Καθομαι και σε σκέφτομαι και ένα κύμα συναισθημάτων
με παρασέρνει σε μία δίνη που δεν προσπαθώ να ξεφύγω αλλά αφήνομαι να
με πάει σε μονοπάτια ονειρικά, σε κήπους με ανθισμένα λουλούδια.
Εάν αυτό δεν είναι αγάπη, τότε τι είναι...???
Αφήνω την φαντασία μου να
ταξιδεύει και σκέφτομαι εσένα, μας βλέπω να
χορεύουμε αγκαλιασμένοι σφιχτά σε μία παραλία κάτω από τους ήχους μίας
φανταστικής μουσικής με ορχήστρα τα κύματα και τον άνεμο και μαέστρο ένα
καταπληκτικό ηλιοβασίλεμα που μας στολίζει σαν πέπλο με ένα
χρυσοκόκκινο φως και εμείς εκεί.... να χορεύουμε αγκαλιασμένοι σφιχτά,
χαμένοι στην μαγεία που μας χαρίζεται απλόχερα....
Εάν αυτό δεν είναι αγάπη, τότε τι είναι...???
Κοιτάζω μία φωτογραφία σου και στο μυαλό μου έρχεται εκείνη η στιγμή που
απεικονίζεται μπροστά μου σε ένα χαρτί που όμως σημαίνει πολλά
περισσότερα και είναι σαν να είσαι δίπλα μου, να σπας την μοναξιά μου
και να μου στολίζεις με ένα χαμόγελο το πρόσωπο μου σε αυτή την σκέψη.
Και πιάνω την φωτογραφία σαν να θέλω να την προστατέψω από κάτι σαν να
πιάνω κάτι πολύτιμο και είσαι τόσο ζωντανός εκείνη την στιγμή, σαν να
νιώθω την ανάσα σου στον λαιμό μου όταν σε αγκαλιάζω..
Εάν αυτό δεν είναι αγάπη, τότε τι είναι...???
Σε σκέφτομαι και πολλές φορές τα συναισθήματα είναι τόσο περίπλοκα,
πολλές φορές κάποιο δάκρυ κυλάει στο μάγουλο μου και είναι τόσο
περίεργο... είναι δάκρυ χαράς ίσως και φόβου συνάμα... ντρέπομαι λίγο
που αντιδράω έτσι όμως δεν με βλέπει κανένας... νιώθω τόσο ευαίσθητος
και αυτό είναι που με φοβίζει, νιώθω όμως και τόσο τυχερος που μπορώ και
νιώθω....
Εάν αυτό δεν είναι αγάπη, τότε τι είναι...???
Φαντάζομαι πολλές φορές εμάς, με παιδιά και να χορεύουμε όλοι μαζί κάτω
από τους ήχους ενός κομματιού τον scorpion, είμαστε ιδρωμένοι και γελάμε
όλοι μας πολύ, γελάμε, αγκαλιαζόμαστε, πέφτουμε χάμω στο πάτωμα και
δάκρυα έχουν γεμίσει τα μάτια μας από τα γέλια.
Και γελάω κι εγώ στην σκέψη και ένα δάκρυ χαράς κυλάει από τα μάτια μου.
Εάν αυτό δεν είναι αγάπη, τότε τι είναι...???
Με τρομάζει η σκέψη ότι όλα αυτά μπορεί να τα νιώθω μόνoς μου, ότι εσύ
κάθεσαι κάπου στην άκρη, βλέπεις τις σκέψεις μου και ένα χαμόγελο
ειρωνίας διαγράφεται στο πρόσωπο σου, ότι αρπάζεις ένα πινέλο βουτηγμένο
σε γκρι μπογιά και καταστρέφεις τον πίνακα που είχα γεμίσει με χρώματα
που πηγάζανε από τις σκέψεις μου....
Εάν αυτός ο φόβος δεν είναι αγάπη, τότε τι είναι...???
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.