Οι κακοί, οι καλοί και οι Γερμανοί: Ράβουν κοστούμι ευθυνών για το Brexit

FILE PHOTO: German Chancellor Angela Merkel (C) during a session of the German parliament Bundestag in Berlin, Germany. EPA, MICHAEL KAPPELER
Η Ευρώπη στην πρίζα, οι Βρετανοί σε πανικό, οι αγορές αναπαράγουν εκείνες τις περίεργες εικόνες των χρηματιστηρίων με τους απελπισμένους «παίκτες». 

Τα όσα διαδραματίζονται μετά το Brexit θα ήταν πρωτόγνωρα, εάν ζούσαμε σε μια παραδεισένια πολιτεία, στην ένωση των λαών και όχι των ολίγων. Για να μην κρυφτούν όλοι πίσω από τους «κακούς Εγγλέζους» που αποφάσισαν να αποχωρήσουν από την «καλή μας Ε.Ε.», θα πρέπει να αγγίξουμε και κάποιες πραγματικότητες, που κρύβονται κάτω από το χαλί. 

Ναι μεν η Βρετανία ήταν μια ιδιάζουσα περίπτωση εντός της Ένωσης, ενίοτε με ευρωσκεπτικισμό και με πολιτική αποτροπής της εμβάθυνσης και ολοκλήρωσης της ενοποίησης της Ε.Ε., ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει πώς με την αποχώρησή της κλείνει το κεφάλαιο και «προχωράμε μπροστά». 

Το πρόβλημα στην Ε.Ε. είναι θεσμικό, τα δημοκρατικά ελλείμματα αλλά πρωτίστως  πολιτικό. Οι πολιτικές που εφαρμόζονται, κυρίως όσον αφορά τα οικονομικά έχει διαμορφώσει μια Ένωση πολλών ταχυτήτων, που οδηγεί στην φτωχοποίηση. 


Θα αυξάνονται και θα μεγεθύνονται οι αντιδράσεις εντός της Ε.Ε. εάν συνεχιστούν πολιτικές λιτότητας και νεοφιλελεύθερες πολιτικές. 

Η προσπάθεια της Γερμανίας να επιβάλλει  τις ηγεμονικές της βλέψεις προωθώντας πολιτικές ελέγχου, αποτελεί ένα από τους βασικούς λόγους της σημερινής κατάστασης στην Ε.Ε. 

Οι πολιτικές του Βερολίνου διαμορφώνουν συνθήκες ενός τρίτου παγκοσμίου πολέμου. Είναι μιας άλλης μορφής επεκτατική πολιτική, που η υποταγή, η αμφισβήτηση της κυριαρχίας, περνά μέσα από την οικονομική εξαθλίωση. Τα όσα παρακολουθήσαμε σε σχέση με το ελληνικό ζήτημα, την ισοπέδωση της κυπριακής οικονομίας,  επιβεβαιώνουν πως η Ευρωπαϊκή Ένωση άρετε και φέρεται από το Βερολίνο και τους δορυφόρους του. 

Υπάρχει και η άλλη διάσταση, που αφορά την αποδοχή του αποτελέσματος μιας εκλογικής διαδικασίας, ενός δημοψηφίσματος, που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί εάν έχει διεξαχθεί στη βάση των δημοκρατικών κανόνων. 

Τα όσα συζητούνται από την περασμένη Πέμπτη που διεξήχθη το δημοψήφισμα στη Βρετανία και εντεύθεν, αποτελούν τη φυσιολογική συνέχεια της αξιολόγησης του αποτελέσματος.  

Δεν μπορεί, ωστόσο, επιδερμικά και με απόλυτο τρόπο να μεταφέρονται συνταγές από άλλες περιπτώσεις και να ράβεται κοστούμι για όλους το ίδιο. Για το brexit, λένε φταίει η αύξηση της ακροδεξιάς, η ξενοφοβία, οι λάτρεις που αποικισμού. 

Ισχύουν όλα αυτά; Αυτοί είναι οι παράγοντες που οδήγησαν στο αποτέλεσμα; Ή υπάρχουν μια σειρά άλλα ζητήματα. 

Οι οπαδοί, για παράδειγμα, του Εργατικού Κόμματος που ψήφισαν υπέρ της αποχώρησης, δεν μπορούν να τοποθετηθούν ούτε στους ακροδεξιούς, ούτε στους ξενοφοβικούς. 

Οι Βρετανοί, που παρουσιαζόταν ως οι παίκτες και οι δολοπλόκοι της διεθνούς διπλωματίας έχουν πέσει στην παγίδα. Κινήσεις τακτικής και εσωτερικών τακτισμών οδηγούν την πάλαι ποτέ κραταιά Βρετανία σε ένα μονοπάτι που ενδεχομένως να τη συρρικνώσουν και να την αποδυναμώσουν. 

Γι αυτό θα φταίνε οι χειρισμοί της δικής τους κυβέρνησης, αλλά δεν μπορεί η Ε.Ε. να μην έχει ευθύνες. 

Και γιατί ανέχτηκε σε πολιτικό επίπεδο το Λονδίνο να λειτουργεί ευρωσκεπτικιστικά αλλά και επειδή, οι πολιτικές των Βρυξελλών, είχαν επιπτώσεις στους πολίτες. 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Σε σχέση με τις αποσχίσεις: Μπορεί να φανταστεί, όμως, κανείς την Ισπανία, για παράδειγμα, να αποδεχθεί ένταξη της Σκωτίας στην Ε.Ε., έχοντας το πρόβλημα με την Καταλονία; 

mignatiou

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ