Η σκέψη, το συναίσθημα και το σώμα

Άρχισα να διαβάζω για πρώτη φορά κάτι από τον Έκχαρτ Τόλλε.. σε ένα σημείο αναφέρει τη σύνδεση του συναισθήματος με το σώμα. Δεν είχα ποτέ παρατηρήσει αυτή τη σύνδεση. Και άρχισα αμέσως να παρατηρώ και βρήκα μερικά ενδιαφέροντα πράγματα. Ένα ερώτημα είναι αν νιώθουμε τι είναι σκέψη και τι είναι συναίσθημα. Και γιατί το διαχωρίζουμε από την αίσθηση/αίσθημα;

Το τι είναι Σκέψη ίσως είναι αρκετά εύκολο να περιγραφεί. Η σκέψη δεν μπορεί να διαχωριστεί από τις λέξεις.. η Σκέψη βασίζεται στις λέξεις για να υπάρξει. Υπάρχουν γρήγορες σκέψεις και άλλες που ξεδιπλώνονται πιο αργά, αλλά όλες οι σκέψεις απαρτίζονται από λέξεις βαλμένες στη σειρά. Επίσης η Σκέψη είναι Χρόνος.. η Σκέψη αντλεί υλικό από το χρόνο, το παρελθόν (ακόμη και αν προβάλλεται στο μέλλον), την εμπειρία και την ανάμνηση. Και γι αυτό είναι πάντα μπαγιάτικη, παλιά.

Αλλά τι είναι το συναίσθημα;

Βλέπω ένα ζωάκι νεκρό. Η οπτική αίσθηση είναι ένα γεγονός. Υπάρχει λοιπόν ένα αίσθημα. Στη συνέχεια η διάνοια δεν αφήνει ήσυχη αυτή την αίσθηση, την επεξεργάζεται, την αναλύει. Και σε κλάσματα δευτερολέπτου με πλημμυρίζει μια θλίψη, μια στεναχώρια. Το συναίσθημα της θλίψης μόλις πήρε σάρκα και οστά. Είναι δηλαδή αυτό που προκύπτει όταν η διάνοια αγγίξει μια αίσθηση.. και τότε συμβαίνει κάτι άλλο πολύ ενδιαφέρον, το συναίσθημα αγγίζει το σώμα. Αμέσως υπάρχουν αλλαγές στο κορμί, βαριά ή πιο γρήγορη αναπνοή, πόνος στο στομάχι και κάποιες άλλες παρόμοιες επιπτώσεις.. φαίνεται ότι το συναίσθημα να συνδέει τη σκέψη με το κορμί. Στη συνέχεια το συναίσθημα και η επίδρασή του στο σώμα μπορούν να επάγουν καινούριες σκέψεις και αυτές με τη σειρά τους εντείνουν τα συναισθήματα και αυτό μοιάζει με ένα αλληλοτροφοτούμενο κύκλο.

Συμβαίνει και κάτι ακόμη.. η σκέψη μπορεί να προσπαθήσει να ξεγελάσει τον εαυτό της, το συναίσθημα όμως όχι.. ίσως ζηλεύω την σύντροφό μου αλλά είναι πολλές οι φορές που δημιουργείται η σκέψη “όχι, φυσικά και δεν την ζηλεύω”.. το συναίσθημα και το κορμί δεν έχει αυτή την ιδιότητα. Όταν υπάρχει ζήλια αυτή αποτυπώνεται στο συναίσθημα και φυσικά στο κορμί, που είναι σε μια επώδυνη κατάσταση ενόχλησης.

Αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί κάποιος μπορεί όσο και να τον ξεγελά η σκέψη να αρχίζει να ξεδιαλύνει το μυστήριο ξεκινώντας την παρατήρηση από τον σωματικό πόνο/ενόχληση.

Αλλά αυτή η παρατήρηση πρέπει να είναι χωρίς κίνητρο, χωρίς σκοπό, χωρίς ελπίδα, χωρίς φόβο, χωρίς προσδοκία.. πρέπει να είναι ένα περίεργο ψαχούλεμα στο σκοτάδι, από ένα μικρό παιδί.. αλλιώς πρόκειται απλά για μια ακόμη σκέψη που απλά βάζει παραπάνω καύσιμο στο σύστημα σκέψη/συναίσθημα/σωματικός πόνος.

jorgekapa

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ