Περί τῶν κατακλυσμῶν τοῦ κόσμου

Τό παρακάτω ἄρθρο μοῦ τό ἔστειλε ἡ καλή φίλη Ἑλένη. Εἶναι ἀρκετά μεγάλο ἀλλά ἀξίζει νά τό ἔχετε στά ἀρχεῖα σας καί νά τό μελετήσετε. Θά καταλάβετε, ἀκόμα, γιατί ἡ Ἑλλάδα καί οἱ Ἕλληνες, ὑπῆρχε, ὑπάρχει καί θά ὑπάρχῃ σέ τούτη ἐδῶ τήν «γωνιά» τοῦ πλανήτου. Γιατί εἶναι ὁ ἀρχαιότερος λαός τῆς Εὐρώπης καί ὄχι μόνο. Γιατί ἔδωσε τά φῶτα τοῦ πολιτισμοῦ στούς «βαρβάρους» εὐρωπαίους καί γιατί ἡ Ἑλληνική μυθολογία δέν εἶναι παραμύθια, ὅπως ἤθελαν καί θέλουν πολλοί νά πιστεύουμε, διότι ἔτσι τούς συμφέρει.

Μινώταυρος

………… 

ΩΓΥΓΟΣ -  Ο ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΣ ΤΟΥ ΩΓΥΓΟΥ

Σε πολλά αρχαία κείμενα λέγεται πως η Ωγύγια πλημμύρα κάλυψε ολόκληρο τον κόσμο, και ήταν τόσο καταστροφική που άφησε την Αττική χωρίς βασιλιά μέχρι την εποχή του Κέκροπα 

Ο Ωγύγος ή Ωγύγης, ήταν κατά την Ελληνική Μυθολογία, ένας από τους αρχέγονους ηγέτες στην Αρχαία Ελλάδα. ιδιαίτερα στην Βοιωτία. Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη πιστεύεται ότι ήταν ο πρώτος αυτόχθονας βασιλιάς της Αττικής. Η ετοιμολογία και η έννοια του ονόματος (από το επίθετο Ωγύγιος) σημαίνει, αρχέγονος, πρωταρχικός, πολύ αρχαίος. Είναι δε  ιδιαίτερα γνωστός ως βασιλιάς των Εκτενών, κατά τον Παυσανία Εκτένες ή Εκτήνες ,των αυτοχθόνων (προκατακλυσμιαίων) και πρώτων κατοίκων της Βοιωτίας. Ίδρυσε την πόλη Ωγυγία (η μετέπειτα Θήβα) και έγινε ο πρώτος βασιλιάς της. Αρκετοί αρχαίοι Έλληνες ποιητές αναφέρονται στους Θηβαίους ως «Ὠγυγίδαι».
Το όνομα του χρησιμοποιήθηκε αργότερα για να τονίσει οτιδήποτε το “παμπάλαιο”, πριν τον πρώτο κατακλυσμό που συνέβη κατά την βασιλεία του. Ο πρώτος Κατακλυσμός επειδή συνέβη βασιλεύοντος του Ωγύγου γι’ αυτό πήρε και το όνομα του. Τότε πλημμύρισε η Αττική και οι κάτοικοι της, άλλοι μεν πνίγηκαν και άλλοι – όσοι πρόλαβαν – την εγκατέλειψαν. Οι άνθρωποι που επέζησαν λέγεται πως μετοίκησαν στην Αίγυπτο, της οποίας το πρώτο όνομα ήταν επίσης “Ωγυγία”, όπως της Αττικής και της Βοιωτίας.

Τούτο συνέβη επειδή ο Κηφισός ποταμός πλημμύρισε και έπνιξε την Αττική και την Βοιωτία [Παυσ. Βοιωτικά Ε’ 1 και Η’, Σχόλ. Απόλλων. Γ’1177 κ.α.] Λένε δε ότι τότε φάνηκε σημείο παράξενο στο δίσκο της Αφροδίτης, επειδή μεταβλήθηκε και η διάμετρος και το σχήμα και το χρώμα και η τροχιά της. Ο Freret νομίζει ότι το παράδοξο ουράνιο σώμα ήταν κάποιος κομήτης και όχι η Αφροδίτη, και μάλιστα στην διατριβή του τεκμηριώνει ότι ήταν εκείνος ο κομήτης που φάνηκε και το 1680 {Κάστωρ παρ’ Αυγουστίν. Πολ. Θ’ . θ’ Ιη’. Ή Υπομνήματ. Ακαδ.τόμ. Ι’ σελ. 357} και υποθέτουν ότι αυτός ο κομήτης πέρασε πολύ κοντά στη Γη, ή ότι μέρη τούτου χτύπησαν τη Γη και δημιούργησαν πελώριο παλιρροϊκό κύμα, το οποίο προξένησε ασύλληπτη καταστροφή. Πιθανολογούν δε ότι εξ αιτίας αυτής της φυσικής καταστροφής εξαφανίστηκε ο Προκατακλυσμιαίος Αιγιακός Πολιτισμός. Ο Κατακλυσμός του Ωγύγου χρονολογείται την Ογδόη Εποχή, δηλαδή πριν 25.000 περίπου χρόνια (25.000 χρόνια Προ Εποχής). 

Σύμφωνα με την Ελληνική Παράδοση ο κατακλυσμός του Ωγύγου έγινε όταν κυβερνήτης στο Αργος ήταν ο Φορωνέας, γιός του Ινάχου.

Ο Παυσανίας στα “Κορινθιακά” λέει ότι ο Φορωνέας θεωρείτο ως ένας εκ των προ-προϊστορικών Ελλήνων  ο οποίος συγκέντρωσε τους ανθρώπους σε κοινότητες ενώ μέχρι τότε έκαναν ημιάγρια ζωή. 

[...]λέγεται δὲ καὶ ὧδε λόγος: Φορωνέα ἐν τῇ γῇ ταύτῃ γενέσθαι πρῶτον, Ἴναχον δὲ οὐκ ἄνδρα ἀλλὰ τὸν ποταμὸν πατέρα εἶναι Φορωνεῖ: τοῦτον δὲ Ποσειδῶνι καὶ Ἥρᾳ δικάσαι περὶ τῆς χώρας, σὺν δὲ αὐτῷ Κηφισόν τε καὶ Ἀστερίωνα [καὶ τὸν Ἴναχον] ποταμόν: κρινάντων δὲ Ἥρας εἶναι τὴν γῆν, οὕτω σφίσιν ἀφανίσαι τὸ ὕδωρ Ποσειδῶνα. καὶ διὰ τοῦτο οὔτε Ἴναχος ὕδωρ οὔτε ἄλλος παρέχεται τῶν εἰρημένων ποταμῶν ὅτι μὴ ὕσαντος τοῦ θεοῦ: θέρους δὲ αὖά σφισίν ἐστι τὰ ῥεύματα πλὴν τῶν ἐν Λέρνῃ. Φορωνεὺς δὲ ὁ Ἰνάχου τοὺς ἀνθρώπους συνήγαγε πρῶτον ἐς κοινόν, σποράδας τέως καὶ ἐφ’ ἑαυτῶν ἑκάστοτε οἰκοῦντας: καὶ τὸ χωρίον ἐς ὃ πρῶτον ἠθροίσθησαν ἄστυ ὠνομάσθη Φορωνικόν. – Ελλάδος περιήγησις / Κορινθιακά.

Οι πληροφορίες που έχουν διασωθεί σχετικά με τον Ώγυγο και τον Φορωνέα προέρχονται από το Μυκηναϊκό Έπος “Φορωνίς” -το αρχαιότερο Ελληνικό Έπος- το οποίο δυστυχώς, δεν διεσώθη.
Ωγυγία ονομάζεται και η μυθική νήσος της Καλυψούς, οπότε έχουμε 3 μεγάλες περιοχές με το ίδιο όνομα! (Αίγυπτος, Αττική + Βοιωτία και νήσος της Καλυψούς)…
Σύμφωνα με τους ίδιους μύθους ο Ωγυγος ή Ωγύγης, ήταν ο θεμελιωτής των Αιγυπτιακών Θηβών ενώ αργότερα, ο Κάδμος προς τιμήν του ονόμασε τις πύλες των Ελληνικών Θηβών, Ογυγίας πύλας, και η Θήβα πήρε την επονομασία Ωγύγιαι.

[...] ἐξ Ἀκραιφνίου δὲ ἰόντι εὐθεῖαν ἐπὶ λίμνην τὴν Κηφισίδα–οἱ δὲ Κωπαί̈δα ὀνομάζουσι τὴν αὐτήν– πεδίον καλούμενόν ἐστιν Ἀθαμάντιον: οἰκῆσαι δὲ Ἀθάμαντα ἐν αὐτῷ φασιν. ἐς δὲ τὴν λίμνην ὅ τε ποταμὸς ὁ Κηφισὸς ἐκδίδωσιν ἀρχόμενος ἐκ Λιλαίας τῆς Φωκέων καὶ διαπλεύσαντί εἰσι Κῶπαι. κεῖνται δὲ αἱ Κῶπαι πόλισμα ἐπὶ τῇ λίμνῃ, τούτου δὲ καὶ Ὅμηρος ἐποιήσατο ἐν καταλόγῳ μνήμην: ἐνταῦθα Δήμητρος καὶ Διονύσου καὶ Σαράπιδός ἐστιν ἱερά. [2] λέγουσι δὲ οἱ Βοιωτοὶ καὶ πολίσματα ἄλλα πρὸς τῇ λίμνῃ ποτὲ Ἀθήνας καὶ Ἐλευσῖνα οἰκεῖσθαι, καὶ ὡς ὥρᾳ χειμῶνος ἐπικλύσασα ἠφάνισεν αὐτὰ ἡ λίμνη. οἱ μὲν δὴ ἰχθῦς οἱ ἐν τῇ Κηφισίδι οὐδέν τι διάφορον ἐς ἄλλους ἰχθῦς τοὺς λιμναίους ἔχουσιν: αἱ δὲ ἐγχέλεις αὐτόθι καὶ μεγέθει μέγισται καὶ ἐσθίειν εἰσὶν ἥδισται.Παυσανίας – Βοιωτικά

Ο Κατακλυσμός του Ωγύγου συνέβη κατά το 37ον έτος της βασιλείας του Ωγύγου . 

 Ο Ώγυγιος και πρώτος κατακλυσμός ” ο  οποίος συνέβη γύρω στο 15.000 π.Χ.-10.000 π.Χ.. Αρχαιολόγοι και γεωλόγοι αδυνατούν να ρίξουν φως και οι υποθέσεις των προγόνων (εκτείνονται από το 9500 π.χ. έως το 1796 π.χ.) δεν βοηθούν ιδιαίτερα στον χρονικό εντοπισμό του φαινομένου. Οι Ορφικοί σύγχρονοί μας υποστηρίζουν ότι ο κατακλυσμός έγινε το 11835 π.χ. βάσει αστρονομικών εξισώσεων οι οποίες προκύπτουν από τον Απολλώνιο ύμνο (στ.21). αυτός ο στίχος γράφει “μίξας χειμώνος θέρεός τ’ ίσον αμφοτέροισιν”,Ο Κατακλυσμός αυτός δημιούργησε τέτοια καταστροφή ώστε άφησε ένα μεγάλο ιστορικό κενό 189 ετών, μέχρι του Κέκροπος, ο οποίος εβασίλευσε πολύ βραδύτερον. Στην μετακατακλυσμική εποχή αγνοείται τι συνέβη στην Αττική. 
Ο Ωγύγος είχε γυναίκα την Θήβην θυγατέρα του Διός και εγέννησεν εξ αυτής τον Ελευσίνα και τις Πραξιδίκες. Μερικοί λέγουν και κάποιον Κάδμον, προς λύπην των φοινικιστών που τον θέλουν να κατάγεται από τους Γεφυραίους Φοίνικες, ενώ σε κάθε περίπτωση ήτο αναμφισβήτητα Ελλην . Πολύ πιθανόν ο Ωγύγος να ήτο και βασιλεύς της Βοιωτίας[Ευσελ. Χρονικ. Θεόφιλ. Εν Αυτολυκ.Γ’ 399] 
Ο Ελευσίν έκτισε την Ελευσίνα και έμεινε εκεί μετά τον κατακλυσμό. Όμως υπήρχε και άλλη κωμόπολη με το όνομα Ελευσίνα και Αθήναι στην Βοιωτία, πλησίον της Κωπαίδος λίμνης, τις οποίες έπνιξε η λίμνη όταν συνέβη μεγάλη πλημμύρα επί βασιλείας του Κέκροπος. Ο Πλάτων στους Νόμους του, υπολογίζει πως η πλημμύρα συνέβη 10.000 χρόνια πριν από την εποχή του. Επίσης, στον Κριτία, περιγράφει την πλημμύρα ως “την μεγαλύτερη όλων”. Διαφορετικές χρονολογίες έχουν προταθεί για τον κατακλυσμό, μερικές είναι: 2.136 π.Χ. (Βάρρων) και 1.796 π.Χ (Αφρικανός).

 

ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ – Ο ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΕΥΚΑΛΙΩΝΟΣ

«Ότι (από) Δευκαλίωνος και Πύρρας Έλλην, εκ του οποίου Ελλάς και Έλληνες». Ελλάνικος 1a,4,F.6a & Σχόλ. Απολλώνιο Ρόδιο 248.7. 

Υπήρχαν πολλοί κατακλυσμοί, όμως, το αναφέρει και ο Πλάτων στο διάλογο “Τίμαιος” (22CD και 23 Β).Στα κεφάλαια αυτά ο Πλάτων αναφέρει ένα μέρος της συζήτησης που είχε κάνει ο Σόλων με τους ιερείς της Αιγύπτου. Αναφέρουμε, τα συγκεκριμένα κεφάλαια(22ABCD, 23B):

” …Κάποτε που θέλησε ο Σόλων να τους παρασύρει (εννοεί: τους ιερείς της Αιγύπτου) να μιλήσουν για τα παλιά γεγονότα, άρχισε να τους διηγείται για όσα εδώ στην Αθήνα θεωρούνται αρχαιότατα. Για τον Φορωνέα, τον οποίο ονόμασαν πρώτο και για τη Νιόβη και για τα μετά τον κατακλυσμό. Διηγήθηκε επίσης για τον Δευκαλίωνα και την Πύρρα, πως διαβίωσαν μετά τον κατακλυσμό, και για τους απογόνους τους, και προσπάθησε να καθορίσει πόσα έτη παρήλθον από όσα έλεγε και να χρονολογήσει. Κάποιος από τους ιερείς πολύ ηλικιωμένος, του είπε τότε: …Πολλές καταστροφές ανθρώπων έχουν γίνει και θα γίνουν από πολλά αίτια, οι πλέον μεγαλύτερες από πυρκαγιές και κατακλυσμούς, και οι μικρότερες από αμέτρητα άλλα αίτια. Π.χ. η παράδοση που επικρατεί εις τη χώρα σας ότι δηλαδή κάποτε ο Φαέθων, ο γιος του Ηλίου, αφού έζευξε το άρμα του πατρός του, επειδή δεν είχε την ικανότητα να ακολουθήσει τον ίδιο με τον πατέρα του δρόμο, και πυρπόλησε ότι υπήρχε πάνω στη γη και ο ίδιος κτυπηθείς από κεραυνό εφονεύθη, αυτό λέγεται ως μύθος, ενώ η πραγματικότητα είναι η παράλλαξη (σημείωση: μεταβολή της κυκλικής κίνησης) των περιστρεφόμενων γύρω από τη γη ουρανίων σωμάτων που προκαλεί καταστροφή για πολλά χρόνια,  από τις πυρκαγιές, των όντων πάνω στη γη….”.

Και παρακάτω ο Αιγύπτιος ιερέας λέει στο Σόλωνα (23B): ” Όσα λοιπόν είπες προηγουμένως, Σόλων, για τις δικές σας  παραδόσεις περί γενεαλογιών, ελάχιστα διαφέρουν από παιδικά παραμύθια. Διότι εσείς ενθυμείσθε μόνο ένα κατακλυσμό της γης (σημείωση: τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα), ενώ έγιναν πολλοί πιο παλιά…..”

Όσα αναφέραμε δείχνουν το αρχέγονο ιστορικό βάθος των ελληνικών μύθων! Πρέπει δε να τονίσουμε ότι ο μύθος δεν είναι κατ’ ανάγκην παραμύθι αλλά οι αναφορές του έχουν έναν ενδεχόμενο ιστορικό πυρήνα! Ο μύθος συνήθως έχει δυο στόχους να διδάξει και να πληροφόρηση με κωδικοποιημένες εικόνες ή με υπερβολές και αλληγορίες όπως θα λέγαμε σήμερα. Το πόσες πληροφορίες έχουν χαθεί για το απώτατο παρελθόν των Ελλήνων και της μεσόγειου γενικότερα το δείχνει ο μύθος του Δευκαλίωνα . Διαβάστε παρακάτω και θα καταλάβετε!

«Έτσι έχει ο μύθος του Δευκαλίωνος. Αυτή η γενιά των ανθρώπων δεν είναι η πρώτη, αλλά της πρώτης εκείνης γενιάς οι άνθρωποι όλοι χάθηκαν, αυτοί δε γένος δεύτερο είναι του Δευκαλίωνος που το πλήθος της παντού αποίκησε. Περί δε εκείνων των (πρώτων) ανθρώπων αυτά μυθολογούνται, ότι μεγάλοι υβρισταί έγιναν και αθέμιτα έργα έπρατταν, ούτε όρκους τηρούσαν, ούτε ξένους φιλοξενούσαν, ούτε και ικέτες ανέχοντο, έτσι επήλθε σ’ αυτούς η μεγάλη συμφορά. Αυτή η ίδια η γη, πολύ ύδωρ ανέδυε, και βροχές μεγάλες έγιναν και οι ποταμοί τεραστίως διογκώθηκαν και η θάλασσα τόσο πολύ ανέβη, ώστε τα πάντα σκέπασε το νερό και έτσι χάθηκαν όλοι! Ο Δευκαλίων δε, ευσεβής και συνετός, μόνος των ανθρώπων απέμεινε για (να γεννήσει) την γενιά την δεύτερη. Η δε σωτηρία έτσι έγινε. Μεγάλη λάρνακα (κιβωτό) αυτός είχε και σ’ αυτήν επιβίβασε παιδιά[8] και γυναίκες. Κατέφθασαν δε και επιβιβάσθηκαν (στην κιβωτό επίσης) και χοίροι και ίπποι και λέοντες κατά γένη και όφεις και ακόμα όλα όσα την γη μοιράζονται, πάντα κατά ζεύγη. Ο δε (Δευκαλίων) τα δέχθηκε όλα, γιατί μεταξύ τους δεν εβλάπτοντο, διότι εκ Διός φιλία έγινε μεταξύ τους και σε μια λάρνακα πάντες έπλευσαν όσο το ύδωρ επικρατούσε. Αυτά ιστορούν οι Έλληνες περί Δευκαλίωνος» Λουκιανός «περί της συρίης θεού» 12.3 . 

Ένας από τους σημαντικότερους μύθους της Ελληνικής Μυθολογίας διαδραματίζεται λοιπόν στην περιοχή μας χιλιάδες χρόνια πριν. Ο Κατακλυσμός του Δευκαλίωνα είναι η αρχαία Ελληνική εκδοχή του κατακλυσμού που αναφέρεται σε παραδόσεις πολλών αρχαίων πολιτισμών . 

Κατά τον μύθο την εποχή που στη Φθία και τη Θεσσαλία βασίλευε ο Δευκαλίωνας ο Δίας αποφάσισε να καταστρέψει όλη την γενιά των ανθρώπων που ήταν διεφθαρμένη, με εξαίρεση τον δίκαιο βασιλέα και την γυναίκα του την Πύρρα. Τότε ο Τιτάνας Προμηθέας, ο αδελφός του Άτλαντα, συμβούλεψε το γιο του τον Δευκαλίωνα, να κατασκευάσει μια κιβωτό για να σωθεί. Ο Δευκαλίων κατασκεύασε την κιβωτό και έβαλε μέσα τα απαραίτητα εφόδια. Όταν άρχισε να βρέχει ασταμάτητα, κλείστηκε μέσα μαζί με τη γυναίκα του την Πύρρα, η οποία ήταν κόρη του Επιμηθέα (ο άλλος αδερφός του Άτλαντα) και της Πανδώρας. Ο Δίας έριξε πολλή βροχή χωρίς διακοπή. Το νερό γέμισε τα ποτάμια, αυτά φούσκωσαν, ξεχείλισαν και παρέσυραν ό,τι βρήκαν μπροστά τους, αγαθά και ψυχές. Οι πεδιάδες έγιναν λίμνες και οι πολιτείες βούλιαξαν και χάθηκαν κάτω από τα νερά. Στο τέλος μόνο μερικές βουνοκορφές φαίνονταν πάνω σε μια απέραντη θάλασσα. Η κιβωτός με τον Δευκαλίωνα και την Πύρρα έπλεε πάνω στα νερά εννιά μερόνυχτα. Ύστερα κάθισε στη κορφή του Παρνασσού ή όπως άλλοι έλεγαν, στην Όθρη ή στον Άθω ή στη Δωδώνη. Όταν η βροχή επιτέλους σταμάτησε και τα νερά αποτραβήχτηκαν, ο Δευκαλίων και η Πύρρα βγήκαν από την κιβωτό, και αφού ξαναπάτησαν τη γη , χωρίς να έχουν πάθει τίποτα, έκαναν θυσία στον Φύξιο Δία (προστάτη των φυγάδων) για  να τον ευχαριστήσουν για τη σωτηρία τους. Ο “θεός” δέχθηκε καλόκαρδα την προσφορά τους και έστειλε τον αγγελιοφόρο του Ερμή να τους πει να του ζητήσουν όποια χάρη θέλουν. Τότε ο Δευκαλίων και η Πύρρα ζήτησαν από το “θεό” ανθρώπους. Ο “θεός” δεν αρνήθηκε και σύμφωνα με τις οδηγίες του ο Δευκαλίων και η Πύρρα σκέπασαν τα πρόσωπά τους, προχωρούσαν, έπαιρναν λιθάρια από τη γη και τα έριχναν πίσω τους, χωρίς να γυρίσουν να κοιτάξουν. Όταν έπεφταν τα λιθάρια του Δευκαλίωνα, ή γη έβγαζε άντρες, όπου έπεφταν τα λιθάρια της Πύρρας η γη έβγαζε γυναίκες. Έτσι έγινε ένας νέος λαός από τα λιθάρια της γης, άσχετος με τους κατ’ αυτό απογόνους του Δευκαλίωνα και της Πύρρας. 

Από τη μυθολογία συμπεραίνουμε ότι ο Δευκαλίωνας. σαν γιος του Προμηθέα, αδελφού του Άτλαντα ήταν απ’ ευθείας απόγονος των Τιτάνων και Ατλάντων. Πολλοί ισχυρίζονται ότι ήταν πλοίαρχος των Ατλάντων και όταν έγινε κατακλυσμός βρέθηκε με το πλοίο του στα χωρικά ύδατα της Θεσσαλίας και γλίτωσε με τη φαμελιά του και το πλήρωμα του πλοίου – κιβωτού. Την ιστορία του τη μυθοποίησαν και καταγράφηκε σαν μυθικό πρόσωπο! Κι’ όμως οι γραφές τον θέλουν πρώτο βασιλιά της Θεσσαλίας και γεννήτορα – πατέρα του Έλληνα, από τον οποίο πήρε το όνομα η Ελλάδα και οι Έλληνες. Ο Δευκαλίων, λοιπόν, και οι δικοί του ήταν οι μόνοι που γλίτωσαν από τον τρομερό κατακλυσμό, σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία. Αλλά σε πιο κατακλυσμό αναφέρεται η Ελληνική μυθολογία; Μήπως στο παγκόσμιο κατακλυσμό που σύμφωνα με τον Πλάτωνα έγινε γύρω στο 9600 π.Χ. και βυθίσθηκε η Ατλαντίδα μέσα σε μια μέρα και νύχτα; Η ημερομηνία αυτή επιβεβαιώνεται και από τις παραδόσεις άλλων αρχαίων λαών. Ή μήπως υπήρχε και άλλος κατακλυσμός μικρότερος, γύρω στο 7000 π.Χ. ή ακόμα και στο 5000 π.Χ, όπως πολλοί μελετητές παραδέχονται, στον οποίο βυθίσθηκε και το υπόλοιπο τμήμα της Ατλαντίδος που επέζησε; Αν ισχύει η δεύτερη εκδοχή τότε αυτό σημαίνει ότι η Ατλαντίδα δεν καταποντίστηκε στα γρήγορα αλλά σταδιακά, και σ’ αυτό το σημείο ο Πλάτων σφάλει.

Λάας σημαίνει πέτρες (εξακολουθούμε να χρησιμοποιούμε την λέξη ως συνθετικό στη λέξη λατομείο) και από το μύθο που περιγράψαμε, αυτοί που γεννήθηκαν από τις πέτρες είναι ο λαός.

Ο Δευκαλίων και η Πύρρα απόκτησαν και δικά τους παιδιά, τον Έλληνα, τον Αμφικτύονα, την Πρωτογένεια, την Μελανθώ, τη Θυία (ή Αιθυία) και την Πανδώρα. Ο πρωτότοκος γιος τους ο Έλλην έγινε γενάρχης των Ελλήνων.

Μια ερμηνεία του μύθου, που μπορούμε να δώσουμε με βάση τους παλαιογεωγραφικούς χάρτες, είναι ότι οι προϊστορικοί κάτοικοι της τότε πεδιάδας του Σπερχειού (περιοχή που βρίσκεται σήμερα κάτω από την θάλασσα) αναγκάστηκαν λόγω της συνεχούς ανόδου της στάθμης της θάλασσας, να κατοικήσουν σε ψηλότερες περιοχές και οροπέδια, όπως στο οροπέδιο της Όθρυς όπου υπήρχε νερό από την λίμνη Ξυνιάδα, καθώς και ποτάμια όπως ο Ενιπέας. Εκεί δίπλα στον Ενιπέα σύμφωνα με κάποιες περιγραφές τοποθετείται η πόλη «Ελλάς» που ίδρυσε ο ’Ελλην.

Είναι αξιοσημείωτο ότι σύμφωνα με τους παλαιογεωγραφικούς τους χάρτες, στη θέση του Βόρειου Ευβοϊκού υπήρχε μια λίμνη, στις όχθες της οποίας, πολύ αργότερα ιδρύθηκε η σημερινή πόλη Λίμνη Ευβοίας και μάλιστα απέναντι από το βαθύτερο σημείο της λίμνης (προϊστορικοί συνοικισμοί έχουν βρεθεί στην περιοχή από το Α.Σάμσων).

 Ο Αμφικτύων, είπαν πως κυβέρνησε την Αθήνα μετά τον Κραναό. Ο ίδιος ο Δευκαλίων, λένε ότι έγινε ο βασιλιάς της Φθίας μιας περιοχής της Θεσσαλίας. Η Θεσσαλία αρχικά λεγόταν Πύρρα από το όνομα της βασίλισσας και γυναίκας του Δευκαλίωνα. Ο γενάρχης των Ελλήνων ο ‘Ελλην γέννησε με την Ορθηίδα τρεις γιους, τον Δώρο τον Ξούθο και τον Αίολο τους πρώτους αρχηγούς των Ελλήνων.

Ο Ξούθος βασίλεψε στη Πελοπόννησο και έκανε δύο γιους, τον Αχαιό και τον Ίωνα από τους οποίους οι Αχαιοί και οι Ίωνες πήραν τα ονόματα τους. Ο Αίολος βασίλεψε στη Θεσσαλία και οι κάτοικοι ονομάσθηκαν Αιολείς απ’ αυτόν. Ο Δώρος και οι άνθρωποι του που ονομάστηκαν Δωριείς, εγκαταστάθηκαν στις περιοχές ανατολικά του Παρνασσού.

Σίγουρα ο Κατακλυσμός που περιγράφεται στην Ελληνική μυθολογία είναι παγκόσμιο φαινόμενο. Αντίστοιχοι κατακλυσμοί περιγράφονται στις μυθολογίες και άλλων αρχαίων λαών. Γνωστοί κατακλυσμοί αυτής της περιόδου θεωρούνται:

ο κατακλυσμός του Νώε, – ο κατακλυσμός του Σιουσούρντα και – ο κατακλυσμός του Ουτναπιστίμ στη Μεσοποταμία, ή ακόμη πιο μακριά ο κατακλυσμός του Βιρακότσα στη Νότια Αμερική.

Στη Σκανδιναυική μυθολογία ο κατακλυσμός περιγράφεται ως τήξη και υποχώρηση των πάγων, δηλαδή ως νίκη των «Νότιου βασιλείου» (δηλαδή του θερμού) στην μάχη με το «Βόρειο βασίλειο» (του ψύχους), το οποίο και καταδίωξε στον μακρινό βορρά κ.λπ. 

 

ΔΑΡΔΑΝΟΣ – Ο ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΑΡΔΑΝΟΥ

Στην Ελληνική μυθολογία, ο Δάρδανος ήταν γιος του Δία και της Ηλέκτρας, θυγατέρας του Άτλαντος, και ιδρυτής της πόλεως Δαρδάνου στο Όρος Ίδα της Τρωάδος.

Ο Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς αναφέρει  ότι η πατρίδα του Δαρδάνου ήταν η Αρκαδία όπου ο Δάρδανος και ο μεγαλύτερος αδελφός του Ιασός (ή Ιασίων) κυβέρνησαν ως βασιλείς μετά τον Άτλαντα. Ο Δάρδανος παντρεύτηκε τη Χρυσή, θυγατέρα του γίγαντα Πάλλαντα, από την οποία απέκτησε δύο γιους: τον Ιδαίο και το Δείμα. Μετά από μία μεγάλη όμως πλημμύρα, οι επιζώντες, που ζούσαν στα βουνά που είχαν μετατραπεί σε νησιά, χωρίστηκαν σε δύο ομάδες: η πρώτη παρέμεινε με το Δείμα βασιλιά ενώ η άλλη έφυγε μακριά, καταλήγοντας τελικά στο νησί Σαμοθράκη. Εκεί ο Ιασός (Ιασίων) κεραυνοβολήθηκε από τον Δία όταν ερωτεύθηκε την θεά Δήμητρα στην προσπάθειά του να συνευρεθεί μαζί της. Ο Δάρδανος και ο λαός του βρήκαν τη γη φτωχή και οι περισσότεροι από αυτούς εγκαταστάθηκαν στην Ασία.

Ωστόσο μια άλλη καταγραφή αναφέρεται από τον Βιργίλιο στην Αινειάδα, ότι ο Αινείας σε ένα όνειρό του μαθαίνει από τους προγονικούς Πενάτες ότι ο “Δάρδανος και ο Πατέρας Ιάσιος” και οι Πενάτες οι ίδιοι προήλθαν από την Εσπερία που αργότερα ονομάστηκε Ιταλία.

Άλλες καταγραφές δεν αναφέρουν ούτε την Αρκαδία ούτε την Εσπερία, αν και αναφέρονται σε πλημμύρα και μιλούν για τον απόπλου του Δαρδάνου από τη Σαμοθράκη στην Τρωάδα.

Όλες οι καταγραφές συμφωνούν ότι ο Δάρδανος ήλθε στην Τρωάδα από τη Σαμοθράκη και εκεί τον καλωσόρισε ο βασιλιάς Τεύκρος γιος του ποταμού Σκαμάνδρου και της νύμφης Ιδαίας από τον οποίον η μεν Χώρα ονομάζονταν Τευκρίς, οι δε κάτοικοι Τεύκροι. Ο Τεύκρος υποδέχθηκε τον Δάρδανο φιλόφρονα και έδωσε σ΄ αυτόν σύζυγο, την κόρη του Βάττεια ή Βατέα από την οποία και απέκτησε δυό γιους τον Ίλον, (κατ΄ άλλο μύθο τον Τρώα), και τον Εριχθόνιο. (Ο Διονύσιος αναφέρει ότι η Χρύση, πρώτη γυναίκα του Δαρδάνου, είχε πεθάνει.) Ο Δάρδανος, μετά τον θάνατο του πεθερού του, γενόμενος βασιλιάς ονόμασε την χώρα Δαρδανία κτίζοντας και νέα ομώνυμη πόλη.

Ο Δάρδανος θεωρείται ο εισηγητής στη χώρα του της λατρείας της θεάς Αθηνάς, της οποίας και κατασκεύασε δύο αγάλματα εκ των οποίων το ένα ήταν το Παλλάδιο, καθώς επίσης, και υπό του ανεψιού του Κορύβα, που τον είχε ακολουθήσει από την Σαμοθράκη, τα μυστήρια των Καβείρων. Εκ του Δαρδάνου όλοι οι απόγονοί του βασιλείς της περιοχής οναμάσθηκαν Δαρδανίδες. Πρώτος κληρονόμος της βασιλείας του ήταν ο γιος του ο Εριχθόνιος της Δαρδανίας.

Κατά τον Διονύσιο τον Αλικαρνασσέα, ο Δάρδανος επίσης είχε ένα γιο που λεγόταν Ζάκυνθος από τη Βατέα και αυτός απετέλεσε τον πρώτο οικιστή του νησιού που αργότερα ονομάστηκε Ζάκυνθος. Το αρχαίο κάστρο της νήσου φέρει το όνομα Ψωφις,ισχυρής πόλης της Αρκαδίας,με πρώτο οικιστή τον Ερύμανθο που επίσης είναι πρόγονος του.

Ο Διονύσιος επίσης λέει ότι ο γιος του Δαρδάνου Ιδαίος έδωσε το όνομά του στα Ιδαία όρη, δηλαδή στο Όρος Ίδα, όπου ο Ιδαίος έκτισε ναό στη Μητέρα των Θεών (την Κυβέλη) και ίδρυσε μυστήρια και τελετές, που τηρούνταν ακόμη στη Φρυγία τα χρόνια του Διονύσου.

Κατ΄ άλλο επίσης μύθο ο Δάρδανος μετέβει στην Τροία από την Κρήτη και σε παραλλαγή αυτού ότι ο Τεύκρος μετέβει από την Κρήτη στη Τροία όπου διαδέχθηκε εκείνος τον Δάρδανο στη βασιλεία της Τροίας.

Σύμφωνα με τον Διονύσιο τον Αλικαρνασσέα, λοιπόν ο Δάρδανος έφυγε από την Αρκαδία για να ιδρύσει μία αποικία στο βορειοανατολικό Αιγαίο Πέλαγος. Όταν άρχισε ο κατακλυσμός του Δαρδάνου, το έδαφος πλημμύρισε και το βουνό στο οποίο κατέφυγε μαζί με την οικογένεια του για να επιβιώσει, δημιούργησε το νησί της Σαμοθράκης. Μετά το τέλος της πλημμύρας έφυγε από τη Σαμοθράκη και πήγε στη Μικρά Ασία. Φοβούμενος μία νέα πλημμύρα δεν έχτισε κάποια πόλη, αλλά περιφερόταν για τα επόμενο πενήντα χρόνια. Ο εγγονός του, ο Τρως, τελικά έχτισε μία πόλη, την Τροία ή οποία πήρε και το όνομα του

Για τον κατακλυσμό αυτό γνωρίζουμε ότι συνέβη μεγάλη πλημμύρα και σκέπασε τις πεδιάδες της Αρκαδίας και τα όρη δεν ήσαν ικανά να θρέψουν τους κατοίκους. Έτσι έμεινε εκεί μόνον ο Δίμας με μέρος των κατοίκων.

Ο Δάρδανος και Ιασίων με τους υπόλοιπους Αρκάδες πέρασαν στην Σαμοθράκη και έκτισαν ναό προς τους Θεούς. Επειδή δε η Σαμοθράκη δεν ήταν ικανή να τους θρέψει, διότι ήταν σχετικά άγονη, έμεινε εκεί μόνον ο Ιασίων με μερικούς άλλους, ο δε Δάρδανος πέρασε με τους υπολοίπους στην Ασία. Με αυτό συμφωνούν και οι γενεές, διότι ο Δάρδανος ήταν μίαν γενεά μεταγενέστερη του Πάλλαντος. Από το γένος του Δαρδάνου ως την γενεά του Έκτορος μεσολαβούν επτά γενεές. Άρα ο Δάρδανος πήγε πολύ προ του Τρωικού Πολέμου στην Ασία και είναι προπάτωρ των Τρώων, οι οποίοι ήσαν επίσης Έλληνες,. Ο Κατακλυσμός του Δαρδάνου συνέβη το 9.000 περίπου χρόνια Π. Ε 

Σύμφωνα με τον Διόδωρο Σικελιώτη, ο κατακλυσμός του Δάρδανου ήταν ο παλιότερος από όλους. Ο Διόδωρος μεταφέρει μια παράδοση των κατοίκων της Σαμοθράκης (έζησε τον 1ο μ.χ. αιώνα),  ενώ ο Δάρδανος ήταν μυθικός βασιλιάς της Αρκαδίας, που έζησε στα χρόνια μετά τον κατακλυσμό. Ο Διόδωρος δίνει μια περιγραφή του φαινομένου και συγκεκριμένα αναφέρει ότι τα νερά ήρθαν από του Εύξεινο Πόντο, υπερχειλίζοντας αρχικά τις Κυάνεες Πέτρες (Βόσπορος), προς την Προποντίδα και στη συνέχεια προς το βορειοανατολικό Αιγαίο. 

Οι περιγραφές του κατακλυσμού στην Σαμοθράκη έχουν πράγματι εξαιρετικό ενδιαφέρον: «Τώρα θα σας διηγηθώ την ιστορία των νησιών του Αιγαίου αρχίζοντας από  την Σαμοθράκη… Το νησί κατοικούσαν αυτόχθονες… λένε ότι στα αρχαία χρόνια ονομαζόταν Σαόννησος… Οι Σαμόθρακες διηγούνται ότι πριν από τους κατακλυσμούς που έγιναν σε άλλους λαούς συνέβη εκεί ένας άλλος μεγάλος κατακλυσμός στην διάρκεια του οποίου άνοιξε το στενό στις «Κυανές πέτρες» (οι μυθικές συμπληγάδες) και στην συνέχεια (άνοιξε) ο Ελλήσποντος. Γιατί η θάλασσα του Εύξεινου πόντου ήταν πρώτα λίμνη και φούσκωσε σε τέτοιο σημείο που από   την πίεση του ρεύματος ξεχύθηκαν με ορμή τα νερά στον Ελλήσποντο και κατέκλυσαν μεγάλο μέρος από  τα Ασιατικά παράλια και όχι και λίγη πεδινή έκταση της Σαμοθράκης μετατράπηκε σε θάλασσα. Και γι’; αυτόν τον λόγο στα μεταγενέστερα χρόνια μερικοί ψαράδες ανασύρουν με τα δίχτυα τους λίθινα κιονόκρανα, γιατί ακόμα και πόλεις κατακλύστηκαν απ’; τα νερά. Κι’ όσοι γλίτωσαν απ’ τον κατακλυσμό κατέφυγαν στα ψηλότερα μέρη του νησιού. Αλλά καθώς η θάλασσα ανέβαινε ολοένα και ψηλότερα, ευχήθηκαν στους θεούς του τόπου κι’; όταν σώθηκαν σε ανάμνηση του γεγονότος ύψωσαν πέτρινα σύνορα γύρω-γύρω απ’; το νησί κι’; έκτισαν βωμούς. Είναι φανερό λοιπόν ότι η Σαμοθράκη ήταν κατοικημένη πριν απ? τον κατακλυσμό» Διόδωρος Σικελιώτης ιστορική βιβλιοθήκη 5.47  

 

Τα αποτελέσματα της σύγχρονης επιστημονικής έρευνας (από το Πανεπιστήμιο Columbia των Η.Π.Α.) επιβεβαιώνουν την διήγηση.

Ο καθηγητής Γεωλογίας του πανεπιστημίου Αθηνών Ηλίας Μαριολάκος, έδειξε ότι αυτός κατακλυσμός, μπορεί να έχει συμβεί μόνο στο χρονικό διάστημα από 12.500 έως 14.500 χρόνια πριν από σήμερα.. Αυτό προκύπτει από τα χαρακτηριστικά των φυσικογεωγραφικών συστημάτων της περιοχής, σε συνδυασμό με τις κλιματολογικές συνθήκες που επικρατούσαν τότε, και με το πώς αυτές μεταβλήθηκαν.

Πριν 18.000 χρόνια υπήρχαν παγετώνες στο βόρειο ημισφαίριο της γης και η στάθμη της θάλασσας ήταν πολύ χαμηλότερα σε σχέση με τη σημερινή (125 έως 150 μέτρα χαμηλότερα). Τεράστιες ποσότητες νερού ήταν δεσμευμένες σε μορφή πάγου, σε παγετώνες ύψους 3 χιλιομέτρων. Πριν 18.000 χρόνια, όταν άρχισαν να λιώνουν οι πάγοι, ο Εύξεινος Πόντος, η Προποντίδα και το βορειοανατολικό Αιγαίο δεν επικοινωνούσαν μεταξύ τους, επειδή οι σημερινοί θαλάσσιοι δίαυλοι του Βοσπόρου και των Δαρδανελίων (Ελλήσποντος) ήταν τότε ξηρά. 

Τα μεγάλα ποτάμια της ΒΑ Ευρώπης και της δυτικής Ασίας, που εκβάλουν στον Εύξεινο Πόντο, τον τροφοδότησαν με το νερό των πάγων που έλιωναν στο βορρά, η στάθμη της θάλασσας στον Εύξεινο Πόντο (που ήταν τότε μια κλειστή λεκάνη με γλυκό νερό), ανέβηκε γρηγορότερα από την αντίστοιχη της παγκόσμιας θάλασσας, υπερχείλισε τον Βόσπορο και από την Προποντίδα μέσω των Δαρδανελίων έφθασε στο ΒΑ Αιγαίο.

Το ερώτημα είναι πως τα γνώριζε όλα αυτά ο Διόδωρος; Το πιθανότερο είναι ότι το φαινόμενο του κατακλυσμού έκανε τόσο μεγάλη εντύπωση στους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής, ώστε διατηρήθηκε η ανάμνησή του στην προφορική τους παράδοση (μύθο) για πάνω από δέκα χιλιάδες χρόνια!

Στην εικόνα πάνω δεξιά φαίνεται η κατάσταση που επικρατούσε στην παγωμένη Ευρώπη πριν 18000 χρόνια: η καμπύλη ε’-ε’ οριοθετεί τις περιοχές που ήταν καλυμμένες από τους παγετώνες, η Β-Β αντιστοιχεί στο τότε όριο δενδρώδους βλάστησης ενώ η Α-Α αντιστοιχεί στο σημερινό όριο των μόνιμα παγωμένων εδαφών.

 

Στις εικόνες με την άνοδο της στάθμης της θάλασσας, βλέπουμε την Νήσο Δήλο, ενωμένη με τα γειτονικά της νησιά. Η λέξη Δήλος σημαίνει αυτή «που φανερώνεται». Στη μυθολογία η Δήλος είναι το νησί που γέννησε η Λητώ τον Απόλλωνα. Βέβαια Δήλος μπορεί να σημαίνει και το γεγονός ότι ξεχώρισε από την γειτονική ξηρά λόγω της ανόδου της στάθμης της θάλασσας.

 

Με τον τρόπο αυτό συνδέονται οι μυθολογικές περιγραφές με τις φυσικο­γεωλογικές μεταβολές που συνέβησαν στο πρόσφατο γεωλογικό παρελθόν.

ΤΕΛΟΣ

ΜΙΑ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΘ ΗΛΕΙΑ ΜΑΡΙΟΛΑΚΟΥ ΤΟ 2004

Από το 14.500 (π.α.σ.) παρατηρήθηκε αύξηση της θερμοκρασίας με επακόλουθα:

Το απότομο λιώσιμο  των παγετώνων, είχε σαν αποτέλεσμα την απότομη υπερπλήρωση των εσωτερικών λιμνών. Τα νερά από τις λίμνες μέσω των  ποταμών έρεαν  προς την Αράλη, την Κασπία και τον Εύξεινο Πόντο (Μαύρη Θάλασσα).

Τα νερά εξαιτίας της υπερχείλισης από την Αράλη, άρχισαν να ρέουν προς την Κασπία και από κει προς τον Εύξεινο Πόντο μέσω του ποταμού Βόλγα και  Ντον. (Την περίοδο αυτή οι λίμνες είχαν πενταπλάσια επιφάνεια απ’ ότι σήμερα).Η Μαύρη Θάλασσα δεχόταν επί πλέον και τα νερά του Δούναβη και του Δνείστερου που προέρχονταν  από την τήξη των παγετώνων των Άλπεων και των Καρπαθίων.

Ο κατακλυσμός  του Νώε πρέπει να έγινε μεταξύ του 2.105 π.Χ. (4.105 π.α.σ) και του 3.305 π.Χ.

Ο κατακλυσμός που περιγράφεται από τον Διόδωρο τον Σικελιώτη πρέπει να έγινε μεταξύ 14.500 και 12.500 π.α.σ. δηλ ο  Κατακλυσμός του Δάρδανου πρέπει να έγινε τουλάχιστον 10.000 χρόνια πριν τον Κατακλυσμό του Νώε . 

ΤΕΛΟΣ 

ΜΙΑ ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ dr. ΛΙΒΙΟΥ ΓΙΟΣΑΝ ΤΟ 2009

Η ΧΡΟΝΟΛΟΓΗΣΗ ΣΥΜΠΙΠΤΕΙ ΑΛΛΑ Η ΠΛΗΜΜΥΡΙΔΑ ΑΡΧΙΣΕ ΑΠΟ ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΜΑΥΡΗ ΘΑΛΑΣΣΑ  

Ο Κατακλυσμός άρχισε στο Αιγαίο

Τα νερά πέρασαν τον Βόσπορο και η στάθμη της Μαύρης Θάλασσας αυξήθηκε κατά 10 μέτρα

  

Ο Κατακλυσμός του Νώε άρχισε από το Αιγαίο αλλά ήταν λιγότερο καταστροφικός απ΄ ό,τι εθεωρείτο μέχρι σήμερα, λένε στα «ΝΕΑ» Αμερικανοί επιστήμονες του φημισμένου ωκεανογραφικού ινστιτούτου Woods Ηole, που διαπίστωσαν με καινούργια έρευνά τους ότι νερά του ελληνικού Αρχιπελάγους κάλυψαν μια έκταση 2.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων στην παράκτια ζώνη της Μαύρης Θάλασσας, πριν από 9.500 χρόνια!

Ήταν μια εποχή γνωστή ως η Τελευταία Παγετώδης Περίοδος. Οι τεράστιοι όγκοι πάγου που είχαν καλύψει το Βόρειο Ημισφαίριο- άρα και την Ευρώπη- μέχρι και πριν από 11.000 χρόνια, άρχισαν σιγά σιγά να λειώνουν και η στάθμη της θάλασσας να ανεβαίνει. Η ακτογραμμή της Ελλάδας παρουσίαζε μικρές διαφορές σε σύγκριση με τη σημερινή μορφή της, όμως στα βορειοανατολικά τα… σύννεφα μιας δραματικής γεωλογικής αλλαγής είχαν αρχίσει να πυκνώνουν. Ο μεγάλος Κατακλυσμός που θα ακολουθούσε θα βύθιζε το επόμενο διάστημα μιαν απέραντη έκταση όπου υπήρχαν διάσπαρτοι νεολιθικοί οικισμοί, αναγκάζοντας έτσι τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν τις εστίες τους και να διαδώσουν έτσι- όπως θεωρείται- από στόμα σε στόμα την ιστορία του. 

«Ίσως ήταν ένας μεγάλος σεισμός ή η θραύση ενός φυσικού φράγματος στον Βόσπορο η αιτία που τα νερά “όρμησαν” στην κλειστή έως τότε Μαύρη Θάλασσα, με αποτέλεσμα μέσα σε λίγα μόλις χρόνια η στάθμη της να αυξηθεί έως και κατά 10 μέτρα», λέει στα «ΝΕΑ» ο δρ Λίβιου Γιοσάν- (Liviu Giosan Associate Scientist-Geology & Geophysics Woods Hole Oceanographic Institution http://www.whoi.edu/profile/lgiosan/ ) που είναι θαλάσσιος γεωλόγος στο αμερικανικό ινστιτούτο που εδρεύει στη Μασαχουσέτη. Ο κ. Γιοσάν έχει επισκεφθεί τη χώρα μας πολλές φορές και θεωρεί πως είναι το ωραιότερο μέρος του κόσμου. Τα τελευταία χρόνια μαζί με τους συνεργάτες του έχει επικεντρώσει τις έρευνές του στον μεγάλο Κατακλυσμό. Έτσι το 2007 η ομάδα του εγκαταστάθηκε στο Δέλτα του ποταμού Δούναβη, που εκβάλλει στη Μαύρη Θάλασσα, για να υπολογίσει τη διαφορά της στάθμης των υδάτων της, από το 10.000 π.Χ. μέχρι σήμερα.

 Έρευνα στο Δέλτα του Δούναβη

Οι εκβολές του Δούναβη θεωρούνται ως η ιδανικότερη θέση προκειμένου να αποσπάσουν αυτήν τη σημαντική πληροφορία. Όταν άρχισε ο Κατακλυσμός, οι εκβολές καλύφθηκαν από τη θάλασσα και με το πέρασμα του χρόνου ο ποταμός απέκτησε ένα… καινούργιο Δέλτα, το σημερινό, μερικά μέτρα ψηλότερα. Σκάβοντας λοιπόν στο σημείο αυτό για να βρουν τις αρχαίες εκβολές του Δούναβη, θα μπορούσαν ευκολότερα να προσδιορίσουν κατά πόσον αυξήθηκε η στάθμη των υδάτων στη Μαύρη Θάλασσα μετά τον Κατακλυσμό. 

«Η στάθμη της, όπως διαπιστώσαμε από την εξέταση των ιζημάτων που λάβαμε από τις εκβολές του Δούναβη, ήταν περίπου 30 μέτρα κάτω από τη σημερινή και όχι 70 ή 80 μέτρα όπως υποστήριζαν παλαιότερα άλλοι ειδικοί. Ο Κατακλυσμός άρχισε όταν η στάθμη των υδάτων του Αιγαίου έφθασε το ύψος των Στενών του Βοσπόρου και μέσα σε λίγα χρόνια “ξεχύθηκαν” στη Μαύρη Θάλασσα. Αυτό σημαίνει ότι για κάθε χρόνο που ο Κατακλυσμός βρισκόταν σε εξέλιξη, καλύπτονταν από τα νερά του Αιγαίου- μέσω της Θάλασσας του Μαρμαρά- μερικές δεκάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα ενδοχώρας στην περιοχή της της Μαύρης Θάλασσας». 
Οι Αμερικανοί ειδικοί του ωκεανογραφικού ινστιτούτου Woods Ηole, που δημοσίευσαν τα αποτελέσματα των ερευνών τους στο τεύχος Ιανουαρίου της επιστημονικής επιθεώρησης «Quaternary Science Reviews», έσκαψαν τις εκβολές του Δούναβη σε βάθος 42 μέτρων, λαμβάνοντας δείγματα ιζημάτων από διάφορα στρώματα του υπεδάφους. Η μεγαλύτερη ήταν να χρησιμοποιήσουν ως οδηγό την ηλικία των ιζημάτων για να μπορέσουν να εξακριβώσουν πότε ακριβώς το Δέλτα του Δούναβη σκεπάστηκε και αυτό από τα νερά του Αρχιπελάγους. 
Κανονικά θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τη μέθοδο του ραδιενεργού άνθρακα για να προσδιορίσουν την ηλικία απολιθωμένων οργανισμών όπως τα οστρακοειδή, τα δίθυρα μαλάκια ή οι κοχλίες. Όμως σε μια περιοχή με έντονη κυματική δράση θα υπήρχε το ενδεχόμενο παλαιότερα απολιθώματα να μεταφερθούν σε πρόσφατης ηλικίας στρώματα, με αποτέλεσμα οι ειδικοί να έχουν μια διαστρεβλωμένη εικόνα της πραγματικότητας. 
Για τον λόγο αυτόν, οι επιστήμονες κατέφυγαν σε μια τεχνική που λέγεται «Φασματογραφία μαζών με χρήση επιταχυντών» και κατάφεραν να «ανασυνθέσουν» την εικόνα των εκβολών του Δούναβη πριν από τον Κατακλυσμό. Έτσι, διαπίστωσαν ότι ο μεγάλος αυτός ποταμός εξέβαλλε στη Μαύρη Θάλασσα όταν η στάθμη της βρισκόταν 30 μέτρα χαμηλότερα από τη σημερινή και ο υδάτινος όγκος που προστέθηκε κάλυψε μια έκταση 2.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων. 

ΤΕΛΟΣ

ΕΝΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΠΟΥ ΙΣΩΣ ΘΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΞΑΓΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ , ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΔΙΚΗ ΑΥΞΗΣΗ ΤΗΣ ΣΤΑΘΜΗΣ ΚΑΙ ΠΛΗΜΜΥΡΙΔΑΣ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ  ΠΙΕΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΣΤΑΘΜΗ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΒΟΡΑ ΑΝΑΓΚΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥΣ ΠΟΥ ΖΟΥΣΑΝ ΕΔΩ ΝΑ ΜΕΤΑΚΟΜΙΖΟΥΝ ΒΟΡΕΙΟΤΕΡΑ ,ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΠΛΗΘΥΣΜΟΙ ΠΟΥ ΜΕΤΑΚΙΝΗΘΗΚΑΝ ,ΟΣΟΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ, ΜΕΤΕΦΕΡΑΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ, ΕΚΠΟΛΙΤΙΖΟΝΤΑΣ Ή ΕΣΤΩ ΕΜΠΛΟΥΤΙΣΑΝ ΤΟΥΣ ΝΤΟΠΙΟΥΣ ΒΟΡΕΙΟΥΣ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥΣ ,ΕΠΙΣΗΣ ΑΦΗΣΑΝ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΕΣ ΑΥΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΝΗΜΕΣ ΓΙ Α ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ ΕΔΑΦΗ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΚΟΥΒΑΛΟΥΣΑΝ ,ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΑΥΤΩΝ .ΟΙ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ ΛΟΙΠΟΝ ΠΟΥ ΣΥΝΕΒΗΣΑΝ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΑΥΤΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΟΡΑ ΠΡΟΣ ΝΟΤΟ ΣΤΑ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΑΤΡΙΑ ΠΑΡΑ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ.  (πηγή)

 Ὅπως, ἴσως, καταλάβατε, ὁ κατακλυσμός τοῦ Νῶε, μᾶλλον, δέν ὑπῆρξε ποτέ. Δυσκολεύονται νά ἀποδείξουν κάτι τέτοιο οἱ ἐπιστήμονες. Ἔτσι παραδέχονται ὅτι ἦταν τοπικός! 

Μινώταυρος
http://filonoi.gr/m-peri-ton-kataklusmon-tou-kosmou/

ΠΗΓΗ: Περί τῶν κατακλυσμῶν τοῦ κόσμου http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2012/08/blog-post_1186.html#ixzz22tpkRUkh