Το Ωροσκόπιο του Μεγάλου Αλεξάνδρου!

Όλα ξεκίνησαν ένα παγωμένο χειμωνιάτικο δειλινό, την εποχή που σπούδαζα αρχιτεκτονική στο Τορίνο της Ιταλίας και παράλληλα έπαιρνα μαθήματα αστρολογίας στη σχολή μίας διάσημης Ιταλίδας αστρολόγου, που έτυχε να μένει κοντά στο σπίτι μου. Η δασκάλα μου αυτή - που σαν Τοξότης ήταν ιδιαίτερα φιλική και εγκάρδια με τους ξένους - με είχε καλέσει το δειλινό εκείνο να δειπνήσω με την οικογένεια της. Όταν τελειώσαμε το φαΐ είχε δημιουργηθεί στο τραπέζι μία ζεστή και εύθυμη ατμόσφαιρα (βοηθούσε νομίζω σε αυτό και το μπρούσκο Πιεμοντέζικο κρασί που ήπιαμε).

Κάποια στιγμή μου ζήτησε να την ακολουθήσω στην βιβλιοθήκη της γιατί είχε να μου δείξει κάτι ενδιαφέρον. Κατέβασε έναν τόμο που όταν τον άνοιξε κατάλαβα από τις φουσκωμένες κίτρινες σελίδες του και από τη βιβλιοδεσία του ότι ήταν πολύ παλιός. Μου τον άφησε ανοιγμένο σε μία συγκεκριμένη σελίδα. 

Κοίταξα και είδα ότι ήταν ένα παλιό ωροσκόπιο, στην τετράγωνη μορφή που συνήθιζαν να το σχεδιάζουν οι αστρολόγοι των προηγούμενων αιώνων. Πάνω του, με μεγάλα γράμματα, έγραφε: GENITURA ALEXANDRI MAGNI. Δεν χρειάστηκε και πολύ για να καταλάβω ότι ήταν το ωροσκόπιο του Μεγάλου Αλεξάνδρου!

M' έπιασε μεγάλος ενθουσιασμός και συγκίνηση! Χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την Ελλάδα, σε εκείνη την παγωμένη βιομηχανική πόλη της βόρειας Ιταλίας είχα στα χέρια μου ένα παλιό αστρολογικό βιβλίο (του 1652 μ.Χ.) που μέσα του κρατούσε τον απόηχο της δόξας και του μεγαλείου του Μακεδόνα στρατηλάτη, ενός απόηχου που πολλούς αιώνες πριν είχε φτάσει και εδώ πάνω. Ζήτησα περισσότερες πληροφορίες γι΄ αυτό το βιβλίο.

Ήταν μία συλλογή με ωροσκόπια διασημοτήτων της εποχής, συγγραφέας του οποίου ήταν ο Andrea Argolo, ο «μικρός Πτολεμαίος», όπως τον αποκαλούσαν στην εποχή του. Στο κέντρο του το ωροσκόπιο έγραφε στα λατινικά : "Σωτήριον έτος 355, 12 Αυγούστου, ώρα 16:40 μετά μεσημβρίας" (πού απ΄ ότι κατάλαβα αργότερα, σημαίνει 16 ώρες και 40 λεπτά μετά το μεσημέρι, δηλαδή 5 και 40 τα ξημερώματα). Το ωροσκόπιο αυτό με είχε ενθουσιάσει αλλά υπήρχε πάνω του μια λεπτομέρεια που μου δημιουργούσε μία κάποια επιφύλαξη.

Ήξερα ότι ο Αλέξανδρος είχε γεννηθεί το 356 π.Χ. Με τη χρονιά γέννησης του είχαν ασχοληθεί αρκετοί μελετητές του 19ου και του 20ου αιώνα και όλοι τους είχαν καταλήξει - διασταυρώνοντας ιστορικά γεγονότα – ότι η χρονιά γέννησης του ήταν το 356 π.Χ. Πως το ωροσκόπιο αυτό έδινε άλλη χρονιά; Μήπως υπήρχε κάποιο συγκλονιστικό στοιχείο που οι ιστορικοί μας αγνοούσαν; Μήπως κάποιος από τους δεκάδες αντιγραφείς αυτού του ωροσκοπίου στο πέρασμα των αιώνων μετέτρεψε κατά λάθος το τελικό 6 σε 5 ; Μήπως κάποιος βυζαντινός χρονολόγος αντιστοίχισε με λανθασμένο τρόπο τη χρονιά γέννησης του Αλεξάνδρου από το βυζαντινό στο σύγχρονο ημερολόγιο; Όλα αυτά θα μπορούσαν να είχαν συμβεί. Εκείνη τη στιγμή, όμως, με «έκαιγε» περισσότερο να δω το ηλιακό ζώδιο και τα άλλα αστρολογικά στοιχεία που έδινε το ωροσκόπιο αυτό.

Έβαλα, έτσι, προσωρινά στην άκρη τις αμφιβολίες μου. Το ζώδιο του ήταν ο Λέων! Δεν ένιωσα καμία έκπληξη γι' αυτό. Ίσα - ίσα, το περίμενα να είναι έτσι, αφού κάθε φορά που σκεπτόμουν την αίγλη, το μεγαλείο, τον ηρωισμό, τις ηγετικές ικανότητες του Μεγάλου Αλέξανδρου το μυαλό μου πήγαινε κατευθείαν στον Λέοντα. Κοίταξα τότε για τον Ωροσκόπο του και είδα ότι και αυτός βρισκόταν στον Λέοντα, κάτι που σημαίνει ότι το παρουσιαστικό του Αλέξανδρου δημιουργούσε έναν ισχυρότατο αντίκτυπο γύρω του και ότι θα πρέπει να εξέπεμπε μία εκτυφλωτική ακτινοβολία, που καθήλωνε τους πάντες. Παρακάλεσα την δασκάλα μου να μου φωτοτυπήσει αυτό το ωροσκόπιο. Μου έκανε λιγάκι απρόθυμα τη χάρη, μια και το βιβλίο αυτό ήταν πολύτιμο.

Λίγες ημέρες μετά κρατούσα τη φωτοτυπία του ωροσκοπίου στα χέρια μου. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα να κάνω ήταν να επαληθεύσω τις θέσεις των πλανητών για την χρονιά που γεννήθηκε ο Μέγας Αλέξανδρος. Το σκεπτικό ήταν το εξής: αν τον Αύγουστο του 356 π.Χ. οι πλανήτες βρίσκονταν περίπου στις θέσεις που έδινε αυτό το ωροσκόπιο τότε οι πιθανότητες ότι είχαμε να κάνουμε με το γνήσιο ωροσκόπιο του Μεγάλου Αλεξάνδρου ήταν πολύ μεγάλες. Αν, όμως, το ωροσκόπιο αυτό δεν ήταν παρά ένα διαφημιστικό "κόλπο" του συγγραφέα του παλιού αυτού βιβλίου - με σκοπό να εντυπωσιάσει τους υποψήφιους αγοραστές του, προσφέροντας τους το ωροσκόπιο μίας τόσο μεγάλης προσωπικότητας - τότε οι πλανητικές θέσεις που ανέφερε ο Andrea Argolo θα πρέπει να ήταν άσχετες με την πραγματικότητα.

Ένας αστρολόγος του 1600 μ.Χ. δεν είχε τη δυνατότητα να υπολογίσει με ακρίβεια τις θέσεις που είχαν οι πλανήτες 20 σχεδόν αιώνες πριν από την εποχή του. Για να ρίξει, λοιπόν, το «δόλωμα» θα έβαζε κάποιες τυχαίες πλανητικές θέσεις στο υποτιθέμενο ωροσκόπιο του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Πάντως, αν τα πράγματα ήταν δύσκολα για έναν αστρολόγο του 17ου αιώνα δεν ήταν και πολύ καλύτερα για τους αστρολόγους της δεκαετίας του '80! Με τα μέσα που είχα τότε στη διάθεση μου ήταν σχεδόν αδύνατο να βρω τις θέσεις των πλανητών το 356 π.Χ. Χρειάζονταν ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής με κατάλληλο λογισμικό αλλά τέτοιους υπολογιστές είχαν τότε μόνο τα μεγάλα πανεπιστημιακά και ερευνητικά ιδρύματα, στα οποία δεν είχα πρόσβαση. 

Επικοινώνησα με ορισμένους αστρονόμους οι οποίοι, όμως, ήταν απρόθυμοι να με βοηθήσουν σε μία έρευνα αστρολογικού χαρακτήρα. Εγκατέλειψα, προσωρινά, αυτή την προσπάθεια ρίχνοντας βάρος στην ιστορική έρευνα γύρω από τη γέννηση του Αλέξανδρου.

Κάποια χρόνια μετά, όταν είχαν διαδοθεί πια οι προσωπικοί υπολογιστές και υπήρχαν και τα κατάλληλα αστρολογικά προγράμματα, κατάφερα να επαληθεύσω αυτό το ωροσκόπιο και βρήκα ότι δεν ήταν αυθεντικό, γιατί οι θέσεις των πλανητών που αναφέρει δεν αντιστοιχούν σε ημερομηνίες του 356 π.Χ. (ούτε καν του 355 π.Χ.). Επρόκειτο για ένα πλαστό ωροσκόπιο, για ένα "κόλπο" αυτού του αστρολόγου του 1600 μ.Χ. που προσπάθησε και αυτός - ανάμεσα σε πολλούς άλλους - να οικειοποιηθεί κάτι από την αίγλη και την ακτινοβολία του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Στην πορεία της έρευνας μου ανακάλυψα και ένα άλλο πολυσυζητημένο ωροσκόπιο του 1662, από την Εγγλέζικη συλλογή ωροσκοπίων Gadbury με τίτλο: "Collection of divers choice Nativity’s".

Στο ωροσκόπιο αυτό διαβάζουμε στα λατινικά: "Μέγας Αλέξαντρος, γεννήθηκε 357 χρόνια πριν από το Χριστό, την 1η Ιουλίου, στις 9 και 26 μ.μ.». 

Εντυπωσιάζει η ακρίβεια της ώρας γέννησης και όχι μόνο. Οι πλανητικές θέσεις σε αυτό το ωροσκόπιο είναι - με μία μικρή παρέκκλιση - σωστές! Προσοχή, όμως. Είναι σωστές για την ημερομηνία 1 Ιουλίου 357 π.Χ. Σήμερα είμαστε απόλυτα βέβαιοι ότι ο Μέγας Αλέξανδρος γεννήθηκε το 356 π.Χ. και όχι το 357 π.Χ. Παρ’ όλη, λοιπόν, την απίστευτη δεξιότητα του αστρολόγου που συνέταξε σωστά - πριν τρεισήμισι αιώνες - το ωροσκόπιο αυτό, δεν παύει να είναι ένα ωροσκόπιο πλαστό.

Αν το αυθεντικό ωροσκόπιο του Μεγάλου Αλεξάνδρου είχε σωθεί θα βλέπαμε σε αυτό τις πλανητικές θέσεις που ίσχυαν το 356 π.Χ. και όχι το 357 π.Χ. Άρα και το περιβόητο ωροσκόπιο της συλλογής Cadbury δεν είναι τελικά τίποτε άλλο από ένα διαφημιστικό κόλπο! Τα χρόνια περνούσαν και δεν είχα συναντήσει κανένα αξιόπιστο ωροσκόπιο του μεγάλου Αλεξάνδρου. Σιγά - σιγά, όμως, είχα αρχίσει να αποκτώ σημαντικές γνώσεις για τη ζωή και την προσωπικότητα αυτού του ανυπέρβλητου στρατηλάτη και να συλλέγω δεκάδες βιβλία που αναφέρονταν σε αυτόν. Κάπου είχε αρχίσει να μου γίνεται έμμονη ιδέα το να καταφέρω να βρω το πραγματικό του ωροσκόπιο.

Απογοητευμένος από τα πλαστά ωροσκόπια αφοσιώθηκα καθαρά στην ιστορική πλευρά του θέματος, ψάχνοντας κάποιο αρχαίο κείμενο που να ανέφερε την ημερομηνία γέννησης του Αλεξάνδρου. Δυστυχώς δεν έχουν σωθεί τα αυθεντικά έργα των βιογράφων του Αλέξανδρου. Ότι ξέρουμε γι' αυτόν μας έρχεται μέσα από την μαρτυρία μεταγενέστερων ιστορικών, εκ των οποίων μόνο ένας -ο Πλούταρχος- αναφέρει την ημερομηνία γέννησης του Αλέξανδρου. Λέει ο Πλούταρχος (σε δική μου απόδοση) :

"Ο Αλέξανδρος γεννήθηκε την έκτη του μήνα Εκατομβαιώνα, τον οποίο οι Μακεδόνες καλούν Λώο". Η πρόταση αυτή είναι πολύ σημαντική γιατί σηματοδοτεί μία ιστορική μαρτυρία για την ημερομηνία γέννησης του Μεγάλου Αλεξάνδρου! Δεν μας λέει το χρόνο γέννησης του. Από τη χρονική συσχέτιση διαφόρων γεγονότων είμαστε βέβαιοι ότι ο Αλέξανδρος γεννήθηκε το 356 π.Χ.

Καταλήγουμε, λοιπόν, στο ότι η πλήρης ημερομηνία γέννησης του Μεγάλου Αλεξάνδρου είναι η 6 του Λώου του 356 π.Χ. Είχα αυτή την ημερομηνία στα χέρια μου αλλά δεν ένιωθα ιδιαίτερα ικανοποιημένος. Κάποια ερωτηματικά τριγυρνούσαν στο μυαλό μου. Πρώτα απ' όλα, δεν υπήρχε τρόπος να μετατρέψω τις 6 του Μακεδονικού μήνα Λώου σε αντίστοιχη ημερομηνία του δικού μας ημερολογίου (θα εξηγήσω στη συνέχεια το γιατί). Ύστερα, είχα τις αμφιβολίες μου για το κατά πόσο η 6 του Λώου ήταν η πραγματική ημερομηνία γέννησης του Αλέξανδρου. Ο Πλούταρχος έζησε τρεις ολόκληρους αιώνες μετά τον Αλέξανδρο.

Πως μπορούσε, λοιπόν, να γνωρίζει με βεβαιότητα την ημερομηνία γέννησης του; Εμείς σήμερα γνωρίζουμε π.χ. με βεβαιότητα την ημερομηνία γέννησης του Κολοκοτρώνη; Και εκτός αυτού, η ημερομηνία γέννησης ήταν άραγε σημαντική για τους αρχαίους Έλληνες, τόσο σημαντική ώστε να την θυμούνται και να την γιορτάζουν κάθε χρόνο; Βρήκα σχετικά εύκολα απάντηση σε αυτό, γιατί σε πολλά αρχαία ελληνικά κείμενα γίνεται αναφορά στον εορτασμό των γενεθλίων κάποιου ατόμου! Μία ιδιαίτερα ικανοποιητική αναφορά υπάρχει στη διαθήκη του φιλόσοφου Επίκουρου. Αφού ο Επίκουρος ορίζει πρώτα τους κληρονόμους του, γράφει στη συνέχεια: "...και να ξοδεύετε όσα χρήματα χρειάζονται για τα γενέθλια μου, που συνηθίζαμε να τα γιορτάζουμε κάθε χρόνο στις 10 του μήνα Γαμηλιώνα...". Οι αρχαίοι γιόρταζαν τα γενέθλια τους, όπως τα γιορτάζουμε και εμείς σήμερα! Τα γενέθλια του Μεγάλου Αλεξάνδρου θα πρέπει να ήταν γνωστά σε πολύ κόσμο, πόσο μάλλον στους ανθρώπους του στενού του περιβάλλοντος που έγραψαν τη βιογραφία του.

Ο Πλούταρχος (όπως φαίνεται και από το έργο του) είναι ένας πολύ σοβαρός ιστορικός και έζησε σε μία εποχή άνθισης των γραμμάτων, που υπήρχαν παντού δημόσιες βιβλιοθήκες ενώ τα σπουδαία κείμενα αντιγράφονταν διαρκώς και κυκλοφορούσαν ευρύτατα. Να γιατί πιστεύω ότι η ημερομηνία που αναφέρει ο Πλούταρχος είναι η πραγματική. Το πρώτο από μία σειρά πέπλων κάτω από τα οποία κρυβόταν το ωροσκόπιο του Μεγάλου Αλεξάνδρου το είχα σηκώσει. Ο δρόμος, όμως, ήταν ακόμη μακρύς. Το δεύτερο πράγμα για το οποίο έπρεπε να βεβαιωθώ ήταν για το ότι ο Αλέξανδρος είχε πράγματι γεννηθεί στις 6 του μακεδονικού μήνα Λώου. Έπρεπε να βρω και μία δεύτερη ιστορική πηγή - εκτός από τον Πλούταρχο - που να αναφέρει την ίδια ημερομηνία γέννησης, έτσι ώστε να μπορέσω να διασταυρώσω τα στοιχεία. Πέρασαν και πάλι χρόνια και τέτοια δεύτερη πηγή δεν εύρισκα πουθενά!

Tη βρήκα εντελώς απροσδόκητα στην Εθνική Βιβλιοθήκη, μία μέρα που διάβαζα τυχαία την "Ποικίλη Ιστορία" του Αιλιανού. Το πολυκαιρισμένο τομίδιο που κράταγα στα χέρια μου, μου φάνηκε ξαφνικά σα θησαυρός, όταν το είδα να μου σερβίρει τόσο ανύποπτα αυτή την τόσο εξαιρετικά πολύτιμη για μένα πληροφορία. Και να σκεφτείτε ότι τα βιβλία του Αιλιανού περιγράφουν κυρίως τη χλωρίδα και τη πανίδα διαφόρων τόπων! Ανάμεσα σε πολλές τέτοιες περιγραφές ο Αιλιανός αναφέρει και το πόσο τυχερή ήταν για τους Αθηναίους - και γενικά για τους Έλληνες - η ημερομηνία 6 του Θαργηλίωνα, αφού σε αυτή την ημερομηνία οι Έλληνες είχαν κερδίσει πολλές μάχες. Και αμέσως μετά συμπληρώνει "...και ο Αλέξανδρος ο Μακεδόνας ο γιος του Φιλίππου γεννήθηκε, όπως πιστεύεται, την ίδια ημέρα" δηλαδή στις έξι του μηνός. Εντελώς απροσδόκητα είχα πετύχει αυτό που αναζητούσα τόσο καιρό, τη διασταύρωση της ημερομηνίας που έδινε ο Πλούταρχος!

Ο Πλούταρχος, πέρα από το ότι μας δίνει την ημερομηνία γέννησης του Αλέξανδρου, μας δίνει ταυτόχρονα και μία άλλη πληροφορία. Ότι ο μακεδονικός μήνας Λώος ισοδυναμεί με τον αθηναϊκό μήνα Εκατομβαιώνα. Υπάρχει μία εκτενής βιβλιογραφία πάνω στο ημερολόγιο της αρχαίας Αθήνας και έτσι ξέρουμε ότι ο Εκατομβαιών αντιστοιχεί χοντρικά στη δική μας περίοδο μέσα Ιουλίου - μέσα Αυγούστου. Άρα ο Λώος θα έπρεπε επίσης να αντιστοιχεί στην ίδια περίοδο. Και λέω θα έπρεπε γιατί τα ημερολόγια των αρχαίων λαών ήταν ελαττωματικά. Συνήθως έχαναν πολλές ημέρες ή και ολόκληρους μήνες. Επιπλέον, κάθε πόλη - κράτος διατηρούσε το δικό της ημερολόγιο που το ρύθμιζε ανεξάρτητα από τις άλλες πόλεις.

Καταλαβαίνετε, λοιπόν, γιατί είναι τόσο δύσκολο το να αντιστοιχήσεις το μήνα Λώο με μία σύγχρονη χρονική περίοδο. Είχα αρχίσει να πονοκεφαλιάζω και χρειαζόμουν επειγόντως τη βοήθεια και άλλων πηγών. Και να που βρήκα μία στα ιστορικά κείμενα του Αρριανού: αναφέροντας σαν πηγή αυτής της πληροφορίας έναν από τους επιτελείς του Αλέξανδρου, τον Αριστόβουλο, ο Αρριανός ισχυρίζεται ότι ο Αλέξανδρος έζησε ακριβώς 32 χρόνια και οκτώ μήνες (οκτώ μήνες συμπληρωμένους). Επειδή, τώρα, ξέρουμε με εκπληκτική ακρίβεια την ημερομηνία του θανάτου του Αλεξάνδρου (η οποία καταγράφηκε εκτός από τα μακεδονικά βασιλικά χρονικά και σε αντίστοιχα βαβυλωνιακά και αιγυπτιακά χρονικά, γεγονός που μας διευκολύνει σημαντικά) μπορούμε με μία απλή πράξη αφαίρεσης να βρούμε το πότε γεννήθηκε ο Αλέξανδρος. Πέθανε στις 10 ή στις 13 Ιουνίου του 323 π.Χ., άρα θα πρέπει να γεννήθηκε κάπου μέσα στον Σεπτέμβριο ή στο πρώτο μισό του Οκτώβρη του 356 π.Χ.

Υπέρ αυτής της περιόδου είναι και μία άλλη ιστορική μαρτυρία: μία αναφορά που κάνει ο Δημοσθένης στον λόγο του "Περί του Στεφάνου" σε ένα γράμμα που έστειλε ο Φίλιππος (ο πατέρας του Αλέξανδρου) στους Πελοποννήσιους και που τους ζητούσε να τον συναντήσουν στη Φωκίδα: "τον μήνα Λώο που οι Αθηναίοι καλούν Βοηδρομιών…". Ο αθηναϊκός μήνας Βοηδρομιών αντιστοιχεί κανονικά στην περίοδο μέσα Σεπτεμβρίου - μέσα Οκτωβρίου. Δεν ξέρουμε, όμως, αν ο μακεδονικός μήνας Λώος αντιστοιχούσε πάντοτε με τον Βοηδρομιώνα ή αν έτυχε να αντιστοιχεί ειδικά εκείνη τη χρονιά, το 339 π.Χ. δηλαδή που έγραψε το γράμμα ο Φίλιππος. Τρεις άλλες μαρτυρίες, πάντως, υποστηρίζουν μία νωρίτερη γέννηση.

Την πρώτη από αυτές την αναφέρει ο Πλούταρχος. Σύμφωνα με τα γραφόμενα του, ο Φίλιππος έλαβε ταυτόχρονα τρεις ευχάριστες ειδήσεις: 1) ότι ένας από τους στρατηγούς του κέρδισε μία σημαντική μάχη 2) ότι ένα από τα άλογα του κέρδισε μία κούρσα στους Ολυμπιακούς αγώνες και 3) ότι γεννήθηκε ο Αλέξανδρος. Οι Ολυμπιακοί αγώνες γίνονταν το καλοκαίρι. Στη χειρότερη περίπτωση ένας αγγελιαφόρος θα χρειαζόταν δύο εβδομάδες για να φτάσει από την Ολυμπία στην Ποτίδαια. Τα νέα, όμως, της νίκης του αλόγου του και της γέννησης του γιου του έφτασαν ταυτόχρονα στον Φίλιππο, που σημαίνει ότι ο Αλέξανδρος δεν θα μπορούσε να έχει γεννηθεί αργά τον Σεπτέμβριο και πόσο μάλλον τον Οκτώβριο.

Η δεύτερη μαρτυρία βγαίνει από το γεγονός ότι ο Αλέξανδρος έγινε βασιλιάς αμέσως μετά τη δολοφονία του πατέρα του, όταν σύμφωνα με τον Πλούταρχο είχε μόλις συμπληρώσει το εικοστό έτος της ηλικίας του. Ο Φίλιππος δολοφονήθηκε σε ένα ανοιχτό θέατρο -γεμάτο από κόσμο- νωρίς το πρωί. Νωρίς το πρωί, όμως, στα τέλη Σεπτεμβρίου και ακόμη χειρότερα στις αρχές Οκτωβρίου κάνει αρκετή ψύχρα στη Βεργίνα, δεν είναι η πιο κατάλληλη εποχή για να κάνεις εκδηλώσεις σε ανοιχτό θέατρο. Άρα ο Φίλιππος θα πρέπει να δολοφονήθηκε είτε στα τέλη Αυγούστου είτε στο πρώτο δεκαπενθήμερο του Σεπτέμβρη, που σημαίνει ότι ο Αλέξανδρος θα πρέπει να είχε τα γενέθλια του πριν από αυτές τις ημερομηνίες. Οι περισσότεροι ιστορικοί συμφωνούν, εξάλλου, στο ότι ο Αλέξανδρος έγινε βασιλιάς τον Σεπτέμβριο του 336 π.Χ., όταν είχε ήδη συμπληρώσει το εικοστό έτος της ηλικίας του.

Η τρίτη μαρτυρία μου ήρθε μέσα από το βυζαντινό βιβλίο «Πασχάλιο Χρονικό», γραμμένο το 630 μ.Χ. Στο βιβλίο αυτό ο μακεδονικός μήνας Λώος εξισώνεται με το δικό μας μήνα Αύγουστο! Αν συνυπολογίσουμε όλες αυτές τις μαρτυρίες θα καταλήξουμε στο ότι το δεύτερο μισό του Αυγούστου είναι η περίοδος που ανταποκρίνεται καλύτερα στις προδιαγραφές που θέσαμε, όταν ξεκινήσαμε την έρευνα για τη γέννηση του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Πιστεύω ότι ο Αριστόβουλος έκανε λάθος όταν δήλωνε ότι ο Αλέξανδρος έζησε 32 χρόνια και οκτώ μήνες (συμπληρωμένους). 

Προφανώς παραπλανήθηκε από το ελαττωματικό μακεδονικό ημερολόγιο. Κανονικά θα έπρεπε να πει ότι ο Αλέξανδρος έζησε 32 χρόνια και εννέα συμπληρωμένους μήνες (εννοώντας ότι τη στιγμή του θανάτου του είχε ήδη μπει στον δέκατο μήνα ζωής, μετά από τα τριακοστά δεύτερα γενέθλια του).

Μία άλλη πολύτιμη για μας γνώση είναι το ότι το ημερολόγιο των αρχαίων Μακεδόνων ήταν Σεληνο-ηλιακό, βασιζόταν δηλαδή στις φάσεις της Σελήνης. Ο μήνας τους ξεκινούσε με τη Νέα Σελήνη. Η Πανσέληνος γινόταν στα μέσα του μήνα τους. Η γνώση αυτή μας προσφέρει ανεκτίμητη βοήθεια. Χάρη στους υπολογιστές, μπορούμε σήμερα να μάθουμε εύκολα το πότε έγινε μία Νέα Σελήνη ή Πανσέληνος, σε οποιαδήποτε ιστορική περίοδο. Μπορούμε, έτσι, να «αναβιώσουμε» τους μήνες εκείνης της εποχής. Όλα αυτά, βέβαια, λιγάκι θεωρητικά, γιατί στην πράξη συνέβαιναν διαφόρων ειδών «ανωμαλίες».

Το γεγονός είναι ότι οι ανωμαλίες αυτές ενοχλούσαν και τους ίδιους τους αρχαίους Έλληνες, οι οποίοι φρόντιζαν πάντοτε να τις διορθώνουν. 

Συνήθως, λοιπόν, η πρώτη μέρα ενός δικού τους μήνα συνέπιπτε - έστω και με λίγες ημέρες διαφορά - με τη Νέα Σελήνη. 

Εδώ βρίσκεται το κλειδί του μυστηρίου! 

Η Νέα Σελήνη του μήνα Αυγούστου του 356 π.Χ. έγινε στις 13 του μηνός (παλαιό, Ιουλιανό ημερολόγιο). Άρα, κάτω από ιδανικές συνθήκες η 6 του Λώου 356 π.Χ. αντιστοιχεί στις 19 Αυγούστου 356 π.Χ. (13 + 6 = 19). Ο Ήλιος ήταν τότε στο ζώδιο του Λέοντα και η Σελήνη μεταξύ του Ζυγού και του Σκορπιού. Προσωπικά, όμως, θα επέλεγα μία άλλη ημερομηνία, όχι πολύ μακρινή: την 24 Αυγούστου. Μία διαφορά πέντε μόνο ημερών από την "ιδανική" θεωρητικά ημερομηνία 19 Αυγούστου είναι περισσότερο από θεμιτή, δεδομένων των ανωμαλιών του μακεδονικού ημερολογίου που ήδη αναφέραμε.

Στις 24 Αυγούστου του 356 π.Χ. (Ιουλιανό ημερολόγιο) ο Ήλιος βρισκόταν στον Λέοντα και η Σελήνη μεταξύ Τοξότη και Αιγόκερου. Αν είχα να διαλέξω ανάμεσα στον Ζυγό, στον Σκορπιό, στον Τοξότη και στον Αιγόκερο σαν ζωδιακές θέσεις της Σελήνης του Αλέξανδρου θα διάλεγα χωρίς δισταγμό τη Σελήνη στον Τοξότη. Η Σελήνη στον Τοξότη «δένει» άριστα με την ενθουσιώδη και πληθωρική ψυχή του Αλέξανδρου, με τα μάκρυνα ταξίδια που έκανε και που του άρεσαν τόσο πολύ (δεν επέστρεψε ποτέ στο σπίτι του), με το φλογερό του ενδιαφέρον για τη λογοτεχνία, με τη βαθιά του πίστη στο θείο, με τη μάνα του που ήταν ιέρεια και με τις τρεις νόμιμες γυναίκες του που ήταν όλες ξένης εθνικότητας και θρησκεύματος! Όλα αυτά εκφράζονται πολύ καλά, αν βάλουμε τη Σελήνη του στον Τοξότη.

ΟΙ ΔΙΕΛΕΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΟΔΟΙ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

Τον Αύγουστο του 356 π.Χ. η Σελήνη βρισκόταν στο ζώδιο του Τοξότη από τις 8 περίπου το απόγευμα της 21ης του μηνός ως τις 7 το πρωί της 24ης του μηνός. Προτίμησα την ημερομηνία 24 Αυγούστου γιατί τότε και μόνο τότε η Σελήνη, αν και βρίσκεται στο ζώδιο του Τοξότη, πλησιάζει στον άξονα της αντίθεσης Άρη - Ουρανού, δημιουργώντας μία εκρηκτική όψη που έχει ενδεχομένως να κάνει πάρα πολύ με την εκρηκτική ψυχή του Αλεξάνδρου. Αλλά αν η ημερομηνία γέννησης του Μεγάλου Αλεξάνδρου είναι η 24η Αυγούστου και η Σελήνη του βρίσκεται στον Τοξότη τότε έχουμε έμμεσα προσδιορίσει ένα χρονικό πλαίσιο για την ώρα γέννησης του: επειδή στις 7 το πρωί της 24ης Αυγούστου 356 π.Χ. η Σελήνη βγαίνει από το ζώδιο του Τοξότη και μπαίνει σε εκείνο του Αιγόκερου ο Αλέξανδρος (αν θέλουμε να έχει Σελήνη στον Τοξότη) θα πρέπει να έχει γεννηθεί μεταξύ 12 το βράδυ και 7 το πρωί της 24ης Αυγούστου. Στην πραγματικότητα, δεν έχουμε καμία ιστορική μαρτυρία για την ώρα γέννησης του. Ο Ψευδο - Καλλισθένης, που έγραψε τον 3ο μ.Χ. αιώνα μία λιγάκι μυθιστορηματική βιογραφία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, υποστηρίζει ότι γεννήθηκε το ξημέρωμα και πέθανε στη δύση του Ήλιου. Από ιστορικές μαρτυρίες γνωρίζουμε ότι ο Αλέξανδρος όντως πέθανε στη δύση του Ήλιου. Ίσως, λοιπόν, να έχει πραγματικά γεννηθεί το ξημέρωμα.

Σε μία τέτοια περίπτωση, θα είχε Ωροσκόπο Λέοντα, έναν Ωροσκόπο που του ταιριάζει πολύ περισσότερο από εκείνους των Διδύμων ή του Καρκίνου (αυτούς τους Ωροσκόπους θα είχε, αν είχε γεννηθεί νωρίτερα). Ας υποθέσουμε ότι έχει γεννηθεί γύρω στις 5 το πρωί. Σε μία τέτοια περίπτωση ο Αλέξανδρος θα είχε Ήλιο, Ερμή, Αφροδίτη και Ποσειδώνα στον πρώτο του οίκο! Ο Αλέξανδρος ήταν πάνω απ’ όλα ένας ηγέτης, ο μεγαλύτερος ίσως ηγέτης που γνώρισε η ανθρωπότητα. Θα το περιμέναμε από έναν ηγέτη να έχει ενισχυμένο τον πρώτο του οίκο. Ο Ήλιος, ο Ερμής, η Αφροδίτη και ο Ποσειδώνας στον πρώτο οίκο του Αλεξάνδρου εξηγούν με το παραπάνω τη χαρισματική προσωπικότητα αυτού του άντρα, τον ισχυρό μαγνητισμό που απέπνεε και που τύφλωνε τους στρατιώτες του, τόσο ώστε να τον ακολουθούν σαν υπνωτισμένοι στα πέρατα της τότε γνωστής οικουμένης. Ο γενέθλιος Κρόνος του στον Ταύρο θα έπεφτε κοντά στο Μεσουράνημα του, ενώ ο κυβερνήτης του δέκατου οίκου του (η Αφροδίτη) θα έπεφτε στον πρώτο οίκο του. Οι θέσεις αυτές των πλανητών είναι απόλυτα σύμφωνες τόσο με το γεγονός ότι ο Αλέξανδρος δέχτηκε από μικρός μεγάλες ευθύνες όσο και με το γεγονός της παντοτινής και αιώνιας φήμης του.

Ο ισχυρός πρώτος οίκος του Αλεξάνδρου εκφράζει άριστα τον παρορμητικό του χαρακτήρα, το ελαφρά πολεμοχαρές πνεύμα του, την επιθυμία του να είναι ο πρώτος των πρώτων σε κάθε περίσταση. Ακόμη και η μετριοπάθεια του στα ζητήματα του φαγητού και η όχι ιδιαίτερα ζωηρή σεξουαλική του ζωή (απείχε των οργίων που έκαναν οι αξιωματικοί του) θα μπορούσαν να δικαιολογηθούν από την Αφροδίτη του στο ζώδιο της Παρθένου. Το τελειωτικό, όμως, τεστ για να επαληθεύσουμε αυτό το ωροσκόπιο είναι να μελετήσουμε τις διελεύσεις και τις προόδους του για τα σημαντικότερα γεγονότα στη ζωή του Αλεξάνδρου. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να δούμε το κατά πόσο αυτές οι διελεύσεις και οι πρόοδοι ανταποκρίνονται στα καθοριστικά γεγονότα της ζωής του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Ας ξεκινήσουμε με το πιο σημαντικό ίσως γεγονός, το θάνατο του. Η πιο πιθανή ημερομηνία του θανάτου του είναι η 11η Ιούνη του 323 π.Χ. Οι πλανητικές διελεύσεις γι΄ αυτή τη μέρα είναι μοναδικές! \

Οι διελαύνοντες Πλούτων και Ουρανός - σε στενή μεταξύ τους σύνοδο στο ζώδιο του Ταύρου - σχηματίζουν όψη τετραγώνου με τον Ήλιο του Αλέξανδρου, που βρίσκεται στις 25 μοίρες του Λέοντα! Ο διελαύνων Ποσειδώνας στις 28 μοίρες του Σκορπιού επίσης σχηματίζει όψη τετραγώνου με τον Ήλιο του Αλεξάνδρου (και αυτή η όψη γίνεται ακόμη πιο σημαντική, αν σκεφτούμε ότι ο Ποσειδώνας είναι ο κυβερνήτης του όγδοου οίκου στο ωροσκόπιο του Αλέξανδρου). Ο διελαύνων Κρόνος στις 29 μοίρες των Διδύμων σχηματίζει μία στενότατη όψη αντίθεσης («μοιρικώς», όπως λέγεται) με τη γενέθλια Σελήνη του Αλέξανδρου.

Παράλληλα, σχηματίζει σύνοδο με το γενέθλιο Άρη του και τετράγωνο με το γενέθλιο Δία του. Ο διελαύνων Δίας στις 15 μοίρες του Καρκίνου σχηματίζει τετράγωνο με το γενέθλιο Πλούτωνα του. Ο διελαύνων Άρης - μέσα στον πρώτο οίκο του - σχηματίζει σύνοδο τόσο με την Αφροδίτη του (που είναι κυβερνήτης του δέκατου οίκου του) όσο και με τον Ποσειδώνα του. Ο διελαύνων Ερμής σχηματίζει σύνοδο με τον Άρη του και στενή αντίθεση με τον Ουρανό του. Τέλος, ο διελαύνων Ήλιος, που εκείνη την ημέρα βρισκόταν στις 14 μοίρες των Διδύμων, τετραγωνίζει το γενέθλιο Ποσειδώνα του! Όπως βλέπουμε, ο Ποσειδώνας εμπλέκεται έντονα στις διελεύσεις της ημέρας του θανάτου του Μεγάλου Αλέξανδρου, κάτι που δένει απόλυτα με το γεγονός ότι ο Αλέξανδρος πέθανε είτε από κάποια μόλυνση είτε τον δηλητηρίασαν. Αυτό που στην ουσία αποτελεί ένα υποθετικό ωροσκόπιο του Μεγάλου Αλεξάνδρου ανταποκρίνεται - με έναν ιδανικό θα λέγαμε τρόπο - στις διελεύσεις της ημερομηνίας του θανάτου του!

Εντυπωσιάζουν και οι πρόοδοι των πλανητών του για την ημερομηνία του θανάτου του: η προοδευμένη Σελήνη σχηματίζει όψη αντίθεσης με το γενέθλιο Ποσειδώνα του (που είναι ο κυβερνήτης του όγδοου οίκου του). Ο προοδευμένος Ήλιος τετραγωνίζει τη γενέθλια Σελήνη του (που είναι ο κυβερνήτης του δωδέκατου οίκου του). Οι προοδευμένοι Ερμής και Αφροδίτη σχηματίζουν όψη αντίθεσης με το γενέθλιο Πλούτωνα του και ο προοδευμένος Άρης σχηματίζει όψη τετραγώνου με το γενέθλιο Πλούτωνα του. Ποσειδώνας - Πλούτωνας, όγδοος και δωδέκατος οίκος, είναι έντονα ενεργοποιημένοι και εδώ!

Ένας άλλο πολύ σημαντικό γεγονός στη ζωή του Αλεξάνδρου ήταν η δολοφονία του πατέρα του και η ανάληψη του θρόνου από τον ίδιο, το Σεπτέμβριο του 336 π.Χ. Ο διελαύνων Ουρανός βρισκόταν τότε στον όγδοο οίκο του Αλεξάνδρου και σχημάτιζε στενή όψη τετραγώνου με τη γενέθλια Σελήνη του (όψη δηλωτική, κατά κάποιον τρόπο, του γεγονότος ότι με τη δολοφονία του πατέρα του άλλαξε ριζικά η οικογενειακή του κατάσταση). Ο γενέθλιος Άρης του σχημάτιζε σύνοδο με το διελαύνοντα Δία του και αντίθεση με το διελαύνοντα Κρόνο του. Αυτή η διπολική επίδραση των πλανητών Δία και Κρόνου πάνω στον Άρη του δείχνει από τη μια τις πολλές ευθύνες που ανέλαβε ξαφνικά ο Αλέξανδρος αλλά και το ότι τις ευθύνες αυτές τις επωμίστηκε τελικά με ενθουσιασμό, ότι αγωνιούσε να αναλάβει δράση. Μία παρόμοιου τύπου διπολική επίδραση συναντάμε και στις προόδους του ωροσκοπίου του, τη στιγμή της δολοφονίας του πατέρα του: ο προοδευμένος Ήλιος του κάνει σύνοδο με το γενέθλιο Ποσειδώνα του (που όπως θυμόμαστε, είναι ο κυβερνήτης του όγδοου οίκου του) ενώ η προοδευμένη Σελήνη του σχηματίζει μία στενή σύνοδο με το γενέθλιο Δία του. Από τη μια, ο Αλέξανδρος ένιωθε διαλυμένος αλλά από την άλλη αγωνιούσε να εκστρατεύσει, να βγει έξω από τα σύνορα της Ελλάδας!

Μια ζεστή καλοκαιρινή μέρα του 333 π.Χ. (ίσως στα μέσα του Αυγούστου) ο Αλέξανδρος βούτηξε για να δροσιστεί στα παγωμένα νερά του ποταμού Κύδνου, στα νοτιο-ανατολικά της σύγχρονης Τουρκίας. Αμέσως μετά, τον έπιασε πυρετός και έμεινες για πολλές ημέρες κλινήρης. Ο διελαύνων Κρόνος σχημάτιζε τότε αντίθεση με το γενέθλιο Ήλιο του ενώ μάλλον ο Ήλιος και ο Άρης διέλαυναν στο δωδέκατο οίκο του!

Γύρω στο Γενάρη του 325 π.Χ. ο Αλέξανδρος είχε φτάσει στο πιο μακρινό σημείο της θυελλώδους εκστρατείας του - στην ενδοχώρα σχεδόν της Ινδίας - και ήθελε να προχωρήσει ακόμη περισσότερο (ο Δίας διήλαυνε στον ένατο οίκο του). Ο στρατός του αναμετρήθηκε, τότε, με το λαό των Μαλλών. Ο Αλέξανδρος - που συνήθιζε να βαδίζει μπροστά από τους στρατιώτες του - συμπεριφέρθηκε επιπόλαια, τραυματίστηκε πολύ σοβαρά στο στήθος και έμεινε για ολόκληρες εβδομάδες στο κρεβάτι. Ο διελαύνων Ποσειδώνας ήταν στις 25 μοίρες του Σκορπιού και σχημάτιζε μία τέλεια όψη τετραγώνου με τον Ήλιο του! Παράλληλα, ο διελαύνων Κρόνος σχημάτιζε επίσης τετράγωνο με το γενέθλιο Ήλιο του. Ο Άρης διήλαυνε στο δωδέκατο οίκο του και ο Ήλιος στον έκτο οίκο του.

Το τελευταίο γεγονός που θα επαληθεύσουμε εδώ είναι οι περιβόητοι συλλογικοί γάμοι που τέλεσε ο Αλέξανδρος στα Σούζα, μεταξύ δέκα χιλιάδων ελλήνων στρατιωτών και άλλων τόσων Περσίδων γυναικών! Οι συλλογικοί αυτοί γάμοι έγιναν στις αρχές του Απρίλη του 324 π.Χ. Ήταν μία ιδέα του Αλέξανδρου, για να ενώσει συμβολικά αλλά και ουσιαστικά τον ελληνικό με τον ασιατικό κόσμο! Στους γάμους αυτούς παντρεύτηκε και ο ίδιος! Εφαρμόζοντες και εδώ τις δευτερεύουσες προόδους βλέπουμε ότι η προοδευμένη Σελήνη του έκανε τότε σύνοδο με την ακμή του έβδομου οίκου! Για πρώτη φορά τότε ο Αλέξανδρος περνούσε ουσιαστικά από την ατομικού τύπου συνείδηση στη «συλλογική» εκείνη. Αυτή η μεγάλη εσωτερική του μεταμόρφωση καθρεπτίστηκε εξωτερικά τόσο στο γάμο του ίδιου όσο και στους μοναδικούς αυτούς συλλογικούς γάμους των 10.000 στρατιωτών του! Ενδιαφέρον είναι να σημειώσουμε εδώ και τη θέση της διελαύνουσας Αφροδίτης εκείνων των ημερών, που επίσης βρίσκεται στον Έβδομο οίκο του Αλέξανδρου, σε αντίθεση με το γενέθλιο Ποσειδώνα του.

Παράλληλα, οι διελαύνοντες πλανήτες Δίας και Κρόνος τετραγωνίζουν τη γενέθλια Αφροδίτη του. Και εδώ έχουμε πλανητικές όψεις που δηλώνουν μεταβολή του τρόπου με τον οποίο ο Αλέξανδρος συνέδεε τον εαυτό του με τους άλλους. Για πρώτη, ίσως, φορά ο Αλέξανδρος άρχισε να «μοιράζεται» τον εαυτό του. Τέλος, ο διελαύνων Ουρανός - κυβερνήτης του έβδομου οίκου του - κάνει σύνοδο με το Μεσουράνημα του. Το στοιχείο αυτό -μαζί με το τετράγωνο του διελαύνοντα Κρόνου στην Αφροδίτη του, που είδαμε πριν- καθρεπτίζει πολύ καθαρά αυτούς τους συλλογικούς γάμους σκοπιμότητας που έκανε ο Αλέξαντρος. Ο λαμπρός αυτός άντρας είχε οραματιστεί να βασίσει τα θεμέλια της μελλοντικής του αυτοκρατορίας στους απογόνους αυτών των 10.000 ελληνο-ασιατικών ζευγαριών, δημιουργώντας έτσι μία αυτοκρατορία ομογενή, παγκόσμια, και αιώνια!

Σκέφτομαι συχνά ότι κάποια μέρα μπορεί να έρθει στο φως ένας πάπυρος ή ένα ανάγλυφο με το ωροσκόπιο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, φτιαγμένο από τους βαβυλώνιους αστρολόγους που διατηρούσε στην αυλή του. Έχοντας μελετήσει σε βάθος την προσωπικότητα αυτού του μεγάλου στρατηλάτη, όπως και όλα τα ιστορικά και αστρολογικά στοιχεία γύρω από αυτόν, πιστεύω ότι η ημερομηνία γέννησης που έχει τις περισσότερες πιθανότητες να προκύψει από το αυθεντικό ωροσκόπιο του θα είναι η 24 Αυγούστου του 365 π.Χ. (Ιουλιανό ημερολόγιο). Αν υπήρχε μία μηχανή του χρόνου και μεταφερόμαστε στη συγκεκριμένη ημερομηνία είμαι βέβαιος ότι θα ακούγαμε - στη χαραυγή ίσως της ημέρας - να βγαίνει από το παλάτι της Πέλλας το κλάμα του νεογέννητου μωρού που έμελλε να γίνει η λαμπερότερη φυσιογνωμία στην ιστορία της Ελλάδας - και ένας από τους σημαντικότερους ανθρώπους μέσα στους αιώνες!

Θωμάς Γαζής

NOTES 
1. Plutarch : Alexander, III-5. 
2. Claudius Aelianus : Varia Historia,B,25,28-34. 
3. Arrian : History of Alexander, VII-28. 
4. Jacoby : FGrH, 59 . 
5. Beloch,Samuel,Hamilton etc. 
6. Demosthenes: De Corona,157. 
7. Plutarch : Alexander, III-8. 
8. Plutarch : Alexander, XI-1. 
9. Diodorus Siculus, XVI, 92-2. 
10. Beloch,III,2, 59-60. 
11. All mentioned dates are Old Style. 
12. Hours in E.E.T.

(Το άρθρο αυτό είναι ένα απόσπασμα της διάλεξης που έδωσε ο Θωμάς Γαζής στο διεθνές Αστρολογικό συνέδριο της Βενετίας).

zougla.gr, Εικόνα © Αρχαία Ελληνικά

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ