Την είδα την προηγούμενη εβδομάδα που ανέβηκα στην Αθήνα. Φίλη από τα παλιά, από την άλλη μου ζωή. Από τα 17 της με τον ίδιο άντρα, τον πρώτο της ζωής της, μεγάλο και μοναδικό της έρωτα. Ζευγάρι από αυτά που ζηλεύεις, που λες πως πλάστηκαν ο ένας για τον άλλον, που είσαι σίγουρος πως θα τελειώσουν τις μέρες τους μαζί.
Πάντα της όμορφη και λαμπερή, με άφησε άφωνη με την τωρινή της εμφάνιση: μάγουλα βαθουλωμένα, μαλλιά που είχαν να δούν μήνες φροντίδα κομμωτηρίου, μάτια γεμάτα σκοτεινιά. Ανησύχησα, «τι σου συμβαίνει», ρώτησα. «Ο Χ. έχει γκόμενα, ο Χ. μ’ απατάει μ’ ένα κορίτσι στην ηλικία της κόρης μας
, το πιστεύεις;», είπε με μια γκριμάτσα που προσπάθησε –ανεπιτυχώς- να υποκριθεί το χαμόγελο.
Μάλιστα. Μετά από 35 χρόνια κοινής πορείας (όχι ότι ο χρόνος παίζει κανέναν σημαντικό ρόλο, δηλαδή…), ο Χ. αποφάσισε να πορευτεί μόνος. Και τη στιγμή που άφησε το χέρι της, η φίλη μου κατέρρευσε. “Θα πεθάνω», μου είπε και τα δάκρυα έτρεξαν ποτάμι από τα μάτια της.
Ήπια μια γουλιά απ’ τον καφέ μου κι έστριψα τσιγάρο. «Σιγά μην πεθάνεις», αποκρίθηκα. «Απλώς θα περάσεις απ’ τους κύκλους. Και θα επιβιώσεις». Με κοίταξε με απορία.
«Κοίταξε, πουλάκι μου, το έχω ψάξει πολύ το θέμα, το κατέχω, πώς το λένε; Μετά την απιστία η ζωή σου περνά από δώδεκα κύκλους. Άλλοι είναι δύσκολοι κι επίπονοι, άλλοι ευκολότεροι. Τους περνάς και τους δώδεκα, όμως, υποχρεωτικά. Και μετά αποφοιτάς!», της εξήγησα φυσώντας τον καπνό στην λιακάδα.
«Και ποιοι είναι αυτοί;», ζήτησε να μάθει.
«Λοιπόν, έχουμε και λέμε:
1. Ο κύκλος της γνώσης. Ο πρώτος και πιο σοκαριστικός. Εκεί που μαθαίνεις, που η πληροφορία σε πλακώνει σαν οδοστρωτήρας, ο κύκλος από τον οποίο, όλη την υπόλοιπη ζωή σου, θα ευχόσουν να μην είχες περάσει ποτέ.
2. Ο κύκλος της παραδοχής. Εξίσου δύσκολος, το σημείο που παραδέχεσαι ότι, ναι, μπορεί να συμβεί και σ’ εσένα, ότι δεν είσαι απρόσβλητη από τον έσω πόνο.
3. Ο κύκλος των ενοχών. Ο πιο άχρηστος, αν θες τη γνώμη μου. Όσο περνάς από μέσα του πιστεύεις πως για όλα φταις εσύ, πως κάτι δεν έκανες ή κάτι έκανες λάθος, πως αν ήσουν διαφορετική τα πράγματα θα ήταν αλλιώς. Αηδίες.
4. Ο κύκλος των αναμνήσεων. Σ’ αυτόν όλη η κοινή ζωή περνά σαν ταινία από εμπρός σου. Βουτάς στις φωτογραφίες και στα βίντεο και χάνεσαι για ώρες. Ξαναζείς τα πάντα, θυμάσαι λεπτομέρειες, ακούς λόγια, οσφραίνεσαι μυρωδιές. Θαυμάζεις το πόσο φρέσκα και ζωντανά είναι όλα.
5. Ο κύκλος του θρήνου. Του αδιάκοπου, του ανεξέλεγκτου, του γοερού. Τα μάτια σου λες και περιμένουν τις πιο ακατάλληλες στιγμές για να γεμίσουν και να ξεχειλίσουν, αδιαφορώντας για το πού βρίσκεσαι, τι κάνεις, με ποιους είσαι.
6. Ο κύκλος του σώματος. Στη διάρκειά του όλα τα παραπάνω σωματοποιούνται κι εκδηλώνονται με πολλούς τρόπους: κρίσεις πανικού, ταχυκαρδίες, εξανθήματα. Ό,τι βάλει ο νους σου, you name it.
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΗΓΗ
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.