O ιδιοφυής Dr. Viktor Schauberger

«Τα πάντα ρεί, αεί γίγνεσθαι και μεταβάλλεσθαι και μη ουδέποτε το αυτό μένειν» Ηράκλειτος
»Με αποκαλούν ανισόρροπο. Ελπίζω να έχουν δίκιο. Δεν έχει καμία σημασία αν ένας ακόμα ανόητος περπατάει σ’ αυτή τη γη. Αν όμως έχω δίκιο και η Επιστήμη κάνει λάθος, τότε ας λυπηθεί ο Θεός την ανθρωπότητα!
»Στην πραγματικότητα, τα μυστήρια του νερού είναι παρόμοια με αυτά του αίματος στο ανθρώπινο σώμα. Το νερό είναι το αίμα της Γης» / «Με αποκαλούν παράφρονα. Ελπίζω να έχουν δίκιο. Δεν έχει τόση σημασία αν ένας ακόμη τρελός βαδίζει στη Γη. Αλλά, αν έχω εγώ δίκιο και η επιστήμη λάθος, τότε ο Θεός να λυπηθεί την ανθρωπότητα.
»Ο ήλιος είναι σκοτεινός και κρύος – Το νερό είναι ζωντανός οργανισμός και υπάρχει υγιές και άρρωστο νερό – Το υγιές ποτάμι δεν πλημμυρίζει ποτέ – Όλες οι σύγχρονες μηχανές εσωτερικής καύσεως είναι αφύσικες και κατασκευασμένες σε λάθος βάση – Πρέπει να αντιγράψουμε τη Φύση της οποίας οι λειτουργίες είναι πάντα αθόρυβες, ψυχρές και καταναλώνουν ελάχιστη ενέργεια. Dr. Viktor Schauberger

Φυσικές μορφές της ζωντανής ενέργειας

Οι καταπληκτικές ενοράσεις και θεωρίες του Βίκτορος Σαουμπέργκερ
Από την εποχή που οι Ρωμαίοι κατασκεύαζαν πολύπλοκα υδραγωγικά συστήματα, από τότε που ο Αρχιμήδης έκανε πειράματα με την μπανιέρα του και οι Ινδοί έκαναν αναζωογονητικά λουτρά που επιμήκυναν τη ζωή, από τότε που ο Πλίνιος έγραφε για τις θεϊκές ιδιότητες του νερού, από τότε που ο πρώτος άνθρωπος παρατήρησε την ανταπόκριση που είχε η στάθμη του νερού στις φάσεις της σελήνης, από τότε που ζούσαν οι Νεράιδες και οι Συλφίδες στα νερά των ποταμών και των λιμνών, αλλά και από τότε που ο Μέσμερ μαγνήτιζε το νερό με τους τεράστιους μαγνήτες του Βίλχεμ Ράιχ παρατηρούσε τους ομόκεντρους κύκλους που δημιουργούνται στον νερό, αν κάποιος ρίξει πέτρα.
Γνωρίζαμε πολύ καλά κάτι που σήμερα το έχουμε ξεχάσει: κάτι πολύ παράξενο συμβαίνει με το νερό. Τα μυστικά που κρύβει το πιο απαραίτητο στοιχείο για τη ζωή- μετά τον αέρα- μας έχουν αποκαλυφθεί πολλές φορές, και άλλες τόσες έχουν χαθεί μέσα στον χρόνο που όλα τα σβήνει. Στον χρόνο που δεν θα αργήσει να σβήσει και τα δικά μας ίχνη, αν δεν μπορέσουμε να αναστρέψουμε τα εγκλήματα που διαπράττουμε καθημερινά ενάντια στη Φύση που μας φιλοξενεί. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που θέλουν να ελέγξουν το νερό.
Οι άνθρωποι της γνώσης, που προεκτείνουν τι έρευνές τους πέρα από τη συμβατική επιστήμη της εποχής τους αλλά ταυτόχρονα προσπαθούν να κατανοήσουν και να προστατεύσουν τις δυνάμεις της Φύσης –που συχνά η επιστήμη προσπαθεί να τη δαμάσει βίαια- αποτελούν ένα πολύ σπάνιο δείγμα διανοητών. Το έργο τους σπάνια καταφέρνει να βγει στην επιφάνεια, σε μια εποχή όπου η ασύστολη εκμετάλλευση των φυσικών πόρων αδιαφορεί για την διατάραξη της φυσικής αρμονίας, αλλά ούτε και γνωρίζει τρόπους για να συμβαδίσει με την αρμονία αυτή.

Ένας τέτοιος σπάνιος άνθρωπος- κλειδί ήταν και ο Αυστριακός ερευνητής Δρ. Βίκτωρ Σαουμπέργκερ. Ήδη, από το 1920, μας είχε προειδοποιήσει για την κρίση του περιβάλλοντος στην οποία έχουμε σήμερα παγιδευτεί, και από την οποία μονάχα λίγες ελπίδες έχουμε να αποδράσουμε. Κατά τη διάρκεια της ζωής του γνώρισε το χλευασμό και την ειρωνεία, αλλά σήμερα πλέον το ενδιαφέρον για το έργο του έχει αρχίσει να μεταδίδεται όλο και περισσότερο, παραδόξως. Πάρα πολλοί άνθρωποι έχουν εντυπωσιαστεί από τον δυναμικό και διερευνητικό του χαρακτήρα, από το τραγικό πεπρωμένο του και από τις εκπληκτικές θεωρίες του, με τις οποίες θέλησε να αλλάξει τον κόσμο.

Το κεντρικό θέμα των ερευνών του Δρ. Σαουμπεργκερ ήταν το νερό και η κίνηση
Ο ίδιος έλεγε: «Η επικρατούσα τεχνολογία χρησιμοποιεί τις λανθασμένες μορφές κίνησης. Οι μηχανές μας και οι μέθοδοι μας διοχετεύουν τα στοιχεία της Φύσης όπως τον αέρα, το νερό και άλλα υγρά αέρια, σε έναν τύπο κίνησης που η Φύση τον χρησιμοποιεί μονάχα για να αποσυνθέτει και να διαλύει την ύλη. Η Φύση χρησιμοποιεί έναν άλλον τύπο κίνησης για να ανοικοδομεί και να αναζωογονεί. Όταν η τεχνολογία μας χρησιμοποιεί μονάχα την κίνηση της αποσύνθεσης, μεταμορφώνεται σε νεκρή τεχνολογία. Μια καταστροφική τεχνολογία, που μολύνει επικίνδυνα όλο το φυσικό περιβάλλον»
Ο Δρ. Σαουμπέργκερ πειραματίστηκε προσπαθώντας να θέσει σε πρακτική χρήση την αναζωογονητική αρχή της Φύσης, που ο ίδιος ονόμαζε «κυκλωτική σπειροειδή κίνηση». Οι περιγραφές των κατορθωμάτων του πολλές φορές μοιάζουν με καθαρή φαντασία. Η ίδια η γλώσσα που χρησιμοποιεί για να περιγράψει ο ίδιος ευρήματα του και τις θεωρίες του είναι πολλές φορές δύσκολη να την καταλάβει κανείς και να την μεταφράσει. Συχνά ήταν αναγκασμένος να χρησιμοποιεί τους δεδομένους επιστημονικούς όρους με δικές του παραλλαγές, για να εξηγήσει τις θεωρίες του, γιατί οι παλιοί ορισμοί δεν μπορούσαν να εκφράσουν αυτά που ήθελε να πει.
Έφτανε στο σημείο να εφευρίσκει νέα νοήματα και ορολογίες που είναι πολύ δύσκολο να γίνουν κατανοητές για τον μέσο άνθρωπο. Γνώριζε τα προβλήματα που προκύπτουν από κάτι τέτοιο, αλλά δεν έβλεπε άλλη εναλλακτική λύση. Το έργο του είναι γεμάτο πολύπλοκους συλλογισμούς και δυσνόητες πειραματικές εξηγήσεις. Ένας από τους συνεργάτες του, ο καθηγητής Βίλχεμ Μπάλτερς είχε πει: «Μα πως είναι δυνατό να καταλάβει κανείς εύκολα τη γλώσσα του Σαουμπέργκερ; Το έργο του ανήκει στο Μέλλον»
Δρ. Σαουμπεργκερ ο “μάγος” του νερού
Ο Βίκτωρ Σαουμπέργκερ καταγόταν από μια πολύ παλιά αριστοκρατική οικογένεια της Βαυαρίας. Γεννήθηκε το 1885 κοντά στην λίμνη ΠλοκενσταΪν της Αυστρίας. Από πολύ μικρό παιδί είχε δείξει έντονο ενδιαφέρον για οτιδήποτε σχετιζόταν με τη Φύση. Ο ίδιος θυμάται ότι η μητέρα του πάντα του έλεγε: «Αν βρεθείς σε δύσκολες στιγμές στη ζωή σου, και δεν ξέρεις σε ποιον να απευθυνθείς για βοήθεια, πήγαινε σε μια πηγή στο βουνό και άκου τη μουσική που παίζει το νερό της. Τότε, όλα, θα δεις, όλα θα πάνε καλά»
Όταν ήταν ακόμη νεαρός, μελετούσε τον τρόπο με τον οποίο μεταχειρίζονταν τη Φύση και τα στοιχεία της οι άνθρωποι της εξοχής. Έγραφε γι’ αυτούς: «Βασίζονταν σε αυτά που έβλεπαν με τα ίδια τους τα μάτια και σε ό,τι ένιωθαν από την έμπνευση τους. Πάνω απ’ όλα, αναγνώριζαν την εσωτερική θεραπευτική δύναμη του νερού, και καταλάβαιναν ότι το νερό, διοχετευμένο τη νύχτα μέσα από αρδευτικά κανάλια, μπορεί να δώσει πολύ μεγαλύτερη σοδειά από τα γειτονικά χωράφια που αρδεύονταν διαφορετικά. Ήξεραν, επίσης πόσο στενά συνδεδεμένο ήταν το δάσος με το νερό- και τα δυο τους με τον άνθρωπο»
Μαθήτευσε δίπλα σε έναν γέροντα δασάρχη, και έπειτα από το τέλος του Α’ Παγκοσμίου πολέμου ανέλαβε μόνος του δασάρχης μιας αρκετά απομονωμένης περιοχής. Τα πράγματα που μπόρεσε να μελετήσει ο Σαουμπέργκερ σε εκείνη την ερημική και σχεδόν ανέγγιχτη από το ανθρώπινο χέρι, περιοχή, συχνά ερχόντουσαν σε πλήρη αντίθεση με τα πράγματα που είχε μάθει στις δασονομικές σπουδές του. Το νερό ήταν το κύριο ενδιαφέρον του.
Είχε ξεκινήσει για να ανακαλύψει τα χαρακτηριστικά και τους νόμους του νερού, αλλά και τη σύνδεση μεταξύ θερμοκρασίας και της κίνησης του. Παρατήρησε ότι το νερό που έτρεχε από μια βουνίσια πηγή, βρισκόταν στην μεγαλύτερη πυκνότητα του (στο «σημείο ομαλότητας» του όπως λέγεται) στους +4 C, που ήταν και φυσικά η υψηλότερη ποιότητα του. Οι σολομοί και οι πέστροφες πήγαιναν πάντοτε προς αυτές τις πηγές και εκεί έβρισκε κανείς την πιο πλούσια και πιο όμορφη βλάστηση.
Μια μέρα, επισκέφθηκε μαζί με μερικούς γέρους κυνηγούς μια απομονωμένη περιοχή πάνω στα βουνά. Εκεί υπήρχε μια πηγή που παλαιότερα ήταν σκεπασμένη με ένα πέτρινο καλυβάκι. Αυτό τώρα είχε γκρεμιστεί, κι έτσι η πηγή είχε εκτεθεί στο φως του ήλιου. Έπειτα από λίγο, το ρυάκι ξεράθηκε, εκπλήσσοντας όλους όσοι το γνώριζαν, γιατί δεν είχε συμβεί ποτέ πριν. Αναζητώντας εξηγήσεις γι’ αυτό κάποιος πρότεινε να ξαναχτίσουν την πέτρινη κατασκευή.
Έτσι και έγινε, και έπειτα από λίγο το ρυάκι επανήλθε. Αυτό ήταν μια αποκάλυψη για τον Σαουμπέργκερ, γιατί ήταν πλέον ολοφάνερο ότι το νερό ανταποκρίνονταν στη σκιά και το δάσος. Αργότερα, του δόθηκαν πολλά περισσότερα στοιχεία για να επιβεβαιώσει την θεωρία του. Ο Σαουμπέργκερ άρχισε να αντιλαμβάνεται το νερό ως «το αίμα της Γης» θεωρώντας ότι έπρεπε να κυλά με φυσικές ροές. Μια απείραχτη ροή νερού σχηματίζεται από περιστροφικές καμπύλες και σκιερές όχθες, σκεπασμένες με δέντρα και θάμνους- και αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο.

«Το νερό θέλει να κυλά μ’ αυτόν τον τρόπο, γι’ αυτό φτιάχνει αυτές τις σκιερές όχθες για να προστατεύεται από το άμεσο φως του ήλιου»

Εννοούσε ότι η χαμηλή θερμοκρασία και η φυσική ροή είναι οι καταστάσεις που είναι απαραίτητες για αν διατηρήσει το νερό τις δυνάμεις του.
O Σαουμπέργκερ πρόσεξε την παράξενη συμπεριφορά που είχαν οι πέστροφες μέσα στο νερό των πηγών. Η μεγάλη πέστροφα μπορούσε να στέκεται στο ίδιο σημείο, τελείως ακίνητη, για όση ώρα ήθελε, ακόμη και στο πιο δυνατό αντίθετο ρεύμα. Αν τρόμαζε, μπορούσε να εκσφενδονιστεί με απίστευτη ταχύτητα ενάντια στο ρεύμα, αντί να αφεθεί στο ρεύμα για να παρασυρθεί στη ροή του- που άλλωστε θα ήταν και το πιο φυσικό.
Ο Σαουμπέργκερ δεν μπόρεσε να βρει καμία εξήγηση για το φαινόμενο αυτό, σε κανένα βιβλίο. Παρ’ όλα αυτά, ήξερε ότι ένα βουνίσιο ρυάκι ήταν πιο ψυχρό κοντά στην πηγή του και γινόταν όλο και πιο θερμό μακριά του. Άραγε, θα μπορούσε αυτό να έχει κάποια σχέση με την πέστροφα που πήγαινε αντίθετα στο ρεύμα; Έκανε πολλά πειράματα για να το διερευνήσει αυτό.
Διάλεξε ένα ποταμάκι και κάποιο σημείο με πολύ ισχυρό ρεύμα εκεί που εμφανιζόταν συχνά η ακίνητη μεγάλη πέστροφα. Έβαλε τους ανθρώπους του να ρίξουν εκατό λίτρα ζεστό νερό στο ποταμάκι, περίπου πεντακόσια μέτρα πιο πάνω από εκείνο το σημείο , όταν θα τους έδινε το σύνθημα. Αμέσως μόλις έπεσε το ζεστό νερό, πριν ακόμη προλάβει να φτάσει στο σημείο εκείνο, η πέστροφα άρχισε να ταράζεται και να δείχνει ανήσυχη και να μην μπορεί πια να μείνει ακίνητη στο σημείο της.
Και παρ’ όλες τις προσπάθειες της, μόλις το θερμότερο νερό έφτανε κοντά της, η πέστροφα αφέθηκε να την παρασύρει το ρεύμα. Δεν επέστρεψε στο σημείο της παρά μονάχα πολύ αργότερα.
Αυτό έπεισε τον Σαουμπέργκερ ότι η θεωρία του ήταν σωστή, ότι η θερμοκρασία του νερού είχε σχέση με την συμπεριφορά της πέστροφας. Μελέτησε, επίσης, την ικανότητα της να πηδά κόντρα σε ψηλούς καταρράκτες με ελάχιστη προσπάθεια. Σ’ αυτό το φαινόμενο αναγνώρισε στοιχεία που επιβεβαίωναν την θεωρία του, ότι η πέστροφα εκμεταλλευόταν μια άγνωστη μέχρι τώρα πηγή ενέργειας μέσα στο νερό.
Ο ίδιος περιέγραψε: «Τότε, ξαφνικά, η ογκώδης πέστροφα εξαφανίστηκε αντίθετα στη ροή του καταρράκτη, που έλαμπε στο φως του φεγγαριού. Την είδα να πλέει κάτω από μια κωνική δίνη νερού, χορεύοντας με μια άγρια περιστροφική κίνηση. Έπειτα πετάχτηκε έξω από αυτήν την περιστροφή και την είδα να επιπλέει ακίνητη προς τα επάνω. Όταν έφτασε στο χείλος του καταρράκτη, με ένα απότομο τίναγμα της ουράς χάθηκε από τα μάτια μου, αντίθετα στο ρεύμα, όλο και πιο μέρα. Κανένας επιστήμονας δεν μπόρεσε να μου εξηγήσει το φαινόμενο.»
Ο Σαουμπέργκερ, έπειτα από αμέτρητες παρόμοιες παρατηρήσεις και έρευνες, διατύπωσε τη θεωρία ότι η φυσική ροή νερού, που επιτρέπει τη φυσική κίνηση, δημιουργεί μια ενέργεια που ρέει στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν του νερού. Αυτή την ενέργεια ήταν που χρησιμοποιούσε η πέστροφα. Σε έναν κατάλληλα σχηματισμένο καταρράκτη, μπορεί κάποιος να δει τη ροή αυτής της ενέργειας σαν ένα κανάλι από φως μέσα στη ροή του νερού. Η πέστροφα ψάχνει αυτή την ενεργειακή ροή, και αφήνει να την παρασύρει προς τα πάνω σαν μια ανάποδη ρουφήχτρα.
Κίνησε το ενδιαφέρον του και η παράξενη κίνηση του νερόφιδου, που μπορούσε να κινείται στο νερό χωρίς να έχει πτερύγια, σχηματίζοντας μια σειρά από σπειροειδείς περιτυλίξεις.
Σε μια καθαρή χειμωνιάτικη νύχτα παρατήρησε και άλλο ένα παράξενο φαινόμενο. Παρατηρώντας μια λιμνούλα που είχε σχηματιστεί σε ένα ορμητικό ρυάκι, διέκρινε στον πάτο της- που ήταν αρκετά μέτρα βαθιά- μερικές πέτρες μεγάλες όσο το κεφάλι ενός ανθρώπου, που κινούνταν εδώ και εκεί, σαν να ήταν ηλεκτρικά φορτισμένες:
«Δεν μπορούσαν να πιστέψω στα μάτια μου, όταν ξαφνικά είδα μια μεγάλη πέτρα να κινείται κυκλικά, με τον ίδιο τρόπο που είχε κινηθεί η πέστροφα πριν πηδήξει στον καταρράκτη. Η πέτρα είχε σχήμα αυγού. Την επόμενη στιγμή, η πέτρα ήταν στην επιφάνεια του νερού- και σύντομα γύρω της δημιουργήθηκε ένας κύκλος από πάγο. Εκείνη η μεγάλη, βαριά πέτρα, επέπλεε στο νερό, χορεύοντας στο φως του φεγγαριού! Έπειτα και μια δεύτερη – και μια τρίτη, όλο και περισσότερες πέτρες έκαναν τις ίδιες κινήσεις και έβγαιναν στην επιφάνεια. Είχαν όλες τους περίπου το ίδιο σχήμα αυγού. Οι άλλες πέτρες με ανώμαλο ή γωνιώδες σχήμα, παρέμεναν ακίνητες στον πάτο. Μπροστά μου είχαν έναν μοναδικό τύπο κίνησης που μπορούσε να ΥΠΕΡΝΙΚΗΣΕΙ τη δύναμη της ΒΑΡΥΤΗΤΑΣ»
Ρώτησε τον εαυτό του: Τι είναι τελικά αυτό που λέμε «κίνηση» Υπάρχουν άραγε διαφορετικοί τύποι κίνησης; Είναι δυνατόν να υπάρχει ένας τύπος κίνησης που είναι μέχρι σήμερα άγνωστος για την επιστήμη; Από αυτούς τους συλλογισμούς και τις παρατηρήσεις άρχισε να αναπτύσσει μια θεωρία για τους διαφορετικούς τύπους κίνησης.
Την ίδια εποχή ο πρίγκιπας Αδόλφος της Αυστρίας ήθελε να μεταφέρει ποσότητες ξυλείας από απομακρυσμένες περιοχές, όπου βρισκόντουσαν πολλά παρθένα δάση, αλλά το κόστος μεταφοράς τους θα ήταν πολύ μεγάλο. Έθεσε το πρόβλημα στους ειδικούς, αλλά την κατάλληλη στιγμή εμφανίστηκε ο Σαουμπέργκερ με τη λύση. Κατασκεύασε κανάλια, μέσα στα οποία θα διοχετευόταν κρύο νερό από τις πηγές και τη νύχτα θα έπλεαν μαζί με το ρεύμα τεράστιοι κορμοί που έπρεπε να μεταφερθούν. Κρύο νερό, τη νύχτα, σε μια απίστευτη ξύλινη κατασκευή, μήκους πενήντα χιλιομέτρων.
Και όμως, το θαύμα έγινε και ο Σαουμπέργκερ τα κατάφερε. Ειδικοί από όλη την Ευρώπη ήρθαν να μελετήσουν την κατασκευή. Ο Σαουμπέργκερ υποστήριζε ότι όταν το νερό είναι εκτεθειμένο στις ακτίνες του ήλιου κοιμάται, αλλά τη νύχτα- και ειδικά στο φως του φεγγαριού- είναι φρέσκο και ζωντανό. Ο πρίγκιπας του έδειξε την ευγνωμοσύνη του ονομάζοντας τον γενικό επόπτη όλων των δασών και κυνηγετικών περιοχών της αυστριακής επικράτειας.
Ο Σαουμπέργκερ πάντοτε έλεγε ξανά και ξανά: «Πρώτα πρέπει να κατανοήσουμε τη Φύση και μετά να την αντιγράψουμε» Έλεγε ότι η Φύση είναι ο μεγαλύτερος δάσκαλος μας. Ο σκοπός της τεχνολογίας δεν θα πρέπει να είναι να διορθώσει τη Φύση, αλλά να τη μιμηθεί. Παρ’ όλα αυτά, οι υπόλοιποι επιστήμονες δεν πείστηκαν για τις θεωρίες του παράξενου « Μάγου του Νερού», όπως είχαν αρχίσει να τον αποκαλούν οι συνεργάτες του.
Η θεωρία του Σαουμπέργκερ ότι ακόμη και η ελάχιστη διαφορά στη θερμοκρασία, είχε επίδραση στη συμπεριφορά του νερού, θεωρήθηκε γελοία. Αλλά για τον Σαουμπέργκερ το νερό δεν ήταν απλά υδρογόνο και οξυγόνο, αλλά ένας ζωντανός οργανισμός που απαιτούσε σεβασμό από την ανθρωπότητα- και στην αντίθετη περίπτωση οι συνέπειες θα ήταν μοιραίες.
Ο ίδιος τρομοκρατούταν μόλις παρατηρούσε τις καταστροφικές αλλαγές που συνέβαιναν στις πηγές και στο νερό των ποταμών, στη ζωή των ζώων και των φυτών, μόλις εξαφάνιζαν ένα δάσος από μια περιοχή. Επίσης, παρατήρησε ότι το νερό έχανε τις ιδιότητες του όταν εκτρεπόταν με αφύσικο τρόπο από τη φυσική του ροή ή όταν τα φράγματα που χρησιμοποιούνταν για τέτοιους σκοπούς δεν ήταν ειδικά σχεδιασμένα από « φιλικά» προς το νερό υλικά, όπως το ξύλο και η πέτρα.
Στη δεκαετία του 1930, ο Σαουμπέργκερ έγραψε μια διατριβή στην οποία εξηγούσε όλα όσα είχε ανακαλύψει για τους μυστηριώδεις νόμους που κυβερνούσαν τη συμπεριφορά του νερού, καθώς και τις επιδράσεις που είχε πάνω της η αλλαγή της θερμοκρασίας και οι τύποι κίνησης και ροής του. Το σύγγραμμα, που εκδόθηκε το 1931 στη Βιέννη, είχε τον τίτλο Υδροτεχνολογία (Die Wasserwirtschaft).
Σ’ αυτή τη μελέτη, ο Σαουμπέργκερ περιγράφει τη βάση για τη φυσική κυκλοφορία του νερού, και δείχνει με ποιον τρόπο το φυσικό τοπίο και οποιαδήποτε αλλαγή της ροής του νερού επηρεάζει άμεσα την ποιότητα και υγεία του νερού. Περιγράφει, επίσης, τα χαρακτηριστικά της στροβιλοειδούς και της ελισσόμενης κίνησης του νερού- και ποιες σημαντικές επιδράσεις έχουν στο «μεταβολισμό» του.
Επίσης, δείχνει με λεπτομέρειες με ποιο τρόπο πρέπει να κατασκευάζονται τα φράγματα και οι υδροροές με έναν θετικό και αρμονικό προς την Φύση τρόπο. Οι « αρνητικές» και οι « θετικές» αλλαγές στη θερμοκρασία είναι πολύ σημαντικοί παράγοντες στις θεωρίες του Σαουμπέργκερ για το νερό. Οι « θετικές» επιτυγχάνονται όταν το νερό πλησιάζει τους +4 βαθμούς Κελσίου. Σ ‘αυτή τη θερμοκρασία, η «φυγόκεντρος κυκλωτική σπειροειδής κίνηση» του νερού αυξάνεται.
Γίνεται υγιές, ζωντανό- και συνεχώς νέο νερό δημιουργείται μέσα από αυτό που ο Σαουμπέργκερ ονομάζει «γάλακτωση», όταν το οξυγόνο δεσμεύεται με το υδρογόνο. Στις «αρνητικές» θερμοκρασίες- πάνω από τους +4 βαθμούς Κελσίου- υπάρχει μειωμένη ενέργεια και μειωμένη βιολογική ποιότητα. Το υδρογόνο δεσμεύεται από το οξυγόνο, κι αυτό οδηγεί στην αργή αποσύνθεση του νερού, χάνει τη ζωογόνο δύναμη του, και αυτή η κατάσταση ενθαρρύνει τα παθογόνα βακτήρια.
«Στην πραγματικότητα, τα μυστήρια του νερού είναι παρόμοια με αυτά του αίματος στο ανθρώπινο σώμα. Το νερό είναι το αίμα της Γης»

ΥΔΡΟΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ
Αν μελετήσουμε τα υδραγωγικά συστήματα των αρχαίων Ρωμαίων, θα παρατηρήσουμε ότι το πόσιμο νερό διοχετευόταν είτε από ξύλινους σωλήνες είτε κατά μήκος φυσικών καναλιών από πέτρα. Αργότερα, καθώς οι πόλεις μεγάλωναν και οι ανάγκες για νερό αυξάνονταν, έγινε η ατυχής επιλογή να διοχετευθεί πόσιμο νερό σε μεταλλικά κανάλια. Άλλες αρχαίες υδροκατασκευές μεγάλου ενδιαφέροντος ήταν τα υπόγεια αρδευτικά κανάλια που κατασκευάστηκαν στο ανατολικό Τουρκεστάν.
Ήταν λειτουργικά ακόμη και το 1700, και τα απομεινάρια τους μελετήθηκαν από τον θρυλικό εξερευνητή Σβεν Χέντιν. Το νερό έτρεχε σε μεγάλο βάθος σ’ αυτά τα κανάλια, και έρεε στο σκοτάδι μέχρι τις περιοχές που έπρεπε να αρδευτούν. Ο Σαουμπέργκερ σκέφτηκε ότι αυτή η μέθοδος μεταφοράς του νερού στο σκοτάδι και σε χαμηλές θερμοκρασίες ήταν ο κύριος λόγος για τη γονιμότητα του εδάφους που ήταν το χαρακτηριστικό των οάσεων του ανατολικού Τουρκεστάν. Αυτές και πολλές άλλες ιστορικές παρατηρήσεις έδειχναν ότι οι άνθρωποι του παλιού καιρού είχαν μεγαλύτερη κατανόηση για τον αληθινό χαρακτήρα του νερού, από τους σύγχρονους ανθρώπους.
Ο Βίκτωρ Σάουμπεργκερ κάποια στιγμή έφτασε στο σημείο να σκεφτεί την πιθανότητα παραγωγής καλού πόσιμου νερού με τεχνητό τρόπο. Χρησιμοποιώντας μια μηχανή που θα αντέγραφε τις μεθόδους της Φύσης στην αναδημιουργία και στην αναζωογόνηση του νερού, θα ήταν δυνατόν να δημιουργήσει νερό πηγής- και μ’ αυτόν τον τρόπο να εφοδιάσει τους ανθρώπους που δεν θα μπορούσαν να πάρουν φυσικό νερό εξαιτίας της περιβαλλοντικής καταστροφής.

«Είναι απελπιστικά σημαντικό να ανακαλύψουμε από την αρχή τους τρόπους της Φύσης, για να σωθούν οι άνθρωποι, τα ζώα και η γη από την παρακμή και για να μην πεθάνει ο πλανήτης από την δίψα»

Ο Σάουμπεργκερ άρχισε να προσπαθεί να αναπαράγει τα φυσικά στάδια από τα οποία περνούν τα στοιχεία του νερού των πηγών. Κατασκεύασε την πρώτη συσκευή διήθησης γύρω στα 1930. Ξεκίνησε με αποστειρωμένο νερό από τον Δούναβη, πρόσθεσε μικρές ποσότητες από συγκεκριμένα μέταλλα, ορυκτά και διοξείδιο του άνθρακα, αφήνοντας το μίγμα να ρέει με κυκλωτική σπειροειδή κίνηση στο σκοτάδι, ενώ άφηνε τη θερμοκρασία του να πέφτει κάτω από το «υδροβιολογικό μηδέν» ( +4 βαθμούς Κελσίου). Έπειτα από μια μικρή περίοδο αποθήκευσης, ανέβαζε αργά τη θερμοκρασία του νερού στους +8 βαθμούς Κελσίου. Και τότε το νερό ήταν έτοιμο να το πιεις.
Η φήμη απλώθηκε παντού, ότι ο Σαουμπέργκερ μπορούσε να δημιουργήσει «ζωντανό νερό» και οι άνθρωποι ερχόντουσαν σπίτι του για να δοκιμάσουν. Δείγματα στάλθηκαν από τους δύσπιστους στα εργαστήρια για ανάλυση, όπου αποδείχθηκε ότι το νερό του Σάουμπεργκερ δεν ξεχώριζε καθόλου από το φρέσκο νερό της πηγής!
Τα σχέδια του Σαουμπέργκερ για υγιές πόσιμο νερό περιελάμβαναν και τον ανασχεδιασμό των σωλήνων του νερού, φτιαγμένων πλέον από νέα υλικά. Ήταν τελείως αντίθετος με τους τσιμεντένιους και σιδερένιους σωλήνες, τους οποίους όχι μόνο έκρινε ιδιαίτερα επικίνδυνους, αλλά θεωρούσε ότι προκαλούσαν καρκίνο! Το ακατάλληλο υλικό του σωλήνα προκαλούσε φθορά του σωλήνα από τη συνεχή υδρορροή, αλλά και έδινε ζημιογόνες ιδιότητες στο ίδιο το νερό.
Επιπλέον, τα τοιχώματα των σωλήνων του πόσιμου νερού πρέπει να είναι έτσι φτιαγμένα ώστε να ενθαρρύνουν τη ροή του νερού όπως συμβαίνει και στην Φύση, αλλά έπρεπε ο σωλήνας να είναι και κακός αγωγός της θερμότητας, όπως το καλό και υγιές ξύλο. Το υγιές και σωστά χρησιμοποιημένο ξύλο είναι τόσο γερό στην πάροδο του χρόνου όσο και το σίδερο. Επιπλέον, οι σωλήνες πρέπει να περνούν μέσα από μαλακό αμμώδες έδαφος.
Αν η υδρορροή διευθετηθεί με έναν φυσικά σωστό τρόπο, με τη μορφή της διπλής περιστροφής, όπως ακριβώς συμβαίνει και στις ελεύθερες πηγές και ποτάμια, τότε το νερό που θα διοχετεύεται στα σπίτια των ανθρώπων θα είναι δροσερό, φρέσκο, γεμάτο ενέργεια- και θα περιέχει λιγοστά αέρια. Επίσης, τα παθογόνα βακτήρια θα εξαφανίζονται μέσα σε τέτοιους σωλήνες. Μια μορφή αυτών των σωλήνων κατατέθηκαν το 1934 και ο Σαουμπεργκερ πήρε την πατέντα.
Οι προτάσεις του Δρ. Σαόυμπεργκερ για την φυσική χρησιμοποίηση του νερού θεωρήθηκαν, παραδόξως, (γιατί άραγε;) πολύ αμφιλεγόμενες στους ‘επιστημονικούς’ κύκλους:
1. Το νερό πρέπει να αφήνεται και να ωριμάζει στο δικό του φυσικό περιβάλλον που- ανάμεσα σε άλλα πράγματα- προϋποθέτει φυσικά αναπτυγμένο δάσος, που περιέχει πολλών ειδών δέντρα. Κάθε εκτροπή του νερού με αφύσικο τρόπο και κάθε καταστροφή του δάσους πρέπει να σταματήσουν πριν είναι πολύ αργά.
2. Όλες οι υδρορροές, από τα μικρά ρυάκια μέχρι τους μεγάλους ποταμούς, πρέπει να έχουν όχθες με δέντρα και θάμνους για να τους παρέχουν φυσική σκιά.
3. Οι υδροκατασκευές πρέπει να είναι αρμονικές με τις ανάγκες του νερού και δεν πρέπει να αλλάζουν τις φυσικές μορφές κίνησής του.
4. Οι σωλήνες του νερού- και όλες οι άλλες μέθοδοι μεταφοράς νερού- πρέπει να είναι σχεδιασμένοι με τέτοιον τρόπο και από τέτοια υλικά, που να προωθούν τη διατήρηση και την ανάπτυξη της ιδιαίτερης βιολογικής ποιότητας του νερού.

ΝΕΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ
Ο Δρ. Σάουμπεργκερ ασχολήθηκε και με την παραγωγή χρήσιμων μορφών ενέργειας. Μέσα από παρατηρήσεις και πειράματα, είχε εντοπίσει την αντίθεση ανάμεσα στις μεθόδους της Φύσης και της τεχνολογίας των ανθρώπων. Βεβαιωνόταν όλο και πιο πολύ ότι η ανθρώπινη τεχνολογία θα απειλούσε την ζωή του ίδιου του πλανήτη, τον οποίο τον έβλεπε σαν έναν τεράστιο ζωντανό οργανισμό, πάνω στον οποίο εμείς είμαστε οι μικροοργανισμοί του.

«Οι ατμομηχανές και οι μηχανές εσωτερικής καύσης- πάνω στις οποίες στηρίζεται ο σύγχρονος κόσμος- δεν λειτουργούν ούτε στο πενήντα τοις εκατό της απαιτούμενης δραστηριότητας. Περισσότερη από τη μισή ενέργεια που χρησιμοποιούν καταστρέφεται ή αχρηστεύεται. Γιατί λειτουργούν τόσο άσχημα; Η Φύση θα μας δώσει την απάντηση: Γιατί χρησιμοποιούμε λάθος μορφή κίνησης»

Η μορφή κίνησης που δημιουργεί, αναπτύσσει, εξαγνίζει και μεγαλώνει, είναι η « υπερβολική σπειροειδής κίνηση», που εξωτερικά είναι φυγόκεντρη και εσωτερικά κινείται προς το κέντρο. Τη συναντούμε στη Φύση, στις σπείρες των νεφελωμάτων του διαστήματος, στην κίνηση του ηλιακού μας συστήματος, στον σχηματισμό Γαλαξία, στη φυσική ροή του νερού, στην κυκλοφορία του αίματος, στα ρεύματα του αέρα.
Από την άλλη, η καταστροφική και διαλυτική μορφή κίνησης στη Φύση έχει την αντίθετη φορά, από το κέντρο προς τα έξω, προς την περιφέρεια σε ευθείες γραμμές. Τα στοιχεία εξαναγκάζονται να κινηθούν έξω από το κέντρο. Το μέσο πρώτα αδυνατίζει και έπειτα διαλύεται και καταστρέφεται.
Η περιστροφική κίνηση προς τα μέσα, η υπερβολική σπειροειδής κίνηση, είναι συνώνυμη με την πτώσης της θερμοκρασίας, τη συστολή, τη συγκέντρωση. Η αντίστροφη κίνηση είναι συνώνυμη με την άνοδο της θερμοκρασίας, τη θερμότητα, τη διαστολή, την επέκταση, την έκρηξη. Ολόκληρη η σύγχρονη τεχνολογία μας βασίζεται στην ιδέα της κατάρρευσης, στο μέσο της θερμότητας, της ανάφλεξης, της έκρηξης, της προέκτασης.
Ο Σάουμπεργκερ συμπέρανε ότι τα ζημιογόνα και φτωχά αποτελέσματα της σύγχρονης τεχνολογίας προέρχονται από την αντίσταση της Φύσης στην επιθυμία του ανθρώπου για καταστροφή και αποσύνθεση. Τα προβλήματα των μεγάλων θερμοκρασιών, η αντίσταση του αέρα, το φράγμα του ήχου, είναι επιβεβαιώσεις ότι ο άνθρωπος βρίσκεται σε λάθος μονοπάτι. Η τεχνολογία μας οδηγεί στον θάνατο.
Σπαταλά κάρβουνο και πετρέλαιο, τα οποία έχουν πιο σημαντικούς οικολογικούς ρόλους από το να καίγονται σε ανόητες μηχανές, που καταστρέφουν τα υλικά και που δηλητηριάζουν και μολύνουν όλο μας το περιβάλλον. Αυτές τις απόψεις εξέφραζε ο Σάουμπεργκερ τη δεκαετία του 1930, όταν καμία μεγάλη οικολογική καταστροφή δεν ήταν ακόμη ορατή στον ορίζοντα.
Ο Σαόυμπεργκερ πρότεινε έναν άλλο τρόπο- μια βιοτεχνολογική μέθοδο- παραγωγής ενέργειας. Μια μέθοδο που θα χρησιμοποιεί την κυκλοειδή μορφή κίνησης, για τη θετική παραγωγή ενέργειας από τον αέρα και το νερό. Η διάσπαση του ατόμου και η ανάπτυξη της πυρηνικής ενέργειας οδηγεί το μέλλον των κοινωνιών μας στην απόλυτη καταστροφή.

«Οι θεωρίες του Αϊνστάιν για την απόκτηση ενέργειας από τη διάσπαση του ατόμου είναι μια προσβολή απέναντι στη Φύση (σ. Όπως και ο ίδιος ο κρετίνος Αινστάϊν άλλωστε). Μπορούμε να κάνουμε τη χρήση της ατομικής ενέργειας μέσω της βιοτεχνολογίας της σύντηξης»

Ο Viktor Schauberger θέλησε να μιμηθεί τη σύντηξη της Φύση με τον σχεδιασμό μηχανημάτων που ονόμασε «μηχανές σύντηξης», που υποστήριζε ότι ήταν μοναδικές γιατί δεν χρειάζονταν καύσιμα.

«Τα καταστροφικά συστήματα είναι βασισμένα σε κινητήρες έκρηξης. Αλλά οι κινητήρες σύντηξης δημιουργούν τη δική τους πηγή ενέργειας, με τη διαμαγνητική χρήση του νερού και του αέρα. Δεν χρειάζεται άνθρακα, πετρέλαιο, ουράνιο ή ενέργεια από τη διάσπαση του ατόμου γιατί παράγουν τη δική τους ενέργεια (ατομική) με βιολογικά μέσα και σε ανεξάντλητη ποσότητα- και σχεδόν καθόλου κόστος. Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ μπορεί να είναι ΒΙΟΗΛΕΚΤΡΙΚΗ, δηλαδή καταστροφική ή ΒΙΟΜΑΓΝΗΤΙΚΗ, δηλαδή αναζωογονητική»

Ο Σάουμπεργκερ συγκέντρωσε όλο του το ενδιαφέρον στην κατασκευή μιας μηχανής, για να παράγει ενέργεια απευθείας από νερό και αέρα. Εργάστηκε σ’ αυτό το 1932, μαζί με τον Δρ. Βίντερ, έναν φημισμένο μηχανικό από τη Βιέννη. Είναι γνωστό ότι κατασκεύασαν δύο τέτοια μοντέλα, από τα οποία το ένα καταστράφηκε, γιατί εκτινάχτηκε στο ταβάνι του εργαστηρίου. Δεν μπόρεσε να ελέγξει την τεράστια ποσότητα ενέργειας που δημιούργησε. Παρ’ όλα αυτά, γνωρίζουμε ότι τελικά κατασκεύασε σχέδια ιπτάμενων δισκοειδών σκαφών που χρησιμοποιούσαν τη νέα ενέργεια!
Εφόσον δεν εμπιστεύτηκε τον τρόπο κατασκευής σε κανέναν και πειραματιζόταν μόνος του, τα αποτελέσματα και οι λεπτομέρειες αυτών των παράξενων αλλά και ελπιδοφόρων ερευνών δεν είναι γνωστά. Σήμερα, στον 21ο αιώνα, ο Viktor Schauberger δικαιώνεται και είναι πλέον ολοφάνερο ότι οι παρατηρήσεις, οι ανακαλύψεις και οι προτάσεις του είναι απελπιστικά σημαντικές για να αγνοηθούν.
@Σε διασκευή από το βιβλίο “Μυστική Τεχνολογία” των εκδόσεων Άγνωστο.

terrapapers

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ