Πέρασαν εννέα χρόνια από τη μέρα της δολοφονίας του Μιχάλη Φιλόπουλου στη Λεωφόρο Λαυρίου και οι γονείς του συγκλονίζουν

Πέρασαν κιόλας εννέα χρόνια. Στη μνήμη του οπαδού του Παναθηναϊκού Μιχάλη Φιλόπουλου, που μαχαιρώθηκε στα 22 του χρόνια μέχρι θανάτου -στις 29 Μαρτίου 2007- από οπαδούς του Ολυμπιακού, πριν από ένα παιχνίδι βόλεϊ γυναικών μεταξύ των αιωνίων αντιπάλων στη λεωφόρο Λαυρίου στο ύψος της Παιανίας, παρουσιάζουμε τη συγκλονιστική συνέντευξη που έδωσαν οι γονείς του Ανδρέας και Αφροδίτη στο pronews.gr πριν από τέσσερις μήνες. 

 

Λένε ότι ο χρόνος γιατρεύει τις πληγές, τις μνήμες, τα συναισθήματα. Για την οικογένεια του Μιχάλη, ακόμη και σήμερα είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα. Όχι γιατί μετά από σχεδόν τρία χρόνια έφυγε και η αδελφή του Μιχάλη, η Στέλλα, που δεν άντεξε στα 32 της την απώλειά του, αλλά γιατί για τον Ανδρέα και την Αφροδίτη, η ψυχή του παιδιού τους βασανίζεται ακόμη. 

Οι χαροκαμένοι γονείς κάνουν αποκαλύψεις στο pronews.gr και στέλνουν τα δικά τους ηχηρά μηνύματα για τη συνεχιζόμενη βία στα γήπεδα που με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγήσει σε νέες τραγωδίες.   

-Έχει ησυχάσει σχεδόν εννέα χρόνια μετά την αποφράδα εκείνη μέρα, η ψυχή του Μιχάλη με βάση τις δικαστικές εξελίξεις; 

Αν. Φ.: «Όχι. Δεν πρόκειται να ησυχάσει. Δεν πλήρωσαν όλοι για το κακό που έκαναν στο παιδί μας. Τουλάχιστον άλλοι τέσσερις έπρεπε να βρεθούν στη φυλακή. Ακόμη και σήμερα τραβιόμαστε σε δίκες. Τρεις από τους τέσσερις που φυλακίστηκαν κατέθεσαν αίτηση αναίρεσης στον Άρειο Πάγο, για να εισαχθεί ξανά η δίκη τους στο εφετείο. Περιμένουμε τις αποφάσεις». 

-Πάντως κάποιοι πλήρωσαν. 

Αν. Φ.: «Ναι. Δεν απέκλεια να τη γλιτώσουν όλοι με βάση τις πιέσεις που ασκήθηκαν. Ήλθαν στο δικαστήριο για να καταθέσουν υπέρ τους άνθρωποι με εξουσίες, αξιόπιστοι… μάρτυρες. Ο φόβος των μαρτύρων μετατρεπόταν σε πέπλο σιωπής. O Ηλίας Kωνσταντακόπουλος που ήταν μαζί με τον Μιχάλη μέχρι την τελευταία στιγμή, πιστεύω ότι γύρισε και είδε τους δολοφόνους, αλλά φοβόταν να μιλήσει. Aπειλήθηκε, έφαγε ξύλο και έφυγε για τον Καναδά. Δεν επέστρεψε ποτέ…». 

-Ακόμη και σήμερα δεν έχει ανοίξει κάποιο στόμα; 

Αν. Φ.: «Όχι. Δεν περιμένω τίποτα. Ήλπιζα πως κάτι θα μάθουμε παραπάνω. Χθες βράδυ το σκεφτόμουν. Πιτσιρικάς είχα ρίξει ένα δυναμιτάκι στον Επιτάφιο στο χωριό. Πήγε σε κόσμο. Ακόμη το σκέφτομαι αν είχε χτυπήσει κάποιος. Αυτοί τύψεις δεν έχουν για το κακό που έκαναν στο παιδί μου, στην οικογένειά μου; Υπάρχει ομερτά και από τις δύο πλευρές. Γνωστοί οπαδοί του Παναθηναϊκού ήταν εκεί. Μπροστά. Δεν μίλησαν».   

Αμφιβάλω για τον Σακάτη 

-Μετά από τόσα χρόνια, έχετε αμφιβολίες για κάποιον από τους τέσσερις που φυλακίστηκαν; 

Αν. Φ.: «Ναι, για τον Σακάτη. Δεν ξέρω αν ήταν ένοχος, ή του τα φόρτωσαν όλα πάνω του γιατί ήταν πρεζάκιας. Μου είχε στείλει επιστολή πως είναι αθώος. Δεν είναι τα όσα έγραφε, αλλά τον είδα, δεν ξέρω αν ήταν σε θέση όχι να πάει στην Παιανία, αλλά να τρέξει, να χτυπήσει». 

-Το πανό με τη φωτογραφία του Μιχάλη, υπάρχει πάντα στη θύρα των οργανωμένων του Παναθηναϊκού. Έχετε επαφές, σας έχουν στηρίξει; 

Αν. Φ.: «Εξαφανίστηκαν όλοι οι φίλοι του, εκτός από έναν εδώ στον Κολωνό. Εμείς το δωμάτιο του Μιχάλη το έχουμε όπως τότε. Εκείνο το πρωϊνό που τον πήραν τηλέφωνο, τον ξύπνησαν και πήγε στη Λαυρίου. Στο ραντεβού. Εγώ δεν ήμουν στο σπίτι. Είχα μείνει στην Παιανία σ’ έναν φίλο γιατί φτιάχναμε ένα τρέιλερ. Είδα το ελικόπτερο της αστυνομίας από πάνω. Κάτι θα έχει γίνει είπα. Νόμιζα πως είχαν εντοπίσει τίποτα εμπόρους ναρκωτικών. Ήμουν 500 μέτρα μακριά, αν το βάλεις σε ευθεία. Λίγο αργότερα με πήραν τηλέφωνο πως ο Μιχάλης μου έχει χτυπηθεί και είναι στο νοσοκομείο. Έτρεξα. Το παιδί είχε «φύγει»… Πού να το φανταστώ…».  

 Άνεργοι από το 2007 

-Σήμερα πως ζείτε;  

Αν. Φ.: «Είμαστε και οι δύο άνεργοι από τότε. Το 2007. Ήμουν ταξιτζής. Έχασα τη δουλειά μου. Ποιος να με πάρει… Μετά τον Μιχάλη μας, χάσαμε και τη Στέλλα. Δεν άντεξε. Ήταν η κολλητή του. Ένα χρόνο τρέχαμε στα νοσοκομεία για χημειοθεραπείες. Πάει και το κορίτσι μας… Είμαστε λένε δυνατοί». 

Στο σημείο αυτό παρεμβαίνει η μάνα. Η Αφροδίτη Φιλοπούλου: 

Αφ. Φ: «Μας δίνουν ζωή τα άλλα τέσσερα παιδιά μας, ο Χρήστος, η Μαρίνα, η Ειρήνη και η Ευγενία και κυρίως τα εγγόνια μας.  Ο Μιχαλάκης μας, ο  γιος του Χρήστου που είναι 6 χρονών. Είναι το παν για μένα. Δεν ζητήσαμε ποτέ μεγαλεία. Η Μαρίνα ήταν  στήριγμά μας, αλλά πριν από έναν μήνα την έδιωξαν και αυτήν από την καφετέρια που δούλευε. Εγώ ήμουν καθαρίστρια σε ιδιωτικό σχολείο. Είμαι 62. Ξέρετε πολλούς να σε προσλαμβάνουν σε αυτή την ηλικία; Παρακαλούσα για δουλειά. Τίποτα. Σε πέντε χρόνια θα βγω στη σύνταξη. Και ο Αντρέας σε επτά. Άμα ζούμε…». 

-Δεν έχετε στήριξη από πουθενά; 

Αφ. Φ.: «Το παιδί μου δολοφονήθηκε. Είχα άλλα πέντε. Δεν έπρεπε ένα να μπει στο Δημόσιο; Να έχει μια σταθερή δουλειά; Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε. Ποιο κράτος; Εδώ για την κηδεία του Μιχάλη, έλλειπαν 10 ένσημα. Δεν μου έδωσαν τα έξοδα. Τους ρώτησα στο ΙΚΑ. Και τα χρόνια που δούλευε το παιδί μου; Μου απάντησαν ότι πάνε υπέρ πίστεως και πατρίδος…». 

-Από τον Παναθηναϊκό; 

Αφ. Φ.: «Πήγε η Μαρίνα να πάρει μια ανθοδέσμη, μια καρδιά με λουλούδια και της είπε ο ανθοπώλης. Τι ανάγκη έχετε; Δεν σας έδωσαν 70.000 ευρώ; Δεν ξέρω πως βγήκε κάτι τέτοιο». 

Ο Ανδρέας ξαναπήρε τον λόγο. 

Αν. Φ.: «Πήραμε 10.000 ευρώ για τα δικαστήρια από την οικογένεια Γιαννακόπουλου. Κάποιος άνθρωπος από το ποδοσφαιρικό τμήμα, μας βοήθησε και αγοράσαμε τον τάφο του Μιχάλη. Μέχρι εκεί. Αυτή είναι η αλήθεια». 

-Στο σπίτι σας στον Κολωνό, έχει έλθει κάποιος απ’ τον Παναθηναϊκό; 

Αν. Φ.: «Ο μόνος που είχε έλθει ήταν ο Σπύρος Μαραγκός με την Αντριάνα». 

-Στην οικογένεια είστε όλοι Παναθηναϊκοί; 

Αν. Φ.: «Ναι. Αλλά ποτέ δεν είχαμε πρόβλημα με κανέναν. Ο κολλητός του Μιχάλη από δω απ’ τη γειτονιά ήταν Ολυμπιακός. Το παιδί ερχόταν κάθε μέρα στο δικαστήριο. Και γω στο γήπεδο πήγαινα με δύο φίλους μου Ολυμπιακούς. Ειδικά στα ντέρμπι η καζούρα ήταν μεγάλη. Μέχρι εκεί όμως».   

Τους ξέρουν έναν έναν 

-Πριν από λίγες μέρες δεν έγινε το ματς Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού λόγω επεισοδίων: Αν. Φ.: «Δυστυχώς. Αυτός που έριξε τη φωτοβολίδα στον Φιμπόγκανσον είναι εγκληματίας. Μπορεί να πήγαινε στο κεφάλι του. Να τον σκότωνε. Να τον πιάσουν και να τον χώσουν μέσα. Όχι όμως να την πληρώσει ο Παναθηναϊκός. Είναι λάθος η τιμωρία της ομάδας. Δεν πρόκειται ν’ αλλάξει κάτι  με την ποινή. Να τιμωρηθούν οι ένοχοι. Τους ξέρουν όλους. Έναν. Έναν. Εδώ τους γνωρίζουμε εμείς που είμαστε απ’  έξω. Καλά θα κάνουν και θα βάλουν ονομαστικό εισιτήριο. Η ανωνυμία συμφέρει τους ταραξίες. Αυτούς που δεν σεβάστηκαν ούτε το δικό μας γήπεδο και το ισοπέδωσαν». 

-H αδικία γεννά βία; 

Αν. Φ.: «Μην τα ρίχνουμε όλα στην αδικία. Ποιος φταίει που δεν έχει παίκτες η ομάδα; Έφυγε ο Τζίγκερ, έφυγε ο Πατέρας και τελείωσε ο Παναθηναϊκός. Φτιάξε ομάδα να μπορεί να κερδίσει και τους διαιτητές. Αυτό θέλουν οι Παναθηναϊκοί από τον Αλαφούζο και τον κάθε ιδιοκτήτη».   

Να ξαναπάμε μαζί στο γήπεδο

 -Η Πολιτεία θα μπορούσε να πάρει την πρωτοβουλία να σας ορίσει σε θέση πρεσβευτή κατά της βίας. Εσάς που έχετε χάσει το παιδί σας σε επεισόδια. Το έχει σκεφθεί ποτέ κανείς αυτό; 

Αν. Φ.: «Εμάς δεν μας θέλει η Πολιτεία. Θέλει αυτό που γίνεται. Να τραβά την προσοχή του κόσμου και να περνάνε άλλα από πίσω. Αν ήθελαν σε 24 ώρες θα έδιναν τέλος στη βία. Όπως στην Αγγλία. Εγώ δεν πατάω στα γήπεδα. Θα ήθελα όμως να ξαναζήσω τις μέρες που πηγαίναμε όλοι μαζί στα ντέρμπι. Ανακατεμένοι. Παναθηναϊκοί και Ολυμπιακοί. Δεν φανταζόμουν ποτέ πως θα φθάναμε σε αυτό το κακό…».

 -Αν γυρνούσατε τον χρόνο πίσω, πιστεύετε ότι θα έπρεπε να διορθώσετε κάποια δικά σας λάθη; Να μην είχε φανατιστεί ο Μιχάλης τόσο πολύ με τον Παναθηναϊκό; 

Αν. Φ.: «Ο Μιχάλης λάτρευε τον Παναθηναϊκό. Πήγαινε στους αγώνες του σε όλα τα αθλήματα. Του άρεσε. Εγώ δεν έχω να μετανιώσω για κάτι. Το πρόβλημα δεν ήταν η υπερβολική αγάπη για την ομάδα. Οι παρέες ήταν. Εκείνη την ημέρα κοιμόταν όταν τον πήραν τηλέφωνο. Είχε κανονίσει να πάει στο ταμείο ανεργίας. Προτίμησε όμως να μην πάρει τα χρήματα. Δεν θα πήγαινε αν δεν τον ξυπνούσαν. Από δω απ’ τη γειτονιά έφυγαν τέσσερα παιδιά. Γύρισαν οι τρεις… . Χωρίς τον Μιχάλη μας».

pronews

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ