Ο πόλεμος τελείωσε πριν καν αρχίσει…

Από τον Κώστα Αλεξανδρόπουλο

Τέχνασμα Ερντογάν οι πρόωρες εκλογές

Παραπλανητικές είναι οι πρόωρες εκλογές, καθώς ο Ερντογάν σχεδιάζει να επιτεθεί στις 6 Ιουλίου στην Ελλάδα και θέλει, με αυτό τον τρόπο, να ρίξει στάχτη στα μάτια.

Αιγαίο, κοιτίδα του Αιγαιακού πολιτισμού. Το Αιγαίο, με τα πάνω από 2.000 νησιά του υπήρξε ελληνική θάλασσα τουλάχιστον από το 3.500 π.Χ. Πηγή: News Media

ΣΤΙΣ 25 ΜΑΡΤΙΟΥ, το Youmagazine αποκάλυψε με άρθρο του τη μέρα που ο Ερντογάν σχεδιάζει να επιτεθεί στην Ελλάδα. Η μέρα αυτή είναι η Παρασκευή 6 Ιουλίου, πέντε μέρες πριν από τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες. Η αποκάλυψη ωστόσο της ημερομηνίας της επίθεσης τον έκανε να τροποποιήσει κάπως τα σχέδιά του.

Έτσι, χθες ανακοίνωσε την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, θέτοντας ως ημερομηνία των προεδρικών εκλογών την 24η Ιουνίου.

Τόσο ο ηγέτης των Γκρίζων Λύκων Ντεβλέτ Μπαχτσελί όσο και η πρόεδρος του νέου κόμματος Iyi Parti (Καλό Κόμμα) Μεράλ Ακσενέρ, είχαν ζητήσει την επίσπευση των εκλογών, που ήταν προγραμματισμένες για τον Νοέμβριο του 2019, προτείνοντας ως ημερομηνία διεξαγωγής ο πρώτος τον Αύγουστο, η δε Ακσενέρ την 15η Ιουλίου – δεύτερη επέτειο του αποτυχημένου πραξικοπήματος του 2016 και οιονεί νέα εθνική εορτή του καθεστώτος που οικοδομεί ο Ερντογάν.

Μάλιστα η υπερεθνικίστρια Μεράλ Ακσενέρ, επικρίνοντας την πολιτική της τουρκικής κυβέρνησης για το Κυπριακό, έχει ζητήσει να διεξαχθεί ταυτόχρονα με τις προεδρικές εκλογές και δημοψήφισμα για την προσάρτηση στην Τουρκία των κατεχόμενων εδαφών της Κύπρου.

Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και ο ηγέτης της αξιωματικής αντιπολίτευσης της Τουρκίας, Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου.

Παρά τις επιφανειακές διαφορές τους, οι Τούρκοι πολιτικοί είναι ενωμένοι σε μια γροθιά η οποία στρέφεται κατά της Ελλάδας και του Ελληνισμού της Κύπρου.

Γιατί το κάνουν; Γιατί το έπαθλο είναι μεγάλο: το μισό Αιγαίο έως τον 25ο Μεσημβρινό και τα χρυσοφόρα ενεργειακά κοιτάσματα της Κύπρου.

Πιστεύουν ότι είναι εύκολο να τα πάρουν και τα δύο, καθώς διάγουμε μια ταραγμένη περίοδο αναδιανομής εδαφών και αλλαγής συνόρων σε μια ασταθή περιοχή όπου συμπλέκονται πολλές δυνάμεις. Όποιος βάλει στο χέρι τα ενεργειακά κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου θα είναι ο νικητής του αυριανού παιχνιδιού.

Το παράδειγμα της Κύπρου

Αν η Παρασκευή 6 Ιουλίου 2018, ως ημερομηνία της τουρκικής εισβολής, φάνταζε απίστευτη και εξωφρενική όταν την αναφέραμε, τώρα με την αναγγελία των πρόωρων εκλογών στις 24 Ιουνίου φαντάζει ακόμη πιο απίθανη, σχεδόν αστεία. Ωστόσο, ο Ιούλιος είναι ο αγαπημένος μήνας της Τουρκίας όσον αφορά αποβατικές επιχειρήσεις.

Τις πρώτες πρωινές ώρες της 20ης Ιουλίου 1974, τούρκικες δυνάμεις αποβιβάστηκαν στην παραλία Πέντε Μίλι, η οποία βρίσκεται στη βόρεια ακτογραμμή της Κύπρου, περίπου 8 χιλιόμετρα δυτικά της Κερύνειας. Ήταν ο Αττίλας 1.

Οι τούρκικες δυνάμεις εντός 3 ημερών κατέλαβαν την Κερύνεια και την περιοχή γύρω από την πόλη. Στις 23 Ιουλίου κηρύχθηκε εκεχειρία και άρχισαν ειρηνευτικές συνομιλίες.

Θαυμάστε τώρα την τουρκική τακτική. Στις 14 Αυγούστου ξεκίνησε η δεύτερη αιφνιδιαστική επιχείρηση των Τούρκων (Αττίλας 2) η οποία κράτησε και αυτή 3 μέρες. Ωστόσο, στο μικρό αυτό χρονικό διάστημα οι Τούρκοι πήραν πολύ περισσότερα από όσα ζητούσαν πριν στις ειρηνευτικές συνομιλίες.

Οι γείτονες εκμεταλλεύτηκαν κατά τον καλύτερο τρόπο το γεγονός ότι την περίοδο εκείνη η προσοχή όλου του κόσμου ήταν στραμμένη στο σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ που ανάγκασε τον πρόεδρο Νίξον να παραιτηθεί στις 9 Αυγούστου 1974. Η αμερικανική διοίκηση έμεινε ακέφαλη για ένα μήνα, μέχρι να αναλάβει πρόεδρος ο Τζέραλντ Φορντ (8 Σεπτεμβρίου 1974).

20 Ιουλίου 1974. Τούρκοι στρατιώτες αποβιβάζονται πάνω σε άρμα μάχης στην παραλία Πέντε Μίλι της Κερύνειας, χωρίς να συναντήσουν αντίσταση. Ο Ιούλιος είναι ο αγαπημένος μήνας της Τουρκίας όσον αφορά τις αποβατικές επιχειρήσεις.
(Φωτογραφικό αρχείο Αβδελόπουλου, από την εφημερίδα “Πολίτης”).

Οι ελληνικές δυνάμεις πιάστηκαν στον ύπνο τόσο στην πρώτη όσο και στη δεύτερη εισβολή, παρά το έντονο διπλωματικό παρασκήνιο που είχε προηγηθεί, επειδή κανείς δεν πίστευε ότι θα γινόταν εισβολή.

Θα πείτε «μα τότε είχαμε χούντα». Προσέξτε, όμως. Χούντα υπήρχε στον Αττίλα 1. Στον Αττίλα 2 η χούντα είχε πέσει και είχε αναλάβει η κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.

Τα αποτελέσματα της κυπριακής τραγωδίας γνωστά: η Τουρκία κατέλαβε το 36,2% του νησιού (το οποίο κατέχει μέχρι σήμερα), εκτόπισε 120 χιλιάδες Κυπρίους (άλλες 20 χιλιάδες παρέμειναν εγκλωβισμένοι), ενώ συνολικά σκοτώθηκαν περίπου 3 χιλιάδες Ελληνοκύπριοι.

Γύρω στις 200.000 ψυχές (πάνω από το ένα τέταρτο του συνολικού πληθυσμού και το ένα τρίτο των Ελληνοκυπρίων) προσφυγοποιήθηκαν, ενώ 2.100 Κύπριοι παραμένουν έως σήμερα αγνοούμενοι (μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδα στο εσωτερικό της Τουρκίας όπου εξοντώθηκαν).

Ο Διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Και τι έκανε για όλα αυτά ο Κωνσταντίνος Καραμανλής – πέρα από το γεγονός ότι άφησε την Κύπρο απροστάτευτη απέναντι στη δεύτερη τουρκική εισβολή, λέγοντας το περίφημο «η Κύπρος είναι πολύ μακριά»;

Όπως αποκαλύπτει σε άρθρο του ο Γιάννης Καψής στην εφημερίδα «Τα Νέα» (8/5/1997), ο Καραμανλής έκανε πέντε υποχωρήσεις:

1. Συγχώρεσε τους Τούρκους (!) για το μεγάλο έγκλημα που διέπραξαν

2. Δέχτηκε την συνεκμετάλλευση του Αιγαίου που πρότεινε ο Μπουλέντ Ετσεβίτ

3. Απεμπόλησε το δικαίωμα της Ελλάδας να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια

4. Δέχτηκε τον περιορισμό του εναέριου χώρου της Λήμνου, και (το πιο τραγικό)

5. Αποκάλεσε «μερική παρανομία» την αμυντική οχύρωση των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου!

Δηλαδή ο Έλληνας πρωθυπουργός, ούτε λίγο ούτε πολύ, είπε στον Τούρκο ομόλογό του ότι η Ελλάδα κακώς και παρανόμως εξοπλίζει και οχυρώνει τα νησιά του Αιγαίου, για να μπορούν να αμυνθούν σε περίπτωση απειλής!

Αυτή η συμφωνία έγινε στις 10 Μαρτίου 1978 στο Μοντρέ της Ελβετίας και υπήρξε ο ακρογωνιαίος λίθος των σημερινών απαιτήσεων της Τουρκίας και του δικαιώματος που προβάλλει στον αέρα, στη θάλασσα και στα νησιά του Αιγαίου. Δημιούργησε αυτό που λέμε σήμερα «γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο».

Δεν μπορεί κανείς να κατηγορήσει τον Κωνσταντίνο Καραμανλή για μειοδοσία ή ότι δεν ήταν προβλεπτικός. Απλώς ήταν οπαδός του δόγματος «το μη χείρον βέλτιστον», πιστεύοντας ότι με αυτό τον τρόπο αποφεύγει κάτι που θα ήταν πολύ πιο επιζήμιο για τη χώρα, και ότι με το διάλογο και όχι τη σύγκρουση πετύχαινε μια πρόσκαιρη έστω ύφεση στις σχέσεις των δύο χωρών.

(Πρόκειται για το ίδιο δόγμα και την ίδια υποταγμένη στάση που έχουν υιοθετήσει και οι μνημονιακές κυβερνήσεις: «το μνημόνιο είναι ο μόνος δρόμος σωτηρίας», «αν βγούμε από την Ευρωζώνη θα καταστραφούμε» και τα παρόμοια).

Κάθε άνθρωπος είναι ο χαρακτήρας του. Και από χαρακτήρα του ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν δειλός. Αυτό δεν είναι μομφή. Το ομολογούν όλοι όσοι τον γνώρισαν από κοντά. Ούτε είναι κακό να φοβάται κανείς. Άλλωστε ανδρεία είναι η υπερνίκηση του φόβου.

Αυτό που έφταιξε στις διαπραγματεύσεις με τον Ετσεβίτ, ήταν, όπως πολύ εύστοχα παρατηρεί ο Γιάννης Καψής, η άγνοια του Καραμανλή. Δεν γνώριζε τις τεχνικές και νομικές λεπτομέρειες των εθνικών θεμάτων που συζητούσε με τον Ετσεβίτ, που αν και λεπτομέρειες ήταν ουσιώδους σημασίας.

Έτσι, συμφωνούσε με όσα πρότεινε ο Τούρκος ομόλογός του, δίχως να καταλαβαίνει σε τι ακριβώς συμφωνούσε. (Σε διαμετρική αντίθεση προς τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος ήταν άριστος γνώστης τόσο των διεθνών συνθηκών όσο και των νέων δεδομένων που αφορούσαν το δίκαιο της θάλασσας).

Οι Τούρκοι εγείρουν αξιώσεις σε όλα τα ελληνικά νησιά που βρίσκονται ανατολικά του 25ου Μεσημβρινού, από τα λάθη και την υποχωρητική πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων. Πηγή: News Media

Η ουσία είναι ότι άθελά του έδωσε στους Τούρκους πάτημα να εγείρουν αξιώσεις στο Αιγαίο, να μιλούν για γκρίζες ζώνες και αμφισβητούμενες περιοχές, να ζητούν την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών και την «επικαιροποίηση» της Συνθήκης της Λωζάννης με έλεγχο του Αιγαίου, πρώτα έως τον 25ο Μεσημβρινό και κατόπιν ολοκλήρου του Αρχιπελάγους.

Αυτή ήταν και η πρώτη, άτυπη, αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης από το 1923.

Αν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής με το πολιτικό ανάστημα που διέθετε, την εμπειρία, το διεθνές κύρος και τον πατριωτισμό του υπέπεσε σε τέτοια σφάλματα, σκεφτείτε τι πρόκειται να συμβεί με τον σημερινό πρωθυπουργό, ο οποίος το λιγότερο μπορεί να χαρακτηριστεί «άνους».

Η Συνθήκη της Λωζάννης έχει ήδη επικαιροποιηθεί

Είναι σημαντικό να καταλάβουμε το εξής. Για την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974 ήταν ενήμερες τόσο οι Ηνωμένες Πολιτείες, που είχαν μάλιστα ενεργή ανάμειξη, όσο και το σύνολο των δυτικοευρωπαϊκών χωρών.

Ο Μπουλέντ Ετσεβίτ είχε συναντηθεί πριν από την εισβολή, την περίοδο του διπλωματικού πυρετού, με όλους σχεδόν τους Ευρωπαίους ηγέτες και είχε αποσπάσει την ουδετερότητα, την ανοχή ή την συγκατάθεσή τους. Η μόνη που δεν γνώριζε τίποτε ήταν η άμοιρη Ελλάδα – ασχέτως αν το καθεστώς της ήταν δικτατορικό.

Η χούντα είχε ξεγελαστεί από τους Αμερικανούς, οι οποίοι δολίως είχαν αφήσει να εννοηθεί ότι ευνοούσαν την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Οι ηλίθιοι των Αθηνών έπεσαν στην παγίδα σαν τα ποντίκια. Ανέτρεψαν τον Μακάριο, επειδή όπως πίστευαν στεκόταν εμπόδιο στην ένωση, δίχως να αντιλαμβάνονται ότι οι Αμερικανοί τους χρησιμοποίησαν ως μοχλό για να παραδώσουν την Κύπρο στους Τούρκους.

Και όχι μόνο οι Αμερικανοί. Το πράσινο φως για την τουρκική εισβολή είχαν δώσει επίσης –και κυρίως– οι Βρετανοί, αλλά και οι Γάλλοι και οι Ρώσοι.

Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα: ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία, Ρωσία, με την προσθήκη αυτή τη φορά και της Γερμανίας, όχι μόνο γνωρίζουν τις προθέσεις του Ερντογάν αλλά συμφώνησαν με τις απαιτήσεις του στο Αιγαίο. Η μόνη που δεν το γνωρίζει –ή καμώνεται πως δεν το γνωρίζει– είναι η Ελλάδα και η λειψή ηγεσία της.

Για να το κάνουμε πιο ξεκάθαρο, η Συνθήκη της Λωζάννης έχει ήδη αναθεωρηθεί και «επικαιροποιηθεί» με μυστικές συνομιλίες που διεξήχθησαν τους προηγούμενους μήνες. Εξ ου και ο έντονος διπλωματικός πυρετός τους προηγούμενους μήνες.

Η πολιτική ηγεσία γνωρίζει ότι τα Δωδεκάνησα έχουν παραχωρηθεί από τις Μεγάλες Δυνάμεις στην Τουρκία, αλλά δεν τολμάει να το αποκαλύψει, φοβούμενη ότι θα κατηγορηθεί για εσχάτη προδοσία. Παράλληλα δεν κάνει κάτι για να αποφύγει η χώρα τον διαμελισμό. Πηγή: Dodekanisos Seaways

Για να το κάνουμε ακόμη πιο ξεκάθαρο για όσους δεν το κατάλαβαν, οι Μεγάλες Δυνάμεις (ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία και Ρωσία), υπηρετώντας η καθεμιά τα δικά της γεωπολιτικά και στρατηγικά συμφέροντα, έχουν ήδη παραχωρήσει στην Τουρκία τα 15 κύρια νησιά της Δωδεκανήσου, συμπεριλαμβανομένων των Φούρνων, των Λειψών, του Αγαθονησίου και του Καστελλόριζου, μαζί με 93 μικρότερες νησίδες, ανάμεσα στις οποίες βρίσκονται και τα Ίμια.

Οι Τούρκοι δεν είναι τρελοί, όταν διατείνονται ότι «τα Ίμια είναι τουρκικό έδαφος» (Μεβλούτ Τσαβούσογλου, 18 Απριλίου 2018), ή όταν στέλνουν τα μαχητικά τους να ζητήσουν τα στοιχεία πτήσης από τον πιλότο του Σινούκ που μετέφερε τον Έλληνα πρωθυπουργό από τη Ρω στη Ρόδο (17 Απριλίου 2018), ή όταν κατεβάζουν την ελληνική σημαία από τη νησίδα Ανθρωποφά (18 Απριλίου 2018).

Στις 18 Ιουλίου 2017, προειδοποίησαν τον πιλότο του Σινούκ που μετέφερε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο στη Ρόδο ότι «παραβιάζει τουρκικό εναέριο χώρο», ενώ στις 15 Φεβρουαρίου 2016 απαγόρευσαν στο αεροπλάνο που μετέφερε τον Αλέξη Τσίπρα στο Ιράν να προσγειωθεί στη Ρόδο για ανεφοδιασμό, με αποτέλεσμα αυτό να πάει στην Αίγυπτο.

Αυτός είναι και ο λόγος που όχι τώρα αλλά από παλιά –από την εποχή του Κώστα Σημίτη– η ελληνική πολιτική και στρατιωτική ηγεσία είναι τόσο υποχωρητικές και φοβισμένες απέναντι στις τουρκικές προκλήσεις, που δεν λένε ούτε κάνουν τίποτα μήπως και «ενοχληθούν οι Τούρκοι». Πιστεύουν πως αν παραμείνουν αδρανείς και παθητικοί, οι Τούρκοι δεν θα επιτεθούν, ή πως αν το πράξουν, θα μας λυπηθεί η διεθνής κοινότητα και θα προστρέξει στο πλευρό μας. Φρούδες ελπίδες.

Στα πλαίσια αυτής της «κατευναστικής πολιτικής» έστειλαν το Λιμενικό να κατεβάσει όλες τις ελληνικές σημαίες που ύψωσαν αυτές τις μέρες στο Αιγαίο τα τρία παλικάρια από τους Φούρνους, αποσιώπησαν την κατάρριψη του Mirage του ήρωα Γιώργου Μπαλταδώρου, την κατάρριψη του Σμηναγού Κωνσταντίνου Ηλιάκη το 2006 επί Κώστα Καραμανλή, πρόδωσαν τον Κούρδο ηγέτη Αμπντουλάχ Οτσαλάν επί Κώστα Σημίτη και τώρα διαπραγματεύονται την παράδοση των οκτώ Τούρκων στρατιωτικών που ζήτησαν άσυλο στη χώρα μας και δύο Κούρδων που είχαν συλληφθεί τον περασμένο Νοέμβριο διαμαρτυρόμενοι για την επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα. Και πολλά ακόμη που δεν γνωρίζουμε.

Η σημαία στη βραχονησίδα «Μικρός Ανθρωποφάς». Η τοποθέτησή της θορύβησε την ηττοπαθή πολιτική ηγεσία, που τρέμει στην ιδέα μιας τουρκικής αντίδρασης. Image: Supplied

Την παραδοχή ότι τα σύνορα στο Αιγαίο έχουν πλέον αλλάξει, έκανε μόλις χθες στην Ολομέλεια της Βουλής ο υπουργός Άμυνας Πάνος Καμμένος, λέγοντας ότι εθνική κυριαρχία υφίσταται μόνο στις περιοχές που αναφέρονται ρητώς στη Συνθήκη της Λωζάννης και ότι ο Στρατός υπερασπίζεται μόνο τις «οριοθετημένες ζώνες» και όχι γενικά τη θάλασσα του Αιγαίου.

«Δεν μπορεί ο καθένας να παίρνει μια ελληνική σημαία στην πλάτη και να πηγαίνει να τη βάζει σε όποια βραχονησίδα θέλει, χωρίς προηγουμένως να έχει ενημερώσει το Στρατό και να έχει πάρει άδεια», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Το νόημα της επίσκεψης Ερντογάν στην Αθήνα

Κανείς δεν κατάλαβε γιατί ήρθε ο Ερντογάν το Δεκέμβριο στην Αθήνα. Όπως φαίνεται όμως υπήρχε λόγος. Και ο λόγος ήταν για να ακούσει από τα χείλη του ο ελληνικός λαός αυτά που δεν τολμούν να του πουν οι δικοί του ηγέτες, ότι δηλαδή η Συνθήκη της Λωζάννης έχει ήδη αναθεωρηθεί, ότι τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου έχουν παραχωρηθεί στην Τουρκία κι ότι απομένουν μόνο τα τυπικά.

Και ο μεν Παυλόπουλος, θορυβημένος, έσπευσε, κατά το κοινώς λεγόμενο, να βγάλει την ουρά του απ’ έξω, σκεπτόμενος ότι μπορεί αύριο να κατηγορηθεί για εσχάτη προδοσία σε περίπτωση απώλειας εθνικού εδάφους, ο δε Τσίπρας με την ουρά στα σκέλια κοιτούσε τον Ερντογάν άλλοτε σαν τρομαγμένο κουτάβι κι άλλοτε σαν να έπασχε από το σύνδρομο Down.

Έλληνες, μην απατάσθε με δημοσιεύματα του τύπου «η Ευρώπη κλείνει την πόρτα στην Τουρκία» ή «η Γαλλία θα στηρίξει την Ελλάδα αν δεχτεί επίθεση» ή από τα ψηφίσματα του Ευρωκοινοβουλίου. Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν πρόκειται να συμβεί.

Δεν πρόκειται να μας βοηθήσουν ούτε οι Αμερικανοί ούτε το ΝΑΤΟ ούτε η Ευρωπαϊκή Ένωση∙ ούτε φυσικά η Ρωσία. Σε αυτόν τον αγώνα είμαστε μόνοι μας.

Εάν οι Γάλλοι «σύμμαχοί» μας εννοούσαν τα όσα λένε, θα φρόντιζαν να περιορίσουν ή να εξαλείψουν τον τουρκικό κίνδυνο. Το να λένε «θα σας υποστηρίξουμε αφού πρώτα δεχτείτε επίθεση» είναι λόγια υποκριτικά και ανειλικρινή.

Πιο τίμιοι είναι οι Αμερικανοί που δήλωσαν εξαρχής ότι δεν πρόκειται να ανακατευθούν σε μια πιθανή σύρραξη. (Βρετανία, Γερμανία και Ρωσία έχουν ταχθεί υπέρ της Τουρκίας).

Εις ώτα μη ακουόντων

Γνωρίζουμε ότι απευθυνόμαστε εις ώτα μη ακουόντων. Αυτή άλλωστε είναι η και τελευταία προειδοποίηση. Δεν πρόκειται να επανέλθουμε στο θέμα της επίθεσης, γιατί κινδυνεύουμε να θεωρηθούμε μονομανείς ή γραφικοί.

Όμως δεν είμαστε εμείς που μιλήσαμε πρώτοι για «θερμό» επεισόδιο στο Αιγαίο στις αρχές του φετινού καλοκαιριού. Για το θέμα αυτό μιλά εδώ και καιρό ο διεθνής Τύπος. Το ανέφερε ο ίδιος ο Ερντογάν, όταν καλούσε τους Τούρκους να είναι έτοιμοι για επιστράτευση. Επανειλημμένως το έχει αναφέρει σε προειδοποιητικό τόνο ο Αμερικανός πρέσβης Τζέφρι Πάιατ. Η δική μας συνεισφορά συνίσταται στην συγκεκριμενοποίηση της ημερομηνίας: Παρασκευή 6 Ιουλίου 2018.

Ευχόμαστε να μην γίνει τίποτα και όλα αυτά να αποδειχτούν αποκυήματα μιας καλπάζουσας φαντασίας.

Τουρκικά αεροσκάφη παρενόχλησαν πάνω από τη Ρω το Σινούκ που μετέφερε τον Αλέξη Τσίπρα. Image: Supplied

Απευθυνόμαστε όχι στην πολιτική ηγεσία, που είναι παρελκυστική, αλλά στην στρατιωτική μήπως και περισώσει την τελευταία στιγμή κάτι. Είναι κρίμα να θυσιαστούν άδικα τόσα παλικάρια αφημένα στην τύχη τους ή προδομένα, να χυθεί αίμα ελληνικό για να κρατήσουν κάποιοι τις καρέκλες τους, ή ακόμη χειρότερα να αιχμαλωτιστούν στρατιώτες μας από τους Τούρκους.

Απευθυνόμαστε στους πατριώτες αξιωματικούς και τους καλούμε να επαγρυπνούν αυτή τη περίοδο, αυτές τις εβδομήντα μέρες, θέτοντας το στράτευμα στον ύψιστο συναγερμό, όχι στα χαρτιά, αλλά στην πράξη.

Τι πρέπει να γίνει;

Κατά τη γνώμη μας, άριστη λύση θα ήταν μια λαϊκή εξέγερση που θα έριχνε την παρούσα κυβέρνηση και θα τοποθετούσε στη θέση της μια κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας, αποτελούμενη από προσωπικότητες με διεθνές κύρος, από άτομα υπεύθυνα, ικανά και έμπειρα, αποφασισμένα να υπερασπιστούν την πατρίδα μέχρι τέλους.

Αν περιμένουμε τις εκλογές, ίσως χρειαστεί να βαδίσουμε προς τις κάλπες εν μέσω καιγόμενων ερειπίων.

Όμως, δεν είμαστε εμείς που θα υποδείξουμε τι πρέπει να γίνει. Ο καθένας, κλείνοντας τ’ αφτιά του στους ινστρούχτορες και σ’ αυτούς που θέλουν να τον αποκοιμίσουν, ας σκύψει μέσα στην καρδιά του κι ας ρωτήσει τη συνείδησή του για το τι είναι ορθό να πράξει.

Αν πάλι δούμε ότι είμαστε ανήμποροι να πάρουμε στα χέρια μας τις τύχες της χώρας, ας καθίσουμε φρόνιμα κι ας δεχτούμε καρτερικά ό,τι αποφασίσει η μοίρα.

youmagazine

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ