Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ: Η ΜΠΑΓΚΑΒΑΝΤ ΓΚΙΤΑ – ΤΟ «ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ» – Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

Τετάρτη 11 Μαΐου 2016

Η ΜΠΑΓΚΑΒΑΝΤ ΓΚΙΤΑ – ΤΟ «ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ» – Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

Η Γκίτα, ως πνευματικός οδηγός, είναι τόσο περιεκτική, που ανακηρύχθηκε ως η ουσία των τεσσάρων βαρύγδουπων Βεδών, των 108 Ουπανισάντ και των έξι συστημάτων της ινδουιστικής φιλοσοφίας. Μόνο με διαισθητική μελέτη και κατανόηση αυτών των τόμων, ή, άλλως, με την επικοινωνία με τη Συμπαντική Συνειδητότητα, μπορεί κάποιος να καταλάβει πλήρως την Μπάγκαβαντ Γκίτα. Πράγματι, οι ουσιαστικές αλήθειες που βρίσκονται σε όλες τις μεγάλες Γραφές του κόσμου μπορούν να βρουν κοινή συμφωνία στην άπειρη σοφία των σχεδόν 700 μεστών στίχων της Γκίτα.

Στην Γκίτα εμπεριέχεται ολόκληρη η γνώση του σύμπαντος. Υπέρτατα εμβριθής, εντούτοις διατυπωμένη με παρηγορητική ομορφιά και απλότητα, η Γκίτα έχει κατανοηθεί και έχει εφαρμοστεί σε όλα τα επίπεδα της ανθρώπινης προσπάθειας και του πνευματικού αγώνα – προσφέροντας καταφύγιο σ’ ένα απέραντο φάσμα ανθρώπων με διαφορετική φύση και ανάγκες. Όπου κι αν βρίσκεται κάποιος, στο δρόμο της επιστροφής στον Θεό, η Γκίτα θα ρίξει το φως της σ’ αυτό το στάδιο του ταξιδιού.

Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΓΚΙΤΑ

Η ηλικία και η πατρότητα της Γκίτα, όπως συμβαίνει με τόσα άλλα αρχαία γραπτά και Γραφές της Ινδίας, παραμένει ένα δημοφιλές θέμα έρευνας και διαφωνίας από τη διανόηση και τους καθηγητές. Οι στίχοι της βρίσκονται στο έκτο από τα δεκαοκτώ βιβλία που συνιστούν το μεγαλύτερο επικό ποίημα της Ινδίας, τη Μαχαμπαράτα. Σε 100.000 δίστιχα, αυτό το αρχαίο έπος –ίσως το μεγαλύτερο ποίημα στην παγκόσμια λογοτεχνία– αφηγείται την ιστορία των απογόνων του Βασιλιά Μπαράτα, των Πάνταβα και των Καουράβα, εξαδέλφων, των οποίων η διαφωνία σχετικά μ’ ένα βασίλειο ήταν η αιτία του κατακλυσμιαίου πολέμου του Κουρουκσέτρα. Η Μπάγκαβαντ Γκίτα, ένας ιερός διάλογος πάνω στη γιόγκα μεταξύ του Μπάγκαβαν Κρίσνα –ο οποίος ήταν ταυτόχρονα και επίγειος βασιλιάς και μια θεϊκή ενσάρκωση– και του κύριου μαθητή του, του πρίγκιπα Αρτζούνα των Πάνταβα, φέρεται να λαμβάνει χώρα την παραμονή του τρομερού αυτού πολέμου.

Συνήθως αναγνωρίζεται ότι ο συγγραφέας της Μαχαμπαράτα, συμπεριλαμβανομένου του τμήματος της Γκίτα, είναι ο φωτισμένος σοφός Βυάσα, ο οποίος δεν ξέρουμε πότε ακριβώς έζησε.
Γενικά γίνεται παραδεκτό ότι η Γκίτα προηγήθηκε της χριστιανικής εποχής.
Τα αρχαία ιερά γραπτά δεν διακρίνουν ξεκάθαρα μεταξύ ιστορίας και συμβολισμού. Αντίθετα, συχνά τα αναμειγνύουν με την παράδοση κατά την αποκάλυψη των Γραφών.

Οι προφήτες συνήθιζαν να χρησιμοποιούν περιστάσεις της καθημερινής ζωής και γεγονότα των καιρών τους και από εκεί να εξάγουν παρομοιώσεις για να εκφράσουν λεπτοφυείς πνευματικές αλήθειες. Τα βάθη της θεϊκής φύσης δεν θα γίνονταν αντιληπτά από τον συνηθισμένο άνθρωπο αν δεν προσδιορίζονταν από συνηθισμένους όρους. Όταν οι προφήτες των Γραφών έγραφαν με πιο δυσνόητες μεταφορές και αλληγορίες, όπως πράγματι το έκαναν συχνά, ο σκοπός τους ήταν να κρύψουν από τους αδαείς, απροετοίμαστους πνευματικά ανθρώπους, τις βαθύτερες αποκαλύψεις του Πνεύματος. Έτσι, με μια γλώσσα παρομοιώσεων, μεταφορών και αλληγοριών, η Μπάγκαβαντ Γκίτα γράφτηκε πολύ έξυπνα από τον Σοφό Βυάσα, συνυφαίνοντας ιστορικά γεγονότα με ψυχολογικές και πνευματικές αλήθειες, παρουσιάζοντας έναν «ζωγραφικό πίνακα με λέξεις» των θυελλωδών εσωτερικών μαχών που πρέπει να διεξαχθούν και από τον υλιστικό και από τον πνευματικό άνθρωπο. Στο σκληρό κέλυφος των συμβολισμών, έκρυψε τα βαθύτερα πνευματικά νοήματα για να τα προστατεύσει από τον όλεθρο της άγνοιας των Σκοτεινών Αιώνων, προς τους οποίους κατέβαινε η ανθρωπότητα, που συνέπιπταν χρονικά με το τέλος της ενσάρκωσης του Σρι Κρίσνα στη γη.

Ιστορικά, λίγο πριν από έναν τόσο τρομερό πόλεμο σαν αυτόν που εξιστορείται στη Μαχαμπαράτα, είναι απίθανο ο Κρίσνα και ο Αρτζούνα να έφεραν το άρμα τους στο ανοιχτό πεδίο, μεταξύ των δύο αντιμαχόμενων στρατευμάτων στο Κουρουκσέτρα και να καταπιάστηκαν εκεί με μια εκτενή συζήτηση σχετικά με τη γιόγκα, όπως περιγράφει η Γκίτα. Ενώ πολλά από τα κύρια γεγονότα και πρόσωπα στην περιεκτική Μαχαμπαράτα πράγματι βασίζονται σε ιστορικά γεγονότα, η ποιητική τους παρουσίαση στο έπος έγινε κατάλληλα και με νόημα (και με υπέροχο τρόπο συγκεντρωμένα στο τμήμα της Μπάγκαβαντ Γκίτα) για τον πρωταρχικό σκοπό να καταδειχθεί η ουσία του Σανάτανα Ντάρμα της Ινδίας, της Αιώνιας Θρησκείας.
Ερμηνεύοντας τις Γραφές, επομένως, δεν πρέπει κάποιος να αγνοεί τα πραγματικά και ιστορικά στοιχεία με τα οποία διατυπώθηκε η αλήθεια. Πρέπει να διακρίνει ανάμεσα σε μια συνηθισμένη απεικόνιση ενός ηθικού διδάγματος ή την αφήγηση ενός πνευματικού φαινομένου και σε μια βαθύτερη εσωτεριστική επιδίωξη. – Παραμαχάνσα Γιογκανάντα

Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΓΟΡΙΑ ΠΟΥ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΓΚΙΤΑ

Η Γκίτα, ένας διάλογος του Σρι Κρίσνα (που αντιπροσωπεύει τον Θεό) και του Αρτζούνα (που αντιπροσωπεύει τον ιδανικό πιστό), είναι ουσιαστικά ένας διάλογος ανάμεσα στην ψυχή και το Πνεύμα. Η Γκίτα μιλά για πόλεμο για ένα βασίλειο. Ο Ίδιος ο Θεός λέει στον Αρτζούνα να σφάξει τους εχθρούς του, που σφετερίστηκαν τον θρόνο του. Ο Αρτζούνα λέει στον Θεό «Δεν μπορώ να τους σκοτώσω, ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΩ, ΕΙΝΑΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΜΟΥ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΒΑΨΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΙΜΑ. Εξάλλου, αν τους σκοτώσω, ΤΙ ΘΑ ΜΟΥ ΜΕΙΝΕΙ??? Θα προτιμούσα να με σκοτώσουν άοπλο, στο κέντρο του πεδίου της μάχης, παρά να τους σκοτώσω». Και καταλήγει «ΔΕΝ θα πολεμήσω». (Εδώ τελειώνει το πρώτο κεφάλαιο.)

Ο Θεός του απαντά «ΠΡΕΠΕΙ να πολεμήσεις και να ΤΟΥΣ ΣΦΑΞΕΙΣ ΟΛΟΥΣ. Μην συμπεριφέρεσαι όπως δεν αρμόζει σε άντρα. Άλλωστε, τι θα πουν οι σύμμαχοί σου, που εγκατέλειψες τον πόλεμο? Άνανδρο, δειλό, θα ρεζιλευτείς». Ο αναγνώστης αιφνιδιάζεται. Ο Ίδιος ο Θεός λέει στον Αρτζούνα να σφάξει (προσέξτε τη λέξη, να «σφάξει» ανθρώπους που αγαπάει, τους συγγενείς του, για ένα βασίλειο, και μάλιστα «τι θα σκεφτούν για σένα οι σύμμαχοί σου αν δεν το κάνεις?»??

Ε, όχι βέβαια… Όλα είναι αλληγορικά.

ΜΠΑΓΚΑΒΑΝΤ ΓΚΙΤΑ:
Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

Ο Βυάσα (ο συγγραφέας της Γκίτα), καθώς ήταν μια απελευθερωμένη ψυχή, ήξερε πώς ο τέλειος πιστός, ο Αρτζούνα, βρήκε απελευθέρωση μέσω του Κρίσνα. Πώς, ακολουθώντας την επιστήμη της γιόγκα που του μεταδόθηκε από τον ανυπέρβλητο γκουρού του, ο Αρτζούνα λυτρώθηκε από τον Θεό. Έτσι, ο Βυάσα μπορούσε να το παραθέσει αυτό ως έναν διάλογο μεταξύ της ψυχής και του Πνεύματος με τη μορφή της Μπάγκαβαντ Γκίτα.

Ο Βυάσα αναπαρήγαγε την εσωτερική εμπειρία ανάμεσα στην ψυχή του και τον Θεό, ως τον διάλογο της Μπάγκαβαντ Γκίτα μεταξύ της αφυπνισμένης ψυχής του Αρτζούνα και του πανταχού παρόντος Δασκάλου του, του ενσαρκωμένου Θεού-Κρίσνα.

Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΜΑΧΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΥΦΛΟ ΝΟΥ ΤΩΝ ΑΙΣΘΗΣΕΩΝ (ΤΟ ΕΓΩ)

Θα γίνει φανερό στον αναγνώστη, μετά από προσεκτική ανάγνωση μερικών στροφών του πρώτου κεφαλαίου, ότι το ιστορικό υπόβαθρο της μάχης και των αγωνιζόμενων σ’ αυτήν χρησιμοποιήθηκε για να απεικονιστεί η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΜΑΧΗ που υφίσταται μεταξύ των ιδιοτήτων της αγνής διακριτικής διάνοιας με ικανότητα διάκρισης σε συντονισμό με την ΨΥΧΗ, και του τυφλού, ξελογιασμένου από τις αισθήσεις ΝΟΥ, υπό την απατηλή επιρροή του ΕΓΩ. Σε επίρρωση αυτής της αναλογίας, υπάρχει μια ακριβής αντιστοιχία μεταξύ των υλικών και πνευματικών ιδιοτήτων του ανθρώπου, όπως περιγράφονται από τον Πατάντζαλι στις Γιόγκα Σούτρα του, και των αγωνιζόμενων στον πόλεμο που αναφέρονται στην Γκίτα: της ομάδας των Πάντου, που αντιπροσωπεύει την Αγνή Νοημοσύνη, το μπούντι, τη θετική πλευρά του νου, την αγνή νοημοσύνη με ικανότητα διάκρισης και αυτής του τυφλού Βασιλιά Ντριταράστρα, που αντιπροσωπεύει τον Τυφλό Νου με τους απογόνους του, τις αχρείες ροπές των αισθήσεων.

Οι πέντε πρίγκιπες Πάνταβα (απόγονοι του Πάντου, της αγνής νοημοσύνης) και οι εκατό απόγονοι Καουράβα (δηλαδή οι απόγονοι του τυφλού νου, του Ντριταράστρα) ανατράφηκαν και εκπαιδεύτηκαν μαζί, με δάσκαλό τους τον Ντρόνα. O Αρτζούνα τους ξεπέρασε όλους τους σε ανδρεία. Κανείς δεν μπορούσε να τον φτάσει. Ανάμεσα στους Καουράβα αναπτύχθηκε ζήλεια και εχθρότητα για τους Πάντου. Στον Ντουργιοντάνα (πρωτότοκου γιου του τυφλού νου, του Ντριταράστρα) κακοφαινόταν η θέση του Γιουντιστίρα ως νόμιμου διαδόχου του θρόνου, κι έτσι συνωμότησε πολλές φορές, αλλά ανεπιτυχώς, για να σκοτώσει τους Πάντου.

Με τον καιρό, η διαμάχη μεταξύ των Κούρου και των Πάντου σχετικά με το ποιος θα κυβερνούσε το βασίλειο έφτασε στο ζενίθ. Ο Ντουργιοντάνα, κυριευμένος από ζηλόφθονα επιθυμία για κυριαρχία, σκαρφίστηκε μια ραδιουργία: ένα «στημένο» παιχνίδι με ζάρια. Με μια έξυπνη σκευωρία που σκάρωσαν ο Ντουργιοντάνα και ο αχρείος θείος του Σακούνι, ο οποίος ήταν ειδήμων στο δόλο και την απάτη, ο Γιουντιστίρα ηττήθηκε ζαριά με τη ζαριά, χάνοντας τελικά το βασίλειό του, μετά τον εαυτό του και τους αδελφούς του και μετά τη σύζυγό τους Ντραουπάντι. Έτσι, ο Ντουργιοντάνα έκλεψε από τους Πάντου το βασίλειό τους και τους έστειλε στην εξορία στο δάσος για δώδεκα χρόνια· και τον δέκατο τρίτο χρόνο έπρεπε να ζήσουν μεταμφιεσμένοι, ώστε να μην αναγνωρίζονται. Μετά απ’ αυτό, αν επιζούσαν, θα μπορούσαν να επιστρέψουν και να διεκδικήσουν το χαμένο τους βασίλειο. Όταν ήρθε ο καιρός, οι καλοί Πάντου, έχοντας εκπληρώσει όλους τους όρους της εξορίας τους, επέστρεψαν και απαίτησαν το βασίλειό τους. Οι Κούρου όμως αρνήθηκαν να παραχωρήσουν έστω και μια σπιθαμή εδάφους, ακόμα κι αν αυτή ήταν στο μέγεθος μιας βελόνας.

Όταν ο πόλεμος κατέστη αναπόφευκτος, ο Αρτζούνα από τη μεριά των Πάντου και ο Ντουργιοντάνα από τη μεριά των Κούρου πήγαν στον Κρίσνα για να ζητήσουν τη βοήθειά του. Ο Ντουργιοντάνα έφτασε πρώτος στο παλάτι του Κρίσνα και κάθισε με θρασύτητα στο προσκέφαλο του καναπέ πάνω στον οποίο ξεκουραζόταν ο Κρίσνα, που προσποιόταν ότι κοιμόταν. Ο Αρτζούνα έφτασε και στάθηκε ταπεινά με τα χέρια του σε στάση ικεσίας στα πόδια του Κρίσνα. Όταν ο αβατάρ άνοιξε τα μάτια του, επομένως, είδε πρώτα τον Αρτζούνα. Και οι δύο ζήτησαν από τον Κρίσνα να συμμαχήσει μαζί τους στον πόλεμο. Ο Κρίσνα δήλωσε ότι η μια πλευρά μπορούσε να έχει τον μαζικό στρατό της και η άλλη πλευρά να έχει αυτόν ως σύμβουλο – αν και δεν θα σήκωνε όπλο στη μάχη. Στον Αρτζούνα δόθηκε η ευκαιρία να διαλέξει πρώτος. Χωρίς δισταγμό, με σοφία, διάλεξε τον ίδιο τον Κρίσνα. Ο άπληστος Ντουργιοντάνα χάρηκε που θα είχε τον στρατό του.

Πριν τον πόλεμο, ο Κρίσνα, ως διαμεσολαβητής, προσπάθησε να λύσει τη διαμάχη φιλικά. Ακόμα κι αυτός όμως δεν μπόρεσε να κάνει τον τρελό για εξουσία Ντουργιοντάνα και τους οπαδούς του να δεχθούν μια δίκαιη λύση, κι έτσι ο πόλεμος κηρύχθηκε. Το πεδίο της μάχης ήταν το Κουρουκσέτρα. Ο πρώτος στίχος της Μπάγκαβαντ Γκίτα αρχίζει την παραμονή αυτής της μάχης.

Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΓΚΙΤΑ ΑΡΧΙΖΕΙ – Η ΑΛΛΗΓΟΡΙΑ – Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΜΑΧΕΤΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ

Συμβολικά λοιπόν, το σκηνικό καθώς αρχίζει ο διάλογος της Γκίτα είναι το εξής: Η συνειδητότητα της ψυχής του ανθρώπου –η συνειδητοποίηση της ενότητάς του με το αιώνιο, πάντα μακάριο Πνεύμα– έχει κατέλθει μέσω διάφορων κλιμακώσεων στη θνητή συνειδητότητα του σώματος. Οι αισθήσεις και ο τυφλός νους, καθώς και η δύναμη της αγνής διάκρισης, κυβερνούν μαζί το σωματικό βασίλειο. ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΣΥΝΕΧΗΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ανάμεσα στις δυνάμεις των υλιστικών αισθήσεων (που οδηγούν τη συνειδητότητα προς την επιδίωξη της εξωτερικής απόλαυσης) και της αγνής δύναμης της διάκρισης που προσπαθεί να επαναφέρει τη συνειδητότητα του ανθρώπου στην έμφυτή της κατάσταση της συνειδητοποίησης της ψυχής.

Η ΕΞΟΡΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ – Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΥΡΙΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ

Το «παιχνίδι των ζαριών» είναι το παιχνίδι της αυταπάτης, μέσω της οποίας η συνειδητότητα του ανθρώπου μεταβιβάζεται από το Πνεύμα στην ύλη, από τη συνειδητότητα της ψυχής στα δεσμά του σώματος. Το παιχνίδι είναι πολύ γοητευτικό. Και ο άνθρωπος διακινδυνεύει όλο το σωματικό του βασίλειο, όλη τη δύναμη της μακαριότητας της ψυχής του, παίζοντας ζάρια με τις απατηλές, επιρρεπείς στην ύλη αισθήσεις, και στο τέλος κυριεύεται απ’ αυτές – δηλαδή η αγνή διακριτική νοημοσύνη της ψυχής εκδιώκεται από τη βασιλεία της στο σωματικό βασίλειο και στέλνεται στην εξορία.

Αρχικά, στην παιδική ηλικία, οι αισθήσεις του ανθρώπου και η δύναμη της ζωής, καθώς και η ανάπτυξη του σώματός του, κυβερνώνται λίγο ή πολύ αυτόματα από τις νοήμονες δυνάμεις της ψυχής (την αγνή ικανότητα διάκρισης και την ηρεμία). Όταν όμως έρχεται η νεανική ηλικία, εγείρονται ισχυρές επιθυμίες των αισθήσεων από πειρασμούς σ’ αυτή τη ζωή και από ροπές συνηθειών προηγούμενων ζωών και αρχίζουν να υποδαυλίζουν αναβρασμό στο σωματικό βασίλειο για να αποκτήσουν τον έλεγχο. Οι συγγενείς πριγκιπικές ικανότητες της διάκρισης ξελογιάζονται σ’ έναν απατηλό τζόγο με τα θέλγητρα των αισθήσεων και εκδιώκονται από το βασίλειο. Αφού ο άνθρωπος περάσει πολλά χρόνια με φαύλες εμπειρίες και πολλά «στραπατσαρίσματα» υπό το καθεστώς της απληστίας, του θυμού, του σεξ, της ζήλειας και του εγωκεντρισμού, η ικανότητα διάκρισης και οι ευγενείς της απόγονοι προσπαθούν να ξανακερδίσουν το χαμένο τους σωματικό βασίλειο.

Όταν οι κακές συνήθειες των αισθήσεων εδραιώνονται στο σώμα, η ελεύθερη βούληση της σοφίας εκδιώκεται για τουλάχιστον δώδεκα χρόνια. Συνήθως, οι ολοκληρωτικές αλλαγές από πλευράς φυσιολογίας και οι νοητικές αλλαγές, καθώς και η δημιουργία και σταθερή εδραίωση νέων, καλών συνηθειών είναι δυνατή μόνο σε δώδεκα χρόνια. Σε κύκλους των δώδεκα ετών, ο άνθρωπος αναπτύσσεται αργά προς την πνευματική του εξέλιξη. (Απαιτούνται δώδεκα χρόνια φυσιολογικής, υγιεινής διαβίωσης και τήρησης των φυσικών νόμων για να υπάρξει ακόμα και μια ελαφρά εκλέπτυνση της εγκεφαλικής δομής – και ένα εκατομμύριο τέτοια χρόνια, χωρίς παραβιάσεις φυσικών νόμων, για να εξαγνιστεί ο εγκέφαλος αρκετά ώστε να εκφράσει τη συμπαντική συνειδητότητα. Με την τεχνική της Κρίγια Γιόγκα, ωστόσο, αυτή η διαδικασία της εξέλιξης επισπεύδεται κατά πολύ.)

Το συμβολικό δέκατο τρίτο έτος, που το περνούν οι Πάντου «μεταμφιεσμένοι», αναφέρεται στον διαλογισμό γιόγκα σαμάντι, από τον οποίο ο πιστός πρέπει να εξαγάγει τις ιδιότητες της διάκρισης της ψυχής και να τις ετοιμάσει για τη μάχη κατά την οποία θα διεκδικήσουν το σωματικό τους βασίλειο.

ΝΑ ΛΟΙΠΟΝ ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΠΟΛΕΜΟ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ – Η ΨΥΧΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΟΡΙΑ – ΝΑ ΕΞΟΝΤΩΘΕΙ ΤΟ ΦΑΥΛΟ ΕΓΩ – ΤΟ ΠΕΔΙΟ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ

Έτσι, η Γκίτα περιγράφει πώς –έχοντας εγείρει και εκπαιδεύσει τις ψυχολογικές αστρικές δυνάμεις της ηρεμίας (του Γιουντιστίρα), του ελέγχου της δύναμης της ζωής (του Μπίμα), της μη προσκόλλησης (του Αρτζούνα) με τον αυτοέλεγχο, της δύναμης να τηρεί απαρέγκλιτα καλούς κανόνες και της δύναμης να ανθίσταται στο φαύλο– αυτοί οι απόγονοι της ικανότητας διάκρισης, μαζί με τον στρατό τους και τους συμμάχους τους των καλών συνηθειών και των πνευματικών τάσεων, προσπαθούν να επιστρέψουν από την εξορία. Αλλά οι διαστρεβλωμένες ροπές των αισθήσεων, με τους στρατούς τους των αισθήσεων, είναι απρόθυμες να αποχωριστούν την κυριαρχία τους στο σωματικό βασίλειο. Έτσι, με τη βοήθεια του Κρίσνα (του γκουρού, ή αφυπνισμένης συνειδητότητας της ψυχής, ή της διαίσθησης που γεννήθηκε από το διαλογισμό), ο πόλεμος πρέπει να διεξαχθεί –υλικά και νοητικά, καθώς και πνευματικά, με επαναλαμβανόμενες εμπειρίες διαλογισμού σαμάντι– για να ανακτηθεί το βασίλειο από το Εγώ και το στρατό του των φαύλων νοητικών ροπών. Στο πεδίο μάχης του σώματος του ανθρώπου –το Κουρουκσέτρα, «το πεδίο της δράσης»– οι απόγονοι του τυφλού νου των αισθήσεων και αυτοί της αγνής διακριτικής νοημοσύνης τώρα αντιπαρατίθενται.

Ο ΑΡΤΖΟΥΝΑ ΛΟΙΠΟΝ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΠΙΣΩ ΕΝΑ ΓΗΙΝΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ – ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΕΙ ΤΟ ΦΑΥΛΟ ΕΓΩ (ΤΟΝ ΤΥΦΛΟ ΝΟΥ ΤΩΝ ΑΙΣΘΗΣΕΩΝ) ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΑΝΑΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΕΞΟΡΙΣΤΗ ΨΥΧΗ ΝΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙ

Ο ΑΡΤΖΟΥΝΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΦΑΞΕΙ ΤΟ ΕΓΩ – ΔΗΛΑΔΗ ΤΟΝ ΤΥΦΛΟ ΒΑΣΙΛΙΑ ΝΤΡΙΤΑΡΑΣΤΡΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΚΑΤΟ ΑΠΟΓΟΝΟΥΣ ΤΟΥ

ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ ΝΟΥ, ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ Ο ΝΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΤΥΦΛΟΣ? ΓΙΑΤΙ Ο ΑΡΤΖΟΥΝΑ ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΑΕΙ?? ΓΙΑΤΙ ΡΩΤΑΕΙ «ΤΙ ΘΑ ΜΟΥ ΜΕΙΝΕΙ ΜΕΤΑ??» (Η συνέχεια στο επόμενο....)