Πανσέληνος στους Ιχθείς στις 6 Σεπτεμβρίου 2017

Γράφει η Shakila Ιωάννα Μπράτη

Μια πολύ ιδιαίτερη πανσέληνος που χτυπά ένα ευαίσθητο, καλά κρυμμένο, ως και θαμμένο θέμα μέσα σε πολλούς. Τον πόνο του παιδιού για την προσευχή του που δεν εισακούστηκε.

Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε ένα τραύμα που μας βασανίζει από παιδιά, είναι η προσωπική μας «τρύπα» εώς ενήλικες. Μεγαλώνοντας, βρίσκουμε τρόπους να μπαλώσουμε αυτήν την τρύπα. Τη στολίζουμε με νοητικές εξηγήσεις, βρίσκουμε τρόπους να την δικαιολογήσουμε σε συναισθηματικό επίπεδο και ακόμα την κρύβουμε τόσο βαθιά που δρα εντελώς υπόγεια μέσα μας. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ένα παιδί θα βρει ένα τρόπο να μουδιάσει τον πόνο για να μπορέσει να επιβιώσει. Το τραύμα είναι μια υπέρμετρη διέγερση που το παιδί δεν μπόρεσε να αφομοιώσει. Το τραύμα πλήττει το σώμα και την ψυχή.

Ξέρουμε πια ότι όλα λειτουργούν σε μια ενότητα στο εσωτερικό μας σύστημα. Το παιδί βρέθηκε αντιμέτωπο με την ζωή και τον θάνατο. Ίσως αυτό σε μερικούς φαίνεται υπερβολικό, αλλά δεν είναι. Φανταστείτε ένα μικρό παιδί να βλέπει τον πατέρα του να χτυπά βάναυσα την μητέρα του. Σε αυτό το παιδί που βιώνει μπρός του αυτή την βίαιη κατάσταση από τους δυο πιο σημαντικούς ανθρώπους για αυτό, είναι σαν να σκίζεται το εγώ του. Αυτή η συνολική νευρο-βιολογική αντίδραση που προκύπτει από την κινητοποίηση του εγκεφάλου και του σώματος απέναντι στην απειλή που βιώνει το παιδί, θα αφήσει υπολείμματα σε όλα τα επιπεδά του, στο συναισθηματικό, στο κοινωνικό, στο γνωσιακό, στη συμπεριφορά του. Επιρροές που θα το συνοδεύουν για πολλά χρόνια ως και την υπόλοιπη ζωή του.

Δεν μπορεί να αντιδράσει, δεν μπορεί να φύγει σε φυσικό επίπεδο κι όμως, με έναν τρόπο, γίνονται και τα δυο. Κάποια από αυτά τα παιδιά αποχωρίζονται το σώμα τους σε ενεργειακό επίπεδο, σχεδόν για το υπόλοιπο της ζωής τους. Πλάθεται στο αστρικό πεδίο ένας χώρος, όπου το παιδί, σε κάθε τραυματική εμπειρία, μεταπηδά εκεί. Είναι ένας εξαιρετικός τρόπος να έρθει λιγότερο σε επαφή με τον έντονο πόνο. Θα παγώσουν για πάντα. Κάποια άλλα παιδιά θα φωτογραφίσουν αυτές τις εικόνες και θα επικοινωνούν με τον έξω κόσμο μέσα από αυτά τα στοιχεία που προσέλαβαν.

Είτε του θύτη, αν ταυτιστούν με τον πατέρα, είτε του θύματος, αν ταυτιστούν με την μητέρα. Αυτή η απόφαση που θα πάρουν από πολύ μικρή ηλικία, θα καθορίσει τον τρόπο που αντιδρούν και συναλλάσσονται με τον έξω κόσμο, αλλά και με τον ίδιο τους τον εαυτό. Το παιδί, πριν ακόμα πάρει αυτή την απόφαση, θα ζητήσει βοήθεια. Αν δεν υπάχει πουθενά τριγύρω του να την πάρει, θα πάει να ζητήσει βοήθεια από τον καλό θεούλη, που του είπαν ότι προστατεύει όλα τα καλά παιδιά.

Παρακαλεί για βοήθεια, αλλά αυτή η βοήθεια δεν έρχεται – όχι γιατί το παιδί δεν έχει ψυχική αγνότητα προς την προσευχή του, ούτε γιατί απορρίπτουμε την όποια μορφή ανώτερης ενέργειας, αλλά γιατί η βία έχει υφή πυκνή, σκληρή και αδιαπέραστη. Το παιδί όμως δεν καταλαβαίνει γιατί δεν λαμβάνει την βοήθεια, αφού ο Θεός προστατεύει όλα τα πλάσματα. Αυτό χτυπά περισσότερο ακόμη τον ψυχισμό του. Πρόδωσαν την εμπιστοσύνη του οι γονείς του, αλλά και ο Θεός. Φυσικά εννοούμε ό,τι αντιλαμβάνεται ως Θεό ένα μικρό παιδί και εννοείται ότι αυτό εξαρτάται από το τί του έχουν μεταφέρει ως πληροφορία σε σχέση με το Θεό.

Αυτό θα γίνει στον ενήλικα μια αόρατη εστία πόνου, γιατί ενώ θα συνεχίζει, καθώς μεγαλώνει, να ζητά βοήθεια, αυτή η βοήθεια δεν θα έρχεται, γιατί πάντα μεταξύ αυτού και του Σύμπαντος θα μεσολαβεί το τραύμα. Είτε, η αποκοπή που είχε κάνει ως παιδί φεύγοντας στον αστρικό κόσμο, θα το κάνει να αναζητά οράματα που συνήθως θα τα πλάθει ασυνείδητα, γιατί θα είναι το μόνο που θα το ξεπαγώνει για λίγο και θα γαληνεύει τον πόνο του.

Στην άλλη περίπτωση, ως θύμα, θα είναι ο πικραμένος αναζητητής που πάντα θα βιώνει μοναξιά και θα νιώθει μια μόνιμη αποκοπή ίσως με μικρά διαλείμματα, ενώ ως θύτης θα είναι εξαιρετικά ελεγκτικός, θα είναι αυτός που ξέρει πάντα τι είναι καλό για εσένα, τι πρέπει να φας, τι πρέπει να πιεις, ποιο είναι το σωστό πνευματικό μονοπάτι. Πολύ συχνά, τα βαθιά πληγωμένα παιδιά αναζητούν ένα καταφύγιο που είναι το πνευματικό μονοπάτι, γίνονται όμως οι πληγωμένοι θεραπευτές, είτε ασχολούνται επαγγελματικά με αυτό, είτε για αυτούς είναι ένα μονοπάτι προσωπικής εσωτερικής αναζήτησης. Σίγουρα υπάρχουν αυτοί που κατάφεραν να διαπεράσουν αυτό το μεγάλο τραύμα. Κατά τη γνώμη μου αυτός που πέρασε αυτήν την μύηση του πόνου και βγήκε, μεταμορφώνεται σε έναν εξαιρετικό θεραπευτή, ίσως μοναδικό, ή ακόμη και αν δεν είναι θεραπευτής γίνεται ένας άνθρωπος που η συμβουλή του έχει μεστότητα.

Προσφέρουν την συμβουλή τους χωρίς να εισβάλλουν στον ενεργειακό χώρο του άλλου. Υπάρχει ακόμα όμως και αυτός που δίνει με όποιον τρόπο μπορεί και μάλιστα από την καρδιά του, αλλά πάντα κάπως η ισορροπία χάνεται. Ίσως πληγώνεται γιατί δίνει πολλά, ή ίσως στην προσπάθειά του να βοηθήσει, πιέζει.

Αυτή η Πανσέληνος στους Ιχθείς αφορά όλες τις παραπάνω περιπτώσεις, αλλά ακόμα περισσότερο μια άλλη ομάδα ανθρώπων: αυτούς που προσφέρουν αλλά που οι ίδιοι δεν γεύονται την επιτυχία ποτέ. Είναι σα να δίνουν ιδέες, λύσεις, γνώσεις, πληροφορίες και καθοδήγηση που οι άλλοι απορροφούν, κερδίζουν από αυτές, προχωρούν και εξελίσσονται, αλλά οι ίδιοι μένουν στάσιμοι. Είναι σαν μια κατάρα που δεν μπορούν να κατανοήσουν γιατί τους κυνηγά. Με τα χρόνια αυτό γίνεται πολύ επώδυνο. Το θέμα είναι ότι πραγματικά έχουν μια βαθιά αντίληψη για το θείο, αντιλαμβάνονται αλήθειες, αγκίζουν την ενέργεια, αλλά η προδοσία που νιώσαν ως παιδιά από την ενέργεια που είναι ξεχασμένη στο ασυνείδητο, τώρα δεν αφήνει το σύστημα να συνεργαστεί. Είναι σαν να υπάρχει μια διαφανής μεμβράνη, τόσο άυλη που τα βλέπουν όλα, αλλά και τόσο αδιαπέραστη που δεν μπορούν να κάνουν το breakthrough.

Η κατάσταση αυτή δημιουργεί ψυχική, νοητική και συναισθηματική αναστάτωση. Αν δεν φτιαχτούν γέφυρες σε αυτό το πρωταρχικό τραύμα που βίωσαν με τον Θεό ως παιδιά, ποτέ δεν θα παραδωθούν σε αυτόν. Ότι και να κάνουν, το αυτόνομο σύστημα επιβίωσης θα τους κράτα σε απόσχιση από την τελική υπέρβαση.

Αυτή η Πανσέληνος γίνεται στο ζώδιο των Ιχθύων, ενώ ο Ήλιος είναι στην Παρθένο στις 6 Σεπτέμβρη. Αυτός ο συνδυασμός δίνει μια ευκαιρία να δουν ξεκάθαρα τα πληγωμένα αυτά πλάσματα τα τραυματά τους, να αντιληφθούν τη δυσκολία να θεραπευτούν ότι και να κάνουν, μέχρι να αποκαταστήσουν μέσα τους τη σχέση με την θεική τους πλευρά και να δώσουν συγχώρεση στο Θεό που δεν ήρθε όταν τον φώναζαν απελπισμένα ως παιδιά. Αυτή είναι η δουλειά αυτής της Πανσελήνου. Να θεραπεύσει τα κρυφά στοιχεία εντός μας.

Όσο και αν σου φαίνεται αδιανόητο νοητικά, γιατί έχεις κάνει ώρες διαλογισμού και τόσο υπέροχα άλλα πράγματα από την καρδιά σου, ίσως ακόμα συνεχίζει κάτι να μην πάει καλά. Ήρθε η ώρα να δεις την οργή σου απέναντι στο Σύμπαν. 

Αποδέξου το και πες πόσο θυμωμένος είσαι, βγάλτο από τα κρυφά σεντούκια που το καταχώνιασες γιατι ντρεπόσουν να παραδεχτείς ότι είχες θυμώσει με τον Θεό.

 Άσε την ενοχή και τον φόβο και βγάλτα έξω από εσένα, σε αυτήν την Πανσέληνο που αφορά τον πληγωμένο θεραπευτή, πέστα όλα, κλάψε, βρίσε αλλά πες την αλήθεια σου.

Είναι ο μόνος τρόπος να ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση, να ξεκινήσει η αληθινή επαφή με τον Θεό μέσα σου.

enallaktikiagenda

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ