ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΣΤΡΙΚΟ ΚΟΣΜΟ – ΠΟΥ ΠΑΜΕ ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΙΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΩΣ ΖΟΥΜΕ ΕΚΕΙ – ΤΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ

Για να καταλάβουμε καλύτερα τι είναι τα αστρικά όντα, ας κατανοήσουμε πρώτα τι είμαστε εμείς. Όταν ο Θεός μάς δημιούργησε υπήρχαμε αρχικά μόνο ως συνειδητότητα. Ήμαστε μια δημιουργία του νου Του. Δεν είναι αλήθεια ότι, όποτε δημιουργείτε κάτι νέο, το αρχικό βήμα είναι να οραματίζεστε ένα πρότυπό του στον νου σας? Μετά μαζεύετε τα υλικά και τελικά κατασκευάζετε τη χειροπιαστή εικόνα της ιδέας σας. Με τον ίδιο τρόπο, εμείς και τα πάντα στη δημιουργία είμαστε τρισυπόστατοι: νοητικοί (η ιδέα), αστρικοί (το κατασκευαστικό υλικό) και σωματικοί (το χονδροειδές τελικό προϊόν).

Ακόμα κι όταν το υλικό σώμα καταρρέει, θέλετε να κρατηθείτε απ’ αυτό, μέχρι που στο τέλος ο Κύριος λέει: «Έλα, βγες από κει!». Μετά βγαίνετε από τη φθαρμένη υλική μορφή και βλέπετε ότι είστε εγκλωβισμένοι σ’ ένα φωτεινό σώμα, ένα αστρικό σώμα από φως και ενέργεια. Χαίρεστε που ανακαλύπτετε ότι μπορείτε να ακούτε, να βλέπετε, να αγγίζετε. Και που η νέα σας μορφή δεν έχει κόκαλα που σπάνε ούτε σάρκα που τραυματίζεται.

Υπάρχουν πολλά επίπεδα ή σφαίρες στον αστρικό κόσμο που αποτελούν τον παράδεισο ή την κόλαση της μετά θάνατον ζωής. Η καλή συμπεριφορά ενός ανθρώπου ενόσω βρίσκεται στη γη τον έλκει σε μια από τις ανώτερες σφαίρες φωτός, γαλήνης και χαράς. Οι φαύλες πράξεις κάνουν κάποιον να έλκεται σε μια κατώτερη, σκοτεινή σφαίρα όπου οι εμπειρίες του μπορεί να είναι όμοιες με διαβολικούς εφιάλτες. Ο άνθρωπος παραμένει στον αστρικό κόσμο για κάποιο καρμικά προκαθορισμένο χρόνο και μετά ξαναγεννιέται στη γη σε υλική μορφή.

Στον κόσμο των ονείρων μπορούμε να ακούμε, να μυρίζουμε, να γευόμαστε, να αγγίζουμε και να βλέπουμε μέσω της ΔΥΝΑΜΗΣ που υπάρχει στις πέντε αισθήσεις. Και στον αστρικό κόσμο, ακόμα και χωρίς τα υλικά όργανα, τα αυτιά, τα μάτια, τη μύτη, τη γλώσσα και το δέρμα, εξακολουθούμε να έχουμε τη δύναμη και των πέντε αισθητήριων αντιλήψεων. Το αστρικό σώμα δεν έχει βάρος και ταξιδεύει όπως ταξιδεύει το φως. Το αστρικό σας σώμα είναι πολύ πιο ελεύθερο από τους συμπαντικούς περιορισμούς που δένουν τόσο ισχυρά την υλική μορφή.

Όπως ένας άνθρωπος μπορεί να κοιμάται λίγες ώρες ή τρεις ώρες ή δώδεκα ώρες ή μπορεί να υποφέρει από την ασθένεια της υπνηλίας, έτσι μερικές ψυχές μετά τον θάνατο παραμένουν στην κατάσταση του ασυνείδητου ύπνου για μικρό ή για μεγάλο χρονικό διάστημα σύμφωνα με το κάρμα τους στη γήινη ζωή. Οι ψυχές με καλό κάρμα μπορούν να είναι ξύπνιες στην αστρική χώρα μετά τον ύπνο του θανάτου. Εκείνοι που είχαν πολλές αρετές απολαμβάνουν τα αποτελέσματα του καλού κάρμα τους σε παραδείσιους αστρικούς πλανήτες όπου δεν υπάρχουν οι περιορισμοί της γήινης ζωής. Οι περισσότερες ψυχές, που δεν είναι απόλυτα ενάρετες ούτε απόλυτα φαύλες, αφού κοιμηθούν τον ύπνο του γαλήνιου ασυνείδητου θανάτου, με περιστασιακές εμπειρίες αστρικής εγρήγορσης, ξυπνούν μέσα στη μήτρα της νέας γήινης μητέρας τους.

Όταν πεθαίνετε το υλικό σας σώμα αποσυντίθεται αλλά τα στοιχεία του αστρικού σας σώματος παραμένουν άθικτα. Πού λοιπόν βρίσκονται όλες οι ψυχές που άφησαν αυτή τη γη? Περιφέρονται στον αιθέρα. «Αυτό είναι αδύνατον», λέτε. Ας κάνουμε μια σύγκριση. Αν ένας πρωτόγονος άνθρωπος ερχόταν εδώ και του έλεγα ότι υπάρχει μουσική που μπορεί να ακουστεί στον αιθέρα, θα γελούσε μαζί μου ή ίσως να φοβόταν. Αν όμως τότε έφερνα ένα ραδιόφωνο και το συντόνιζα με ένα σταθμό όπου παιζόταν μουσική, δεν θα μπορούσε πλέον να αρνηθεί την αλήθεια της δήλωσής μου. Θα μπορούσα παρόμοια να σας δείξω αμέσως τώρα ότι αστρικά όντα περιπλανώνται στον αιθέρα και δεν θα μπορούσατε να το αρνηθείτε. Ο αστρικός κόσμος είναι εδώ, ακριβώς πίσω από τη χονδροειδή δόνηση του υλικού σύμπαντος.

Αν βλέπατε το πλήθος των αστρικών όντων που είναι γύρω σας στον αιθέρα αυτή τη στιγμή, πολλοί από σας θα φοβόσασταν. Και κάποιοι από σας θα προσπαθούσατε να αναζητήσετε ανάμεσά τους τους αγαπημένους σας που άφησαν τη γη. Αν αυτοσυγκεντρωθείτε βαθιά στο πνευματικό μάτι μπορείτε να δείτε με την εσωτερική όραση αυτόν τον φωτεινό κόσμο στον οποίο ζουν όλες οι ψυχές που έχουν πάει στο αστρικό επίπεδο. Βλέπω πολλά αστρικά όντα που άφησαν το υλικό πεδίο αλλά είναι δεν μπορούν να με δουν. Δεν κάνω τον εαυτό μου ορατό σ’ αυτά αλλά μπορώ να τα δω αν το επιθυμώ.
(Οι μεγάλοι Δάσκαλοι φροντίζουν τους μαθητές τους στο αστρικό και αιτιατό πεδίο, καθώς και στη γη. Τέτοιοι δάσκαλοι μπορούν και πράγματι υλοποιούνται σε φυσική ή αστρική μορφή σε ανταπόκριση του ψυχικού καλέσματος ενός αληθινού πιστού, αλλά κατά τη δική τους σοφή διάκριση. Βρίσκουμε ένα παράδειγμα κατά το οποίο ο Λαχίρι Μαχασάγια κάλεσε τον Μπάμπατζι να εμφανιστεί μπροστά σε πιστούς που αμφέβαλλαν, όπως περιγράφεται στην Αυτοβιογραφία Ενός Γιόγκι, κεφάλαιο 34.)

Επομένως δεν απελευθερωνόμαστε πλήρως κατά τον θάνατο όταν φεύγουμε από την υλική μορφή. Οι ψυχές μας εξακολουθούν να είναι εγκλωβισμένες στο λεπτοφυές αστρικό και το ιδεατό σώμα. Μόνον όταν ο άνθρωπος φοράει μια υλική μορφή γίνεται ορατό ον σ’ αυτόν τον κόσμο. Μετά τον θάνατο του υλικού του σώματος, παραμένει στην αστρική μορφή ως «φάντασμα», ένα νοήμον, αόρατο ον με ουσιαστικά την ίδια νοοτροπία και χαρακτηριστικά που είχε στη γη. Οι κάτοικοι των αστρικών βασιλείων μπορούν φυσικά να δουν ο ένας τον άλλον στα φωτεινά τους σώματα. Τα αστρικά όντα όμως συνήθως δεν είναι ορατά σε μας στη γη εκτός αν γνωρίζουμε πώς να αντιλαμβανόμαστε τον αστρικό κόσμο μέσω του αστρικού ματιού. Όταν οι ψυχές πετούν το αστρικό σώμα και μπαίνουν στη νοητική μορφή στον αιτιατό κόσμο εξακολουθούν να υπάρχουν και γίνονται αληθινά ορατά, όπως και οι ιδέες είναι ορατές.

Όταν οι ψυχές είναι ελεύθερες από φυσικές επιθυμίες δεν χρειάζεται πλέον να ενσαρκώνονται στη γη. Τέτοιες ψυχές τότε μεταναστεύουν ανάμεσα στον αστρικό κόσμο και στον αιτιατό «παράδεισο» και ενσαρκώνονται στον αστρικό μέχρι που να επιτευχθεί πνευματική ελευθερία και από αυτήν την κατάσταση. Όταν όλες οι αιτιατές επιθυμίες υπερνικηθούν, γίνεται κάποιος μια απελευθερωμένη ή ελεύθερη ψυχή.
Αν μια ψυχή που έφυγε έχει ανεκπλήρωτες επιθυμίες που δημιουργήθηκαν όταν ήταν στο γήινο επίπεδο, συνεχίζει να νιώθει στο αστρικό αυτές τις επιθυμίες και την ευχή να εκφραστεί μέσω ενός υλικού σώματος. Κι έτσι αυτή η ψυχή στο αστρικό της όχημα έλκεται πάλι σ’ ένα κύτταρο ενωμένου ωαρίου και σπερματοζωαρίου και βρίσκεται ξανά σε μια υλική μορφή.

Δεν είναι συνετό να αποδίδετε στον εαυτό σας μόνιμα κανένα ελάττωμα του σώματός σας. Ας υποθέσουμε ότι χάσατε ένα χέρι σ’ αυτή τη ζωή και η σκέψη αυτής της απώλειας επιδρά τόσο πολύ στη συνειδητότητά σας που σκέφτεστε ότι ποτέ πια δεν θα ξαναχρησιμοποιήσετε το χέρι αυτό. Όταν ξαναγεννηθείτε την επόμενη φορά, φέρνετε μαζί σας τη συνειδητότητα του χεριού που λείπει. Κι αν αυτή η αρνητική σκέψη είναι αρκετά δυνατή, μπορεί να εμποδίσει τη δημιουργική δράση της νοήμονος δύναμης της ζωής που αναπτύσσει τα χέρια στο νέο σώμα σας. Γι’ αυτό δεν πρέπει να ταυτίζετε τον εαυτό σας με τα μειονεκτήματα της υλικής σας μορφής. Δεν ανήκουν σ’ εσάς γιατί είστε η αγνή, τέλεια εικόνα του Θεού – η ψυχή.

Φοβόμαστε τον θάνατο εξαιτίας του πόνου και εξαιτίας της σκέψης ότι μπορεί να αφανιστούμε. Αυτή η ιδέα είναι εσφαλμένη. «Αυτή η ψυχή στην ουσία της, μια αντανάκλαση του Πνεύματος, ποτέ δεν υφίσταται επιθανάτια αγωνία ή τον πόνο της γέννας. Ούτε, έχοντας γνωρίσει μια φορά την ύπαρξη, μπορεί να γίνει ποτέ μη υπάρχουσα. Αυτή η ψυχή ποτέ δεν γεννήθηκε. Ζει παντοτινά, ανέγγιχτη από τη μαγεία της μεταβολής της μάγια. Η ψυχή είναι αμετάβλητη σε όλους τους κύκλους της αποσύνθεσης του σώματος» (Μπάγκαβαντ Γκίτα ΙΙ:20). 

– Παραμαχάσα Γιογκανάντα

Παραμαχάνσα Γιογκανάντα, SRF, η γνήσια επιστήμη Κρίγια-Ράτζα Γιόγκα Ελλάδα

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ