Γράφει ο Σάκης Χαλβαντζής
Ξέρεις τι έχει σημασία ρε φίλε τελικά;
Να «ταΐζεις» μονάχος, το παιδί που έχεις μέσα σου.
Να φτιάχνεις ο ίδιος την «Άνοιξη», για ‘σένα, για τη πάρτι σου.
Να μη χρησιμοποιείς τα ρετάλια των άλλων για να καλλωπιστείς.
Να βουτάς τα χέρια σου ακόμη και στη λάσπη αν χρειαστεί, αρκεί να ‘ναι δικά σου τα χέρια. Όχι δανεικά. Όχι των άλλων.
Να τολμάς. Να ονειρεύεσαι και να τολμάς πέρα από εκεί που σου ορίζει η κοινωνία, πέρα από εκεί που ονειρεύονται οι πολλοί. Ονειρέψου ρε. Ονειρέψου και τόλμα!
Γεμίσαμε «κίτρινους» ανθρώπους, ανιστόρητους συμβιβασμούς, γερασμένα κτήρια, ανηφορικούς έρωτες, έρημα παγκάκια. Γεμίσαμε.
Που πήγαν όλα ‘κεινα τα φεγγάρια, τα ηλιοβασιλέματα, τα κόκκινα φιλιά;
Που πήγε η ευτυχία του κόσμου;
Που πήγε η ευτυχία του κόσμου;
Ξερνάμε αλκοόλ, ξερνάμε πεταλούδες αλλά να ξερνάμε και την αλήθεια πού και πού…
Ξέρω πονάει αλλά η αλήθεια σώζει κιόλας!
Ξέρω πονάει αλλά η αλήθεια σώζει κιόλας!
Όταν γυρίσεις σπίτι λοιπόν απόψε, τη στιγμή που θα πετάξεις τα ρούχα στη καρέκλα, ανάκατα με τα όνειρά σου, αναρωτήσου τι σου μένει να κάνεις ακόμη…
Το παιδί που έχεις μέσα σου, το «τάισες» σήμερα;
Αναρωτήσου…
Αναρωτήσου…
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.