Διαπιστώσεις εν καιρώ

- Και να πού φτάσαμε ως εδώ, τι έχεις να πεις; τι έδειξε ο χρόνος;

- Τίποτα καινούργιο, επιβεβαίωσε απλώς τα παλιά. Ο χρόνος έδειξε πως κορυφαίας σημασίας γεγονός παραμένει η σχέση με τον εαυτό μας. Τίποτα καινούργιο, από καταβολής κόσμου τα πράγματα στον άνθρωπο ισχύουν από βάθος και ρίζα θεού πάντα. Πήγαν καλύτερα τα πράγματα και ήρθαν περισσότερα καλά στη ζωή όταν κατάφερα να εκτιμήσω αυτά που έχω.

- Πως το κατάφερες αυτό, δεν σε δέρνει εσένα η αχαριστία;

- Ξέρεις, νόμιζα ήθελα να γίνω πλούσιος, αυτό συνέβαινε όσο είχα φτωχό συναίσθημα, όμως μια μέρα συνειδητοποίησα πως είμαι ήδη πλούσιος, και δεν ήμουν μόνο πλούσιος εσωτερικά αλλά και εξωτερικά, μέτρησα όσα είχα και μου περίσσευαν πολλά. Για ένα ον, για μια ύπαρξη, είχα πολλά.

Ξέρεις, εκτιμούμε όσα έχουμε σε κάτι παράξενες ανύποπτες στιγμές, όμως το κάνουμε καθολικά, ριζικά. Μια μέρα έχασα το λεωφορείο κι έκανε κρύο, γύρισα σπίτι καταβεβλημένος και κουκουλώθηκα κάτω από αφράτες κουβέρτες, μια ευγνωμοσύνη με κυρίευσε τότε, ένα δέος σιωπηλό, κοίτα, σκέφτηκα, έχω κουβέρτες, κρεβάτι και μια ζεστή γωνιά, δόξασα γι' αυτά τον Κύριο, την άλλη μέρα ήρθαν περισσότερα.

Μια άλλη μέρα, πρόσφατη αυτή, έξω χιόνιζε, τόσο δίπλα μου, τόσο κοντά μου, αλλά ήμουν μέσα από το παράθυρο και στη ζέστη, και έβλεπα τα πουλιά, και μερικά σκυλιά, έξω από το παράθυρο και στο κρύο, το ίδιο αίσθημα με έφτασε πάλι, αν όλα αυτά δεν ήταν δώρα και αγάπη θεού για εμένα τότε τι ήταν;

Έχει μεγάλη σημασία να στρέφεσαι προς τα μέσα με εκτίμηση όσων έχεις και να τα αναγνωρίζεις. Είπα τη σωστή λέξη, 'Αναγνώριση', γιατί αν δεν τα αναγνωρίζεις ούτε τα έχεις ούτε τα χαίρεσαι. Σκέψου το σαν το παιδί σου, το παιδί σου είναι παιδί σου επειδή το αναγνωρίζεις, αν δεν τον αναγνώριζες δεν είναι παιδί σου, ξένο είναι, τι να σου δώσει το ξένο; ξενιτιά.

Ξέρεις, κάποτε βλέπω τον εαυτό μου από ψηλά, δεν ξέρω πως γίνεται αυτό, όμως είμαι ξαπλωμένος στο κρεβάτι και με βλέπω από ψηλά, έναν άνθρωπο, εμένα, ξαπλωμένο στο κρεβάτι. Γίνεται αυτό. Σίγουρα χρειάζεται κάποια πνευματική ελευθερία για να γίνει αλλά γίνεται. Κι είναι τότε ένας άνθρωπος ξαπλωμένος στο κρεβάτι, κι ο άλλος που τον κοιτάζει από ψηλά, είναι σαν θεός που έρχεται σε αυτόν, κι ενώ είναι από την ψυχή και το αίσθημα εκείνου που είναι ξαπλωμένου στο κρεβάτι το αίσθημα που από ψηλά τον βλέπει... τον βλέπει από ψηλά και από έξω σαν καθαρός παρατηρητής. Και τότε, εκείνος που είναι ψηλά και έξω αγαπάει εκείνον τον ταλαίπωρο τον ξαπλωμένο στο κρεβάτι, τον καταλαβαίνει, τον αισθάνεται κι άλλα δύο: τον προστατεύει και τον φροντίζει. Ναι, έχω νιώσει κατάβαθα την προστασία και τη φροντίδα του θεού, τότε που η πυξίδα ήταν μεθυσμένη και βουλιαγμένος ο φάρος. Κι όμως, σε καιρούς που υπήρξα αδύναμος, αναποφάσιστος και σχεδόν χωρίς επιλογή... υπήρχε γύρω μου ένας κλοιός αγγέλων. Με τέτοια υποστήριξη τί να πάθεις;

Θα μου πεις πιστεύεις γι’ αυτό. Η απάντηση είναι εγώ δεν πιστεύω τίποτα, μάλιστα είμαι εγκεφαλικός και λογικός, το μυαλό μου είναι ψυχρό σαν πάγος, η πνευματικότητά μου αδέκαστη και ουδέτερη, όμως τα γεγονότα φίλε μου, τα σημάδια. 

Εγώ δεν θέλησα ποτέ να μην είμαι μόνος, όμως δεν υπήρξα ποτέ μόνος. Και δεν μπορώ να αρνηθώ μια τέτοια βοήθεια που είναι μαζί μου πάντα, αρκεί να την επικαλεστώ. Ξέρεις, με τιμά αυτό. Δεν είναι λίγο, δεν είναι μικρό, η δύναμη αυτή που με συνοδεύει είναι τεράστια. Όλος ο κόπος, όλο το βάσανο, όλος ο αγώνας μου, υπήρξε να τη δεχθώ. 

Ξέρεις, υπάρχουν δύο κινήσεις μέσα μας, σε κάθε άνθρωπο, η κίνηση της απόκρουσης, η προς τα έξω κίνηση... και η κίνηση του ανοίγματος και της αποδοχής, η προς τα μέσα κίνηση. Αυτή η δεύτερη τα φέρνει όλα προς εσένα. Γι' αυτό να έχεις καλό μέσα σου και θα σε βρει το καλό. Κι αν έχεις αγάπη μέσα σου η αγάπη θα σε βρει. Κι αν έχεις φιλία μέσα σου οι φίλοι θα σε βρουν, κι αν έχεις πλούτο μέσα σου το παλάτι θα είναι μόνο το ορατό της πλούσιας ψυχής σου. Δεν ξέρω πως το υπολογίζεις εσύ... αλλά σε κάθε περίπτωση και καμιάς σημασίας των μετρούμενων... εσύ να είσαι βαθύπλουτος. Να είσαι πλούσιος δεν αρκεί, χρειάζεται να είσαι βαθύπλουτος.

Ξέρεις, καμιά φορά σκέφτομαι εκείνον τον πλούσιο που πλησίασε τον Ιησού και Τον ρώτησε πως θα μπορούσε να κερδίσει τη βασιλιά των ουρανών. Ο Ιησούς του απάντησε, χάρισε όσα έχεις στους φτωχούς και ακολούθησέ Με. Σαν να τον βλέπω τον πλούσιο που τον έλουσε κρύος ιδρώτας, είχε στρώσει ένα ψευτοπάτωμα στην ψυχή του και τα πλούτη του και βάδιζε πάνω σε αυτό το ψευτοπάτωμα. Αν τα χάριζε όλα στους φτωχούς θα χαλούσε το ψευτοπάτωμα και θα έπεφτε μέσα στις τρυφερές φτερούγες της ψυχής του. Κι ως τότε πετούσε βέβαια αλλά με δανεικές φτερούγες του πλούτου και χαροπάλευε, αυτές τις δανεικές φτερούγες θέλησε να του κόψει και να του πάρει ο Ιησούς, θέλησε να του ξηλώσει το εγώ και την προσωπικότητα. Δεν τα κατάφερε, και ξέρεις γιατί, επειδή ο Ιησούς Του ζήτησε πόνο. Ο πλούσιος τότε Τον θεώρησε επικίνδυνο και απομακρύνθηκε με ελαφριά πηδηματάκια. Δεν θα ξεπουλούσε έναν υλικό πλουτισμό, που οι άνθρωποι, όσο να 'ναι τον αναγνώριζαν και τον επιθυμούσαν, για έναν φανταστικό και υποσχόμενο σαν εκείνον που κήρυττε ο Ιησούς. Έτσι, ο πλούσιος κράτησε τα λεφτά του, κράτησε και το ψευτοπάτωμα στην ψυχή του που πάνω του βάδιζε, κι αποχαιρέτισε την Αλεξάνδρεια που έχασε με την επιλογή του. Έτσι ο ξυπόλητος κήρυκας που δεν είχε που να γείρει το κεφάλι Του...τράβηξε κατά δω, κι ο υποψήφιος του παραδείσου τράβηξε κατά κει.  Σκεπτόμενος ο πλούσιος μα τί μου λέει τώρα Αυτός; Σκεπτόμενος ο Κήρυκας τι κρίμα! Έριξα τα δίχτυα Μου να πιάσω ένα ψάρι να το φέρω στον Πατέρα, να το βγάλω από την ταραγμένη μαύρη θάλασσα και να το φέρω στο φως… και πήρα πίσω τα δίχτυα μου άδεια

- Τι θέλεις να πεις με αυτά;

- Θέλω να πω πως αν έχεις πολλά και φοβάσαι μη τα χάσεις δεν έχεις τίποτα, κατάρα είναι.

Θέλω να πω πως αν δεν μπορείς Όλα να τα χάσεις δεν έχεις τίποτα.

- Δηλαδή, εσύ στη θέση του πλουσίου θα τα χάριζες όλα στους φτωχούς και θα ακολουθούσες τον Ιησού;

- Στη θέση του πλουσίου όχι. Γιατί ο Ιησούς, έναντι της Βασιλείας των Ουρανών, του ζήτησε μια "τεράστια προκαταβολή". Του ζήτησε να πετάξει στα σκουπίδια όλο εκείνο το πρακτικό – διαχειριστικό μέρος του εγκεφάλου του και να αφοσιωθεί σ’ έναν κόκκο σιναπιού πίστης. Μόνος ένας τρελός θα το έκανε αυτό.

Γιατί με κοιτάζεις έτσι; γυαλίζει το μάτι μου;

triala

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ