Διαλογισμός - Κομμάτι 3 - Το Οκταπλό Ευγενές Μονοπάτι

Το Οκταπλό Ευγενές Μονοπάτι

Η τέταρτη επιφανής αλήθεια είναι ότι υπάρχει ένα μονοπάτι το οποίο απελευθερώνει από την Δυστυχία. Όλοι υποφέρουμε είτε στο σώμα μας, είτε στα συναισθήματα μας, είτε στο νου μας μόνο και αυτό είναι αρκετό για να μας ρίξει στην Δυστυχία. Η Αληθινή Ευτυχία είναι η Ευδαιμονία του Πνεύματος. Δηλαδή η Αληθινή μας Φύση, αυτό που έχουμε μέσα μας, το οποίο από τις πιο πολλές θρησκείες αποκαλείται Ουσία, είναι Ευδαιμονικό, είναι καθαρή Ευτυχία. Αλλά επειδή εμείς έχουμε προσκολληθεί στις διάφορες καταστάσεις της ύπαρξης και έχουμε δημιουργήσει αρνητικές καταστάσεις μέσα μας, έχουμε αφήσει αυτήν την ουσία να εγκλωβιστεί μέσα στο εγώ.

Αυτό το εγώ είναι πολλαπλό στην έκφρασή του διότι έχει πολλές αιτίες, πολλές εκφράσεις, πολλά επίπεδα, πολλές περιπλοκές. Το εγώ είναι οι αρνητικές καταστάσεις του πνεύματος, της ψυχής, της ουσίας μας. Για να απελευθερωθεί κάποιος από τις αρνητικές καταστάσεις χρειάζεται να πάρει ένα μονοπάτι, χρειάζεται ένα εσωτερικό σύστημα. Υπάρχουν πολλά συστήματα τα οποία είναι σεβαστά, και το καθένα οδηγεί μέχρι ένα σημείο. Ακριβώς όπως ένα ποδήλατο μπορεί να μας πάει σε συγκεκριμένα μέρη, και ένα αυτοκίνητο με τετρακίνηση σε άλλα μέρη αλλά όχι στο νερό όπως ένα πλοίο, ούτε στον ουρανό όπως ένα αεροπλάνο, ούτε στο διάστημα όπως ένα διαστημόπλοιο! Κάθε όχημα μπορεί να οδηγήσει σε διαφορετικά επίπεδα του δρόμου. Ανάλογα με το που θέλουμε να πάμε χρησιμοποιούμε και το ανάλογο όχημα.

Το όχημα που έδωσε ο Βούδας είναι η Οκταπλή Ατραπός ή οι Οκτώ Αρετές του Βούδα όπως συχνά αποκαλούνται οι οποίες οδηγούν στην Φώτιση. Εδώ θα κάνουμε μια μικρή αναφορά και σίγουρα δεν θα εξαντλήσουμε αυτό το τεράστιο θέμα αλλά θα προσπαθήσουμε να δώσουμε όσες πιο πολλές χρήσιμες πληροφορίες.

Το Οκταπλό Μονοπάτι αποτελείται από 8 Σημεία ή Εντολές στα οποία θα αναφερθούμε και έχει μια Τριπλή Διαίρεση της οποίας τα σημεία είναι: Η Ηθική, Η Συγκέντρωση, και η Σοφία.

Η Ηθική στην οποία ήδη αναφερθήκαμε σε σχέση με τον Μέσο Δρόμο, ο οποίος είναι ο Κάθετος Δρόμος είναι η βάση για το Μονοπάτι και τις Πρακτικές μας. Σταματάμε δηλαδή να δημιουργούμε καινούριο Κάρμα, εξαγνίζουμε το σώμα μας και το νου μας και μπορούμε να επιτύχουμε πιο κατάλληλες συνθήκες για την εξάσκηση της Συγκέντρωσης. Η Συγκέντρωση είναι η βάση για τον ίδιο τον Διαλογισμό, εάν δεν υπάρχει Συγκέντρωση δεν υπάρχει Διαλογισμός, και ο Διαλογισμός είναι το τρίτο κομμάτι όπου εκεί αναπτύσσεται η Σοφία.

Ας δούμε τώρα κάθε ένα σημείο ξεχωριστά:

1)     Ορθός Λόγος ή Ορθή Ομιλία: Να μην βλάπτουμε κανέναν με τον λόγο μας ή λέγοντας ψέματα. Η ομιλία μας να είναι ΗΘΙΚΗ και ΑΓΝΗ. Να μην είμαστε ΦΛΥΑΡΟΙ. Να μην σπαταλάμε τον χρόνο του άλλου. Να λέμε πάντα την ΑΛΗΘΕΙΑ, να είμαστε Φιλαλήθεις και Ειλικρινείς. Να χρησιμοποιούμε τον λόγο μας δείχνοντας στους άλλους την Αλήθεια, την Φύση της Πραγματικότητας μέσα από τις Διδασκαλίες που οδηγούν στην Απελευθέρωση.

2)  Ορθή Πράξη: Οι πράξεις μας να είναι αγνές όπως η ομιλία μας. Να έχουμε μια σωστή συμπεριφορά σύμφωνα με την Ηθική. Στον Βουδισμό υπάρχουν οι όρκοι που παίρνει κάποιος που θέλει να ασκήσει το Ντάρμα, οι οποίοι ονομάζονται Πρατιμόκσα. Οι απλοί άνθρωποι (λαϊκοί) που ακολουθούν το Ντάρμα (την Διδασκαλία) παίρνουν 5 όρκους:

1)     Να απέχουν από τον φόνο κάθε έμβιου όντος,      

2)     Να απέχουν από την κλοπή,

3)     Να απέχουν από σεξουαλικές παρεκτροπές,           

4)     Να απέχουν από το ψέμα,    

5)     Να απέχουν από τοξικές ουσίες.                 

Σε Περίοδο έντονης άσκησης προστίθενται άλλοι τρείς κανόνες (και γίνονται 8 όρκοι):                             

6)     Να απέχουν από κάθε αισθησιακή δραστηριότητα,

7)     Να απέχουν από κάθε σωματική διακόσμηση

8)     Να απέχουν να φάνε μετά τις 12 το μεσημέρι.       
-Ο 3^ος κανόνας επίσης αλλάζει και γίνεται τελείως αποχή από κάθε σεξουαλική δραστηριότητα.

Οι μοναχοί ακολουθούν μόνιμα τους 8 όρκους συν άλλους 2: ο 6^ος όρκος χωρίζεται στα δύο και προστίθεται:            

9)     να απέχουν από τραγούδι, χορό και μουσική, και ο

10)  είναι, αν απέχουν από το να διαχειρίζονται χρήματα.       

***Θα ξαναεπανέλθουμε στο θέμα της Ηθικής παρακάτω για να αναλύσουμε περαιτέρω κάποια σημαντικά σημεία…         

3)     Ορθός Βιοπορισμός: Να μην παραβαίνει κάποιος τους 5 κανόνες, ούτε να ενθαρρύνουμε τους άλλους να το κάνουν. Ούτε να έχουμε μία εργασία, ενάντια σε αυτούς τους κανόνες π.χ. κάβα, ή ναρκωτικά, ή σφαγείο ή να λέμε ψέματα κλπ. κλπ.

Ως εδώ είναι οι Κανόνες της Σωστής Συμπεριφοράς που κάποιος στην ζωή του πρέπει να ακολουθεί, για να θέσει σωστές βάσεις τους παρακάτω κανόνες που συνιστούν τον Διαλογισμό.

4)  Ορθή προσπάθεια: Να μαθαίνουμε να εστιάζουμε το Νου, για να μείνει σταθερός σ’ ένα πράγμα.

5)  Ορθή επίγνωση: Να εστιάζουμε το Νου σ’ ένα πράγμα χωρίς να ξεχνάμε τον εαυτό μας. Επίγνωση του εδώ & τώρα. Επίγνωση του Εαυτού. Αυτοενθύμηση.

6)     Ορθή Συγκέντρωση: Η Συνεχόμενη και Αδιάκοπη Συγκέντρωση σ’ ένα πράγμα. Το Σαμάντι.

7) Ορθή Σκέψη (επίσης Ορθή Πρόθεση): Να σκεφτόμαστε σωστά, διαφορετικά, πάνω στην Διδασκαλία και πιο ουσιαστικά. Χωρίς αμφιβολίες, κακή θέληση, αποποιούμενοι τα συστήματα. Οι σκέψεις μπορεί να παραμένουν, αλλά όταν εξαγνίζεται ο νους, η φύση τους αλλάζει.

8)    Ορθή Κατανόηση: Η Ορθή Κατανόηση είναι η Σοφία. Τρία τα είδη της Σοφίας:

1)     Η Σοφία που ακούσαμε από κάποιον άλλο και αποδεχτήκαμε,

2)     Η Διανοητική Σοφία, που διαβάσαμε κάτι και το αναλύσαμε και

3)   Η Εμπειρική Σοφία,  που πηγάζει από την Εμπειρία, από την προσωπική συνειδητοποίηση μας της Αλήθειας.    

Αυτές είναι οι Οκτώ Αρετές του Βούδα, οι καταστάσεις που πρέπει να αναπτύξουμε για να καταφέρουμε την απελευθέρωση. Όπως είδαμε στην τριπλή διαίρεση έχουμε την Ηθική, την Συγκέντρωση και την Σοφία. Μπορούμε να δούμε αυτό τις ποιότητες ιεραρχικά με τον εξής τρόπο: 

Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι θα περιμένουμε να τελειοποιήσουμε την Ηθική μας Στάση για να αρχίσουμε να κάνουμε Συγκέντρωση, ότι το ότι θα περιμένουμε να τελειοποιηθεί η Συγκέντρωση μας για να κάνουμε Διαλογισμό. Κατ’ αυτόν τον τρόπο δεν θα καταφέρουμε τίποτα, γιατί δεν πρέπει να σκεπτόμαστε ότι εμείς και ο Διαλογισμός είμαστε κάτι το ξεχωριστό.

Η Αληθινή μας Φύση είναι ο Διαλογισμός, εμείς απλώς πρέπει να γνωρίσουμε την Πραγματική μας Φύση, να Αυτογνωριστούμε δηλαδή. Έτσι λοιπόν, πρέπει να κάνουμε και τα τρία ταυτόχρονα. Αλλά θα πρέπει να ξέρουμε ότι αναπτύσσοντας το ένα αναπτύσσονται οι δυνατότητες για να πράξουμε το επόμενο.

Δηλαδή όταν έχουμε μια ηθική στάση, προκαλούμε αυτές τις Θετικές Καταστάσεις του Πνεύματος οι οποίες είναι πιο κατάλληλες για την διαλογιστική μας πρακτική.

Ο ορθός Λόγος θα μας βοηθήσει να αναπτύξουμε μια καλύτερη και ουσιαστικότερη σχέση με τους συνανθρώπους μας, και φυσικά θα μας ωφελήσει στο να μάθουμε να ελέγχουμε το Νου, γιατί ο λόγος είναι πρώτα στο Νου μας, σχηματοποιείτε στο νου μας και δεν είναι μόνο αυτό που λέμε αλλά και αυτό που σκεπτόμαστε. Ο Ορθός λόγος δηλαδή πηγάζει από την Ορθή Σκέψη και η Ορθή Σκέψη πηγάζει από την Ορθή Κατανόηση (που αλλιώς λέγεται Ορθή Θεώρηση ή Θέαση) και η Ορθή Θεώρηση πηγάζει από την Διδασκαλεία. Εάν κάποιος μας έχει δώσει τις Διδασκαλίες ουσιαστικά μας έχει διδάξει έναν Νέο Τρόπο να Σκεπτόμαστε. Γι’ αυτό είναι θεμελιώδες να αλλάξουμε τον Τρόπο Σκέψης μας. Εδώ θα ήθελα να σας βάλω ένα ωραίο απόσπασμα από τον Δάσκαλο Σαμαέλ που μιλάει γι’ αυτό το πράγμα:

Δείτε και μόνοι σας, πόση ζημιά μπορούν να μας προκαλέσουν τα αρνητικά συναισθήματα! Λόγω ενός αρνητικού συναισθήματος μπορούμε να συκοφαντήσουμε τον πλησίον μας· λόγω ενός αρνητικού συναισθήματος μπορούμε να κρίνουμε λαθεμένα τον καλύτερο μας φίλο, κ.ο.κ. Και παρ’ όλα αυτά, έχουμε αυτή την ευδιάκριτη τάση να παρασυρθούμε επανειλημμένα από τα αρνητικά συναισθήματα, δεν έχουμε μάθει να είμαστε αυστηροί, γαλήνιοι, ισορροπημένοι ...

Παρ’ όλα αυτά, για να καθιερώσουμε την Γνώση στον νέο τρόπο σκέψης – για να αλλάξουμε, και να την καθιερώσουμε και στο Συναισθηματικό Κέντρο,  θα μας στοιχίσει λίγη δουλειά. Αλλά εάν σκεφτούμε πάνω στο τι είναι τα κέντρα της ανθρώπινης μηχανής -όπως για παράδειγμα είναι το Διανοητικό Κέντρο το οποίο έχει κάτι από το Συναισθηματικό και κάτι από το Κινητικό Κέντρο- πώς μπορούμε να διασφαλίσουμε ότι το  Κατώτερο Συναισθηματικό Κέντρο παραμένει υπό πλήρη έλεγχο; 

Αν πούμε: "θα βάλω τη δύναμη της Θέλησης, δεν πρόκειται να  ξεχαστώ και να παρασυρθώ από τα βίαια και τα αρνητικά συναισθήματα, ούτε για μια στιγμή", είναι πιθανόν ότι στην αρχή αυτής της αλλαγής να αποτύχουμε παταγωδώς. Συνεπώς, πρέπει να καθιερώσουμε την «Γνώσις» εδώ, στο μυαλό, να αισθανθούμε το Ανώτερο Συναίσθημα που γεννάει η Γνώση, και με την λίγη Θέληση που έχουμε αποκτήσει, δηλαδή, η Γνώση μαζί με τα Ανώτερα Συναισθήματα θα μας επιτρέψουν να ελέγξουμε πλήρως, τα Κατώτερα και Αρνητικά Συναισθήματα.

Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να ελέγχουμε το Κατώτερο Συναίσθημα με το Ανώτερο Συναίσθημα. Ας ελέγξουμε λοιπόν, τα Κατώτερα Συναισθήματα με τα Ανώτερα, να βάλουμε τη Γνώση μέσα στον εγκέφαλο για να αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε και να ζούμε σύμφωνα με τις αξίες και τους κανόνες του Παγκόσμιου Γνωστικισμού.

Να τροποποιήσουμε λοιπόν, την διαδικασία της σκέψης και θα υπάρξει ένα είδος Διανοητικού Συναισθήματος στο κεφάλι μας. Αυτό, συν λιγάκι Θέληση, θα μας επιτρέψει να ελέγξουμε τα κατώτερα συναισθήματα.  

Samael Aun Weor – από Διάλεξη: Βήματα προς την Παντογνωσία

Όταν λέει Γνώση ή Γνώσις εννοεί την Διδασκαλεία, γιατί ΓΝΩΣΙΣ ονόμασε την σχολή του ο Δάσκαλος Σαμαέλ. Μας λέει λοιπόν ότι πρέπει να βάλουμε την Διδασκαλία στο μυαλό μας και να αλλάξουμε Τρόπο Σκέψης. Αυτό μαζί με τα Ανώτερα Συναισθήματα δηλαδή τις εσωτερικές καταστάσεις αυτές του Πνεύματός μας, του Είναι, που είναι η φυσική του κατάσταση, θα μας βοηθήσουν να ελέγξουμε τα κατώτερα συναισθήματα ή τα αρνητικά συναισθήματα. Και αυτό το πετυχαίνουμε μέσα από τις καταστάσεις Έμπνευσης, η οποία είναι άλλη μια μορφή Διαλογισμού.

Αυτό λοιπόν εννοεί το να αλλάξουμε τον Τρόπο Σκέψης μας και κατά συνέπεια την Συμπεριφορά μας, δηλαδή την Ηθική μας στάση. Υπάρχουν βέβαια όπως αναφέραμε πιο πάνω τρία είδη σοφίας, η Σοφία που ακούσαμε από κάποιον άλλο και αποδεχτήκαμε, η Διανοητική Σοφία, που διαβάσαμε κάτι και το αναλύσαμε και η Εμπειρική Σοφία  που πηγάζει από την Εμπειρία, από την προσωπική συνειδητοποίηση μας της Αλήθειας. Έτσι έχουμε λοιπόν την Διδασκαλία που πήραμε από του Δασκάλους, τα Συμπεράσματα που φτάσαμε διανοητικά και το ίδιο το βίωμα. Η Σοφία των Δασκάλων, των Βούδα, των Φωτισμένων Όντων πηγάζει από το τρίτο είδος Σοφίας, αλλά όταν εμείς την λαμβάνουμε, μέχρις να την βιώσουμε και οι ίδιοι, είναι Σοφία που την ακούσαμε και την αποδεχτήκαμε.

Δεύτερος κανόνας της Ηθικής Συμπεριφοράς είναι η Ορθή Πράξη. Όπως ήδη αναλύσαμε στον Βουδισμό υπάρχουν οι διάφοροι Όρκοι, που διαφέρουν για τους λαϊκούς και για τους μοναχούς και διαφέρουν ακόμα και για τους μοναχούς στις διάφορες παραδόσεις. Έτσι έχουμε:

Pratimoksha (Πρατιμόκσα): Κανόνες Ηθικής Συμπεριφοράς ή Όρκοι:

·       5 για τους λαϊκούς,

·       8 για τις περιόδους της έντονης άσκησης,

·       10 για τους Μοναχούς (με πολλές άλλες υποδιαιρέσεις),

·       όρκοι Μποδισάττβα,

·       όρκοι Βατζραγιάννα (ταντρικός Βουδδισμός).

Όσοι ασκούν μια Εσωτερική Εργασία μέσω των Βουδιστικών Διδασκαλιών παίρνουν αυτούς τους Όρκους, και υπόσχονται να τους τηρήσουν όσο μπορούν. Οι ίδιοι οι όρκοι μιλούν από μόνοι τους. Εδώ θέλω να κάνω μόνο μια μικρή έμφαση πάνω στο σημείο που αφορά την σεξουαλικότητα. Όταν στο όρκο τους οι λαϊκοί δεσμεύονται να αποφύγουν τις Σεξουαλικές παρεκτροπές, αυτό υπονοεί ότι πρέπει να κάνουν την νόμιμη ένωση, δηλαδή για να κάνουν παιδιά. Ακόμα και αν ενωθούν από τον έρωτα τους ο όρος παρεκτροπές, υποδηλώνει ξεκάθαρα ότι πρέπει να αποφεύγουν τις παρά φύσιν ενώσεις, δηλαδή ότι δεν είναι φυσικό. Τότε μιλάμε για παρασεξουαλικότητα ή για υποσεξουαλικότητα. Η φυσική ένωση είναι  όταν ένας άντρας συνενώνεται με μια γυναίκα με Αγάπη. Εδώ είναι πάρα πολύ σημαντικό να αναφερθούμε στην τεράστια σημασία της Ερωτικής Δύναμης, δηλαδή της Τάντρα και της Σεξουαλικής Έκστασης ανάμεσα στο αντρόγυνο. Το πιο σημαντικό όμως του όλου θέματος είναι να μην χαθεί η σεξουαλική ενέργεια και αυτό ίσως είναι ένα πολύ δύσκολο κομμάτι το οποίο ο πολύς κόσμος δεν κατανοεί ή δεν θέλει να κατανοήσει, και που δυστυχώς δεν μπορούμε να αναφερθούμε παραπάνω. Το σημαντικό όμως είναι ότι όποιος θέλει να κάνει ένα Εσωτερικό Μονοπάτι πρέπει να διατηρεί τις σεξουαλικές ενέργειες και ποτέ να μην φτάσει στην εκσπερμάτιση είτε είναι ελεύθερος είτε είναι παντρεμένος. Αναφέρομαι και σε άντρες και σε γυναίκες. Για περισσότερες πληροφορίες κάποιος πρέπει να συμβουλευτεί κάποιον Γνωστικό Εκπαιδευτή και να λάβει τα μαθήματα της Πρώτης Κάμαρας. Όσοι είναι ελεύθεροι μπορούν να διαβάσουν το άρθρο μου για την μετατροπή των Ενεργειών αλλά και πάλι αν θα ήθελαν να κάνουν μια σοβαρή εσωτερική εργασία θα πρέπει να λάβουν και να κατανοήσουν τις Διδασκαλίες από έναν Εκπαιδευτή.

Ένα άλλο θέμα των καιρών μας πολύ ακανθώδες και το οποίο έχω ασχοληθεί αρκετά στο παρελθόν είναι οι Τοξικές Ουσίες. Εάν θέλουμε να διαλογιστούμε κάθε ουσία που τοξινώνει τον σώμα μας και κατά επέκτασιν το νου μας, δεν μας βοηθάει. Πολλοί μπορεί να στεναχωρηθούν αλλά το τσιγάρο είναι μία από τις ουσίες που μας τοξινώνουν, που σκληραίνουν το ενεργειακό μας πεδίο, και δεν βοηθάει καθόλου στον διαλογισμό. Είναι παράλογο να λέμε ότι κάποιος κάνει Εσωτερική Δουλειά και καπνίζει, δεν είναι απλά αστείο. Και εντάξει δεν μιλάμε για ένα τσιγάρο που κάποιοι κάνουν για κοινωνικούς λόγους πράγμα το οποίο ήταν πολύ συνηθισμένο στο παρελθόν αλλά μιλάμε για τις αυτοκαταστροφικές τάσεις που επικρατούν σήμερα που συμβαδίζουν με τους γρήγορους ρυθμούς τις κοινωνίας και την ασθένεια του άγχους. Βέβαια το τσιγάρο δεν είναι τίποτα μπροστά στην μάστιγα του αλκόολ το οποίο είναι ένα νόμιμο ναρκωτικό. Ας αναφέρουμε επίσης λοιπόν τα κανναβοειδή, τα οπιοειδή, τα αναλγητικά, τα παραισθησιογόνα, τα αναβολικά, τα διεγερτικά και τα κατασταλτικά. Όλα αυτά θα μπορούσανε να αναλυθούνε εκτενώς αλλά ίσως αρκεί εδώ να πούμε ότι όλα αυτά δημιουργούνε αλλοιωμένες καταστάσεις στον νου και έτσι καθιστούν αδύνατον τον Διαλογισμό. Εδώ μπορούμε να συμπεριλάβουμε και τα καθημερινά ναρκωτικά τα οποία είναι για παράδειγμα ο καφές ή η σοκολάτα και η ζάχαρη αλλά μιλάμε βέβαια για μεγάλες ποσότητες, οι οποίες έχουν και τις ανάλογες επιπτώσεις στον οργανισμό μας.

Πολλοί μπορεί να πουν ότι κάποια Ναρκωτικά διευρύνουν την Συνείδηση, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει καμία κατάσταση που ο άνθρωπος δεν μπορεί να μην φτάσει μέσω του Διαλογισμού και της Προσευχής, μέσω της Εσωτερικής Εργασίας. Ίσα, ίσα που τα ναρκωτικά αδυνατίζουν την Θέληση και μας αποτραβούν από το να κάνουμε οι ίδιοι μια επιτυχή Προσπάθεια να βιώσουμε πραγματικότητες πολύ πιο βαθιά απ’ ότι θα μας πήγαινε οποιοδήποτε Ναρκωτικό. Τα Ναρκωτικά εμποδίζουν τον Νου να διαλογιστεί, όπως τον εμποδίζει και το να είμαστε άρρωστοι ή σε μια δύσκολη πνευματική κατάσταση. Έτσι ο νους δεν μπορεί να ξεφύγει από την φυλακή του και πρέπει να κάνουμε υπερπροσπάθειες για να καθαρίσουμε από κάθε αρνητική ουσία από μέσα μας ώστε να αποβάλλουμε τις τοξίνες και να ενδυναμώσουμε τους διαλογισμούς μας.

Ένα άλλο θέμα που είναι πολύ ενδιαφέρον είναι αυτό του φόνου. Εμείς εάν θέλουμε να είμαστε πνευματικοί πρέπει να απέχουμε από τον να σκοτώσουμε οποιοδήποτε Έμβιο Όν αλλά πάνω απ’ όλα να κατανοήσουμε γιατί το κάνουμε αυτό! Πολλοί εσωτεριστές διαλέγουν την χορτοφαγία, και πολλές σχολές το θεωρούν αναγκαία προϋπόθεση για να μπορεί κάποιος να έχει πνευματικές συνειδητοποιήσεις. Οι Βουδιστές της Χιναγιάννα που ζουν από τις προσφορές των άλλων όπως ο Βούδας δίδαξε τρώνε ότι τους προσφέρετε, συμπεριλαμβανομένου και κρέατος κυρίως οικόσιτων ζώων (εκτός και εάν υποψιάζονται ότι σφάχτηκε ειδικά γι’ αυτούς). Οι Θιβετανοί Βουδιστές παρ’ όλα αυτά δεν τρώνε κρέας και οι κυριότερες σχολές όπως η Μαχαγιάννα διδάσκουν ότι η κατανάλωση κρέατος δεν είναι κάτι το καλό, και δημιουργεί κάποιο είδος κάρμα, όπως αναφέρετε σε πολλές διδασκαλίες. Αυτό βέβαια είναι κάτι το οποίο το αποφασίζει ο καθένας μόνος του και εγώ προτρέπω τον καθέναν να πειραματιστεί. Όλοι οι Μεγάλοι Δάσκαλοι της Ινδίας δίδαξαν την χορτοφαγία, ο Άδι Σάνκαρα, ο Σιβανάντα, ο Γκάντι κλπ. το οποίο εξάλλου συνάδει απόλυτα με τις Ηθικές τους Διδασκαλίες του Ινδουϊσμού περί της Μη-Βίας (Α-Χίμσα). Στην αρχαιότητα επίσης ο Πυθαγόρας, ο Σωκράτης, ο Πλάτωνας, ο Πλούταρχος, οι Ορφικοί, ο Οβίδιος και άλλοι πολλοί είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα χορτοφαγίας και μη-βίας, και δεν θα ήταν άσκοπο να αναφερθούμε στους Χριστιανούς αναχωρητές της Φιλοκαλίας. 

Τελευταίο για να κλείσουμε αυτό το τεράστιο θέμα της Ηθικής είναι ο Ορθός Βιοπορισμός ή ο Ορθός Τρόπος Ζωής. Ο Ορθός Τρόπος Ζωής πηγάζει από την Ορθή πράξη που πηγάζει από τον Ορθό Λόγο που πηγάζει από την Ορθή Σκέψη που πηγάζει από την Ορθή Κατανόηση των Διδασκαλιών. Όπως αναφέρθηκε κάποιες σχολές του βουδισμού ζούνε μονάχα από την Επαιτεία. Στην Δύση σήμερα αυτό μοιάζει τρομερή Ντροπή και εξαιρετικά προσβλητικό! Και βέβαια πόσο παράλογη μοιάζει αυτή η Δυτική Στάση αφού και ο ίδιος ο Χριστός είπε: αν έχεις δύο πουκάμισα το ένα να το δώσεις σε αυτόν που δεν έχει! Και ας μην βιαστούν να μου μιλήσουν κάποιοι περί συμβολικότητας όταν μέσα στην ντουλάπα τους έχουν 10 ή και 20 αλλαξιές πουκάμισα και 5 ή 6 ζευγάρια παπούτσια, όταν κάποιοι δεν έχουν τίποτα, όταν ο Κύριος δεν είχε που να κλείνει την κεφαλή, και το ίδιο έκανε και ο Φωτισμένος Βούδας, Ευλογημένοι όλοι οι Μεγάλοι Μποδισάτβες της Συμπόνιας!

Δεν σας λέω φυσικά εδώ να γίνεται επαίτες αλλά τουλάχιστον με βάση αυτά που ειπώθηκαν ο καθένας οφείλει να συλλογιστεί πάνω στον τρόπο που ζει και αν ζει ευτυχισμένος με αυτά που του φτάνουν, χωρίς παραπανίσιες δικαιολογίες και εκλογικεύσεις ότι αυτά είναι ξεπερασμένα ή γιατί η άλλοι το κάνουν και όχι εγώ κλπ. Πρέπει να βάλουμε τη Συνείδηση μας σε αυτό το θέμα.

Αυτή ήταν μια σύντομη αναφορά στο θέμα της Ηθικής. Όπως είδαμε και στο σχήμα με τα σκαλοπάτια, το επόμενο πράγμα που τώρα θα προσεγγίσουμε είναι η Συγκέντρωση, δηλαδή το δεύτερο σκέλος της τριπλής διαίρεσης του οκταπλού μονοπατιού.  Εδώ λοιπόν ξαναντιγράφουμε τα σημεία 4, 5 και 6 για να τα θυμηθούμε:

4.     Ορθή προσπάθεια: Να μαθαίνουμε να εστιάζουμε το Νου, για να μείνει σταθερός σ’ ένα πράγμα.

5.     Ορθή επίγνωση: Να εστιάζουμε το Νου σ’ ένα πράγμα χωρίς να ξεχνάμε τον εαυτό μας. Επίγνωση του εδώ & τώρα. Επίγνωση του Εαυτού. Αυτοενθύμηση και Αυτοεξέταση.    

6.     Ορθή Συγκέντρωση: Η Συνεχόμενη και Αδιάκοπη Συγκέντρωση σ’ ένα πράγμα. Το Σαμάντι.

Από εδώ και πέρα ουσιαστικά μπαίνουμε στην Πρακτική του Διαλογισμού, και για να είμαστε πιο ακριβείς στο πρώτο σκέλος αυτής που είναι ο διαλογισμός Σάματα ή της Γαλήνιας Παραμονής. Όπως είδαμε και πριν να αναγράφεται στον πίνακα ο Διαλογισμός που έχει να κάνει με την Συγκέντρωση.

Το πρώτο σκέλος λοιπόν στην Συγκέντρωση ή Σαμάντι είναι η Ορθή Προσπάθεια. Χωρίς Προσπάθεια διαλογισμός δεν υπάρχει, δεν υπάρχει καν Εσωτερική Εργασία. Ας λάβουμε υπ’ όψιν όμως για ποια προσπάθεια μιλάμε. Μιλάμε για την Ορθή Προσπάθεια που πηγάζει από τον Ορθό Βιοπορισμό, που πηγάζει από την Ορθή Συμπεριφορά που πηγάζει από την Ορθή Σκέψη, η οποία πηγάζει από την Ορθή Κατανόηση η οποία πηγάζει από την Διδασκαλία. Δεν ξεχνάω να το παραλείψω αυτό, για να κατανοήσουμε ότι οι οποιεσδήποτε οδηγίες δόθηκαν από τους Φωτισμένους αυτό έγινε μέσω προσπάθειάς τους να μας τις δώσουν. Για να περπατήσουμε χρειάζεται μια προσπάθεια, για να φτιάξουμε ένα φαγητό χρειάζεται μια προσπάθεια, για να βάλουμε τα βιβλία στην σωστή τους σειρά στην βιβλιοθήκη χρειάζεται προσπάθεια, σχεδόν τα πάντα στην ζωή χρειάζονται Προσπάθεια για να πραγματοποιηθούν από τα πιο δύσκολα μέχρι και τα πιο απλά πράγματα, είτε μιλάμε για φυσική προσπάθεια, είτε για συναισθηματική προσπάθεια, είτε για νοητική προσπάθεια.  Το να ελέγξουμε το Νου και να διαλογιστούμε και αυτό σαφώς απαιτεί κάποια προσπάθεια που κάποια φορά μπορεί να γίνει Υπερπροσπάθεια ώστε να κατακτηθεί ένα παραπάνω επίπεδο ή να κατανικηθεί ένα αρνητικό συναίσθημα μέσα μας που θέλει να μας ρίξει σε μια αρνητική κατάσταση ή μη-ορθή συμπεριφορά.

Εάν θέλουμε να διαλογιστούμε δεν φτάνει μόνο να το θέλουμε, πρέπει να το προσπαθήσουμε και όλας. Που ουσιαστικά αν το θέλαμε πραγματικά θα το είχαμε ήδη κάνει, αλλά συνήθως στο βάθος του μυαλού μας έχουμε άλλες προτεραιότητες που θεωρούμε πιο σημαντικές ώστε να αναβάλλουμε το γεγονός του Διαλογισμού.

Ένα άλλο θέμα είναι αυτό της Μη-Προσπάθειας που συχνά ακούω να συζητάται. Αλλά πως μπορεί ο Νους να φτάσει στην μη-προσπάθεια χωρίς να έχει προσπαθήσει να μην προσπαθεί; Και τι είναι αυτό ακριβώς που ο νους πρέπει να μην προσπαθεί για να είναι Ορθή η Μη-Προσπάθεια; Δηλαδή τι ορίζει την Προσπάθεια και τι την Μη-Προσπάθεια αν όχι κάτι έξω από το Νου; Αν ο Νους σταματήσει, δηλαδή σταματήσει ο δυϊσμός τότε που είναι η Προσπάθεια ή η μη-Προσπάθεια; Αυτό πραγματικά είναι ένα Κοάν το οποίο πρέπει να απαντήσουμε βιωματικά φτάνοντας στο ίδιο το Σαμάντι! Εκεί πραγματικά βρίσκετε η μη-προσπάθεια χωρίς απολύτως καμία προσπάθεια για να γίνει αυτό, αλλά αυτό είναι γιατί αυτό το επίπεδο έχει κερδηθεί και αυτό θα το δούμε όταν θα αναλύσουμε περεταίρω τον Διαλογισμό της Συγκέντρωσης ή της Γαλήνιας Παραμονής, αλλά μέχρι κάποιος να φτάσει μέχρι εκεί μαντέψτε τι χρειάζεται! Προσπάθεια!

Το επόμενο κομμάτι είναι η Ορθή Επίγνωση. Αυτό επίσης είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον κομμάτι και η αξία του έγκειται στο γεγονός ότι χρειαζόμαστε να αποκτούμε Επίγνωση του τι κάνουμε και να εξετάζουμε τι κάνουμε κατά την ώρα του Διαλογισμού. Με άλλα λόγια αυτό είναι Αυτοπαρατήρηση και Αυτοεξέταση. Να φροντίζουμε δηλαδή να ανακαλύπτουμε ποια είναι αυτά τα γεγονότα που ρίχνουν στις αρνητικές καταστάσεις το νου μας. Αυτό θα αναλυθεί περισσότερο στο επόμενο κεφάλαιο όπου θα κάνουμε μια πιο εκτενή αναφορά στην πρακτική του Διαλογισμού Σάματα, αλλά πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτό το κομμάτι δεν αφορά μόνο τον Διαλογισμό, όπως δεν αφορά μόνο τον Διαλογισμό και η ορθή Προσπάθεια. Αυτά τα σημεία είναι αρετές που μπορούμε να αναπτύξουμε στην Καθημερινότητά μας. Εάν δεν προσπαθήσουμε μέσα στην καθημερινότητά μας να έχουμε μια ορθή Επίγνωση δεν θα καταφέρουμε να δούμε τις αρνητικές σκέψεις να προβάλλουν και αν δεν μπορέσουμε να τις δούμε δεν θα μπορέσουμε να κάνουμε τίποτα γι’ αυτό, δηλαδή να προσπαθήσουμε να έχουμε Ορθή Συμπεριφορά, Ορθό Λόγο και Ορθές Σκέψεις, Ορθή Κατανόηση και Ορθή Σοφία… Θα κερδίσουμε την Σοφία όταν θα κατανοήσουμε το πώς λειτουργεί ο Νους μας και θα αντιληφθούμε την Πραγματική μας Φύση. Από μία άποψη αυτό είναι Επίγνωση, είναι μια πιο βαθιά Επίγνωση.

Να κάνω μια μικρή παρένθεση εδώ, ότι εάν αντιληφθούμε την Πραγματική μας Φύση, και εφόσον η αντίληψη μας συμβαδίζει με το πράττειν μας, δηλαδή αυτή η κατάσταση γίνει μόνιμη (και όχι απλά μια ανάμνηση της κατάστασης), τότε δεν θα χρειάζεται να γίνει καμία Προσπάθεια. Η Φύση της Επίγνωσης μας και η ίδια η Επίγνωση, όντας Ορθή, θα γίνουν Ένα και το Αυτό, αλλά προφανώς μιλάμε για μια κατάσταση ενός Απόλυτου Σαμάντι (μιας Απόλυτης Ένωσης)…

Αρχικά όμως εμείς πρέπει να ξεκινήσουμε με την Αυτοπαρατήρηση, δηλαδή να αρχίσουμε να παρατηρούμε τον εαυτό μας. Ας δούμε τι λέει ο Δάσκαλος Σαμαέλ Αουν Βεόρ επί του θέματος αυτού:

«Αν κάποιος, πραγματικά και πολύ σοβαρά, αρχίζει να παρατηρείται εσωτερικά, καταλήγει διαιρούμενος σε δύο: παρατηρητή και παρατηρούμενο. Αν αυτή η διαίρεση δεν επιτευχθεί, είναι σαφές ότι ποτέ δε θα προχωρήσουμε στην θαυμάσια ζωή της αυτογνωσίας. 

Πώς θα μπορούσαμε να παρατηρήσουμε τον εαυτό μας, αν κάναμε το λάθος να μη διαχωριζόμαστε σε παρατηρητή και παρατηρούμενο ; Αναμφισβήτητα, όταν αυτή η διαίρεση δεν επιτευχθεί, είναι σαφές ότι ποτέ δεν θα προχωρήσουμε στη θαυμάσια ζωή της αυτογνωσίας.» 

«Η αίσθηση της εσωτερικής αυτοπαρατήρησης βρίσκεται σε ατροφική κατάσταση σε κάθε ανθρώπινο ον. Με το να εργαζόμαστε σοβαρά, με το να αυτοπαρατηρούμαστε από στιγμή σε στιγμή, αυτή η αίσθηση θα αναπτύσσεται προοδευτικά. 

Οι χειρότερες περιστάσεις της ζωής, οι πιο κρίσιμες καταστάσεις, τα πιο δύσκολα γεγονότα, αποδεικνύονται πάντοτε θαυμάσια για την Αυτοανακάλυψη. Σε τέτοιες ανυποψίαστες και κρίσιμες στιγμές, ξεπηδούν πάντοτε (και όταν ούτε καν το σκεπτόμαστε) τα πιο κρυφά Εγώ κι αν είμαστε επάγρυπνοι, αναμφισβήτητα τα ανακαλύπτουμε. 

Οι πιο ήρεμες εποχές της ζωής, είναι ακριβώς οι λιγότερο ευνοϊκές για την εργασία πάνω στον εαυτό μας. Υπάρχουν στιγμές της ζωής υπερβολικά πολύπλοκες κατά τις οποίες κάποιος έχει έκδηλη τάση να ταυτίζεται εύκολα με τα γεγονότα και να ξεχνά, εντελώς τον εαυτό του. 

Σε τέτοιες στιγμές κάνει βλακείες που δεν οδηγούν πουθενά. Αν όμως ήταν Επάγρυπνος, αν σ' αυτές τις στιγμές (αντί να χάσει το μυαλό του) ΘΥΜΟΤΑΝ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ, θα ανακάλυπτε με έκπληξη κάποια Εγώ για τα οποία ουδέποτε είχε την παραμικρή υποψία ότι είναι δυνατό να υπάρχουν. 

Στον βαθμό που η αίσθηση της εσωτερικής αυτοπαρατήρησης θα συνεχίζει την ανάπτυξη της, δια μέσου της αδιάκοπης χρήσης, θα γινόμαστε κάθε φορά και περισσότερο ικανοί να αντιλαμβανόμαστε (με άμεσο τρόπο) εκείνα τα Εγώ για τα οποία ουδέποτε είχαμε κάποιο δεδομένο σχετικό με την ύπαρξη τους.» 

Σαμαέλ Αούν Βεόρ – αποσπάσματα από διάφορα βιβλία

Η Αυτοπαρατήρηση είναι η αρχή της Αυτογνωσίας. Για να αυτοπαρατηρηθούμε χρειάζεται να είμαστε επάγρυπνοι αυτού που συμβαίνει και να διαχωριζόμαστε σε Παρατηρητή και Παρατηρούμενο. Ο Παρατηρητής είναι η Επίγνωση που κάθε στιγμή κοιτάει να δει: «Τι κάνω τώρα;». Είναι αυτό που στην Γνωστική Διδασκαλία διδάσκουμε ως κλειδί ΥΑΤ.

Το τελευταίο κομμάτι του δεύτερου σκέλους της τριπλής διαίρεσης είναι η Ορθή Συγκέντρωση. Σε αυτό το σημείο έχουμε πετύχει τελείως την Διαλογιστική Ισορροπία ή την Απόλυτη Συγκέντρωση και τίποτα δεν μπορεί να μας περισπάσει την Προσοχή μας. Από εκείνο το σημείο κάποιος μπορεί να δουλέψει απερίσπαστος με τον ίδιο του τον εαυτό έχοντας μια Σταθερή Κατάσταση Συνείδησης ή μια Μόνιμη Κατάσταση Αυτοσυνείδησης. Από εκεί και πέρα κάποιος εργάζεται με το να μεγαλώσει το βάθος της Συνείδησής του, ώστε να προσεγγίσει την Αντικειμενική Συνείδηση. Αυτή είναι η κατάσταση της Απάθειας (δηλαδή χωρίς πάθος) των Στωϊκών και των Ορθοδόξων Χριστιανών ή την αντίστοιχη Αταραξία των Πυρρώνιων Σκεπτικών και Νεοπλατωνικών. Σε αυτή την κατάσταση της Αταραξίας ή της Απάθειας ο νους μένει ανεπηρέαστος από τα πάθη ή την ταραχή, έχει λοιπόν κατακτήσει την Γαλήνη και παραμένει σε αυτή χωρίς προσπάθεια (μη-προσπάθεια). Δηλαδή Απάθεια = Γαλήνια Παραμονή = Αταραξία χωρίς να αναφέρουμε τις πιθανές επιρροές των Ελλήνων από την Ινδική Φιλοσοφία αλλά και το αντίθετο φυσικά.

Και σε αυτό το σημείο περνάμε στο τρίτο σκέλος της τριπλής διαίρεσης του οκταπλού μονοπατιού στο οποίο το οποίο είναι η Πράτζνα, λέξη η οποία στα Σανκριτικά σημαίνει Σοφία. Εδώ Ουσιαστικά είναι ο ίδιος ο Διαλογισμός, ή ο Διαλογισμός Βιπάσσανα. Εδώ κάποιος αναπτύσσει την Ορθή Σκέψη, γιατί εφόσον έχει πετύχει την Αταραξία του Νου του μέσω της Ορθής Συγκέντρωσης είναι ανεπηρέαστος από τα διάφορα υποκειμενικά στοιχεία τα οποία έχει μέσα στον ψυχισμό του, και μπορεί με Αντικειμενικό τρόπο να εξαγνιστούν και να αλλάξει η φύση τους. Έτσι αλλάζει η Φύση της ίδιας της Σκέψης γιατί πλέον Διεισδύουμε μέσα στις ρίζες των Σκέψεων και αρχίζουμε να έχουμε Ορθή Κατανόηση, δηλαδή Ορθή Θέαση.

Η Ορθή Θέαση ή η Ορθή Κατανόηση μας επιτρέπει να βλέπουμε τα πράγματα όπως ακριβώς αυτά είναι, χωρίς υποκειμενικές γνώμες, προαντιλήψεις, πεποιθήσεις, προκαταλήψεις κλπ. Η Ορθή Κατανόηση είναι διείσδυση μέσα στην ίδια την Αλήθεια της Φύσης των Πραγμάτων, είναι το να πειραματίζεται κανείς με την Πραγματικότητα. Αυτό είναι ο διαλογισμός Βιπάσανα. Και αυτό είναι το είδος της Εμπειρικής Σοφίας που πηγάζει από την προσωπική μας συνειδητοποίηση της Αλήθειας.

 Οπότε εδώ μπορούμε να συνοψίσουμε τον Διαλογισμό σε δύο είδη:

 

Για να μπορέσουμε να αποκομίσουμε τα κέρδη του Διαλογισμού, τα οποία είναι η Σοφία και να απελευθερώσουμε το Νου μας, πρέπει να μπορούμε να Συγκεντρωθούμε και γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό ν’ αναπτύξουμε και να καλλιεργήσουμε αυτή την ικανότητα. Γι’ αυτό το επόμενο πράγμα που θα κάνουμε αμέσως είναι να ασχοληθούμε με τον Διαλογισμό Σάματα ή της Γαλήνιας Παραμονής.

Όταν θα καταφέρουμε να έχουμε αδιάσπαστη συγκέντρωση και Ατάραχο Νου τότε είναι που πραγματικά αρχίζουμε και Διαλογιζόμαστε, τότε είναι που διεισδύουμε μέσα στην φύση των φαινομένων με το Πνευματικό μας σώμα.

Μέχρι τότε όμως δεν μπορούμε να πούμε ότι πραγματικά διαλογιζόμαστε, αλλά καλύτερα θα λέγαμε προσπαθούμε να διαλογιστούμε, γι’ αυτό και ονομάζουμε τον χρόνο αυτό που ασκούμαστε Πρακτική.

πηγη