Ναι υπάρχει Κόλαση/Διάβολος/Κάρμα – γ μέρος

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Κεφάλαιο	Τίτλος
13	ΕΝΑΤΟΣ ΔΑΝΤΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ
14	Η ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΙΝΗΣΗ
15	Η ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΕΓΩ
16	Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ
17	Ο ΔΡΑΚΟΣ ΤΟΝ ΣΚΟΤΑΔΙΩΝ
18	ΥΠΟΓΕΙΕΣ ΚΡΥΠΤΕΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 13

ΕΝΑΤΟΣ ΔΑΝΤΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ ή ΤΟΥ ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ

Πολύ εκτιμητοί φίλοι., μαζεμένοι απόψε, προτιθέμεθα να μελετήσουμε τον ένατο Δαντικό κύκλο με τον σκοπό να εμβαθύνουμε περισσότερο σε αυτό το ζήτημα.

Διά μέσου αυτών των ομιλιών έχουμε φτάσει στο κέντρο ακριβώς της γης, το οποίο είναι τρομακτικής αδράνειας, καθώς επίσης είναι αυτός ο ίδιος ο πυρήνας του πλανήτη μας.

Φθάνοντας σε αυτό το σημείο, ο Δάντης στην Θεία Κωμωδία αναφέρει ασυνήθιστα το δόρυ
του Αχιλλέα. Μας έχει λεχθεί πως αυτό το δόρυ, εάν στην αρχή πλήγωνε και προξενούσε ζημιές ή πίκρες, κατόπιν γινότανε πραγματική ευλογία.

Αυτό έρχεται να μας θυμίσει ξεκάθαρα την λόγχη του Λογγίνου, με την οποία ο Ρωμαίος εκατόνταρχος πλήγωσε το πλευρό του Κυρίου.

Αυτό το ίδιο δόρυ στο χέρι του Πάρσιφαλ, του υπέροχου ήρωα του δράματος του Βάγκνερ, ήλθε να γιατρέψει το πλευρό του Ανφόρτα.

Ήδη στα περασμένα θέματα μας μιλήσαμε κατά τρόπο συμπαγή όσον αφορά αυτό το όπλο του Έρωτα.

Τότε είπαμε πως αυτό το δόρυ είναι φαλλικού τύπου, το οποίο σοφά χειριζόμενο, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αποσύνθεση της πλειονότητας των Εγώ.

Είναι πολύ ευνόητο το γεγονός πως ο Δάντης ανέφερε ακριβώς το δόρυ του Αχιλλέα στην ενάτη σφαίρα και αυτό είναι κάτι που πρέπει να μας κάνει να διαλογιστούμε.

Αρμόζει να θυμηθούμε πως η άγια λόγχη είναι ακριβώς το έμβλημα του φαλλού, όπου βρίσκεται η αρχή όλης της ζωής ο υπερβατικός σεξουαλικός ηλεκτρισμός με τον οποίο μπορούμε να αποσυνθέσουμε, να ελαττώσουμε σε κοσμική σκόνη το πολυδιάστατο Εγώ.

Θέλω επίσης να αναφέρω σε αυτήν την διάλεξη το Άγιο Γκριάλ, εκείνη την Θεϊκή κούπα ή θαυματουργό δισκοπότηρο, στο όποιο ο Μέγας διδάσκαλος Ιησούς ήπιε κατά το τελευταίο δείπνο.

Είναι φανερό πως τέτοιο στολίδι είναι το ζωντανό σύμβολο της Μήτρας ή του Θεϊκού Yoni του αιώνιου θηλυκού.

Καθώς έχουμε μπει στο θέμα της ενάτης σφαίρας, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε σε αυτήν την ομιλία, να αναφέρουμε το δισκοπότηρο και το δόρυ των μεγάλων αρχαϊκών μυστηρίων.

Στην Ενάτη Σφαίρα, διαλύονται τελειωτικά τα πλάσματα που εξελίσσονται καθοδικά. Τι συνέβη με τον Νεμρώδ και τον πύργο της Βαβέλ; Τι θα συμβεί με τους σύγχρονους φανατισμένους αυτού του πύργου; Άδικα θα προσπαθήσουν να πολιορκήσουν τον ουρανό με τους πυραύλους τους· τα διαστημικά ταξίδια δεν επιτρέπονται στα διανοητικά ζώα, το να προσπαθήσουν να το κάνουν είναι μία ιεροσυλία, αυτά τα ταξίδια είναι αποκλειστικά των αυθεντικών ανθρώπων, των νόμιμων και πραγματικών.

Μετά από την μεγάλη καταστροφή που πλησιάζει, οι διανοητικοί απατεώνες του πύργου της Βαβέλ, θα εισέλθουν στους κόσμους της κόλασης για να ελαττώνονται σε κοσμική σκόνη στην ενάτη σφαίρα.

Τι έγινε ο Εφιάλτης; κατόρθωσε να συγκινήσει τους ενσαρκωμένους θεούς της αρχαίας Ατλαντίδας, δίχως άλλο, ελαττώθηκε σε σκόνη στον ένατο Δαντικό κύκλο.

Τι έγινε ο Βριάρεω; Αυτός με τα εκατό μπράτσα, ζωντανή αλληγορική αντιπροσώπευση των κυρίων του σκοτεινού προσώπου που κάποτε κατοικούσαν την βυθισμένη Ατλαντίδα;

Διαλύθηκε στον ένατο κύκλο κόλασης ή του Ποσειδώνα, μετατρεπόμενος σε σκόνη της γης.

Σε αυτήν την Ποσειδώνια βυθισμένη περιοχή, ελαττώνονται σε σκόνη οι προδότες. Αλλοίμονο στον Βρούτο, τον Κάσιο και τον εσωτερικό Ιούδα του κάθε ζωντανού ανθρώπου.

Και τι συνέβη με σένα, Αλβερίγο της Μαδρίτης, άρχοντα της Faensa; Σε τι σου χρησίμευσαν οι καλές σου προθέσεις και το ότι μπήκες στο τάγμα των αδελφών της απολαύσεως;

Ξέρουν πολύ καλά οι θεοί και οι άνθρωποι το τρομακτικό έγκλημα που διέπραξες. Δεν ήσουνα μήπως εσύ εκείνος που δολοφόνησε τους συγγενείς του πάνω στο φούντωμα της γιορτής;

Λέγει ο μύθος των αιώνων πως υποκρινόμενος συμφιλίωση με αυτούς, τους δολοφόνησες σε φημισμένο συμπόσιο, ακριβώς στο τέλος, ακριβώς την στιγμή κατά την οποία σερβίρανε τα επιδόρπια.

Δίχως άλλο, συνέχισες την ζωή σου, έτσι φαινότανε στους ανθρώπους, αλλά στην πραγματικότητα εισήλθες στον ένατο κύκλο κόλα­σης την στιγμή ακριβώς κατά τήν οποία συμπληρωνόταν το έγκλημα.

Ποιος έμεινε κατοικώντας το σώμα σου; Μήπως δεν ήταν ένας δαίμονας;

Αλλοίμονο στους προδότες. Αλλοίμονο σε εκείνους πού διαπράττουν παρόμοια εγκλήματα! Αυτοί δικάζονται αμέσως από τα δι­καστήρια της αντικειμενικής δικαιοσύνης και καταδικάζονται σε θά­νατο. Οι κοσμικοί δήμιοι εκτελούν την καταδίκη και αυτοί οι δύστυ­χοι αποσαρκώνονται αμέσως περνώντας στον ένατο Δαντικό κύκλο, αν και το φυσικό τους κορμί δεν πεθαίνει, διότι είναι γνωστό πώς οποι­οσδήποτε δαίμονας, αναπληρώνοντας τον προδότη, μπαίνει μέσα στο σώμα του, με τον σκοπό να μην μεταβληθούν οι Καρμικές διαδικασίες εκείνων των ανθρώπων ή συγγενών, πού κατά τον έναν ή άλλο τρόπο έχουν σχέση με τέτοιες διεστραμμένες προσωπικότητες.

Αν και φαίνεται απίστευτο, στην πραγματικότητα περιπλανώνται στους δρόμους των πόλεων πολλοί ζωντανοί νεκροί, των οποίων οι πραγματικοί κάτοχοι τώρα ζουν στους κόσμους της Κόλασης.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Αξιοσέβαστε Δάσκαλε, εάν η μποτιλιαρισμένη, μέσα στο πολλαπλό Εγώ, Ουσία είναι αυτή πού μεταναστεύει στους κόσμους της κόλασης, αυτή η αντικατάσταση για την οποία μας μιλάτε σημαίνει επ’ ευκαιρία πώς άλλη Ουσία παίρνει το κορμί του ζωντανού νεκρού;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Φίλοι, επαναλαμβάνω, οποιοσδήποτε δαίμονας μπορεί να αντικαταστήσει τον πρώην κάτοχο του σώματος. Μπορεί επίσης να υπάρξει ή περίπτωση που ο δαίμονας που μένει κύριος της καταστάσεως, αφέντης και κύριος αυτού του εγκαταλελειμμένου οχήματος, είναι ένας από τους λιγότερο επιβλαβείς δαίμονες πού αποτελούσαν μέρος του Εγώ πού γκρεμίστηκε στην κόλαση.

Έτσι λοιπόν, οι δικαστές της Θείας Δικαιοσύνης καταδικάζουν τα εγκλήματα της υψηλής προδοσίας με την ποινή του θανάτου.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε. Τι εννοούμε σαν έγκλημα υψηλής προδοσίας;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Φίλοι, υπάρχουν πολλά είδη προδοσίας, άλλα υπάρχουν μερικά τόσο σοβαρά πού εκ των πραγμάτων πληρώνονται με την ποινή του θανάτου.

Αυτό το να προσκαλεί κανείς αυτό ή εκείνο το άτομο ή άτομα σε ένα συμπόσιο και μετά να τους δολοφονεί σε αυτό το ίδιο, προφασιζόμενος αυτόν ή τον άλλο λόγο, είναι ένα έγκλημα τόσο σοβαρό πού δεν μπορεί να πληρωθεί με άλλον τρόπο· σε αυτήν την περίπτωση, ο προδότης αποσαρκώνεται αμέσως και το σώμα του μένει στα χέρια κάποιου δαίμονα.

Είναι φανερό πως οι άνθρωποι με κανέναν τρόπο δεν αντιλαμβάνονται αυτό πού έχει συμβεί στο βάθος της προσωπικότητας του προδότη, αλλά το μοναδικό πού ενδιαφέρει στους δικαστές της θείας δικαιοσύνης είναι να εκτελεστεί η καταδίκη και αυτό είναι όλο.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, δεν έχω εννοήσει αρκετά το σχετιζόμενο όσον αφορά την Ουσία, καθότι δεν καταλαβαίνω πώς ο δαίμονας πού αντικαθιστά τον πρώην κάτοχο τού σώματος του προδότη, έχει φυσική ζωή χωρίς Ουσία.

Τι μας λέει ο Δάσκαλος G πάνω σe αυτό το ιδιαίτερο;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: O Δάσκαλος G λέει πώς υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στους δρόμους μόνο με την προσωπικότητά τους, όμως τους λείπει η ουσία, δηλαδή, ότι περπατούν ζωντανοί και δίχως άλλο είναι νεκροί.

Φίλοι, μου έρχεται στην μνήμη εκείνος ο στίχος πού λέει:

«Δεν είναι νεκροί αυτοί που σε γλυκιά ηρεμία, την ειρήνη απολαμβάνουν στο ψυχρό μνήμα, νεκροί είναι αυτοί που έχουν νεκρή την ψυχή και πού όμως ζουν ακόμη». Ο δαίμονας πού αντικαθιστά τον κύριο ενός σώματος, μπορεί πλέον να μην έχει κανενός είδους Ουσία και μ’ αυτό ξεκαθαρίζεται εντελώς η εξήγηση μου. Αυτές είναι οι περιπτώσεις άψυχων πού αναφέ­ρονται από την Έλενα Πέτροβα Μπλαβάτσκι στην «Μυστική Διδασκαλία» της. Δεν είμαι ο πρώτος πού αναφέρει αυτήν την υπόθεση, ούτε καν ο τελευταίος, αλλά ναι είμαι ο πρώτος που το ξεκαθαρίζει ολοκληρωτικά.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Αξιοσέβαστε Δάσκαλε, θα θέλατε να μου δώσετε μία εξήγη­ση όσον αφορά αυτό πού προηγουμένως λέγατε, συσχετιζόμενο με τον κοσμικό δήμιο;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Βλέπω εδώ στο ακροατήριο έναν Διεθνή Γνωστικό απόστολο, ο οποίος πολύ ειλικρινά έχει υποβάλλει την ερώτηση.

Τα δικαστήρια της αντικειμενικής δικαιοσύνης (για να τα διαφοροποιήσουμε από την υποκειμενική δικαιοσύνη αυτού του κενού κόσμου στον όποιο ζούμε), έχουν κάτω από τις υπηρεσίες τους, κοσμικούς δήμιους· αυτές τις στιγμές μου έρχονται στην μνήμη δύο από αυτούς πολύ φημισμένοι που εργάστηκαν στην αρχαία Αίγυπτο των Φαραώ.

Αυτή η τάξη δημίων ενεργούν ανάλογα με τον Μεγάλο Νόμο και βρίσκονται πολύ πιο πέρα από το καλό και το κακό, έχουν εξουσία πάνω στην ζωή και εξουσία πάνω στον θάνατο.

Θυμάμαι με απόλυτη διαύγεια κάτι το ασύνηθες που μου συνέβη στην παρούσα ύπαρξη μου. Μετά αφού είχα ολοκληρώσει όλες τις εσωτεριστικές διαδικασίες μυήσεως, υποβλήθηκα σε πολλές δοκιμασίες, άλλα υπήρχε μία στην οποία αποτύγχανα αξιοθρήνητα, θέλω να αναφερθώ κατά τρόπο εμφατικό στο σεξουαλικό πρόβλημα.

Από εκείνη την εποχή, πάνε πλέον πάρα πολλά χρόνια, μου συνέβαινε πάντα το αναπόφευκτο· αποτύγχανα στις αποφασιστικές στιγμές και καταβρόχθιζα τα μήλα του κήπου των Εσπερίδων, αξιοθρήνητα. Στον φυσικό κόσμο διατηρούσα την πιο απόλυτη αγνότητα· η καταστροφή μου συνέβαινε πάντα όταν ήμουν έξω από το σώμα στους ανώτερους κόσμους· στην παρουσία άρρητων γυναικών αποτύγχανα.

Την μία ή την άλλη φορά υπέκυπτα στις ασελγείς διαδικασίες της Γκουντρίγια, Κούντρι, Σαλώμης, της Εύας της διαφθοράς της εβραϊκής μυθολογίας.

Το σοβαρό της περίπτωσης είναι ότι, παρ’ όλο του ότι έβγαινα θριαμβευτής σε όλες τις προηγούμενες εσωτεριστικές δοκιμασίες μυήσεως, μου συνέβαιναν αυτές οι αποτυχίες ακριβώς στο τέλος του βουνού της μύησης.

Η περίπτωσή μου ήταν πραγματικά αξιοθρήνητη και σε όλες αυτές τις σκηνές ερωτικού τύπου, κάτω από το δένδρο της επιστήμης του καλού και του κακού, εγώ δεν ήμουν κύριος του εαυτού μου· ένας δαίμονας έμπαινε στον νου μου, κυριαρχούσε τις αισθήσεις μου, ήλεγχε την θέλησή μου και έτσι δυστυχώς αποτύγχανα.

Εγώ υπέφερα απερίγραπτα, η πληγή του Ανφόρτα μάτωνε στο πλευρό μου και οι τύψεις ήταν τρομαχτικές.

Μου συνέβη στο τέλος μια μέρα, θανάσιμα πληγωμένος στα βάθη της ψυχής μου, κάλεσα με πόνο την ΘΕΪΚΗ μου ΜΗΤΕΡΑ ΚΟΥΝΤΑΛΙΝΗ, ζητώντας βοήθεια και δεν με άφησε να περιμένω.

Μια οποιαδήποτε βραδιά, η λατρευτή μου μητέρα με έβγαλε από το φυσικό κορμί και με πήγε μπρος στους δικαστές της αντικειμενικής δικαιοσύνης.

Μεγάλος ήταν ο τρόμος μου, όταν βρέθηκα παρουσία των δικαστών του ΚΑΡΜΑ.

Πολλά άτομα γέμισαν την αίθουσα, υπήρχε τρόμος σε όλα τα πρόσωπα και αγωνία σε όλες τις καρδιές.

Προχώρησα μερικά βήματα στο δωμάτιο της Αλήθειας-Δικαιοσύνης, ο δικαστής άνοιξε το βιβλίο και διάβασε εγκλήματα εναντίον της Θεάς Φεγγάρι, περιπέτειες του Δον Χουάν Τενόριο, την εποχή των τροβαδούρων του μεσαίωνα και των περιπλανώμενων ιπποτών και των φεουδαρχικών πόλεων.

Μετά με τρεμάμενη φωνή, πρόφερε την θανατική καταδίκη και διέταξε τον κοσμικό δήμιο, με μεγαλοπρεπή τρόπο, να την εκτελέσει αμέσως.

Ακόμα θυμάμαι τον απερίγραπτο τρόμο εκείνων των στιγμών· τα πόδια μου έτρεμαν ακριβώς την στιγμή κατά την όποια ο δήμιος βγάζοντας από την θήκη το φλογώδες σπαθί του, το κατεύθυνε απειλητικά εναντίον του ανυπεράσπιστου εαυτού μου.

Σε αυτά τα δευτερόλεπτα που μου φάνηκαν αιώνες μαρτυρίου, όλες οι θυσίες για την ανθρωπότητα πέρασαν από τον νου μου, οι αγώνες μου για την Γνωστική Κίνηση, τα βιβλία που είχα γράφει κτλ και είπα στον εαυτό μου: και αυτή είναι η τύχη που με περιμένει τώρα; Τόσα που υπέφερα για την ανθρωπότητα! Αυτή είναι η πληρωμή που μου δίνουν οι θεοί; ΑΧ! ΑΧ! ΑΧ!

Αμέσως αισθάνομαι πως κάτι κινείται στο εσωτερικό μου και ταράσσεται με βία, εν τω μεταξύ ο δήμιος κατηύθυνε την μύτη του σπαθιού του προς τα εμένα.

Αμέσως βλέπω με μυστικιστική έκπληξη έναν λάγνο δαίμονα, τρομερά διεστραμμένο ο οποίος, βγαίνοντας από το σώμα μου μέσω της σπονδυλικής στήλης, παίρνει το σχήμα ενός άλογου που χλιμιντρίζει.

Ο δήμιος κατευθύνει τώρα το σπαθί του προς το κακεντρεχές κτήνος και αυτό καρφώνεται με το κεφάλι στο βάθος του μαύρου γκρεμού· οι οπλές και η ουρά του μένουν προς τα επάνω και τελικά ολόκληρο το σώμα εκείνης της τρομακτικής βδελυρότητας εισχωρεί ολοκληρωτικά κάτω από τον φλοιό της πλανητικής σφαίρας για να χαθεί μέσα στα καταχθόνια σωθικά της κόλασης.

Έτσι έγινε, φίλοι μου, πως ελευθερώθηκα από εκείνο το λάγνο Εγώ που στον μεσαίωνα είχα δημιουργήσει όταν βάδιζα σαν πεσμένος Μποντισάτβα, ιππεύοντας βασιλικό άλογο, στους πέτρινους δρόμους που με πήγαιναν από κάστρο σε κάστρο στα κτήματα των φεουδαρχών αρχόντων.

Ελεύθερος πλέον από αυτή την βδελυρότητα της φύσης, αισθάνθηκα μακάριος, δεν απέτυχα ξανά στις σεξουαλικές δοκιμασίες, ήμουν κύριος του εαυτού μου και μπόρεσα να συνεχίσω στο μονοπάτι της κόψης του ξυραφιού.

Ιδού λοιπόν κύριοι και κυρίες, το τόσο μεγάλο καλό που έκανε σε εμένα ο κοσμικός δήμιος….

Αναντίρρητα αυτή η τάξη των υπάρξεων, βρίσκονται πιο πέρα από το καλό και το κακό και είναι τρομακτικά θεϊκά.

Με κανέναν τρόπο δεν θέλω να κάνω δημαγωγία, ούτε σκοπεύω με αυτό να επαινέσω ούτε κατά φαντασία τους κακόφημους δήμιους της υποκειμενικής δικαιοσύνης, της γήινης δικαιοσύνης, αυτής της μάταιης δικαιοσύνης που αγοράζεται και πουλιέται.

Αναφέρομαι αποκλειστικά σε ιερά άτομα της αντικειμενικής δικαιοσύνης, της θεϊκής δικαιοσύνης και αυτό είναι ριζικά διαφορετικό…

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, στην αρχή της εντυπωσιακής σας περιγραφής όσον αφορά τις υπάρξεις που εισέρχονται στον ένατο Δαντικό κύκλο, αναφέρεστε στους σύγχρονους κατασκευαστές του πύργου της Βαβέλ, και αναφέρατε τους ανθρώπους της επιστήμης οι όποιοι στέλνουν πυραύλους στο διάστημα. Θα θέλατε να ξεκαθαρίσετε για μένα σε τι είναι ένοχοι αυτοί οι σοφοί της μοντέρνας επιστήμης;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Διακεκριμένε κύριε, με μεγάλη ευχαρίστηση σπεύδω να απαντήσω στην ερώτηση σου. Παλιά κείμενα της αρχαίας σοφίας, λέγουν πως οι τιτάνες της βυθισμένης Ατλαντίδος θέλησαν να πολιορκήσουν τον ουρανό και κατακρημνίστηκαν στην άβυσσο.

Θέλω εσείς, κύριοι και κυρίες, να λάβετε ακριβή λογαριασμό πως οι σοφοί του εικοστού αιώνα δεν είναι οι πρώτοι που εκτοξεύουν οχήματα στο διάστημα, ούτε και οι μοναδικοί γήινοι που μπόρεσαν να στείλουν αστροναύτες στην Σελήνη.

Ο Νεμρώδ και οι οπαδοί του, οι φανατικοί του πύργου της Βαβέλ, κάτοικοι της βυθισμένης Ατλαντίδος, δημιούργησαν καλλίτερους πυραύλους προωθούμενους με ατομική ενέργεια και έστειλαν ανθρώπους στην Σελήνη.

Για αυτό είμαι βέβαιος, το είδα και έτσι δίνω μαρτυρία, διότι εγώ έζησα στην Ατλαντίδα.

Ακόμα θυμάμαι ένα αεροδρόμιο της βυθισμένης ηπείρου… πολλές φορές από ένα γειτονικό εστιατόριο, το Caravancin ή το Asana, είδα πολλές φορές αυτά τα οχήματα να αναχωρούν ανάμεσα στις ενθουσιώδεις φωνές του ξεσηκωμένου πλήθους…. σε τι τέλειωσαν όλα αυτά; τι συνέβη με τους τιτάνες; Τώρα μπορούμε να βρούμε μόνο σκόνη στον ένατο κύκλο της κόλασης.

Φίλοι, κύριοι, μην ξεχνάτε πως το διάστημα είναι απεριόριστα ιερό και πως κατά συνέπεια, η διαπλανητική πλεύση ελέγχεται από πολύ αυστηρούς κοσμικούς νόμους.

Το σφάλμα αυτών των μοντέρνων οπαδών του πύργου της Βαβέλ, συνίσταται ακριβώς στην αυτάρκεια τους… αυτοί οι αγνοούντες μορφωμένοι αυτοί οι αυτοθεωρούμενοι σοφοί, ξεκινούν από την λανθασμένη αρχή πως ήδη είναι άνθρωποι. Δεν θέλουν να λάβουν υπ’ όψιν πως ακόμα δεν έχουν φθάσει στο ανάστημα αυτών, αυτοί είναι μόνο λογικά ανθρωποειδή, διανοητικά ανθρωποειδή.

Για να είναι κανείς άνθρωπος, χρειάζεται να του δοθεί η πολυτέλεια να δημιουργήσει, για προσωπική χρήση, ένα αστρικό σώμα, ένα διανοητικό σώμα, ένα αιτιατό σώμα.

Μόνο εκείνοι οι όποιοι θα έχουν δημιουργήσει τέτοια υπερευαίσθητα οχήματα θα μπορέσουν να ενσαρκώσουν πραγματικά το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ, το οποίο εκ των πραγμάτων θα τους τοποθετούσε μέσα στο βασίλειο των ανθρώπων.

Είναι, παράλογο λοιπόν, το να εγκαταλείψουν τα λογικά ζώα τον ζωολογικό κήπο (τον πλανήτη γη) για να ταξιδέψουν μέσω του ατελείωτου διαστήματος.

Πρέπει να γνωρίζουμε πως αυτοί οι κατά φαντασίαν σοφοί του Πύργου της Βαβέλ, θα κεραυνοβοληθούν με την τρομερή ακτίνα της κοσμικής δικαιοσύνης και θα χαθούν στον ένατο Δαντικό κύκλο.

Ντυμένος με το είδωλο (αστρικό σώμα) έχω περάσει ώρες ολόκληρες μέσα στα σωθικά της γης, στο διαρκές κέντρο βαρύτητας στον πυρήνα του κόσμου μας.

Αυτή η περιοχή είναι τρομακτικά πυκνή, καθότι κάθε άτομο της αναφερόμενης περιοχής, φέρει στην κοιλιά του 864 άτομα του Ιερού Απόλυτου Ήλιου.

Ίσος αριθμός νόμων (864) ελέγχουν τα δύστυχα πλάσματα τα όποια, σε διαδικασία αληθινής αποσύνθεσης, βρίσκονται σε αυτήν την ζώνη.

Περπατώντας από εκεί, είδα μία πέτρα πάνω στην οποία υπήρχε ένα κεφάλι όμοιο με το ανθρώπινο· αυτό κουνιόταν πολύ αργά, επαναλαμβάνοντας μηχανικά όλα εκείνα που μου ερχόταν να πω.

Επρόκειτο για κάποιον ο όποιος ήδη είχε ολοκληρωτικά ορυκτοποιηθεί και που αναντίρρητα, αποσυντίθονταν και διαλύονταν για να μετατραπεί τελικά σε κοσμική σκόνη.

Συνεχίζοντας την πορεία μου μέσα στα σωθικά του κόσμου, αισθάνθηκα ξαφνικά πάνω στους ώμους μου σαν ένα διαβολικό ον, να είχε τοποθετηθεί επάνω μου, κουνήθηκα με δύναμη και εκείνο το πλάσμα τότε έπεσε στο πάτωμα λίγο παραπέρα.

Κατόπιν συνεχίζοντας στον μοναχικό δρόμο στα σκοτεινά Τάρταρα, σε εκείνα τα τρομακτικά βάθη, όπου ο χρόνος είναι τρομακτικά μακρύς και επίπονος, μπήκα σε ένα βρωμερό δωμάτιο όπου υπήρχε μία πόρνη· κυλιόταν σε ένα κρεβάτι του Προκρούστη, διαλυόμενη σιγά-σιγά.

Εκείνη η πόρνη έχανε σιγά-σιγά δάχτυλα, μπράτσα, πόδια και συνουσιαζότανε ασταμάτητα με οποιαδήποτε αστρική νύμφη την πλησίαζε.

Βγήκα από εκεί, από αυτό το τρομακτικό δωμάτιο τρομακτικά συνταραγμένος. Τελικά κάτι ασυνήθιστο συμβαίνει, βλέπω δύο μάγισσες ντυμένες στα μαύρα οι όποιες, πετώντας αργά πάνω από το πάτωμα, κατευθύνονται σε μία κουζίνα…

Εκεί αυτές οι στρίγγλες, ετοιμάζουν τα φάρμακά τους, τα φίλτρα τους, τα μάγια τους, για να προξενήσουν κακό σε άλλες άτυχες των καταχθόνιων Ταρτάρων…

Ο χρόνος περνάει και εγώ αρχίζω να αισθάνομαι πλήξη σε τόσο χονδροειδή υλικότητα. Επιθυμώ λοιπόν να βγω από αυτήν, να ανεβώ στην επιφάνεια της γης, να ξαναδώ το απαλό φως της ημέρας.

Ο σκοπός μου δεν είναι μάταιος, γρήγορα βοηθούμαι και το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ μου ΕΙΝΑΙ· με έβγαλε άλλη μια φορά από μέσα από εκείνες τις αβύσσους για να ατενίσω ξανά τα ωραία βουνά, τις βαθιές θάλασσες, το φως του ήλιου και τα λαμπερά αστέρια.

Φίλοι, θυμηθείτε την πόλη του Dite, τον Ένατο κύκλο της κόλασης, εκεί εκπνέουν την τελευταία τους πνοή εκείνοι οι όποιοι έχουν εξελιχθεί καθοδικά στην πάροδο του χρόνου.

Ο Λούσιφερ-Προμηθέας, ο αντίπαλος, αυτό το ευτελές σκουλήκι που διαπερνά την καρδιά του κόσμου, είχε το πιο όμορφο πρόσωπο, αν και τώρα βρίσκεται αλυσοδεμένος στον μοιραίο βράχο της ανικανότητας.

Ας μην σκεπτόμαστε έναν Λούσιφερ δογματικό, παρά τον εσωτερικό Λούσιφερ του κάθε ένα από εμάς, εκείνον τον στοχασμό του Λόγου που βρίσκεται μέσα στα εσωτερικά βάθη κάθε ατόμου.

Λέγεται πως κλαίει με έξη μάτια, και αυτός ο αριθμός μας καλεί να αναλογισθούμε. 666 είναι ο αριθμός της μεγάλης πόρνης και προσθέτοντας κάθε αριθμό μεταξύ τους, έχουμε το αποτέλεσμα 18. Συνεχίζοντας με νέες προσθέσεις θα φθάναμε στην έξης σύνθεση:1+8=9, την ενάτη σφαίρα, τον ένατο Δαντικό κύκλο.

Ο Λούσιφερ λοιπόν είναι αυτή η επαναστατική δύναμη, η όποια βρίσκεται στο βάθος του σεξουαλικού μας συστήματος και που χειριζόμενη με σοφία μπορεί να μας μετατρέπει σε θεούς.

Εκείνοι που δεν ξέρουν πως να μεταχειριστούν την Λουσιφερική δύναμη, με ποιους να τους συγκρίνω; Πιθανώς με τους μαθητευομένους του ηλεκτρισμού ή με τους απερίσκεπτους οι όποιοι μη έχοντας αυτό το επάγγελμα, αγνοώντας τον κίνδυνο, τολμούν να παίζουν με ηλεκτρικά καλώδια υψηλές τάσεως· αναμφίβολα κεραυνοβολούνται και κατακρημνίζονται στην άβυσσο.

Η αρνητική άποψη του Λούσιφερ-Προμηθέα μας οδηγεί αναπόφευκτα στην αποτυχία και γι’ αυτό λέγεται πως αυτός είναι ο αντίπαλος που κατοικεί στην καρδιά του κόσμου.

Η αντίθεση του Λούσιφερ ή η ανώτερη άποψη του ιδίου, είναι ο ΗΛΙΑΚΟΣ ΛΟΓΟΣ, ο Κοσμικός Χριστός.

Ο Λούσιφερ είναι η σκάλα για να κατέβει κανείς στην κόλαση και η σκάλα για να ανέβει. Κατανόηση είναι το απαραίτητο, θυμηθείτε πως το δικό μας σήμα κατατεθέν είναι ΘΕΛΗΣΗ.

Είναι αναγκαίο να μάθετε να ξεχωρίζετε το τι είναι ένα πέσιμο από το τι είναι ένα κατέβασμα εμείς χρειαζόμαστε να κατέβουμε στην ενάτη σφαίρα (το σεξ), για να κατασκευάσουμε τα υπαρξιακά σώματα του ΕΙΝΑΙ και να διαλύσουμε το Εγώ.

Ο ένατος κύκλος είναι το πηγάδι του σύμπαντος, το πλανητικό κέντρο βαρύτητας.

Δεν περιττεύει να θυμηθούμε πως στην ενάτη βυθισμένη σφαίρα, τα δημιουργικά όργανα του ανθρώπινου είδους έχουν πλήρη αντιπροσωπεία.

Κανείς δεν θα μπορούσε ν’ ανεβεί χωρίς προηγουμένως να χρειαστεί να μπει στον κόπο να κατέβει. Κάθε εξύψωσης προηγείται μια τρομερή και καταπληκτική ταπείνωση.

Το να κατέβει κανείς στην ενάτη σφαίρα είναι απαραίτητο μερικοί το κάνουν εν ζωή με την ίδια τους θέληση, αυθόρμητα και για την εσωτερική τους αυτοπραγμάτωση, και άλλοι οι περισσότεροι, τα πλήθη, το κάνουν κατά τρόπον ασυνείδητο όταν κατεβαίνουν στην άβυσσο της απώλειας.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Αξιοσέβαστε Δάσκαλε, θα θέλατε να μας εξηγήσετε το γιατί το σεξ, το ονομάζουμε η ενάτη σφαίρα; Μήπως διατηρεί σχέση με το κέντρο της γης;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Φίλοι, είναι επείγον να καταλάβετε πως στις ανώτερες διαστάσεις τις φύσης, βυθισμένες κάτω από την επιδερμίδα της γης, υπάρχει από τον νόμο της αντίθεσης, ένας ένατος κύκλος δόξας, όπου οι μυημένοι της Λευκής Παγκόσμιας Αδελφότητας μπορούν να δουν, κατά τρόπον συγκεκριμένο, χαραγμένο το σημείο του απείρου, το άγιο οκτώ τοποθετημένο οριζοντίως.

Όσοι έχουν μελετήσει την εσωτεριστική Καμπάλα γνωρίζουν πολύ καλά την εσωτερική σημασία αυτού του μαγικού σχήματος.

Το ανώτερο άκρο αυτού του σχήματος συμβολίζει τον εγκέφαλο, το κατώτερο άκρο συμβολίζει το σεξ και το κέντρο αυτού του υπέροχου σχήματος είναι το ατομικό σημείο όπου αιωρούνται, οι εννέα βυθισμένες περιοχές.

Ιδού λοιπόν, ο εγκέφαλος, η καρδιά και το σεξ της πλανητικής μεγαλοφυΐας· η πάλη είναι φοβερή, εγκέφαλος εναντίον σεξ, σεξ εναντίον εγκεφάλου.

Όταν το σεξ νικάει τον εγκέφαλο, όταν μένει χωρίς κανέναν έλεγχο, γκρεμιζόμαστε με το κεφάλι προς την άβυσσο.

Όταν ο εγκέφαλος και το σεξ ισορροπούνται αμοιβαία αυτοπραγματωνόμαστε εσωτερικά.

Όλα τα πλάσματα που υπάρχουν πάνω στην επιφάνεια της γης, δημιουργήθηκαν σύμφωνα με αυτό το άγιο σύμβολο του άπειρου· τώρα θα λάβετε την εξήγηση γιατί το σεξ αντιστοιχεί με την ενάτη σφαίρα.

Εννέα μήνες παραμένει το πλάσμα μέσα στην μητρική κοιλιά εννέα ηλικίες έμεινε η ανθρωπότητα κρυμμένη μέσα στην κοιλιά της μεγάλης φύσης, Ρέας, Κυβέλης κλπ. Με αυτό πιστεύω, πολύ σοβαρά, να έχω δώσει απάντηση στην ερώτηση του κυρίου.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Αξιοσέβαστε Δάσκαλε, θα ήθελα να ξέρω πως βγαίνει στο Φως του ήλιου η Ουσία, μιας και το Εγώ έχει ελαττωθεί σε κοσμική σκόνη σε αυτόν τον ένατο κύκλο του κέντρου του πλανήτη μας.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ας γυρίσουμε λοιπόν τώρα, στα ζητήματα των διαστάσεων της κόλασης ή παραδιαστάσεων της φύσης, αφού έχουμε μιλήσει για το σημείο του άπειρου και τις ανώτερες διαστάσεις της φύσης.

Αφού έχει εκπνεύσει την έσχατη εισπνοή σε αυτήν την περιοχή όπου συναντάται ο θρόνος του Dite, η Ουσία, η ψυχική ύλη, εκείνο που έχουμε από την ψυχή μένει ελεύθερο, χωρίς Εγώ, καθότι όπως έχουμε ήδη πει, αυτό το τελευταίο ελαττώνεται σε κοσμική σκόνη.

Χειραφετημένη η ουσία, παίρνει μία ομορφότατη παιδική μορφή γεμάτη με λαμπερή ομορφιά· αυτή; είναι η επίσημη στιγμή κατά την οποία οι Ντέβας της φύσης εξετάζουν την απελευθερωμένη Ουσία.

Αφού αυτοί έχουν διαπιστώσει μέχρι κορεσμού πως πλέον δεν κατέχει κανένα υποκειμενικά στοιχείο, παρανθρώπινο, της δίνουν εισιτήριο ελευθερίας.

Θέλω να πω με αυτό πως χορηγούν στην ψυχή την ευτυχία της απελευθέρωσης.

Ευτυχισμένες στιγμές είναι εκείνες κατά τις όποιες η ψυχή του πεθαμένου εισχωρεί από ορισμένες ατομικές φωτεινές πόρτες που της επιτρέπουν αμέσως την έξοδο προς το φως του ήλιου.

Ελεύθερη πλέον η ύπαρξη πάνω στην επιδερμίδα του κόσμου μας, ξαναρχίζει μία νέα ανοδική εξέλιξη· τότε μετατρέπεται σε Γκνόμο ή Πυγμαίο του ορυκτού βασιλείου· θα προχωρήσει αργότερα την ανοδική του εξέλιξη ανεβαίνοντας από την φυτική και ζωική κλίμακα, μέχρι να ξανακατακτήσει, σε κάποια μακρινή ήμερα, την κατάσταση του διανοητικού ανθρωποειδούς που άλλοτε έχασε.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 14.

ΑΕΙΚΙΝΗΤΟ

Έντιμο ακροατήριο, διακεκριμένοι κύριοι, έντιμοι κύριοι θα μιλήσουμε λίγο για την συνεχή κίνηση.

Κάπου-κάπου οι απατεώνες του διανοητικού απασχολούνται με το αεικίνητο και είναι καθαρό πως η κοινή γνώμη ταράσσεται έντονα.

Ήθελαν πάντοτε να εφεύρουν κάποιο μηχανισμό που να λειτουργεί για πάντα, αλλά αυτό δεν είναι δυνατόν, πράγμα που οφείλεται στην αναπόφευκτη φθορά των υλικών.

Είναι φανερό πως εάν τα κομμάτια μιας οποιασδήποτε μηχανής φθαρούν η συνεχής κίνηση εξαφανίζεται.

Ορισμένα άτομα, προσπαθώντας να ανακαλύψουν τον νόμο της συνεχούς κίνησης, κατέληξαν στο τρελοκομείο.

Δεν μπορεί κανείς παρά να γελάσει όταν ατενίζει τόσα συμπαθητικά κατασκευάσματα, που όμως δεν έχουν δώσει κανένα αποτέλεσμα·

Τι, λοιπόν, όσον αφορά τους ευφυείς μηχανισμούς που δεν έχουν εφεύρει οι απατεώνες του διανοητικού;… και δίχως άλλο, το πρόβλημα συνεχίζει χωρίς λύση.

Εμείς ειλικρινά ανακαλύψαμε πλέον τον νόμο της συνεχούς κίνησης στον θαυμάσιο κύλινδρο του Αρχάγγελου Hariton· λέγεται πως το σώμα είναι φτιαγμένο από κεχριμπάρι με άξονες από πλατίνα, ενώ τα εσωτερικά πλαίσια των τοίχων είναι φτιαγμένα από Anfrocita, χαλκό και «ελεφαντόδοντο» και από ένα τσιμέντο πολύ ισχυρό σε δοκιμασία στο κρύο, στην ζέστη και στο νερό, και επίσης από τις ακτινοβολίες, τις κοσμικές συμπυκνώσεις.

Για τον δικό μας τρόπο να βλέπουμε και να κατανοούμε τα πράγματα, είναι φανερό πως τόσον οι εξωτερικοί μοχλοί όπως και τα γρανάζια, πρέπει να ανακαινίζονται από καιρό σε καιρό, διότι αν και είναι φτιαγμένα από μέταλλα πολύ ισχυρά, η παρατεταμένη χρήσις τα φθείρει.

Μιλάμε αναντίρρητα για τον τροχό του Σαμσάρα, ο όποιος γυρίζει αιωνίως.

Όλοι μας χωρίς καμία εξαίρεση, έχουμε γυρίσει πολλές φορές με αυτόν τον μεγάλο τροχό και αν δεν έχει διακοπεί η συνεχής κίνηση, οφείλεται αποκλειστικά στην απεριόριστη ποσότητα περιφρονημένων στοιχείων.

Ας σκεφθούμε για μια στιγμή στον άξονα αυτόν του μεγάλου τροχού, αυτού που λέγεται πως είναι από πλατίνα, θα μπορούσε επίσης να βεβαιωθεί με έμφαση πως είναι από ασήμι.

Οποιοσδήποτε ξέρει πως το ασήμι ή η πλατίνα είναι του τελείως Σεληνιακού τύπου· είναι φανερό πως ο άξονας του μοιραίου τροχού δεν θα μπορούσε να είναι από άλλο υλικό.

Όσο για το κεχριμπάρι, είναι φανερό πως αυτό το τελευταίο βρίσκεται διαλυμένο σε όλο το δημιούργημα· δεν πρέπει να ξεχνάμε πως αυτή η ύλη ενώνει τελείως τις τρεις παγκόσμιες δυνάμεις.

Υπέροχο αποτέλεσμα είναι πως οι τρεις αρχικές δυνάμεις της δημιουργίας, παρ’ όλο ότι εργάζονται ανεξάρτητα, κάθε μία για λογαριασμό της, διατηρούνται ενωμένες χάρις σε αυτήν την υπέροχη ουσία την ονομαζόμενη κεχριμπάρι.

Κάθε ένας από εμάς, όχι μόνο έχει περάσει πολλές φορές από τον μύλο, αλλά επίσης από κάθε ένα από τα δόντια του μύλου.

Με αυτά που λέω, θέλω να δώσω έμφαση στην είδηση πως έχουμε γυρίσει ακατάπαυστα, μέσω ατελείωτων αιωνιοτήτων, τον τροχό του Αρχάγγελου Hariton, δηλαδή τον εξαίσιο τροχό του Σαμσάρα.

Το υλικό της περιφρόνησης είναι τα Εγώ που κατεβαίνοντας με τον τραγικό τροχό, αποσυντίθενται στην Κόλαση.

Από τα δεξιά ανέρχεται πάντα ο Ανούβης σε ανοδική εξέλιξη και από τα αριστερά κατέρχεται ο Τυφών σε καθοδική εξέλιξη.

Σε όλες αυτές τις ομιλίες έχουμε επαναλάβει, μέχρι κορεσμού πως, στον κάθε ένα από εμάς, μας προσδιορίζουν 108 υπάρξεις. Είναι φανερό πως τελειώνοντας ο κύκλος των διαδοχικών ζωών, εάν δεν έχουμε κατορθώσει την εσωτερική αυτοπραγμάτωση του ΕΙΝΑΙ, περιστρεφόμεθα με τον τροχό του Αρχάγγελου Hariton, κατερχόμενοι μέσα στο βυθισμένο ορυκτό βασίλειο.

Με αυτό θέλουμε να μιλήσουμε πολύ καθαρά και να πούμε ότι εξελίσσεται ανοδικά κανείς μέχρις ένα σημείο τέλεια καθορισμένο από την φύση και αμέσως εξελίσσεται καθοδικά.

Ανερχόμαστε σε ανοδική εξέλιξη από την δεξιά πλευρά του τροχού και κατερχόμαστε σε καθοδική εξέλιξη από την αριστερή πλευρά του ιδίου.

Η ανοδική εξέλιξη αρχίζει, μιλώντας επακριβώς, από το ορυκτό βασίλειο. Οποιοσδήποτε εσωτεριστής ερευνητής με την συνείδηση αφυπνισμένη, θα μπορέσει να διαπιστώσει την ωμή πραγματικότητα των ανοδικών εξελισσόμενων πλασμάτων στο ανώτερο ορυκτό βασίλειο (για να το διαφοροποιήσω από το κατώτερο βυθισμένο).

Πολλές φορές κινούμενος έξω από το φυσικό σώμα με το Είδωλον, έχω ανοίξει καθορισμένους βράχους ή θραύσματα από πέτρα, δια να μελετήσω αυτά τα πολλαπλά πλάσματα που κατοικούν σε αυτό το ανώτερο ορυκτό βασίλειο.

Μπορώ να σας πω χωρίς φόβο και υπερβολή, πως τέτοια αθώα πλάσματα βρίσκονται υπεράνω του καλού και του κακού.

Σε κάποια περίπτωση όταν άνοιξα ένα θραύσμα από βράχο, μπόρεσα να δω πολλές κυρίες και κυρίους κομψά ντυμένους, που θα είχαν ένα μέγεθος από 5 έως 1Ο εκατοστά αναστήματος. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως σε αυτά τα μικρά στοιχειώδη ορυκτά αρέσει να μεταμφιέζονται με τα δικά μας ρούχα των ανθρωποειδών.

Ταξιδεύοντας σε διάφορους δρόμους του Μεξικού με το αυτοκίνητο, έχω δει με μυστικιστικό τρόμο ορισμένα ανώτερα στοιχεία των βράχων, τα όποια με έχουν προειδοποιήσει για κινδύνους ή με έχουν συμβουλέψει επαγρύπνηση στους δρόμους.

Αυτός ο δεύτερος τύπος ορυκτών στοιχείων, αναντίρρητα είναι πιο προχωρημένος από τον πρώτο τύπο και παίρνει όψεις πολύ όμοιες αυτών του διανοητικού ανθρωποειδούς, αν και χρησιμοποιούν ενδύματα με το χρώμα των βράχων όπου κατοικούν.

Ένας τρίτος τύπος ορυκτών στοιχείων περισσότερο προχωρημένων, είναι εκείνοι που γνωρίζονται με το όνομα Γκνόμος ή Πυγμαίοι· αυτή η τάξη πλασμάτων φαίνονται πραγματικοί νάνοι με μακριά γένια λευκά και χιονάτο καπέλο.

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως αυτή η τελευταία τάξη, γνωρίζει σε βάθος την αλχημεία των μετάλλων και συνεργάζεται στο έργο της φύσης.

Εμφανώς, πρόκειται για πλάσματα πιο προχωρημένα και γύρω από αυτά μιλούν καθαρά πολλά βιβλία του αποκρυφισμού.

Μας αρκεί να θυμηθούμε για μια στιγμή τα στοιχεία του Φρανς Χάρτμαν, ο οποίος αναφέρει αυτά τα πλάσματα.

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως τα προχωρημένα ορυκτά στοιχεία, εισέρχονται στο φυτικό βασίλειο.

Κάθε φυτό είναι το φυσικό κορμί ενός φυτικού στοιχείου.

Κάθε δένδρο, όλη η χλόη, όσο ασήμαντη και αν είναι αυτή, κατέχει το δικό του στοιχείο.

Δεν θέλω να πω μ’ αυτό πως τα στοιχεία των φυτών, των δένδρων και των λουλουδιών κτλ, είναι χωμένα όλες τις ώρες στο ακίνητο κορμί τους, αυτό θα ήταν παράλογο και επιπλέον άδικο.

Τα φυτικά στοιχεία έχουν πλήρη ελευθερία για να μπαίνουν και να βγαίνουν στα σώματα τους κατά βούληση: εκπλήσσεται κανείς όταν τα συναντά στην τέταρτη συντεταγμένη, στην τέταρτη κάθετη.

Φυσιολογικά τα στοιχειώδη πλάσματα του φυτικού βασιλείου, συναντώνται καταταγμένα σε οικογενειακή μορφή.

Μία είναι η οικογένεια των πορτοκαλιών, άλλη αυτή του δυόσμου, της μέντας, άλλη των πεύκων κτλ.

Κάθε οικογένεια έχει τον δικό της ναό στην Εδέμ, στην τέταρτη διάσταση.

Πολλές φορές ντυμένος με το ΕΙΔΩΛΟΝ, χώθηκα μέσα σε αυτούς τους παραδείσιους ναούς.

Για να αναφέρω κάτι από αυτούς τους τελευταίους, θέλω να αναφερθώ τώρα στο άδυτο των πορτοκαλιών.

Βρήκα μέσα στον Sancta της αναφερθείσης φυτικής οικογένειας, πολλά αθώα μωρά· αυτά ήταν απασχολημένα εις το να ακούνε τις διδασκαλίες που παρέδιδε ο Guru-Deva τους.

Εκείνος ο εκπαιδευτής, ντυμένος με ένα ένδυμα όπως η νύμφη, έμοιαζε με μία γυναικεία ομορφιά παράξενα πνευματική.

Παρόμοιες επισκέψεις έχω κάνει σε άλλους φυτικούς ναούς τοποθετημένους στην Γη της Επαγγελίας, σε αυτήν την γη όπου τα ποτάμια αγνού νερού της ζωής αναβρύζουν γάλα και μέλι

Τα προχωρημένα στοιχεία του φυτικού βασιλείου, εισέρχονται αργότερα στα διάφορα διαμερίσματα του ζωικού βασιλείου.

Αυτά τα πλάσματα διανεμημένα σε πολλαπλές οικογένειες ή είδη, έχουν επίσης τους οδηγούς τους και τους ναούς τους που είναι τοποθετημένοι στον γήινο παράδεισο· δηλαδή, στην τέταρτη συντεταγμένη, την ονομαζόμενη από τους αποκρυφιστές αιθερικός κόσμος

Σε μία ορισμένη περίπτωση ενώ βρισκόμουν σε βαθύ διαλογισμό, μπόρεσα να διαπιστώσω πολύ καθαρά την ευφυή αίσθηση της γλώσσας των πουλιών.

Θυμάμαι πολύ καθαρά κάποιο πουλί που καθισμένο πάνω στην κορυφή ενός δένδρου συζητούσε με ένα άλλο· το πρώτο ήταν πολύ ήρεμο όταν ξάφνου διακόπηκε με την άφιξη του δεύτερου· αυτό το τελευταίο κάθισε απειλητικό πάνω στην κορυφή του δένδρου, κάνοντας πολλές αντεγκλήσεις προς το πρώτο.

Εγώ ήμουν επάγρυπνος, ακούγοντας σε διαλογισμό, αυτό που συνέβαινε· θυμάμαι καθαρά τις επικρίσεις του απειλητικού πουλιού: εσύ μου πλήγωσες το ένα πέλμα, πάνε μερικές μέρες και εγώ πρέπει να σε τιμωρήσω γι’ αυτό το σφάλμα.

Το απειλούμενο πλάσμα δικαιολογείτο λέγοντας: Εγώ δεν φταίω για ότι έγινε, άσε με ήσυχο….

Δυστυχώς το επιθετικό πουλί δεν ήθελε να καταλάβει δικαιολογίες και τσιμπώντας με δύναμη το θύμα του, του θύμιζε ασταμάτητα το πληγωμένο του πέλμα.

Σε άλλη περίπτωση, ευρισκόμενος επίσης σε βαθύ εσωτερικό διαλογισμό, μπόρεσα ν’ ακούσω το γαύγισμα δύο γειτονικών σκυλιών· το πρώτο εξιστορούσε στο δεύτερο όλα όσα συνέβαιναν στο σπίτι του και έλεγε: Το αφεντικό μου φέρεται πολύ άσκημα, εδώ σε αυτό το σπίτι με χτυπούνε συχνά με ξύλα και με μαστίγιο και η τροφή είναι απαίσια· όλοι γενικά με προσβάλλουν και εγώ ζω μια πολύ δυστυχισμένη ζωή.

Το δεύτερο απαντούσε με τα γαυγίσματα του λέγοντας: για μένα πάει πολύ καλύτερα, μου δίνουν καλή τροφή και μου φέρονται πολύ καλά.

Οι άνθρωποι που πηγαινοέρχονταν στο δρόμο άκουγαν μόνο το γαύγισμα δύο σκυλιών, δεν καταλάβαιναν την γλώσσα των ζώων· δίχως άλλο, για μένα αυτή η διάλεκτος ήταν πάντα πολύ καθαρή.

Σε κάποια περίπτωση, ένας γειτονικός σκύλος με ειδοποίησε πως με περίμενε μία μεγάλη αποτυχία αν πραγματοποιούσα κάποιο ταξίδι προς τα βόρεια του Μεξικού. Το αναφερόμενο ζώο φώναζε, λέγοντας μου. Μία αποτυχία, μία αποτυχία, μία αποτυχία! και εγώ δεν θέλησα να του δώσω σημασία.

Εκείνες τις ήμερες, φθάνοντας σε κάποιο χωριό πολύ κοντά στην έρημο της Σονόρα, είπα στον οδηγό του οχήματος στο οποίο ταξιδεύαμε, πως ήταν απαραίτητο να ψάξουμε για ένα ξενοδοχείο, διότι με κανένα τρόπο δεν ήθελα να συνεχίσω το ταξίδι εκείνη την νύχτα.

Δίχως άλλο, εκείνος ο καλός κύριος με την κοιμισμένη συνείδηση, δεν θέλησε να υπακούσει, τότε τον ειδοποίησα με τον εξής τρόπο: θα είστε υπεύθυνος γι’ αυτό που πρόκειται να συμβεί, προειδοποιήθηκες, άκουσε το καλά, προειδοποιήθηκες.

Ώρες αργότερα το όχημα ανετράπη στην έρημο και υπήρξαν πληγωμένοι, δεν υπήρχαν νεκροί… τότε θύμισα σε εκείνον τον κύριο το σφάλμα που έκανε να μη με υπακούσει…. δεν υπάρχει αμφιβολία πως εκείνος ο άνθρωπος αναγνώρισε το έγκλημα του και ζήτησε συγνώμη αλλά πλέον ήταν αργά, το γεγονός είχε συμβεί.

Έτσι είναι δυστυχώς οι άνθρωποι με κοιμισμένοι την συνείδηση, έτσι βαδίζουν στον κόσμο από την ήμερα που γεννιούνται μέχρι να πεθάνουν.

Θα μπορούσε να φανεί σε εσάς λιγάκι παράξενο αυτό που λέγω, διότι με κανέναν τρόπο δεν παρατηρούν κάποια διαφορά ακούγοντας το τραγούδι ενός πουλιού, ποτέ δεν θα εννοούν την γλώσσα του και πολύ λιγότερο την γλώσσα ενός σκύλου.

Εσείς ακούτε μόνο θορύβους της φύσης, γαυγίσματα, σφυρίγματα, τραγούδια, κτλ και τίποτε άλλο.

Άλλο τόσο μπορεί να συμβεί σε αυτά τα ζωώδη πλάσματα: όταν ακούνε την ανθρώπινη γλώσσα αντιλαμβάνονται μόνο ανεβοκατεβάσματα της φωνής, θορύβους περίπου οξείς, περίπου βαρείς, τσιρίγματα, γουργουρίσματα, χλιμιντρίσματα, κραυγές, χαστουκίσματα. Δίχως άλλο, εμείς συνεννοούμαστε έχουμε τις δικές μας γήινες διαλέκτους κλπ.

Τα στοιχειώδη πλάσματα, τα πλέον προχωρημένα, εισέρχονται στο βασίλεια των διανοητικών ανθρωποειδών· δεν υπάρχει αμφιβολία πως αυτά τα δίποδα τριεγκεφαλικά ή τρικεντρικά είναι πολύ περισσότερο επικίνδυνα.

Σε κάθε έναν από εκείνους που εισέρχονται στο βασίλειο των λογικών ανθρωποειδών του προσδιορίζουν πάντα 108 υπάρξεις, καθώς πλέον το έχουμε πει μέχρι κορεσμού, άλλα εκείνος που αποτυγχάνει, εκείνος που δεν κατορθώνει την εσωτερική αυτοπραγμάτωση, μέσα στον κύκλο υπάρξεων που του έχουν προσδιορίσει, παύει να ξανα-επιστρέφει ή να ξανα-ενσωματώνεται σε οργανισμούς ανθρωποειδών, και κατακρημνίζεται υποεξελισσόμενος μέσα στα έγκατα της γης, στις παραδιαστάσεις της φύσης.

Διά μέσου των εσωτεριστικού τύπου ερευνών μας, μπορέσαμε να αποδείξουμε με πλήρη διαύγεια το τι είναι οι διαδικασίες της καθοδικής εξέλιξης.

Είναι φανερό πως μας πειράζει να ξεστρατίσουμε και να κατέβουμε από τα σκαλοπάτια από τα όποια προηγουμένως ανεβήκαμε.

Μετά αφού επαναλάβουμε στην κόλαση περασμένες εμπειρίες του ανθρωποειδούς, οφείλουμε να ανακεφαλαιώνουμε ζωώδεις και φυτικές καταστάσεις πριν από την τελική απολίθωση και τον δεύτερο θάνατο.

Θυμάμαι μία πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση. Σε κάποια περίπτωση συμβούλεψα μία κυρία της κόλασης το ακόλουθο: Στον δρόμο της καθοδικής εξέλιξης που έχετε πάρει θα πρέπει να αποσυντεθείτε στην ενάτη σφαίρα, να μετατραπείτε σε κοσμική σκόνη, έτσι είναι ο δεύτερος θάνατος. Εκείνη η κυρία μου απάντησε: δεν το αγνοώ, το γνωρίζουμε εμείς και ακριβώς αυτό είναι που θέλουμε.

Ο δαίμων που την συνόδευε εξαγριωμένος μου επιτέθηκε με τις ψυχικές του δυνάμεις της κολάσεως και εγώ έπρεπε να αμυνθώ με το φλογώδες σπαθί.

Ο Γιαχβέ έχει κάνει από όλον αυτόν τον τροχό του Σαμσάρα, ένα μυστικισμό, μια θρησκεία και οι οπαδοί του είναι πιστοί.

Όταν κάποιος συνομιλεί με τον Γιαχβέ μπορεί να διαπιστώσει πως αυτός ο πεσμένος άγγελος κατέχει μία σπινθηροβόλο διανοητικότητα, με την όποια μπορεί να διαφθείρει ολοκληρωτικά οποιονδήποτε.

Όλες οι ομιλίες του Γιαχβέ αρχίζουν μιλώντας ενάντια στον κοσμικό Χριστό· αυτός ο τύπος δαίμονος είναι τρομερά διεστραμμένος και μισεί θανάσιμα τον Ηλιακό Λόγο.

Εκείνοι που θέλουν να αυτοπραγματωθούν εσωτερικά με τον σκοπό να αποφύγουν την κάθοδο στους κόσμους της κόλασης, πρέπει να μπουν στο μονοπάτι της επανάστασης της συνείδησης· αυτό σημαίνει να αποχωριστεί κανείς από τον τροχό του Σαμσάρα και να απομακρυνθεί εντελώς από τους νόμους της ανοδικής και καθοδικής εξέλιξης.

Τώρα θα λάβετε την εξήγηση με διαύγεια γιατί ο Κοσμικός Χριστός, με το πέρασμα του από την γη, μας μίλησε για την στενή πόρτα και για το αγχώδες και δύσκολο μονοπάτι που οδηγεί στο φως.

Το Εγώ δεν είναι ποτέ αθάνατο, έχει μία αρχή και ένα τέλος· ή το εξουδετερώνουμε θεληματικά ή η φύση αναλαμβάνει να το αποσυνθέσει στην κόλαση.

Εμείς πρέπει να διαλέξουμε, βρισκόμαστε εμπρός στον δίλημμα να είναι κανείς ή να μην είναι με την Φιλοσοφία και αυτοί που δεν θέλουν να μας ακούσουν τώρα, θα πρέπει να υποφέρουν αργότερα τις συνέπειες.

Πολύ ενδιαφέρουσες καταλήγουν οι ηθελημένες διαδικασίες της διαλύσεως του Εγώ, εδώ και τώρα.

Κατ’ αρχήν οφείλουμε να εξαλείφουμε τις αδυναμίες του ανθρωποειδούς· να συνεχίσουμε αμέσως διαλύοντας ή αποσυνθέτοντας όλα αυτά τα ζωώδη ή κτηνώδη ακόλουθα που φέρουμε μέσα μας και πολύ αργότερα είναι απαραίτητο να εργασθούμε με το δίκοπο τσεκούρι των αρχαίων μυστηρίων, για να συντρίψουμε και να ελαττώσουμε σε σκόνη τις χορτοειδείς αναμνήσεις όλων των ασελγειών και νοσηροτήτων του παρελθόντος.

Τέλος πρέπει να εργασθούμε με τα εργαλεία του αγρότη, για να σπάσουμε τις απολιθωμένες ή ορυκτές καταστάσεις των διαφόρων χθες που κοιμούνται στα κατάβαθα του υποσυνειδήτου.

Με αυτό θέλω να πω πως αυτό που η φύση πρέπει να κάνει με εμάς στην άβυσσο, μπορούμε εμείς να το κάνουμε εδώ και τώρα, εάν πραγματικά θέλουμε να αποφύγουμε τις πίκρες της κόλασης.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Αγαπημένε Δάσκαλε, όταν αυτοπραγματώνομαστε εσωτερικά και αποχωριζόμαστε από τον τροχό του Σαμσάρα, αυτό σημαίνει πως παύουμε να βρισκόμαστε μέσα στην συνεχή κίνηση;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ακούω μία ερώτηση του ακροατηρίου και σπεύδω να την απαντήσω με την μεγαλύτερη ευχαρίστηση· διακεκριμένε κύριε, είναι επείγον να κατανοήσετε αυτό που είναι συνεχής κίνηση του τροχού του Σαμσάρα σε όλες και σε κάθε μία από τις απόψεις του.

Αναμφίβολα η συνεχής κίνηση όχι μόνο υπάρχει στον κύλινδρο του Αρχάγγελου Hariton, άλλα επίσης σε κάθε κοσμικό κύλινδρο.

Θυμηθείτε με διαύγεια πως υπάρχουν οι κοσμικές ήμερες και νύχτες· τα πάντα ρέουν και ξαναρέουν, πηγαίνουν και έρχονται ανεβαίνουν και κατεβαίνουν, αυξάνονται και μειώνονται.

Στα πάντα υπάρχει ένας ρυθμός και το αφηρημένο και απόλυτο διάστημα είναι ηλεκτρική δόνηση και γι’ αυτό συνεχής κίνηση.

Ειλικρινά εγώ δεν δέχομαι την απόλυτη στασιμότητα· αυτό που συμβαίνει είναι ότι υπάρχουν πολλαπλές και απεριόριστες μορφές της συνεχούς κίνησης.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Αξιοσέβαστε Δάσκαλε, μας μιλάτε για τρεις τύπους στοιχείων και εγώ θέλω να σας ρωτήσω εάν αυτά υπάρχουν στον τροχό του Σαμσάρα τόσο στην καθοδική εξέλιξη όσο και στην ανοδική εξέλιξη ‘η είναι αποκλειστικά της ανοδικής εξέλιξης.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Διακεκριμένε αδελφέ, παρατηρείστε λεπτομερώς όλα τα φαινόμενα της φύσης και θα έχετε την απάντηση.

Πολλοί πιστεύουν πως οι πίθηκοι, ουραγκοτάγκοι, γορίλλες κτλ είναι του ανοδικού εξελικτικού τύπου, μέχρι που μερικοί υποθέτουν πως ο άνθρωπος προέρχεται από τον πίθηκο, άλλα τέτοια σύλληψη πέφτει παταγωδώς όταν παρατηρούμε τις συνήθειες αυτών των ζωικών ειδών. Βάλτε έναν πίθηκο σε ένα εργαστήριο και παρατηρείστε αυτό που συμβαίνει.

Αναντίρρητα οι διάφορες οικογένειες πιθήκων είναι καθοδικές εξελίξεις που κατάγονται από το διανοητικό ανθρωποειδές.

Το ανθρωποειδές δεν προέρχεται από τον πίθηκο· η αλήθεια σε αυτό βρίσκεται στο αντίθετο οι πίθηκοι είναι υποεξελιγμένα ανθρωποειδή, εκφυλισμένα.

Ας περάσουμε τώρα στην παρατήρηση της οικογένειας των χοίρων στις εποχές του Μωϋσή, οι Ισραηλίτες που έφταναν να φάνε το κρέας αυτών των ζώων, αποκεφαλίζονταν.

Είναι φανερό πως αυτός ο τύπος των στοιχείων συναντάται σε πραγματική διαδικασία της καθοδικής εξέλιξης.

Ανάλογες καταστάσεις καθοδικής εξέλιξης μπορούμε να τις ανακαλύψουμε στα φυτά και στα ορυκτά.

Ο χαλκός παραδείγματος χάριν, μέσα στο εσωτερικό του πλανητικού οργανισμού στον οποίο ζούμε, είναι το ειδικό κέντρο βαρύτητας όλων των ανοδικών και καθοδικών δυνάμεων,

Εάν εφαρμόσουμε στον χαλκό την θετική δύναμη του σύμπαντος, μπορούμε να ατενίζουμε λοιπόν προς την ειδική κατεύθυνση, πολλαπλές θαυμάσιες διαδικασίες της ανοδικής εξέλιξης.

Εάν εφαρμόσουμε στο αναφερθέν μέταλλο την αρνητική δύναμη του σύμπαντος, θα μπορέσουμε να αντιληφθούμε, με την ολοκληρωμένη διόραση, απεριόριστες διαδικασίες της καθοδικής εξέλιξης πολύ όμοιες προς εκείνες από τις πληθώρες που κατοικούν μέσα στα σωθικά της γης.

Εάν εφαρμόσουμε στον χαλκό την ουδέτερη δύναμη, τόσο οι διαδικασίες της ανοδικής εξέλιξης όσο και της καθοδικής εξέλιξης μένουν σε κατάσταση στασιμότητας.

Οι νόμοι της ανοδικής και καθοδικής εξέλιξης εργάζονται κατά τρόπο συντεταγμένο και αρμονικό σε όλα τα δημιουργημένα…

Εμφανώς τα στοιχεία των ορυκτών, φυτικών και ζωικών βασιλείων, εξελίσσονται και υποεξελίσσονται στις ίδιες τους φυσικές κλίμακες· ποτέ δεν θα μπορούσαμε να συλλάβουμε την έξαλλη ιδέα πως τα στοιχεία της φύσης, μετά από το γεγονός του να αποτύχουν σε αυτό ή εκείνο το ζων είδος, θα μπορούσαν να κάνουν την ρόδα να γυρίσει ανάποδα για να επιστρέφουν στην άβυσσο από την πόρτα από την οποία μπήκαν.

Θέλω όλοι εσείς, κύριοι και κυρίες να καταλαβαίνετε, πώς στα Τάρταρα μπαίνει κανείς από μία πόρτα και βγαίνει από άλλη.

Μεταξύ άλλων πραγμάτων αυτό σημαίνει, πως από τα δεξιά πάντα θα ανεβαίνει ο Ανούβις εξελισσόμενος ανοδικά και από τα αριστερά αιωνίως θα κατέρχεται καθοδικά ο Τύφων.

Το τσάκρα του Σαμσάρα δεν γυρίζει ανάποδα, κατανοητόν;

ΕΡΩΤΗΣΗ: Αξιοσέβαστε Δάσκαλε, υπάρχει μία πίστη ανάμεσα σε αυτούς από εμάς που καταλαβαίνουμε αυτούς τους νόμους σε ορισμένα είδη ζώων και θα μας άρεσε μία εξήγηση μόνο στην συγκεκριμένη περίπτωση των κορακιών, των αρουραίων και τα υπόλοιπα είδη τα λίγο πολύ αποκρουστικά.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Με την μεγαλύτερη ευχαρίστηση θα απαντήσω στην νέα ερώτηση του ακροατηρίου: Έξω από κάθε αμφιβολία,  υπάρχουν αποκρουστικά πλάσματα στην φύση που δείχνουν μία πολύ έντονη καθοδική εξέλιξη

Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι π.χ. σιχαινόντουσαν τους αρουραίους, και είναι φανερό πως αυτοί βρίσκονται ειλικρινά σε κατάσταση καθοδικής εξέλιξης· άλλη είναι η κατάσταση των κορακιών, και αυτά αν και τρέφονται με πτώματα, για το γεγονός ότι αναπτύσσονται στην αχτίνα του Κρόνου, κατέχουν ορισμένες υπέροχες δυνάμεις που δείχνουν ανοδική εξέλιξη.

Εγώ μπόρεσα να παραστώ μάρτυς στο τι είναι οι κοινότητες των κορακιών· σε κάποια περίπτωση, βρισκόμουν σε ένα μικρό χωριό της Βενεζουέλας, σε κάποιο σπίτι όπου ένα μικρό παιδάκι βρισκόταν βαριά άρρωστο, είδα με έκπληξη μία ομάδα από κοράκια τα όποια πολύ ήρεμα είχαν καθίσει πάνω στην σκεπή εκείνου του σπιτιού.

Εκείνοι οι απλοί άνθρωποι μου ξεκαθάρισαν το ακόλουθο: αυτό το μωρό θα πεθάνει.

Όταν ρώτησα τον λόγο αυτής της κρίσης, εκείνοι για απάντηση, μου έδειξαν εκείνα τα μαύρα πουλιά, τότε κατάλαβα.

Η περίπτωση δεν είχε γιατρειά και πραγματικά το μωρό πέθανε. Αυτό που περισσότερο με κατέπληξε ήταν οι ικανότητες εκείνων των στοιχείων· ξέρανε πως το μωρό θα πέθαινε, και καθισμένα πάνω στα κεραμίδια εκείνου του μεγάρου, περίμεναν την υπέρτατη στιγμή για το συμπόσιο…. αναμφίβολα τα μακάβριο δείπνο δεν θα μπορούσε ποτέ να έρθει, διότι δόθηκε στο μωρό χριστιανική ταφή· δίχως άλλο τα πουλιά έφθασαν και ο νόμος εκτελέστηκε.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Πολυαγαπημένε Δάσκαλε, για τις απόψεις που μας έχετε εξηγήσει εκτενώς, αυτό σημαίνει πως όλα εκείνα τα ζωώδη πλάσματα όπως γάτες, σκύλοι, χοίροι κλπ, έχουν περάσει κάποια φορά από την ανθρώπινη μορφή και βρίσκονται στον δρόμο προς την αποσύνθεση. Είναι δυνατόν ώστε αυτά τα ίδια πλάσματα να βρίσκονται στον δρόμο προς την ανθρώπινη μορφή;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Διακεκριμένε αδελφέ, ας μου επιτραπεί να σε πληροφορήσω πως πολλά στοιχεία της φύσης πέρασαν από τους κόσμους της κόλασης· με άλλα λόγια διευκρινίζω: μετά από τον δεύτερο θάνατο κάθε ψυχή μετατρέπεται σε στοιχείο της φύσης και αρχίζει τις διαδικασίες της ανοδικής εξέλιξης, όπως έχω ήδη πει, αρχίζοντας από την σκληρή πέτρα, για να συνεχίσει προς το φυτό και το ζώο μέχρι την κατάσταση του διανοητικού ανθρωποειδούς.

Εν τω μεταξύ τα στοιχεία των διαφόρων βασιλείων εξελίσσονται ανοδικά και καθοδικά, άλλα δεν θα μπορούσαν να επιστρέφουν στην κόλαση, δεδομένου ότι δεν κατέχουν το Εγώ· μόνο τα ανθρωποειδή μπορούν να εισέλθουν στην κόλαση, διότι ναι αυτά έχουν μέσα τους το Εγώ· με αυτό γίνεται σαφής η ερώτηση και δίδεται η απάντηση.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε. τι σχέση υπάρχει ανάμεσα στην Ουσία και τα στοιχεία;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Είναι καλό ώστε το έντιμο ακροατήριο που με ακούει να εννοήσει πλήρως πως οπωσδήποτε δεν υπάρχει καμία διαφορά μεταξύ της Ουσίας και των στοιχείων.

Είναι σαφές πως η Ουσία είναι το ίδιο το στοιχείο και το στοιχείο είναι η ίδια η Ουσία.

Όταν το Εγώ διαλύεται στους κόσμους της κόλασης, μετατρεπόμεθα σε στοιχεία της φύσης.

Όμως, όταν το Εγώ διαλύεται εδώ και τώρα, μέσω συνειδητών εργασιών και θεληματικών ταλαιπωριών, αντί να μετατραπούμε σε στοιχεία μετατρεπόμαστε σε Δάσκαλους· ιδού το σημαντικό.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε έχω περιέργεια να μάθω, βάσει αυτού που μας έχετε εξηγήσει σχετικά προς το ότι τα στοιχεία βρίσκονται πιο πέρα από το καλό και το κακό, και ότι εντούτοις είναι αθώα, αν αυτή η αθωότητα καταλήγει να χαθεί.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Διακεκριμένε κύριε, έντιμο ακροατήριο που με ακούει, σας παρακαλώ καταλάβετε τα λόγια μου.

Υπάρχουν δύο κατηγορίες αθωότητας, αυτή των νικητών και των αποτυχημένων.

Η ψυχή που ξεφεύγει από την κόλαση μετά από τον δεύτερο θάνατο για να μετατραπεί σε στοιχείο της φύσης, εμφανώς είναι αποτυχημένη αν και έχει ξανακατακτήσει την αθωότητα της.

Η ψυχή που διαλύει το Εγώ κατά τρόπο ηθελημένο και συνειδητό, εδώ και τώρα, ξανα-κατακτά την αθωότητα της κατά νικηφόρο τρόπο και μετατρέπεται σε έναν Βούδα.

Υπάρχουν δύο τύποι αθωότητας, αυτή των νικητών και αυτή εκείνων του Αρχάγγελου Hariton, ποτέ δεν υπήρξαν ανθρώπινοι, ποθούν να φθάσουν στην κατάσταση των ανθρώπων.

Υπάρχουν στοιχεία τα όποια πριν γίνουν αυτό που είναι έζησαν σαν ανθρωποειδή και εξελίχθηκαν καθοδικά στους κόσμους της κόλασης.

Ιδού δύο άκρα, δύο απόψεις των στοιχείων: Πρώτον, στοιχεία που αρχίζουν. Δεύτερον, στοιχεία που επαναλαμβάνουν τις στοιχειώδεις διαδικασίες.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Πολυαγαπημένε Δάσκαλε, θα ήθελα να ξέρω αφού παρουσιάζεται η ευκαιρία της σοφίας σας, να μας εξηγήσετε εάν ένα στοιχείο όταν εισέρχεται για πρώτη φορά σε μία ανθρώπινη μήτρα, από το γεγονός ότι έρχεται χωρίς Εγώ του είναι πιο εύκολο να επιτύχει την αυτοπραγμάτωση.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Έντιμο ακροατήριο που απόψε με ακούτε, είναι επείγον να ξέρετε πως η ουσία, η ψυχή η προερχόμενη από τα τρία κατώτερα βασίλεια μέσα στην ανθρώπινη μήτρα δεν έχει ακόμα την αναγκαία και απαραίτητη πείρα που απαιτείται για να φθάσει στην εσωτερική αυτοπραγμάτωση του ΕΙΝΑΙ.

Φυσιολογικά, κάθε Ουσία η όποια εισέρχεται για πρώτη φορά σε έναν ανθρώπινο οργανισμό πέφτει σε πολλά σφάλματα, δημιουργεί Εγώ, αποκτά Κάρμα και κατόπιν υποφέρει απερίγραπτα.

Μόνο αργότερα αυτή η ψυχή, εάν έτσι το θέλει, μπορεί να επιτύχει την αυτοπραγμάτωση.

Δίχως άλλο, επαναλαμβάνω τώρα αυτό που ήδη είπα σε περασμένες ομιλίες, ούτε όλες οι ψυχές επιτυγχάνουν την μαεστρία· για να συμβεί αυτό είναι απαραίτητη ορισμένη εσωτερική ανησυχία και αυτό είναι δυνατόν μόνο όταν η Μονάς, δηλαδή, ο αθάνατος Σπινθήρας του Πνεύματος, προτίθεται αληθινά να εργαστεί στην ανθρώπινη ψυχή.

Είναι φανερό πως δεν ενδιαφέρονται για την μαεστρία όλες οι Μονάδες Πνεύματα, οι παρθενικοί Σπινθήρες. Δεν χρειάζεται να συνεχίσω κάνοντας διευκρινήσεις πάνω σε αυτό το ιδιαίτερο θέμα, επειδή ήδη το είπα σε περασμένες ομιλίες.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Αξιοσέβαστε Δάσκαλε, εν πάση περιπτώσει θεωρώ πως όσο πάμε αφαιρώντας θεληματικά το Εγώ, πραγματικά βρισκόμαστε σε μία διαδικασία της ανοδικής εξέλιξης, διότι πάντα έχουμε εννοήσει πως η εξέλιξη σημαίνει άνοδο, γι’ αυτό και υποστηρίζω πως δεν είναι λανθασμένοι όσοι βεβαιώνουν πως ναι υπάρχει η μόνιμη ανοδική εξέλιξη μέχρι να φθάσουμε στην ολοκληρωτική τελειότητα. Έχετε εσείς καμία αντίρρηση σε αυτήν την αντίληψη;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Μου αρέσει η ερώτηση που έρχεται από το ακροατήριο· εμφανώς αυτή καθαυτή έχει ένα βάθος εντελώς αντιδραστικό. Δίχως άλλο, σπεύδω να την απαντήσω.

Μήπως, σκέφτεστε κύριοι, πως το Εγώ μπορεί να εξελιχθεί ανοδικά; Υποθέτετε πως το να το διαλύουμε είναι εξέλιξη; Οποιοσδήποτε μορφωμένος διορατικός θα μπορούσε να διαπιστώσει τις διαδικασίες της καθοδικής εξέλιξης του Εγώ, του «εμένα τον ίδιο», «εσένα τον ίδιο».

Είναι φοβερό, το να διαπιστώνει κανείς πως κατακρημνίζεται το Εγώ στον δρόμο της καθοδικής εξέλιξης, κατερχόμενο από τις κλίμακες του ζώου, του φυτού και του ορυκτού, όταν περπατάμε το μονοπάτι της επανάστασης της συνείδησης.

Ή μήπως σκέπτεστε φίλοι πως, με την διάλυση του Εγώ, η ουσία ξαναρχίζει μία νέα ανοδική εξέλιξη προσκολλημένη στον τροχό του Σαμσάρα;

Ή μήπως πιστεύετε πως το ΕΙΝΑΙ, το Πνεύμα, πρέπει να ζει αιωνίως μποτιλιαρισμένο μέσα στις διαδικασίες της ανοδικής εξέλιξης της φύσης και του κόσμου.

Εμείς ποτέ δεν έχουμε αρνηθεί τους νόμους της ανοδικής και της καθοδικής εξέλιξης· μόνο τις διευκρινίζουμε.

Οι διαδικασίες της ανοδικής και καθοδικής εξέλιξης ανταποκρίνονται ακριβώς στον μεγάλο τροχό του Σαμσάρα. Τέτοιες διαδικασίες δεν θα μπορούσαν να επαναλαμβάνονται απεριόριστα στον κόσμο του Πνεύματος, διότι αυτό θα σήμαινε εκ των πραγμάτων, αιώνια σκλαβιά.

Θυμηθείτε φίλοι, πως ο Ιησούς ο Μέγας Καβίρ, δεν θέλησε ποτέ να μποτιλιαριστεί στο δόγμα της ανοδικής εξέλιξης.

Εκείνος ο μέγας ιεροφάντης μας μίλησε μόνο για το μονοπάτι της επανάστασης της συνείδησης, για τον αγχώδη δρόμο, στενό και δύσκολο που μας οδηγεί στο φως και πολύ λίγοι είναι αυτοί που τον βρίσκουν.

Πότε θα το εννοήσετε αυτό κύριοι; Σε ποια εποχή; Πότε θα αποφασίσετε να εισέλθετε από την στενή πόρτα και από τον αγχώδη δρόμο; Ή μήπως θέλετε να διορθώσετε την δουλειά του Ιησού, του Χριστού;

Εκείνοι που διαλύουν το Εγώ φθάνουν στον ριζικό μετασχηματισμό και αυτό είναι ολοκληρωτική επανάσταση.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, μου φαίνεται μία ιδέα ολοκληρωτικής αδικίας, και αντίθετη στην αγάπη με την οποία ταυτίζεται ο Μέγας Αρχιτέκτων του Σύμπαντος, το ότι παραδεχόμαστε πως αφού έχουμε φθάσει σε ανθρώπινη κατάσταση, και έχουμε αναπτύξει το διανοητικό στα ύψη που τωρινά βρισκόμαστε, στην όποια θαυματουργούν οι πρόοδοι και τα κατορθώματα οι άνθρωποι της μοντέρνας επιστήμης, να πρέπει να επιστρέφουμε στην κατάσταση των αλόγων, των σκύλων και των χοίρων.

Πώς μπορεί έστω και επιφανειακά να παρουσιαστεί τέτοια σύλληψη στον νου του λογικού και ευφυούς ανθρώπου; Ειλικρινά πιστεύω πως αυτό προσβάλει την υπέροχη αξιοπρέπεια του ανθρώπου, του φτιαγμένου καθ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του Θεού.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Βλέπω εκεί στο ακροατήριο έναν κύριο ο οποίος σκοπεύει να διορθώσει την δουλειά γραφής του συγγραφέως της διδασκαλίας της μετενσάρκωσης των ψυχών, στον Μέγα Αβατάρα Κρίσνα, ο όποιος έζησε 1.000 χρόνια πριν από τον Χριστό.

Ποτέ δεν είπε ο Μέγας Ινδός Αβατάρα πως το τσάκρα του Σαμσάρα θα γυρίσει αντίθετα, πως ο Τροχός του Αρχάγγελου Hariton θα διαδικασθεί αντίστροφα, σταματώντας την πορεία του για να γυρίσει αντίθετα.

Κύριοι και κυρίες, ο τροχός του Αρκάνο 1Ο του Ταρό ακολουθεί πάντα την πορεία του, δεν επιστρέφει ποτέ.

Οποιοδήποτε όχημα μπορεί να οπισθοχωρήσει, όμως ο τροχός του Σαμσάρα ποτέ δεν οπισθοχωρεί.

Επανάληψη των κύκλων σύμφωνα με τον νόμο της υποτροπής είναι κάτι το διαφορετικό, και αυτό το βλέπουμε να αποδεικνύεται στις ήμερες και νύχτες του Μπράχμα, με την πάντα ασταμάτητη επανάληψη του, στις εποχές οι οποίες κάθε χρόνο επαναλαμβάνονται, στις διάφορες κοσμολογικές εποχές που ποτέ δεν σταματούν να επαναλαμβάνονται κτλ.

Τίποτε από όλα αυτά δεν είναι οπισθοχώρηση φίλοι μου, όλα αυτά κινούνται σύμφωνα με τον Τροχό όλα αυτά αποτελούν τμήμα της συνεχούς κίνησης.

Δίχως άλλο, είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε πως ο νόμος της υποτροπής επαναλαμβάνεται σε σπείρες είτε πιο ανώτερες είτε πιο κατώτερες· το ελικοειδές είναι η καμπύλη της ζωής.

Εάν έχουμε εξαντλήσει τις διάφορες διαδικασίες του ανθρωποειδούς, εμφανώς οφείλουμε να ανέβουμε ή να κατέβουμε. Ορισμένοι ανέρχονται άλλοι πέφτουν στην βυθισμένη καθοδική εξέλιξη.

Ανέρχονται εκείνοι που έχουν διαλύσει το Εγώ, κατέρχονται εκείνοι που δεν το έχουν διαλύσει.

Οι νικητές μετατρέπονται σε Βούδες, σε Δασκάλους οι αποτυχημένοι, μετά από τον δεύτερο θάνατο ο όποιος ανακοινώνεται από τον Κύριο μας τον Χριστό, από τον Ιωάννη στην Αποκάλυψη, μετατρέπονται σε στοιχεία της φύσης.

Δεν υπάρχουν οπισθοδρομήσεις, παρά μόνο συνέχιση κύκλων ή περιόδων κοσμικής εκδήλωσης.

Ήδη είπαμε σε περασμένες ομιλίες, πως όλοι αυτοί οι κύκλοι ή περίοδοι είναι μετρημένοι, και σε αυτό δεν υπάρχει οπισθοδρόμηση .

Ο Τροχός προχωρεί, ποτέ δεν γυρίζει πίσω. Αρχίζει από τον κύκλο αριθμός ένα, και τελειώνει με τον τρεις χιλιάδες. Η αρίθμηση των κύκλων ή περιόδων εκδήλωσης ποτέ δεν προχωρεί ανάποδα, γι’ αυτό τα μαθηματικά αποδεικνύουν διαυγέστατα πως η διδασκαλία της μετενσάρκωσης των ψυχών είναι ακριβής.

Θα ήταν σοβαρό κύριοι και κυρίες, να μην είχε το Εγώ ένα όριο και να συνέχιζε αιωνίως να αναπτύσσεται και να εξελίσσεται· σκεφθείτε τι θα σήμαινε αυτό· το κακό του κόσμου δεν θα είχε ποτέ ένα όριο, θα επεκτεινόταν νικηφόρο στα απεριόριστα διαστήματα και θα κυριαρχούσε όλους τους επτά κόσμους.

Σε αυτήν την περίπτωση θα υπήρχε αδικία. Διακεκριμένοι κύριοι και κυρίες, ευτυχώς ο Μέγας Αρχιτέκτων του Σύμπαντος, του αναφερθέντος από τον κύριο που έκανε την ερώτηση, έχει θέσει ένα φράγμα στο κακό.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 15.

Η ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΕΓΩ

Διακεκριμένοι φίλοι, έντιμες κυρίες, σήμερα 9 Δεκεμβρίου του δέκατου έτους του Ύδροχόου (1972), είμαστε συναθροισμένοι εκ νέου εδώ σε αυτό το μέρος με την επιθυμία να μελετήσουμε εκ βάθους το θέμα της διαλύσεως του ψυχολογικού Εγώ.

Πριν από όλα, είναι απαραίτητο να αναλύσουμε προσεκτικά αυτό το ζήτημα του Εγώ.

Διάφορες σχολές ψευτοεσωτεριστικού και ψευδο-αποκρυφιστικού τύπου, δίνουν έμφαση στην έξαλλη ιδέα ενός διπλού Εγώ· το πρώτο το ονομάζουν Ανώτερο Εγώ, το δεύτερο το χαρακτηρίζουν σαν Κατώτερο Εγώ.

Εμείς λέμε πως το Ανώτερο και Κατώτερο είναι δύο τμήματα ενός και του αυτού πράγματος.

Πολλά έχουν λεχθεί όσον αφορά το Άλτερ Έγκο και μέχρι που το επαινούν και το θεοποιούν, θεωρώντας το θείο.

Στο όνομα αυτού που είναι η αλήθεια, γίνεται απαραίτητο να πούμε πως Ανώτερο και Κατώτερο Εγώ είναι δύο απόψεις του ίδιου Εγώ και πως για αυτό, το να επαινούμε το πρώτο και να υποτιμούμε το δεύτερο, αποτελεί έξω από κάθε αμφιβολία κάτι το άτοπο.

Εστιάζοντας απευθείας σε αυτό το ζήτημα, κοιτάζοντας το Εγώ έτσι όπως είναι αυτό καθαυτό, και χωρίς αυτήν την τάξη διαιτητικών διαχωρισμών (Ανώτερο και Κατώτερο), είναι φανερό πως εμείς κάνουμε μία σωστή διαφοροποίηση ανάμεσα σε αυτό που είναι το Εγώ και αυτό που είναι το Είναι.

Θα μπορούσε να αντιλεχθεί πως μια τέτοια διαφοροποίηση, δεν είναι παρά μία άλλη σύλληψη που μεταδίδεται από το διανοητικό.

Εκείνοι που μας ακούνε μέχρι που θα ψάξουν για υπεκφυγές, βεβαιώνοντας πως μία σύλληψη περισσότερη ή μία σύλληψη λιγότερη σε ζητήματα υψηλής φιλοσοφίας είναι κάτι που δεν έχει την παραμικρή σημασία.

Υπάρχουν άνθρωποι που επίσης μπορούν να δώσουν στον εαυτό τους την πολυτέλεια να ακούσουν αυτές τις διαβεβαιώσεις και αμέσως να τις ξεχάσουν, για να δώσουν προσοχή σε κάτι που θεωρούν σημαντικό.

Οι άνθρωποι, με την συνείδηση κοιμισμένη, συνηθίζουν να υπερπηδούν διαβεβαιώσεις αυτού του τύπου, επειδή είναι ήδη κουρασμένοι με τόση θεωρία.

Αυτά τα πρόσωπα λένε στον εαυτό τους: Τι πειράζει μια θεωρία παραπάνω; Τι πειράζει μία θεωρία λιγότερη;

Εμείς πρέπει να μιλήσουμε με πλήρη ειλικρίνεια και βασιζόμενοι σε γεγονότα, σε απ’ ευθείας εμπειρίες και όχι σε απλές γνώμες υποκειμενικού τύπου.

Θα σας πω φίλοι μου αυτό που έχω βεβαιώσει αυτό που έχω δει και έχω ακούσει και αν εσείς θέλετε να δεχτείτε τις επιβεβαιώσεις μου καλά κάνετε, όμως αν θέλετε να τις απορρίψετε, είναι δική σας υπόθεση.

Κάθε ανθρώπινο πλάσμα είναι ελεύθερο για να δεχθεί, ανά απορρίψει ή να ερμηνεύσει τις διδασκαλίες όπως επιθυμεί.

Στην αρχή της τωρινής μου μετενσάρκωσης, εγώ επίσης όπως πολλοί από εσάς, είχα διαβάσει διάφορα ψευδο-εσωτεριστικά και ψευδο-αποκρυφιστικά βιβλία.

Ψάχνοντας όπως εσείς το έχετε κάνει, πέρασα από διάφορες σχολές και γνώρισα πληθώρα από θεωρίες.

Είναι φανερό πως με την ώθηση του να διαβάζω τόσο και να ξαναδιαβάζω, έφτασα επίσης να πιστεύω στην ύπαρξη δύο Εγώ, του Ανώτερου και του Κατώτερου.

Οι διάφοροι δάσκαλοι μου έλεγαν πως έπρεπε να δαμάσω το Κατώτερο Εγώ μέσω του Ανώτερου Εγώ, για να μπορέσω να φθάσω μια ήμερα στο να είμαι ένα μύστης.

Εξομολογούμε ειλικρινά και χωρίς ελιγμούς, πως ήμουν εντελώς πεπεισμένος για την ύπαρξη αυτών των δύο Εγώ.

Ευτυχώς ένα γεγονός μυστικιστικό υπερβατικό, ήρθε να με τραντάξει έντονα στο βάθος της ψυχής μου.

Συνέβηκε πως μια κάποια νύχτα, δεν πειράζει η ημερομηνία, ούτε η ήμερα, ούτε η ώρα βρισκόμενος έξω από το φυσικό μου κορμί κατά τρόπο εντελώς συνειδητό και θετικό, ήρθε σε εμένα το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΜΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΕΙΝΑΙ, ΤΟ ΙΝΤΙΜΟ.

Χαμογελώντας το Ευλογημένο μου είπε: Εσύ πρέπει να πεθάνεις.

Αυτές οι φράσεις του ΙΝΤΙΜΟ με άφησαν αμήχανο, συγχυσμένο, εκμηδενισμένο.

Με λίγο φόβο, ρώτησα το Εσωτερικό μου Είναι (ΑΤΜΑΝ) λέγοντας του: Γιατί πρέπει να πεθάνω; Άσε με να ζήσω λίγο ακόμα, εγώ εργάζομαι για την ανθρωπότητα… Ακόμα θυμάμαι εκείνη την στιγμή κατά την οποία το Ευλογημένο, χαμογελώντας μου επανέλαβε για δεύτερη φορά; Εσύ πρέπει να πεθάνεις.

Κατόπιν ο Λατρευτός μου έδειξε στο αστρικό φως, αυτό που έπρεπε να πεθάνει στον εαυτό μου. Τότε είδα το πολλαπλό Εγώ σχηματισμένο από πληθώρα καταχθόνιων οντοτήτων, πραγματικό κοπάδι από υποκείμενα διεστραμμένα, ψυχικά ακόλουθα από διαφορετική τάξη, ζωντανοί δαίμονες προσωποποιώντας σφάλματα.

Έτσι συνέβη φίλοι μου, πως έφθασα στο σημείο να ξέρω ότι το Εγώ δεν είναι κάτι ατομικό, παρά ένα σύνολο από ψυχικά ακόλουθα, ένα σύνολο από πολλαπλά Εγώ φιλόνικα και φωνακλάδικα.

Μερικά από αυτά αντιπροσωπεύουν την οργή, άλλα την απληστία, εκείνα την λαγνεία, αυτά την ζήλεια, αυτά τα άλλα την υπερηφάνεια, μετά συνεχίζουν η οκνηρία, η λαιμαργία και τα απέραντά της παράγωγα.

Πραγματικά δεν είδα στο Εγώ τίποτα το άξιο λατρείας, κανέναν τύπο θεϊκότητας κτλ.

Φθάνοντας σε αυτό το σημείο της έκθεσης μου, δεν θα ήταν παράξενο μερικοί από τους παρόντες να αντιλέγουν στα λόγια μου, λέγοντας μου: πιθανόν εσείς κύριε, να είδατε το κατώτερο Εγώ σας, σύνολο από ψυχικά ακόλουθα όπως βεβαιώνει ο ανατολικός Βουδισμός· θα ήταν πολύ διαφορετική η σύλληψη σας, εάν είχατε αντιληφθεί το Ανώτερο Εγώ σε όλο του το μεγαλείο.

Γνωρίζω πολύ καλά φίλοι μου, τις διάφορες μορφές της διανοητικοποίησης που εσείς έχετε, τις υπεκφυγές σας, τις αόριστες απαντήσεις σας, τις διάφορες δικαιολογίες σας, τις αντιδράσεις σας, τις αντιστάσεις σας, την επιθυμία να εξέχετε πάντα όλα όσα έχουν γεύση Εγώ.

Είναι φανερό πως το Εγώ δεν έχει όρεξη να πεθάνει και πως θέλει να συνεχίσει κατά κάποιο τρόπο εξαιρετικά πανούργο, και όχι στις πιο πυκνές και χονδροειδείς μορφές.

Σε κανέναν δεν μπορεί να αρέσει να βλέπει το αγαπημένο του Εγώ ελαττωμένο σε κοσμική σκόνη, μόνο και μόνο γιατί ένας οποιοσδήποτε τύπος το είπε σε μία αίθουσα διαλέξεων.

Είναι απλώς φυσικό το Εγώ να μην έχει όρεξη να πεθάνει και να ψάχνει παρήγορες Φιλοσοφίες που του υπόσχονται μια γωνίτσα στον ουρανό, μια θέση στους βωμούς των εκκλησιών ή μία πιο πέρα γεμάτη με απεριόριστη ευτυχία.

Λυπούμεθα αληθινά που πρέπει να απογοητεύσουμε τους ανθρώπους, όμως δεν μας μένει άλλο φάρμακο από το να είμαστε, θα λέγαμε, επιγραμματικοί, φιλαλήθεις και ειλικρινείς σε αυτά τα σοβαρά ζητήματα.

Καθώς αρέσει στους Γνωστικούς να μιλάνε με συγκεκριμένα γεγονότα, διαυγή και καθορισμένα, δεν θα έχω τώρα καμία δυσκολία να περιγράφω ένα άλλο ασύνηθες γεγονός, με το σκοπό να σας δείξω πως το Ανώτερο Εγώ δεν υπάρχει.

Άλλη ήμερα ευρισκόμενος σε βαθύ διαλογισμό, σύμφωνα με όλους τους κανόνες που ορίζει η Jnana γιόγκα, εισήλθα σε κάτι το οποίο είναι γνωστό σανNirvi-Kalpa-Shamadi τότε εγκατέλειψα όλα τα υπερευαίσθητα σώματα και εισχώρησα στον κόσμο του Ηλιακού Λόγου μετατρεμμένος σ’ έναν Δράκοντα Σοφίας.

Σε τέτοιες Λογοϊκές στιγμές, πιο πέρα από το σώμα, των επιθυμιών και του νου, θέλησα να γνωρίσω κάτι από την ζωή του Μεγάλου Καμπίρ Ιησού· ήταν ακριβώς σε αυτήν την στιγμή κατά την όποια είδα τον εαυτό μου μετατρεμμένο σε Ιησού της Ναζαρέτ, κάνοντας θαύματα στην Αγία γη.

Ακόμα θυμάμαι εκείνη την στιγμή κατά την όποια βαφτίστηκα από τον Ιωάννη στον Ιορδάνη· είδα τον εαυτό μου μέσα σε ένα ναό στην όχθη του ποταμού. Ο Πρόδρομος ήταν ντυμένος με ωραίο χιτώνα και πλησιάζοντας τον, κοιτάζοντας με σταθερά αναφώνησε: Ιησού αφαίρεσε το ένδυμα σου, διότι θα σε βαπτίσω.

Πέρασα στο εσωτερικό του ιερού και χύνοντας πάνω στο κεφάλι μου το λάδι του χρίσματος και μετά λίγο νερό, προσευχήθηκε.

Και εγώ αισθάνθηκα μετατρεμμένος.

Αυτό που ακολούθησε μετά ήταν υπέροχο. Καθισμένος σε ένα σαλόνι είδα τρεις θεϊκούς ήλιους· ο πρώτος ήταν ο μπλε του Πάτερα· ο δεύτερος, ο κίτρινος, του Υιού και ο τρίτος, ο κόκκινος, του Αγίου Πνεύματος.

Ιδού οι τρεις Λόγοι. Μπράχμα, Βισνού και Σίβα. Βγαίνοντας από εκείνη την κατάσταση της έκστασης, όταν γύρισα στο φυσικό μου κορμί, η σύγχυσή μου, ήταν τρομερή. Εγώ Ιησούς της Ναζαρέτ; Εγώ ο Χριστός; Χριστός και Παναγία! Ένας άθλιος αμαρτωλός, ένα σκουλήκι της λάσπης της γης, ο όποιος ούτε άξιος είναι να λύσει τα σανδάλια στον Δάσκαλο, μετατρεμμένος έτσι απλά σε Ιησού της Ναζαρέτ;

Αρκετά στενοχωρημένος από όλα αυτά, αποφάσισα να ξαναμπώ σε διαλογισμό και να επαναλάβω την μυστικιστική εμπειρία, αλλάζοντας μόνο τον σκοπό της! Τώρα αντί να θέλω να μάθω κάτι από την ζωή του Ιησού, ενδιαφέρθηκα για τον Ιωάννη και το Βάπτισμα του Ναζωραίου.

Ήρθε μετά η προηγούμενη μυστικιστική κατάσταση, εγκατέλειψα όλα τα υπερευαίσθητα σώματα και έμεινα ξανά στην Λογοϊκή κατάσταση.

Μόλις επέστρεψα σε αυτήν την κατάσταση, συγκέντρωσα την προσοχή μου με μεγάλη ένταση στον Ιωάννη τον Βαπτιστή, και να που είδα τον εαυτό μου να μεταβάλλεται σε Ιωάννη τον Βαπτιστή, κάνοντας τα έργα του Πρόδρομου, βαπτίζοντας τον Ιησού κτλ.

Όταν έχασα την έκσταση, όταν επέστρεφα στο φυσικό σώμα, τότε κατάλαβα πως στον κόσμο του Λόγου, στον κόσμο του Χριστού, δεν υπάρχει κανένας τύπος Ανώτερου Εγώ, ούτε Κατώτερου Εγώ.

Είναι επείγον ώστε όλοι οι εδώ παρόντες να καταλάβουν πως στον Χριστό, όλοι είμαστε ΕΝΑ και πως η αίρεση του διαχωρισμού είναι η χειρότερη από τις αιρέσεις.

Φίλοι μου, όλα περνούν σε αυτόν τον κόσμο στον όποιο ζούμε· οι ιδέες περνούν, τα άτομα περνούν, τα πράγματα περνούν. Το μοναδικό σταθερό και μόνιμο είναι το ΕΙΝΑΙ και ο λόγος να είναι του ΕΙΝΑΙ είναι το ίδιο το ΕΙΝΑΙ.

Ξεχωρίστε λοιπόν, μεταξύ αυτού που είναι το Εγώ και αυτού που είναι το ΕΙΝΑΙ.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, από τι ουσία είναι φτιαγμένα τα ψυχικά ακόλουθα που αποτελούν το «Εγώ ο ίδιος»;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Κύριοι και κυρίες, είναι απαραίτητο να καταλαβαίνετε το τι είναι ο νους και οι λειτουργίες του.

Το διανοητικό ζώο λανθασμένα ονομαζόμενο άνθρωπος, δεν κατέχει ακόμα έναν ατομικό νου, δεν τον έχει δημιουργήσει, δεν τον έχει κατασκευάσει.

Το ορθώς λεγόμενο διανοητικό σώμα, μπορεί να δημιουργηθεί μόνο μέσω των σεξουαλικών μετατροπών.

Θέλω ώστε όλοι οι εδώ παρόντες να εννοήσουν πως στο Ιερό Σπέρμα υπάρχει το σεξουαλικό Υδρογόνο Si12.

Αναμφίβολα, ο εσωτεριστής που δεν διασκορπίζει το βάζο του Έρμη (πού δεν εκσπερματώνει) εκ των πραγμάτων αρχίζει μέσα στον οργανισμό του υπέροχες μετατροπές της Λίμπιντο, της όποιας το αποτέλεσμα είναι η δημιουργία του ατομικού διανοητικού σώματος.

Το ΜΑΝΑS, ή ορθά ονομαζόμενη διανοητική ουσία, συναντάται στο εσωτερικό οποιουδήποτε υποκειμένου, αλλά στερείται ατομικότητας, κατέχει διάφορες μορφές, συνίσταται στην μορφή από ακόλουθα πού ποτέ δεν αγνοούνται από τον εσωτεριστικό Βουδισμό.

Παρακαλώ το ευγενές ακροατήριο να με ακούσει, να με παρακολουθήσει με υπομονή κατά την διάρκεια της ομιλίας μου.

Όλα αυτά τα πολλαπλά φιλόνικα και κραυγάζοντα Εγώ, που στο σύνολο τους σχηματίζουν το «εμένα τον ίδιο», το «εσένα τον ίδιο», είναι συγκροτημένα από νοητική ύλη περίπου συμπυκνωμένη.

Τώρα θα μπορέσετε να εξηγήσετε τους λόγους για τους όποιους κάθε υποκείμενο αλλάζει συχνά γνώμες είμαστε π.χ. πωλητές σπιτιών και ακινήτων· ένας πελάτης πλησιάζει, συνομιλούμε μαζί του, τον πείθουμε για την ανάγκη να αγοράσει μια ωραία κατοικία· το υποκείμενο ενθουσιάζεται και βεβαιώνει με έμφαση πως την αγοράζει, είναι ένα γεγονός πως κανείς δεν θα μπορέσει να τον κάνει να παραιτηθεί από την επιθυμία του.

Δυστυχώς μετά από μερικές ώρες τα πάντα αλλάζουν· ή γνώμη του πελάτη ήδη δεν είναι η ίδια, άλλο διανοητικό Εγώ ελέγχει τώρα τον εγκέφαλό του και το ενθουσιασμένο Εγώ, το όποιο πριν από ώρες είχε εμπάθεια για την αγορά του ακίνητου, έχει παραμεριστεί από το νέο Εγώ το όποιο δεν έχει τίποτε να κάνει με το εμπόριο, ούτε με τον δοθέντα λόγο· λοιπόν το κάστρο από τραπουλόχαρτα γκρεμίζεται στο έδαφος και ο φτωχός πράκτορας πωλήσεων αισθάνεται, απατημένος.

Το Εγώ που ορκίζεται αιώνια αγάπη σε μία γυναίκα, αύριο εκτοπίζεται από άλλο το όποιο δεν έχει καμία σχέση με τον όρκο και τότε το υποκείμενο αποσύρεται αφήνοντας την γυναίκα απογοητευμένη .

Το Εγώ που ορκίζεται πίστη στην Γνωστική Κίνηση, αύριο εκτοπίζεται από άλλο Εγώ που δεν έχει καμία σχέση με τον όρκο, και το υποκείμενο αποσύρεται από την Γνώση αφήνοντας όλους τους αδελφούς του άδυτου συγχυσμένους και έκπληκτους.

Βλέπετε αγαπημένοι μου φίλοι και φίλες, το τι είναι οι απεριόριστες μορφές του νου, με πιο τρόπο ελέγχουν τα βασικά κέντρα του εγκεφάλου και πως παίζουν με την ανθρώπινη μηχανή.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, σε αυτόν τον πλανήτη στον οποίο ζούμε, τα Εγώ κάνουν την ζωή μας υποφερτή, αφού είναι εύκολο να καταλάβουμε πως εάν τα διαλύσουμε και απομακρυνθούμε από όλα όσα είναι οι επιθυμίες μας, η ζωή μας θα ήταν τρομερά θλιβερή και βαρετή. Έτσι δεν είναι;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Διακεκριμένοι κύριοι και κυρίες, η αυθεντική ευτυχία στηρίζεται ριζικά στην επανεκτίμηση του ΕΙΝΑΙ.

Ασυζητητί, κάθε φορά που το ΕΙΝΑΙ περνάει από μια εσωτερική επανεκτίμηση, δοκιμάζει την αυθεντική ευτυχία.

Δυστυχώς οι σημερινοί άνθρωποι, μπερδεύουν το πάθος με την ευτυχία και απολαμβάνουν κτηνωδώς την πορνεία και την μοιχεία το οινόπνευμα, τα ναρκωτικά, το χρήμα, τα τυχερά παιχνίδια κλπ.

Το όριο της απόλαυσης είναι ο πόνος, και κάθε μορφή κτηνώδους απόλαυσης μετατρέπεται σε πικρίες.

Εμφανώς η εξάλειψη του Εγώ, επανεκτιμά το ΕΙΝΑΙ δίδοντας σαν αποτέλεσμα την ευτυχία. Δυστυχώς η μποτιλιαρισμένη συνείδηση μέσα στο Εγώ, δεν εννοεί, δεν καταλαβαίνει την ανάγκη της εσωτερικής επανεκτίμησης και προτιμάει τις κτηνώδεις απολαύσεις, διότι πιστεύει σταθερά πως αυτή είναι η ευτυχία.

Διαλύστε το πολλαπλό Εγώ και δοκιμάστε την ευτυχία της επανεκτίμησης του ΕΙΝΑΙ.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, από όλα όσα έχουν εκτεθεί προηγουμένως, μας φαίνεται φανερή και αναντικατάστατη η ανάγκη να σχηματίσουμε ένα νοητικό σώμα για να μην έχουμε τόσους νόες;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Έχω ακούσει την ερώτηση του κυρίου και σπεύδω να την απαντήσω.

Βεβαίως το διανοητικό ζώο το λανθασμένα ονομαζόμενο άνθρωπος δεν κατέχει ατομικό νου, όπως ήδη το είπαμε σε αυτήν την ομιλία· αντί ενός νου έχει πολλούς νόες και αυτό είναι διαφορετικό.

Αυτό που διαβεβαιώνω μπορεί να έρθει πολύ σε αντίθεση με τους ψευδο-εσωτεριστές και ψευδο-αποκρυφιστές, που είναι τελείως πεπεισμένοι για τις θεωρίες που έχουν διαβάσει, οι όποιες βεβαιώνουν πως το λογικό ανθρωποειδές κατέχει διανοητικό σώμα.

Ας μας επιτραπεί η ελευθερία να διαφωνήσουμε με τέτοιες διαβεβαιώσεις. Εάν το διανοητικό ζώο είχε ατομικό νου, εάν πραγματικά δεν είχε τα διάφορα διανοητικά ακόλουθα που το χαρακτηρίζουν, θα είχε συνέχεια σκοπού, όλος ο κόσμος θα κρατούσε τον λόγο του, κανένας δεν θα διαβεβαίωνε σήμερα για να το αρνηθεί αύριο, ο υποτιθέμενος αγοραστής ακινήτων θα επέστρεφε την επόμενη ημέρα με τα χρήματα στο χέρι αφού έδωσε τον λόγο του και η γη θα ήταν ένας παράδεισος.

Είναι επείγον να δημιουργήσουμε το διανοητικό σώμα και να διαλύσουμε το Πολλαπλό Εγώ, όταν θέλουμε την αυθεντική επανεκτίμηση του εσωτερικού ΕΙΝΑΙ. Μόνο αυτό, μόνο τέτοιες ιερές επανεκτιμήσεις μπορούν να μας παραχωρήσουν την αληθινή ευτυχία.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Αξιοσέβαστε Δάσκαλε, θα είναι δυνατόν να έχει Εγώ επίσης ένα πρόσωπο που δωρίζει χρήματα στην Εκκλησία, που διαβάζει την Βίβλο, που εξομολογείται, που κάνει αγαθοεργίες σε Ιδρύματα που μεταδίδει τα Ευαγγέλια, που έχει μόνο την δική του την γυναίκα και άλλες αρετές;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Διακεκριμένοι κύριοι και κυρίες, ας μού επιτραπεί να σας πληροφορήσω πως το Εγώ μεταμφιέζεται σε άγιο, σε μάρτυρα, σε απόστολο, σε καλό σύζυγο, σε καλή σύζυγο, σε μυστικιστή, σε μετανοούντα, σε αναχωρητή, σε εύσπλαχνο σε γενναιόδωρο κτλ. Μέσα στους ρυθμούς του στίχου επίσης κρύβεται το έγκλημα, μέσα στα αρώματα του ναού κρύβεται το έγκλημα, στην σκιά του σταυρού επίσης μοιχεύεται, πορνεύεται και οι πιο ευτελείς εγκληματίες παίρνουν ύφος εύσπλαχνου, θείες όψεις, εικόνα μάρτυρος κτλ.

Είναι καλό να ξέρουμε πως πολλά ενάρετα άτομα κατέχουν ψυχικά ακόλουθα πολύ ισχυρά. Θυμηθείτε πως υπάρχει πολύ αρετή στους κακούς και πολύ κακία στους ενάρετους.

Στην άβυσσο, στους εννέα κύκλους του Δάντη υπάρχουν πολλοί μυστικιστές αναχωρητές, μετανοούντες που πιστεύουν πως προχωρούν πολύ καλά· τότε μην παραξενεύεστε που υπάρχουν επίσης στην κόλαση ιερείς παραδειγματικοί και πιστοί που τους ακολουθούν.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, που πάει η πνευματική άξια που έχουν οι καλές προθέσεις ενός ειλικρινούς που ζει λανθασμένα;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Πολύ φίλοι μου, η ερώτηση του ακροατηρίου μου φαίνεται πολύ ενδιαφέρουσα και με χαροποιεί να απαντήσω.

Θυμηθείτε πως ο δρόμος που οδηγεί στην άβυσσο είναι στρωμένος με καλές προθέσεις· πολλοί είναι αυτοί που καλούνται και λίγοι αυτοί που εκλέγονται.

Οι κακεντρεχείς όλων των εποχών είχαν καλές προθέσεις: ο Χίτλερ γεμάτος με υπέροχες προθέσεις, ανέτρεψε πολλούς λαούς και εξ αίτιας του πέθαναν εκατομμύρια προσώπων στους θαλάμους των αερίων ή στα στρατόπεδα συγκεντρώσεων ή στους τοίχους των εκτελέσεων ή σε βρώμικες φυλακές.

Αναμφίβολα αυτό το τέρας, ήθελε τον θρίαμβο της μεγάλης Γερμανίας. Και δεν εφείδετο προσπαθειών κανενός είδους προς αυτή την κατεύθυνση.

Ο Νέρων έκαψε την Ρώμη για να καλλιεργήσει την τέχνη του, με τις μυστικιστικές προθέσεις να κάνει την λύρα να ηχήσει παγκοσμίως και έριχνε τους Χριστιανούς στις Ρωμαϊκές αρένες, για να τους κατασπαράξουν τα λιοντάρια, με την επιθυμία να ελευθερώσει τον λαό του από αυτό που εκείνος θεωρούσε μία επιδημία η μια μάστιγα; τον Χριστιανισμό.

Ο δήμιος που εκτελεί μία άδικη εντολή, γεμάτος από υπέροχες προθέσεις δολοφονεί τον συνάνθρωπό του.

Εκατομμύρια κεφάλια έπεσαν στην λαιμητόμο κατά την διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης και οι δήμιοι εργάστηκαν με υπέροχες προθέσεις, διότι ήθελαν τον θρίαμβο του λαού.

Ο Ροβεσπιέρος γεμάτος από υπέροχες προθέσεις, έφερε πολλούς αθώους στο ικρίωμα.

Δεν πρέπει να ξεχάσουμε το τι ήταν η Ιερά Εξέταση· τότε οι Ιεροεξεταστές με υπέροχες προθέσεις, καταδίκασαν στην πυρά πολλούς δυστυχισμένους, στο παλούκι, στο μαρτύριο.

Θέλω λοιπόν, ώστε εσείς κύριοι και κυρίες, να καταλάβετε πως το σημαντικό είναι τα καλά έργα και όχι οι καλές προθέσεις οι όποιες μπορούν να είναι περίπου λανθασμένες.

Οι κυρίες του Κάρμα, στα δικαστήρια της Αντικειμενικής Δικαιοσύνης, κρίνουν τις ψυχές από τα έργα τους, από τα συγκεκριμένα γεγονότα, τα ξεκάθαρα και οριστικά, και όχι από τις καλές προθέσεις.

Τα αποτελέσματα είναι πάντα αυτά που μιλούν σε τίποτα δεν χρησιμεύει να έχεις καλές προθέσεις εάν τα γεγονότα είναι καταστρεπτικά.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε. Ποια είναι η διαδικασία να ακολουθήσουμε για να ελευθερωθούμε από τα ψυχολογικά ελαττώματα που βασανίζουν τόσο τον νου μας;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Έντιμο κοινό, είναι επείγον, αμετάθετο μη αναβλητέο, να εξουδετερώσουμε το Εγώ, να το ελαττώνουμε σε στάχτες κατά τρόπο ηθελημένο και συνειδητό, εάν πραγματικά θέλουμε να αποφύγουμε την κάθοδο στους κόσμους της Κόλασης.

Θέλω να ξέρετε πως σε σχέση με τους ανθρώπους, σε συμβίωση με τους οικείους μας ή με τους συντρόφους της δουλειάς κτλ, τα κρυμμένα ελαττώματα ανθίζουν αυθόρμητα, και εάν εμείς βρισκόμαστε σε κατάσταση επάγρυπνης αντίληψης, επάγρυπνος του τι γίνεται, τότε τα βλέπουμε όπως ακριβώς είναι αυτά καθ’ εαυτά.

Ελάττωμα που έχει ανακαλυφθεί, πρέπει να υποστεί συνετή ανάλυση, σε βαθύ διαλογισμό, με τον σκοπό να κατανοηθεί κατά τρόπον ολοκληρωτικό.

Δεν αρκεί να κατανοήσουμε ένα ελάττωμα, πρέπει να προχωρήσουμε πιο βαθιά, είναι απαραίτητο να αυτοερευνηθούμε, να συναντήσουμε τις εσωτερικές ρίζες του ελαττώματος που έχουμε κατανοήσει μέχρις ότου φθάσουμε στην βαθειά σημασία του.

Οποιαδήποτε λάμψη της συνείδησης μπορεί να μας φωτίσει αμέσως και σε χιλιοστό του δευτερολέπτου να συλλάβουμε πραγματικά την βαθειά έννοια του ελαττώματος το οποίο έχουμε κατανοήσει.

Η εξάλειψη είναι διαφορετική· θα μπορούσε κανείς να έχει κατανοήσει κάποιο ψυχολογικό σφάλμα και μέχρι να έχει εισχωρήσει στην βαθειά του έννοια και δίχως άλλο, να συνεχίζει με αυτό στα διάφορα διαμερίσματα του νου.

Δεν είναι δυνατόν να μένει ελεύθερος κανείς από αυτό ή εκείνο το σφάλμα χωρίς την εξάλειψη.

Αυτή η τελευταία είναι ζωτική, πρώτιστη και τελειωτική όταν θέλει κανείς να πεθαίνει από στιγμή σε στιγμή, από λεπτό σε λεπτό.

Δίχως άλλο, δεν είναι με τον νου που μπορούμε να ξεριζώσουμε τα σφάλματα. Με την κατανόηση μπορούμε να σημειώσουμε τα διάφορα ψυχολογικά μας ελαττώματα, θέτοντας διάφορα ονόματα, περνώντας τα από το ένα επίπεδο του υποσυνείδητου στο άλλο, κρύβοντάς τα από τον ίδιο τους τον εαυτό, κρίνοντάς τα δικαιολογώντας τα κτλ αλλά δεν είναι δυνατόν να τα αλλοιώνουμε Βασικά, ούτε να τα εξαλείψουμε.

Χρειάζεται μία ανώτερη δύναμη από τον νου· χρειαζόμαστε να καλέσουμε μία μεταβατική δύναμη, Εάν πραγματικά θέλουμε να εξαλείψουμε σφάλματα και να πεθαίνουμε στον εαυτό μας, εδώ και τώρα.

Ευτυχώς τέτοια ανώτερη δύναμη βρίσκεται σε λανθάνουσα κατάσταση σε όλα τα ανθρώπινα πλάσματα. Θέλω να αναφερθώ στην Κουνταλίνη, το πύρινο φίδι. των μαγικών μας δυνάμεων.

Σε πλήρη χημική συνουσία, μπορούμε να παρακαλούμε την ιδιαίτερή μας Θεϊκή Μητέρα, να εξαλείψει εκείνο το ψυχολογικό σφάλμα το όποιο όχι μόνο έχουμε κατανοήσει, άλλα και επιπλέον έχουμε αισθανθεί το βαθύ του νόημα.

Μπορείτε να είστε σίγουροι πως η ιδιαίτερη κοσμική μας μητέρα, κρατώντας το δόρυ του Έρωτα, θα πληγώσει θανάσιμα το ψυχικό ακόλουθο που προσωποποιεί το σφάλμα που χρειαζόμαστε να εξαλείψουμε.

Είναι ακριβώς αυτή η άγια λόγχη, καταπληκτικό έμβλημα της δημιουργικής ενέργειας, το όπλο με το όποιο η Ντέβι Κουνταλίνη θα εξαλείψει από εμάς τους ίδιους εδώ και τώρα, το ελάττωμα που θέλουμε να εξουδετερώσουμε.

Φυσικά, η εξάλειψη αυτών των ακόλουθων πραγματοποιείται κατά τρόπο διαδοχικό, καθότι πολλά από αυτά διαδικάζονται στα 49 επίπεδα του υποσυνείδητου.

Αυτό σημαίνει πως οποιοδήποτε ψυχολογικό ελάττωμα αντιπροσωπεύεται από χιλιάδες ψυχικά ακόλουθα που δημιουργούνται και αναπτύσσονται στα 49 υποσυνείδητα επίπεδα του νου.

Κάποιος θα μπορούσε να μη πορνεύεται στην διανοητική ζώνη και δίχως άλλο να το κάνει στις βαθύτερες ζώνες του υποσυνειδήτου.

Πολλοί μυστικιστές που έγιναν πάρα πολύ αγνοί στο απλώς διανοητικό επίπεδο και μέχρι τα 2Ο ή 3Ο επίπεδα του υποσυνείδητου, απέτυχαν στα βαθύτερα επίπεδα όταν υποβλήθηκαν σε εσωτεριστικές δοκιμασίες.

Κάποιος θα μπορούσε να μην είναι κλέφτης στο απλώς λογικό επίπεδο και μέχρι τα 48 επίπεδα του υποσυνείδητου και δίχως άλλο, να είναι στο 49^ο επίπεδο.

Έτσι λοιπόν, τα ελαττώματα είναι πολυπρόσωπα και υποκείμενα πολύ άγια μπορούν να είναι τρομακτικά διεστραμμένα στα βαθύτερα επίπεδα της υποσυνειδητότητας.

Διά μέσου των εσωτεριστικών δοκιμασιών, οι μυημένοι αυτοανακαλύπτονται.

Οι αποτυχίες στις δοκιμασίες καθορίζουν, δεικνύουν, τις διάφορες ψυχολογικές καταστάσεις στις όποιες βρισκόμαστε.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Αξιοσέβαστε Δάσκαλε. θα μπορούσατε να μας πείτε πως μπορούμε να πραγματοποιήσουμε αυτές τις εργασίες αυτοί που βρισκόμαστε ελεύθεροι;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Διακεκριμένοι κύριοι και κυρίες, το δόρυ του Έρωτα, η άγια λόγχη μπορεί πάντα να χρησιμοποιείται από την Ντέβι Κουνταλίνη, την ιδιαίτερη κοσμική θεϊκή Μητέρα μας.

Δίχως άλλο, υπάρχει διαφορά μεταξύ παντρεμένων και ελεύθερων. Όταν η λόγχη χρησιμοποιείται κατά την σεξουαλική έκσταση, έχει μία καταπληκτική ηλεκτρική δύναμη πολύ ανώτερη.

Όταν το δόρυ δεν χρησιμοποιείται κατά την ερωτική έκσταση, κατέχει μία καταπληκτική δύναμη αλλά κατώτερη.

Ο ελεύθερος, η ελεύθερη, μπορεί επίσης να προχωρήσει, αν και η εργασία του είναι λίγο πιο αργή όμως, όταν θα παντρευτεί η δουλειά θα γίνει πιο δυνατή, πιο ισχυρή με την πλήρη έννοια της λέξης.

Οι ελεύθεροι και οι ελεύθερες, μπορούν να προχωρούν μέχρι ένα ορισμένο σημείο βαθύτατα καθορισμένο από την φύση· αλλά πέρα από αυτό το όριο δεν είναι δυνατόν να προχωρήσετε χωρίς την σεξουαλική μαγεία.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 16

Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ

Φίλοι μου, μαζεμένοι απόψε 18 Δεκεμβρίου έτος 1972, δέκατο έτος του Υδροχόου, εισερχόμενα στο δεύτερο μέρος της ομιλίας μας.

Πολλά έχουν λεχθεί όσον αφορά τον Διάβολο, αρκετά έχουν γραφτεί πάνω σε αυτό το θέμα, αλλά είναι λίγοι αυτοί που πραγματικά το έχουν εξηγήσει.

Την καταγωγή αυτού του μύθου, πρέπει να την ψάχνουμε στις μυητικές κρύπτες του παρελθόντος και στις αρχαϊκές σπηλιές.

Ας αναλογιστούμε για μια στιγμή στο τι είναι ο Ήλιος. Αναντίρρητα, το άστρο βασιλιάς μας φωτίζει και δίνει ζωή, δίχως άλλο δημιουργεί αντίθεση με τα σκοτάδια.

Οποιοδήποτε μεσημέρι όσο λαμπρό κι αν είναι, έχει τις σκιές του, μια κάτω από τα φυλλωτά δένδρα του μοναχικού δρόμου, μια μέσα στις σπηλιές των βουνών ή απλώς πίσω από οποιοδήποτε κινούμενο και ακίνητο σώμα.

Καθένας από εμάς προβάλλει την σκιά του, από εδώ, από εκεί και παραπέρα.

Φως και σκιές σε αρμονικές αντιθέσεις σημειώνουν έναν πλήρη δυισμό του όποιου η εξαιρετική σύνθεση είναι η σοφία.

Πάμε τώρα λίγο πιο μακριά, ας εμβαθύνουμε στο βαθύ, στο άγνωστο του Είναι μας.

Ξέρουμε πως πιο πέρα από το σώμα, τις στοργές και τον νου, είναι ο εσωτερικός Θείος Λόγος…. Αναντίρρητα αυτό που είναι το ανέκφραστο, αυτό που είναι το πραγματικό, προβάλλει την ίδια του την αντανάκλαση, την ιδιαίτερη σκιά του μέσα σε εμάς τους ίδιους, εδώ και τώρα.

Αναμφίβολα ο εσωτερικός ήλιος του κάθε ενός από εμάς, έχει επίσης την σκιά του και αυτή εκτελεί μια ειδική αποστολή στο βάθος της ίδιας μας της συνείδησης.

Είναι φανερό πως τέτοια σκιά, τέτοια λογοϊκή αντανάκλαση, είναι ο ψυχολογικός προπονητής, ο Λούσιφερ, ο πειράζων.

Στο ψυχολογικό γυμνάσιο της ανθρώπινης ύπαρξης, χρειάζεται πάντα ένας προπονητής, με τον σκοπό να εξαγάγει εξουσίες, ικανότητες, εξαιρετικές αρετές κτλ.

Με ποιον τρόπο θα μπορούσαν να ανθίσουν σε εμάς οι αρετές, εάν δεν υπήρχε ο πειρασμός;

Μόνο μέσω της πάλης, της αντίθεσης, του πειρασμού και της αυστηρής εσωτεριστικής πειθαρχίας, μπορούν να ανθίσουν σε εμάς τα λουλούδια της αρετής.

Δεν είναι λοιπόν ο Διάβολος, αυτό το σκοτεινό πρόσωπο το δημιουργημένο από τον δογματισμό ορισμένων νεκρών αιρέσεων και εναντίον του οποίου ο Μαρκήσιος της Μερβίλ εκτόξευσε όλα τα αναθέματά του.

Ούτε είναι ο διάβολος, εκείνη η ψεύτικη οντότητα που άξιζε συγνώμη, έτσι όπως έγραψε ο Τζοβάνι Παπίνι στο φημισμένο του βιβλίο με τον τίτλο Ο ΔΙΑΒ0ΛΟΣ, το έργο αυτό για το όποιο αφορίστηκε ο συμπαθής συγγραφεύς· καλά ξέρουμε όλοι πως ο Τζοβάνι Παπίνι ήταν ένα παιδί χαϊδεμένο από το Βατικανό· δίχως άλλο αποχαρακτηρίσθηκε στην εποχή του Πίου του 12^ου.

Κύριοι και κυρίες: ο Σατανάς, ο Λούσιφερ, ο Διάβολος είναι κάτι περισσότερο από όλα αυτά, είναι ο συλλογισμός του δικού μας του εσωτερικού, βρίσκεται σε εμάς τους ίδιους και μέσα στην ίδια μας την συνείδηση εδώ και τώρα.

Αναθεωρώντας πάλι μυθολογίες των αρχαίων καιρών, ερχόμαστε και φανερώνουμε ξεκάθαρα πως τέτοιος σατανικός μύθος, διαδόθηκε σε όλες τις γωνιές του κόσμου από τους ιερείς της θρησκείας της Ηλιολατρίας ή Ηλιοκεντρικής, που άλλοτε ήταν οριστικά παγκόσμια.

Ας θυμηθούμε πως υπήρξαν εποχές στο παρελθόν κατά τις όποιες σήκωσαν παντού, σε όλα τα μέρη του πλανήτη γη, ναούς στον Ήλιο και στον Δράκοντα.

Τότε υπήρχαν οι δρακοντικές λατρείες και οι ιερείς της αναφερθείσης παγκόσμιας θρησκείας, ονόμαζαν τους εαυτούς τους, Παιδιά του Δράκοντα ή απλώς χαρακτηρίζονταν σαν Δράκοντες.

Το σύμβολο του δράκου πάρθηκε από εκείνα τα γιγάντια ιπτάμενα ερπετά που υπήρξαν στις εποχές της Ατλαντίδος και της Λεμουρίας.

Καταλήγει σημαντικό το ότι τέτοιο σύμβολο έχει χρησιμοποιηθεί για να εκφράσει αλληγορικά κάθε σκιά του Ήλιου, κάθε συλλογισμό του άστρου βασιλέως, συμπεριλαμβανομένου του ατομικού εσωτερικού Λούσιφερ κάθε ανθρώπινου όντος.

Στην Αίγυπτο των Φαραώ, ο ήλιος του μεσημεριού, ο Ιερός Απόλυτος Ήλιος, συμβολιζότανε πάντοτε από τον Όσιρι, ενώ η σκιά του, ο συλλογισμός, ο Λούσιφέρ του, αλληγορίζεται από τον Τυφώνα.

Στα Ελληνικά μυστήρια, ο πνευματικός Ήλιος, το αστέρι των Χριστουγέννων, ο δημιουργός, πάντοτε αντιπροσωπευόταν από τον Απόλλωνα, ενώ η σκιά του, ο Λούσιφέρ του, ο Σατανάς του, ο θείος του συλλογισμός αλληγορίζεται τελικά από τον Πύθωνα.

Στην Αποκάλυψη του Αγίου Ιωάννου, ο απαστράπτων Χριστός Ήλιος συμβολίζεται πάντοτε από τον Μιχαήλ, την πολεμική θεότητα, ενώ η κοσμική του σκιά προσωποποιείται από τον ΚΟΚΚΙΝΟ ΔΡΑΚΟΝΤΑ.

Στον μεσαίωνα ο Λόγος αλληγορίζεται με την προσωπικότητα του ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ, ενώ η σκιά του συμβολίζεται από τον Δράκοντα.

Ας παρατηρήσουμε το τι είναι ο ΜΠΕΛ και ο ΔΡΑΚΟΣ, ο Ήλιος και η σκιά του, η ήμερα και η νύχτα.

Δεν είναι λοιπόν ο Διάβολος αυτό το πρόσωπο που ορισμένες πεθαμένες αιρέσεις, έχουν καθίσει σε έναν θρόνο ατιμίας, για να τρομοκρατήσουν τους αδύνατους.

Δικαιολογημένα ο Γκαίτε βάζει στο στόμα του Θεού του, εκείνη την φράση με την οποία απευθύνθηκε η θεϊκότης προς τον Μεμιστοφελή: Από όλους του είδους σου, πνεύματα επαναστάτες του νόμου μου, ο λιγότερο επιβλαβής και επιζήμιος είσαι εσύ.

Πολλά έχουν λεχθεί πάνω στον σατανικό μύθο και ορισμένοι υποθέτουν, πως ο ίδιος έφθασε στον δυτικό κόσμο από την γη της Αιγύπτου.

Δεν αρνούμεθα κατά κανένα τρόπο την άφιξη των Φαραώ στην γη, πολλών ηλιακών θεών, με τους αντίστοιχούς τους δράκοντες, τους προερχόμενους από το Ινδοστάν· ούτε αρνούμεθα πως η αλληγορία του Όσιρη και του Τυφώνα αντιπροσωπεύθηκε στην αρχαία Ευρώπη· δίχως άλλο, πηγαίνουμε πιο μακριά, έχουμε δικαίωμα να σκεφτούμε τους υπερβόρειους και τις ηλιακές λατρείες τους, μαζί με τους δράκοντες τους και τις κολάσεις τους.

Δεν ήταν αποκλειστικά η, προ των Βέδας, Ινδία η μόνη που έστειλε στην Αίγυπτο τους ηλιακούς της θεούς και την λατρεία τους· έξω από κάθε αμφιβολία επίσης η βυθισμένη Ατλαντίδα άφησε στην χώρα της Σαΐδος στις όχθες του Νείλου, αρχαϊκές λατρείες στον Ήλιο και στους δράκοντές του.

Είναι επείγον να νικήσει κανείς τον Δράκοντα, να σκοτώσει τον Δράκοντα όταν θέλει να καταβροχθιστεί από το φίδι, εάν κανείς επιθυμεί να μετατραπεί σε φίδι.

Αυτό σημαίνει να βγεις θριαμβευτής από όλους τους πειρασμούς τους οποίους σου βάζει ο δράκων, να βγεις νικητής, να εξαλείψεις το Εγώ, να αποσυνθέσεις όλα τα ψυχικά ακόλουθα που το συνθέτουν, να ελαττώσεις σε κοσμική σκόνη όλες τις αναμνήσεις της επιθυμίας κτλ.

Αναμφίβολα, αφού καταβροχθιστούμε από το φίδι, μετατρεπόμαστε σε φίδι· αργότερα ο αετός, ο ΤΡΙΤΟΣ ΛΟΓΟΣ, ο Αρχι-ιεροφάντης και ο Αρχιμάγος, το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ μας ΕΙΝΑΙ, ο μυστικός ΔΑΣΚΑΛΟΣ, καταβροχθίζει το φίδι· τότε μετατρεπόμαστε σε Φτερωτά φίδια στον Μεξικάνο Κετζαλκόατλ, στον Μαχάτμα, και το έργο μένει πραγματοποιημένο.

Φθάνοντας σε αυτά τα υπερβατικά ύψη του ΕΙΝΑΙ, σε αυτές τις εσωτερικές επανεκτιμήσεις, ο συλλογισμός του ΛΟΓΟΥ, η ιδιαίτερη σκιά του μέσα σε εμάς τους ίδιους, ο Διάβολος, επιστρέφει στον ΛΟΓΟ, ζυμώνεται μαζί του, τήκεται μαζί του, διότι κατά βάθος Αυτός είναι Αυτός.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, Εάν πρέπει να ξεχάσω μέχρι και τις αναμνήσεις της επιθυμίας. τι τονωτικό θα χρησιμοποιήσω για την εργασία μου στο Αναμμένο Σιδηρουργείο του Ηφαίστου;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Με την μεγαλύτερη ευχαρίστηση θα απαντήσω σε αυτή την ερώτηση που έρχεται από το ακροατήριο.

Οι άγιες γραφές, βεβαιώνουν με εμφατικό τρόπο πως πρώτο είναι το ζωώδες και κατόπιν το πνευματικό.

Αναμφίβολα, όταν αρχίζει η εργασία στο σιδηρουργείο των Κυκλώπων, χρειαζόμαστε την επιθυμία (USΤΕ στην σανσκριτική) διότι ακόμα δεν έχουν πραγματοποιηθεί οι βαθιές επανεκτιμήσεις του ΕΙΝΑΙ.

Θα ήταν αδύνατον να απαιτήσουμε από τους αρχαρίους Μαϊτούνα, υπερβατική Σεξολογία, σεξογιόγκα ή Κουνταλίνη γιόγκα με ριζική κατάργηση της επιθυμίας.

Δίχως άλλο, αργότερα με την διάλυση του Ψυχολογικού Εγώ, είναι αναντίρρητο πως ο παράγων ΕΠΙΘΥΜΙΑ καταλήγει μη αναγκαίος. Αιτία: εξαλείφοντας κάθε ζωώδη πράκτορα, υποσυνείδητο, παρασυνείδητο, η επιθυμία δεν μπορεί να υπάρχει ριζικά.

Φθάνοντας σε αυτά τα υπερβατικά ύψη του ΕΙΝΑΙ, μπορούμε να εργασθούμε στην Ενάτη Σφαίρα αποκλειστικά με την δύναμη του Έρωτα, με την εξουσία του Σεξουαλικού Υδρογόνου SI12, με τον υπερβατικό ηλεκτρισμό των σπερματοζωαρίων.

Έτσι λοιπόν, φίλοι μου, σε τελική ανάλυση, η επιθυμία δεν είναι απαραίτητη για την εργασία στο Αναμμένο Καμίνι του Ηφαίστου.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Αγαπημένε Δάσκαλε, αφού ο Σατανάς είναι συλλογισμός του Θεού και ένεκα τούτου αφού ο Σατανάς είναι αγάπη, δεν θα ήταν άτοπο να λέμε πως το Εγώ είναι σατανικό;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Διακεκριμένε κύριε, φίλοι, κυρίες, θυμηθείτε πως υπάρχουν δύο τύποι άγνοιας την πρώτη θα την ονομάσουμε σκοτάδι της σιωπής και του σεβαστού μυστικού των σοφών την δεύτερη, θα την χαρακτηρίσουμε σαν το σκότος της άγνοιας και του σφάλματος.

Εμφανώς η πρώτη είναι το υπερσκότος· αναμφίβολα η δεύτερη είναι το παρασκότος.

Αυτό σημαίνει ότι τα σκοτάδια διπολοποιούνται και πως το αρνητικό είναι απλώς το ξεδίπλωμα του θετικού.

Μέσω απλής λογικής επαγωγής, σας καλώ να κατανοήσετε πώς ο Προμηθέας Λούσιφερ, αλυσοδεμένος στον σκληρό βράχο, θυσιαζόμενος για εμάς, υποβαλλόμενος σε όλα τα βασανιστήρια, αν και είναι ο δείκτης της ζυγαριάς, ο δότης του Φωτός, το μέτρο και το βάρος, ο φύλακας των επτά μεγάρων που δεν αφήνει να περάσουν παρά μόνο εκείνοι που έχουν μυρωθεί από την σοφία, που φέρουν στο δεξί τους χέρι την λάμπα του Ερμή, ξεδιπλώνεται αναπόφευκτα στην μοιραία άποψη της εγωικής πολλαπλότητας, σε αυτά τα απαίσια ψυχικά ακόλουθα που συνθέτουν το Εγώ μας και που έχουν μελετηθεί δεόντως από τον Ταντρικό Βουδιστικό εσωτερισμό.

Με αυτήν την εξήγηση κύριοι, θεωρώ πως εσείς έχετε εννοήσει τα λόγια μου.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, εάν η πρακτική της Μαϊτούνα Γιόγκα υπάρχει από αμνημονεύτων χρόνων, γιατί στις Ινδίες των Βέδας προσφέρονται σε κοινή θέα ερωτικά ερεθιστικά συμπλέγματα όπως σκαλίσματα των ιδίων των ναών;

Μου φαίνεται πως αυτά τα ερεθιστικά κάνουν την πρακτική της Μαϊτούνα ακόμη πιο δύσκολη.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: με την μεγαλύτερη ευχαρίστηση, θα δώσω ακριβή απάντηση στην ερώτηση που ένας διακεκριμένος εσωτεριστής κύριος έχει διατυπώσει με πλήρη διαύγεια.

Βεβαίως στο ινδοστανικό Κάμα Κάλπα εμφανίζεται μία ταντρική φωτογραφία ενός ιερού γλυπτού που υπάρχει σε έναν πολύ αρχαίο ναό…..

Θέλω να αναφερθώ τώρα με εμφατικό τρόπο σε αυτό το έργο της σεξουαλικής μαγείας.

Εάν παρατηρήσουμε προσεκτικά την φωτογραφία του αναφερθέντος ινδικού βιβλίου, θα δούμε μία γυναίκα σε Σιντάρ Ασάνα, το κεφάλι της βρίσκεται προς τα κάτω, τα πόδια της προς τα επάνω, με την λεπτομέρεια ότι αυτά δεν βρίσκονται στην στάση του λωτού, παρά ανοιχτά δεξιά και αριστερά αν και τα γόνατα διπλώνονται, καταλήγοντας το κατώτερο μέρος των ποδιών σε οριζόντια θέση, το κεφάλι στηρίζεται πάνω στα χέρια και στους βραχίονες, έτσι όπως είναι γνωρίζεται αυτή η Ιερή Ασάνα στον κόσμο της Γιόγκα.

Το πιο ενδιαφέρον είναι το ακόλουθο: ένας μάγος, σχεδόν καθισμένος ανάμεσα, στα πόδια της, με τον αναγκαστικά εισαχθέντα φαλλό μέσα στην μήτρα, ασκεί την Μαϊτούνα.

Αναμφίβολα εκείνη η ταντρική γυναίκα δεν θα μπορούσε να κρατηθεί σε αυτήν την στάση με το κεφάλι προς τα κάτω, εάν δύο γυναίκες δεν την βοηθούσαν από τα δεξιά και αριστερά.

Εκεί φαίνεται καθαρά ένα ζεύγος νεαρών γυναικών που βοηθούν να κρατηθεί το σώμα της γιογκίνα.

Αυτές οι ημίγυμνες βοηθητικές γυναίκες, αισθάνονται τρομερή λαγνεία και αυτό μαντεύεται καθαρά στα μάτια τους.

Ό μάγος ηδονίζεται χαϊδεύοντας τα στήθη της μιας και της άλλης, ενώ διατηρεί τον Φαλλό του συνδεδεμένο με το θηλυκό Γιόνι.

Αναμφίβολα, αυτή η Ταντρική πρακτική, πολύπλοκη και δύσκολη ανάμεσα σε τέσσερα άτομα καταλήγει μη αναγκαίο και απορρίπτεται ολοκληρωτικά από την Διεθνή Λευκή Αδελφότητα.

Δεν περιττεύει να θυμίσουμε στο ακροατήριο πως αυτές οι πολύπλοκες σεξουαλικές πρακτικές, που πραγματοποιούνται ανάμεσα σε περισσότερα από δύο άτομα αντιστοιχούν βεβαίως στον μαύρο ταντρισμό και αυτό μπορούμε να το διαπιστώσουμε όταν μελετάμε τις απαίσιες διδασκαλίες της ομάδας των Ντάγ Ντούγπα, στην Εκκλησία των ιερέων με το κόκκινο κάλυμμα, στην περιοχή των Ιμαλαΐων, Ανατολικό Θιβέτ.

Είναι φανερό πως οι μύστες της Κίτρινης Εκκλησίας, λευκοί ταντριστές ή πραγματικοί Urdhvaretas yogis, εφαρμόζουν την Sahaja Maithuna μόνο σύμφωνα με τις εντολές της Γνωστικής Εκκλησίας (ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΖΥΓ0Υ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΖΥΓΟΥ ΑΠΟΤΕΛΩΝΤΑΣ ΝΟΜΙΜΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ.)

Έτσι λοιπόν οι σεξουαλικές πράξεις η Μαϊτούνα, ανάμεσα σε περισσότερα από δύο άτομα, έτσι όπως περιγράφτηκε από το Κάμα Κάλπα, είναι αναντίρρητα μαύρη μαγεία.

Εμφανώς, ο αριστερός ταντρισμός είναι διαφορετικός από τον λευκό Ταντρισμό, και αυτή η εικονογράφηση του Κάμα Κάλπα είναι εκδηλωτικά καταχθόνια και αριστερή· ποτέ δεν θα μπορούσε να είναι δεκτή από την Λευκή Τάντρα-μύηση της Κίτρινης Βουδιστικής Εκκλησίας.

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως οι πολλαπλάσιες Ασάνας των μαύρων Ταντριστών, αντί να αφυπνίζουν την Κουνταλίνη ή Ιερό Πράνα, για να το κάνουν να ανεβαίνει στο νωτιαίο κανάλι, διεγείρει και αναπτύσσει το απαίσιο όργανο Κουνταρτιγουαδόρ, μετατρεπόμενος τότε ο υποψήφιος σε μία καταχθόνια προσωπικότητα, σε έναν μαύρο μάγο του χειρότερου είδους.

Δεν αγνοούμε το Κάμα Σούτρα και το Κάμα Κάλπα· δυστυχώς η πρώτη έχει αλλοιωθεί κατά τρόπο που προκαλεί ντροπή για να κυκλοφορήσει στον Δυτικό κόσμο, και όσο για την δεύτερη, έχει κηλιδωθεί με μαύρους τάντρας ή sadanas των Μπόνζος και Ντούγπας.

Ας επικυρωθούν οι βεβαιώσεις μου, ας επαληθευτούν με διαύγεια, έχοντας μελετήσει πριν τους Βουδιστικούς κανόνες και μυστικά αποκρυφιστικά βιβλία σε υπόγειες κρύπτες της Κεντρικής Ασίας.

Καθώς είμαι ένας Μύστης και που βρίσκομαι σε απευθείας επαφή με τους Δασκάλους της Λευκής Στοάς, τέτοιους όπως H.K. Moria, Hilarion κτλ είναι φανερό πως μπορώ να κάνω αυτές τις διευκρινήσεις κατά τρόπο εντελώς συνειδητό και ακριβή.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε. Πως θα μπορούσαμε να διαχωρίσουμε το πότε δρα σε εμάς ο Λούσιφερ και ποτέ δρα το Εγώ;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Με μεγάλη ευχαρίστηση θα απαντήσω σε αυτή την ερώτηση.

Έχουμε ήδη μιλήσει ξεκάθαρα όσον αφορά το υπερσκότος του Λούσιφερ και για το παρασκότος της άγνοιας και του σφάλματος. Ο Λούσιφερ, ο πειρακτικός, ο μέγας προπονητής του ψυχολογικού γυμνασίου της ύπαρξης, εργάζεται βάζοντάς μας σε πειρασμούς, και αυτές οι εσωτερικές εντυπώσεις συνηθίζουν να πολώνονται αρνητικά ή μοιραία μέσω της εγωϊκής δραστηριότητας.

Αναμφίβολα, μόνο μέσω του ήρεμου αυτοσυλλογισμού και τον εσωτερικού βαθύ διαλογισμού μπορούμε να κάνουμε διαυγή διαφοροποίηση ανάμεσα στις απευθείας εσωτερικές Λουσιφερικές εντυπώσεις και τις κτηνώδεις εγωϊκές εντυπώσεις.

Φυσιολογικά, οι άνθρωποι με κοιμισμένη την συνείδηση δεν είναι δεόντως προετοιμασμένοι για να κάνουν τέτοια διαφοροποίηση εντυπώσεων· αυτό απαιτεί πολλή ψυχολογική προπόνηση.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, τον Διάβολο τον παρουσιάζουμε αλληγορικά πάντα με την τρίαινα. Έχει καμιά ειδική σημασία αυτό το σύμβολο;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αυτή η ερώτηση του ακροατηρίου μου θυμίζει την τρίαινα του νου που χρησιμοποιούν οι Βραχμάνοι του Ινδοστάν και του Πακιστάν· δίχως άλλο, εμείς πάμε πιο μακριά, φθάνουμε στις τρεις πρωταρχικές δυνάμεις του σύμπαντος που παρουσιάζονται αλληγορικά με την τρίαινα· είναι φανερό πως νικώντας τον δράκοντα μπορούμε να κρυσταλλώσουμε μέσα σε εμάς τους ίδιους αυτές τις τρεις δυνάμεις και τότε μετατρεπόμαστε εκ των πραγμάτων σε αληθινούς Ηλιακούς Θεούς.

Μήπως ο δράκος δεν είναι ο συλλογισμός του Ήλιου; Καταλαβαίνετε λοιπόν τι σημαίνει η τρίαινα;

ΕΡΩΤΗΣΗ: Αγαπημένε Δάσκαλε, με το να δουλεύουμε με τον Λούσιφερ στην ενάτη σφαίρα για να εξαλείφουμε το Εγώ, το κάνουμε τόσο με τις αρνητικές όσο και με τις θετικές δυνάμεις του Λούσιφερ;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Διακεκριμένε κύριε, κυρίες, προδήλως ο Λούσιφερ είναι σκάλα για να κατέβουμε και σκάλα για να ανέβουμε, και εξουσία για να εργαστούμε και να διαλύσουμε το Εγώ στο εργαστήριο της σεξουαλικής αλχημείας.

Ασυζητητί, μόνο μέσω της Λουσιφερικής Φωτιάς μπορούμε να ελαττώνουμε σε στάχτες τις αρνητικές κρυσταλλοποιήσεις του ψυχισμού μας, τα παρανθρώπινα στοιχεία, τα ψυχικά ακόλουθα, τις δυστυχείς παρεκκλίσεις της Λουσιφερικής εξουσίας.

Έτσι είναι φίλοι, το πως το υπερβατικό Fohat, ο σεξουαλικός ηλεκτρισμός, η υπέροχη δύναμη του Χριστού-Λούσιφερ, εξαλείφει, εργάζεται, αποσυνθέτει το άχρηστο, για να ελευθερώσει την ουσία, την συνείδηση, το Βουδάτα.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 17

Ο ΔΡΑΚΟΣ ΤΟΝ ΣΚΟΤΑΔΙΩΝ

Φίλοι μου, συναθροισμένοι απόψε μετά από τα Χριστούγεννα του 1972 θα μιλήσουμε λίγο όσον αφορά τον δράκοντα των σκοταδιών.

Θυμηθείτε πως αυτές οι διδασκαλίες θα αποτελέσουν το Χριστουγεννιάτικο μήνυμα 1973-1974.

Αναμφίβολα, αυτό το ζήτημα του ΔΙΑΒΟΛΟΥ ανησυχεί σήμερα αρκετά την κοινή γνώμη και είναι απαραίτητο να ξεκαθαρίσουμε, να υποδείξουμε, να σημειώσουμε με ακρίβεια τον ωμό Σατανικό ρεαλισμό.

Ειλικρινά εγώ δεν πιστεύω στον Διάβολο των δογματικών θρησκειών και σκέπτομαι πως ούτε και εσείς θα δεχόσασταν αυτή την δεισιδαιμονία του βέβηλου κλήρου.

Είναι φανερό πως στην Ατλαντίδα, μετά από την δεύτερη υπεράλπεια καταστροφή, υπήρξε στην γη του Μου, ένα ιπτάμενο ερπετό μάλλον του Ποσειδωνίου τύπου και γεμάτο με λέπια.

Οι Χαλδαίοι ήθελαν πάντα να συμβολίσουν τα σκοτάδια της νύχτας, τον συλλογισμό του Λόγου στο σύμπαν και μέσα στον κάθε έναν από εμάς, με το φημισμένο Ατλαντικό αμφίβιο.

Η Η.Ρ.Ε. κρίνει πως αυτό το πλάσμα είναι ο ΜΑΚΑΡΑ, το δέκατο σημείο του ζώδιου. Δίχως άλλο, εμείς πάμε λίγο πιο μακριά σε αυτό το σημείο, διότι είμαι σταθερά πεπεισμένος πως αυτό το μυστηριώδες πλάσμα είναι ειδικά του εντελώς Ποσειδωνίου τύπου.

Εν πάση περιπτώσει το λεπιδωτό, το ιπτάμενο ερπετό των Χαλδαίων, πάρθηκε αργότερα από τους Εβραίους και επαναλαμβάνω από τους Χριστιανούς.

Το πιο λυπηρό αυτού του ζητήματος είναι πως η αλληγορία ή σύμβολο, έχει μεταβληθεί στην μορφή αυτή, την τρομακτική και ανατριχιαστική του ορθόδοξου Διαβόλου.

Αρμόζει τώρα να θυμηθούμε το Γνωστικό σχίσμα των Naasenios, λάτρεις του φιδιού. Οι μύστες αυτού του τάγματος συμβόλισαν τον δράκοντα ή αντανάκλαση του Λόγου, με τον λαμπρό αστερισμό των επτά αστέρων. Θέλω να αναφερθώ κατά τρόπο εμφατικό, ξεκάθαρο και ακριβή, στον αστερισμό του δράκοντος.

Ορισμένοι υποθέτουν πως ο Ιωάννης, ο οραματιστής της Αποκάλυψης, είναι ο συγγραφέας αυτής της αλληγορίας. Τέτοια υπόθεση είναι εκ των πραγμάτων λανθασμένη διότι ο δράκος είναι του Ποσειδώνα, της Ατλαντικής μαγείας.

Εξέχουν τα επτά αστέρια του αστερισμού του δράκου στο χέρι του ΑΛΦΑ και ΩΜΕΓΑ, εκείνος ο Λόγος της Αποκάλυψης που παρουσιάστηκε στον Ιωάννη.

Είναι λοιπόν ο Δράκος, ο Λούσιφερ, ο Προμηθέας, ο Σατανάς ή ο Διάβολος, στην ανώτερη του άποψη, ο ίδιος ο Λόγος «ο γεννηθείς από τον εαυτό του», ο Ινδός Aja. Στην κατώτερή του άποψη, είναι ο Δράκος ή ο εσωτεριστικός Διάβολος, αυθεντικός και πραγματικός (διαφορετικός από αυτόν της δογματικής ορθοδοξίας). Κάθε Ιεροφάντης, κάθε πραγματικός αυτοπραγματωμένος είναι ένας δράκος της σοφίας.

Θέλω λοιπόν φίλοι μου, να καταλάβετε τι είναι αυτό το δογματικό Φετίχ η φανταστικός ορθόδοξος Διάβολος, και αυτό που είναι πραγματικά ο συλλογισμός του Λόγου, η σκιά του Θεού μέσα σε κάθε έναν από εμάς, ο πραγματικός Διάβολος ή Λούσιφερ ή ιερός Προμηθέας.

Υπάρχει κάποια αντίσταση κατά βάθος σε εσάς, στην ίδια σας την υποσυνειδησία, οφειλόμενη στην ανατροφή που πήρατε και στις λανθασμένες ιδέες που μέχρι τώρα έχετε όλοι σας όσον αφορά τον διάβολο.

Δεν με εκπλήσσει, με κανέναν τρόπο, αυτή η πρόληψη που μηχανοποιεί το διανοητικό σας. Σας δίδαξαν να πιστεύετε σε έναν τρομερό Διάβολο, καθισμένο σε έναν θρόνο αίσχους, με ένα ατσάλινο πιρούνι στο δεξί του χέρι, κυριαρχώντας σε όλον τον κόσμο, και τώρα είναι φανερό πως ακούγοντας τα λόγια μου, να σας λέω πως ο Διάβολος των δογματικών αιρέσεων είναι μία απλή φαντασία, πως δεν υπάρχει και πως αυτό που ναι, αληθινά υπάρχει είναι ο Διάβολος του καλού νόμου, η σκιά του Πνευματικού Ήλιου μέσα στον κάθε έναν από εμάς, η σκιά της νύχτας σε αντίθεση με την ήμερα, η σκιά των δένδρων στην άκρη του δρόμου κτλ, είναι φανερό πως σας συνταράσσει και μέχρι που σας εκπλήσσει, αλλά δίχως να αφήσετε αυτήν την υποψία, ειδική μιας ψεύτικης πίστης που σας ενεφύσησαν από την παιδική σας ηλικία.

Πώς θα μπορούσε να είναι κακή η σκιά του αιώνιου θεού του ζώντος; Αναλογισθείτε πάνω σε αυτό για λίγο σας παρακαλώ…. Στο Βρετανικό Μουσείο υπάρχει μία αντιπροσώπευση του λεπιδωτού, βεβαίως αρκετά ενδιαφέρουσα.

Επίσης υπάρχει στο αναφερθέν μουσείο μία πολύ παλαιά αρχαϊκή ζωγραφιά, όπου εμφανίζεται το δένδρο της επιστήμης του καλού και του κακού, η μηλιά της Εδέμ.

Καταλήγει ενδιαφέρον πως κοντά σε αυτό το δένδρο, βλέπεται σε ζωγραφιά ο Αδάμ και η Εύα, ο άνδρας και η γυναίκα, προσπαθώντας να ελκύσουν τα μήλα με τον σκοπό να τα καταβροχθίσουν.

Πίσω από τον κορμό εκείνου του δένδρου είναι ο δράκος-φίδι, και στα ψηλά, στα σύννεφα, εμφανίζονται μερικές υπάρξεις που καταριόνται το δένδρο, ζωντανή αντιπροσώπευση όλου του κλήρου του εξωτεριστικού ή βέβηλου, του αγνοούντος τα σεξουαλικά μυστήρια.

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως οι δύο ανθρώπινες υπάρξεις, Άνδρας-Γυναίκα, βρίσκονται μπρος στο δένδρο της επιστήμης του καλού και του κακού.

Το φίδι-δράκος είναι ο μυητής, και αυτό πρέπει να ξέρουμε να το εννοούμε βαθύτατα.

Θα σας εξηγήσω ειλικρινά· θα πω το τι είναι όλα αυτά, ώστε να εννοήσετε και να βαδίσετε με σταθερότητα από τον στενό και δύσκολο δρόμο που οδηγεί τον μυημένο μέχρι την τελική απελευθέρωση .

Αναντίρρητα το φίδι είναι η σεξουαλική φωτιά που πρέπει να προωθηθεί από το κανάλι του νωτιαίου μυελού από βαθμό σε βαθμό μέχρι τον εγκέφαλο.

Φυσικά, τέτοιο πύρινο στοιχείο κατέχει εξαιρετικές εξουσίες και όταν ανεβαίνει από την σπονδυλική στήλη μας μετασχηματίζει ριζικά.

Όσο για τον δράκοντα, αναμφίβολα είναι ο ψυχολογικός προπονητής ο πιο καταπληκτικός που κάθε ένας από εμάς φορτώνεται μέσα του.

Το Θεϊκό ΔΑΙΜΟΝΙΟ, το αναφερθέν τόσες φορές από τον Σωκράτη, η ίδια η σκιά του ατομικού μας πνεύματος, μας βάζει σε πειρασμούς με τον σκοπό να μας προπονεί, να μας μορφώσει· μόνο έτσι είναι δυνατό να βλαστήσουν στην ψυχή μας οι πολύτιμοι λίθοι των αρετών.

Τώρα αναρωτιέμαι και σας ερωτώ. Που βρίσκεται η κακία του Λούσιφερ; Τα αποτελέσματα είναι αυτά που μιλούν. Εάν δεν υπάρχει πειρασμός δεν υπάρχουν αρετές· όσο πιο δυνατοί είναι οι πειρασμοί, τόσο πιο μεγάλες θα είναι οι αρετές. Το σημαντικό είναι να μη πέσουμε σε πειρασμό και για αυτό οφείλουμε να παρακαλούμε τον Πατέρα, λέγοντας: Και μη εισενέγκεις ημάς εις πειρασμόν.

Αφού έχουμε δει λοιπόν, αυτές τις δύο απόψεις που κρύβονται πίσω από το δένδρο της επιστήμης του καλού και του κακού, φθάνουμε στο λογικό συμπέρασμα πως ο δράκος και το φίδι, ή το φίδι-δράκος, για να μιλήσουμε σε σύνθεση, είναι έξω από κάθε αμφιβολία ο μέγας πρακτικός μυητής.

Πολλές φορές έχουμε δώσει το κλειδί και δεν θα κουραστούμε να το επαναλάβουμε μέχρι κορεσμού: ένωση του φαλλού με την μήτρα χωρίς εκσπερμάτωση· μόνο έτσι μπαίνει σε κίνηση η ιερή φωτιά του σεξ, η οποία ανυψωμένη από τον αγωγό του νωτιαίου μυελού της σπονδυλικής στήλης, από βαθμό σε βαθμό, από σπόνδυλο σε σπόνδυλο καταλήγει να μας μεταβάλλει ριζικά.

Το ότι ο δράκος μας βάζει σε πειρασμό κατά την διάρκεια της εργασίας, είναι υποχρέωσή του· αυτός πρέπει να μας κάνει δυνατούς, αυτός πρέπει να μας εκπαιδεύσει στο σεξουαλικό γυμναστήριο, αυτός πρέπει να μας μετατρέψει σε αθλητές της σεξουαλικής μαγείας.

Πολύ αργότερα, το πύρινο φίδι των μαγικών μας δυνάμεων, πρέπει να μας καταβροχθίσει, και τότε θα μετατραπούμε εκ των πραγμάτων σε φίδια…

Δίχως άλλο, πριν από αυτό το εξαιρετικό γεγονός, πριν από αυτό το συμπόσιο της φιδίσιας φωτιάς, οφείλουμε να νικήσουμε τον δράκοντα, δηλαδή, πρέπει να βγούμε νικητές στον πειρασμό….

Τέλος ο λεπιδωτός Λούσιφερ, η σκιά του αιώνιου, η εσωτερική αντανάκλαση του πραγματικού μας θεϊκού Είναι, θα επιστρέφει σε Αυτόν, θα ενωθεί με Αυτόν, θα λάμψει σε Αυτόν….

Φθάνοντας σε αυτά τα ύψη θα μπορέσουμε να αναφωνήσουμε με τους αρχαίους μυημένους: «Εγώ είμαι ένας Δράκος, εγώ είμαι Αυτός, Αυτός, Αυτός».

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, το Θεϊκό Δαιμόνιο μας βάζει σε πειρασμό μόνο στην δουλειά με το σεξ ή επίσης στην δουλειά της διάλυσης του Εγώ;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Διακεκριμένη κυρία, είναι επείγον να εννοείτε πως η ρίζα του Εγώ βρίσκεται στην σεξουαλική κατάχρηση, στην ασέλγεια, στην πορνεία, στην μοιχεία… Εάν από ένα δένδρο του αφαιρέσουμε τις ρίζες είναι φανερό πως αυτό το τελευταίο πεθαίνει κάτι παρόμοιο συμβαίνει στο Εγώ… Δυστυχώς ο Λούσιφερ οφείλει να μας εκπαιδεύσει στο σεξ, εκεί πρέπει να μας υποβάλλει σε μία αυστηρή προπόνηση μέσω των πλέον αυστηρών πειρασμών. Είναι φανερό πως εάν εκεί στο σεξ, βγούμε νικητές, η σύνθεση του Εγώ αναπόφευκτα γκρεμίζεται.

Δεν θέλω να πω με αυτό πως όλα τα ψυχολογικά ελαττώματα δεν πρέπει να δουλευθούν με τον σκοπό να τα μετατρέψουμε σε στάχτες· μοναδικά θέτω ορισμένη έμφαση στο σεξουαλικό ζήτημα, επειδή πρόκειται για το ότι στην πορνεία είναι το πραγματικό αμάρτημα.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Αξιοσέβαστε Δάσκαλε. Έχω ακούσει να λέγεται πως σε κάποιο από τα ευαγγέλια ο Μέγας Καβίρ Ιησούς είπε: Τέκνα του Σατανά είσθε, άλλα όχι τέκνα του Θεού. Θα μπορούσατε να μας το εξηγήσετε;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Διακεκριμένε κύριε ακούω την ερώτηση σας και με μεγάλη ευχαρίστηση σπεύδω να σας απαντήσω.

Προφανώς όλοι είμαστε τέκνα του δράκοντα, του Σατανά, του Διαβόλου, των σκοταδιών.

Εάν κάποιος θέλει να γίνει τέκνο του Θεού, πρέπει να νικήσει τον Δράκοντα, τον πειρακτικό, τον λεπιδωτό· τότε θα μετατραπούμε σε τέκνα του Θεού και σε δράκοντες της σοφίας.

Δίχως άλλο, ο Μέγας Καβίρ Ιησούς ποτέ δεν καταράστηκε την σκιά του· σε κανένα από τα τέσσερα ευαγγέλια δεν έχει λεχθεί πως ο Ιησούς είχε απλώσει το δεξιό του χέρι για να καταραστεί την ίδια του την σκιά.

Όταν ο Ιησούς, ο Μέγας Γνωστικός Ιερέας, μπήκε σε πειρασμό από τον Σατανά αναφώνησε μόνο: Σατανά, Σατανά, είναι γραμμένο: δεν θα πειράζεις Κύριον τον Θεόν σου και σε αυτόν μόνο θα υπακούς.

Μένει τότε ξεκάθαρο πως ο Σατανάς, ο Λούσιφερ-Προμηθέας, οφείλει να υπακούσει στον Θεό· το καθήκον του είναι να θέτει σε πειρασμό τον μυημένο· θα ήταν παράλογο η σκιά του Αιώνιου να προκαλούσε τον Αιώνιο ή με άλλα λόγια, ο Διάβολος να έβαζε σε πειρασμό τον Θεό,

Φαίνεται καθαρά από τα λόγια του Μέγα Καβίρ Ιησού, πως ο Λούσιφερ είναι ο υπουργός του Υψηλότατου, ο φύλακας των επτά μεγάρων, ο δούλος της Θεϊκότητας.

Όποιοι αναθεματίζουν την σκιά του Αιώνιου Θεού του ζώντος, πραγματικά αναθεματίζουν τον ίδιο τον Θεό, διότι ο Θεός και η σκιά του είναι ένα και το αυτό, κατανοητόν;

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε. Άραγε δεν υπάρχει στην πραγματικότητα αυτός ο Διάβολος της δογματικές ορθοδοξίας, με τα κέρατα του, την ουρά και την τρίαινα, σαν μία αντιπροσωπεία των ψυχικών ακολούθων που αποτελούν το Εγώ;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Διακεκριμένε κύριε, έχω ήδη πει σε περασμένες διαλέξεις πως οφείλουμε να κάνουμε μία ξεκάθαρη διαφοροποίηση ανάμεσα στο τι είναι το Θεϊκό Δαιμόνιο και σε αυτό που είναι το Εγώ.

Αναμφίβολα, το Εγώ αυτό καθεαυτό, με όλα του τα ψυχικά ακόλουθα, είναι φθαρμένο αστρικό Φως, νους κακεντρεχής, δεν έχει καμία σχέση με τον Λούσιφερ, είναι μάλλον η αντίθεση του, το μοιραίο αντίθετό του.

ΕΡΏΤΗΣΗ: Εννοώ Δάσκαλε, πως είναι ολοκληρωτικά διαφορετικοί το Θεϊκό Δαιμόνιο, και το Εγώ, αλλά καθώς αυτό είναι σχηματισμένο από τους κόκκινους διαβόλους του Σέθ, πιστεύω πως ο διάβολος που όλοι γνωρίζουμε, της τρίαινας, κάλλιστα θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει το Εγώ. Δεν το νομίζετε έτσι εσείς; ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Διακεκριμένε κύριε, το βάθος της ερώτησης σας είναι λανθασμένο, βασίζεται σε ένα σφάλμα, σε μία πρόληψη δεν ξέρω κύριοι και κυρίες γιατί, έχουν θελήσει να μετατρέψουν ένα ιπτάμενο ερπετό της αρχαίας Ατλαντίδας σε ένα φετίχ.

Δεν μου φαίνεται σωστό ώστε ένα τέτοιο σφάλμα να χρησιμοποιηθεί σαν βάση για μία ερώτηση· δεν συμφωνώ ώστε ένα φτωχό αθώο αμφίβιο να πρέπει κατ’ ανάγκην να αντιπροσωπεύσει την διαστροφή του Εγώ.

Το να συμβολίζει αυτό το ερπετό την σκιά του Αιώνιου, συμφωνώ, όμως το να αλληγορεί τα δικά μας ψυχολογικά ελαττώματα, ειλικρινά μου φαίνεται άτοπο.

Θα μπορούσαμε κάλλιστα να αλληγορήσουμε το Εγώ με οποιοδήποτε άλλον τρόπο· ας θυμηθούμε τις τρεις κλασσικές μαινάδες ή την Μέδουσα κτλ. Με τέτοιες κλασσικές μορφές θα μπορούσαμε να συμβολίσουμε το Εγώ και τα ψυχικά του ακόλουθα.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, η καθολική θρησκεία πχ, δεν θέτει τον δράκοντα σαν διάβολο, αλλά τον παρουσιάζει σαν έναν άνθρωπο με κέρατα, ουρά, οπλές και τρίαινα. Τι μου λέτε γι’ αυτό;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Εδώ στο ακροατήριο βλέπω μία κυρία που έκανε μία πολύ ενδιαφέρουσα ερώτηση και είναι φανερό πως θα της απαντήσω μ’ όλη την διαύγεια.

Κύριοι, κυρίες, ο Διάβολος αυτός της καθολικής θρησκείας δεν είναι παρά μία παρέκληση του ίδιου εικονογραφικού δράκου των Χαλδαίων, εμπνευσμένου από ένα φτωχό ιπτάμενο ερπετό της Ατλαντικής ηπείρου.

Σας καλώ να κατανοήσετε πως αυτό το αθώο ζώο ζωγραφίστηκε αργότερα σε μορφή δράκοντα και τέλος στην πιο πρόσφατη μορφή αυτού του φετίχ με τις οπλές, κέρατα και μαύρα φτερά που τόσο τρομοκρατεί τους αγνοούντες.

Είναι απαραίτητο να αποβάλλουμε την άγνοια, να αναζητήσουμε, να ψάξουμε, να μελετήσουμε….

ΕΡΩΤΗΣΗ: Αξιοσέβαστε Δάσκαλε, όταν μιλάμε για το δένδρο της επιστήμης του καλού και του κακού, τι πραγματικά σημαίνει το κακό, και τι είναι αυτό που σημαίνει το καλό;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αυτή η ερώτηση που βγαίνει από το ακροατήριο μου φαίνεται πολύ ενδιαφέρουσα και αισθάνομαι ευχαρίστηση να την απαντήσω. Φίλοι, θέλω να ξέρετε πως καλό στην πλέον αντικειμενική κατεύθυνση της λέξης, είναι όλα εκείνα που κάνουμε συνειδητά και σύμφωνα με τον μέγα νόμο, και πως κακό είναι όλα εκείνα που αφού έγιναν, μας προκαλούν τύψεις.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι οι όποιοι αν και κάνουν κακό, αυτό δεν τους προκαλεί τύψεις, θα μπορούσατε να μας πείτε γιατί;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Διακεκριμένη κυρία, η ερώτηση σας αξίζει να ερευνηθεί με λεπτομέρεια. Πριν απ’ όλα τι είναι τύψεις;

Εάν οι υπερβατικές απόψεις του Εσωτερικού μας Είναι αντιμετωπίζονται μπροστά στον ίδιο τον δικό μας ΛΟΓΟ, ή μπροστά στον Ιερό Απόλυτο Ήλιο, τότε μπορούμε να διαπιστώσουμε από μόνοι μας τα ψυχολογικά σφάλματα των χαμηλών περιοχών της ψυχής μας, και αυτό μας προκαλεί τύψεις.

Φυσιολογικά η αναφερόμενη διαδικασία, αυτό που μόλις είπα, πραγματοποιείται σε όλα τα φυσιολογικά όντα, αν και αυτά, στον φυσικό κόσμο, το αγνοούν ριζικά· με κάθε τρόπο αισθάνονται τύψεις μετά από μία κακή πράξη.

Πολύ διαφορετική είναι η τύχη των αποφασιστικά διεστραμμένων αυτοί οι τελευταίοι καθώς έχουν πλέον απομακρυνθεί αρκετά από τον Ιερό Απόλυτο Ήλιο πράγμα που οφείλεται στις κακές τους πράξεις, είναι φανερό πως στην εσωτερική τους δικαιοδοσία δεν πραγματοποιούνται πλέον τέτοιες διαδικασίες και κατά συνέπεια, οι τύψεις γίνονται αδύνατες.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, μας έχετε εξηγήσει πως ο δράκος του σκότους, σε σύνθεση, είναι ο μέγας προπονητής στο γυμναστήριο της ζωής, και τον όποιο πρέπει να νικήσουμε για να δημιουργήσουμε τις αρετές, άλλα καθώς νικάμε τον δράκο αυτό που κάνουμε είναι να αποκεφαλίζουμε το Εγώ, και καθώς σε αυτήν την διαδικασία έχει πρωταρχική σημασία η εργασία με το Πύρινο φίδι των Μαγικών μας Δυνάμεων, που αναμφίβολα είναι η Θεϊκή μας Μητέρα, δεν μπορώ ν’ αποφύγω να συσχετίσω τον δράκοντα των σκοταδιών με την θεϊκή μας Μητέρα, δηλαδή την Ντέβι Κουνταλίνη. Είναι άτοπο αυτό;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ακούω την ερώτηση και θα δώσω απάντηση σε αυτήν με την μεγαλύτερη ευχαρίστηση.

Κύριοι και κυρίες, επαναφέρω σε αντιπαραβολή, σε αυτές τις στιγμές την Χαλδαϊκή ζωγραφιά του Βρετανικού Μουσείου· πίσω από το δένδρο της επιστήμης του καλού και του κακού εμφανίζεται ο δράκος-φίδι δηλαδή ο μέγας μυητής, ο αποτελεσματικός και πρακτικός.

Εμφανώς, ο δράκος σέβεται μόνο το φίδι, και αυτό είναι αναντίρρητο.

Λέγεται πως πρέπει να νικήσουμε τον δράκοντα ή να σκοτώσουμε τον δράκοντα, συμβολική επιβεβαίωση της νίκης στον πειρασμό.

Ανάλογα του πως είμαστε προπονημένοι και εκπαιδευμένοι, ανάλογα με το πως οι πολύτιμοι λίθοι των αρετών απαστράπτουν στο βάθος της ψυχής μας, το Εγώ διαλύεται, και αυτό είναι αναμφισβήτητο, μη απορριπτέο.

Εν πάση περιπτώσει πρέπει να νικήσουμε τον δράκοντα, για να καταβροχθιστούμε από το φίδι· μακάριος εκείνος που μεταβάλλεται σε φίδι.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, θα μπορούσε ο εσωτερικός δράκοντας, να πραγματοποιήσει δραστικά ένα θαύμα, πχ να κάνει κάτι το θεαματικό με τον σκοπό να διορθώσει κάποιον;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Φίλοι μου, μου έρχεται στην μνήμη αυτές τις στιγμές μία διήγηση, οπωσδήποτε, αρκετά ενδιαφέρουσα ενός γνωστικού αδελφού από την Κόστα Ρίκα.

Μας λέγει ο αφηγητής πως σε ένα χωριό της χώρας του συνέβη μία περίπτωση μοναδική και ανύποπτη.

Πρόκειται για μία γυναίκα πόρνη· αυτή μεθούσε ασταμάτητα με όλων των ειδών τα οινοπνευματώδη ποτά, και μέσα στο μεθύσι της φώναζε: Εγώ ζευγαρώνω με δέκα ή δεκαπέντε άνδρες την ήμερα, και κάθε άνδρας που διασχίζει τον δρόμο μου, ζευγαρώνω μαζί του, και αν ο Διάβολος διέσχιζε τον δρόμο μου, θα ζευγάρωνα επίσης μαζί του… Συνέβη πως σε μία συγκεκριμένη περίπτωση ένας ναύτης έφτασε στην πόρτα της ο όποιος είχε ωραίο παρουσιαστικό· εκείνη η γυναίκα δεν είχε καμία ενόχληση να κυλιστεί μαζί του στο κρεβάτι του Προκρούστη.

Μετά από την πορνεία, εκείνη η γυναίκα καθισμένη στην πόρτα του πορνείου κατηύθυνε το βλέμμα της στον δρόμο… Ξαφνικά ο νεαρός από μέσα, την φώναξε λέγοντας της: Εσύ δεν με γνωρίζεις, γύρνα και κοίταξέ με για να με γνωρίσεις. Η δυστυχισμένη, υπακούοντας στις υποδείξεις του εραστή, σηκώθηκε για να κατευθυνθεί ξανά στο εσωτερικό του βδελυρού δωματίου, και μετά κοιτάζοντας εκείνον που υπήρξε το όργανό της για απόλαυση, είδε κάτι ανατριχιαστικό, τρομερό, καταχθόνιο.

Ο λεπιδωτός, μεταμφιεσμένος με την μορφή εκείνη που του έδωσαν οι ορθόδοξοι ρωμαιοκαθολικοί, την κοίταζε επίμονα καθ’ όν χρόνο μία δυνατή μυρωδιά θειαφιού γέμιζε τον χώρο…

Η γυναικούλα δεν μπόρεσε να αντέξει και έπεσε στο πάτωμα αναίσθητη, αφού έβγαλε μερικά ουρλιαχτά.

Οι γείτονες ακούγοντας αυτές τις κραυγές ήρθαν να την βοηθήσουν, αλλά η μυρωδιά του θειαφιού τους έκανε να φύγουν τρομοκρατημένοι .

Αργότερα η δύστυχη, αφού διηγήθηκε στο νοσοκομείο αυτό που συνέβη, πέθανε την τρίτη ήμερα, την πήρε ο Διάβολος.

Λέει ο αφηγητής πως εκείνη η μυρωδιά του θειαφιού παρέμεινε για κάμποσο καιρό στο πορνείο της και πως οι άνθρωποι απέφευγαν, για αυτόν τον λόγο να περνούν από τον δρόμο όπου υπήρχε αυτό το σπίτι.

Αναλύοντας συνετά αυτήν την περιγραφή, ανακαλύπτουμε πρακτικά μία επιχείρηση ηθικής ασηψίας, μία μέθοδο επείγουσας ανάγκης που πάρθηκε από τον ίδιο τον εσωτερικό Λούσιφερ για αυτήν την γυναίκα.

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο εσωτερικός Θεός διέταξε την σκιά του, τον Λούσιφέρ του, τον ατομικό του εσωτερικό δράκοντα, να υλοποιηθεί σε αυτήν την μορφή εμπρός στην δυστυχισμένη, να γίνει ορατός και απτός μπροστά της, και μέχρι που να συνουσιαστεί μαζί της…

Εμφανώς, ο θεϊκός εσωτερικός της Ήλιος δεν θα μπορούσε να πραγματοποιήσει μία τέτοια ένωση, τέτοια εμφάνιση, αλλά η ατομική του σκιά, καθώς βρίσκεται αρνητικά πολωμένη σε σχέση με το θετικό φως, καταλήγει πρόδηλο πως μπόρεσε να πραγματοποιήσει συγκεκριμένα όλα αυτά.

Αργότερα το αποτέλεσμα θα είναι υπέροχο· εκείνη η δύστυχη αποσαρκώθηκε γεμάτη τρόμο και όταν επιστρέψει να επανενσωματωθεί, όταν ξαναγεννηθεί σε αυτόν τον κόσμο, όταν λάβει νέο σώμα, είναι πολύ δύσκολο να μπορέσει να γυρίσει στην πορνεία· της έχει μείνει στην συνείδηση αυτός ο τρόμος, αυτό το ψυχικό σοκ.

Το πιο σίγουρο είναι πως στην μελλοντική της ύπαρξη θα αποφασίσει να συνεχίσει από τον ευθύ δρόμο, το μονοπάτι της αγνότητας.

Έτσι είναι λοιπόν το πώς ο Δράκοντας μπορεί να εργασθεί και να ενεργήσει δραστικά σε μία δεδομένη στιγμή.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 18

ΥΠΟΓΕΙΕΣ ΚΡΥΠΤΕΣ

Με χαρά βλέπω σήμερα μία ομάδα πολύ εκλεκτή από Γνωστικούς επισκέπτες που ήρθαν στο Μεξικό μετά την παρουσία τους στο Διεθνές Γνωστικό Συνέδριο στην Δημοκρατία του Σαλβαντόρ.

Θα συνεχίσουμε τις ομιλίες μας και περιμένω πως όλοι εσείς θα πάρετε από αυτές τα μεγαλύτερα οφέλη.

Μετά από αυτόν τον πρόλογο ας μπούμε στο θέμα που μας ενδιαφέρει σήμερα.

Στην Αρχαία Χαλδαία και στην Αίγυπτο υπήρξαν υπέροχες κατακόμβες υπόγειες κρύπτες όπου καλλιεργήθηκαν τα Μυστήρια.

Δεν περιττεύει να θυμηθούμε τις κρύπτες των Θηβών και της Μέμφιδος· αναντίρρητα, οι πρώτες υπήρξαν ακόμη διασημότερες.

Από την Δυτική πλευρά του Νείλου υπήρξαν σε εκείνες τις εποχές, μεγάλα βαθύτατα περάσματα που έφθαναν μέχρι την έρημο της Λιβύης.

Σε αυτές τις κρύπτες καλλιεργήθηκαν τα μυστικά που σχετίζονται με το «Κύκλος Ανάγκης», ο αναπόφευκτος κύκλος, ο κύκλος της ανάγκης.

Τις στιγμές που συνομιλούμε για αυτό, μου έρχεται στην μνήμη ο ναός των Φιδιών στον Σαν Χουάν της Τεοτιχουακάν.

Ο εσωτεριστής ερευνητής θα μπορεί να δει εκεί σε λεπτομέρεια, σκαλισμένο στον βράχο το φίδι κροταλία, και το πιο εκπληκτικό από όλα αυτά είναι πως μαζί με την ιερή οχιά των μυστηρίων των Αζτέκων, προεξέχει επίσης το σαλιγκάρι σκαλισμένο πάνω σε ζωντανή πέτρα.

Διάφορα σαλιγκάρια πλάι πλάι με το ιερό θεϊκό φίδι ακτινοβολούν ωραιότατα.

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως στις υπόγειες κρύπτες της Χαλδαίας, των Θηβών και της Μέμφιδος, καλλιεργήθηκε πραγματικά η σοφία του φιδιού.

Είναι επίσης διαβόητη η υπερβατική μελέτη του αναπόφευκτου κύκλου ή κύκλου της ανάγκης, που σε σπειροειδή μορφή ή του σαλιγκαριού, διαδικάζεται κατά την διάρκεια της κοσμικής εκδήλωσης.

Βλέπετε, αγαπημένοι γνωστικοί αδελφοί που απόψε με συνοδεύετε, η στενή σχέση που υπάρχει πάντα ανάμεσα στο Φίδι και το σαλιγκάρι· αναλογιστείτε για μια στιγμή στην βαθιά σημασία που και τα δύο, φίδι και σαλιγκάρι, κατέχουν εσωτερικά.

Προδήλως, το φίδι είναι η υπερβατική σεξουαλική εξουσία, η θαυμάσια εξουσία που μας φέρνει στην ύπαρξη, η δύναμη που δίνει καταγωγή σε κάθε ζωή.

Κάθε αυθεντικός εσωτεριστής, ξέρει πολύ καλά πως η φιδίσια σεξουαλική εξουσία όλου του σύμπαντος, έχει εξουσία πάνω στους Τάτουας και κατά συνέπεια, πάνω στα στοιχεία της φύσης.

Η παγκόσμια φιδίσια εξουσία δίνει καταγωγή σε απεριόριστες δημιουργίες· Ντέβι Κουνταλίνη δημιουργεί το διανοητικό σώμα, το αστρικό, το αιθερικό και το φυσικό.

Τώρα, Εάν η Μάχα Κουνταλίνη ή με άλλα λόγια, η Κοσμική Μητέρα, η μητέρα φύση, έχει δημιουργήσει όλο το σύμπαν ή έχει πάρει την μορφή του κόσμου, προδήλως έχει πραγματοποιήσει επίσης όλες της τις διαδικασίες όσον αφορά την βάση της σπειροειδούς γραμμής, που τόσο ζωντανά αλληγορίζεται από το σαλιγκάρι.

Οποιαδήποτε εσωτερική πρόοδος, κάθε εσωτερική ανάπτυξη βασίζεται στο ελικοειδές της ζωής.

Εμείς λοιπόν, μιλώντας πλέον κατά τρόπο προσωπικό, μπορούμε να πούμε πως κάθε ένας από εμάς είναι ένα κακό σαλιγκάρι μέσα στην αγκαλιά του Πατέρα.

Σε κάθε ψυχή χορηγούνται ή της προσδιορίζουν 108 υπάρξεις για την αυτοπραγμάτωσή της, και αυτές διαδικάζονται σε σπείρες μια περισσότερο υψηλές, μια περισσότερο χαμηλές (να εκεί το σαλιγκάρι).

Αλλά ας εμβαθύνουμε λίγο περισσότερο, αγαπητοί μου αδελφοί που απόψε παραβρίσκεστε στην συνομιλία μας, ας μελετήσουμε το ΚΥΚΛΟΣ ΑΝΑΓΚΗΣ, ο αναπόφευκτος κύκλος ή κύκλος της ανάγκης.

Πολύ ενδιαφέρον καταλήγει το συμπαγές γεγονός πως τέτοιο θέμα, τόσο βαθύ, το μελετούσαν μόνο μέσα σε αυτές τις υπόγειες κρύπτες.

Χωρίς αμφιβολία, αυτή είναι η ίδια διδασκαλία της μετανάστευσης των ψυχών, που αργότερα δίδαξε ο Αβατάρας Κρίσνα, στο Ινδοστάν.

Δίχως άλλο, είναι διαβόητο πως το Αιγυπτιακό ΚΥΚΛΟΣ ΑΝΑΓΚΗΣ υπήρξε ακόμα πιο ειδικό…

Ήδη έχουμε πει πολλά, ήδη έχουμε βεβαιώσει σε αυτές τις ομιλίες το τι είναι η κάθοδος στους κόσμους της κόλασης έχουμε δώσει ορισμένη έμφαση λέγοντας πως αφού συμπληρωθεί ο κύκλος των 108 ζωών που προσδιορίζουν σε κάθε ψυχή, εάν δεν έχουμε αυτοπραγματωθεί, μπαίνουμε στους κόσμους της κόλασης.

Εμφανώς σε αυτές τις βυθισμένες περιοχές, εξελισσόμαστε τρομακτικά καθοδικά, μέχρι να φθάσουμε στον ένατο κύκλο, τον τοποθετημένο στην καρδιά του κόσμου εκεί οι απολεσθέντες αποσυντίθενται, ελαττώνονται σε κοσμική σκόνη.

Μετά από τον δεύτερο θάνατο (και αυτό είναι πράγμα που ήδη έχουμε πει σε όλες μας τις περασμένες ομιλίες), η ψυχή ή οι αποτυχημένες ψυχές επανεμφανίζονται, βγαίνουν ξανά στο φως του ήλιου για να ξαναρχίσουν την πορεία, αρχίζοντας μία νέα ανοδική εξέλιξη που πρέπει να αρχίσει αναπόφευκτα ξεκινώντας από το πιο χαμηλό σκαλοπάτι που είναι το ορυκτό βασίλειο.

Το ενδιαφέρον του ΚΥΚΛΟΣ ΑΝΑΓΚΗΣ της Αιγύπτου, είναι ακριβώς οι ειδικεύσεις, οι διάφορες αναλύσεις και συνθέσεις.

Είναι φανερό πως πρέπει να έχουμε υπ’ όψιν την ακτίνα στην όποια αναπτύσσεται κάθε Ουσία που ανθίζει από την άβυσσο και κατά συνέπεια την ατομική γραμμή ανάπτυξής της.

Ποικίλες είναι οι φυτικές οικογένειες, ποικίλα τα ζωικά είδη, διάφορα τα ορυκτά στοιχεία κτλ.

Οι πρυτάνεις της φύσης δεν θα επέτρεπαν να περάσουν, όλες οι Ουσίες που έχουν αναβλύσει από την άβυσσο, από το ίδιο ορυκτό στοιχείο, είτε είναι αυτό σίδηρος, χαλκός ή ασήμι κτλ, ή από μία καθορισμένη φυτική οικογένεια ή μέσω καθορισμένου ζωικού είδους· οι Γκουρού Ντέβας οφείλουν να διανείμουν την ζωή με σύνεση, διότι ορισμένες ουσίες μπορούν να ζήσουν στο σίδερο, άλλες στο ασήμι κτλ· δεν θα μπορούσαν όλες να περάσουν από το ίδιο ορυκτό στοιχείο.

Οι οικογένειες φυτικών στοιχειωδών, είναι πολύ καλά οργανωμένες στον αιθερικό κόσμο και δεν θα μπορούσαν όλα τα στοιχειώδη να είναι πεύκα ή δυόσμος· κάθε φυτική οικογένεια είναι διαφορετική, υπάρχουν σεληνιακά φυτά, του Ερμή, της Αφροδίτης, του Ήλιου, του Άρη, του Δία, του Κρόνου κτλ.

Κάθε μία από τις Ουσίες, ανάλογα με την ακτίνα δημιουργίας της, θα πρέπει να σχετιστεί με αυτό ή εκείνο το φυτικό τμήμα και να ζήσει όλα αυτά· το να ξέρουν να τις διανέμουν είναι κάτι το οποίο αντιστοιχεί στους πρυτάνεις της φύσης.

Τα ζωικά είδη είναι πολυποίκιλα και θα ήταν παράλογο να επανενσαρκώνουν καθορισμένες Ουσίες σε ζωικούς οργανισμούς που δεν αντιστοιχούν στην ακτίνα της δημιουργίας τους· ορισμένες Ουσίες μπορούν να εξελιχθούν ανοδικά στο βασίλειο των πτηνών, άλλες στα τετράποδα, άλλες ανάμεσα στα ψάρια της απέραντης θάλασσας· οι πρυτάνεις της ζωής πρέπει, να ξέρουν λοιπόν, να χειρίζονται αυτά τα στοιχειώδη ρεύματα με σύνεση για να αποφύγουν συγχύσεις, αναρχίες, ανώφελες καταστροφές.

Τέλος, η είσοδος των ακτίνων της ζωής στο βασίλειο των λογικών ανθρωποειδών είναι πολύ λεπτή· είναι απαραίτητη πολύ σοφία για να αποφευχθούν καταστροφές.

Δείτε λοιπόν, το τι είναι αυτή ή διδασκαλία της μετανάστευσης των ψυχών, η οποία έχει μελετηθεί σε βάθος από τους Αιγυπτίους .

Ο Βοτάν μας μιλάει επίσης για μία τρύπα από φίδι, στην όποια είχε την ευτυχία να εισχωρήσει.

Είναι πασίγνωστη η σχέση ανάμεσα σε αυτήν την φιδότρυπα, την αναφερόμενη από τον Βοτάν εδώ στο Μεξικό και των κρυπτών της Αιγύπτου και της Χαλδαίας.

Αυτή λοιπόν η τρύπα φιδιού ή ερπετού, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία υπόγεια σπηλιά, μία κρύπτη μυστηρίων, όπου μπήκε θριαμβευτικά αυτός ο μέγας μυημένος.

Λέει ο Βοτάν πως μπόρεσε να εισχωρήσει σε αυτήν την τρύπα του φιδιού, μέσα στο εσωτερικό της γης, και να φθάσει μέχρι τις ρίζες του ουρανού, διότι αυτός ο ίδιος ήταν ένα ερπετό, ένα φίδι.

Οι Δρυίδες της Κέλτικης Βρετανικής περιοχής στην Ευρώπη, αυτο-ονομάζονταν επίσης φίδια.

Δεν είναι υπερβολικό να θυμηθούμε το Αιγυπτιακό Καρνάκ και το Βρετανικό Καρνάκ, ζωντανό σύμβολο του όρους του φιδιού.

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως εσείς φίλοι μου επισκέπτες, ήδη ξέρετε πολύ καλά το τι είναι το φίδι ήδη έχετε αυτήν την πληροφορία, έτσι λοιπόν δεν μου φαίνεται πως αυτή η είδηση είναι καινούργια.

Οι ινδουιστές μιλούν καθαρά όσον αφορά το φίδι· πρόκειται για μία θαυμάσια ηλεκτρική σεξουαλική δύναμη, η ιερή Φωτιά που βρίσκεται κρυμμένη σε κάθε έναν από εμάς.

Είναι αναμφίβολο πως αυτή η πύρινη δύναμη, η φιδίσια δύναμη, φαίνεται πραγματικά σαν ένα φίδι· έτσι το βλέπουν οι έχοντες διαύγεια.

Από την αποκρυφιστική ανατομική άποψη, θα μπορούσε να σας βεβαιωθεί με εμφατικό τρόπο, πως μοιάζει με ένα πύρινο φίδι που είναι τυλιγμένο τρεις και μισή φορές μέσα στο μαγνητικό κέντρο του κόκκυγα, θεμελιώδης βάση της σπονδυλικής στήλης.

Καμιά φορά φοβάμαι πως δεν με έχετε καταλάβει, αλλά ξέρω πως εσείς έχετε διαβάσει τα βιβλία μου και γι’ αυτό με κανέναν τρόπο δεν θα μπορούσε να σας παραξενέψει η διδασκαλία που δίνουμε απόψε.

Πρώτον πρέπει ν’ αφυπνίσουμε την φωτιά και να την κάνουμε ν’ ανεβεί από το κανάλι του νωτιαίου μυελού, έως τον εγκέφαλο· μόνο έτσι θα μπορέσουμε να μεταμορφωθούμε ριζικά.

Μετά (και αυτό είναι το πλέον τρομερό), πρέπει να καταβροχθιστούμε από το φίδι· μόνο έτσι μπορούμε να μετατραπούμε σε φίδια· αυτή είναι η διδασκαλία του Βοτάν· αυτή είναι η διδασκαλία των Μάγιας και των Αζτέκων.

Δεν θα μπορούσαμε ποτέ ν’ απολαύσουμε τις εξουσίες του Φιδιού, χωρίς προηγουμένως να έχουμε καταβροχθιστεί από αυτό, και αυτό είναι κάτι που δυστυχώς αγνοούν πολλοί ψευδο-εσωτεριστές και ψευδο-αποκρυφιστές συγγραφείς.

Δίχως άλλο, θέλω να εννοήσετε πως δεν είναι δυνατόν να καταβροχθιστούμε από το φίδι, χωρίς προηγουμένως να έχουμε νικήσει τον δράκοντα.

Στο περασμένο μου βιβλίο με τον τίτλο «Τα τρία βουνά» αναφέρω επίσης τον δράκοντα, άλλα προηγουμένως θέλησα να κάνω αναφορά σε ένα βδελυρό τέρας που κάθε ανθρώπινο ον φέρει μέσα μαζί με τους τρεις προδότες και που πρέπει να διαλύσει αναπόφευκτα στις σεληνιακές κολάσεις.

Τώρα μιλάω για έναν διαφορετικό δράκοντα, αναφέρομαι στο συλλογισμό του Λόγου μέσα σε εμάς τους ίδιους, εδώ και τώρα, τον αυθεντικό Διάβολο, τον ιερό δράκοντα των Δρακοντίων που τίποτα το κακό ή το διεστραμμένο δεν έχει, όπως υποθέτουν οι αγνοούντες άνθρωποι.

Αυτός ο κόκκινος δράκος, αυτή η σκιά του Ηλιακού Λόγου μέσα μας, αυτός ο ψυχολογικός προπονητής που ο κάθε ένας φέρει στο εσωτερικό του, μας βάζει στις στενωπούς του πειρασμού με τον σκοπό να μας προπονήσει στον δρόμο της αρετής.

Έχουμε ήδη πει και δεν θα κουραστώ να το επαναλάβω μέχρι τον κορεσμό, πως χωρίς πειρασμό δεν υπάρχει αρετή· όσο πιο δυνατοί είναι οι πειρασμοί, τόσο πιο μεγάλες θα είναι οι αρετές εάν κατορθώσουμε να βγούμε νικητές.

Ο πειρασμός είναι φωτιά, ο θρίαμβος πάνω στον πειρασμό είναι Φως. Ας μη κοιτάζουμε λοιπόν, με περιφρόνηση τον Τυφώνα Μπαφομέτο, τον Διάβολο, διότι ο καθένας τον φορτώνεται μέσα στον ίδιο του τον εαυτό και είναι η σκιά του εσωτερικού Θεού.

Θυμηθείτε αδελφοί πως ο Διάβολος είναι όλο αντιθέσεις, ο Διάβολος είναι η σκιά του Ήλιου, η σκιά κάθε δένδρου στο φως του άστρου βασιλέα και η νύχτα κτλ. Βλέποντάς τον από άλλη γωνία βλέποντας αυτό το ζήτημα από άλλη άποψη, θα μπορούσαμε να πούμε πως ο Διάβολος είναι η κεφαλή κάθε νομίσματος για τους καταχθόνιους, για τους ανθρώπους που ζουν στην άβυσσο· για τους δαίμονες ο Διάβολος είναι οι Άγγελοι, οι Θεοί, το φως, η καλοσύνη, η ομορφιά κτλ.

Εάν οι άνθρωποι που ζουν στο φως τρομάζουν όταν βλέπουν τους δαίμονες, είναι φανερό πως επίσης οι δαίμονες τρομάζουν όταν βλέπουν τους ανθρώπους που ζουν στο φως, όταν βλέπουν τους αγγέλους ή τους αρχαγγέλους.

Μιλάω για κάτι που με αφορά για κάτι που μπόρεσα να βιώσω, να δοκιμάσω από μόνος μου, με απευθείας τρόπο.

Πολλές φορές μπαίνοντας στους κόσμους της κόλασης, έχω δει τους τρομοκρατημένους καταχθόνιους, τους έχω ακούσει να αναφωνούν: μας ήρθε ένας δαίμονας, ας αμυνθούμε. Αυτοί βεβαίως έχουν αισθανθεί τρόμο μπρος στην παρουσία μου, εγώ είμαι ένας λευκός δαίμονας γι’ αυτούς και αυτοί είναι μαύροι δαίμονες για μένα· έτσι λοιπόν, ο Διάβολος είναι ζήτημα αντιθέσεων, αντιστάσεων κτλ.

Στις ΔΡΑΚΟΝΤΙΕΣ απέδιδαν σεβασμό στον Δράκοντα, δηλαδή στην σκιά του ΛΟΓΟΥ, στην σκιά του πνευματικού Ήλιου, στον συλλογισμό του στο Σύμπαν και μέσα σε εμάς τους ίδιους.

Να μην ξεχνάτε πως πίσω από αυτόν τον Ήλιο που μας φωτίζει, υπάρχει ο Φοινικικός Ελόν και ο Ιουδαίος Ελιόν, ο κεντρικός Ήλιος αυτού του σύμπαντος στο όποιο ζούμε, κινούμαστε και έχουμε την ύπαρξή μας.

Το ότι αυτός ο Ιερός Απόλυτος Ήλιος έχει τις αντιπαραβολές και αντιθέσεις του είναι φυσιολογικό· εν πάση περιπτώσει η σκιά του σε εμάς και μέσα μας είναι ο Λούσιφερ, ο μέγας ψυχολογικός προπονητής που έχουμε για το καλό μας.

Αλλά σας παρακαλώ, ικετεύω τους αδελφούς που εδώ με ακούν να κατανοούν αυτό που λέω· μην φοβάστε, οι αντιστάσεις που υπάρχουν σε μερικούς που με ακούνε αυτήν την στιγμή, οφείλονται στις προλήψεις, στον φόβο, στην λανθασμένη πληροφορία ορισμένων δογματικών ιερέων.

Όλοι από μικροί έχουμε λάβει κάποια εκπαίδευση και τότε μας ενετύπωσαν αρνητικές και επιβλαβείς ιδέες, ειρωνικές και παράλογες.

Μας έχουν πει πως ο Λούσιφερ ήταν ένας τρομερός Διάβολος που κυβερνούσε σε όλη την γη, ο όποιος μας πήγαινε στην ορθόδοξη κόλαση για να μας βασανίζει ανάμεσα σε πιάτα και κουτάλες με φωτιά κτλ.

Θέλω φίλοι μου, να ξέρετε μια για πάντα πως δεν υπάρχει ο Διάβολος αυτός των ορθόδοξων εκκλησιών· τον αληθινό Διάβολο τον φέρνει ο καθένας στο εσωτερικό του.

Στον μεσαίωνα υπήρξε η Γνωστική αίρεση των Σατανιανών, επίσης υπήρξε η αίρεση των Ισκαριωτών· οι μύστες αυτών των αιρέσεων κάηκαν ζωντανοί στην φωτιά της Ιεράς εξέτασης.

Είναι κρίμα το ότι η αίρεση των Σατανιανών δεν μπορεί να παλινορθωθεί τώρα, πράγμα που οφείλεται στο συγκεκριμένο γεγονός του ότι τα ντοκουμέντα έχουν καταστραφεί.

Επίσης προξενεί κάποιο πόνο το συγκεκριμένο γεγονός ότι ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, μέχρι την πρόσφατη ημερομηνία, θεωρείται πραγματικά σαν ο προδότης μαθητής.

Εάν αναλύσουμε με σύνεση το τι είναι Σατανάς, ο Διάβολος, ο Λούσιφερ· εάν καταλαβαίνουμε πως είναι μόνο ο συλλογισμός του Θεού μέσα σε εμάς, η σκιά του Εσώτερου Ήλιου μέσα στον καθένα, τοποθετημένος στο βάθος της ψυχής μας για το καλό μας, εκ των πραγμάτων και εξ ιδίου δικαιώματος θα αποδώσουμε δικαιοσύνη σε αυτήν την γνωστική αίρεση.

Κύριοι και κυρίες, ο ορθόδοξος Σατανάς, ο δογματικός, των κληρικών αιρέσεων δεν υπάρχει· ο αυθεντικός Λούσιφερ είναι μέσα σε κάθε άτομο και μόνο έτσι πρέπει να εννοηθεί.

Ο Ιούδας ο Ισκαριώτης είναι μία άλλη ενδιαφέρουσα περίπτωση· πραγματικά αυτός ο απόστολος ποτέ δεν πρόδωσε τον Ιησού Χριστό, αντιπροσώπευσε μόνο ένα ρόλο που του δίδαξε ο Δάσκαλος του Ιησούς.

Το κοσμικό δράμα, η ζωή, τα πάθη και θάνατος του Κυρίου μας του Χριστού, έχει αντιπροσωπευθεί από τους παλιούς καιρούς από όλους τους μεγάλους Αβατάρας.

Ο μέγας Κύριος της Ατλαντίδος, πριν από την δεύτερη υπεράλπεια καταστροφή, αντιπροσώπευσε με σάρκα και οστά, το ίδιο δράμα του Ιησού της Ναζαρέτ. Σε κάποια περίπτωση, ένας καθολικός ιεραπόστολος που έφτασε στην Κίνα, συνάντησε το ίδιο κοσμικό δράμα ανάμεσα στους ανθρώπους της κίτρινης φυλής. Εγώ πίστευα πως εμείς οι Χριστιανοί, ήμασταν οι μοναδικοί γνώστες αυτού του δράματος: αναφώνησε ο ιεραπόστολος. Συγχυσμένος κρέμασε τα ράσα του.

Αυτό το όραμα παραδόθηκε στην γη από τους Ελοχίμ. Οποιοσδήποτε άνθρωπος που ψάχνει την εσωτερική αυτοπραγμάτωση του Είναι, θα πρέπει να το ζήσει και να μετατραπεί στο κεντρικό άτομο της κοσμικής σκηνής.

Έτσι λοιπόν, κάθε ένας από τους δώδεκα αποστόλους του Ιησού της Ναζαρέτ έπρεπε να αντιπροσωπεύσει τον ρόλο του στην σκηνή· ο Ιούδας δεν ήθελε να εκτελέσει αυτό που του ανετέθη· ζήτησε τον ρόλο του Πέτρου, αλλά ο Ιησούς είχε πλέον εγκαταστήσει σταθερά τον ρόλο που κάθε μαθητής θα έπρεπε να συμβολίσει.

Τον ρόλο που αντιπροσώπευσε ο Ιούδας έπρεπε να τον μάθει από μνήμης και του τον δίδαξε ο Δάσκαλος του.

Ο Ιούδας ο Ισκαριώτης λοιπόν ποτέ δεν πρόδωσε τον Δάσκαλο· το ευαγγέλιο του Ιούδα είναι η διάλυση του Εγώ· χωρίς τον Ιούδα δεν είναι δυνατό το κοσμικό δράμα· αυτός λοιπόν ο απόστολος είναι ο πλέον έξοχος πιστός, ο πιο εξυψωμένος μύστης ο πιο εξυψωμένος από όλους τους αποστόλους του Ιησού Χριστού.

Αναμφίβολα, κάθε ένας από τους δώδεκα είχε το δικό του ευαγγέλιο· δεν θα μπορούσαμε να αρνηθούμε τον Πατάρ, Πέτρο. Αυτός είναι ο ιεροφάντης του σεξ, εκείνος που έχει τα κλειδιά της βασιλείας στην δεξιά του, ο μέγας Μυητής.

Και τι θα πούμε για τον Μάρκο, ο όποιος φύλαγε με τόση αγάπη τα μυστήρια του Γνωστικού χρίσματος; και τι να πούμε για τον Φίλιππο, εκείνον τον μέγα φωτισμένο του όποιου το ευαγγέλιο μας διδάσκει να βγαίνουμε με το αστρικό σώμα και να ταξιδεύουμε με το φυσικό σώμα σε κατάσταση Χίνας; και τι θα λέγαμε για τον Ιωάννη, με την διδασκαλία του Λόγου; και για τον Παύλο με την φιλοσοφία των γνωστικών; θα μακρηγορούσαμε περιγράφοντας εδώ όλα όσα σχετίζονται με τους δώδεκα και το κοσμικό δράμα.

Έχει έρθει η στιγμή να εξαλείψουμε από τον νου μας, την άγνοια και τις παλιές θρησκευτικές προλήψεις· έχει έρθει η στιγμή να μελετήσουμε σε βάθος τον Χριστικό εσωτερισμό.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, όσο για τους δαίμονες που λένε ότι τρομοκρατούν και βασανίζουν τους ανθρώπους στους δρόμους. Είναι αληθινό αυτό;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Με μεγάλη ευχαρίστηση θα απαντήσω στην ερώτηση που έρχεται από το ακροατήριο· όταν εμείς αρνούμαστε τον Διάβολο των δογματικών ορθοδόξων, δεν είναι ότι δεν δεχόμαστε τον αυθεντικό Διάβολο που υπάρχει μέσα σε κάθε άτομο, ούτε αρνούμαστε τους καταχθόνιους δαίμονες της κόλασης που βασανίζουν τους ανθρώπους.

Δίχως άλλο, πρέπει να κάνουμε πλήρη διαφοροποίηση μεταξύ αυτού που είναι η σκιά του Λόγου μέσα σε εμάς τους ίδιους (Λούσιφερ) και αυτού που είναι οι δαίμονες ή ψυχικά ακόλουθα ή πεσμένοι άγγελοι κτλ.

Υπάρχουν δαίμονες, όπου θέλετε, μέσα και έξω από εμάς· δαίμονες που είναι τα ψυχικά μας ακόλουθα· δαίμονες είναι τα ψυχικά ακόλουθα του συνανθρώπου· δαίμονες είναι ο Βάαλ, Μολώχ, Βελιάλ και πολλά εκατομμύρια, δισεκατομμύρια ή τρισεκατομμύρια ακόμα· αυτοί αναπόφευκτα υπάρχουν και πρέπει να παλαίψουμε εναντίον τους.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Αγαπημένε Δάσκαλε, ποιος είναι ο αποτελεσματικός τρόπος για να αμυνθούμε από τους διαβόλους που μας επιτίθενται;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Φίλοι, υπάρχουν πολλοί παλαιοί εξορκισμοί μέσω των όποιων είναι δυνατόν να υπερασπιστούμε από τις επιθέσεις των καταχθόνιων· ας θυμηθούμε τον «εξορκισμό των επτά» του σοφού Σολωμόντος, τον «εξορκισμό των τεσσάρων», το πεντάγραμμα κτλ.

Κατά πολύ ειδικό τρόπο είναι κατάλληλο να ξέρετε πως το πεντάγραμμα, με την ανώτερη γωνία προς τα επάνω και τις δύο κατώτερες γωνίες προς τα κάτω, απομακρύνει τους καταχθόνιους.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, θέλω η χάρη σας να μου πει εάν ο πέμπτος άγγελος, ο οποίος έρχεται σε πόλεμο για να δώσει την εσωτερική σοφία του Είναι, μπορεί να ελευθερώσει και να δώσει την μεγάλη διδασκαλία στην ανθρωπότητα όσον αφορά τον Ιούδα Ισκαριώτη.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Φίλοι που με ακούτε απόψε, διακεκριμένη γνωστική κυρία που έχετε κάνει την ερώτηση, στον Μεσαίωνα ορισμένα αντιδραστικά στοιχεία, κατανοώντας πως ο Σαμαέλ, το πραγματικό Εσωτερικό μου Είναι, ο Πέμπτος από τα Επτά, δίδαξε την απόκρυφη επαναστατική σοφία, έδωσαν στην σκιά του ΛΟΓΟΥ το όνομα του Σαμαέλ· δηλαδή μου φέρθηκαν σαν να ήμουν Διάβολος για το αμάρτημα ότι δεν μπήκα στα τόσο τρομακτικά στενά καλούπια τους.

Με αφορά τώρα ν’ αποκαλύψω, υποδείξω με σαφήνεια τον δρόμο, να κάνω την ανατομία πολλών λέξεων και συλλήψεων, για να δείτε τι είναι αυτό που αληθινά περιέχουν.

Δεν είμαι ο μοναδικός Μυημένος που γνωρίζει τα μυστήρια του κοσμικού δράματος, ούτε ο μοναδικός που έχει την τιμή να ξέρει τον ρόλο του Ιούδα, καθότι ήδη ξέρουμε πως υπήρχε η γνωστική αίρεση των Ισκαριωτών, ειδικευμένη ακριβώς στο ευαγγέλιο του Μέγα Δάσκαλου Ιούδα, πιστού μαθητού του κυρίου μας Χριστού. Οι αγνοούντες μορφωμένοι, οι απατεώνες του διανοητικού, οι οπαδοί πολλών νεκρών αιρέσεων, θα εκτοξευθούν εναντίον μας για το γεγονός και μόνο ότι έχουμε διαδώσει αυτά τα ζητήματα. Όμως, συμπληρώνουμε το καθήκον μας και με την μεγαλύτερη ευχαρίστηση ρίχνουμε Φως στα σκοτάδια όσο και αν κοστίσει.

Στον Ιούδα, επαναλαμβάνω, δεν έχει δοθεί δικαιοσύνη, παρ’ όλο του ότι είναι ο πλέον εξυψωμένος από τους δώδεκα.

Αυτό που συμβαίνει, είναι ότι την ανθρωπότητα την δυσαρεστεί τρομακτικά το να εξαλείφει το Εγώ και καθώς η διδασκαλία του Ισκαριώτη είναι ακριβώς ενάντια στο Εγώ, ενάντια στο «Εγώ ο ίδιος», τότε το πιο φυσικό είναι πως ακόμα και οι ίδιοι οι πολυμαθείς των διαφόρων ψευδο-εσωτεριστικών ψευδο-αποκρυφιστικών σχολών, το μισούν θανάσιμα.

Εν πάση περιπτώσει, τα τέσσερα ευαγγέλια δεν μπορούν να παρθούν σαν νεκρά γράμματα, γράφηκαν σε κώδικα, έχουν κατεργαστεί από μυημένους και για μυημένους.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Αξιοσέβαστε Δάσκαλε, τότε εάν ο Ιούδας ο Ισκαριώτης ήταν ο πλέον έξοχος από τους μαθητές του Μέγα Καβίρ Ιησού, τότε ποιος ήταν ο προδότης;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Απαντώ σε αυτήν την ερώτηση που έρχεται από το ακροατήριο. Φίλοι και αδελφοί γνωστικοί που με ακούτε, ο πραγματικός προδότης του Χριστού βρίσκεται μέσα στον κάθε έναν από εσάς· αυτό σημαίνει πως όχι μόνο προδώσατε τον Χριστό, αλλά ότι επιπλέον τον προδίδετε καθημερινά, από στιγμή σε στιγμή, και από λεπτό σε λεπτό.

Ξέρουν καλά οι αδελφοί μασόνοι το τι είναι οι τρεις προδότες του Χιράμ Αμπίφ: ο Ιούδας είναι ο Δαίμονας της επιθυμίας, που προδίδει τον εσωτερικό Χριστό από δευτερόλεπτο σε δευτερόλεπτο ο Πιλάτος είναι ο δαίμονας του νου, που πάντα συγχωράει τον εαυτό του, δικαιολογείται, πλένοντας τα χέρια του, διακηρύσσοντας τον εαυτό του αθώο κτλ και ο Καϊάφας είναι ο δαίμονας της κακής θέλησης, ο καθένας τον φέρει πολύ βαθειά μέσα του, εκείνος που δεν ξέρει να κάνει την θέληση του Πατρός, αυτός που πάντα κάνει αυτό που θέλει, αυτό που του έρχεται στην όρεξη, χωρίς να τον ενδιαφέρουν καθόλου οι εντολές του Ευλογημένου.

Οι τρεις προδότες δολοφόνησαν τον Χιράμ Αμπίφ, τον Μυστικό Δάσκαλο.

Ο Ιησούς ο Μέγας Καβίρ, πριν να κρυσταλλώσει στον εαυτό του τις τρεις αρχικές δυνάμεις του σύμπαντος, έπρεπε να εξαλείφει τον εσωτερικό Ιούδα, όπως πρέπει να το κάνει ο κάθε ένας από εσάς.

Εννοώντας όλα αυτά, καταλαβαίνοντας πως ο Ισκαριώτης εκτέλεσε απλώς ένα καθήκον υπακούοντας τον Δάσκαλο του και αντιπροσωπεύοντας ένα ρόλο που είχε μάθει από μνήμης, πρέπει τώρα να αποδώσουμε δικαιοσύνη σε αυτόν τον μύστη προ της επίσημης ετυμηγορίας της δημόσιας συνείδησης.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, από τις αρχές του Χριστιανισμού, η Ιερή Βίβλος γνωστή σαν το βιβλίο της θείας αλήθειας, δεν αναφέρει τους αποστόλους όπως εσείς τους ονομάζετε, ούτε καν διδάσκει πως ο Λούσιφερ είναι η σκιά του Θεού. Γιατί πρέπει να δώσουμε περισσότερη πίστη στα λόγια σας από αυτό που διαβάζουμε στα άγια ευαγγέλια;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Με την μεγαλύτερη ευχαρίστηση θα δώσω απάντηση στην ερώτηση που βγαίνει από το ακροατήριο διακεκριμένε κύριε, τα τέσσερα ευαγγέλια γράφτηκαν 40Ο χρόνια μετά τον Χριστό, όχι από τους απόστολους, παρά από τους μαθητές των αποστόλων και όπως ήδη έχω πει, είναι γραμμένα σε κλειδιά.

Βεβαίως αυτά είναι τέσσερεις πραγματείες της αλχημείας και της Καμπάλα.

Αναλύοντας συνετά τα λόγια του Μέγα Καβίρ Ιησού, βλέπουμε σε αυτά την Χαλδαϊκή και Αιγυπτιακή παραβολή, τα Πυθαγόρεια μαθηματικά και την Βουδιστική ηθική.

Αναντίρρητα ο Μέγας Καβίρ ταξίδεψε στις Ινδίες, την Χαλδαία, Περσία, Ελλάδα, Αίγυπτο κτλ.

Μόνο όσοι έχουμε μελετήσει τον Γνωστικισμό, μόνο όποιοι έχουμε εμβαθύνει στον εσωτερισμό Cainita, Σατανιανισμού, Ισκαριωτών, Naacenio,Esenio, Pedacicenio κτλ γνωρίζουμε βεβαίως αυτό που είναι τα μυστήρια του Λούσιφερ και τον ρόλο που ο Ιούδας πραγματοποίησε, και το τι έπρεπε να χάνει κάθε ένας από τους αποστόλους του Δάσκαλου Ιησού στο κοσμικό όραμα.

Δεν είναι ακριβώς η Βίβλος αυτή που θα εξηγήσει τον ρόλο του κάθε ενός από τους δώδεκα: αρχίστε διακεκριμένε κύριε, με το να γνωρίζετε σε βάθος τον εσωτερισμό των δώδεκα ζωδιακών σημείων και μετά προσανατολιστείτε μέσω της μελέτης των συγκρινόμενων θρησκειών και τις γνωστικές γραφές.

Πολλά θα μπορέσετε να διαισθανθείτε μελετώντας την Πίστη Σοφία. Είναι κρίμα που βρίσκουμε αυτό το βιβλίο μόνο στα Αγγλικά· δίχως άλλο περιμένω πως κάποια μέρα θα μεταφραστεί στα Ισπανικά.

Εν πάση περιπτώσει δεν πρέπει να μελετάμε σε νεκρά γράμματα την Βίβλο, διότι είναι γραμμένη με συμβολικό τρόπο, και μόνο οι μυημένοι μπορούν να την εννοήσουν.

Δεν είμαι εγώ ο μοναδικός που γνωρίζει όλα αυτά τα μυστήρια, όμως ναι είμαι ο πρώτος που τα αποκαλύπτει, κοινοποιώντας τα για το καλό της ανθρωπότητας.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, κάντε μου την χάρη να μας εξηγήσετε γιατί ο Πέτρος αρνήθηκε τρεις φορές τον Χριστό.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Με την μεγαλύτερη ευχαρίστηση θα απαντήσω σε αυτήν την ερώτηση. Λέγεται πως ο Πέτρος αρνήθηκε τρεις φορές τον Χριστό, και αρμόζει να γνωρίσουμε την σημασία του· προφανώς αυτό είναι εντελώς συμβολικό.

Με αυτό θέλω να σας δώσω να εννοήσετε πως ο μυημένος μία και μία άλλη φορά πέφτει σε πειρασμό, είτε είναι στον φυσικό κόσμο, είτε στους εσωτερικούς, κλαίει και υποφέρει απερίγραπτα άλλα αν επιμένει, αν είναι σταθερός, αν τέλος εξαλείφει το Εγώ και το ελαττώνει σε κοσμική σκόνη, τότε μετατρέπεται σε Δάσκαλο και φθάνει στην εσωτερική αυτοπραγμάτωση.

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ