«Δεν μπορείς να της ξεφύγεις,φίλε μου»

Όταν η βιομηχανία της διασκέδασης κυριαρχεί βαθμιαία στα πάντα, όπως γίνεται τώρα, όταν οι νέοι, οι φοιτητές, τα παιδιά, εξωθούνται στην απόλαυση, στα ναρκωτικά, στη φαντασίωση, σε ρομαντικό αισθησιασμό, τότε οι λέξεις συγκράτηση και απλότητα πετιώνται μακριά και δεν τις σκέφτεται ποτέ κανείς πια.

Η απλότητα των μοναχών και των ασκητών που απαρνιούνται τον κόσμο, που καλύπτουν τα σώματά τους με κάποιο είδος ράσου ή ένα κομμάτι ρούχου, αυτή η άρνηση του υλικού κόσμου σίγουρα δεν είναι απλότητα. Πιθανόν ούτε καν να τ’ ακούτε τώρα αυτό,το τι συνεπάγεται η απλότητα.

Όταν σας έχουν μάθει από παιδιά να διασκεδάζετε και να δραπετεύετε από τον εαυτό σας μέσα από τη διασκέδαση- θρησκευτική ή οτιδήποτε- και όταν οι περισσότεροι από τους ψυχολόγους σας λένε ότι πρέπει να εκφράζετε οτιδήποτε νιώθετε γιατί οποιαδήποτε μορφή συγκράτησης ή σταματήματος είναι βλαβερή και οδηγεί σε διάφορα είδη νευρώσεων, τότε είναι φυσικό να στρέφεστε όλο και περισσότερο στον κόσμο των σπορ, της διασκέδασης, της ψυχαγωγίας ή των ναρκωτικών, που σας βοηθάνε να δραπετεύετε από τον εαυτό σας, από αυτό που είσαστε.

Η κατανόηση της φύσης αυτού που είσαστε- χωρίς καμιά παραποίηση, χωρίς καμιά προκατάληψη, χωρίς καμιά ντίδραση σ’ αυτό που ανακαλύπτετε ότι είσαστε-είναι η αρχή της απλότητας.

Να παρατηρείτε , να έχετε επίγνωση της κάθε σκέψης, του κάθε συναισθήματος, όχι να τα πνίγετε, όχι να τα ελέγχετε,αλλά να τα παρακολουθείτε όπως παρακολουθείτε ένα πουλί που πετάει, χωρίς τις προκαταλήψεις σας και τις διαστρεβλώσεις σας.

Αυτή η παρατήρηση φέρνει μια σπάνια αίσθηση απλότητας, που βρίσκεται πέρα από κάθε προσπάθεια κατάπνιξης, πέρα από κάθε ξεγέλασμα του εαυτού και πέρα από από όλη αυτή την ιδέα της τελειοποίησης του εαυτού, της ολοκλήρωσής του, πράγμα που είναι πολύ παιδιαστικό. Σ’ αυτή την παρατήρηση υπάρχει μεγάλη ελευθερία και σ’ αυτή την ελευθερία υπάρχει μια αίσθηση αξιοπρέπειας και απλότητας.

Αν , όμως, τα πείτε όλα αυτά σε μια ομάδα φοιτητών ή παιδιών, το πιθανότερο είναι να κοιτάνε βαριεστημένα έξω από το παράθυρο, γιατί η ανθρωπότητα έχει δοθεί ολόψυχα στο κυνήγι της ευχαρίστησης που έχει στήσει η ίδια.

Ένας καφεκίτρινος σκίουρος κατέβηκε από το δέντρο και σκαρφάλωσε στην ξύλινη σκάφη με την τροφή των πουλιών, τσιμπολόγησε μερικούς σπόρους, κάθισε στην άκρη της σκάφης, με την ουρά του σηκωμένη ψηλά και κουλουριασμένη, και κοίταξε γύρω με τα μεγάλα σαν χάντρες μάτια του. Ήταν υπέροχος. Κάθισε εκεί για μια στιγμή, κατέβηκε, έτρεξε πάνω στους λίγους βράχους, ύστερα βρέθηκε μ’ ένα τίναγμα πάνω στο δέντρο κι εξαφανίστηκε.

Φαίνεται πως ο άνθρωπος πάντα δραπετεύει από τον εαυτό του, απ’ αυτό που είναι, από κει που πηγαίνει, από ό,τι είναι όλα αυτά: το σύμπαν, η καθημερινή ζωή, ο θάνατος και η αρχή.

Είναι παράξενο που δε συνειδητοποιούμε ότι, όσο κι αν δραπετεύσουμε από τους εαυτούς μας, όσο μακριά κι αν περιπλανηθούμε εσκεμμένα, έντεχνα, συνειδητά ή ασυνείδητα, η ευχαρίστηση, ο πόνος, ο φόβος και όλα τα υπόλοιπα είναι πάντα εκεί και τελικά επικρατούν.
Μπορεί να προσπαθήσετε να τα καταπιέσετε, μπορεί να προσπαθήσετε να τα διώξετε σκόπιμα με κάποια ηθελημένη ενέργεια, αλλά θα ξαναβγούν στην επιφάνεια. Και η ευχαρίστηση είναι ένας από τους παράγοντες που υπερισχύουν. Κι αυτή επίσης φέρνει μαζί της τις ίδιες συγκρούσεις, τον ίδιο πόνο, την ίδια πλήξη.

Η κούραση και η φθορά της ευχαρίστησης είναι μέρος της σύγχυσης της ζωής μας. Δεν μπορείς να της ξεφύγεις, φίλε μου. Δεν μπορείς να ξεφύγεις απ’ αυτή τη βαθιά, αβυσσαλέα σύγχυση παρά μόνο αν της αφιερώσεις πραγματικά τη σκέψη σου, όχι μόνο τη σκέψη σου, αλλά κοιτώντας με προσοχή γεμάτη φροντίδα, παρατηρώντας με επιμέλεια όλη την κίνηση της σκέψης και του εαυτού.

Μπορεί να πεις ότι όλα αυτά είναι πάρα πολύ κουραστικά, ίσως άχρηστα. Αλλά αν δε δώσεις την προσοχή σου σε όλα αυτά, αν δε δώσεις φροντίδα, τότε το μέλλον όχι μόνο θα είναι πιο καταστροφικό, πιο αφόρητο, αλλά και χωρίς πολύ σημασία. Όλα αυτά δεν είναι μια απογοητευτική, καταθλιπτική άποψη, είναι όντως έτσι.

Αυτό που είσαι τώρα είναι εκείνο που θα είσαι τις επόμενες μέρες. Δεν μπορείς να το αποφύγεις. Είναι τόσο σίγουρο όσο η ανατολή και η δύση του ήλιου. Σ’ αυτό έχουν το μερίδιό τους όλοι οι άνθρωποι, ολόκληρη η ανθρωπότητα, εκτός κι αν αλλάξουμε όλοι, αν αλλάξουμε σε κάτι που δεν είναι σχεδιασμένο από τη σκέψη.

Κρισναμούρτι «Εις εαυτόν» μεταφρ.ΝΠιλάβιος εκδ.Καστανιώτη

2insight4

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ