Το πολιτικό μήνυμα της 25ης Μαρτίου

Γράφει ο Συμεών Χριστοφυλλίδης,
Μεταπτυχιακός Φοιτητής Πολιτικού Marketing-Management


Κάθε χρόνο, 1-2 ημέρες πριν από κάθε εθνική επέτειο, ουκ ολίγοι ρεπόρτερ ξεχύνονται σε εμπορικούς δρόμους και ψάχνουν τις πιο..πικάντικες απαντήσεις στο θεμελιώδες ερώτημα: «τι γιορτάζουμε την 25η Μαρτίου;». Εκεί, οι περιπλανώμενοι νέοι- ηλικίας 18-24 θα λέγαμε- δίνουν τις πιο απίθανες απαντήσεις!

Αρχικά θα ήθελα να αναφερθώ στο «επιστημονικό» της «έρευνας» που επιθυμούν αυτοί οι ρεπόρτερ να «αναδείξουν», διότι- όπως λένε- πρόκειται για έρευνα. Το δείγμα που χρησιμοποιείται είναι ηλικίας 18-24 στο κέντρο της Αθήνας. Κάθε φορά όμως, τέτοιου είδους «έρευνες» διεξάγονται κατά έναν περίεργο τρόπο στον εμπορικό δρόμο της Ερμού. Στο κέντρο βρίσκεται και η Εθνική Βιβλιοθήκη, καθώς και επιμέρους βιβλιοθήκες Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων. Δεν θεωρώ πως οι νέοι είναι ανίδεοι, δεν πιστεύω πως ένας νέος ετών 20 δεν είναι σε θέση να γνωρίζει στοιχειώδη σχετικά με το ελληνικό έθνος. Ίσως επιλέγω να τάσσομαι με το μέρος των αισιόδοξων που εναποθέτουν τις ελπίδες στη νέα γενιά. Αν θέλεις όντως να εξάγεις συμπεράσματα βάσιμα, αξιόπιστα και έγκυρα, οφείλεις να αναζητήσεις τους νέους σε άλλα στέκια. Σε μέρη που δεν υπάρχει η οχλαγωγία, η κίνηση και τα διάφορα εμπορικά brand, εκεί ακριβώς βρίσκονται νέοι με γνώσεις, όραμα και ελπίδα. Είναι νέοι που αν τους ρωτήσεις «τι γιορτάζουμε την 25η Μαρτίου;», με την απορία του αυτονόητου θα σου απαντήσουν πως η 25η Μαρτίου αφορά στην ελληνική επανάσταση του 1821 κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, καθώς και τη θρησκευτική εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Αυτομάτως θα ανασυρθεί στη μνήμη ο στίχος «Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά 40 χρόνια σκλαβιά και φυλακή» του ποιήματος «Θούριος» του ένδοξου Ρήγα Φεραίου ή Βελεστινλή, ενός εμβληματικού ποιήματος αφιερωμένου στην εξέγερση του υποδουλωμένου ελληνικού έθνους κατά του τουρκικού ζυγού. Κάποιοι λίγο ακόμα περισσότεροι «διαβασμένοι» γνωρίζουν πως η ελληνική επανάσταση ξεκίνησε λίγες μέρες νωρίτερα από την ημέρα που την γιορτάζουμε, ενώ παραμονή της 25ης εξέδωσε ο Υψηλάντης (μέλος της Φιλικής Εταιρείας) την προκήρυξη με τίτλο «Μάχου υπέρ πίστεως και πατρίδος». Ένα γενικό συνεκτικό σχόλιο για την ελληνική επανάσταση είναι πως αποτελεί κομβικό σημείο του έθνους καθότι οδήγησε και στην καθιέρωση της Ελλάδας ως ανεξάρτητου κράτους, ενώ η 25η Μαρτίου καθιερώθηκε ως εθνική εορτή κατόπιν βασιλικού διατάγματος του Όθωνα, η οποία σήμανε και την απαρχή της Επανάστασης.

Ωστόσο, και μόνο το γεγονός πως υπάρχει μεγάλο ποσοστό νέων που όχι μόνο δεν γνωρίζουν τι γιορτάζει η Ελλάδα την 25η Μαρτίου ως έθνος, αλλά πολλές φορές συγχέουν και τη χρονολογία με το έπος του ’40, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου. Δίνει πάτημα σε μη εθνικόφρονες κυβερνήσεις να αντιστρατεύονται εκδηλώσεις υψηλού εθνικού φρονήματος, όπως οι παρελάσεις, και τείνουν να αφαιρούν- ή ακόμα και να καταργούν- μέρος της ιστορίας που διδάσκεται στα σχολεία. Ναι, στα σχολεία που παρέχουν μια παιδεία σαφώς ελλιπή όχι όμως άχρηστη και περιττή. Πρόκειται για μια παιδεία που δεν τροφοδοτεί, δεν εμπνέει, παρέχει μόνο πληροφορίες- ούτε καν γνώσεις. Ωστόσο, αυτό δεν ενισχύει το επιχείρημα πως οι παρελάσεις είναι χάσιμο χρόνου ούτε πως οι εθνικές γιορτές στα σχολεία είναι ώρα διαλείμματος. Σε ανώτατο επίπεδο, η εκάστοτε κυβέρνηση οφείλει να λειτουργεί ως θεματοφύλακας των αξιών και των τόσο ευαίσθητων εθνικών ζητημάτων. Με κάθε ευκαιρία χρειάζεται να δηλώνει υπερήφανη για τις εθνικές διεκδικήσεις και τους αλυτρωτικούς αγώνες που χαρακτηρίζουν την ιστορία μας. Με αυτό τον τρόπο θα τεθούν βάσεις που θα διαμορφώσουν ένα αρραγές μέτωπο ισχυρών εθνικών προτεραιοτήτων, συνεκτικότητας και συνευθύνης για τα συμφέροντα της πατρίδας. Σε επόμενο στάδιο, αποτελεί ηθική υποχρέωση της παιδείας που παρέχεται στα σχολεία να τροφοδοτεί με ουσιαστικές γνώσεις, να εμπνέει, να διαφωτίζει και να διαφυλάσσει την ιστορία ενός έθνους που ανέκαθεν μαχόταν και δεν υποτάχθηκε, δεν λάκισε και δεν αποσύρθηκε από τη διεκδίκηση των αιτημάτων του. Όπως επίσης είναι ανάγκη και η ελληνική οικογένεια από πλευράς της να λειτουργεί σύμφωνα με τον εθνικό παράγοντα. Θα λέγαμε πως αποτελεί τη βάση της πυραμίδας ευθύνης της αντιμετώπισης της ιστορίας, καθώς τα περισσότερα ερεθίσματα ένα παιδί και στη συνέχεια ο νέος τα δέχεται από το άμεσο οικογενειακό περιβάλλον. 


Η παρέλαση, η σημαία, τα εθνικά σύμβολα, ο εθνικός ύμνος, λοιπόν, αποτελούν αναγκαίο και επαρκές θεμέλιο προκειμένου να ανασυνταχθεί το έθνος και να παράξει αποτέλεσμα η Ελλάδα σε όλους τους τομείς. Ένα ευαισθητοποιημένο και ενημερωμένο εθνικό σύνολο δεν εκχωρεί αβίαστα μέρος της εθνικής κληρονομιάς, δεν ξεπουλιέται και δεν σφυρίζει αδιάφορα στην περιρρέουσα εθνική, πολιτική, πνευματική, κοινωνική και τέλος οικονομική κρίση. Το ηθικό και το ανάστημα υποβοηθά και στηρίζει εθνικές διεκδικήσεις, ενώ παράλληλα κρατά ζωντανή στη μνήμη την ιστορία και θυμίζει σε κάθε στιγμή, εντός και εκτός ελληνικών συνόρων, πως η Ελλάδα ανέκαθεν ήταν μια χώρα με ευρωπαϊκό όραμα. Για του λόγου το αληθές, αξίζει να επισημάνω την έκκληση των Ελλήνων λίγο πριν την έναρξη της επανάστασης του 1821 προς τους λαούς της Ευρώπης. Πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα, λοιπόν, και κάνοντας τους απαραίτητους συσχετισμούς, η Ελλάδα αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και πορείας. Και η ίδια η Ευρώπη βέβαια δεν μπορεί να έχει τον χαρακτήρα που (δυνητικά μπορεί να) έχει, χωρίς την Ελλάδα μέσα στους κόλπους της.



Η εθνική συνείδηση είναι σαν ένα πεινασμένο μωρό. Όσο το τροφοδοτείς με τα σωστά συστατικά στοιχεία, τόσο μεγαλώνει, αναπτύσσεται και ευημερεί. Αν όμως παραλείψεις ή ανώριμα παραποιήσεις και παρέμβεις στο σωστό επισιτισμό του, τότε θα καταντήσει ατροφικό, ισχνό και αδύναμο. Η Ελλάδα, ωστόσο, ανέκαθεν αποδείκνυε μια δυναμική αντιστρόφως ανάλογη της έκτασής της με το άστρο της να μέλλει να λάμπει εις το διηνεκές.

geopolitics

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ