Uwe Jacobs - www.pixabay.com
Σήμερα το πρωί τα μάζεψα να φύγω.
Ξύπνησα και μόλις άνοιξα τα μάτια μου είδα από το παράθυρο την ανατολή. Εκεί ξαπλωμένη στο κρεβάτι σου έβλεπα την Ανατολή κι εσένα στην άλλη γωνία στην κόγχη του κρεβατιού με γυρισμένη την πλάτη κι αγκαλιά το μαξιλάρι.
Σήμερα το πρωί τα μάζεψα να φύγω.
Θυμήθηκα που μου είπες το προηγούμενο βράδυ για τις φίλες που είχαν ξαπλώσει στο κρεβάτι σου. Αναρωτήθηκα ξανά πως βρέθηκαν στο δωμάτιό σου. Ακάλεστες σίγουρα όχι. Γέμισαν ξαφνικά τα μάτια μου δάκρυα. Συνειδητοποίησα ότι αντιλαμβάνεσαι τη ζωή, σε βασικά για μένα θέματα, με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Συνειδητοποίησα ότι όσο μένω τόσο δένομαι και τόσο περισσότερο θα πονέσω όταν φύγω.
Σήμερα το πρωί τα μάζεψα να φύγω.
Κι αποφάσισα συνειδητά να σου αφήσω το βιβλίο, που συμβολίζει έναν καλό φίλο, τη συσκευή του φοντύ, που συμβολίζει τη συντροφικότητα και το μοίρασμα, τις κόκκινες γούνινες χειροπέδες, που συμβολίζουν το πάθος και τον ερωτισμό και το κλάμερ μου, που βρίσκονταν κάπου κάτω από τα μαξιλάρια. Αυτό για να σου θυμίζει την θετική μου σκέψη, την αισιοδοξία και τη δύναμη.
Σήμερα το πρωί τα μάζεψα να φύγω
Σήμερα το πρωί τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα. Και μου έχω ορκιστεί ότι ποτέ ξανά δεν θα μένω κοντά σε ανθρώπους που με κάνουν να κλαίω. Μπορεί κάπως με κάποιο τρόπο να μπορώ να σε κάνω να καταλάβεις και αντί για την κόγχη του κρεβατιού και το μαξιλάρι, να πάρεις έναν άνθρωπο αγκαλιά για να κοιμάσαι, να σε κάνω να καταλάβεις ότι οι «ανοιχτές» πεποιθήσεις σου για τις σχέσεις των ανθρώπων είναι ξόδεμα κι ότι τα πολλά χέρια τελικά σε κατσιάζουν. Όμως δεν έχω ούτε το χρόνο, ούτε τη διάθεση. Έχω κουραστεί στη ζωή μου να προσπαθώ για να καταλάβουν οι άλλοι τα αυτονόητα.
Σήμερα το πρωί τα μάζεψα να φύγω.
Ήμουν έτοιμη να φύγω, αλλά μετά σκέφτηκα πως πάντα απ’ όπου κι αν έφυγα για να προστατέψω τον εαυτό μου, δεν το έκανα πρόωρα. Δεν το έσκασα σαν δειλή. Έφυγα όταν ήμουν απολύτως σίγουρη ότι φεύγοντας δεν θα υπάρξουν δεύτερες σκέψεις και πισωγυρίσματα.
Σήμερα το πρωί τα μάζεψα να φύγω.
Αλλά δεν έφυγα.
enfo
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.