Ένας καθρέφτης

Κάποτε ένας νεαρός χωρικός πήγε στην πρωτεύουσα για κάποια
σοβαρή δουλειά που τον κράτησε εκεί μερικές μέρες. Καθώς βάδιζε σε έναν
από τους κεντρικούς δρόμους της πόλης και χάζευε στις βιτρίνες της, είδε να
αντικαθρεφτίζεται το πρόσωπό του σε ένα παράξενο αντικείμενο. Ο νέος ήταν
ψαράς και είχε δει πολλές φορές το πρόσωπό του να αντανακλάται στο νερό
της λίμνης ή του ποταμιού.

Πριν να φύγει λοιπόν για το χωριό του αποφάσισε να αγοράσει τον
καθρέφτη αυτό της βιτρίνας.

Γυρνώντας στο σπίτι του τον έκρυψε σε ένα συρτάρι που είχε διάφορα
προσωπικά αντικείμενα, αλλά από καιρό σε καιρό, όταν πίστευε ότι κανένας
δεν τον έβλεπε, έβγαζε τον καθρέφτη και κοιτούσε τον εαυτό του
χαμογελώντας.

Όμως κάποια στιγμή η νεαρή γυναίκα του έπιασε τον άντρα της να
κρατάει στα χέρια του το παράξενο τετράγωνο αντικείμενο και να του
χαμογελά. Αυτός, μόλις κατάλαβε ότι η γυναίκα του ήταν κάπου κοντά,
βιάστηκε να ξανακρύψει τον καθρέφτη στο συρτάρι, σκεπάζοντάς τον με
διάφορα πράγματα γιατί φοβόταν ότι αν τον εύρισκε εκείνη, δεδομένης της
κοκεταρίας της, δεν θα του τον ξανάδινε.

Η νεαρή γυναίκα του τον παρακολούθησε και είδε ότι συνέχιζε από
καιρό σε καιρό να παίρνει το αντικείμενο αυτό, να χαμογελάει, να κάνει
διάφορους μορφασμούς.

Αποφάσισε να λύσει το μυστήριο.
Μια μέρα που εκείνος είχε φύγει
νωρίς για ψάρεμα, πήγε, άνοιξε το συρτάρι και πήρε διστακτικά στα χέρια της
τον καθρέφτη. Δεν είχε δει ποτέ άλλη φορά στη ζωή της τέτοιο αντικείμενο
και ήταν περίεργη να δει σε ποιον μιλούσε ο άντρας της κάθε φορά που το
κρατούσε στα χέρια του.

Μόλις το έφερε στο ύψος του προσώπου της ξαφνιάστηκε. Μια
ωραιότατη γυναίκα την κοιτούσε απορημένη μέσα από τον καθρέφτη. Η
κοπέλα πάγωσε: «Ώστε ο άντρας μου έχει φιλενάδα και γι’ αυτό έρχεται και
την κοιτάζει κάθε φορά εδώ». Το πρόσωπό της γέμισε από θυμό, αλλά θύμωσε
και το πρόσωπο του καθρέφτη.

Τρέχει γρήγορα στη μητέρα της.

— Μητέρα, ο άντρας μου έχει φιλενάδα. Μπορείς να τη δεις εδώ μέσα σ’
αυτό το πράγμα. Την κοιτάζει κάθε μέρα και της χαμογελάει. Τι δυστυχισμένη
που είμαι! Εκείνη είναι τόσο ωραία που δεν υπάρχει καμιά πιθανότητα να
ξανακοιτάξει εμένα!

Η μητέρα της πήρε τον καθρέφτη και κοίταξε να δει τι έβλεπε η κόρη
της.

— Τον άχρηστο το γαμπρό μου! Έχει φιλενάδα μια μεσόκοπη γυναίκα,
με ρυτιδωμένο πρόσωπο και γκρίζα μαλλιά και δεν βλέπει την ομορφιά της
γυναίκας του.

Τη στιγμή εκείνη μπήκε στο δωμάτιο ο άντρας της.

— Ο γαμπρός μας τα έχει φτιάξει με μια μεσόκοπη γυναίκα, του είπε η
μητέρα.

— Με μια πολύ όμορφη νεαρή γυναίκα, διόρθωσε η κόρη του.

— Εσείς θα με τρελάνετε! είπε αυτός και πήρε τον καθρέφτη. Εγώ αυτό
που βλέπω είναι ο μακαρίτης ο πατέρας μου. Και λέγοντας αυτά γονάτισε με
σεβασμό μπροστά στον καθρέφτη.

— Οι γονείς μου δεν με καταλαβαίνουν, έβαλε τα κλάματα η κόρη,
άρπαξε τον καθρέφτη και βγήκε στον κήπο. Για να σιγουρευτεί ξανακοίταξε
τον καθρέφτη και πραγματικά, να, πάλι μπροστά της, η ωραία ερωμένη του
άντρα της!

Η κοπέλα θύμωσε και άρχισε να βρίζει με βαριά λόγια τη γυναίκα που
έβλεπε στον καθρέφτη.

Καθώς εκείνη φαινόταν να της ανταποδίδει τα ίδια στο ίδιο ύφος,
έδωσε μια στον καθρέφτη και τον έκανε κομμάτια στο πλακόστρωτο του
κήπου.

(Φιλιππίνες)

Η Σοφία των Λαών, 111 θαυμάσιες ιστορίες από όλο τον κόσμο 

Χρήστος Μαγγούτας

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ