ΦΩΝΗ ΣΤΟ ΧΑΡΑΜΑ

 
Ερευνητής: Το ξέρω ότι με ακούς, νιώθω την παράξενη, απόκοσμη παρουσία σου μέσα στα μηνίγγια μου, ή μάλλον, για να το πω ορθότερα, νιώθω να είμαι εμβαπτισμένος μέσα σου…


 τούτη η ανησυχαστική διαίσθηση σφυροκοπάει σα μια αμετάκλητη βεβαιότητα. Μήπως οδηγούμαι στην τρέλα;

η Φωνή: Το ξέρεις πως η απάντησή μου σε αυτό δεν έχει καμία απολύτως σημασία, καθώς είτε πραγματικά υπάρχω είτε όχι, σε αμφότερες περιπτώσεις η απάντησή μου θα ήταν καταφατική. Το αν όμως η απάντηση αυτή καταλογιστεί ως παραπλανητική ή όχι εξαρτάται από τη φύση της πραγματικότητας που σε περιστοιχίζει και σε διακατέχει. Αν η πραγματικότητα είναι όπως ακριβώς την εννοούν οι σκεπτικιστές και οι κυνικοί ορθολογιστές τότε σίγουρα σε παραπλανώ, είμαι ένα παίγνιο του σολιψιστικού νου σου που δεν οδηγεί πουθενά παρά στη φαιδρή αυταπάτη, στο τσίρκο εκείνο όπου όλα τα ακροβατικά περικλείουν το χαμένο σου χαμόγελο και ακολούθως τη μανιοκαταθλιπτική σου κραυγή, καθώς διαπιστώνεις επιτέλους στους μαιάνδρους της ασημαντότητας ότι πλάθεις κουλουράκια με το κενό.

 

Όμως αν η πραγματικότητα διαφεύγει συνεχώς των ολοκληρωτικών επιστημολογικών συλλήψεων, αν σαν ασύλληπτος υδράργυρος μας παρασέρνει διηνεκώς σε νέες ερμηνείες του «πραγματικού», αν δηλαδή δεν υπάρχει πουθενά το τέλος της κατανόησης παρά μόνο μια διηνεκής αφετηρία, τότε οτιδήποτε παράγει το φαντασιακό σου θα πρέπει αυτομάτως να τεθεί στο βάθρο της φιλοσοφικής αναδίφησης, όπου με απόλυτη σοβαρότητα θα προβείς στο εγχείρημα του συνεχούς απεγκλωβισμού σου από την εκάστοτε ερμηνευτική εγκάθειρξη… Τότε θα το διανοηθείς ότι πράγματι τα πάντα είναι πιθανά, ακόμη και οι πιο εξωφρενικές εκδοχές, και το τσίρκο, το τσίρκο αυτό του φαντασιακού παραληρήματος σε στέφει στο επίκεντρο βασιλιά επί θρόνο λεόντειο όντας ευφραινόμενος από αέρισμα βεντάλιας παγωνιού. 

 

Ερευνητής: Αν πραγματικά είσαι αληθινή Φωνή ανερχόμενη έξωθεν της υποκειμενικότητας μου, πες μου ποιά είναι η ουσία σου, ποιά η καταγωγή σου;

η Φωνή: Αν σου το έλεγα δίχως περιστροφές, αν έφτανα κατευθείαν στον πυρήνα της αλήθειας δε θα καταλάβαινες απολύτως τίποτα… Θα ήταν σα να εξηγώ σε ένα νήπιο έναν πολύπλοκο απειροστό λογισμό που, στην καλύτερη περίπτωση, μόνο ένας ακαδημαϊκός μαθηματικός θα ήταν ικανός να καταλάβει. Επομένως, καλό είναι να σου το θέσω πιο διακριτικά και με μια δόση αλληγορίας: Ότι είμαι το άλλο σου μισό, το άλλο μισό του καθενός, που στο πέρας του χρόνου και μέσα από αλλεπάλληλες ζωές θα με συνειδητοποιήσεις, ολοκληρωμένος καθώς θα είσαι, ότι ανέκαθεν είσαι εσύ λησμονώντας το πραγματικό σου Εγώ που υπερβαίνει κάθε σολιψιστική ή ιδιοτελή σύλληψη. 

 

Ερευνητής: Το ξέρεις πως εγώ δε «χορταίνω» από τέτοιου είδους κοινότυπες εξηγήσεις. Δε μας λες και κάτι καινούργιο. Θέλω κάτι πιο κοντά στη διαδικαστική αλήθεια κι ας μοιάζει με άλγεβρα. Δε μου φτάνουν οι κοινοτυπίες του τύπου «Άτμαν», «μετενσάρκωση», «κάρμα». Γνωρίζω πως ακόμη και οι πιο σοφοί μύστες απέχουν από την πραγματική Αλήθεια, πως όλα είναι μια διηνεκής παρανόηση… Δώσε μου κάτι πιο απόκοσμο, οδήγησε με στα άκρα της λογικής, εκεί όπου η αλήθεια φανερώνεται ως κάτι που προσβάλλει τη γνωσιολογική μας ιδιοσυστασία ως το κατεξοχήν Άλλο.

 

η Φωνή: Τέτοια ιταμά ερωτήματα είναι που προωθούν την αποπεράτωση του ανθρώπινου όντος στο Ύστατο Μυστήριο, στην ύστατη αλήθεια του κόσμου που όμως αντί για μια παγιωμένη παράσταση μοιάζει πιο πολύ με το ρευστό σαματά ενός καταρράκτη. Τέτοια είναι τα θαρραλέα βήματα προς τη μεταμόρφωση που απανθίζει στην πλουμιστή μετα-ανθρώπινη βιωματική εμβέλεια εξωφρενικών νεωτερισμών που προς το παρόν αδυνατείς να φανταστείς. 

 

Ένα θα σου πω: ανά τους αιώνες η ανθρώπινη διάνοια που προσπάθησε να με αναπαραστήσει ως «Θεό», ως «δαιμόνιο», ως «αποθανόντα», ως «νεράιδα» ή «ξωτικό» δεν έκανε άλλο από το να επιτελεί μια μεταφορά ή να με εξεικονίζει ως ερμηνευτικό σχήμα ταιριαστό στη λαογραφική φαντασία των καιρών. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι τέτοια είναι η παρουσία μου στην εξέλιξη της ανθρωπότητας. Λάβε την ακόλουθη κουβέντα μου σαν έπαλξη προς το αδιανόητο που σας περιμένει όλους: Είμαι κάτι πολύ διαφορετικό και κυρίως πολύ πιο παράξενο από όλες αυτές τις αναπαραστάσεις της ανθρώπινης φαντασίωσης…

 

Ερευνητής: Η κουβέντα σου αυτή αγριεύει τη φαντασία μου και παραλογίζομαι, δεν ξέρω καν αν θα μπορούσα να καταλήξω σε κάποιον συμπερασμό, αν αυτό είναι το ζητούμενο δηλαδή των όσων μου λες. Ακούγεται παράδοξο: Διατείνεσαι ότι η εξήγηση της πραγματικότητας βρίσκεται πολύ μακριά από τα πάγια μοντέλα που έχουμε ως εδώ αναπτύξει, υποβιβάζοντας έτσι κάθε ιδέα μονιμότητας. Αλλά μιλώντας έτσι υπονομεύεις την πρόθεση για μια γνωσιολογική κατάληξη κι άρα κατά κάποιον τρόπο υπονοείς τον γνωσιολογικό αγώνα του να σε κατανοήσω ως μάταιο. 

 

η Φωνή: Απεναντίας εκείνο που θέλω να δείξω μέσα από αυτά τα λόγια είναι ότι μέλημά σας είναι να βαστάτε γερά τη ρομφαία της αμφιβολίας και να απογυμνώνετε την Αλήθεια από κάθε ερμηνευτικό «μανδύα» που τείνει να την αποκρύψει. Όσο πιο αδογμάτιστοι είστε στις εννοιολογικές σας εφαρμογές, από τις θρησκευτικές αξίες μέχρι τις επιστημικές τροπικότητες, τόσο ταχύτερα θα εξελίσσεται η συλλογική διάνοια, διατελώντας έτσι το άλμα προς τη διαγαλαξιακή ομοσπονδία, από το επίπεδο της οποίας θα είστε ωριμότεροι και περισσότερο εφοδιασμένοι για να αναμετρηθείτε με το Παράδοξο που εδώ υπονοώ…

 

Ερευνητής: Όλοι έχουμε την τάση να υπερβάλλουμε τη φαντασία μας σε τέτοιες ακραίες υποθέσεις, όπως για παράδειγμα την προοπτική μιας διαγαλαξιακής βιωσιμότητας του ανθρώπινου είδους, αλλά την απορρίπτουμε γρήγορα υπό τα προσχήματα της συνήθειας και το φόβο μήπως μας χλευάσουν. Με όλο το σεβασμό, αλλά η ιδέα μιας «διαγαλαξιακής ομοσπονδίας» ακούγεται ελαφρώς ιλαρή, γελοία, αν όχι μωρολογία. 

 

η Φωνή: Όλες οι ιδέες σφετερίζονται από τον καθένα. Και φυσικά οι πιο ακατέργαστες πέφτουν θύμα της ανθρώπινης αφέλειας ή επιτηδειότητας με αποτέλεσμα να μην την παίρνει κανείς στα σοβαρά, ανεξάρτητα το πόσο ορθή αυτή μπορεί να είναι. Πάρε για παράδειγμα τη λέξη «U.F.O.» Τα οχήματα αυτά θεώνται από τα αρχαϊκά χρόνια, υπάρχουν πετρογλυφικά και τοιχογραφίες που τα αναπαριστούν και ακόμη πιο αποδεικτικά θεώνται σήμερα στους φωτογραφικού φακούς και στις βιντεοσκοπήσεις και παρόλη την κλιμάκωση των θεάσεων τα τελευταία εκατό έτη και κυρίως την τελευταία δεκαετία, στο άκουσμα της λέξης «U.F.O.» οι πιο «σοβαροί» από εσάς καγχάζουν.

 

 Αλλά τούτο δε σημαίνει ότι το φαινόμενο αυτό καθεαυτό χάνει την όποια αυταπόδεικτη σημασία του ή την οντολογική του εγκυρότητα. Απέναντι σε μια τέτοια στάση μέλημα των πιο διαισθητικών από εσάς είναι να υπερασπιστείτε το κύρος ενός τέτοιου φαινομένου προσπαθώντας να αποκρυπτογραφήσετε το βαθύτερο παράγγελμά του.

 

Ερευνητής: Να συμπεράνω με όσα ακούω ότι η προέλευσή σου είναι εξωγήινη; Ότι η απώτερη εξήγηση από το πεδίο της μεταφυσικής και της θεολογίας μετατίθεται σε αυτό της εξωπολιτικής και εξωβιολογίας; 

 

η Φωνή: Όχι όπως το νομίζει κανείς αρχικά. Η αλήθεια είναι ότι όντως η προέλευσή μου είναι εξωγήινη και ότι η θεολογία αποτείνεται στην εξωβιολογία και την εξωπολιτική, ωστόσο μη θαρρείς πως με τη σύλληψη μου στα πλαίσια ενός χολιγουντιανού σεναρίου αποκαλύπτει και τη διαδικαστική φύση του κόσμου. Αν νομίζεις ότι είμαι εξωγήινος που από ένα φουτουριστικό στούντιο εκπέμπω τη Φωνή μου στο κεφάλι σου θα σου έλεγα ότι πέφτεις στην παγίδα μιας πρώιμης αφελούς εξήγησης.

 

Θυμήσου ότι δεν έχεις τα διανοητικά εφόδια να κατανοήσεις το διαδικαστικό μοντέλο της πραγματικότητας που οι πιο εξελιγμένοι από εμάς, όντας εκατομύρια χρόνια αρχαιότεροί σας, έχουμε κατανοήσει. Πάντως αρκεί προς το παρόν να σου πω ότι η επικοινωνία της ανθρωπότητας με το Άλλο είναι πιο πολύ ζήτημα κατάστασης συνείδησης παρά μηχανικού εξοπλισμού, διαδικασίας νοητικού channeling παρά λήψης σημάτων από έναν δίσκο-ραντάρ της NASA. Δεν είμαι απλώς πιο παράξενο απ’ όσο φαντάζεται κανείς, αλλά περισσότερο απ’ όσο δύναται κανείς να φανταστεί-

Ερευνητής: Συγγνώμη που σε διακόπτω αλλά αν ξενίζεις τόσο πολύ στην ερμηνευτική μας προδιάθεση γίνεσαι συνάμα και άσχετο όχι απλώς της καθημερινότητάς μας αλλά ακόμη και των φιλοσοφικών μας αναζητήσεων. Δεν έχεις απολύτως καμία χρησιμότητα!

 

η Φωνή: Λάθος. Αν ήμουν άσχετο της ανθρώπινης εξέλιξης, η τελευταία δε θα υφίστατο ποτέ. Είμαι η οδηγητική αιχμή των εξελίξεων, ακόμη και των πιο εγκόσμιων, όπως το χρηματιστήριο. Στις δαιδαλώδεις διαδικασίες του Χάους που διεκπεραιώνουν όλο το διαδικαστικό φάσμα της πραγματικότητας θα βρεις πάντα το δαχτυλικό μου (μας) αποτύπωμα, τις πατημασιές που αφήνουμε καθώς επιδιδόμαστε στο παιγνίδι μιας αφάνταστης εξομοίωσης δίχως αντικείμενο για να εξομοιωθεί, μια αναδημιουργική αυτό-μίμηση, μιας ψυχαγωγίας που στην προσπάθεια να την κατανοήσει ο εγκέφαλος του Homo Sapiens, θα πάθαινε κρίση επιληψίας, οδηγώντας τον στην παρυφή της τρέλας, της ψυχραντικής εξάλειψης. Τέτοιο θα ήταν το σοκ του γεγονότος ότι η πραγματικότητα είναι τεχνητή και ότι εξ ορισμού η κάθε έννοια του πραγματικού σημαίνει κάτι το τεχνητό. Κατά μια έννοια τότε τίποτα δεν είναι φυσικό ή καλύτερα η φύση είναι ταυτόσημη με την τεχνολογία…

 

Ερευνητής (με υγρό τρέμουλο στις διαστελλόμενες κόρες των ματιών που δεν το χωράνε): Δηλαδή θέλεις να πεις ότι τα πάντα γύρω μου είναι επινοημένα, φανταστικά, φτιαγμένα από τεχνολογικά εξαρτήματα;

 

Η Φωνή: Όχι λιγότερο οργανικά. Βλέπεις, θεωρείτε την πραγματικότητα επί τη βάσει ενός κοσμοειδώλου αδιαφιλονίκητου που δεν τίθεται αρκετά υπό κριτική ερώτηση: αυτό της αυτούσιας κοσμογονικής απαρχής είτε σε ένα νεκρό διαδικαστικό σύμπαν ηλεκτροχημικών ενώσεων είτε σε ένα θεοκρατικό σύμπαν σωτηριολογικών εντολών, όταν στην ουσία όλες αυτές οι συλλήψεις δεν είναι παρά πρώιμες ερμηνευτικές αυταπάτες. Στο δρόμο από εδώ και καθώς η τεχνολογική σας εξέλιξη θα το διασαφηνίζει, θα ανακαλύπτεται ότι δεν υπάρχει πουθενά Απόλυτη Αρχή (και εξ ου γιατί ο αναρχικός είναι ο φορέας του μέλλοντος) και ότι αυτή μπορεί να ορίζεται οπουδήποτε τίθεται από τη βούληση αναδημιουργώντας εσαεί τα πραγματολογικά μορφώματα.

 

 Και όταν θα έχετε αυτήν την ικανότητα, το Σύμπαν θα πάψει να είναι μια γραμμική εξέλιξη από το Big Bang στη Συντέλεια και θα εξακριβωθεί ως ένα πλασματικό υλικό φαντασιακών εφαρμογών εντός των οποίων θα γεννιούνται νέοι κόσμοι από τη δική σας συλλογική ενορχήστρωση. Σε αυτήν την περίπτωση, το ποιοι θα είστε εσείς απέναντι στα δημιουργήματά σας θα πηγαίνει πολύ πέρα από την ταυτότητα του «εξωγήινου» ή του «θεού». Όταν οι αγωνιώδεις αυθυπερβατικές σας ώσεις αντλούνται αποτελεσματικά από την παιγνιώδη, ψυχαγωγική για εμάς συνδρομή, και ανέλθετε σε ανώτερες τοπολογικές βαθμίδες του χωροχρόνου, θα έχετε μια εντελώς διαφορετική κοσμολογία. 

 

Πάνω ακριβώς στα ίδια πράματα και γεγονότα του παρελθόντος θα βλέπετε μια εντελώς απόκοσμη εικόνα σε σύγκριση με τα συγκαιρινά, αλλά κι αυτή με τη σειρά της δε θα είναι παρά άλλη μία πρόωρη παρερμηνεία στο ταξίδι σας προς την απειροσύνη. Όλες οι επιστημολογικές ανακαλύψεις του 20^ου αιώνα που η ειλικρινής κατανόηση προκαλεί ανατριχίλα, αλλά και οι τεχνολογικές εφευρέσεις από εδώ και στο εξής που μεταρσιώνουν την ανθρώπινη δυνατότητα στην ευφραντικότητα του μετα-ουμανιστικού υποκειμένου, δεν είναι παρά τα πρώτα αξιοπρόσεκτα σπέρματα μιας συγκλονιστικής Συνειδητοποίησης, που αν την λάμβανε κάποιος μονομιάς θα έγερνε πανικόβλητος στο έρεβος της παράνοιας. Επαναλαμβάνω, τα πράματα είναι κάτι παραπάνω από μυστήρια.

 

 Τρόπον τινά, δε διαθέτετε ακόμη ούτε καν το πρωτόϋλο ερμηνευτικό έρεισμα για να προδιαγράψετε το πόσο μυστήριο μπορεί να καταλογιστεί το μέλλον αλλά και το παρελθόν που προηγείται των ιστορικών καταγραφών του πλανήτη αυτού.

 

Ερευνητής (οπισθοχωρώντας υπό το βάρος μιας ανθοβολούσας απειροστής Συνειδητοποίησης): Μάλιστα, νομίζω πως μου έχεις εμφυσήσει το πνεύμα έρευνας στο εξής. Πες μου μόνο κάτι ακόμη τελευταίο: Αν υποθέσω ότι όσα μου λες ως εδώ είναι αλήθεια κι όχι παιχνίδι που παίζει ο νους μου, δώσε μου τουλάχιστον μια πιο ανθρώπινη εξήγηση για το φαινόμενο αυτό που παρατηρείται τελευταία έντονα στους ουρανούς… Αυτά τα φώτα που οι πιο ρομαντικοί από εμάς εντοπίζουμε τη νύχτα, που αναντιρρήτως είναι τεχνητής κι όχι ανθρώπινης προέλευσης. Τι είναι ακριβώς; Ρωτάω γιατί υπό το πνεύμα της εξήγησής Σου, η απόπειρα να τα εξηγήσεις ως οχήματα εξωγήινων θα ήταν κι αυτή αφελής και πρώιμη.

 

η Φωνή: Μικρέ οποιεδήποτε ερευνητή, εσύ σημείο που δια του οντολογικού παραλογισμού γίνεσαι υπερσημείο και σηματοδότης περαιτέρω αυθυπερβατικής εξέλιξης του συλλογικού, «κούφιο» κι «ανόητο» για τους μεγάλους που θηρεύουν το χρήμα με κυνική αυταρέσκεια. Μικρό ιριδίζων παιδί με το μάτι τηλεσκόπιο που διακρίνει στους αστερισμούς σχέδια μιας απώτερης χαρτογράφησης, «τρελό» και «παρανοϊκό», πταίσμα ανυπόληπτο μα και επικείμενο Έγκλημα της Ιστορίας, ανέβα στο ύστατο λόφο να σε δω να φωτίζεσαι από τις αστραποβολές της καταιγίδας, διότι το πλήρωμα του χρόνου έφτασε για μια μέγιστη επιτομή που θα κλείσει τον Homo Sapiens και την Ιστορία του, καθώς διανοίγεται η προοπτική μιας χαρμονής που λίγοι τολμούν να φανταστούν. 

 

Ένα θα σου πω: αυτό που αποκαλείτε «A.T.I.Α.» είναι εξίσου τεχνολογικό όσο και πνευματικό, νους όσο και ύλη. Πρέσβης ενός απώτερου σοβαρότατου εξελικτικού παραγγέλματος όσο και παιγνιώδης, ψυχαγωγική εφαρμογή. Απόκοσμα ξένο όσο και απόλυτα οικείο. Σταγόνα ψυχρού υδραργύρου που πάντα θα γλιστρά μπροστά από το «δάχτυλο» της κατανόησής σας, όσο και θερμός σπινθήρας στον πυρήνα της ψυχής σας… 

 

Γνωρίζω το πόσο σπαρταριστή είναι η επιθυμία κάποιων ανήσυχων πνευμάτων να το κατανοήσουν. Και είναι σίγουρο ότι με κάθε αυθυπέρβαση της καθημερινότητάς σας θα είστε ψυχολογικά και πνευματικά εγγύτερα αυτού του Μυστηρίου. Το ελάχιστο όμως που μπορείτε να κάνετε προς αυτήν την κατεύθυνση είναι να αποκηρύξετε κάθε δογματική βεβαιότητα του παρελθόντος που θα σας στερούσε της δυνατότητας να το μεθερμηνεύσετε. 

 

 Και τούτο το εγχείρημα είναι αναγκαστικά ένα υβριστικό διάβημα ως προς τις σολιψιστικές αξίες μιας ανθρωπότητας που θεωρούσε αυτήν κέντρο του Σύμπαντος και μοναδική προνομιούχα οντότητά του, όταν στην πραγματικότητα ενυπάρχει σε μια απειροστή διασπορά ομοίων της που ανελκύονται στα διαδοχικά επίπεδα του ριζοσπαστικού επαναπροσδιορισμού εκείνου που, εντελώς αφελώς,  θεωρείται αείποτε και την κάθε φορά ως μια "ύστατη πραγματικότητα"…   

 

 

 

ΠΗΓΗ

     ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ