ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΙΑ ΦΥΣΑΛΙΔΑ ΣΤΟ ΔΙΑΣΤΡΙΚΟ ΜΕΣΟ"

Φαίνεται να υπαρχουμε  μέσα σε μια "τοπική φυσαλίδα" σε ένα δίκτυο κοιλοτητων στο διαστρικό μέσο, πιθανότατα σκαλισμένων από μαζικές εκρήξεις αστέρων εκατομμύρια χρόνια πριν. Το διαστρικό μέσο (ή ISM) είναι η υλη που υπάρχει στο χώρο μεταξύ των συστημάτων αστέρων σε έναν γαλαξία. Αυτη η υλη περιλαμβάνει φυσικο αερίο στην ιοντική, ατομική και μοριακή μορφή, σκόνη, και  κοσμικές ακτίνες. Γεμίζει το διαστρικό διάστημα και δένει ομαλά στον περιβάλλοντα διαγαλαξιακό χώρο.


Το ISM διαδραματίζει καίριο ρόλο στην αστροφυσική ακριβώς λόγω του ενδιάμεσου ρόλου του μεταξύ αστρικων και γαλαξιακων κλιμακων, με τα αστέρια να σχηματιζονται μέσα στις πυκνότερες περιοχές του ISM και των μοριακων νεφων, και αναπληρώνει το ISM με την ύλη και την ενέργεια μέσω πλανητικων νεφελωματων, αστρικων ανέμων, και σουπερνόβα.

Αυτή η αλληλεπίδραση μεταξύ των άστρων και του ISM βοηθά στον καθορισμό του ρυθμού με τον οποίο ένας γαλαξίας εξαντλεί τα αέρια του περιεχομένου του, και ως εκ τούτου τη διάρκεια ζωής του ενεργού σχηματισμού άστρων.

Στην φωτογραφια (κατω), απεικονιζεται η καλυτερη εικασια των αστρονομων της ΝΑΣΑ, βασισμενη στις παρατηρησεις που περικλειουν 1500 ετη φωτος, κατασκευασμενη απο πολλες παρατηρησεις και αφαιρεσεις.

Επί του παρόντος, ο ήλιος περνά μέσα από ένα τοπικό διαστρικό νέφος (LIC), εμφανίζεται σε βιολετί, που ρέει μακριά από την ομαδα νεων αστερων  Σκορπιού-Κενταύρου  (εικόνα πάνω).

Το  LIC που κατοικεί σε χαμηλής πυκνότητας τρύπα στο διαστρικό μέσο (ISM), που ονομάζεται Τοπική φούσκα, εμφανίζεται σε μαύρο χρώμα. Σε κοντινή απόσταση, υψηλής πυκνότητας μοριακά νέφη, συμπεριλαμβανομένης της Aquila Rift δηλαδη των γύρω περιοχων σχηματισμού άστρων, που η καθεμια εμφανίζεται με πορτοκαλί χρώμα.

Το νεφέλωμα Gum, που εμφανιζεται παραπάνω και παρακάτω σε πράσινο, είναι μία περιοχή  θερμού ιονισμένου αεριου υδρογόνου. Αυτό το σύνθετο νεφέλωμα πιστεύεται ότι είναι ένα κατάλοιπο υπερκαινοφανούς (σουπερνοβα) πάνω από ένα εκατομμύριο χρόνια,που εξαπλωνεται διαμεσου των νότιων αστερισμων Vela και Puppis. Μέσα στο Νεφέλωμα Τσίχλα είναι η Vela Supernova Remnant, απεικονίζεται με ροζ χρώμα, η οποία επεκτείνεται για να δημιουργήσει κατακερματισμένα κοχύλια του υλικού, όπως το  LIC. 

 Οι μελλοντικές παρατηρήσεις θα βοηθήσουν τους αστρονόμους να μάθουν περισσότερα για την τοπική γαλαξιακή γειτονιά και πώς θα μπορούσε να εχει  επηρεάσει το παρελθόν κλίμα της Γης.

Πάνω από 13 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, τουλάχιστον ένας από τους τομείς της ζωής μπορεί να ειχε ξεκινήσει σε συννεφα νεφελωματων. Αν περιορίζεται στο Γαλαξία μας, το οποίο είναι 13,6 δισεκατομμυρίων ετών, οι πρώτοι χημικοί συνδυασμοί θα χρειαζονταν δισεκατομμύρια χρόνια για να γίνουν ένας αυτοαναπαραγόμενος οργανισμός με ένα γονιδίωμα του DNA πολύ πριν από την ύπαρξη της Γης.

Τα σύννεφα νεφελωματων πιστεύεται ότι είναι το πιο πιθανό περιβάλλον για τη σύνθεση και την προώθηση της εξέλιξης των μορίων που απαιτούνται για την προέλευση της ζωής. Οι δομικές μονάδες για το DNA θα μπορούσαν να έχουν δημιουργηθεί ή συνδυαζομενες εντός διαστρικων νεφων και DNA θα μπορουσαν να γινουν μερος της μοριακής πρωτεΐνης-αμινο συμπλόκου οξέος. 

Υδρογόνο, οξυγόνο, άνθρακα, ασβέστιο, θείο, άζωτο και φωσφόρο, για παράδειγμα, συνεχώς υπο την ακτινοβολια ιόντων, τα οποία μπορουν να δημιουργήσουν μικρά οργανικά μόρια τα οποία εξελίσσονται σε μεγαλύτερα. σύνθετα οργανικά μόρια που έχουν ως αποτέλεσμα το σχηματισμό αμινοξέων και άλλων ενώσεων.

Ο φωσφόρος, για παράδειγμα, είναι σπάνιος στο ηλιακό μας σύστημα και μπορεί να ήταν ανύπαρκτος στην πρώιμη Γη.Ο Φωσφορος είναι απαραίτητος για την παρασκευή του DNA.

Πολωμένη ακτινοβολία στο σύννεφο νεφελώματος οδηγεί στο σχηματισμό των πρωτεϊνών νουκλεοβάσεων, και μετά του DNA. Ο συνδυασμός του υδρογόνου, του άνθρακα, οξυγόνου, άζωτου, κυάνιου και διάφορων άλλων στοιχείων, θα μπορούσε να δημιουργήσει αδενίνη, η οποία αποτελει μία βάση DNA, ενώ το οξυγόνο και φώσφορο θα μπορούσε να δωσει ενα ζεύγος βάσεων DNA . Γλυκίνη έχει επίσης εντοπιστεί στα διαστρικά νέφη.

Μια γρηγορη ματια της γης των τελευταιων  4,6 δισεκατομμύριων ετων,μας οδηγουν στο συμπερασμα οτι τα βηματα που οδηγουν από την τυχαία ανάμειξη των χημικών ουσιών στην δημιουργια των  πρώτων νανο-σωματιδίων, θα χρειαζονταν πιθανόν εκατοντάδες εκατομμύρια ή ακόμη και δισεκατομμύρια χρόνια πριν από την πρώτη αυτοαναπαραγόμενη μοριακή ένωση. Ακόμα και μετά από δισεκατομμύρια χρόνια, η πρώτη αντιγραφή μπορεί να μην έχει στην κατοχή της DNA.

Ένας χάρτης του τοπικου διαστρικου μεσου ISM, μέσα σε 10 έτη φωτός, με βάση τις πρόσφατες παρατηρήσεις (κορυφή της σελίδας) δείχνει ότι ο Ήλιος μας κινείται μέσα από ένα Τοπικο  διαστρικό νέφος καθώς αυτό ρέει προς τα έξω  από την περιοχή σχηματισμού άστρων Σκορπιού-Κενταύρου. Ο Ήλιος μας μπορεί να βγεί από το Τοπικό διαστρικό νέφος κατά τη διάρκεια των επόμενων 10 χιλιάδων ετων. Πολλά παραμένουν άγνωστα για το τοπικο ISM, καθώς και λεπτομέρειες για τη διανομή του, την προέλευσή του, καθώς και το πώς αυτο επηρεάζει τον Ήλιο και τη Γη.


Linda Huff (American Scientist), Priscilla Frisch (U. Chicago)
www.dailygalaxy.com
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ