Χάννερ Ντυν

Η πάλη ήταν το αγαπημένο άθλημα του βασιλιά Αρθούρου. Από μικρό παιδί,
αλλά και σαν έφηβος και σαν ώριμος άντρας, τίποτα δεν χαιρόταν
περισσότερο από έναν καλό αγώνα πάλης. Είχε μάλιστα γίνει τόσο δυνατός
στην πυγμαχία που δεν έχανε ποτέ αγώνα σ’ όλη την Κορνουάλη.

Κάποια μέρα έμαθε ότι σε ένα νησί στα δυτικά της χώρας του υπήρχε
ένας τρομερός παλαιστής. Για τέτοιον αντίπαλο έψαχνε και ο βασιλιάς, που
είχε πια κουραστεί να κερδίζει μέτριους αντίπαλους.

— Πώς τον λένε; ρώτησε ο Αρθούρος.

— Χάννερ Ντυν. Μπορείς να τον συναντήσεις οπουδήποτε, αλλά είναι
σίγουρο ότι θα τον βρεις αν πας στο νησί του.

— Τι θα πει «Χάννερ Ντυν»;

— Κανένας δεν ξέρει σίγουρα. Μερικοί λένε ότι θα πει «Μισός
Άνθρωπος» σε κάποια βαρβαρική γλώσσα.

Ο βασιλιάς πήρε τη συνοδεία του και έπλευσε στο νησί του αντιπάλου
του.

Μόλις πάτησε στην ακτή συνάντησε κάποιον νεαρό –θα ήταν κάπου
ανάμεσα σε παιδί και σε έφηβο- και τον ρώτησε:

— Ξέρεις πού μπορώ να βρω τον Χάννερ Ντυν;

— Εγώ είμαι, είπε ο νεαρός.

Του βασιλιά δεν του γέμισε το μάτι. «Έκανα τόσο μακρύ ταξίδι για να
παλέψω με ένα σκολιαρόπαιδο;» σκέφτηκε.

Μια και είχε κάνει όμως το ταξίδι, αποφάσισε να παλέψει μαζί του.


Όχι, δεν ήταν καθόλου δύσκολο να κερδίσει τον Χάννερ Ντυν, παρά τη φήμη
του. Ο βασιλιάς τον στριφογύρισε μερικές φορές στον αέρα και τον ξανάπιασε.

Ο νέος γελούσε από ευχαρίστηση και μόνο ανταγωνιστικά δεν έβλεπε τον
βασιλιά.

Σε λίγο περιηγήθηκαν το νησί. Συνάντησαν πολλούς άντρες που
γονάτιζαν καθώς περνούσε ο νέος.

— Είναι σκλάβοι μου, εξήγησε εκείνος. Αν νικήσω κάποιον, γίνεται
σκλάβος μου και μένει εδώ για να με υπηρετεί.

«Παράξενο πράγμα!» σκέφτηκε ο βασιλιάς. «Ευτυχώς που δεν είναι
τόσο δυνατός ώστε να με νικήσει».

Ο Αρθούρος έφυγε, αλλά σε μερικές βδομάδες ξαναγύρισε στο νησί σαν
να τον τραβούσε μαγνήτης. Του έκανε εντύπωση πως το παιδί που είχε
συναντήσει την πρώτη φορά τώρα είχε μεγαλώσει και ήταν σχεδόν κανονικός
άντρας. Ο βασιλιάς κατάφερε πάλι να τον στριφογυρίσει στον αέρα, αλλά με
πολλή δυσκολία αυτή τη φορά. «Αν μεγαλώνει τόσο γρήγορα, δεν είμαι
σίγουρος ότι θα μπορώ να τον νικώ για πολύ καιρό ακόμα». Πάντως ο νέος
χάρηκε που ξαναείδε τον βασιλιά και ζήτησε να του μάθει ό,τι κόλπα ήξερε
στην πάλη. Τον ξενάγησε πάλι στο νησί και οι αιχμάλωτοι γονάτιζαν καθώς
περνούσαν μπροστά τους.

— Τι σημαίνει «Χάννερ Ντυν;» ρώτησε ο βασιλιάς.

— Γιατί πρέπει να σημαίνει κάτι; έκανε ο νέος γελώντας. Τι σημαίνει
«Αρθούρος»;

Ο βασιλιάς κατάλαβε ότι έκανε λάθος ερώτηση στην προσπάθειά του να
διερευνήσει κάτι που του φαινόταν παράξενο.

Σε λίγο αποχαιρέτησε τον νεαρό παλαιστή, μπήκε στο καράβι του και
γύρισε στο παλάτι του.

Όσο προσπαθούσε να ξεχάσει τον παλαιστή, τόσο εκείνος ερχόταν πιο
πολύ στο νου του. Ήδη θα είχε γίνει σκληρός αντίπαλος κι ο Αρθούρος πάντα
χαιρόταν έναν δυνατό αντίπαλο τον οποίο στο τέλος θα κατόρθωνε να
νικήσει. Άντεξε μερικούς μήνες, αλλά στο τέλος πήρε τη συνοδεία του και
ξεκίνησε για το νησί της Δύσης. Αυτή τη φορά είχε μαζί του και έναν Δρυΐδη.

Δεν ήταν πολύ δυνατός σαν αντίπαλος, αλλά ήταν πολύ ευκίνητος και,
κυρίως, του πρόσφερε μια πνευματική στήριξη που τη χρειαζόταν πολύ. Σ’
όλο το ταξίδι προπονιόταν συνεχώς μαζί του.

— Πιστεύεις ότι και αυτή τη φορά θα νικήσω τον Χάννερ Ντυν; ρώτησε
ο Αρθούρος, περιμένοντας με αγωνία κάποια επιβεβαίωση από τον Δρυΐδη.

— Όχι αν είσαι τόσο απρόσεχτος, του είπε εκείνος και τον χτύπησε στο
δεξιό πλευρό που είχε αφήσει ακάλυπτο και απροστάτευτο.

Ο Χάννερ Ντυν τους είχε δει να έρχονται και τους περίμενε με χαρά
στην παραλία. Ζήτησε από τους σκλάβους του να φέρουν φρούτα και άλλα
εδέσματα στους επισκέπτες. Ο βασιλιάς με έκπληξη είδε ότι ο Χάννερ Ντυν δεν
ήταν πια ούτε παιδί, ούτε έφηβος, αλλά ένας άντρας στην ακμή της δύναμής
του.

Σε λίγο άρχισαν τον αγώνα. Ο βασιλιάς μπόρεσε να σηκώσει και να
στρίψει στον αέρα τον αντίπαλό του, αλλά είχε την εντύπωση ότι, απλά, ο
άλλος του το επέτρεψε. Σε λίγο ο αγώνας είχε γίνει πολύ σκληρός, σαν να
ήταν αγώνας μέχρι θανάτου. Ο Αρθούρος ήξερε ότι αν δεν νικούσε, την άλλη
φορά θα ήταν ο σκλάβος που θα κερνούσε τους επόμενους επισκέπτες. Ένιωθε
ότι ο Δρυΐδης τον κοιτούσε με αγωνία.

Πάλευαν επί ώρες. Κάποια στιγμή ο Χάννερ Ντυν έκανε μια λαβή στον
βασιλιά που όλοι νόμισαν ότι θα ήταν η τελευταία σκηνή του αγώνα. Ο
βασιλιάς ήταν έτοιμος να σωριαστεί, κάπου όμως, για μερικά δευτερόλεπτα,
κατόρθωσε να μαζέψει όλες τις κρυφές δυνάμεις του και να χτυπήσει με τόση
δύναμη τον αντίπαλό του, που τον έριξε κάτω αναίσθητο. Αλλά κι ο ίδιος
ήταν τόσο πολύ εξαντλημένος που τα πόδια του δεν τον κρατούσαν πια και
σωριάστηκε στο χώμα.

Όταν ξαναβρήκε τις αισθήσεις του, ο Δρυΐδης ήταν δίπλα του και
φρόντιζε τα χτυπήματά του, καθώς το καράβι επέστρεφε στην Κορνουάλη.

— Γλίτωσες σαν από θαύμα, βασιλιά, του είπε με σοβαρό ύφος. Λίγο
ακόμα και θα ήσουν άλλος ένας από τους σκλάβους του.

Και συνέχισε:

— Αλήθεια ξέρεις τι σημαίνει «Χάννερ Ντυν»; Σημαίνει «Κακή
Συνήθεια». Είναι ευχαρίστηση στην αρχή, ικανοποίηση στη συνέχεια, αλλά
στο τέλος θεριεύει και γίνεται σκλαβιά!


(Αγγλία)

Η Σοφία των Λαών, 111 θαυμάσιες ιστορίες από όλο τον κόσμο 

 Χρήστος Μαγγούτας

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ