Οι γυναίκες στο μοναστήρι Druk Gawa Khilwa, στα περίχωρα του Κατμαντού, στο Νεπάλ, διαλογίζονται και ψάλλουν βουδιστικές προσευχές. Επίσης, εκπαιδεύονται στη μάχη.
Γύρω στις τέσσερις τα ξημερώματα, κάθε πρωί, οι μοναχές στο μοναστήρι Druk Gawa Khilwa (DGK) των Ιμαλαΐων ξυπνούν, φορούν τις μπορντό ρόμπες τους και ξεκινούν να εκπαιδεύονται στο κουνγκ φου.
Οι φωνές των γυναικών δεν ακούγονταν τόσο στον Βουδισμό, όπου οι μοναχοί συνήθως αναλαμβάνουν τους πιο σημαντικούς ρόλους. Όμως αυτό ξεκίνησε να αλλάζει το 2008, χάρη στον Gyalwang Drukpa, τον πνευματικό αρχηγό της αρχαίας σχολής Drukpa, του θιβετιανού Βουδισμού
O Gyalwang Drukpa –o οποίος ακούει επίσης στο όνομα Jigme Pema Wangchen- είναι ακτιβιστής οικολόγος, εκπαιδευτής και υπέρμαχος των γυναικείων δικαιωμάτων. Όταν επέστρεψε από το Βιετνάμ, όπου είδε τις μοναχές να εκπαιδεύονται στη μάχη, ίδρυσε τη μονή DGK, για να κάνει το ίδιο για τις γυναίκες στην περιοχή του.
Η μονή στις παρυφές του Κατμαντού του Νεπάλ έχει πλέον πολλές δραστηριότητες. Παραδίδονται μαθήματα κουνγκ φου στα αγγλικά, οι μοναχές μαθαίνουν στοιχειώδεις επιχειρηματικές δεξιότητες και κάνουν μαθήματα πάνω στις βουδιστικές προσευχές. Περίπου 400 μοναχές από το Μπουτάν, το Νεπάλ, την Ινδία και το Θιβέτ ζουν μαζί σε αυτόν τον τόπο λατρείας και πολλές από αυτές μιλούν συχνά πολλές γλώσσες.
«Αποφάσισα να γίνω μοναχή το 2010 και βρίσκομαι εδώ έκτοτε. Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι το μόνο που κάνουν οι καλόγριες είναι να κάθονται και να προσεύχονται, όμως κάνουμε πολύ περισσότερα πράγματα», λέει η 16χρονη Yangchan Ghamo, μία από τις μοναχές, η οποία μαθαίνει τώρα κουνγκ φου.
Δεν είναι η μόνη σωματική άσκηση στην οποία αριστεύουν οι μοναχές: Πέρυσι, 500 γυναίκες έκαναν ποδήλατο καλύπτοντας μία απόσταση 4.000 χιλιομέτρων, από το Κατμαντού στο Λεχ της Ινδίας, ώστε να ευαισθητοποιήσουν τον κόσμο γύρω από την εμπορία ανθρώπων.
Οι μοναχές ελπίζουν ότι οι ικανότητές τους στις πολεμικές τέχνες θα τις βοηθήσουν να ανατρέψουν τη συντηρητική νοοτροπία γύρω από τις γυναίκες στη χώρα τους. Κάποιες γυναίκες, μάλιστα, όπως η 26χρονη Jigme Paldel Lhadol, προσχώρησαν στη μονή, αψηφώντας τις οικογένειές τους.
«Από τότε που ήμουν μικρή, ήθελα να γίνω μοναχή και ποτέ δεν μου άρεσαν τα μακριά μαλλιά», λέει η Lhadol. Η νεαρή από το Θιβέτ είναι μοναχή τα τελευταία οκτώ χρόνια. «Ποτέ δεν ήθελα να παντρευτώ, αν και πάντα με πίεζε η οικογένειά μου. Με κάποιον τρόπο βρέθηκα εδώ και δεν επέστρεψα ποτέ σπίτι».
Εκτός από τις ανάποδες κωλοτούμπες και τη δεξιοτεχνία στον χειρισμό του σπαθιού, όμως, η μονή προσφέρει κι άλλα πράγματα, πέρα από την εντυπωσιακή εκπαίδευση στις πολεμικές τέχνες – είναι μια κοινότητα γυναικών που πολλές από αυτές προτιμούν από την πατρίδα τους.
Αυτό είναι κάτι που επιβεβαιώνει η 22χρονη Jigmet Zeskit Lhamo από το Χιμάτσαλ Πραντές της Ινδίας, η οποία έγινε μοναχή όταν ήταν μόλις 12 ετών. «Με έπεισαν οι φίλοι μου να επισκεφτώ το μοναστήρι, όταν ήμουν στο Νεπάλ, το 2007,» λέει. «Η ιδέα δεν άρεσε στην οικογένειά μου και πλέον δεν θέλω να επιστρέψω σπίτι. Το σπίτι μου είναι εδώ».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.