Η μεγάλη και σοβαρή αδυναμία της εξουσίας ανέκαθεν, ήταν να κατανοήσει την πολύτιμη και βαθιά λυτρωτική επίδραση της τέχνης στη ζωή του ανθρώπου.
Πολύτιμη, όχι φυσικά γιατί ο άνθρωπος που έρχεται σε επαφή με την τέχνη μετατρέπεται αυτομάτως και σε καλλιτέχνη, όχι.
Καλλιτέχνης άλλωστε δεν γίνεσαι, καλλιεργημένος άνθρωπος όμως γίνεσαι και τον κύριο ρόλο εδώ, σε συλλογικό επίπεδο, τον έχει το σχολείο και γενικά η εκπαίδευση.
Πολύτιμη η τέχνη, γιατί αυτή είναι που μπορεί να εξευγενίζει, να πλουτίζει και να ομορφαίνει τον άνθρωπο που με την σειρά του καθρεφτίζει την ωραιότητα και την ευγένεια του αυτή σε όλα τα πεδία της ζωής.
Λυτρωτική η τέχνη, γιατί αυτή και μόνο αυτή μαζί με τον έρωτα, μπορούν να κοιτάζουν κατάματα τον θάνατο και να τον ξεγελάνε. Αντίθετα, η στέρηση της επαφής αυτής καφρεφτίζει καταστροφικά μέσα στη ζωή μας, πράγμα που πολύ εύκολα μπορεί κανείς να διαπιστώσει κοιτώντας τριγύρω τα σπίτια μας, τους δρόμους μας, τις πόλεις μας, τους τρόπους μας, τον λόγο μας που ολοένα και φτωχαίνουν μέσα στην απανθρωπιά και την χυδαία κλίμακα.
Προσωπικά, δεν βλέπω πρόθεση της εξουσίας, αλλά κάτι πολύ χειρότερο, άγνοια βαθιά και ολική ανικανότητα κατανόησης της μη υλικής αξίας.
Όταν φυσικά κάποιος οικοδομεί συστηματικά μια κοινωνία επάνω σε διαγράμματα, ποσοστά, γκάλοπ, τεχνικές αναλύσεις και διαχειρίζεται με όρους αγοράς και ηθική μάρκετινγκ ένα από τα ιερότερα αγαθά της ζωής, την παιδεία, έρχεται αργά η γρήγορα η στιγμή που θερίζει θύελλες αμορφωσιάς, ασχετοσύνης και ασχήμιας. Αυτή όμως ήταν πάντα και θα είναι η κουλτούρα του τεχνοκράτη, βαθιά αντιερωτική και αντιποιητική.
Ας μην λησμονούμε όμως. Αυτός ο τόπος, αυτό το πέτρινο ακρωτήρι στη Μεσόγειο που δεν έχει άλλο αγαθό παρά τον αγώνα του λαού, τη θάλασσα, και το φως του ήλιου, όπως μας λέει κι ο μεγάλος μας Σεφέρης, γέννησε και θα συνεχίσει να γεννάει τους δικούς του μεγάλους και σπουδαίους, μακριά και έξω από τα κλειστά και σκοτεινά τείχη της κάθε τυφλής, μικρής και ασήμαντης εξουσίας.
Ένας λοιπόν από αυτούς, ένας από τους δικούς μας μεγάλους, ο σπουδαίος Κάρολος Κουν είπε κάποτε. «Η Τέχνη είναι μεγάλη. Θα την πλησιάσουμε με ευλάβεια και σεβασμό. Δεν έχουμε το δικαίωμα να την κατεβάζουμε στο ανάστημά μας»...
Painting
Painting
Pablo Picasso «Child with a Dove» Oil on canvas, 1901
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.