Ο μηχανικός και ο συνειδητός άνθρωπος

του  Γιάννη Καλοκύρη

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ – ΜΗΧΑΝΗ

ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΚΑΙΡΟ ΣΑΝ ΑΥΤΟΜΑΤΑ (ΡΟΜΠΟΤ).

ΜΕΣΑ ΜΑΣ «ΤΡΕΧΟΥΝ» ΜΕΡΙΚΑ ΑΠΛΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ (αυτόματοι προγραμματισμοί, μηχανισμοί άμυνας, βασικά ένστικτα ή συνήθειες, ανεξέλεγκτες συμπεριφορές κλπ) , ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΕΛΕΓΧΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ (αντιδράμε σαν μηχανές που έχουν προγραμματιστεί να λειτουργούν αυτόματα - οι διακόπτες του «συστήματος» είναι συνέχεια στο ON ή στο OFF - ανοικτό κύκλωμα / κλειστό κύκλωμα – 0 – 1 – 0 – 1).

Τις περισσότερες φορές δεν είμαστε ιδιαίτερα συνειδητοί για τα προγράμματα αυτά (κάτι έχουμε αρχίσει να υποψιαζόμαστε, αλλά όχι τόσο πολύ ώστε να μπορέσουμε να «σταματήσουμε» ή να «ελέγξουμε» κάπως την αυτόματη λειτουργία τους). Αρκετά συχνά μάλιστα δεν είμαστε καν ενήμεροι για την ύπαρξή τους! Λειτουργούν και «τρέχουν» μέσα μας σαν αυτόνομοι – ανεξάρτητοι οργανισμοί, οι οποίοι μπορούν – και συνήθως μας κάνουν – ότι θέλουν.

Τα προγράμματα αυτά δημιουργήθηκαν κάποτε στο παρελθόν – για πολλούς και διάφορους λόγους. Δεν έχει σημασία το να βρείτε το συγκεκριμένο λόγο για τον οποίο «τρέχει» μέσα σας ένα αυτόνομο πρόγραμμα. Αυτό θα συνεχίσει να «τρέχει» και να σας κάνει τη ζωή μαρτύριο.

Για εγκυκλοπαιδικούς όμως λόγους καλό είναι να ξέρετε ότι τα προγράμματα αυτά δημιουργήθηκαν κυρίως επειδή ταυτιστήκαμε κάποτε στο παρελθόν και συνεχίζουμε να ταυτιζόμαστε και σήμερα έντονα με τον ένα πόλο ενός οποιουδήποτε ζητήματος – θέματος – χαρακτηριστικού μας (και απωθούμε συγχρόνως τον «αντίθετο» πόλο).

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: στη βασική θεωρία της Εξελικτικής – Ενεργειακής Αστρολογίας (βλέπε «Βασική θεωρία – μέρος 1^ο» ) είδαμε ότι περιέχουμε πάντα και τους δύο πόλους ενός οποιουδήποτε ζητήματος – θέματος – χαρακτηριστικού μας, αλλά ταυτιζόμαστε λιγότερο ή περισσότερο με τον ένα πόλο και απωθούμε - αποφεύγουμε τον άλλο (είμαι αυτό – δεν είμαι εκείνο).

Ο πόλος με τον οποίο είμαστε ταυτισμένοι έντονα, συνήθως «τρέχει» και «παίζει» αυτόματα το πρόγραμμα του κατά το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας, ενώ ο πόλος που απωθούμε και αποφεύγουμε περιμένει την κατάλληλη ευκαιρία να ενεργοποιηθεί (από κάποιο εξωτερικό ερέθισμα συνήθως) και να μας κάνει ενίοτε τη ζωή μαντάρα ΞΑΦΝΙΚΑ («εγώ που είμαι τόσο καλός και δεν θυμώνω ποτέ, πως έγινε και τον έβρισα και τον έσπασα στο ξύλο;», «τι μου συμβαίνει – δεν ήμουν ο εαυτός μου» κλπ κλπ).

Αν κάτι (πχ ένα γεγονός, η συμπεριφορά κάποιου κλπ.) ενεργοποιήσει κάποιον μηχανισμό άμυνας ή κάποιο προγραμματισμό μας (κάποιο ζήτημα – θέμα είναι με το οποίο είμαστε έντονα ταυτισμένοι ή απωθούμε), αντιδράμε αυτόματα – μηχανικά - παρορμητικά με τον ίδιο πάντα τρόπο χωρίς να μπορούμε να «σταματήσουμε» την αυτόματη αντίδρασή μας, χωρίς να μπορούμε να «επιλέξουμε» το αν ή το πώς θα αντιδράσουμε (πχ. Φωνάζουμε, ή θυμώνουμε, ή κλεινόμαστε στον εαυτό μας, ή πληγωνόμαστε, ή γελάμε, ή αισθανόμαστε ασφαλείς κλπ).

Τα πράγματα γίνονται χειρότερα γιατί συνήθως όταν είμαστε έντονα ταυτισμένοι – ή όταν απωθούμε έντονα κάτι, το κρίνουμε υποκειμενικά – και αυτόματα  - σαν «καλό» / «επιθυμητό» κλπ. ή σαν «κακό» /  «προς αποφυγήν» κλπ. Η διαδικασία κατηγοριοποίησης (δυϊσμός – διπολική σκέψη) γίνεται επίσης αυτόματα και αποτελεί από μόνη της άλλο ένα πρόγραμμα που «τρέχει» μέσα μας – ερήμην μας…

ΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΤΑΥΤΙΖΟΜΑΣΤΕ ΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΠΩΘΟΥΜΕ ΤΑ «ΑΝΤΙΘΕΤΑ» ΤΟΥΣ,

ΤΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΡΜΑΙΑ

ΤΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΩΝ – ΑΥΤΟΜΑΤΩΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΩΝ ΜΑΣ…

ΤΑ 4 ΒΑΣΙΚΑ ΠΑΚΕΤΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ / SOFTWARE

Ενώ υπάρχουν χιλιάδες αυτόματα προγράμματα για να διαλέξει κανείς – στην ουσία είναι όλα τους παραλλαγές 4 μόνο βασικών «πακέτων» αυτόματων προγραμματισμών. Οι διαφορές τους είναι σχετικά μικρές (άλλη έκδοση, διαφορετικό γραφικό περιβάλλον, άλλο λειτουργικό σύστημα κλπ) και δεν έχουν και τόσο μεγάλη σημασία. Όποιο πρόγραμμα κι αν «τρέχει» μέσα σας ανήκει σε μια από τις 4 αυτές βασικές κατηγορίες.

Οι 4 βασικές κατηγορίες αυτόματων προγραμμάτων

1 – Προγράμματα ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ – ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ

ΒΑΣΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ:

/THELO ASFALEIA – DEN THELO NA ZO STHN ANASFALEIA – THELO NA EPIBIOSO – DEN THELO NA XATHO – THELO TROFH – DEN THELO NA PETHANO/

ή τα «αντίθετα» αυτών (πχ. Δεν μ’ ενδιαφέρει η ασφάλεια μου – Θέλω να χάσω και να χαθώ – Δεν θέλω να ζήσω κλπ).

2 – Προγράμματα ΑΠΟΔΟΧΗΣ – ΑΠΟΡΡΙΨΗΣ

ΒΑΣΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ:

/THELO OI ALLOI NA ME AGAPANE, NA ME DEXONTAI KAI NA MHN ME APORRIPTOUN/

ή τα «αντίθετα» αυτών (πχ. δεν θέλω να μ’ αγαπάνε - μ’ αρέσει να μ’ απορρίπτουν οι άλλοι κλπ).

3 – Προγράμματα ΕΛΕΓΧΟΥ – ΜΗ ΕΛΕΓΧΟΥ

ΒΑΣΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ:

/THELO NA EHO TON ELEGXO TON PRAGMATON – DEN THELO NA XASO TON ELEGXO – DEN THELO NA ME ELEGXOUN OI ALLOI/

ή τα «αντίθετα» αυτών (πχ. θέλω να χάσω τον έλεγχο – θέλω να με ελέγχουν οι άλλοι κλπ).

4 – Προγράμματα ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΣΗΣ - ΕΝΩΣΗΣ

ΒΑΣΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ:

/THELO NA EIMAI DIAFORETIKOS – EIMAI KALYTEROS APO TOUS ALLOUS – THELO NA KSEXORIZO – EIMAI MONADIKOS/

ή τα «αντίθετα» αυτών (πχ. θέλω να ενωθώ με όλους και με όλα – όλοι είμαστε ένα κλπ).

ΟΙ ΑΛΓΟΡΙΘΜΟΙ ΤΟΥ ΔΥΪΣΜΟΥ

Όλα τα αυτόματα προγράμματα – ανεξάρτητα από την κατηγορία στην οποία ανήκουν ή τις όποιες μικροδιαφορές τους – περιέχουν τις παρακάτω γραμμές κώδικα: 

[GOOD – BAD]

IF THIS IS GOOD

THEN GO TO DATA1

IF THIS IS BAD

THEN GO TO DATA0

ΚΩΔΙΚΑΣ - SOFTWARE  DATA  1

DATA1:AYTO EINAI KALO – TO THELO – TO THELO PARA POLY – PREPEI OPOSDHPOTE NA TO APOKTHSO H NA KRATITHO S’ AYTO – ANOIKTO KYKLOMA ---- KI AN TO XASO? – FOBAMAI MIPOS TO XASO – FOBAMAI MIPOS DEN TO BRO POTE – KLEISTO KYKLOMA - KLP. KLP. – ON – OFF – 0 - 1

ΚΩΔΙΚΑΣ - SOFTWARE  DATA  0

DATA0:AYTO EINAI KAKO – PREPEI OPOSDHPOTE NA APALLAGO AP’ AYTO – DEN TO THELO STH ZOH MOU – POS THA TO XEFORTOTHO? – KLEISTO KYKLOMA ---- KI AN DEN MPORESO NA TO XEFORTOTHO? – FOBAMAI MIPOS MOU SYMBEI H MIPOS DEN KATAFERO NA ALLAKSO TA PRAGMATA – ANOIKTO KYKLOMA - KLP. KLP. – ON – OFF – 0 – 1

Όσο εξακολουθούμε να ταυτιζόμαστε πλήρως με κάποια μας κομμάτια και να απωθούμε κάποια άλλα, τόσο θα συνεχίζουμε να λειτουργούμε σχεδόν σαν αυτόματα και τόσο θα παραμένουμε σε μια κατάσταση δυϊσμού και διπολικής σκέψης, αντιδρώντας μηχανικά (χωρίς να μπορούμε να κάνουμε αλλιώς) στο ότι μας συμβαίνει: «καλό!» = το θέλω – θα το αποκτήσω, «κακό!» = δεν το θέλω – θα το καταστρέψω, «φίλος» = θα είμαι μαζί του, «εχθρός» = πρέπει να τον καταστρέψω  … on … off … on … off … on … off … /  0 … 1 … 0 … 1 … 0 … 1 …

ΤΑΥΤΙΣΗ ΜΕ ΤΟ ΕΓΩ =

ΕΠΙΘΥΜΙΑ  / ΑΠΟΦΥΓΗ =

ΔΙΠΟΛΙΚΗ ΣΚΕΨΗ («ΚΑΛΟ» / «ΚΑΚΟ») =

ΑΥΤΟΜΑΤΟΙ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΙ – ΑΥΤΟΜΑΤΕΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ =

  Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ «ΜΗΧΑΝΗ»

(παραγωγής ελπίδων και φόβου, χαράς και λύπης, ευτυχίας και δυστυχίας)

Μ’ αυτόν τον «χαριτωμένο» τρόπο (έχω – δεν έχω, θέλω – δεν θέλω, ή αυτό ή εκείνο, αυτό είναι «καλό» – αυτό είναι «κακό» κλπ) η ανθρωπότητα πέρασε αρκετές χιλιάδες χρόνια μέχρι σήμερα.

Στην προσπάθεια ν’ ανακαλύψουμε το πως θα επιβιώσουμε και (αργότερα) το πώς θα γίνουμε περισσότερο «ευτυχισμένοι» (ή το πως θα αποφύγουμε αυτά που νομίζαμε ότι θα μας έκαναν πιο «δυστυχισμένους»), βιώσαμε μεγάλες συγκινήσεις και «χαρές» γνωρίσαμε πολλούς σημαντικούς ανθρώπους και κάναμε σπουδαίες ανακαλύψεις κι επιτεύγματα (φωτιά, τροχός, τσάπα, πυραμίδες, ηλεκτρική σκούπα,  i - pod, εκδρομές, αναρριχήσεις, ταξίδια, φλερτ, Μρ. Σπόκ, κάπταιν Κέρκ κλπ), αλλά και πολύ «πόνο» και «δυστυχία» ερχόμενοι κατά καιρούς αντιμέτωποι με αντιξοότητες «δυσκολίες» και διάφορα άλλα «παρατράγουδα» (σκλαβοπάζαρα, κρεμάλα, λοβοτομές, επιδρομές, πλιάτσικο, πλύσιμο πιάτων, ηλεκτρική καρέκλα, ασφαλιστικά ταμεία, εφορίες, Ρόμιουλανς, Κλίνγκονς κλπ). Για τους περισσότερους «έτσι είναι η ζωή» - αυτή είναι η «πραγματικότητα».

μπλιπ  μπλιπ!!!

Ο ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ – ΡΟΜΠΟΤ ΑΡΧΙΖΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΕΞΑΝΘΡΩΠΙΖΕΤΑΙ

Ευτυχώς ο άνθρωπος δεν είναι μηχανή αν και τον περισσότερο καιρό όπως είδαμε λειτουργεί μηχανικά – ή και αμήχανα (ανάλογα τις περιστάσεις).

Εμείς δημιουργήσαμε τα αυτόματα προγράμματα μας (είναι κομμάτια του εαυτού μας), εμείς πιστεύουμε σ’ αυτά (τα θεωρούμε αληθινά – πραγματικά) – άρα εμείς είμαστε αυτοί που μπορούμε να κάνουμε επίσης κάτι γι αυτά!

Τις τελευταίες δεκαετίες (ιδιαίτερα από το 2000 και μετά) η ανθρωπότητα «κάνει βουτιά» όλο και πιο πολύ στον «εαυτό» της κι ανακαλύπτει σταδιακά (θέλει δεν θέλει – συχνά με «οδυνηρό» τρόπο) τη «μαύρη» της πλευρά (τη Σκιά της).

Η ΑΥΞΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑΣ

"If you want to shrink something, you must first allow it to expand. If you want to get rid of something, you must first allow it to flourish...."  Tao Te Ching

Καθώς αυξάνεται η συνειδητότητα μας αρχίζουμε σταδιακά να αναγνωρίζουμε όλο και πιο πολύ τα διάφορα αυτόματα προγράμματα μας και μάλιστα – ύστερα από κάποιο διάστημα – ακόμα και την ώρα που αυτά «τρέχουν» και μας έχουν κυριεύσει.

Αν έχουμε αναγνωρίσει κάποιο αυτόματο προγραμματισμό μας («ναι περιέχω αυτό το χαρακτηριστικό – είμαι συνειδητός γι αυτή την πλευρά του εαυτού μου») και νομίζουμε ότι με την ισχυρή μας θέληση – με προσπάθεια ή πείσμα θα τον «ξεφορτωθούμε» («όχι – δεν θα το ξανακάνω αυτό, θα είμαι πιο προσεκτικός  - θα το παλέψω και δεν θα ξανακάνω το ίδιο λάθος» κλπ) – αν μ’ άλλα λόγια αντισταθούμε και πολεμήσουμε ή προσπαθήσουμε να εξαλείψουμε ή να αλλάξουμε τον προγραμματισμό αυτό – τότε (με μαθηματική ακρίβεια) θα κάνουμε τα πράγματα χειρότερα! Το αυτόματο πρόγραμμα θα συνεχίζει να «τρέχει» μέσα μας και μάλιστα ισχυρότερα και πιο επίμονα.

Αυτό γίνεται γιατί κάθε ένα από τα προγράμματα αυτά, περιέχει στον κώδικα   του  την παρακάτω υπο – ρουτίνα:

[KILL /  ME OR THEM]

IF THEY TRY TO KILL ME

(OR STOP ME OR CHANGE ME)

THEN GO TO DATAX

ΚΩΔΙΚΑΣ - SOFTWARE  DATA  X

DATAX:OSO PROSPATHEIS NA ME STAMATHSEIS KAI NA ME EKSONTOSEIS H NA ME KANEIS NA MHN TREKSO, TOSO EGO THA POLLAPLASIAZOMAI KAI THA EPEKTEINOMAI / EKSAPLONOMAI ΚΑΙ TOSO PERISSOTERO THA TREXO

Ευτυχώς για μας (όπως και για όλη την ανθρωπότητα) όλα τα προγράμματα αυτά λίγο παρακάτω περιέχουν (εκτός από το κυρίως πρόγραμμα και την πιο πάνω υπο – ρουτίνα) και τον εξής κώδικα:

[I’Μ JUST AN ILLUSION]

IF THEY UNDERSTAND MY JOKE

THEN GO TO DATAZ

IF THEY DON’T

REPEAT ETERNALLY DATA0, DATA1 OR DATAX

ΚΩΔΙΚΑΣ - SOFTWARE  DATA  Z

DATAZ:I’Μ NOT REALLY “REAL”.

I EXIST ONLY IF YOU BELIEVE IN ME

IF YOU DON’T - I VANISH - 

I DISAPPEAR

(CEASE TO EXIST)

KAPUT – FINITO – TERMA

-THE END

ή σε ελεύθερη μετάφραση: «υπάρχω και τρέχω μόνο αν πιστεύεις σε μένα – μόνο αν νομίζεις ότι είμαι αληθινό – ΜΟΝΟ ΟΣΟ ΜΟΥ ΔΙΝΕΙΣ ΤΡΟΦΗ! – Αλλιώς παύω να υπάρχω – ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΜΑΙ…»

Σ’ αυτές τις τελευταίες γραμμές του κώδικα βρίσκεται και η σανίδα «σωτηρίας» μας.

Βλέπετε το κάθε αυτόματο πρόγραμμα – όσο καλά γραμμένο κι αν είναι – περιέχει πάντα και κάποια «κενά» ασφαλείας στον κώδικα του. Τα ίδια τα προγράμματα αυτά που μας ταλαιπωρούν – περιέχουν και τη λύση τους.

ΠΩΣ ΝΑ «ΣΠΑΣΟΥΜΕ» ΤΟΝ ΚΩΔΙΚΑ

ΣΕ 5 «ΑΠΛΑ» ΒΗΜΑΤΑ

1)  Με τις εμπειρίες που αποκτάμε και τα επαναλαμβανόμενα γεγονότα που επιμένουν να συνεχίζουν να εμφανίζονται στη ζωή μας και να μας ταλαιπωρούν (βλέπε και τα άρθρα «Κύκλοι και διελεύσεις πλανητών» , «Καρμικά κατάλοιπα»  και  «Μηνύματα της Ψυχής» ), σταδιακά αρχίζουμε να αναγνωρίζουμε και να είμαστε περισσότερο συνειδητοί για τους αυτόματους προγραμματισμούς μας.

2)  Όπως είδαμε κάθε προσπάθεια να «ξεφορτωθούμε» αυτούς τους προγραμματισμούς είναι «καταδικασμένη» να καταλήξει σε αποτυχία. Όταν αρχίσει να «τρέχει» ένα αυτόματο πρόγραμμα είναι πολύ δύσκολο (έως αδύνατο σε κάποια αρχικά στάδια) να το σταματήσουμε – ειδικά όταν του αντιστεκόμαστε και το πολεμάμε. Αυτό που μας μένει να κάνουμε είναι να το πάρουμε απόφαση ότι θα ζήσουμε μ’ αυτό! Η πραγματική αποδοχή είναι και το πρώτο σημαντικό βήμα για την «αντιμετώπιση» του.

ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΑΠΟΔΕΧΘΟΥΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΚΑΤΙ, ΑΥΤΟ «ΗΡΕΜΕΙ» «ΙΣΟΡΡΟΠΕΙ» ΚΑΙ «ΑΛΛΑΖΕΙ»

(δεν θα το συναντάμε πια στη ζωή μας σε τόσο ακραίες μορφές).

3)  Σταδιακά αρχίζουμε να παρατηρούμε «από απόσταση» τα αυτόματα προγράμματα μας – την ώρα που «τρέχουν» - χωρίς να προσπαθούμε να τα «αλλάξουμε» ή να τα «σταματήσουμε». Παρατηρούμε = αντιλαμβανόμαστε την παρουσία τους = είμαστε συνειδητοί γι αυτά =  παίρνουμε μια απόσταση από αυτά (παρατηρώ κάποιο κομμάτι μου την ώρα που φωνάζει και βρίζει. Αυτό συνεχίζει να φωνάζει και να βρίζει = το πρόγραμμα εξακολουθεί να τρέχει, αλλά πλέον δεν ταυτίζομαι τόσο πολύ μ’ αυτό (αφού μπορώ και το παρατηρώ ) – εγώ δεν είμαι αυτό – είναι μόνο ένα μέρος του εαυτού μου. Κι αν εγώ δεν είμαι αυτό και μπορώ να το παρατηρώ ενώ «παίζει» το ρόλο του – τότε ποιος είμαι; )

         

4)  Όσο περισσότερο παρατηρούμε από απόσταση τα αυτόματα προγράμματα μας κι όσο πιο πολύ γινόμαστε συνειδητοί κι αποδεχόμαστε πραγματικά όλα μας τα προγράμματα – κομμάτια του εαυτού μας -  χωρίς να προσπαθούμε να τα αλλάξουμε ή να τα αποφύγουμε, τόσο πιο πολύ αποταυτιζόμαστε από αυτά (είμαι κι εκείνο - είμαι και το άλλο, αλλά μήπως τελικά δεν είμαι τίποτα από τα δύο; - μήπως είμαι κάτι «μεγαλύτερο; »). Η παρατήρηση από απόσταση αλλά και το γεγονός ότι στην πορεία παρατηρούμε / συνειδητοποιούμε ότι τα προγράμματα «τρέχουν» μόνο όσο πιστεύουμε σ’ αυτά – όσο τους δίνουμε «τροφή» για να υπάρξουν, μας κάνουν να καταλήξουμε σ’ αυτό το συμπέρασμα.

5)  Όσο αποταυτιζόμαστε από τα διάφορα κομμάτια – προγράμματα μας τόσο λιγότερο πιστεύουμε – επενδύουμε σ’ αυτά (τόσο λιγότερο «τροφή» τους δινουμε). Κι έρχεται κάποια στιγμή που ξυπνάμε από το λήθαργο και κατανοούμε ότι στην πραγματικότητα δεν είμαστε αυτά τα «κομμάτια». Κι όσο συνειδητοποιούμε ότι δεν είμαστε αυτά τα κομμάτια τόσο πιο «ελεύθεροι» θα είμαστε την επόμενη φορά που θα αρχίσει να «τρέχει» ένα πρόγραμμα να «επιλέξουμε» το πώς θα αντιδράσουμε: να το αφήσουμε να συνεχίσει να «τρέχει» χωρίς να ταυτιστούμε μ’ αυτό (απλά παρατηρώντας το), να το «σταματήσουμε» και να αντιδράσουμε αλλιώς, ή να μην αντιδράσουμε καθόλου στο γεγονός που έχει συμβεί (δεν δρούμε τόσο πολύ αυτόματα / καταναγκαστικά ή παρορμητικά – δεν νοιώθουμε «υποχρεωμένοι» - από τα προγράμματά μας / ΕΓΩ κλπ να δράσουμε).

Θα έλκουμε πάντα τα ίδια γεγονότα στη ζωή μας, μέχρι να αλλάξει και να αυξηθεί  η συνειδητότητα μας ως προς αυτά…

Αυτοβιογραφία σε 5 Κεφάλαια 1)     Περπατώ στο δρόμο.             Υπάρχει μια βαθιά τρύπα στο πεζοδρόμιο.             Πέφτω μέσα.             Είμαι χαμένος…χωρίς ελπίδα.             Δεν έφταιγα εγώ             Μου παίρνει μια αιωνιότητα για να βγω. 2)     Περπατώ ξανά στον ίδιο δρόμο.             Υπάρχει μια βαθιά τρύπα στο πεζοδρόμιο             Προσποιούμαι ότι δεν τη βλέπω.             Ξαναπέφτω μέσα             Δε μπορώ να το πιστέψω ότι μου έτυχε το ίδιο πράγμα.             Αλλά δεν έφταιγα εγώ.             Εξακολουθεί να μου παίρνει πολλή ώρα για να βγω. 3)     Περπατώ ξανά στον ίδιο δρόμο.             Υπάρχει μια βαθιά τρύπα στο πεζοδρόμιο             Τη βλέπω καθαρά ότι είναι εκεί.             Ξαναπέφτω μέσα…από συνήθεια.             Έχω τα μάτια μου ανοιχτά             Ξέρω που βρίσκομαι             Εγώ φταίω.             Βγαίνω έξω αμέσως. 4)     Περπατώ ξανά στον ίδιο δρόμο.             Υπάρχει μια βαθιά τρύπα στο πεζοδρόμιο.             Περνώ δίπλα της.       5)    Περπατώ σ’ έναν άλλο δρόμο… Portia Nelson ΠΗΓΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ