Το τοπίο σήμερα έχει μια καταπληκτική ηρεμία και γλύκα σαν μετά από ένταση
ερωτική.
Ο ήλιος πιο φωτεινός, η θάλασσα απίθανη, συναγωνίζεται το χρώμα
του ουρανού, μια ομορφιά ασύλληπτη ...
Ο δρόμος μακρύς και άγνωστος ... Οι συνθήκες περίεργες, μυστήριες ... Μα εμείς
ακλόνητοι, λες και όλα ενεργούν για μας.
Μ' έχει πιάσει το ποιητικό μου και όλα στην ψυχολογία μου λειτουργούν
εκδρομικά ...
Την κοπανάμε από τα ίδια και πάμε σ' άλλους τόπους μαγικούς,
σε θάλασσες τυρκουάζ που ακόμα κι οι πέτρες είναι σαν περιστέρια.
Τέλεια νιώθω σαν να κάνω κοπάνα απ' το δυσκολότερο μάθημα του
σχολείου μου (τα μαθηματικά). Τελικά όμως είναι όμορφα εδώ στην ερημιά μου.
Μπορώ και αναπνέω, βλέπω τον ήλιο, τη θάλασσα, μπορώ να σκέπτομαι ...
Τόσες σκέψεις, γλυκιά μου, τόσα ερωτηματικά, τόσα γιατί, μα λιγότερα
«πρέπει» τελικά. Πιστεύω η ζωή μου έγινε πιο ουσιαστική, οι σχέσεις μου πιο
λειτουργικές.
Τώρα είναι όλα τόσο χαλαρά αφημένα να τα παρασύρει ο χρόνος, να
φθάσουν εκεί που θέλουν, εκεί που εγώ τα οδηγώ ασυναίσθητα τελικά ...
΄Εχω τόση αγάπη μέσα μου, τη στέλνω παντού σ' όποιον την αποδέχεται ...
λίγη να μου γυρίσει πίσω θάμαι ευτυχισμένη. Μου φτάνει για το υπόλοιπο της
ζωής μου και είμαι σίγουρη πως νιώθω τις μπαταρίες μου γεμάτες απ' αυτήν.
Τόσο φως δεν είχε ποτέ η ζωή μου, τόσο γέλιο, τόση αγάπη. Πόσα έπρεπε
άραγε να περάσω για να δω μ' αυτά τα μάτια τα τωρινά; Τόσος πόνος, πίκρα
και δάκρυα για να μπορέσω να διακρίνω τη μεγάλη αλήθεια ... ήμουνα τόσο
πρωτόγονη που έσκυβα το κεφάλι και φυσικό ήταν να βλέπω μόνο τη γη και
τίποτα πέρα απ' αυτή, πάνω απ' αυτή.
΄Ολα αυτά όμως βοήθησαν να βλέπω τώρα έτσι, όλα βοήθησαν να
συλλαμβάνω μηνύματα βαθύτερα από άλλους κόσμους, μηνύματα που
κάποτε θεωρούσα ασυμβίβαστα κι εξωπραγματικά...
| ΠΗΓΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.