ΚΑΥΣΗ Ή ΤΑΦΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ?

ΕΡΩΤΗΣΗ:

Ήθελα να σας ρωτήσω σχετικά με το ποια είναι η θέση σας πάνω στο θέμα της καύσεως αντί ταφής του σώματος. Είμαι σε δίλημμα. Από την μια η ιδέα της ταφής μου είναι αποκρουστική από την άλλη δεν θα ήθελα με τίποτα να κάνω κάτι ενάντια στον Χριστό και την πίστη μας.

---

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Πράγματι η ιδέα της ταφής, είναι πολύ αποκρουστική αναφορικά με την διαδικασία της σήψης. Υπάρχει  όμως και ένας άλλος, πολύ μακάβριος παράγων, από το γεγονός ότι υπάρχουν πάρα πολλά περιστατικά ανθρώπων που θάβονται, επειδή απλά θεωρούνται νεκροί, χωρίς όμως να είναι πραγματικά. Τον μεσαίωνα μάλιστα, υπήρχε η συνήθεια να μπαίνει στον τάφο κάποιο καμπανάκι που συνδεόταν με το φέρετρο, ώστε σε περίπτωση που ο νεκρός … δεν ήταν νεκρός, να ειδοποιεί…

Ιστορίες φρικτές…

Στην περίπτωση όμως της καύσης, αναδύεται ένα ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΟ πρόβλημα για όσους καίγονται. … Ενδεχομένως γι’ αυτό υπήρχε σαν τιμωρία τον μεσαίωνα η καύση των μαγισσών.

Όταν ο άνθρωπος πεθαίνει, αυτό που γίνεται αρχικά, είναι ότι εγκαταλείπει το φυσικό του σώμα και για ένα διάστημα περίπου 40 ημερών, περιφέρεται με το αιθερικό του σώμα στις αιθερικές ενεργειακές περιοχές. Αυτό του δίνει τη δυνατότητα να προσαρμοστεί στη νέα κατάσταση.

Αυτή είναι μια περίοδος που ακόμη δεν έχουν αρχίσει τα δύσκολα για την Ψυχή…

Αυτό συμβαίνει, επειδή το φυσικό σώμα (που θάβεται) δεν έχει ακόμη διαλυθεί πλήρως, με συνέπεια να μην έχει διαλυθεί πλήρως και το αιθερικό σώμα.  Το αιθερικό είναι απόλυτα συνδεδεμένο με το φυσικό σώμα, ως το πατρόν που υποστηρίζει το φυσικό.

«Το αιθερικό σώμα γεμίζει παντού το φυσικό σώμα και πρέπει να το καταλαβαίνουμε σαν ένα είδος αρχιτέκτονα αυτού.

Όλα τα όργανα συγκρατούνται στο σχήμα και στη μορφή τους με τα ρεύματα και τις κινήσεις του αιθερικού σώματος. Η φυσική καρδιά βασίζεται στην αιθερική καρδιά, ο φυσικός εγκέφαλος βασίζεται στον αιθερικό εγκέφαλο κ.ο.κ.

Δηλαδή το αιθερικό σώμα είναι πολυμερές όπως το φυσικό, μόνο που είναι πιο πολύπλοκο. Στο αιθερικό υπάρχει μια ζωντανή ροή του ενός μέλους στο άλλο, ενώ στο φυσικό υπάρχουν διαχωρισμένα μέρη». [ΡΟΥΝΤΟΛΦ ΣΤΑΪΝΕΡ, ‘ΑΠΟΚΡΥΦΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ’]

«Το αιθερικό σώμα είναι ο καμβάς πάνω στο οποίο κεντιέται από τον αιθερικό δονισμό, το φυσικό σώμα του ανθρώπου». [ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΑΡΓΙΩΡΗΣ, ‘ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝ. ΜΥΘΟΛΟΓΙΑΣ’]

Μόλις το φυσικό σώμα μπει σε πλήρη αποσύνθεση, τότε διαλύεται και το αιθερικό σώμα και η ψυχή παραμένει περιβεβλημένη με το επόμενο σώμα της, το άνοο αστρικό, κυριευμένη ΜΟΝΟ από συναισθήματα.

Ο αποκωδικοποιητής αιθερικός εγκέφαλος διαλύεται τότε μαζί με το αιθερικό σώμα, και το εναπομείναν αστρικό σώμα, αδυνατεί να δημιουργήσει πλέον τις ολογραφικές εικόνες του κόσμου. … Μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε σε ένα σύμπαν άμορφης κυματοειδούς ενέργειας, όπου ΜΟΝΟ Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΜΑΣ ―ΦΥΣΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΙΘΕΡΙΚΟΣ― μορφοποιεί εικόνες. Εικόνα στην πραγματικότητα ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.

«Με όρους φυσικής δεχόμαστε ηλεκτρομαγνητικά κύματα διαφορετικών συχνοτήτων αλλά αντιλαμβανόμαστε τα ερεθίσματα αυτά ως χρώματα. Δεχόμαστε κύματα πίεσης αλλά τα αντιλαμβανόμαστε ως λέξεις. Προσλαμβάνουμε χημικές ενώσεις από τον αέρα και το νερό, αλλά αισθανόμαστε οσμές και γεύσεις. Όλα αυτά τα χρώματα οι ήχοι οι οσμές οι γεύσεις δεν υπάρχουν αφ’ εαυτών, αλλά δημιουργούνται νοητικά στον εγκέφαλο μέσα από αισθητική επεξεργασία.» [Μ. ΔΑΝΕΖΗΣ Σ. ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ, ‘Η ΚΟΣΜΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΝΟΗΣΗΣ’]

Αποτέλεσμα της πλήρους διάλυσης του φυσικού σώματος είναι η ταυτόχρονη διάλυση και του αιθερικού. Αν το φυσικό σώμα διαλυθεί ακαριαία, τότε σχεδόν ακαριαία διαλύεται και το αιθερικό. Όσο περισσότερο διάστημα παραμένει ανέπαφο το φυσικό σώμα, τόσο διατηρείται και το αιθερικό.

Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, οι Φαραώ βαλσάμωναν τα σώματά του, ούτως ώστε να διατηρούν ακέραιο το αιθερικό τους σώμα στα αιθερκά πεδία. Περιβάλλανε μάλιστα τους τάφους τους με όλες τις σχετικές κατάρες, ώστε να μην διαταράξει κανείς την κατάσταση που βρίσκονταν.

Όλοι οι «άγιοι» που διατήρησαν ακέραιο το φυσικό τους σώμα μετά τον θάνατό τους, ―αρκετοί χρησιμοποιώντας εν ζωή κάποιες μυστικές τεχνικές― παραμένουν στα αιθερικά πεδία.  Από εκεί, με μεγάλη ευκολία μπορούν να επεμβαίνουν στα γεγονότα της (πυκνής) ύλης ―κάνοντας θαύματα ή πραγματοποιώντας οι Φαραώ τις κατάρες τους― επειδή το αιθερικό πεδίο, είναι το πατρόν πάνω στο οποίο δομείται το υλικό και όλες οι καταστάσεις, πριν εκδηλωθούν στο υλικό πεδίο, προσυμβαίνουν στο αιθερικό.

Μόλις το αιθερικό σώμα διαλυθεί, κάθε «εικόνα» παύει να υπάρχει, αφού ο αιθερικός αποκωδικοποιητής εγκέφαλος διαλύεται κι αυτός. Πλέει τότε η Ψυχή περιβαλλόμενη από το αστρικό/συναισθηματικό της σώμα, σ’ έναν άμορφο ωκεανό ενεργειακών συναισθημάτων, αγόμενη και φερόμενη από τα ίδια της τα συναισθήματά· τα συναισθήματα που η ίδια καλλιέργησε στη ζωή της.
Από εκεί, αρχίζει η πραγματική μεταθανάτια πορεία της ψυχής, καθώς και η ΚΡΙΣΗ της… «επί του φοβερού βήματος του θεού» δημιουργού, … και φυσικά ΟΧΙ του Ύψιστου Πατέρα! Το πως θα αποφύγει αυτή την «κρίση» το έχουμε πει… [1], [2]

Τότε η ψυχή περιβεβλημένη από το αστρικό/συναισθηματικό της σώμα, είναι αδύνατον να κρύψει ακόμη και τα πιο μύχια συναισθήματα που καλλιέργησε στη ζωή της και τα οποία αποτυπώθηκαν στο αστρικό της σώμα. Ακολουθεί τότε την προδιαγεγραμμένη πορεία κρίσης και τιμωρίας που ακολουθούν όλες οι ψυχές στα αστρικά πεδία, σ’ αυτήν την δημιουργία της ομηρίας.

Αν λοιπόν κάποιος νεκρός μπει στην διαδικασία της καύσης του φυσικού σώματος, αυτή η φρικτή περίοδος διέλευσης στα αστρικά πεδία, έρχεται σχεδόν ακαριαία, προτού η ψυχή προλάβει να προσαρμοστεί στην νέα της (μεταθανάτια) κατάσταση, αλλά και πριν να προλάβει να επιλέξει το διαφορετικό μονοπάτι που θα την οδηγήσει σε πιο πνευματικές περιοχές, ΠΑΡΑΚΑΠΤΩΝΤΑΣ και τα αστρικά πεδία, αλλά και την κρίση που κυριαρχεί εκεί.

Το καλύτερο λοιπόν για κάποιον νεκρό, είναι να θάβεται, ώστε η ψυχή να ακολουθήσει ήρεμη την πορεία προσαρμογής της.

Με την καύση, αυτή η περίοδος προετοιμασίας στα αιθερικά πεδία συρρικνώνεται υπερβολικά.

Χωρίς το αιθερικό σκάφανδρο/σώμα η Ψυχή, είναι αδύνατον να παραμείνει στο αιθερικό πεδίο· έτσι περνάει κατ’ ευθείαν, στην κόλαση των αστρικών διαστάσεων!!!

antexeistinalitheia

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ