Η χώρα των οργίων

Φίλε Πιτσιρίκο, τους τελευταίους μήνες έχει επιστρατευτεί ολόκληρο το έμψυχο δυναμικό του χρηματοπιστωτικού συστήματος από την ροζ αριστερά μέχρι το «κέντρο» και την γκριζόμαυρη δεξιά, προκειμένου να μην βγει πρόεδρος ο ημιφασίστας -ακόμα όμως μη ελεγχόμενος απόλυτα από αυτούς- Ντόναλντ Τραμπ.

Καμία χρηματοδότηση από τους μεγάλους παίχτες που έχουν γεμίσει τις τσέπες και τα σεντούκια της Χίλαρι, «συντροφικά μαχαιρώματα» από τον Κρουζ μέχρι τον πρώην προεδρικό υποψήφιο Μακ Κέιν, σκελετοί που αφορούν τις απαράδεκτες «απόψεις» του Τραμπ για το γυναικείο φύλο που είχαν μείνει κλεισμένοι στο ντουλάπι για πάνω από δέκα χρόνια και βγήκαν τώρα στην επιφάνεια.

Πριν την τελευταία τηλεμαχία, μάλιστα, καλλιεργούσαν την άποψη ότι η προεκλογική εκστρατεία του Τραμπ έχει καταστραφεί και πως το μόνο που του απομένει πια είναι η παραίτηση.

Όμως, μετά το τέλος της, τα χαμόγελα παγώσανε στα χείλη.

Ο Τραμπ, ως απαίδευτος πολιτικός τραμπούκος, ξεπέρασε τον μισογυνισμό του λέγοντας ένα «so what» και πέρασε αμέσως στην αντεπίθεση πετώντας με ευκολία σκατά στην μούρη της Κλίντον μιλώντας για τα «κατορθώματα» του συζύγου της και την τακτική του «δεν με φτύνουν αλλά βρέχει» που η ίδια ακολουθούσε επί χρόνια.

Περιέργως, η Χίλαρι και το επιτελείο της έδειξαν αιφνιδιασμένοι.

Δεν αντέδρασαν άμεσα βουτώντας πιο βαθιά στον βόθρο ακολουθώντας πιστά την τακτική που πριν την τηλεμαχία οι ίδιοι επέλεξαν.

Η Χίλαρι έμοιαζε με την συμπαθητική τσατσά στην παλιά –και υπέροχη– ελληνική κωμωδία «η βίλα των οργίων». Σας παρακαλώ μιλάτε μου στον πληθυντικό, είμαι κόρη ναυάρχου!

Στην Αμερική υπάρχει ένα περιορισμένο ποσοστό του πληθυσμού που συμμετέχει στα πολιτικά πράγματα και στο οποίο η Κλίντον υπερέχει.

Όμως, υπάρχει και η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών που σπανίως ψηφίζει και στην οποία ο Τραμπ …θερίζει.

Από την μαζική ή μη συμμετοχή όλων αυτών θα κριθεί το αποτέλεσμα των εκλογών.

Η εντύπωση μου είναι πως ο Τράμπ θα είναι ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ εκτός κι αν του συμβεί κανένα … ατύχημα.

Σε κάθε περίπτωση, βέβαια, δεν βλέπω μεγάλες διαφορές μεταξύ του λούμπεν φασισταριού που στηρίζει τον Τραμπ και των φασιστών του χρηματοπιστωτικού συστήματος που στηρίζει την Κλίντον.

Και για τις δυο παρατάξεις τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν έχουν την παραμικρή σημασία, ενώ και η δημοκρατία είναι μια ενοχλητική λεπτομέρεια που πρέπει να καταργηθεί.

Για παράδειγμα, ο Τράμπ υπόσχεται να ενισχύσει το τείχος του αίσχους και του θανάτου στα σύνορα με το Μεξικό, του τείχους που έχτισαν και διατήρησαν όλοι οι προηγούμενοι ρεπουμπλικάνοι και δημοκρατικοί πρόεδροι.

Για να μην μιλήσουμε για τα το στρατόπεδο-συγκέντρωσης στην Γάζα, το απαρτχάιντ του κράτους του Ισραήλ, και το έγκλημα που συντελείται μέρα με την μέρα στα νερά της Μεσογείου.

Εν τέλει, οτιδήποτε μπορεί να τους τινάξει την μπάνκα στον αέρα, μπορεί και να αποδεχθεί χρήσιμα αποσταθεροποιητικό.

Μπορεί όμως και όχι.

Σε κάθε περίπτωση, ο ουρανός μαυρίζει, τα σύννεφα μαζεύονται και η μπόρα δεν θα αργήσει να ξεσπάσει.

Προφυλαγμένοι κάτω από την τέντα μας, γράφουμε κείμενα γνωρίζοντας πως δεν μπορούμε να επηρεάσουμε τίποτα και κανέναν πια.

Σαν να κρατάμε αρχείο για τους επόμενους.

Φιλιά από την Εσπερία

Ηλίας

(Αγαπητέ Ηλία, από την αρχή έγραψα πως πιστεύω ότι θα εκλεγεί ο Τραμπ. Γιατί η Χίλαρι είναι καμμένη περίπτωση. Γελάω με τη δημοσιοποίηση ιδιωτικών συνομιλιών του Τραμπ και όσα λέει για τις γυναίκες, γιατί σκέφτομαι πως όλοι μας λέμε παρόμοια πράγματα στις ιδιωτικές συνομιλίες μας με τους φίλους μας. Γι’ αυτό είναι ιδιωτικές. Μια φορά βρέθηκα κάπου που δεν έπρεπε -και από όπου δεν μπορούσα να φύγω πριν φύγουν όλοι- και αναγκαστικά άκουσα τρεις γυναίκες να μιλάνε για άνδρες και για όσα κάνουν στο κρεβάτι. Καλά, ο Τραμπ είναι πολύ αθώος μπροστά τους. Γατάκι. Ηλία, το πολιτικό σύστημα των ΗΠΑ χρειάζεται αλλαγές. Το δίλημμα Τραμπ ή Κλίντον δεν είναι πολιτική αλλά μαζoχισμός. Χώρια που αυτοί οι δυο είναι φιλαράκια και το παίζουν εχθροί. Νομίζω πως οι πολίτες των ΗΠΑ θα ζητήσουν αλλαγές. Πάντως, είναι τέτοια η λύσσα όλων των ΜΜΕ -εκτός του FOX NEWS- κατά του Τραμπ, που μου θυμίζει τη λύσσα των ΜΜΕ στην Ελλάδα υπέρ του ΝΑΙ στο δημοψήφισμα. Κακό πράγμα η λύσσα. Ηλία, σήμερα βρέχει στην Αθήνα. Ωραία είναι, όμως. Σε λίγο θα συναντήσω μια ξενιτεμένη φίλη, μετά κάτι άλλους φίλους, θα πάμε βόλτα στη βροχή, θα αγκαλιαστούμε, θα φιληθούμε, θα γελάσουμε, μπορεί να κάνουμε κάνα φιλικό οργιάκι και θα είμαστε αγαπημένοι. Αυτή είναι η ζωή μας, όχι η Τραμπ και η Κλίντον. Να είσαι καλά, Ηλία. Ψόφος! Όχι, λάθος. Αγάπη μόνο.)

pitsirikos

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ