Την προηγούμενη χρονιά μας έφεραν από την Ιταλία το λείψανο της (Αγίας) Βαρβάρας, και παρακολουθήσαμε με μεγάλο προβληματισμό όλα τα τραγελαφικά που διαδραματίστηκαν.
Αλλά η παναγία η Ιεροσόλυμιώτησσα …είναι η τακτική επισκέπτρια της χώρας μας, και παλιά μας γνώριμη. Όμως το μεγάλο ντε πούτο της στην Αθήνα το έκανε το 2003.
«Το 2003 μας την κουβάλησαν από τα Ιεροσόλυμα και την πήγαν στο μητροπολητικό Ναό των Αθηνών και την έθεσαν σε δημόσιο προσκύνημα. Πλήθος προσκυνητών, Μπέέέέ, δημιουργώντας ατελείωτες ουρές έτρεξαν να την ασπασθούν. Μαζί με τους προσκυνητές και οι Δημοσιογράφοι, αφού πήραν τις κάμερες και τα μικρόφωνα, άρχισαν να παίρνουν συνεντεύξεις από τους προσκυνητές.
Η ερώτηση σχεδόν πάντα στερεότυπη : Ποίοι οι λόγοι που σας ώθησαν να έλθετε για να προσκυνήσετε την εικόνα, και η απαντήσεις σχεδόν παρόμοιες: ήλθα να προσκυνήσω γιατί έχω πρόβλημα υγείας, ή έχει πρόβλημα υγείας ο πατέρας μου ή μάννα μου ή κάποιο άλλο συγγενικό μου ή φιλικό πρόσωπο. Βέβαια πήγαν να ζητήσουν την βοήθεια της Ιεροσολυμιώτισας διότι τα αγαπητά τους πρόσωπα έπασχαν από κάποια ανίατο ασθένεια, διότι αν έπασχαν από ιάσιμο ασθένεια θα έτρεχαν στους γιατρούς. Αν λοιπόν κάποιος από τους ασθενείς που έπασχαν από ανίατο ασθένεια , θεραπεύονταν τότε θα έλεγαν ότι έγινε θαύμα. Όμως κάτι τέτοιο δεν έγινε, γιατί σήμερα υπάρχουν οι δημοσιογράφοι οι εικονολήπτες, και η τηλεόραση, και είναι δύσκολο να σκαρώσουν θαύματα. Όπως τον παλιό καλό καιρό.
Αν πάμε μερικά χρόνια ποιο παλιά το 1930, τότε είχαμε και πολλές άλλες ασθένειες ανίατες όπως η φυματίωση, η πνευμονία, η χολέρα, η λέπρα, πανώλης. Και επαναλαμβανόταν το ίδιο σκηνικό, τότε οι προσκυνητές θα ζητούσαν την βοήθεια της Ιεροσολυμιώτισας και γι’ αυτές τις ασθένειες, ελπίζοντας σε ένα θαύμα που σίγουρα δεν θα γινόταν. Και όμως το θαύμα έγινε, όχι βέβαια από την Παναγία την Ιεροσολυμιώτισσα, ή κάποιαν άλλη, από το πλήθος των προσωνυμιών που διαθέτει η ορθοδοξία, αλλά από τον Αλεξάντερ Φλέμιγκ και έγιναν όχι ένα αλλά εκατομμύρια θαύματα, και ιάθηκαν όλοι, γιατί η Πενικιλίνη έκανε το θαύμα της.
Για το Ιερατείο αρκεί ένα δήθεν θαύμα να έχει κάνει κάποιος από το σινάφι τους για να τον ανακηρύξει Άγιο μετά θάνατον. Με τον Φλέμιγκ τι θα κάνει… Αλλά αυτός βέβαια δεν ανήκει στο σινάφι τους. Η μήπως πειράζει ότι του Φλέμιγκ είναι γνήσια, και με αποδείξεις, ενώ τα δικά τους δεν αποδεικνύονται γιατί είναι απάτη.
Βέβαια έφεραν την εικόνα όχι γιατί περίμεναν ότι θα γίνει κάποιο θαύμα, ανεξάρτητα αν κάποιος λόγο υποβολής δει βελτίωση της υγείας του, αλλά για λόγους καθαρά εισπρακτικούς. Κανονικό εμπόριο Ελπίδας, που σύμφωνα με το νόμο διώκεται, διότι η ουρά των πιστών εκτός από την εικόνα κατέληγε και σε ένα παγκάρι......
Αν οι προσκυνητές ήθελαν να ζητήσουν την βοήθεια της Παναγίας θα μπορούσαν να το ζητήσουν και κατ’ οίκον, τι τους προσέφερε παραπάνω ένα ξύλο ζωγραφισμένο με την υποτιθέμενη μορφή της Παναγίας. Είναι η δεν είναι αυτό ειδωλολατρία. Αλλά και όταν ακούμε από τους θρησκευόμενους να λένε η «θαυματουργή εικόνα της Παναγίας» δεν το λένε ξεκάθαρα ότι η εικόνα κάνει το θαύμα. Ποια άλλη απόδειξη χρειάζεται ότι σήμερα έχουμε μια σύγχρονη ειδωλολατρία.
Τα τελευταία χρόνια για λόγους και πάλι καθαρά εισπρακτικούς, έχουμε καινούργια εφευρήματα, το δάκρυσε η εικόνα, κουνήθηκε η εικόνα, μάτωσε η εικόνα. Επιτέλους κύριοι θρησκευτικοί ηγέτες, πάρτε θέση, τα εγκρίνετε, η δεν τα εγκρίνετε αυτά τα κομπογιαννίτικα τερτίπια. Αλλά με τόσο κουτόχορτο που έχετε ταΐσει για αιώνες τώρα αυτόν το λαό τον έχετε -Θεολογώντας- φοβίσει και αποβλακώσει. Φαίνεται μάλλον ότι αυτή η κατάσταση σας βολεύει.
Τα μοναστήρια φυτρώνουν σαν τους μαϊντανούς, και είναι αποτέλεσμα και θρησκόληπτων πολιτών, και κομπιναδόρων, που εκμεταλλεύονται την θρησκοληψία των πρώτων. Τα δε παραμύθια για κάθε μοναστήρι οργιάζουν, όπως βρέθηκε εικόνα στο χώρο που χτίσθηκε το μοναστήρι. Το πιο απίθανο είναι ότι βρήκαν την εικόνα, αλλά θέλησαν να χτίσουν το μοναστήρι σε άλλο μέρος, αλλά η εικόνα την κοπάναγε και το έκοβε ποδαρόδρομο κάθε νύχτα, και πήγαινε στην αρχική τοποθεσία. Μα τέτοιο πείσμα η εικόνα να στυλώνει τα πόδια, και να λέει «όχι να εδώ θέλω» ούτε μουλάρι να ήταν.
Όλα τα παλιά μοναστήρια τα παρουσιάζουν οι καλόγεροι ότι ήταν κρυφά σχολειά. Άλλη απάτη και αυτή. Διότι οι Τούρκοι δεν απαγόρευσαν ούτε την μόρφωση ούτε την ίδρυση σχολείων. Αλλά το σπουδαιότερο είναι το πλήθος των θαυμάτων που αραδιάζουν οι καλόγεροι, και τα καταπίνουν αμάσητα οι θρησκόληπτοι, σαν γαλόπουλα. ή γράφονται στο ιστορικό της Μονής, το BEIS-BOOK.
Στα μοναστήρια γίνετε το έλα να δεις, σταυρουδάκια, εικονίτσες, κομποσκοίνια, αγιασμοί, και τι αγιασμοί θεραπεύουν τα πάντα. (Μόνο που ο Χριστόδουλος δεν τους προτίμησε αλλά πήγε στην Αμερική. Όχι βέβαια για πιο θαυματουργό αγιασμό, αλλά απέθεσε τις ελπίδες του στην σύγχρονη επιστήμη). Αλλά και ότι βάλει ο νους σου, κανονικό εμπορικό μαγαζί. Θα μου πείτε ότι και τα μοναστήρια έχουν οικονομικές ανάγκες, θέλουν συντήρηση, ναι, δεν αντιλέγω, αλλά και την εποχή του Δωδεκάθεου γινόταν εμπόριο αγαλματιδίων για της ίδιες ανάγκες, τότε το Ιερατείο τα κατέκρινε, και σήμερα κάνει τα ίδια.
Άσε δε αν εμφανιστεί κανένα χέρι, από τα πολυάριθμα χέρια, η καμία κάρα, από τις διπλές κάρες, που διαθέτουν........ οι Άγιοι, λες και είναι Λερναίες Ύδρες, τότε έχουμε ομαδική πτωματολατρεία που θυμίζει πρωτόγονους Ινδιάνους.
Όλα αυτά γίνονται και επιτυγχάνονται πουλώντας το προϊόν της θρησκευτικής απάτης που δεν είναι άλλο, από την Ελπίδα.
Τι έχουν να μας απαντήσουν οι σύγχρονοι ειδωλολάτρες και πτωματολάτρες;»
Το ποσοστό των βλακών στην κοινωνία είναι κολοσσιαίο! Για να ελέγξουμε τους βλάκες, θα πρέπει να φτιάξουμε μια θρησκεία με θεό πανταχού παρόντα, με τιμωρία και επιβράβευση μετά θάνατον. Πούλα παραμύθι στους βλάκες. Πλάτων στην Πολιτεία!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜετά έπρεπε να φροντίσουν για την πλύση εγκεφάλου των βλακών με την δημιουργία των πιο απίθανων τάχαμου θαυμάτων και γελοίων ιστοριών για να πείσουν τους αμαθείς βλάκες ότι η θρησκέια τους είναι η καλύτερη και των άλλων η χειρότερη!!!! Η ηλιθιότητα στο μεγαλείο της!!!! Πούλα παραμύθι στους βλάκες!!!!
Οι Ιστορίες των θεών του Ομήρου ή του Ησίοδου με τα ζευγαρώματα του Δία με την Ηλέκτρα, την Αλκμήνη, την Δανάη, την Λήδα κτλ φαντάζουν στους χριστιανούς απίστευτα ανόητες! Όταν όμως μια κοπέλα μένει έγκυος από το Αγιο Πνεύμα χωρίς να χάσει την αγνότητά της αυτό μπορεί να συμβεί και δεν είναι ανοσιούργημα (Αμβρόσιος που επικαλείται τους γύπες που αναπαράγονται χωρίς σεξουαλική επαφή «θεωρούμε αδύνατο για την μητέρα του θεού κάτι που είναι αναμφισβήτητο για τους γύπες»;;!!!!), όπως και με τον προστατευόμενο του Γιαχβέ Λωτ που τεκνοποίησε με τις κόρες τους και μάλιστα όταν κοιμόταν, ούτε όταν ο Αβραάμ και ο Ισαάκ εκπόρνευαν τις γυναίκες τους σε τρίτους !!!! Φυσικά ούτε και όταν ο Δαβίδ μοίχευσε με την Βηθσαβέε, γυναίκα του στρατηγού του Ουρία και τεκνοποίησε μαζί της (πράγμα που σύμφωνα με το Λευιτικό επέσυρε την ποινή του θανάτου και στους δύο μοιχούς), ο Γιαχβέ αντί να τον τιμωρήσει, ξέσπασε πάνω στις γυναίκες του!!!! Θεϊκή δικαιοσύνη!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ότι οι εθνικοί έθαβαν τα είδωλά των θεών τους στην γη, τα θρηνούσαν και έπειτα πανηγύριζαν θριαμβευτικά για την ανάστασή τους ήταν για τους χριστιανούς ανόητα, όμως θεωρούσαν την δική τους ιερή Μ. Παρασκευή , Σάββατο και Πάσχα!!! Ο Ησαΐας θρηνεί και κατηγορεί τους εθνικούς για τα είδωλά τους που γονατίζουν και τα προσκυνούν και τα φιλούν «έχουν στόμα μα δεν μιλούν, (Ψαλμός 115) μάτια και δεν βλέπουν, αυτιά και δεν ακούν, μύτες και δεν μυρίζουν». Μα καλά και οι εικόνες με τους αγίους, οι λάρνακες με τα οστά των αγίων, τα χαϊμαλιά, οι σταυροί, το δήθεν αγιασμένο νερό που πουλάνε σε μπουκαλάκια, τα λείψανα των «αγίων» κτλ τι διαφορά έχουν; Κατηγορούσαν τους εθνικούς ότι έφτιαχναν ομοιώματα των θεών τους έχοντας πρωτότυπα πόρνες όπως ο Πραξιτέλης την Αφροδίτη της Κνίδου από την ερωμένη του Φρύνη. Αλλά δεν δημιουργήθηκαν ανάλογα οι Μαντόνες και οι εικόνες των αγίων, ή ήρθε το Αγιο Πνεύμα και τους έδωσε φωτογραφίες τους;;; Δεν ζωγράφιζε επανειλημμένα ο Fra Philippo Lippi την καλόγρια Lucrezia Butti ( που την απήγαγε και την έκανε γυναίκα του το 1456 μαζί με το παιδί τους) σαν την Μαρία με τον μικρό Ιησού;;; Δεν αποθανάτισε ο Ντίρερ τις παλλακίδες του καρδινάλιου Albrecht II (1514, 1545) Kaethe Stolzenfels και Ernestine Mechandel ως κόρες του Λωτ, ο Λούκας Κράναχ την Ernestine ως αγία Ούρσουλα, ο Γκρίνβαλτ την Kaethe ως Αγία Αικατερίνη στον μυστικό γάμο;;
Αποσπάσματα από το βιβλίο του KARLHEINZ DESCHNER "Η εγκληματική Ιστορία του χριστιανισμού"