2. Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ - ΕΤΣΙ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ – ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο «ΛΟΓΟΣ»?

1. Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ - ΘΕΪΚΕΣ ΕΝΣΑΡΚΩΣΕΙΣ: ΟΙ ΑΠΕΣΤΑΛΜΕΝΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μια σοβαρή λεπτομέρεια που ξέχασα να αναφέρω είναι ότι υπάρχουν 2 Αγίες Γραφές (!!!), η μία της Αντιόχειας, την οποία δέχεται η δική μας εκκλησία, και η μία της Ιερουσαλήμ, την οποία δεν δέχεται η εκκλησία. Άντε βγάλε άκρη τώρα, όταν ακόμα και σ' αυτό υπάρχει διαφωνία!!!

Στην αρχή ήταν ο Λόγος, και ο Λόγος ήταν με τον Θεό, και Θεός ήταν ο Λόγος. Αυτός ήταν στην αρχή με τον Θεό (κατά Ιωάννη Α:1-2 ή αλλιώς 1:1-2)

Ας αναφέρω πρώτα την ερμηνεία της εκκλησίας: «Λόγος ήταν ο Υιός, ο οποίος γεννήθηκε από τον Πατέρα».
Σημείωση δική μου: Τώρα εδώ μπερδεύονται τα πράγματα, κουβάρι γίνονται για την ακρίβεια, γιατί σύμφωνα με την εκκλησία, όπως θα δείτε σε άλλη ανάρτηση, ο Υιός (της Αγίας Τριάδας) ήταν ο Χριστός και ο Χριστός ήταν ο Ίδιος ο Θεός (Χριστός και Θεός είναι ένα και το αυτό, ΜΗΝ το ξεχνάτε – μια από τις μεγαλύτερες γκάφες). Πώς λοιπόν «γεννήθηκε» ο Υιός, εφόσον ήταν ο Ίδιος ο Θεός, στην αρχή της δημιουργίας, δηλαδή ΠΡΙΝ γίνει Χριστός?? Τώρα η μόνη απάντηση θα ήταν ότι ο Χριστός υπήρχε από την αρχή της δημιουργίας, αλλά πάλι αυτό λογικά αποκλείεται, αφού ήταν ο Ίδιος ο Θεός και δεν γίνεται να υπήρχαν δύο Θεοί, ο Θεός ο Πατέρας και ο Θεός ο Υιός ταυτόχρονα…

ΠΑΡΑΜΑΧΑΝΣΑ ΓΙΟΓΚΑΝΑΝΤΑ

«Λόγος» σημαίνει νοήμων δόνηση, νοήμων ενέργεια, που εκπορεύεται από τον Θεό. Κάθε προφορά μιας λέξης, όπως για παράδειγμα «λουλούδι», που εκφωνείται από ένα νοήμον ον, συνίσταται από ηχητική ενέργεια ή δόνηση, συν σκέψη, η οποία διαποτίζει αυτή τη δόνηση με λογικό νόημα. Παρόμοια, ο Λόγος ο οποίος είναι η αρχή και η πηγή όλων των δημιουργημένων ουσιών είναι η Συμπαντική Δόνηση διαποτισμένη με Συμπαντική Νοημοσύνη.

Για να προχωρήσω λίγο, ο Λόγος είναι το Ομ ή Άγιο Πνεύμα.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

Αν και η επίσημη εκκλησία για αιώνες ερμήνευε τη λέξη «Λόγος» ως μια αναφορά στον ίδιο τον Ιησού, αυτό δεν ήταν το νόημα που επεδίωκε να αποδώσει αρχικά ο Άγιος Ιωάννης σ’ αυτήν την περικοπή. Σύμφωνα με τους καθηγητές, η έννοια που εξέφραζε ο Ιωάννης μπορεί να κατανοηθεί καλύτερα όχι μέσα από την ερμηνεία της πολύ μεταγενέστερης εκκλησιαστικής ορθοδοξίας, αλλά μέσα από τα κείμενα των Γραφών και τις διδασκαλίες των Ιουδαίων φιλοσόφων της ίδιας χρονικής περιόδου με τον Ιωάννη – για παράδειγμα, από το Βιβλίο των Παροιμιών (με το οποίο ο Ιωάννης, αλλά και κάθε άλλος Ιουδαίος του καιρού του, θα ήταν εξοικειωμένος). Η Karen Armstrong στο A History of God: The 4,000 Year Quest of Judaism, Christianity and Islam («Μια Ιστορία του Θεού: Η 4.000 Χρόνων Αναζήτηση του Ιουδαϊσμού, του Χριστιανισμού και του Ισλάμ», New York: Alfred A. Knopf, 1993) γράφει: «Ο συγγραφέας του Βιβλίου των Παροιμιών, ο οποίος έγραψε τον τρίτο αιώνα π.Χ. […] προσωποποιεί τη Σοφία έτσι ώστε αυτή να φαίνεται ως ένα ξεχωριστό πρόσωπο:

“Ο Ιεχωβά με δημιούργησε [τη Σοφία] όταν ο σκοπός του άρχισε να εκτυλίσσεται, πριν από τα παλαιότερα των έργων του. Από πάντα ήμουν εδραιωμένη σταθερά, από την αρχή, πριν υπάρξει η γη […] Όταν έθεσε τα θεμέλια της γης ήμουν δίπλα του, ο αρχιμάστορας, και ήμουν κάθε μέρα η ευχαρίστησή του, πάντα ευφραινόμενη με την παρουσία του, ευφραινόμενη παντού στον κόσμο, ευφραινόμενη να είμαι με τους γιους των ανθρώπων” (Παροιμίες Η:22-23, 30-31, Η Βίβλος της Ιερουσαλήμ) […]

»Στις αραμαϊκές μεταφράσεις των εβραϊκών Γραφών, γνωστές ως τάργκουμ, οι οποίες συνετέθησαν εκείνη την εποχή [δηλαδή όταν γράφτηκε το κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο], ο όρος Μέμρα (λόγος) χρησιμοποιείται για να περιγράψει τη δραστηριότητα του Θεού στον κόσμο. Επιτελεί τον ίδιο σκοπό όπως και άλλοι τεχνικοί όροι όπως “δόξα”, “Άγιο Πνεύμα” και “Σεκινάχ” οι οποίοι τόνιζαν τη διαφορά μεταξύ της παρουσίας του Θεού στον κόσμο και της ακατανόητης πραγματικότητας του Θεού. Όπως η θεϊκή Σοφία, ο “Λόγος” συμβόλιζε το αρχικό σχέδιο του Θεού για τη δημιουργία».

Τα γραπτά των πρώιμων Εκκλησιαστικών Πατέρων επίσης υποδηλώνουν ότι αυτό ήταν το νόημα που εξέφραζε ο Άγιος Ιωάννης. Στο Clement of Alexandria («Ο Κλήμης της Αλεξάνδρειας», Edinburgh: William Blackwood and Sons, 1914) ο John Patrick δηλώνει: «Ο Κλήμης επανειλημμένα ταυτίζει τον Λόγο με τη Σοφία του Θεού». Και η Dr. Anne Pasquier, καθηγήτρια θεολογίας στο Πανεπιστήμιο Laval, Quebec, γράφει στο The Nag Hammadi Library After Fifty Years («Η βιβλιοθήκη του Ναγκ Χαμμαντί μετά από πενήντα χρόνια», John D. Turner and Anne McGuire, εκδότες· New York: Brill, 1997): «Ο Φίλων, ο Κλήμης της Αλεξάνδρειας και ο Ωριγένης […] όλοι τους συσχετίζουν τον Λόγο με τον λόγο του Θεού στην Παλαιά Διαθήκη που περιγράφει τη δημιουργία όταν “ο Θεός είπε και έγινε”. Οι Βαλεντίνιοι τον ερμηνεύουν παρόμοια. […] Σύμφωνα με τους Βαλεντίνιους, ο πρόλογος του κατά Ιωάννη Ευαγγελίου περιγράφει μια πνευματική γένεση, το πρότυπο της υλικής, και εκλαμβάνεται ως μια πνευματική ερμηνεία των αφηγήσεων της Παλαιάς Διαθήκης όσον αφορά τη δημιουργία». (Σημείωση του Εκδότη)

Ο ΠΑΡΑΜΑΧΑΝΣΑ ΓΙΟΓΚΑΝΑΝΤΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ:

Η σκέψη σχετικά με την ύλη, η ενέργεια από την οποία η ύλη συντίθεται, η ύλη καθ’ εαυτήν –όλα τα πράγματα– δεν είναι τίποτε άλλο από διαφορετικά δονούμενες σκέψεις του Πνεύματος, όπως συμβαίνει όταν ο άνθρωπος στα όνειρά του δημιουργεί έναν κόσμο με αστραπές και σύννεφα, ανθρώπους να γεννιούνται ή να πεθαίνουν, να αγαπούν ή να τσακώνονται, να νιώθουν ζέστη ή κρύο, απόλαυση ή πόνο. Σ’ ένα όνειρο, οι γεννήσεις και οι θάνατοι, η αρρώστια, τα στερεά, τα υγρά, τα αέρια δεν είναι τίποτε άλλο από διαφορετικά δονούμενες σκέψεις αυτού που ονειρεύεται. Αυτό το σύμπαν είναι μια δονούμενη κινηματογραφική ταινία φτιαγμένη από τις σκέψεις του Θεού που προβάλλεται πάνω στην οθόνη του χρόνου, του χώρου και της ανθρώπινης συνειδητότητας. 

– Παραμαχάνσα Γιογκανάντα

Joanna SrfGreece

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ