Σάββατο 25 Μαρτίου 2017

Η Ιστορία έχει το λαό της και η κινητή τηλεφωνία άσε να θέλει τον Γερμανό της

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΤΟΝ.....ΓΕΡΜΑΝΟ ΤΗΣ

Ποιο λάβαρο σήκωσε και ποια επανάσταση έκανε ο Π.Π.Γερμανός... Η μόνη επανάσταση που έκανε Γερμανός ήταν εκείνη, της γνωστής αλυσίδας που ύψωσε τις πωλήσεις των κινητών. Ο δε των Πατρών, αγαπούσε τόσο πολύ το ποίμνιό του που είπε «Ας αφήσουμε τα παιδιά του Μωάμεθ να αποτελειώσουν τα παιδιά του Ροβεσπιέρου..». Η μπουρδολογία, δυστυχώς, εξακολουθεί να διδάσκεται στα σχολεία και να γιορτάζεται εν στρατώ και άρμασι.


Το παρακάτω χρονογράφημα δημοσιεύτηκε στις 10/12/1998.

Πολύς ντόρος έγινε αυτές τις μέρες για το βιβλίο του ιστορικού Βασίλη Λάζαρη, που ισχυρίζεται πως, ποτέ ο Παλαιών Πατρών Γερμανός δεν σήκωσε τη σημαία της Επανάστασης στη μονή της Αγίας Λαύρας. Τόλμησε να πει, δηλαδή, ο άνθρωπος, αυτό που ξέρει σχεδόν όλος ο κόσμος και αγνοεί ή θέλει να αγνοεί το επίσημο κράτος και ξεσηκώθηκαν ορισμένοι. Ορέ, τι 'ναι αυτά που ακούμε; Μας αμφισβητούν την πρωτιά;

Αλλά, αγαπητοί μου, γιατί εξάπτεστε;
Η ιστορία δεν είναι κινητό να θέλει ντε και καλά τον ...Γερμανό της. Το ότι η Επανάσταση δεν ξεκίνησε από την Αγία Λαύρα στις 25 του Μάρτη, το 'πε και ο αγαπητός Τρικούπης: «Ψευδής είναι η εν Ελλάδι επικρατούσα ιδέα, ότι εν τη Μονή της Αγίας Λαύρας ανυψώθηκε κατά πρώτον η σημαία της Ελληνικής Επαναστάσεως». Το διαλαλούσε και ο μπάρμπα - Γιάννης ο Σκαρίμπας. Γι' αυτό τον είχαν στην μπούκα οι «πεφωτισμένοι». Το επανέλαβε και ο Φωτιάδης.
Αυτό που σίγουρα, πάντως, έγινε στην Πάτρα και στα πέριξ ήταν η προσπάθεια των προυχόντων κοτζαμπάσηδων και δεσποτάδων να σβήσουν τη φλόγα της Επανάστασης και του λυτρωμού, που είχε ήδη ανάψει φωτιές στις καρδιές των ραγιάδων. Και το ζουμί βρισκόταν σε τούτο δω, που είπε ο Σ. Χαραλάμπης στη μάζωξη της Βοστίτσας (Αίγιο): «...Μα εμείς εδώ, αφού ξεκάνουμε τους Τούρκους, σε ποιον θα παραδοθούμε; Ο ραγιάς, άμα πάρει τα όπλα, δε θα μας ακούει πια και δε θα μας σέβεται και θα πέσουμε στα χέρια εκείνων που δεν μπορούνε να κρατήσουν το πιρούνι να φάνε». Κι έδειξε με ...ανωτερότητα καρδινάλιου τον αδελφό του Παπαφλέσσα: «Να, σαν αυτόν εδώ».
Ενώ αυτοί, βλέπεις, ήξεραν να κρατούν και πιρούνι και χουλιάρι. Γι' αυτό νοιάζονταν.
Η συνέχεια είναι γνωστή. Πλάκωσαν Ζαϊμηδες και Μαυροκορδάτοι και φθάσαμε εδώ που φθάσαμε. Στη σύγχρονη ιστορία και για να περιοριστούμε στην Πάτρα, έχουμε τη δυναστεία των Παπανδρέου. Γέρος της «Δημοκρατίας" και Ανδρέας του «Σοσιαλισμού». Σ' αυτούς οφείλουμε να αναγνωρίσουμε τις παρακάτω πρωτιές: Το λάβαρο της απελευθέρωσης το 1944 το ύψωσε στο Κάιρο ο Γ. Παπανδρέου, όπου έδινε τον αγώνα «του». Το λάβαρο της δημοκρατίας, στη συνέχεια, στην πλατεία Συντάγματος, παρουσία των εγγλέζικων τανκς, το σήκωσε ο ίδιος. Το λάβαρο του σοσιαλισμού στην Αθήνα, κάποια μέρα του Σεπτέμβρη (ούτε ο ίδιος δε θυμόταν πια πριν πεθάνει), το σήκωσε ο υιός Ανδρέας Παπανδρέου. Βέβαια, υπήρξαν και άλλα τέτοιου είδους λάβαρα, που υψώθηκαν κατά καιρούς στην Ελλάδα και είναι τόσα πολλά, που, για τον καθένα, ορισμένοι θέλουν τον ...Γερμανό τους. Κοινό τους χαρακτηριστικό: Όλοι ήξεραν να κρατούν καλά τα χουλιαροπήρουνα.

Καιρός είναι να γραφτεί με πάσα αλήθεια η ιστορία του τόπου μας απ' την αρχή. Απ' την εποχή του Μεγαλέξανδρου μέχρι σήμερα και να διδαχθεί στα σχολεία. Σε όλα, και της Αχαΐας.
Υ.Γ. Για την ιστορία, το λάβαρο του σοσιαλισμού υψώθηκε στις 3 του Σεπτέμβρη κάπου στην Αθήνα και συμπίπτει με την καθιέρωση του ... ζιβάγκο ως «σοσιαλιστικής ενδυμασίας».

Το άρθρο έγραψε: Χρήστος Ζουλιάτης

Για να δούμε, τι λέει και ο Γιάννης Σκαρίμπας στο βιβλίο του "Το 21 και η αλήθεια"

«Αν ο μόνος σκοπός που αξίζει τον κόπο κανείς να γεννηθεί, είναι η λεφτεριά, και μόλις γεννηθεί του την υποθηκεύσουν 

τα συμφέροντα, τι άλλο του απομένει..... αν όχι η επανάσταση; … Μεταξύ δουλείας και δουλείας δεν υπάρχει καμιά διαφορά. Με το να κάμεις μιαν επανάσταση κι αποτινάξεις το ζυγό, δεν έκαμες τίποτα. Το ‘21 αυτό έκαμε. Το να μην ξαναεμπέσεις σε ζυγό-αυτό είναι επανάσταση….Το θαύμα του ‘21 δεν έγκειται στη στρατιωτική ήττα της Τουρκίας-πράγμα ευκολότερο-αλλά στο (ως εκ θαύματος) σώσιμό του από την εχθρότητα των κοτζαμπάσηδων, των λογίων και του Κλήρου….Οι Τούρκοι δεν ήσαν οι χειρότεροι… Ο ελληνικός λαός δε θάκανε την επανάσταση για ν’ αποκαταστήσει και πολιτικά τους κοτζαμπάσηδες. Οι λέγοντες ότι η Επανάσταση ήταν μόνον Εθνική, ή είναι αδιάβαστοι, ή δε μας λένε την αλήθεια.

Σκοτώνοντας τους Τούρκους ήξερε ότι σκοτώνει το σύμμαχο των κοτζαμπάσηδων. Χωρίς τον αφανισμό πρώτα αφτουνού, δεν μπόραε να ξεπάτωνε τους άλλους. Το ότι σ ’αυτό η Επανάσταση γελάστηκε, δεν πάει να πεί διόλου ότι τους εφείσθη. Θα τους πέρναε εν στόματι μαχαίρας, Το ότι νόμισε ότι για τούτο είχε καιρό, αυτό την έφαγε… Η Επανάσταση απότυχε…».

Τάδε έφη ο Γιάννης Σκαρίμπας


«Το 21 και η αλήθεια» του Γιάννη Σκαρίμπα (1893-1984) τυπώθηκε από τις περίφημες εκδόσεις Κείμενα του Κερκυραίου Φίλιππου Βλάχου (1939-1989) και κυκλοφόρησε το 1971, μεσούσης της δικτατορίας, με αφορμή τα 150 χρόνια (τότε) από την Επανάσταση. Επισημαίνω το «μεσούσης της δικτατορίας», επειδή το βιβλίο τού Σκαρίμπα στέκεται εντελώς έξω από την «κρατούσα» άποψη για το ’21, χώνοντάς τα αγρίως στον κλήρο, τους προύχοντες, τους λογίους και τους πολιτικάντηδες πάνω στους οποίους ακούμπησε η «επίσημη» ιστορία. Επειδή όμως η προληπτική λογοκρισία για τα βιβλία είχε καταργηθεί από το φθινόπωρο του ’69 οι εκδόσεις γίνονταν άνευ… προκαταβολικών εμποδίων. Κάπως έτσι κυκλοφόρησε και «Το 21 και η Αλήθεια»
Φώντας Τρούσας από το LIFO

Και παραθέτει ένα από τα εισαγωγικά σημειώματα, που ανήκει στον σημαντικό, προοδευτικό ιστορικό του ’21 Δημήτρη Φωτιάδη (1898-1988). Γράφει ο Φωτιάδης:

«Το Εικοσιένα, όπως το ξέρουμε μέσα από την επίσημη ιστορική παράδοση, μοιάζει με τ’ αναστραμμένο είδωλο που βλέπουμε να καθρεφτίζεται στα θαμπά νερά μιας λίμνης. Είναι βέβαια η ίδια εικόνα, μα δοσμένη από την ανάποδη. Για να γνωρίσει κανείς τ’ αληθινό Εικοσιένα, πρέπει να σκύψει πάνω σ’ άλλα κείμενα, σ’ εκείνα που προετοίμασαν το σηκωμό, σ’ αυτά που γράφτηκαν όσο βρόνταγε το καριοφίλι και άστραφτε το γιαταγάνι και στ’ απομνημονεύματα των αγωνιστών – του Μακρυγιάννη, του Κασομούλη, του Κολοκοτρώνη, του Φωτάκου, του Σπυρομίλιου, του Περραιβού, του Σπηλιάδη και τόσων άλλων.   Δύο είταν τα Εικοσιένα: Το ένα του λαού και των πιο προοδευτικών ανθρώπων εκείνου του καιρού, το άλλο των κοτζαμπάσηδων και των πολιτικάντηδων. Του πρώτου οι ρίζες αντλούνε τους χυμούς τους από τα “Δίκαια του ανθρώπου” του Ρήγα Βελεστινλή, πάνω στ’ άλλο πέφτει βαρύς ο ίσκιος της “Πατρικής Διδασκαλίας” του Μακαριωτάτου Πατριάρχη της Αγίας Πόλης Ιερουσαλήμ Κυρ-Άνθιμου – ή πιο σωστά του Γρηγορίου».


Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

1

Το Ενατο Κυμα