Δεσμεύομαι…να μην δεσμεύομαι. Δέσμευση αποδέσμευσης

Δέσμευση. Δύσκολη λέξη για πολλούς ανθρώπους. Μια έννοια που ορίζεται ως η ανάληψη μιας νομικής, ή ηθικής υποχρέωσης και ο περιορισμός που προκύπτει. Μια λέξη που συνειρμικά μας φέρνει στο μυαλό, άλλες παρόμοιες, στενές έννοιες, όπως υποχρέωση, περιορισμός, δεσμά, αιχμαλωσία. Και που στη συνέχεια μας ξυπνά συναισθήματα βαριά και δύσκολα, ακόμα και φόβο. Και είναι πιθανόν να μας οδηγήσει σε άτσαλες συμπεριφορές, κυρίως αυτήν της άτακτης φυγής.

Φυγής όμως από τι?

Σίγουρα κανείς μπορεί να σκεφτεί πολλές καταστάσεις από τις οποίες φεύγουμε, προβάλλοντας τον «φόβο της δέσμευσης», όπως από σχέσεις, από δουλειές, από τόπους, ακόμα και από ιδέες, αξίες, γεγονότα, από ό,τι είναι…

Είναι όμως έτσι? Ή μάλλον, είναι μόνο έτσι?

Και έρχεται πάλι το ερώτημα. Φεύγουμε από τι? Και πάμε που?

Μήπως αποφεύγουμε να δεσμευτούμε και φεύγουμε από καταστάσεις που μας δυσκολεύουν? Από συνθήκες που μας ζορίζουν, που μας κουράζουν, που μας δυσαρεστούν, από καταστάσεις που στο βάθος «ξέρουμε» δεν είναι για μας?

Μα τότε λοιπόν, ο «φόβος της δέσμευσης» αλλάζει νόημα και λειτουργεί απελευθερωτικά. Και ναι. Καλά κάνω και φοβάμαι να δεσμευτώ σε ό,τι και αν είναι αυτό, όταν στο βάθος η καρδιά μου νιώθει ότι δεν θα μου βγει σε καλό.

Και βέβαια δεν είναι όλες οι καταστάσεις άσπρο – μαύρο, πάντα καλές, ή πάντα κακές. Ούτε και μπορούμε εύκολα να αναγνωρίζουμε τις αναστολές και τους βαθύτερους φόβους μας. Όμως και ο «φόβος της δέσμευσης» δεν εμφανίζεται πάντα και παντού. Για αυτό και όταν έρχεται καλό είναι να τον εκμεταλλευτούμε προς όφελος μας και να ακούσουμε από τι θέλει να μας απελευθερώσει. Ιδιαίτερα αν αυτό γίνει με την βοήθεια ενός ειδικού.

Ξέρω ότι είναι δύσκολο να ανατρέψουμε τον τρόπο που ηχεί η «δέσμευση» στα αυτιά μας και να την χρησιμοποιήσουμε απελευθερωτικά, όταν ακόμα και ο ίδιος ο ορισμός της έχει το νόημα του περιορισμού. Ούτε και γίνεται εύκολα όλο αυτό, διαβάζοντας απλά ένα άρθρο. Γιατί η δέσμευση ενέχει και μια έννοια σταθερότητας που αναζητάμε πολλές φορές και είναι χρήσιμη για την ζωή μας. Δεν χρειάζεται όμως να αλλάξουμε το τι –το να δεσμευόμαστε δηλαδή- αλλά σε τι και με ποιο πρόσημο. Σε τι δεσμευόμαστε και με ποιο τρόπο.

Με επίκεντρο λοιπόν ό,τι πιο σταθερό έχουμε σε αυτή την ζωή, τον εαυτό μας δηλαδή, μπορούμε συνειδητά να αποφασίσουμε να δεσμευόμαστε μόνο σε θετικά γεγονότα, καταστάσεις, πρόσωπα, και σε ό,τι άλλο θέλει καθένας και για όσο καιρό αυτά είναι φωτεινοί φάροι στη ζωή μας.

Σκεφτείτε το. Δεν είναι απελευθερωτικό αυτό?

• Δεσμεύομαι… μην δεσμεύομαι
• Δεσμεύομαι να μην δεσμεύομαι σε ό,τι με πληγώνει
• Δεσμεύομαι να μην δεσμεύομαι σε ό,τι με προσβάλλει
• Δεσμεύομαι να μην δεσμεύομαι σε ό,τι βλάπτει την σωματική μου υγεία
• Δεσμεύομαι να μην δεσμεύομαι σε ό,τι κάνει κακό στην ψυχική μου υγεία
• Δεσμεύομαι να μην δεσμεύομαι σε ό,τι με κρατά περιορισμένο
• Δεσμεύομαι να μην δεσμεύομαι σε αγαθά που καθιστούν δέσμιο της ύλης
• Δεσμεύομαι να μην δεσμεύομαι σε ό,τι με κρατά μακριά από τον εαυτό μου
• Δεσμεύομαι να ψάχνω τη χαρά στη ζωή μου
• Δεσμεύομαι σε ό,τι πολλαπλασιάζει την αγάπη στην καρδιά μου
• Δεσμεύομαι σε ό,τι κάνει καλό στο σώμα μου
• Δεσμεύομαι σε ό,τι χαρίζει χαμόγελα στο πρόσωπο μου
• Δεσμεύομαι σε ό,τι φωτίζει τον δρόμο μου
• Δεσμεύομαι σε ό,τι γαληνεύει την ψυχή μου
• Δεσμεύομαι σε ό,τι ανυψώνει το πνεύμα και την ύπαρξή μου!

Χρυσούλα Ζερβού

Ψυχολόγος -ψυχοθεραπεύτρια

diatrofi

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ