Οι ζωντανοί νεκροί δεν ανασταίνονται ποτέ

Πολύ φοβάμαι πως θα ξυπνήσουν ένα πρωί όλοι αυτοί που περιφέρουν απερίσκεπτα το κουφάρι τους από δω και από κει, παριστάνουν ότι τάχα είναι σπουδαίοι και σημαντικοί σε αυτή την κοινωνία που νοσεί και με λύπη θα διαπιστώσουν ότι έχουν πεθάνει προ πολλού. Θα σηκωθούν όπως κάθε πρωί και κοιτάζοντας το πρόσωπό τους στον καθρέφτη του μπάνιου θα τρομάξουν από αυτό που θα αντικρίσουν. Ασχήμια και έντονη δυσοσμία θα καλύψει τον χώρο τους.

Θα βγουν έξω, θα περπατήσουν, θα θελήσουν να χαμογελάσουν μα δε θα βρίσκουν άνθρωπο πια διαθέσιμο. Θα θελήσουν να πουν καλημέρα, μα δε θα θυμούνται πως συλλαβίζεται αυτή η λέξη. Θα θελήσουν να αναστηθούν μα ο χρόνος αδυσώπητος θα τους θυμίσει ότι δε γίνεται νεκρανάσταση πλέον. Λησμόνησαν ότι αυτός δεν τους χαρίζεται άπειρος και ότι πρέπει να τον χρησιμοποιούν με μέτρο και σοφία. Λησμόνησαν ότι οι εποχές μας προσπερνούν αλλά μας δίνουν παράλληλα τη δυνατότητα, εάν επιθυμούμε να τις ζήσουμε, να τις γευτούμε.

Θα θελήσουν να μην πάνε μια μέρα στη δουλειά και να αποσυμφορήσουν την ψυχή τους, να ανταλλάξουν μερικές κουβέντες μ' έναν φίλο μα δε θα τους έχει μείνει κανένας. Θα θελήσουν να ταξιδέψουν, να αναπληρώσουν τις χαμένες ώρες της ζωής τους, μα θα έχουν τελειώσει οι προορισμοί γι αυτούς. Θα θελήσουν να ηρεμήσουν το μέσα τους μα δε θα βρίσκουν νόημα και σκοπό πουθενά. Θα θελήσουν να αποβάλλουν τα μικροπροβλήματα που είχαν, μα δε θα μπορούν να ξεχωρίσουν τα απλά από τα σύνθετα. Θα θελήσουν να είναι ταπεινοί, μα όλοι θα τους έχουν γυρίσει την πλάτη και θα έχουν φύγει εξαιτίας της έπαρσης.

Δυστυχώς έχω γνωρίσει πολλούς τέτοιους ανθρώπους, ζωντανούς-νεκρούς, που σε τίποτα και ποτέ δε βρίσκουν βαθύτερα νοήματα. Έχω γνωρίσει πολλούς τέτοιους που αυτοκαταστρέφονται και όταν το αντιλαμβάνονται δεν έχουν χρόνο για να επανέλθουν. Στο τέλος όλοι αυτοί τρελάθηκαν και εγκατέλειψαν τα εγκόσμια, μα δυστυχώς τους έμεναν πολλά χρόνια μέχρι να πεθάνουν...

Μαρύσα Παππά (2#x_2)

enfo

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ