ΜΑΓΙΑΣ.....Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΡΟΣ 4

Σε γενικές γραμμές μπορούμε να πούμε ότι το Παλένκε ακολουθεί το τριπλό σχήμα: Γη, Ουρανός και Κάτω κόσμος. Στο κέντρο της πόλης βρίσκονταν τα ανάκτορα του ηγεμόνα, σύμβολο της γης και της εξουσίας.

 Στα βόρεια υψωνόταν οι ναοί και οι τάφοι των αρχόντων, που μετά το θάνατο τους μετατρέπονταν σε Θεούς. Αυτό το σημείο της πόλης, συσχετισμένο με τον ουρανό, είχε συνήθως και μεγαλύτερο ύψος. 

Το γήπεδο για το παιχνίδι της μπάλας και οι χώροι των θυσιών συσχετίζονταν με τον Κάτω Κόσμο και συχνά τοποθετούνταν ανάμεσα στους δύο προηγούμενους κόσμους.

Οι Μάγιας έκαναν προσφορές στους θεούς, μέσα από τελετουργικές αναπαραστάσεις και θυσίες. Συνδέονταν με τους προγόνους τους με αυτό τον τρόπο. Πίστευαν  ότι κατάφερναν να αποκτήσουν προσωρινά, τις ψυχικές και πνευματικές δυνάμεις των προγόνων τους. 


Το «αίμα» ήταν απαραίτητο στοιχείο στις θρησκευτικές τελετές τους. Ποιο άλλο πολυτιμότερο δώρο εκτός από το «αίμα» θα μπορούσε να προσφερθεί σαν αντάλλαγμα; Οι βασιλείς και οι ιερείς, έβγαζαν «αίμα» με τελετουργικό τρόπο, από διάφορα σημεία του σώματος (γλώσσα, λοβοί αυτιών, γεννητικά όργανα), αφού είχαν πρώτα υποβάλλει τον εαυτό τους σε στερήσεις ψυχής και σώματος (εγκράτεια, νηστεία, κάθαρση κ.α.). Φορούσαν στολές και κράνη που είχαν πάνω κρανία από ερπετά και φίδια. Το κράνος, αντιπροσώπευε «το πνεύμα».

Οι θυσίες ξεκίνησαν καθαρά από τον ίδιο τον εαυτό τους, αλλά αργότερα,
η θυσία διαστρεβλώθηκε και επιβλήθηκε και στους άλλους, ιδιαίτερα στους νέους και υγιείς Μάγιας, μέσα από ένα παιχνίδι ποδοσφαίρου. Το παιχνίδι αυτό παιζόταν με παίκτες χωρισμένους σε δύο ομάδες και με μια βαριά λαστιχένια μπάλα σε μέγεθος ανθρώπινου κεφαλιού.

 Η κάθε ομάδα προσπαθούσε να περάσει την μπάλα από ένα στρογγυλό δακτύλιο ψηλά στον τοίχο, αλλά με μία προϋπόθεση. Έπρεπε να κρατάνε την μπάλα στον αέρα χτυπώντας την μόνο με τα γόνατα ,τους αγκώνες και τους γοφούς.
Το παιχνίδι λόγω της δυσκολίας του κρατούσε για πολλές ώρες και ο αρχηγός της ομάδας είχε άσχημο τέλος, του έκοβαν το κεφάλι.

Στα αστεροσκοπεία τους παρατηρούσαν τόσο τα αστέρια, περισσότερο δε τις κινήσεις του πλανήτη της Αφροδίτης, αλλά συγχρόνως και το γήπεδο κάτω, όπου παιζόταν το ποδόσφαιρο με τη μπάλα. Το τελετουργικό αυτό ποδόσφαιρο, παιζόταν σε συγκεκριμένες ημερομηνίες σύμφωνα με τα άστρα, που δήλωνε τον συνδυασμό των ψυχών που φεύγουν με την κίνηση του ηλίου, των αστεριών και των πλανητών.

Οι αρχαίοι Μάγιας έκαναν ανθρωποθυσίες με σκοπό να εξευμενίσουν την γονιμότητα της γης, να καθαγιάσουν την περιοχή όπου κτιζόταν ένα σπίτι και άλλους, που σχετίζονταν με την λατρεία στους θεούς. Αυτές τις πράξεις τις πραγματοποιούσαν αναισθητοποιώντας το άτομο με το δηλητήριο του βατράχου.

 Με τρόπο θρησκευτικό και χειρουργικό συνάμα ο chamán (τσαμάν, o μάγος-λειτουργός μεταξύ θεών και ανθρώπων που ήταν προικισμένος με μαντικές και ιατρικές ικανότητες) αφαιρούσε την καρδιά με ειδικά εργαλεία, την προσέφερε στους θεούς και, τελικά, έθαβε το άτομο στην γη για να γίνει πιο εύφορη.


Στις αρχές του καλοκαιριού του 1920, στην περιοχή της βρετανικής Ονδούρας, κάπου μέσα στη ζούγκλα, μια αρχαιολογική αποστολή με επικεφαλής τον Φρέντερικ Μιτσελ ανακαλύπτει ένα από τα πιο παράξενα αντικείμενα που έχουν βρεθεί ποτέ: ένα κρυστάλλινο κρανίο φτιαγμένο από ορυκτό. 

Όταν αργότερα έφερε το εύρημά του στο φως της δημοσιότητας, η επιστημονική κοινότητα έμεινε έκθαμβη. Το εύρημα εντυπωσίασε βαθιά τους αρχαιολόγους. Ακόμα περισσότερο όμως εντυπωσίασε τους επιστήμονες, γιατί το παράξενο αυτό κρανίο είναι τόσο τέλειο που με κανένα σύγχρονο μέσο, ούτε καν με λέιζερ, δε θα μπορούσε να φτιαχτεί. Η ιδιαιτερότητα οφείλεται στον τρόπο κατασκευής του και στο υλικό. 

Είναι φτιαγμένο από ένα μόνο, καθαρό, διάφανο κρύσταλλο χαλαζία. Τα κοιλώματα των ματιών, οι αψίδες των παρειών, η κάτω σιαγόνα που είναι κινητή είναι τέλεια κατασκευασμένα, αλλά δίχως την παραμικρή γρατσουνιά ή σημάδι. Αυτό σημαίνει πως δε χρησιμοποιήθηκαν μεταλλικά εργαλεία για την επεξεργασία του. Οι ειδικοί που εξέτασαν με τις πιο σύγχρονες μεθόδους αυτό το κρανίο σήκωσαν τα χέρια ψηλά. Για πολλούς το κρυστάλλινο κρανίο, που φιλοξενείται σήμερα στο Μουσείο του Ανθρώπου στο Παρίσι, είναι ένα αντικείμενο που προέρχεται από έναν πολιτισμό εξαιρετικά υψηλό που κατείχε ευρύτερες γνώσεις από τις δικές μας.

Το κρανίο θεωρείται από τον υπόλοιπο κόσμο, σύμβολο θανάτου. Όμως οι Μάγιας καθώς και άλλες αρχαίες φυλές της Κεντρικής Αμερικής κατανοούσαν το θάνατο εντελώς διαφορετικά. Γι’ αυτούς ο θάνατος δεν ήταν μια πλήρης παύση που θα έπρεπε να φοβάσαι. Ήταν κάτι που έπρεπε ν’ αποζητάς, μια μεγάλη ευκαιρία να ενωθείς με τον κόσμο των πνευμάτων και τους προγόνους. Για τους αρχαίους αυτούς λαούς, ο θάνατος ήταν μέρος της ισορροπίας της φύσης, μέρος της απόδοσης στη Μητέρα Γη της ζωής που αυτή είχε δώσει.

Σύμφωνα με έναν παλιό θρύλο των ιθαγενών της Αμερικής, υπάρχουν δεκατρία κρυστάλλινα κρανία, στο μέγεθος του φυσιολογικού ανθρώπινου κρανίου, με κινητή σιαγόνα, τα οποία λέγεται ότι μιλούν ή τραγουδούν. Φημολογείται ότι τα κρανία αυτά, περιέχουν σημαντικές πληροφορίες σχετικά με την προέλευση, το σκοπό και το πεπρωμένο της ανθρωπότητας, καθώς και απαντήσεις για τα μεγαλύτερα μυστήρια της ζωής και του σύμπαντος. 

Οι πληροφορίες αυτές δεν είναι μόνο σημαντικές για το μέλλον αυτού του πλανήτη, αλλά ζωτικές και για την ίδια την επιβίωση του ανθρώπινου γένους. Σύμφωνα με τις αρχαίες αυτές διδασκαλίες, κάποια μέρα όλα τα κρυστάλλινα κρανία θα ανακαλυφθούν ξανά και θα συγκεντρωθούν, ώστε να είναι πλέον διαθέσιμη η συλλογική τους σοφία, αλλά το ανθρώπινο είδος πρέπει να έχει εξελιχθεί αρκετά, τόσο ηθικά όσο και πνευματικά, για να μην κάνει κακή χρήση της σπουδαίας αυτής γνώσης.

Μία από τις παραλλαγές του θρύλου, λέει ότι στον Κόσμο υπάρχουν δώδεκα πλανήτες που κατοικούνται από ανθρώπινα όντα, και ότι για καθέναν από αυτούς τους πλανήτες υπάρχει ένα κρανίο, συν ένα δέκατο τρίτο κρανίο που είναι ζωτικής σημασίας για τον καθένα από τους κόσμους αυτούς.

Οι λαοί, στη πορεία της ζωής, χρησιμοποίησαν και χρησιμοποιούν διάφορες μεθόδους μέτρησης του χρόνου. Για τη φυλή των Μάγιας υπήρχε ένα ημερολόγιο με ιδιαιτερότητες και φιλοσοφία σύλληψης του χρόνου, διαφορετική από τη δική μας.
Το Ημερολόγιο των Μάγιας ελάχιστα έμοιαζε με οποιαδήποτε άλλο γνωστό ημερολογιακό σύστημα άλλου λαού. Για τους Μάγιας, οι αριθμοί ήταν εκδηλώσεις του πνεύματος. Το ημερολογιακό τους σύστημα, ήταν περίπλοκο αλλά και ακριβές, με πρωταρχικό στόχο την προφητεία και την πρόβλεψη. Στο ημερολόγιό τους, καμία μέρα δεν έμοιαζε με την άλλη. Προσδιόριζε τι ήταν η κάθε ημέρα, τι συμβαίνει στην συγκεκριμένη ημέρα, αλλά και που βρίσκεται η γη σε σχέση με τα άλλα ουράνια σώματα. Αποτελούσε μοναδική οντότητα που εγκυμονούσε μεγάλης σημασίας στοιχεία για το μέλλον. Το ημερολόγιο των Μάγιας, θεωρείται το ακριβέστερο ημερολόγιο στην ανθρώπινη ιστορία.
Αντιλαμβανόντουσαν τον χρόνο σαν συναρμοσμένους τροχούς, όπου θεϊκές, ανθρώπινες και φυσικές δυνάμεις εμπλέκονταν σε μία αδιατάρακτη συμφωνία. Οι γνώσεις της αστρονομίας μας εντυπωσιάζουν. Χρησιμοποίησαν τις μετρήσεις της κίνησης της γης με ακρίβεια, καθώς των κύκλων του Ηλίου και της Σελήνης.

Τα ημερολόγια που είχαν ήταν δύο κύρια: ένα Ηλιακό 365 ημερών, το «τουν» κι ένα Ιερό 260 ημερών το «Τζόλκιν».

Το Ιερό κρατούσε τα μυστικά της σοφίας της δημιουργίας. Είχε δύο κύκλους ημερών, ένα 13 αριθμημένων ημερών κι ένα 20 ονομαζόμενων ημερών. Και οι δύο αυτοί κύκλοι επαναλαμβάνονταν ανά 260 ημέρες, κρατώντας ημερολόγιο που αντιστοιχεί με τους κύκλους των ηλιακών κηλίδων που ακολουθούν τις ηλιακές μαγνητικές μεταπτώσεις (οφείλονται στην διαφορά ταχύτητας περιστροφής των πόλων σε σχέση με τον ισημερινό του ήλιου). 

Το ημερολόγιο αυτό θεωρείται ιδιαίτερα σημαντικό μιας και οι μαγνητικές μεταπτώσεις της ηλιακής ακτινοβολίας μπορούσαν να υπολογιστούν ή και να προβλεφθούν κάνοντας γνωστές τις επιδράσεις του πάνω στους ανθρώπους. Το Τζόλκιν έδινε νόημα στην κάθε μέρα και έλεγε στους ανθρώπους, τι θα έπρεπε να κάνουν την συγκεκριμένη ημέρα, διότι υπάρχει ένα συγκεκριμένο νόημα-δώρο στην κάθε ημέρα ξεχωριστά. Και το πιο σημαντικό: «Η μέρα που γεννήθηκες, προσδιορίζει το ρόλο σου στη ζωή»
Συναρμοσμένα και τα δύο ημερολόγια, έδιναν κύκλους 52 ετών. Ο χρόνος και η θρησκεία συνδέονταν. Κάθε ημέρα, κάθε χρόνος, κάθε δεκαετία, κάθε αιώνας και κάθε χιλιετία είχαν τον δικό τους διαφορετικό Θεό. Όλοι οι Θεοί εμπλέκονταν σε μία συνεχή και κυκλική διαδοχή, με ενδιάμεσα χρονικά διαστήματα από Θεό σε Θεό.

Υπολόγισαν την διάρκεια κύκλου των ηλιακών κηλίδων σε 68.302 ημέρες. Μετά από 20 τέτοιες περιόδους υπάρχει αναστροφή μαγνητικού πεδίου.
Έτσι ήταν σε θέση να προβλέψουν την παρακμή τους μετά το 620 μ.Χ. όταν η έξαρση των μαγνητικών κηλίδων οδήγησε σε παρατεταμένη ξηρασία στην περιοχή τους αλλά και σε δραματική πτώση της ανθρώπινης γονιμότητας, παιδική θνησιμότητα κλπ. 

Βάση του ίδιου συστήματος υπολογισμού η επόμενη μεγάλη μαγνητική αναταραχή του μαγνητικού πεδίου του ήλιου που μπορεί να προκαλέσει εξίσου μεγάλη αντίδραση στο γήινο μαγνητικό πεδίο, υπολογίζεται από τους Μάγιας το 2012. Ξεκίνησε το 3114 π.Χ. και με διάρκεια ενός «μπακτούν» 1.872.000 ημέρες θα τελειώσει το 2012.

Στις 13 Αυγούστου το 3114π.Χ είναι η πρώτη φορά που η Αφροδίτη εμφανίστηκε πάνω στον ορίζοντα της Γης και θεωρείται η έναρξη «0» του Ημερολογίου. Ο αστερισμός των Πλειάδων ήταν ο προάγγελος της Αφροδίτης.

Το τέλος του Ημερολογίου είναι στις 21 Δεκεμβρίου 2012 λίγο πριν τη Δύση. Η Αφροδίτη θα βυθιστεί κάτω από τον Δυτικό ορίζοντα και ταυτόχρονα θα ανατείλουν οι Πλειάδες, πάνω από τον ορίζοντα στην Ανατολή. Συμβολικά είναι ο θάνατος της Αφροδίτης και η γέννηση των Πλειάδων. Θα τελειώσει ο κύκλος του χρόνου όπου κυβερνά η Αφροδίτη. Το ερώτημα που οι Μάγιας θέτουν είναι: «Μετά το τέλος του κύκλου, ο κόσμος θα πεθάνει ή θα αρχίσει ένας νέος κύκλος…ένας καινούργιος κόσμος;;

ΚΑΛΛΗ ΣΚΑΡΛΑΤΟΥ
Διδακτέα ύλη Σεμιναρίου Α΄επιπέδου πάνω στο "Ημερολόγιο των Μάγιας"

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ