτο σημαίνει τον ταχύ, αλλά και... τον αργό όπως σήμερα).
Στερόπης: Αστραπαίος, της αστραπής, του άστρου, και στερεός.
Βρόντης: ήχος της αστραπής.
Αυτά είναι και ηλεκτρικές διεργασίες που γίνονται μέσα στον εγκέφαλο και ο άνθρωπος αποκτά το Μάτι στο μέτωπο. Και άλλα. Όμως έτσι ακατέργαστα αν αποκτηθούν είναι εγωιστικά και υποτυπώδους λειτουργίας, γι' αυτό θέλει δουλειά η προσωπικότητα μέχρι να κτισθεί και να αποκτηθεί ήθος ευγενές. Και αυτή η δουλειά είναι ΦιλοΣοφική και Θεουργική. Δεν είναι ακαδημαϊκή ούτε επαγγελματική-οικονομική -αυτο προς ορισμένους-.)}
αλλά τούτους μεν Ουρανός δήσας
εις Τάρταρον έρριψε
(τόπος δε ούτος ερεβώδης εστίν εν Άιδου,
τοσούτον απο γης έχων διαστημα όσον απ' ουρανού γη)
[αλλά αυτούς μεν ο Ουρανός αφού τους έδεσε,
στον Τάρταρο τους έριξε (τόπος δε αυτός σκοτεινός είναι στον Άδη,
που τόσο απο την γη έχει διάστημα (τόσο απέχει) όσο απο τον ουρανό (έχει) η γη)]
{(Ο Ουρανός, επειδή προς το παρόν οι Νοότητες αυτές είναι ακατέργαστες και ανέτοιμες να συνεργαστούν μαζί του, τις δένει και τις ρίχνει στον Τάρταρο, τις απενεργοποιεί ή τους μειώνει την δύναμη. Στα κάτω κέντρα.
Με το οτι ο Τάρταρος απέχει τόσο διάστημα απο την γη όσο έχει διάστημα απο τον ουρανό η γη, εννοεί την Γη ως περίπου κέντρο του σώματος, κατά μήκος-ύψος, ενώ παράλληλα υπονοεί διάκριση άνω κέντρων και κάτω κέντρων.
Ο Τάρταρος του Άδη και ο Ουρανός, απέχουν το ίδιο απο το Έδαφος-γη, διότι...
η Γη-Έδαφος είναι η Καρδιά, που έχει 3 Τσάκρα απο πάνω της και 3 Τσάκρα απο κάτω της.
1. Νους Ουρανός - Στέμμα ~ και μάτι ενισχυμένο ~
2. Οφθαλμός
3. Λάρυγξ - Έκφραση, Εκπομπή, Επικοινωνία, Λόγος, Τραγούδι
Γη - Έδαφος - Καρδιά
1. Κοιλιά - Ηλ. Πλέγμα
2. Υπογάστριο - Γεννητικά
3. Τάρταρος Άδου - Ιερόν Οστούν - Κόκκυγας
Μία αν μη τι άλλο αξιοσημείωτη επαλήθευση βρίσκεται στο οτι στον Άδη υπάρχει και ο ποταμός Κοκκυτός.
Κοκκυτός - Κόκκυγας.
Το όριο μεταξύ άνω και κάτω, είναι η Καρδιά. Η Καρδιά στο σύστημα ενός ανθρώπου ανήκει ή στην μία ή στην άλλη Τριάδα Κέντρων, Πνευματικού ή Υλιστικού εαυτού, αναλόγως ποιά (Τριάδα) κυριαρχεί στον άνθρωπο.
Το οτι ο Ουρανός -και πολύ μετά ο Δίας- καταταρταρώνει Τιτάνες και Εκατόγχειρες στον Τάρταρο του Άδη, στον Χριστιανισμό έχει γίνει Μιχαήλ που δένει-ρίχνει τον Διάβολο και τους δικούς του στον Άδη -πάλι-, μερικά Ονόματα δεν τα άλλαξαν.)}
[Γ'] τεκνοί δε αύθις εκ Γης παίδας μεν τους Τιτάνας προσαγορευθέντας, Ωκεανόν Κοίον Υπερίονα Κρείον Ιαπετόν και νεώτατον απάντων Κρόνον, θυγατέρας δε τας κληθείσας Τιτανίδας, Τηθύν Ρέαν Θέμιν Μνημοσύνην Φοίβην Διώνην Θείαν.
[τεκνοποιεί δε άμεσα (ο Ουρανός) απο την Γη παίδες μεν, τους Τιτάνες τους ονομαζόμενους, Ωκεανό Κοίο Υπερίονα Κρείο Ιαπετό και νεότατο απο όλους τον Κρόνο, κόρες δε τις ονομαζόμενες Τιτανίδες, Τηθύ Ρέα Θέμιδα Μνημοσύνη Φοίβη Διώνη {(Δία)} Θεία.]
{(έξι Τιτάνες και επτά Τιτανίδες)}
{(Aμέσως οι πρώτοι "εγωισμοί", Εκατόγχειρες -Βριάρεως, Γύης, Κόττος- και Κύκλωπες -Άργης, Στερόπης, Βρόντης-, Τρεις και Τρεις, Έξι, που έχουν δεθεί και απομονωθεί στα κάτω κέντρα, στον κάτω κόσμο, αντικαθίστανται απο άλλους. Σχεδόν ή ακριβώς ισάριθμους. Έξι Άνδρες και Επτά γυναίκες. Που μάλλον είναι και αυτές Έξι, γιατι η Διώνη - Θεία είναι η ίδια, αφού Δία : Θεία σε άλλη διάλεκτο.)}
[Δ'] Αγανακτούσα δε Γη επί τη απωλεία των εις Τάρταρον ριφέντων παίδων πείθει τους Τιτάνας επιθέσθαι τω πατρί, και δίδωσιν αδαμαντίνην άρπην Κρόνω.
[Αγανακτώντας δε η Γη για την απώλεια των στον Τάρταρο ριγμένων γιων {(Εκατογχείρων-Κυκλώπων)}, πείθει τους Τιτάνες να επιτεθούν στον Πατέρα, και δίνει αδαμάντινη άρπη (κοπίδα) στον Κρόνο.]
{(Η Γη, εδώ η γενική νοημοσύνη και προσωπικότητα του κάτω εαυτού, που ελέγχει τους μικρότερους εγωισμούς και θέλει να πάρει τον έλεγχο του όλου συστήματος του ανθρώπου, πείθει τους Τιτάνες να επιτεθούν στον Πατέρα (Ουρανό) και δίνει όπλο στον Κρόνο. Τον ηγετικό υπο-εγωισμό του κακού Υιού, που θέλει να αντικαταστήσει τον Ουρανό στην βασιλεία.)}
οι δε Ωκεανού χωρίς επιτίθενται, και Κρόνος αποτεμών τα αιδοία του πατρός εις την θάλασσαν εφίησεν. εκ δε των σταλαγμών του ρέοντος αίματος ερινύες εγένοντο, Αληκτώ Τισιφόνη Μέγαιρα.
[οι δε (Τιτάνες) χωρίς τον Ωκεανό επιτίθενται, και ο Κρόνος κόβοντας τα γεννητικά όργανα του Πατρός τα άφησε στην θάλασσα. απο τις στάλες του ρέοντος αίματος Ερινύες έγιναν, Αληκτώ Τισιφόνη Μέγαιρα.]
{(Όταν ο Κρόνος κόβει τα γεννητικά όργανα του Ουρανού, δηλαδή η Γη, ο εγωιστικός εαυτός καταφέρνει να πάρει τον έλεγχο, δημιουργούνται απο το αίμα - τραύμα του Ουρανού, του ανώτερου εαυτού, άλλες Νοότητες, Ερινύες, αποτελέσματα της Έριδος και του Νοός, που απο τότε ελέγχουν κάπως, κυρίως με τύψεις, αλλά και με αυστηρότητα, γενικώς με αντίθεση, την προσωπικότητα του ανθρώπου όπως την έχει ο Κρόνος.)}
της δε αρχής εκβαλόντες τους τε καταταρταρωθέντας ανήγαγον αδελφούς και την αρχήν Κρόνω παρέδοσαν.
[απο την δε αρχή αφού τον έβγαλαν (τον Ουρανό), τους καταταρταρωθέντες άνω οδήγησαν αδελφούς (τους Εκατόγχειρες και Κύκλωπες) και την αρχή στον Κρόνο παρέδωσαν.]
[E'] Ο δε τούτους μεν τω Ταρτάρω πάλιν δήσας καθείρξε, την δε αδελφήν Ρέαν γήμας, επειδή Γη τε και Ουρανός εθεσπιώδουν αυτώ λέγοντες υπό παιδός ιδίου την αρχήν αφαιρεθήσεσθαι, κατέπινε τα γεννώμενα.
[Ο δε (Κρόνος), εκείνους (τους Εκατόγχειρες και Κύκλωπες) μεν μέσα στον Τάρταρο πάλι δένοντας τους έριξε για κάθειρξη, την δε αδελφή του Ρέα αφού πήρε σε γάμο, και επειδή Γη και Ουρανός χρησμοδότησαν και του είπαν οτι απο παιδί δικό του η αρχή θα του αφαιρεθεί, κατάπινε τα γεννημένα (παιδιά).]
{(Μετά απο συγκρούσεις εγωισμών μεταξύ τους, ο Κρόνος ξανακατεβάζει τις παλαιότερες νοότητες εγωισμών, Εκατόγχειρες και Κύκλωπες στον Τάρταρο, και επειδή το πλέον ελεγχόμενο απο αυτόν σύστημα Γης-Ουρανού τον συμβουλεύει, και απο αυτό μαθαίνει -φοβάται- οτι θα τον ανατρέψει ο,τιδήποτε νέο γεννηθεί, προσπαθεί να το εξουδετερώσει, με μία μέθοδο που αναφέρεται ως κατάποση. Κατά την κατάποση κάτι καταλήγει στο στομάχι, άρα εννοείται επενέργεια που αφορά τα κάτω κέντρα, θώρακα κοιλιακά και υπογάστριο. Εδώ να σημειωθεί οτι δεν αναφέρεται ούτε μάσηση ούτε χώνευση. Στο "μεθ-επόμενο" βήμα ξαναβγαίνουν όλοι σώοι.)}
και πρώτην μεν γεννηθείσαν Εστίαν κατέπιεν, είτα Δήμητραν και Ήραν, μεθ' ας Πλούτωνα και Ποσειδώνα.
[και την γεννηθείσα Εστία μεν κατάπιε πρώτη, έπειτα την Δήμητρα και Ήρα, μετά απο αυτές τον Πλούτωνα και τον Ποσειδώνα.]
{(Εδώ να σημειωθεί οτι για τον αρχαίο ελληνικό εγκέφαλο ισχύει και το λογοπαίγνιο Εστία <=> Εσθίω, που σημαίνει τρώω. Συσχετισμός με το οτι καταπίνεται πρώτη.
Aυτό χωρίς να αγνοείται η έννοια της Εστίασης, ως συγκέντρωσης και διανοητικής. Αλλά και ακτίνων, για αφή φωτιάς.)}
[C'] οργισθείσα δε επί τούτοις Ρέα παραγίνεται μεν εις Κρήτην, οπηνίκα τον Δία εγκυμονούσα ετύγχανε, γεννά δε εν άντρω της Δίκτης Δία. και τούτον μεν δίδωσι τρέφεσθαι Κούρησί τε και ταις Μελισσέως παισί νύμφαις, Αδραστεία τε και Ίδη.
[οργισμένη δε για αυτά η Ρέα πηγαίνει στην Κρήτη, ενώ στον Δία εγκυμονούσα τύγχανε, γεννά δε σε ένα σπήλαιο της Δίκτης τον Δία. και αυτόν μεν δίνει για να τον τρέφουν στους Κούρητες και στις παίδες του Μελισσέως τις Νύμφες, Αδράστεια τε και Ίδη.]
[Ζ'] αύται μεν ουν τον παίδα έτρεφον τω της Αμαλθείας γάλακτι, οι δε Κούρητες ένοπλοι εν τω άντρω το βρέφος φυλάσσοντες τοις δόρασι τας ασπίδας συνέκρουον, ίνα μη της του παιδός φωνής ο Κρόνος ακούση. Ρέα δε λίθον σπαργανώσασα δέδωκε Κρόνω καταπιείν ως τον γεγεννημένον παίδα.
[αυτές μεν λοιπόν τον παίδα έτρεφαν με το της Αμάλθειας γάλα, οι δε Κούρητες ένοπλοι μέσα στο σπήλαιο το βρέφος φυλάσσοντες τα δόρατα στις ασπίδες σύγκρουαν, για να μην την φωνή του παιδιού ο Κρόνος ακούσει. Η Ρέα δε αφού λίθο {(ενν. μεγέθους πειστικού)} σπαργάνωσε τον έδωσε στον Κρόνο να τον καταπιεί αντί για τον γεννημένο παίδα.]
{(Γέννηση του Θείου Βρέφους σε Σπήλαιο, το οποίο καταδιώκει ο Κρόνος, που η χριστιανική έκδοση έκανε Ηρώδη συνδέοντας και τις καταδιώξεις των Υιών του Διός (Ηρακλέους, Διονύσου κλπ) απο την Ήρα (Ήρα <=> Ηρώδης). Ο μεταλλικός ήχος απο τα όπλα των Κουρητών πάνω στις ασπίδες, έγινε ο ήχος απο τα Τριγωνάκια στα "Κάλαντα".)}
ΙΙ.
[A'] Eπειδή δε Ζευς εγενήθη τέλειος, λαμβάνει Μήτιν την Ωκεανού συνεργόν, ή δίδωσι Κρόνω καταπιείν φάρμακον, υφ' ου εκείνος αναγκασθείς πρώτον μεν εξεμεί τον λίθον, έπειτα τους παίδας ους κατέπιε ‧ μεθ' ων Ζευς τον προς Κρόνον και Τιτάνας εξήνεγκεν πόλεμον.
[Όταν δε ο Ζευς έγινε τέλειος (τελειοποιήθηκε), παίρνει την Μήτιδα την κόρη του Ωκεανού συνεργό, η οποία δίνει στον Κρόνο να καταπιεί φάρμακο, που εξαιτίας του εκείνος αναγκασμένος πρώτα κάνει εμετό την πέτρα (σσ.: που είχε καταπιεί για Δία μωρό)], έπειτα τα παιδιά που είχε καταπιεί ‧ και μαζί με αυτά ο Ζευς τον προς Κρόνο και τους Τιτάνες κήρυξε πόλεμο.]
{(Όταν ο Ζευς γίνεται τέλειος, τελειοποιείται και είναι πλέον ενωμένες-συΖΕΥγμένες οι δύο δυνάμεις της Διάσπασης, και των εγκεφαλικών ΗμιΣφαιρίων, και παίρνει την Μήτιδα -φρόνηση, και ΜητΡίδα, Μήτρα του Πυρήνα- που είναι του Ωκεανού, δηλ. της μεγάλης θάλασσας, ήτοι Άπειρης Χαοτικότητας, του Νοητικού Σύμπαντος, βρίσκει τον τρόπο να ελέγξει και να χειριστεί τον αρχηγό των εγωισμών Κρόνο, για να επανορθώσει αυτά που είχε κάνει. Όμως, απαιτείται και προσπάθεια, που νοείται ως ο ακόλουθος πόλεμος.)}
μαχόμενον δε αυτών ενιαυτούς δέκα η Γη τω Διί έχρησε την νίκην, τους καταταρταρωθέντας αν έχη συμμάχους ‧ ο δε την φρουρούσαν αυτών τα δεσμά Κάμπην αποκτείνας έλυσε.
[και ενώ δε (o Δίας) τους μαχόταν ήδη έτη δέκα, η Γη έδωσε χρησμό στον Δία οτι θα νικήσει, αν τους καταταρταρωθέντες έχει συμμάχους ‧ ο δε την φρουρό των δεσμών τους Κάμπη σκότωσε, και τους έλυσε.]
{(Η επανάληψη "αυτών" - "ενιαυτούς" προτρέπει να δοθεί σημασία στον Εαυτό και στους Εαυτούς. ο Δίας, αρχηγός του άνω Εαυτού, στα δέκα χρόνια μάχης των επιθετικών του κατώτερου εαυτού, πληροφορείται απο την Γη -την θετική πλευρά των εγωισμών- οτι για να νικήσει πρέπει να συμμαχήσει με τους αρχικούς εγωισμούς που είναι πιο κάτω και πλέον έχουν κατεργαστεί και εξελιχθεί θετικά σε επίπεδο συνεργασίας, αφού τους προσεταιριστεί.
Το όνομα "Κάμπη" αφορά σε καμπές, οφεοειδούς ή άλλου είδους πορείας. Όπως πόρευσης σκεπτονίων στον λαβύρινθο του Νου, συμπαντικού ή προσωπικού.)}
και Κύκλωπες τότε τω Διί μεν διδόασι βροντήν και αστραπήν και κεραυνόν, Πλούτωνι δε κυνέην, Ποσειδώνι δε τρίαιναν ‧ οι δε τούτοις οπλισθέντες κρατούσι Τιτάνων, και καθείρξαντες αυτούς εν τω Ταρτάρω τους εκατόγχειρας κατέστησαν φύλακας.
[και οι Κύκλωπες τότε στον Δία μεν έδωσαν την βροντή και την αστραπή και τον κεραυνό, στον δε Πλούτωνα την κυνέην, στον δε Ποσειδώνα την τρίαινα ‧ οι δε με αυτά οπλισμένοι νίκησαν τους Τιτάνες, και φυλακίζοντας αυτούς στον Τάρταρο, τους Εκατόγχειρες έβαλαν φύλακες.]
αυτοί δε διακληρούνται περί της αρχής, και λαγχάνει Ζευς μεν την εν ουρανώ δυναστείαν, Ποσειδών δε την εν θαλάσση, Πλούτων δε την εν Άιδου.
[αυτοί δε (οι Θεοί) κλήρωσαν για την Αρχή, και έλαχε στον Δία μεν η στον Ουρανό δυναστεία, στον Ποσειδώνα δε η στην Θάλασσα (δυναστεία), στον Πλούτωνα δε η στον Άδη (δυναστεία).]
[Β'] Εγένοντο δε Τιτάνων έκγονοι
Ωκεανού μεν και Τηθύος Ωκεανίδες,
Ασία Στυξ Ηλέκτρα Δωρίς Ευρονόμη [Αμφιτρίτη] Μήτις,
Κοίου δε και Φοίβης
Αστερία και Λητώ,
Υπερίονος δε και θείας
Ηώς Ήλιος Σελήνη,
Κρείου δε και Ευρυβίας της Πόντου
Αστραίος Πάλλας Πέρσης,
[Γεννήθηκαν δε Τιτάνων απόγονοι
απο τον Ωκεανό μεν και την Τηθύ οι Ωκεανίδες:
η Ασία η Στυξ η Ηλέκτρα η Δωρίς η Ευρονόμη [η Αμφιτρίτη] η Μήτις,
απο τον Κοίο δε και την Φοίβη:
η Αστερία και η Λητώ,
απο τον Υπερίωνα δε και την θεία:
η Ηώ, ο Ήλιος, και η Σελήνη,
απο τον Κρείο δε και την Ευρυβία του Πόντου:
ο Αστραίος, ο Πάλλας και ο Πέρσης, ]
[Γ'] Ιαπετού δε και Ασίας Άτλας,
ος έχει τοις ώμοις τον ουρανόν,
και Προμηθεύς και Επιμηθεύς και Μενοίτιος,
ον κεραυνώσας εν τη τιτανομαχία Ζευς κατεταρτάρωσεν.
[απο τον Ιαπετό δε και την Ασία ο Άτλας,
ο οποίος έχει στους ώμους του τον ουρανό,
και ο Προμηθεύς και ο Επιμηθεύς και ο Μενοίτιος,
που τον κεραύνωσε στην τιτανομαχία ο Ζευς και τον καταταρτάρωσε.]
{(Κεραυνωθείς, καταλήγεις και στον Τάρταρο του Άδου.)}
[Δ'] εγένετο δε και Κρόνου και Φιλύρας Χείρων διφυής Κένταυρος,
Ηούς δε και Αστραίου άνεμοι και άστρα,
Πέρσου δε και Αστερίας Εκάτη,
Πάλλαντος δε και Στυγός Νίκη Κράτος Ζήλος Βία.
[έγινε δε και απο τον Κρόνο και την Φιλύρα ο Χείρων διφυής Κενταυρος,
απο την Ηω και τον Αστραίο οι Άνεμοι και τα Άστρα,
απο τον Πέρση δε και την Αστερία η Εκάτη,
απο τον Πάλλαντα δε και την Στυγα η Νίκη το Κράτος ο Ζήλος και η Βία.]
[Ε'] το δε της Στυγός ύδωρ
εκ πέτρας εν Άιδου ρέον
Ζευς εποίησεν όρκον,
ταύτην αυτή τιμήν διδούς ανθ' ων
αυτώ κατά Τιτάνων μετά των τέκνων συνεμάχησε.
[στο δε της Στυγός νερό
που απο πέτρα στον Άδη είναι ρέον
ο Ζευς έκανε όρκο,
τέτοια τιμή έτσι δίδοντάς της
επειδή με αυτόν κατά των Τιτάνων (εκείνη) μαζί με τα τέκνα της συμμάχησε.]
[C'] Πόντου δε και Γης
Φόρκος Θαύμας Νηρεύς Ευρυβία Κητώ.
Θαύμαντος μεν ουν και Ηλέκτρας
Ίρις
και άρπυιαι,
Αελλώ Ωκυπέτη,
Φόρκου δε και Κητούς
Φορκίδες Γοργόνες,
περί ων ερούμεν όταν τα κατά Περσέα λέγωμεν,
[Απο τον Πόντο δε και την Γη (γεννήθηκαν)
ο Φόρκος ο Θαύμας ο Νηρεύς η Ευρυβία και η Κητώ.
Απο τον Θαύμαντα μεν λοιπόν και την Ηλέκτρα
η Ίρις και οι Άρπυιαι,
η Αελλώ η Ωκυπέτη,
απο τον Φόρκο δε και την Κητώ
οι Φορκίδες οι Γοργόνες,
στις οποίες θα αναφερθούμε όταν πούμε τα σχετικά με τον Περσέα, ]
[Ζ'] Νηρέως δε και Δωρίδος Νηρηίδες, ων τα ονόματα
Κυμοθόη Σπειώ Γλαυκονόμη Ναυσιθόη Αλίη,
Ερατώ Σαώ Αμφιτρίτη Ευνίκη Θέτις,
Ευλιμένη Αγαύη Ευδώρη Δωτώ Φέρουσα,
Γαλάτεια Ακταίη Ποντομέδουσα Ιπποθόη Λυσιάνασσα,
Κυμώ Ηιόνη Αλιμήδη Πληξαύρη Ευκράντη,
Πρωτώ Καλυψώ Πανόπη Κραντώ Νεόμηρις,
Ιππονόη Ιάνειρα Πολυνόμη Αυτονόη Μελίτη,
Διώνη Νησαίη Δηρώ Ευαγόρη Ψαμάθη,
Ευμόλπη Ιόνη Δυναμένη Κητώ Λιμνώρεια.
[από τον Νηρέα δε και την Δωρίδα οι Νηρηίδες,
των οποίων τα ονόματα:
Κυμοθόη Σπειώ Γλαυκονόμη Ναυσιθόη Αλίη,
Ερατώ Σαώ Αμφιτρίτη Ευνίκη Θέτις,
Ευλιμένη Αγαύη Ευδώρη Δωτώ Φέρουσα,
Γαλάτεια Ακταίη Ποντομέδουσα Ιπποθόη Λυσιάνασσα,
Κυμώ Ηιόνη Αλιμήδη Πληξαύρη Ευκράντη,
Πρωτώ Καλυψώ Πανόπη Κραντώ Νεόμηρις,
Ιππονόη Ιάνειρα Πολυνόμη Αυτονόη Μελίτη,
Διώνη Νησαίη Δηρώ Ευαγόρη Ψαμάθη,
Ευμόλπη Ιόνη Δυναμένη Κητώ Λιμνώρεια.]
{(Πάμε άλλη μία τα Ονόματα,
που δεν είναι "της θάλασσας",
αλλά του Νοητικού-Πνευματικού Σύμπαντος,
της "Νοητικής Θάλασσας",
Συμπαντικού Νου και προσωπικού Νου,
-όποιος "το έχει ανοιχτό" ξέρει τί λέω-:
Κυμοθόη
Σπειώ
Γλαυκονόμη
Ναυσιθόη
Αλίη
Ερατώ
Σαώ
Αμφιτρίτη
Ευνίκη
Θέτις
Ευλιμένη
Αγαύη
Ευδώρη
Δωτώ
Φέρουσα
Γαλάτεια
Ακταίη
Ποντομέδουσα
Ιπποθόη
Λυσιάνασσα
Κυμώ
Ηιόνη
Αλιμήδη
Πληξαύρη
Ευκράντη
Πρωτώ
Καλυψώ
Πανόπη
Κραντώ
Νεόμηρις
Ιππονόη
Ιάνειρα
Πολυνόμη
Αυτονόη
Μελίτη
Διώνη
Νησαίη
Δηρώ
Ευαγόρη
Ψαμάθη
Ευμόλπη
Ιόνη
Δυναμένη
Κητώ
Λιμνώρεια.)}
III.
[A'] Ζευς δε γαμεί μεν Ήραν,
και τεκνοί Ήβην Ειλείθυιαν Άρην,
μίγνυται δε πολλαίς θνηταίς τε και αθανάτοις γυναιξίν.
[Ο Δίας ενώνεται με την Ήρα
και γεννά την Ήβη την Ειλείθυια και τον Άρη,
μίχθηκε δε και με πολλές θνητές και αθάνατες γυναίκες.]
εκ μεν ουν Θέμιδος της Ουρανού γεννά θυγατέρας ώρας.
Ειρήνην Ευνομίαν Δίκην,
μοίρας,
Κλωθώ Λάχεσιν Άτροπον,
εκ Διώνης δε Αφροδίτην,
εξ Ευρυνόμης δε της Ωκεανού χάριτας,
Αγλαΐην Ευφροσύνην Θάλειαν,
εκ δε Στυγός Περσεφόνην,
εκ δε Μνημοσύνης μούσας,
πρώτην μεν Καλλιόπην,
είτα Κλειώ Μελπομένην Ευτέρπην Ερατώ Τερψιχόρην
Ουρανίαν Θάλειαν Πολυμνίαν.
[απο μεν λοιπόν την Θέμιδα την του Ουρανού (ο Δίας) γεννά θυγατέρες τις Ώρες.
Ειρήνη Ευνομία Δίκη,
τις Μοίρες,
Κλωθώ Λάχεσι Άτροπο,
απο τη Διώνη (γεννά) την Αφροδίτη,
απο την Ευρυνόμη δε την του Ουρανού τις Χάριτες,
Αγλαία Ευφροσύνη Θάλεια,
απο την Στύγα την Περσεφόνη,
απο δε την Μνημοσύνη τις Μούσες,
πρώτη μεν την Καλλιόπη,
έπειτα Κλειώ Μελπομένη Ευτέρπη Ερατώ Τερψιχόρη
Ουρανία Θάλεια Πολυμνία.]
[Β'] Καλλιόπης μεν ουν και Οιάγρου, κατ' επίκλησιν δε Απόλλωνος, Λίνος, ον Ηρακλής απέκτεινε,
και Ορφεύς o ασκήσας κιθαρωδίαν ος άδων εκίνει λίθους τε και δένδρα.
[(γιοί) της (Μούσας) Καλλιόπης μεν λοιπόν και του Οιάγρου, ή όπως λέγεται του Απόλλωνος,
(ήταν) ο Λίνος, που σκότωσε ο Ηρακλής,
και ο Ορφεύς που ασκώντας κιθαρωδία ενώ τραγουδούσε κινούσε λίθους τε και δέντρα.]
αποθανούσης δε Ευρυδίκης της γυναικός αυτού, δηχθείσης υπό όφεως, κατήλθεν εις Άιδου θέλων ανάγειν αυτήν, και Πλούτωνα έπεισεν αναπέμψαι.
[(ο Ορφεύς) μετά τον θάνατο της Ευρυδίκης της γυναίκας του, που δαγκώθηκε απο φίδι, κατέβηκε στον Άδη θέλοντας να την ανεβάσει, και τον Πλούτωνα έπεισε να την ξαναστείλει (στην επιφάνεια).]
{(Παρατηρούμε επανάληψη αναφοράς στον Άδη, που προηγήθηκε. Εδώ όμως έχει εμπλουτιστεί με τις Πολικότητες Αρσενικού και Θηλυκού, ως Ορφέως και Ευρυδίκης. Έχουμε υποδήλωση των δύο Όφεων του Κηρυκείου, εκτός της αναφοράς στην Κεντρική Στήλη που είχαμε στην αρχή του βιβλίου με το μήκος ύψους, που ο Ουρανός και ο Τάρταρος του Άδου ισαπέχουν απο τη Γη, απο το έδαφος.
Πλέον του δαγκώματος απο φίδι, τα Ονόματα του Ορφέως και της Ευρυδίκης παραπέμπουν και στον Οφίωνα -Ορφέως <=> Όφεος- και την Ευρυνόμη -Δίκη : Νόμος-, σε μία άλλη μυθολογική αναφορά που και εκείνη αναφέρεται στο Απλούν Κηρύκειον αφου το Φίδι τυλίγει την Θεά, είναι δηλ. Στήλη με έναν Όφιν.)}
ο δε υπέσχετο τούτο ποιήσειν, αν μη πορευόμενος Ορφεύς επιστραφή πριν εις την οικίαν αυτού παραγενέσθαι ‧
[ο δε (Πλούτων) υποσχέθηκε να πράξει τούτο, εάν προχωρώντας ο Ορφεύς δεν στραφεί πίσω (ενν. να την δει) πριν στο σπίτι του φτάσει ‧ ]
ο δε απιστών επιστραφείς εθεάσατο την γυναίκα, η δε πάλιν υπέστρεψεν.
[ο δε (Ορφεύς) μη πιστεύοντας εστράφη πίσω και είδε την γυναίκα, η οποία πάλι επέστρεψε (ενν. στον Άδη).]
{(Οι λέξεις "εστράφη" και "επέστρεψε" πέραν του πρώτου νοήματος της ιστορίας, δίνουν έμφαση στην στροφή που αφορά τους περι-ελιγμούς του Όφεος ή των Όφεων στη Ράβδο/στο Σκήπτρο.
Το αποτέλεσμα θανάτου μετά απο θέαση, άγει συνειρμικά στην Μέδουσα καθώς και στην... γυναίκα του Λωτ που βλέπει τα Σόδομα και τα Γόμορρα και απολιθώνεται. Η "Στήλη Άλατος" είναι ορυκτό αλάτι, πέτρωμα, όπως Μαρμαρώνει τον θεατή του και το Γοργόνειο, "πάλι" σαν κοιταχτεί.)}
εύρε δε Ορφεύς και τα Διονύσου μυστήρια, και τέθαπται περί την Πιερίαν διασπασθείς υπό των μαινάδων.
[βρήκε (ηύρε) δε ο Ορφεύς και τα του Διονύσου μυστήρια, και θάπτηκε περί την Πιερία, μετά την διάσπασή του (το κομμάτιασμά του) απο τις Μαινάδες.]
{(Το κομμάτιασμα του Ορφέα, του Διονύσου και άλλων, το έχουν κάνει στον Χριστιανισμό "κομμάτιασμα του Σώματος" στον "Μυστικό Δείπνο" και του "Χιτώνα" μετά την "Σταύρωση".)}
[Γ'] Κλειώ δε Πιέρου του Μάγνητος ηράσθη κατά μήνιν Αφροδίτης (ωνείδισε γαρ αυτή τον του Αδώνιδος έρωτα), συνελθούσα δε εγέννησεν εξ αυτού παίδα Υάκινθον, ου Θάμυρις ο Φιλάμμωνος και Αργιόπης νύμφης έσχεν έρωτα, πρώτος αρξάμενος εράν αρρένων.
[Η δε (Μούσα) Κλειώ τον Πίερο του Μάγνητος (υιό) ερωτεύτηκε, απο οργή της Αφροδίτης (που την είχε ωνειδίσει (ειρωνευτεί) για τον έρωτα του Αδώνιδος), αφού συνευρέθηκαν δε εγέννησε απο αυτόν υιό τον Υάκινθο, για τον οποίο ο Θάμυρις -ο του Φιλάμμωνος και της Νύμφης Αργιόπης υιός- είχε έρωτα, που πρωτοτύπησε στον έρωτα ανδρών.]
αλλ' Υάκινθον μεν ύστερον Απόλλων ερώμενον όντα δίσκω βαλών άκων απέκτεινε,
[αλλά τον Υάκινθο μεν ενώ ήταν ερωτευμένος (με τον Θάμυριν), ύστερα ο Απόλλων βάλλοντας (ρίχνοντας) δίσκο ακουσίως τον σκότωσε, ]
{(Έμμεση προειδοποίηση προς τον Aναγνώστη, οτι τα "παρα-φύσιν" έχουν κακό τέλος.)}
Θάμυρις δε κάλλει διενεγκών και κιθαρωδία περί μουσικής ήρισε μούσαις, συνθέμενος, αν μεν κρείττων ευρεθή, πλησιάζειν πάσαις, εάν δε ηττηθή, στερηθήσεσθαι ου αν εκείναι θέλωσι. καθυπέρτεραι δε αι μούσαι γενόμεναι και των ομμάτων αυτόν και της κιθαρωδίας εστέρησαν.
ο Θάμυρις δε ασυναγώνιστος όντας κατά το κάλλος και την κιθαρωδία, ανταγωνίστηκε τις Μούσες στην σύνθεση (ηχητική σύνθεση, που λέμε σήμερα "μουσική") και όρισε, εάν μεν βρεθεί ανώτερος (απο αυτές), να τις πλησιάσει (ερωτικά) όλες, εάν δε ηττηθεί, να στερηθεί ό,τι κι αν θελήσουν εκείνες. υπέρτερες δε οι Μούσες καθώς αποδείχθηκαν, του στέρησαν και τα μάτια του και την κιθαρωδία του.]
{(Eδώ πέραν της Ύβρεως εναντίον των Μουσών, διδάσκεται ο Αναγνώστης και την Εγκράτεια. Οτι εκείνος που δεν είναι εγκρατής, αλλά προσπαθεί να τις "πλησιάσει" όλες, σφάλλει.)}
[Δ'] Ευτέρπης δε και ποταμού Στρυμόνος Ρήσος, ον εν Τροία Διομήδης απέκτεινεν ‧ ως δε ένιοι λέγουσι, Καλλιόπης υπήρχεν.
[(της Μούσας) Ευτέρπης δε και του ποταμού Στρυμόνος (υιός ήταν) ο Ρήσος, τον οποίον στην Τροία ο Διομήδης σκότωσε ‧ όπως άλλοι δε λένε, της (Μούσας) Καλλιόπης υπήρχε (ήταν) (υιός).]
Θαλείας δε και Απόλλωνος εγένοντο Κορύβαντες,
Μελπομένης δε και Αχελώου Σειρήνες, περί ων εν τοις περί Οδυσσέως ερούμεν.
[Tης (Μούσας) Θάλειας δε και του Απόλλωνος (παιδιά) έγιναν οι Κορύβαντες,
της (Μούσας) Μελπομένης δε και του Αχελώου οι Σειρήνες, για τις οποίες στα περί του Οδυσσέα θα πούμε.]
Ήρα δε χωρίς ευνής εγέννησεν Ήφαιστον ‧ ως δε Όμηρος λέγει, και τούτον εκ Διός εγέννησε. ρίπτει δε αυτόν εξ ουρανού Ζευς Ήρα δεθείση βοηθούντα ‧
[Η Ήρα δε χωρίς αρσενικό γέννησε τον Ήφαιστο ‧ όπως δε ο Όμηρος λέει, και τούτον απο τον Δία τον γέννησε. ρίπτει δε αυτόν απο τον ουρανό ο Ζευς επειδή, όταν εκείνη είχε δεθεί εκείνος την βοήθησε ‧ ]
ταύτην γαρ εκρέμασε Ζευς εξ Ολύμπου χειμώνα επιπέμψασαν Ηρακλεί, ότε Τροίαν ελών έπλει. Πεσόντα δ' Ήφαιστον εν Λήμνω και πηρωθέντα τας βάσεις διέσωσε Θέτις.
[αυτήν κρέμασε ο Ζευς απο τον Όλυμπο γιατι χειμώνα (κακό) καιρό έστειλε στον Ηρακλή, όταν έπλεε προς την Τροία. Όταν έπεσε ο δε Ήφαιστος στην Λήμνο καταστράφηκαν οι βάσεις του (τα πόδια του), τον διέσωσε η Θέτις.]
{(Στην Λήμνο είναι και μία απο τις... βάσεις-εγκαταστάσεις του Ηφαίστου)}
[C] Μίγνυται δε Ζευς Μήτιδι, μεταβαλλούσης εις πολλάς ιδέας υπέρ του μη συνελθείν, και αυτήν γενομένην έγκυον καταπίνει φθάσας, επείπερ έλεγε <Γη> γεννήσειν παίδα μετά την μέλλουσαν εξ αυτής γεννάσθαι κόρην, ος ουρανού δυνάστης γενήσεται. τούτο φοβηθείς κατέπιεν αυτήν ‧
["Εμίχθη" δε ο Δίας με την Μήτιδα, που μετέβαλλε σε πολλές ιδέες (και μορφές) (τον εαυτό της) για να μην συνευρεθεί, και όταν την καθιστά έγκυο φτάνει (προλαβαίνει) να την καταπιεί, διότι <η Γη> του είχε πει οτι θα γεννήσει παίδα (υιό) μετά την μέλλουσα κόρη, που απο αυτήν θα γεννηθεί, ο οποίος Ουρανού Δυνάστης θα γίνει. αυτό φοβούμενος κατάπιε αυτήν ‧ ]
{(Άλλο ένα σημείο που έχει εμπνεύσει-ιδεάσει τους Χριστιανούς στην δημιουργία πλαστών προφητειών περί του Υιού που ανατρέπει τον Πατέρα.)}
ως δ' ο της γεννήσεως ενέστη χρόνος, πλήξαντος αυτού την κεφαλήν πελέκει Προμηθέως ή καθάπερ άλλοι λέγουσι Ηφαίστου, εκ κορυφής, επί ποταμού Τρίτωνος, Αθηνά συν όπλοις ανέθορεν.
[όταν δε ο της γεννήσεως ήταν χρόνος, έπληξε την κεφαλή του (Διός) με πέλεκυ ο Προμηθεύς ή όπως άλλοι λένε ο Ήφαιστος, και απο την Κορυφή, στον ποταμό Τρίτωνα, η Αθηνά μαζί με τα Όπλα, ανήλθε.]
{(Εδώ, που χρησιμοποιείται και το ρήμα "ανέθορεν", που εμπεριέχει την άνοδο αλλά και την (θ)όραση, περιγράφεται η Τελική Άνοδος του Όφεος κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης, φτάνοντας Ισχυρά πάνω απο το κεφάλι του ΘεοΠοιημένου ανθρώπου (εδώ αυτός αποδίδεται με τον Δία), που σημαίνει και την γέννηση της Σοφίας στον Νου, στην Κορυφή.
Βλέπουμε την "παράδοξη", μη-αναμενόμενη μεταφορά του αναγνώστη, απο την Κορυφή του Κεφαλιού του Διός οπου γεννιέται η Αθηνά, στον ποταμό Τρίτωνα, που είναι στο έδαφος. Έδαφος, όπως έχει "προ-σημειωθεί", είναι η Καρδιά. Η Αθηνά πέραν απο το οτι είναι η κατ' εξοχήν Θεότητα του Νου, έχει και το χαρ/κό Γοργόνειο στην Καρδιά της. Συνεπώς η αναπαράστασή της μας υποδεικνύει ενοποίηση Νoός και Καρδίας σε... "ΚαρΔιάΝουν". Βέβαια στην ιστορία όταν εξέρχεται της Κεφαλής του Διός, ακόμη δεν έχει το Γοργόνειον, διότι της το φέρνει πολύ αργότερα ο Περσέας.
Με τον Τρίτωνα γίνεται έμμεση αναφορά στο Κηρύκειον.
Τρίτων, Τρία. Το Κηρύκειον είναι 3 υπο-δομές, που συναποτελούν μία. Φίδι-Σκήπτρο-Φίδι.
Γίνεται επίσης αναφορά στο Τσάκρα του Στέμματος, στο 7ο μετρώντας απο κάτω, και 1ο μετρώντας απο επάνω, όπου γεννιέται η Σοφία (το Θείον ως Θεά και ως Σοφία είναι η Αθηνά).
Ο ποταμός Τρίτωνας οπου μεγάλωσε η Αθηνά, ετοποθετείτο απο τους αρχαίους κάτω απο την Κρήτη, στην Αφρική, και είναι μάλλον ο Νείλος με το "Δέλτα", που έχει δομή τριγώνου και καλύτερα Λ συν τη διχοτόμο του. Γιατι Σύμφωνα με αναφορές όπως του Σόλωνα και του Πλάτωνα εγκαταστάσθηκε για ένα διάστημα και στην Αίγυπτο η Αθηνά, στην Σάϊδα όπου είναι γνωστή ως θεά Νηίθ.)}
[...]
Βιβλίο Α'
Ι.
[A'] Ουρανός πρώτος του παντός εδυνάστευε κόσμου.
[O Oυρανός πρώτος, ήταν δυνάστης του παντός κόσμου.]
{(Ο άνθρωπος βλέπει τον Ήλιο, τα Άστρα και τους πλανήτες, στον Ουρανό,
αλλά και στην οθόνη του Νου του, με ανοιχτά ή κλειστά μάτια.
Είναι Θεός στο Σύμπαν του.
Έχει τη θέα του, αποτελεί κέντρο του.
Ουρανός: ΟυραΝούς. Και ΟραΝούς. Ορά, βλέπει, ο Νους.
Το Ο προφαίρεται και ΟΥ, έχουμε διαφοροποιήσεις ανά διάλεκτο.
Ανώτερος Εαυτός. "Ανωφέρεια".
Μέρα: Ήλιος σε γαλάζιο φόντο,
Νύχτα: Σελήνη και άστρα σε μαύρο φόντο.)}
γήμας δε Γην ετέκνωσε πρώτους τους εκατόγχειρας προσαγορευθέντας, Βριάρεων Γύην Κόττον, ο μεγέθει τε ανυπέρβλητοι και δυνάμει καθειστήκεσαν, χείρας μεν ανά εκατόν κεφαλάς δε ανά πεντήκοντα έχοντες.
[με την ένωσή του δε (ο Ουρανός) με τη Γη, έκανε τέκνα πρώτους τους Εκατόγχειρες τους ονομασμένους, Βριάρεων Γύη Κόττο, που στο μέγεθος αξεπέραστοι και στη δύναμη ήταν, χέρια μεν ανά εκατό, κεφάλια δε ανά πενήντα έχοντες.]
{(Γη: υλικός εαυτός. Ο υλικός εαυτός πρώτα, στην αρχή της ζωής κάποιου, γεννά υπερ-πολλαπλότητα εσωτερικών "νοοτήτων" (οντοτήτων νοός) ακατέργαστων, περισσότερο εγωιστικών και λιγότερο χρήσιμων, με "εκατό χέρια" -πράξη- και "πενήντα κεφάλια" -αντίληψη, σκέψη και απόφαση-. Διπλάσιες οι πράξεις απο τις συνετές σκέψεις. Έλλειψη φρόνησης.)}
[Β'] μετά τούτους δε αυτώ τεκνοί Γη Κύκλωπας, Άργην Στερόπην Βρόντην, ων έκαστος είχεν έναν οφθαλμόν επί του μετώπου.
[μετά δε απο αυτούς, σε αυτόν (στον Ουρανό) έκανε τέκνα η Γη τους Κύκλωπες, Άργην Στερόπην Βρόντην, εκ των οποίων καθένας είχε ένα μάτι στο μέτωπο.]
{(Εδώ, με την αναφορά στο μέτωπο "υπογραμμίζεται" οτι το κείμενο σημειώνοντας "Ουρανό" αναφέρεται και στον ανθρώπινο Νου όπως προ-σημειώθηκε.
Κύκλωπας... Οπή των Κύκλων, η κάθετη Άτρακτος στην "Κύστη Ιχθύος" δύο Κύκλων.
Άργης: καθαρότητα φωτός, άργος και ενάργεια, αλλά και ταχύτητα και βραδύτητα μαζί ("αργός", ανά διάλεκτο σημαίνει τον ταχύ, αλλά και... τον αργό όπως σήμερα).
Στερόπης: Αστραπαίος, της αστραπής, του άστρου, και στερεός.
Βρόντης: ήχος της αστραπής.
Αυτά είναι και ηλεκτρικές διεργασίες που γίνονται μέσα στον εγκέφαλο και ο άνθρωπος αποκτά το Μάτι στο μέτωπο. Και άλλα. Όμως έτσι ακατέργαστα αν αποκτηθούν είναι εγωιστικά και υποτυπώδους λειτουργίας, γι' αυτό θέλει δουλειά η προσωπικότητα μέχρι να κτισθεί και να αποκτηθεί ήθος ευγενές. Και αυτή η δουλειά είναι ΦιλοΣοφική και Θεουργική. Δεν είναι ακαδημαϊκή ούτε επαγγελματική-οικονομική -αυτο προς ορισμένους-.)}
αλλά τούτους μεν Ουρανός δήσας
εις Τάρταρον έρριψε
(τόπος δε ούτος ερεβώδης εστίν εν Άιδου,
τοσούτον απο γης έχων διαστημα όσον απ' ουρανού γη)
[αλλά αυτούς μεν ο Ουρανός αφού τους έδεσε,
στον Τάρταρο τους έριξε (τόπος δε αυτός σκοτεινός είναι στον Άδη,
που τόσο απο την γη έχει διάστημα (τόσο απέχει) όσο απο τον ουρανό (έχει) η γη)]
{(Ο Ουρανός, επειδή προς το παρόν οι Νοότητες αυτές είναι ακατέργαστες και ανέτοιμες να συνεργαστούν μαζί του, τις δένει και τις ρίχνει στον Τάρταρο, τις απενεργοποιεί ή τους μειώνει την δύναμη. Στα κάτω κέντρα.
Με το οτι ο Τάρταρος απέχει τόσο διάστημα απο την γη όσο έχει διάστημα απο τον ουρανό η γη, εννοεί την Γη ως περίπου κέντρο του σώματος, κατά μήκος-ύψος, ενώ παράλληλα υπονοεί διάκριση άνω κέντρων και κάτω κέντρων.
Ο Τάρταρος του Άδη και ο Ουρανός, απέχουν το ίδιο απο το Έδαφος-γη, διότι...
η Γη-Έδαφος είναι η Καρδιά, που έχει 3 Τσάκρα απο πάνω της και 3 Τσάκρα απο κάτω της.
1. Νους Ουρανός - Στέμμα ~ και μάτι ενισχυμένο ~
2. Οφθαλμός
3. Λάρυγξ - Έκφραση, Εκπομπή, Επικοινωνία, Λόγος, Τραγούδι
Γη - Έδαφος - Καρδιά
1. Κοιλιά - Ηλ. Πλέγμα
2. Υπογάστριο - Γεννητικά
3. Τάρταρος Άδου - Ιερόν Οστούν - Κόκκυγας
Μία αν μη τι άλλο αξιοσημείωτη επαλήθευση βρίσκεται στο οτι στον Άδη υπάρχει και ο ποταμός Κοκκυτός.
Κοκκυτός - Κόκκυγας.
Το όριο μεταξύ άνω και κάτω, είναι η Καρδιά. Η Καρδιά στο σύστημα ενός ανθρώπου ανήκει ή στην μία ή στην άλλη Τριάδα Κέντρων, Πνευματικού ή Υλιστικού εαυτού, αναλόγως ποιά (Τριάδα) κυριαρχεί στον άνθρωπο.
Το οτι ο Ουρανός -και πολύ μετά ο Δίας- καταταρταρώνει Τιτάνες και Εκατόγχειρες στον Τάρταρο του Άδη, στον Χριστιανισμό έχει γίνει Μιχαήλ που δένει-ρίχνει τον Διάβολο και τους δικούς του στον Άδη -πάλι-, μερικά Ονόματα δεν τα άλλαξαν.)}
[Γ'] τεκνοί δε αύθις εκ Γης παίδας μεν τους Τιτάνας προσαγορευθέντας, Ωκεανόν Κοίον Υπερίονα Κρείον Ιαπετόν και νεώτατον απάντων Κρόνον, θυγατέρας δε τας κληθείσας Τιτανίδας, Τηθύν Ρέαν Θέμιν Μνημοσύνην Φοίβην Διώνην Θείαν.
[τεκνοποιεί δε άμεσα (ο Ουρανός) απο την Γη παίδες μεν, τους Τιτάνες τους ονομαζόμενους, Ωκεανό Κοίο Υπερίονα Κρείο Ιαπετό και νεότατο απο όλους τον Κρόνο, κόρες δε τις ονομαζόμενες Τιτανίδες, Τηθύ Ρέα Θέμιδα Μνημοσύνη Φοίβη Διώνη {(Δία)} Θεία.]
{(έξι Τιτάνες και επτά Τιτανίδες)}
{(Aμέσως οι πρώτοι "εγωισμοί", Εκατόγχειρες -Βριάρεως, Γύης, Κόττος- και Κύκλωπες -Άργης, Στερόπης, Βρόντης-, Τρεις και Τρεις, Έξι, που έχουν δεθεί και απομονωθεί στα κάτω κέντρα, στον κάτω κόσμο, αντικαθίστανται απο άλλους. Σχεδόν ή ακριβώς ισάριθμους. Έξι Άνδρες και Επτά γυναίκες. Που μάλλον είναι και αυτές Έξι, γιατι η Διώνη - Θεία είναι η ίδια, αφού Δία : Θεία σε άλλη διάλεκτο.)}
[Δ'] Αγανακτούσα δε Γη επί τη απωλεία των εις Τάρταρον ριφέντων παίδων πείθει τους Τιτάνας επιθέσθαι τω πατρί, και δίδωσιν αδαμαντίνην άρπην Κρόνω.
[Αγανακτώντας δε η Γη για την απώλεια των στον Τάρταρο ριγμένων γιων {(Εκατογχείρων-Κυκλώπων)}, πείθει τους Τιτάνες να επιτεθούν στον Πατέρα, και δίνει αδαμάντινη άρπη (κοπίδα) στον Κρόνο.]
{(Η Γη, εδώ η γενική νοημοσύνη και προσωπικότητα του κάτω εαυτού, που ελέγχει τους μικρότερους εγωισμούς και θέλει να πάρει τον έλεγχο του όλου συστήματος του ανθρώπου, πείθει τους Τιτάνες να επιτεθούν στον Πατέρα (Ουρανό) και δίνει όπλο στον Κρόνο. Τον ηγετικό υπο-εγωισμό του κακού Υιού, που θέλει να αντικαταστήσει τον Ουρανό στην βασιλεία.)}
οι δε Ωκεανού χωρίς επιτίθενται, και Κρόνος αποτεμών τα αιδοία του πατρός εις την θάλασσαν εφίησεν. εκ δε των σταλαγμών του ρέοντος αίματος ερινύες εγένοντο, Αληκτώ Τισιφόνη Μέγαιρα.
[οι δε (Τιτάνες) χωρίς τον Ωκεανό επιτίθενται, και ο Κρόνος κόβοντας τα γεννητικά όργανα του Πατρός τα άφησε στην θάλασσα. απο τις στάλες του ρέοντος αίματος Ερινύες έγιναν, Αληκτώ Τισιφόνη Μέγαιρα.]
{(Όταν ο Κρόνος κόβει τα γεννητικά όργανα του Ουρανού, δηλαδή η Γη, ο εγωιστικός εαυτός καταφέρνει να πάρει τον έλεγχο, δημιουργούνται απο το αίμα - τραύμα του Ουρανού, του ανώτερου εαυτού, άλλες Νοότητες, Ερινύες, αποτελέσματα της Έριδος και του Νοός, που απο τότε ελέγχουν κάπως, κυρίως με τύψεις, αλλά και με αυστηρότητα, γενικώς με αντίθεση, την προσωπικότητα του ανθρώπου όπως την έχει ο Κρόνος.)}
της δε αρχής εκβαλόντες τους τε καταταρταρωθέντας ανήγαγον αδελφούς και την αρχήν Κρόνω παρέδοσαν.
[απο την δε αρχή αφού τον έβγαλαν (τον Ουρανό), τους καταταρταρωθέντες άνω οδήγησαν αδελφούς (τους Εκατόγχειρες και Κύκλωπες) και την αρχή στον Κρόνο παρέδωσαν.]
[E'] Ο δε τούτους μεν τω Ταρτάρω πάλιν δήσας καθείρξε, την δε αδελφήν Ρέαν γήμας, επειδή Γη τε και Ουρανός εθεσπιώδουν αυτώ λέγοντες υπό παιδός ιδίου την αρχήν αφαιρεθήσεσθαι, κατέπινε τα γεννώμενα.
[Ο δε (Κρόνος), εκείνους (τους Εκατόγχειρες και Κύκλωπες) μεν μέσα στον Τάρταρο πάλι δένοντας τους έριξε για κάθειρξη, την δε αδελφή του Ρέα αφού πήρε σε γάμο, και επειδή Γη και Ουρανός χρησμοδότησαν και του είπαν οτι απο παιδί δικό του η αρχή θα του αφαιρεθεί, κατάπινε τα γεννημένα (παιδιά).]
{(Μετά απο συγκρούσεις εγωισμών μεταξύ τους, ο Κρόνος ξανακατεβάζει τις παλαιότερες νοότητες εγωισμών, Εκατόγχειρες και Κύκλωπες στον Τάρταρο, και επειδή το πλέον ελεγχόμενο απο αυτόν σύστημα Γης-Ουρανού τον συμβουλεύει, και απο αυτό μαθαίνει -φοβάται- οτι θα τον ανατρέψει ο,τιδήποτε νέο γεννηθεί, προσπαθεί να το εξουδετερώσει, με μία μέθοδο που αναφέρεται ως κατάποση. Κατά την κατάποση κάτι καταλήγει στο στομάχι, άρα εννοείται επενέργεια που αφορά τα κάτω κέντρα, θώρακα κοιλιακά και υπογάστριο. Εδώ να σημειωθεί οτι δεν αναφέρεται ούτε μάσηση ούτε χώνευση. Στο "μεθ-επόμενο" βήμα ξαναβγαίνουν όλοι σώοι.)}
και πρώτην μεν γεννηθείσαν Εστίαν κατέπιεν, είτα Δήμητραν και Ήραν, μεθ' ας Πλούτωνα και Ποσειδώνα.
[και την γεννηθείσα Εστία μεν κατάπιε πρώτη, έπειτα την Δήμητρα και Ήρα, μετά απο αυτές τον Πλούτωνα και τον Ποσειδώνα.]
{(Εδώ να σημειωθεί οτι για τον αρχαίο ελληνικό εγκέφαλο ισχύει και το λογοπαίγνιο Εστία <=> Εσθίω, που σημαίνει τρώω. Συσχετισμός με το οτι καταπίνεται πρώτη.
Aυτό χωρίς να αγνοείται η έννοια της Εστίασης, ως συγκέντρωσης και διανοητικής. Αλλά και ακτίνων, για αφή φωτιάς.)}
[C'] οργισθείσα δε επί τούτοις Ρέα παραγίνεται μεν εις Κρήτην, οπηνίκα τον Δία εγκυμονούσα ετύγχανε, γεννά δε εν άντρω της Δίκτης Δία. και τούτον μεν δίδωσι τρέφεσθαι Κούρησί τε και ταις Μελισσέως παισί νύμφαις, Αδραστεία τε και Ίδη.
[οργισμένη δε για αυτά η Ρέα πηγαίνει στην Κρήτη, ενώ στον Δία εγκυμονούσα τύγχανε, γεννά δε σε ένα σπήλαιο της Δίκτης τον Δία. και αυτόν μεν δίνει για να τον τρέφουν στους Κούρητες και στις παίδες του Μελισσέως τις Νύμφες, Αδράστεια τε και Ίδη.]
[Ζ'] αύται μεν ουν τον παίδα έτρεφον τω της Αμαλθείας γάλακτι, οι δε Κούρητες ένοπλοι εν τω άντρω το βρέφος φυλάσσοντες τοις δόρασι τας ασπίδας συνέκρουον, ίνα μη της του παιδός φωνής ο Κρόνος ακούση. Ρέα δε λίθον σπαργανώσασα δέδωκε Κρόνω καταπιείν ως τον γεγεννημένον παίδα.
[αυτές μεν λοιπόν τον παίδα έτρεφαν με το της Αμάλθειας γάλα, οι δε Κούρητες ένοπλοι μέσα στο σπήλαιο το βρέφος φυλάσσοντες τα δόρατα στις ασπίδες σύγκρουαν, για να μην την φωνή του παιδιού ο Κρόνος ακούσει. Η Ρέα δε αφού λίθο {(ενν. μεγέθους πειστικού)} σπαργάνωσε τον έδωσε στον Κρόνο να τον καταπιεί αντί για τον γεννημένο παίδα.]
{(Γέννηση του Θείου Βρέφους σε Σπήλαιο, το οποίο καταδιώκει ο Κρόνος, που η χριστιανική έκδοση έκανε Ηρώδη συνδέοντας και τις καταδιώξεις των Υιών του Διός (Ηρακλέους, Διονύσου κλπ) απο την Ήρα (Ήρα <=> Ηρώδης). Ο μεταλλικός ήχος απο τα όπλα των Κουρητών πάνω στις ασπίδες, έγινε ο ήχος απο τα Τριγωνάκια στα "Κάλαντα".)}
ΙΙ.
[A'] Eπειδή δε Ζευς εγενήθη τέλειος, λαμβάνει Μήτιν την Ωκεανού συνεργόν, ή δίδωσι Κρόνω καταπιείν φάρμακον, υφ' ου εκείνος αναγκασθείς πρώτον μεν εξεμεί τον λίθον, έπειτα τους παίδας ους κατέπιε ‧ μεθ' ων Ζευς τον προς Κρόνον και Τιτάνας εξήνεγκεν πόλεμον.
[Όταν δε ο Ζευς έγινε τέλειος (τελειοποιήθηκε), παίρνει την Μήτιδα την κόρη του Ωκεανού συνεργό, η οποία δίνει στον Κρόνο να καταπιεί φάρμακο, που εξαιτίας του εκείνος αναγκασμένος πρώτα κάνει εμετό την πέτρα (σσ.: που είχε καταπιεί για Δία μωρό)], έπειτα τα παιδιά που είχε καταπιεί ‧ και μαζί με αυτά ο Ζευς τον προς Κρόνο και τους Τιτάνες κήρυξε πόλεμο.]
{(Όταν ο Ζευς γίνεται τέλειος, τελειοποιείται και είναι πλέον ενωμένες-συΖΕΥγμένες οι δύο δυνάμεις της Διάσπασης, και των εγκεφαλικών ΗμιΣφαιρίων, και παίρνει την Μήτιδα -φρόνηση, και ΜητΡίδα, Μήτρα του Πυρήνα- που είναι του Ωκεανού, δηλ. της μεγάλης θάλασσας, ήτοι Άπειρης Χαοτικότητας, του Νοητικού Σύμπαντος, βρίσκει τον τρόπο να ελέγξει και να χειριστεί τον αρχηγό των εγωισμών Κρόνο, για να επανορθώσει αυτά που είχε κάνει. Όμως, απαιτείται και προσπάθεια, που νοείται ως ο ακόλουθος πόλεμος.)}
μαχόμενον δε αυτών ενιαυτούς δέκα η Γη τω Διί έχρησε την νίκην, τους καταταρταρωθέντας αν έχη συμμάχους ‧ ο δε την φρουρούσαν αυτών τα δεσμά Κάμπην αποκτείνας έλυσε.
[και ενώ δε (o Δίας) τους μαχόταν ήδη έτη δέκα, η Γη έδωσε χρησμό στον Δία οτι θα νικήσει, αν τους καταταρταρωθέντες έχει συμμάχους ‧ ο δε την φρουρό των δεσμών τους Κάμπη σκότωσε, και τους έλυσε.]
{(Η επανάληψη "αυτών" - "ενιαυτούς" προτρέπει να δοθεί σημασία στον Εαυτό και στους Εαυτούς. ο Δίας, αρχηγός του άνω Εαυτού, στα δέκα χρόνια μάχης των επιθετικών του κατώτερου εαυτού, πληροφορείται απο την Γη -την θετική πλευρά των εγωισμών- οτι για να νικήσει πρέπει να συμμαχήσει με τους αρχικούς εγωισμούς που είναι πιο κάτω και πλέον έχουν κατεργαστεί και εξελιχθεί θετικά σε επίπεδο συνεργασίας, αφού τους προσεταιριστεί.
Το όνομα "Κάμπη" αφορά σε καμπές, οφεοειδούς ή άλλου είδους πορείας. Όπως πόρευσης σκεπτονίων στον λαβύρινθο του Νου, συμπαντικού ή προσωπικού.)}
και Κύκλωπες τότε τω Διί μεν διδόασι βροντήν και αστραπήν και κεραυνόν, Πλούτωνι δε κυνέην, Ποσειδώνι δε τρίαιναν ‧ οι δε τούτοις οπλισθέντες κρατούσι Τιτάνων, και καθείρξαντες αυτούς εν τω Ταρτάρω τους εκατόγχειρας κατέστησαν φύλακας.
[και οι Κύκλωπες τότε στον Δία μεν έδωσαν την βροντή και την αστραπή και τον κεραυνό, στον δε Πλούτωνα την κυνέην, στον δε Ποσειδώνα την τρίαινα ‧ οι δε με αυτά οπλισμένοι νίκησαν τους Τιτάνες, και φυλακίζοντας αυτούς στον Τάρταρο, τους Εκατόγχειρες έβαλαν φύλακες.]
αυτοί δε διακληρούνται περί της αρχής, και λαγχάνει Ζευς μεν την εν ουρανώ δυναστείαν, Ποσειδών δε την εν θαλάσση, Πλούτων δε την εν Άιδου.
[αυτοί δε (οι Θεοί) κλήρωσαν για την Αρχή, και έλαχε στον Δία μεν η στον Ουρανό δυναστεία, στον Ποσειδώνα δε η στην Θάλασσα (δυναστεία), στον Πλούτωνα δε η στον Άδη (δυναστεία).]
[Β'] Εγένοντο δε Τιτάνων έκγονοι
Ωκεανού μεν και Τηθύος Ωκεανίδες,
Ασία Στυξ Ηλέκτρα Δωρίς Ευρονόμη [Αμφιτρίτη] Μήτις,
Κοίου δε και Φοίβης
Αστερία και Λητώ,
Υπερίονος δε και θείας
Ηώς Ήλιος Σελήνη,
Κρείου δε και Ευρυβίας της Πόντου
Αστραίος Πάλλας Πέρσης,
[Γεννήθηκαν δε Τιτάνων απόγονοι
απο τον Ωκεανό μεν και την Τηθύ οι Ωκεανίδες:
η Ασία η Στυξ η Ηλέκτρα η Δωρίς η Ευρονόμη [η Αμφιτρίτη] η Μήτις,
απο τον Κοίο δε και την Φοίβη:
η Αστερία και η Λητώ,
απο τον Υπερίωνα δε και την θεία:
η Ηώ, ο Ήλιος, και η Σελήνη,
απο τον Κρείο δε και την Ευρυβία του Πόντου:
ο Αστραίος, ο Πάλλας και ο Πέρσης, ]
[Γ'] Ιαπετού δε και Ασίας Άτλας,
ος έχει τοις ώμοις τον ουρανόν,
και Προμηθεύς και Επιμηθεύς και Μενοίτιος,
ον κεραυνώσας εν τη τιτανομαχία Ζευς κατεταρτάρωσεν.
[απο τον Ιαπετό δε και την Ασία ο Άτλας,
ο οποίος έχει στους ώμους του τον ουρανό,
και ο Προμηθεύς και ο Επιμηθεύς και ο Μενοίτιος,
που τον κεραύνωσε στην τιτανομαχία ο Ζευς και τον καταταρτάρωσε.]
{(Κεραυνωθείς, καταλήγεις και στον Τάρταρο του Άδου.)}
[Δ'] εγένετο δε και Κρόνου και Φιλύρας Χείρων διφυής Κένταυρος,
Ηούς δε και Αστραίου άνεμοι και άστρα,
Πέρσου δε και Αστερίας Εκάτη,
Πάλλαντος δε και Στυγός Νίκη Κράτος Ζήλος Βία.
[έγινε δε και απο τον Κρόνο και την Φιλύρα ο Χείρων διφυής Κενταυρος,
απο την Ηω και τον Αστραίο οι Άνεμοι και τα Άστρα,
απο τον Πέρση δε και την Αστερία η Εκάτη,
απο τον Πάλλαντα δε και την Στυγα η Νίκη το Κράτος ο Ζήλος και η Βία.]
[Ε'] το δε της Στυγός ύδωρ
εκ πέτρας εν Άιδου ρέον
Ζευς εποίησεν όρκον,
ταύτην αυτή τιμήν διδούς ανθ' ων
αυτώ κατά Τιτάνων μετά των τέκνων συνεμάχησε.
[στο δε της Στυγός νερό
που απο πέτρα στον Άδη είναι ρέον
ο Ζευς έκανε όρκο,
τέτοια τιμή έτσι δίδοντάς της
επειδή με αυτόν κατά των Τιτάνων (εκείνη) μαζί με τα τέκνα της συμμάχησε.]
[C'] Πόντου δε και Γης
Φόρκος Θαύμας Νηρεύς Ευρυβία Κητώ.
Θαύμαντος μεν ουν και Ηλέκτρας
Ίρις
και άρπυιαι,
Αελλώ Ωκυπέτη,
Φόρκου δε και Κητούς
Φορκίδες Γοργόνες,
περί ων ερούμεν όταν τα κατά Περσέα λέγωμεν,
[Απο τον Πόντο δε και την Γη (γεννήθηκαν)
ο Φόρκος ο Θαύμας ο Νηρεύς η Ευρυβία και η Κητώ.
Απο τον Θαύμαντα μεν λοιπόν και την Ηλέκτρα
η Ίρις και οι Άρπυιαι,
η Αελλώ η Ωκυπέτη,
απο τον Φόρκο δε και την Κητώ
οι Φορκίδες οι Γοργόνες,
στις οποίες θα αναφερθούμε όταν πούμε τα σχετικά με τον Περσέα, ]
[Ζ'] Νηρέως δε και Δωρίδος Νηρηίδες, ων τα ονόματα
Κυμοθόη Σπειώ Γλαυκονόμη Ναυσιθόη Αλίη,
Ερατώ Σαώ Αμφιτρίτη Ευνίκη Θέτις,
Ευλιμένη Αγαύη Ευδώρη Δωτώ Φέρουσα,
Γαλάτεια Ακταίη Ποντομέδουσα Ιπποθόη Λυσιάνασσα,
Κυμώ Ηιόνη Αλιμήδη Πληξαύρη Ευκράντη,
Πρωτώ Καλυψώ Πανόπη Κραντώ Νεόμηρις,
Ιππονόη Ιάνειρα Πολυνόμη Αυτονόη Μελίτη,
Διώνη Νησαίη Δηρώ Ευαγόρη Ψαμάθη,
Ευμόλπη Ιόνη Δυναμένη Κητώ Λιμνώρεια.
[από τον Νηρέα δε και την Δωρίδα οι Νηρηίδες,
των οποίων τα ονόματα:
Κυμοθόη Σπειώ Γλαυκονόμη Ναυσιθόη Αλίη,
Ερατώ Σαώ Αμφιτρίτη Ευνίκη Θέτις,
Ευλιμένη Αγαύη Ευδώρη Δωτώ Φέρουσα,
Γαλάτεια Ακταίη Ποντομέδουσα Ιπποθόη Λυσιάνασσα,
Κυμώ Ηιόνη Αλιμήδη Πληξαύρη Ευκράντη,
Πρωτώ Καλυψώ Πανόπη Κραντώ Νεόμηρις,
Ιππονόη Ιάνειρα Πολυνόμη Αυτονόη Μελίτη,
Διώνη Νησαίη Δηρώ Ευαγόρη Ψαμάθη,
Ευμόλπη Ιόνη Δυναμένη Κητώ Λιμνώρεια.]
{(Πάμε άλλη μία τα Ονόματα,
που δεν είναι "της θάλασσας",
αλλά του Νοητικού-Πνευματικού Σύμπαντος,
της "Νοητικής Θάλασσας",
Συμπαντικού Νου και προσωπικού Νου,
-όποιος "το έχει ανοιχτό" ξέρει τί λέω-:
Κυμοθόη
Σπειώ
Γλαυκονόμη
Ναυσιθόη
Αλίη
Ερατώ
Σαώ
Αμφιτρίτη
Ευνίκη
Θέτις
Ευλιμένη
Αγαύη
Ευδώρη
Δωτώ
Φέρουσα
Γαλάτεια
Ακταίη
Ποντομέδουσα
Ιπποθόη
Λυσιάνασσα
Κυμώ
Ηιόνη
Αλιμήδη
Πληξαύρη
Ευκράντη
Πρωτώ
Καλυψώ
Πανόπη
Κραντώ
Νεόμηρις
Ιππονόη
Ιάνειρα
Πολυνόμη
Αυτονόη
Μελίτη
Διώνη
Νησαίη
Δηρώ
Ευαγόρη
Ψαμάθη
Ευμόλπη
Ιόνη
Δυναμένη
Κητώ
Λιμνώρεια.)}
III.
[A'] Ζευς δε γαμεί μεν Ήραν,
και τεκνοί Ήβην Ειλείθυιαν Άρην,
μίγνυται δε πολλαίς θνηταίς τε και αθανάτοις γυναιξίν.
[Ο Δίας ενώνεται με την Ήρα
και γεννά την Ήβη την Ειλείθυια και τον Άρη,
μίχθηκε δε και με πολλές θνητές και αθάνατες γυναίκες.]
εκ μεν ουν Θέμιδος της Ουρανού γεννά θυγατέρας ώρας.
Ειρήνην Ευνομίαν Δίκην,
μοίρας,
Κλωθώ Λάχεσιν Άτροπον,
εκ Διώνης δε Αφροδίτην,
εξ Ευρυνόμης δε της Ωκεανού χάριτας,
Αγλαΐην Ευφροσύνην Θάλειαν,
εκ δε Στυγός Περσεφόνην,
εκ δε Μνημοσύνης μούσας,
πρώτην μεν Καλλιόπην,
είτα Κλειώ Μελπομένην Ευτέρπην Ερατώ Τερψιχόρην
Ουρανίαν Θάλειαν Πολυμνίαν.
[απο μεν λοιπόν την Θέμιδα την του Ουρανού (ο Δίας) γεννά θυγατέρες τις Ώρες.
Ειρήνη Ευνομία Δίκη,
τις Μοίρες,
Κλωθώ Λάχεσι Άτροπο,
απο τη Διώνη (γεννά) την Αφροδίτη,
απο την Ευρυνόμη δε την του Ουρανού τις Χάριτες,
Αγλαία Ευφροσύνη Θάλεια,
απο την Στύγα την Περσεφόνη,
απο δε την Μνημοσύνη τις Μούσες,
πρώτη μεν την Καλλιόπη,
έπειτα Κλειώ Μελπομένη Ευτέρπη Ερατώ Τερψιχόρη
Ουρανία Θάλεια Πολυμνία.]
[Β'] Καλλιόπης μεν ουν και Οιάγρου, κατ' επίκλησιν δε Απόλλωνος, Λίνος, ον Ηρακλής απέκτεινε,
και Ορφεύς o ασκήσας κιθαρωδίαν ος άδων εκίνει λίθους τε και δένδρα.
[(γιοί) της (Μούσας) Καλλιόπης μεν λοιπόν και του Οιάγρου, ή όπως λέγεται του Απόλλωνος,
(ήταν) ο Λίνος, που σκότωσε ο Ηρακλής,
και ο Ορφεύς που ασκώντας κιθαρωδία ενώ τραγουδούσε κινούσε λίθους τε και δέντρα.]
αποθανούσης δε Ευρυδίκης της γυναικός αυτού, δηχθείσης υπό όφεως, κατήλθεν εις Άιδου θέλων ανάγειν αυτήν, και Πλούτωνα έπεισεν αναπέμψαι.
[(ο Ορφεύς) μετά τον θάνατο της Ευρυδίκης της γυναίκας του, που δαγκώθηκε απο φίδι, κατέβηκε στον Άδη θέλοντας να την ανεβάσει, και τον Πλούτωνα έπεισε να την ξαναστείλει (στην επιφάνεια).]
{(Παρατηρούμε επανάληψη αναφοράς στον Άδη, που προηγήθηκε. Εδώ όμως έχει εμπλουτιστεί με τις Πολικότητες Αρσενικού και Θηλυκού, ως Ορφέως και Ευρυδίκης. Έχουμε υποδήλωση των δύο Όφεων του Κηρυκείου, εκτός της αναφοράς στην Κεντρική Στήλη που είχαμε στην αρχή του βιβλίου με το μήκος ύψους, που ο Ουρανός και ο Τάρταρος του Άδου ισαπέχουν απο τη Γη, απο το έδαφος.
Πλέον του δαγκώματος απο φίδι, τα Ονόματα του Ορφέως και της Ευρυδίκης παραπέμπουν και στον Οφίωνα -Ορφέως <=> Όφεος- και την Ευρυνόμη -Δίκη : Νόμος-, σε μία άλλη μυθολογική αναφορά που και εκείνη αναφέρεται στο Απλούν Κηρύκειον αφου το Φίδι τυλίγει την Θεά, είναι δηλ. Στήλη με έναν Όφιν.)}
ο δε υπέσχετο τούτο ποιήσειν, αν μη πορευόμενος Ορφεύς επιστραφή πριν εις την οικίαν αυτού παραγενέσθαι ‧
[ο δε (Πλούτων) υποσχέθηκε να πράξει τούτο, εάν προχωρώντας ο Ορφεύς δεν στραφεί πίσω (ενν. να την δει) πριν στο σπίτι του φτάσει ‧ ]
ο δε απιστών επιστραφείς εθεάσατο την γυναίκα, η δε πάλιν υπέστρεψεν.
[ο δε (Ορφεύς) μη πιστεύοντας εστράφη πίσω και είδε την γυναίκα, η οποία πάλι επέστρεψε (ενν. στον Άδη).]
{(Οι λέξεις "εστράφη" και "επέστρεψε" πέραν του πρώτου νοήματος της ιστορίας, δίνουν έμφαση στην στροφή που αφορά τους περι-ελιγμούς του Όφεος ή των Όφεων στη Ράβδο/στο Σκήπτρο.
Το αποτέλεσμα θανάτου μετά απο θέαση, άγει συνειρμικά στην Μέδουσα καθώς και στην... γυναίκα του Λωτ που βλέπει τα Σόδομα και τα Γόμορρα και απολιθώνεται. Η "Στήλη Άλατος" είναι ορυκτό αλάτι, πέτρωμα, όπως Μαρμαρώνει τον θεατή του και το Γοργόνειο, "πάλι" σαν κοιταχτεί.)}
εύρε δε Ορφεύς και τα Διονύσου μυστήρια, και τέθαπται περί την Πιερίαν διασπασθείς υπό των μαινάδων.
[βρήκε (ηύρε) δε ο Ορφεύς και τα του Διονύσου μυστήρια, και θάπτηκε περί την Πιερία, μετά την διάσπασή του (το κομμάτιασμά του) απο τις Μαινάδες.]
{(Το κομμάτιασμα του Ορφέα, του Διονύσου και άλλων, το έχουν κάνει στον Χριστιανισμό "κομμάτιασμα του Σώματος" στον "Μυστικό Δείπνο" και του "Χιτώνα" μετά την "Σταύρωση".)}
[Γ'] Κλειώ δε Πιέρου του Μάγνητος ηράσθη κατά μήνιν Αφροδίτης (ωνείδισε γαρ αυτή τον του Αδώνιδος έρωτα), συνελθούσα δε εγέννησεν εξ αυτού παίδα Υάκινθον, ου Θάμυρις ο Φιλάμμωνος και Αργιόπης νύμφης έσχεν έρωτα, πρώτος αρξάμενος εράν αρρένων.
[Η δε (Μούσα) Κλειώ τον Πίερο του Μάγνητος (υιό) ερωτεύτηκε, απο οργή της Αφροδίτης (που την είχε ωνειδίσει (ειρωνευτεί) για τον έρωτα του Αδώνιδος), αφού συνευρέθηκαν δε εγέννησε απο αυτόν υιό τον Υάκινθο, για τον οποίο ο Θάμυρις -ο του Φιλάμμωνος και της Νύμφης Αργιόπης υιός- είχε έρωτα, που πρωτοτύπησε στον έρωτα ανδρών.]
αλλ' Υάκινθον μεν ύστερον Απόλλων ερώμενον όντα δίσκω βαλών άκων απέκτεινε,
[αλλά τον Υάκινθο μεν ενώ ήταν ερωτευμένος (με τον Θάμυριν), ύστερα ο Απόλλων βάλλοντας (ρίχνοντας) δίσκο ακουσίως τον σκότωσε, ]
{(Έμμεση προειδοποίηση προς τον Aναγνώστη, οτι τα "παρα-φύσιν" έχουν κακό τέλος.)}
Θάμυρις δε κάλλει διενεγκών και κιθαρωδία περί μουσικής ήρισε μούσαις, συνθέμενος, αν μεν κρείττων ευρεθή, πλησιάζειν πάσαις, εάν δε ηττηθή, στερηθήσεσθαι ου αν εκείναι θέλωσι. καθυπέρτεραι δε αι μούσαι γενόμεναι και των ομμάτων αυτόν και της κιθαρωδίας εστέρησαν.
ο Θάμυρις δε ασυναγώνιστος όντας κατά το κάλλος και την κιθαρωδία, ανταγωνίστηκε τις Μούσες στην σύνθεση (ηχητική σύνθεση, που λέμε σήμερα "μουσική") και όρισε, εάν μεν βρεθεί ανώτερος (απο αυτές), να τις πλησιάσει (ερωτικά) όλες, εάν δε ηττηθεί, να στερηθεί ό,τι κι αν θελήσουν εκείνες. υπέρτερες δε οι Μούσες καθώς αποδείχθηκαν, του στέρησαν και τα μάτια του και την κιθαρωδία του.]
{(Eδώ πέραν της Ύβρεως εναντίον των Μουσών, διδάσκεται ο Αναγνώστης και την Εγκράτεια. Οτι εκείνος που δεν είναι εγκρατής, αλλά προσπαθεί να τις "πλησιάσει" όλες, σφάλλει.)}
[Δ'] Ευτέρπης δε και ποταμού Στρυμόνος Ρήσος, ον εν Τροία Διομήδης απέκτεινεν ‧ ως δε ένιοι λέγουσι, Καλλιόπης υπήρχεν.
[(της Μούσας) Ευτέρπης δε και του ποταμού Στρυμόνος (υιός ήταν) ο Ρήσος, τον οποίον στην Τροία ο Διομήδης σκότωσε ‧ όπως άλλοι δε λένε, της (Μούσας) Καλλιόπης υπήρχε (ήταν) (υιός).]
Θαλείας δε και Απόλλωνος εγένοντο Κορύβαντες,
Μελπομένης δε και Αχελώου Σειρήνες, περί ων εν τοις περί Οδυσσέως ερούμεν.
[Tης (Μούσας) Θάλειας δε και του Απόλλωνος (παιδιά) έγιναν οι Κορύβαντες,
της (Μούσας) Μελπομένης δε και του Αχελώου οι Σειρήνες, για τις οποίες στα περί του Οδυσσέα θα πούμε.]
Ήρα δε χωρίς ευνής εγέννησεν Ήφαιστον ‧ ως δε Όμηρος λέγει, και τούτον εκ Διός εγέννησε. ρίπτει δε αυτόν εξ ουρανού Ζευς Ήρα δεθείση βοηθούντα ‧
[Η Ήρα δε χωρίς αρσενικό γέννησε τον Ήφαιστο ‧ όπως δε ο Όμηρος λέει, και τούτον απο τον Δία τον γέννησε. ρίπτει δε αυτόν απο τον ουρανό ο Ζευς επειδή, όταν εκείνη είχε δεθεί εκείνος την βοήθησε ‧ ]
ταύτην γαρ εκρέμασε Ζευς εξ Ολύμπου χειμώνα επιπέμψασαν Ηρακλεί, ότε Τροίαν ελών έπλει. Πεσόντα δ' Ήφαιστον εν Λήμνω και πηρωθέντα τας βάσεις διέσωσε Θέτις.
[αυτήν κρέμασε ο Ζευς απο τον Όλυμπο γιατι χειμώνα (κακό) καιρό έστειλε στον Ηρακλή, όταν έπλεε προς την Τροία. Όταν έπεσε ο δε Ήφαιστος στην Λήμνο καταστράφηκαν οι βάσεις του (τα πόδια του), τον διέσωσε η Θέτις.]
{(Στην Λήμνο είναι και μία απο τις... βάσεις-εγκαταστάσεις του Ηφαίστου)}
[C] Μίγνυται δε Ζευς Μήτιδι, μεταβαλλούσης εις πολλάς ιδέας υπέρ του μη συνελθείν, και αυτήν γενομένην έγκυον καταπίνει φθάσας, επείπερ έλεγε <Γη> γεννήσειν παίδα μετά την μέλλουσαν εξ αυτής γεννάσθαι κόρην, ος ουρανού δυνάστης γενήσεται. τούτο φοβηθείς κατέπιεν αυτήν ‧
["Εμίχθη" δε ο Δίας με την Μήτιδα, που μετέβαλλε σε πολλές ιδέες (και μορφές) (τον εαυτό της) για να μην συνευρεθεί, και όταν την καθιστά έγκυο φτάνει (προλαβαίνει) να την καταπιεί, διότι <η Γη> του είχε πει οτι θα γεννήσει παίδα (υιό) μετά την μέλλουσα κόρη, που απο αυτήν θα γεννηθεί, ο οποίος Ουρανού Δυνάστης θα γίνει. αυτό φοβούμενος κατάπιε αυτήν ‧ ]
{(Άλλο ένα σημείο που έχει εμπνεύσει-ιδεάσει τους Χριστιανούς στην δημιουργία πλαστών προφητειών περί του Υιού που ανατρέπει τον Πατέρα.)}
ως δ' ο της γεννήσεως ενέστη χρόνος, πλήξαντος αυτού την κεφαλήν πελέκει Προμηθέως ή καθάπερ άλλοι λέγουσι Ηφαίστου, εκ κορυφής, επί ποταμού Τρίτωνος, Αθηνά συν όπλοις ανέθορεν.
[όταν δε ο της γεννήσεως ήταν χρόνος, έπληξε την κεφαλή του (Διός) με πέλεκυ ο Προμηθεύς ή όπως άλλοι λένε ο Ήφαιστος, και απο την Κορυφή, στον ποταμό Τρίτωνα, η Αθηνά μαζί με τα Όπλα, ανήλθε.]
{(Εδώ, που χρησιμοποιείται και το ρήμα "ανέθορεν", που εμπεριέχει την άνοδο αλλά και την (θ)όραση, περιγράφεται η Τελική Άνοδος του Όφεος κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης, φτάνοντας Ισχυρά πάνω απο το κεφάλι του ΘεοΠοιημένου ανθρώπου (εδώ αυτός αποδίδεται με τον Δία), που σημαίνει και την γέννηση της Σοφίας στον Νου, στην Κορυφή.
Βλέπουμε την "παράδοξη", μη-αναμενόμενη μεταφορά του αναγνώστη, απο την Κορυφή του Κεφαλιού του Διός οπου γεννιέται η Αθηνά, στον ποταμό Τρίτωνα, που είναι στο έδαφος. Έδαφος, όπως έχει "προ-σημειωθεί", είναι η Καρδιά. Η Αθηνά πέραν απο το οτι είναι η κατ' εξοχήν Θεότητα του Νου, έχει και το χαρ/κό Γοργόνειο στην Καρδιά της. Συνεπώς η αναπαράστασή της μας υποδεικνύει ενοποίηση Νoός και Καρδίας σε... "ΚαρΔιάΝουν". Βέβαια στην ιστορία όταν εξέρχεται της Κεφαλής του Διός, ακόμη δεν έχει το Γοργόνειον, διότι της το φέρνει πολύ αργότερα ο Περσέας.
Με τον Τρίτωνα γίνεται έμμεση αναφορά στο Κηρύκειον.
Τρίτων, Τρία. Το Κηρύκειον είναι 3 υπο-δομές, που συναποτελούν μία. Φίδι-Σκήπτρο-Φίδι.
Γίνεται επίσης αναφορά στο Τσάκρα του Στέμματος, στο 7ο μετρώντας απο κάτω, και 1ο μετρώντας απο επάνω, όπου γεννιέται η Σοφία (το Θείον ως Θεά και ως Σοφία είναι η Αθηνά).
Ο ποταμός Τρίτωνας οπου μεγάλωσε η Αθηνά, ετοποθετείτο απο τους αρχαίους κάτω απο την Κρήτη, στην Αφρική, και είναι μάλλον ο Νείλος με το "Δέλτα", που έχει δομή τριγώνου και καλύτερα Λ συν τη διχοτόμο του. Γιατι Σύμφωνα με αναφορές όπως του Σόλωνα και του Πλάτωνα εγκαταστάσθηκε για ένα διάστημα και στην Αίγυπτο η Αθηνά, στην Σάϊδα όπου είναι γνωστή ως θεά Νηίθ.)}
[...]
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.