Η πτώση των ανθρώπων οφείλεται στον ανταγωνισμό

Η πτώση των ανθρώπων οφείλεται στον ανταγωνισμό. Εξ’ αιτίας του έχουμε βάλει ανάμεσά μας, την έχθρα, την εξουσία. Έτσι αρχίσαμε να μετράμε τις αξίες μας.

Να μετράμε με οδηγούς το άριστα, το σωστό και ο καθένας από μας έγινε ένας κυνηγός κάνοντας προσπάθειες για να λάβει το άριστα και για να είναι σωστός. Και όλο αυτό το μονοπάτι του ανταγωνισμού γέννησε την αντιζηλία. Μία «κακιά μάγισσα» που έχει μπει μέσα σε όλες μας τις σχέσεις, σε όλες μας τις πράξεις, μα κυρίως έχει μαγκώσει και σκλαβώσει τις καρδιές μας. Έτσι η ζωή μας είναι γεμάτη πόνο εξ’ αιτίας της φράσης «δεν τα καταφέρνω», αν καταβάλουμε προσπάθειες οι οποίες δεν δίνουν τους «καρπούς» που θα θέλαμε. Αλλά παράλληλα νιώθουμε αδικία καθώς καταβάλουμε πολύ αγώνα για να λάβουμε το άριστα από τη ζωή μας και αυτό ( το άριστα) πότε να έρχεται και πότε όχι μόνο να μην έρχεται, αλλά να μας φέρνει η ζωή αντιμέτωπους με πόνους τεράστιους.

Μέσα από τον πόνο μας αυτόν τον συναισθηματικό τα γιατί είναι πολλά. Ο πόνος μας, μας οδηγεί να πέφτουμε τόσο πολύ συναισθηματικά, που φτάνει η στιγμή να μην αντέχουμε τίποτε άλλο. Η σταγόνα που κάνει το ποτήρι να ξεχειλίζει είναι όλος μας ο πόνος αυτός.

Ο ανταγωνισμός δεν είναι ένα συστατικό που χρειάζεται να υπάρχει ανάμεσά μας, αλλά και μέσα μας ατομικά, ως δρόμος- τρόπος. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να τον ενισχύουμε και να τον «ταΐζουμε», καθώς δεν έχει πιθανότητες να μας οδηγήσει σε δρόμους αλήθειας και αγάπης. Ο ανταγωνισμός, μας φτάνει σε υποβιβαστικές εσωτερικές διαδρομές αναξιότητας που νιώθουμε για μας και μας γεννά την ζήλια προς τους άλλους και φυσικά μας οδηγεί στην κριτική και την αξιολόγηση.

Αντί του άριστα = ανταγωνισμού, μπορούμε να αρχίσουμε να ενεργοποιούμε την εσωτερική μας πίστη, τον σεβασμό, την εκτίμηση. Πίστη, σεβασμός, εκτίμηση για όλες μας τις δυνατότητες, ιδιαιτερότητες, χωρίς αυτές να τις αξιολογούμε και να τις βαθμολογούμε. Κάθε ένας από μας έχει μέσα του ένα διαμάντι το οποίο έχει τοποθετημένες μέσα εκεί τις αρετές του Αγίου Πνεύματος. Και όταν αφεθούμε με ηρεμία σε όλο αυτό, τότε κάθε ένας από μας είναι σωστός. Όχι με τα μέτρα των γύρω του, αλλά με τα μέτρα του δικού του εσωτερικού δρόμου. Κάθε ένας από μας είναι άριστος και τέλειος γι’ αυτά που έχει μέσα του, από την εσωτερική του πηγή. Ο Δημιουργός, Θεός, όλα τα έχει ενεργοποιήσει με μία τελειότητα και αρτιότητα. Αυτή την τελειότητα μπορούμε μόνο με την ηρεμία να την βιώσουμε και όχι με την σκληρότητα. Καθώς ο αγώνας για το άριστα μας κάνει σκληρούς και άκαμπτους. Όμως η εσωτερική μας τελειότητα μας οδηγεί να είμαστε ευπροσάρμοστοι και ελαστικοί. Ελαστικοί και ευπροσάρμοστοι με οδηγό τον σεβασμό, την εκτίμηση και την εσωτερική μας πίστη, σημαίνει ότι δεν υπάρχει λόγος πια να δίνω σημασία στο σωστό και το λάθος. Δεν θα είμαι πια σκλαβωμένος σε ένα τέτοιο μοτίβο, αλλά θα ανοίξω τα φτερά μου και θα πετώ ελεύθερος με τις δικές μου εσωτερικές αρμονικές δυνατότητες.

Εκτιμώ, σέβομαι και πιστεύω στον εαυτό μου και αφήνω την καρδιά μου να με οδηγήσει στα δικά μου εσωτερικά μονοπάτια της μίας και μοναδικής Αγάπης, δηλαδή στον Θεό και τότε χωρίς ανταγωνισμό η ζωή μας, θα γίνει αυθεντική, ουσιαστική και γεμάτη από Ειρήνη. Η Ειρήνη όταν φωλιάσει μέσα μας, τότε θα γεμίσει τον πλανήτη μας.

Δωροθέα  

zefira21

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ