ΣΥΧΝΕΣ ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΟΠΝΕΥΜΟΝΙΚΗΣ ΑΝΑΖΩΟΓΟΝΝΗΣΗΣ - ΤΡΑΧΗΛΟΣ (Μέρος Πρώτο)

Επιμέλεια Κειμένου
Παναγιώτης Σπανός
Διασώστης ΕΚΑΒ Ρόδου

ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ 

Οι προσπάθειες αναζωογόνησης απαιτούν επεμβατικούς ιατρογενείς χειρισμούς σχετικά με τον ασθενή.

Μέτρα ανάνηψης, όπως οι εξωτερικές καρδιακές μαλάξεις, η εξωτερική απινίδωση, η διασωλήνωση και ο καθετηριασμός περιφερικών και κεντρικών φλεβών για τη χορήγηση φαρμάκων έχουν εφαρμοστεί για μεγάλο χρονικό διάστημα σε ασθενείς με καρδιοαναπνευστική ανακοπή και αβέβαια σημεία θανάτου μέχρι να επιτευχθεί επαρκής αυτόματη κυκλοφορία ή μέχρι να διαπιστωθεί ο θάνατος του ασθενούς.

Από τη μία πλευρά, τα μέτρα αυτά είναι απαραίτητα για την επιβίωση, αλλά από την άλλη πλευρά μπορεί να βλάψουν τον ασθενή και έτσι εμπεριέχουν έναν σημαντικό κίνδυνο, τόσο με ιατρική όσο και με ιατροδικαστική σημασία, για τον ασθενή και το γιατρό.

Οι ιατροδικαστές συχνά παρατηρούν κατά τη νεκροτομή διάφορα είδη τραυματισμών που σχετίζονται με την ΚΑΡΠΑ και θα πρέπει να είναι σε θέση να διακρίνουν μεταξύ των τραυματισμών που συνδέονται με ΚΑΡΠΑ και εκείνων που προκαλούνται από άλλους παράγοντες, όπως επιθέσεις και ατυχήματα.

Ακόμη και ασήμαντοι τραυματισμοί μπορεί να είναι σημαντικοί για τους ιατροδικαστές. Δημοσιευμένες μελέτες για τις συχνότητες των τραυματισμών από αναζωογόνηση κυμαίνονται από 21% έως και πάνω από 65%.


Οι τραυματισμοί μετά από ΚΑΡΠΑ διακρίνονται σε συχνούς και σπάνιους. Οι παράγοντες που επηρεάζουν τη βαρύτητα αυτών των τραυματισμών είναι η διάρκεια και η ένταση των χειρισμών ανάνηψης, το φύλο και η ηλικία του ασθενούς, καθώς και η λήψη αντιπηκτικής φαρμακευτικής αγωγής.


Συχνές επιπλοκές 

Τράχηλος 

Οι αεραγωγοί επηρεάζονται συχνά ιατρογενώς κατά τη διάρκεια της ανάνηψης από την υπερέκταση της κεφαλής κατά την εκτέλεση της τεχνητής αναπνοής, καθώς και από την ενδοτραχειακή διασωλήνωση.

Συχνή συνέπεια των προσπαθειών ανάνηψης (9,2%) είναι η οπισθοφαρυγγική αιμορραγία.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ