Ποια ελεύθερη βούληση, άραγε ?

Ποιος θεωρεί τον εαυτό του ελεύθερο ? Πώς να είναι άραγε ο ελεύθερος ? Την πραγματική του διάσταση την ξέρουμε ? Ή μήπως έχουμε φτάσει στο σημείο να αναπαράγουμε λέξεις χωρίς να βιώνουμε σε καμία από αυτές την πραγματική τους έννοια και διάσταση ? Μήπως τελικά για τις λέξεις που βιώνουμε την πραγματική τους έννοια και διάσταση είναι μόνο όσες έχουν μέσα τους τον πόνο ?

Προσαρμόσαμε λοιπόν τους εαυτούς μας σε μερικά μέτρα, δύο, τρία και αυτό το ορίσαμε ελευθερία ή αλλιώς ελεύθερη βούληση. Τελικά όμως προσαρμόζομαι θα πει, μπαίνω, χωράω, προσπαθώ να ανήκω, προσπαθώ να γίνω για να είμαι. Οπότε όλη η διαδρομή της ελεύθερης βούλησης έγινε ολοκληρωτικά κατευθυνόμενη. Οπότε το ελεύθερη θα το κάνουμε κατευθυνόμενη βούληση. Και μήπως τελικά δεν είναι βούληση. Γιατί τι σημαίνει βούλομαι ? Βούλομαι λοιπόν σημαίνει, επιθυμώ, θέλω. Και τι είναι αυτό που θέλω ? Πώς το θέλω ? Πώς το επιλέγω? Το επιλέγω ή με οδηγούν να το επιλέξω ?

Οπότε αυτή την ελεύθερη βούληση που μας έδωσε Εκείνος μήπως δεν τη βιώνουμε ? Μήπως Εκείνος πιστεύει τόσο πολύ σε εμάς και γι’ αυτό μας έδωσε αυτή τη μορφή ελευθερίας ? Μα πως και γιατί μας την έδωσε ? Και πως κατέληξε έτσι ? 

 

Εκείνος λοιπόν μας την έδωσε και μάλιστα μας είπε, να ακούμε την καρδιά μας, δηλαδή τον Νου μας, τη σοφία μας. Γιατί αν παρατηρήσετε όλα όσα νιώθει η καρδιά μας και τα θέλει δεν μας κουράζουν και δεν μας φθείρουν. Αν καταφέρουν να μας κουράσουν ή να μας φθείρουν κάπου εκεί έχει φύγει το ελεύθερη βούληση, και έχει μπει μέσα της το άλλο σενάριο το κατευθυνόμενο. Δηλαδή η λογική και το μυαλό.

Και πως ξεκινάει όλο αυτό το γκρέμισμα της ελεύθερης βούλησης ? Μα σχεδόν από την αρχή της ζωής μας, όταν μετά από ώρες παιχνιδιού και ξενοιασιάς  μπαίνουμε στον τροχό της ζωής. Και από τον τρόπο που είχε η μάθηση για μας που ήταν το παιχνίδι και η δημιουργική μας φαντασία, δηλαδή νηπιαγωγείο, θα περάσουμε στον δρόμο κλισέ. Και από εκεί και μετά αλλάζει όλη μας η ζωή και έρχεται να κατοικήσει στη ζωή μας ένας τεράστιος γίγαντας που λέγεται ΜΠΕΣ ΣΤΑ ΠΡΕΠΕΙ. Και ενώ είμαστε στην πρώτη δημοτικού, μοιάζει λες και είμαστε στο πανεπιστήμιο, αφού οι ώρες που καθόμαστε για διάβασμα είναι ενδεχομένως και παραπάνω από του πανεπιστημίου. Ώρες για να κάνεις μία γραμμούλα, ίσια να είναι, να είναι σε καλό διάστημα σε απόσταση από την άλλη γραμμούλα. 

Και ενώ έχεις κάνει τόσο κόπο για να κάνεις αυτές τις γραμμούλες, να νιώθεις άξιος για όλο αυτό, να έρχεται η δασκάλα και να σου σκίζει το φύλλο με φωνές και εσύ να ψάχνεις να βρεις τι δεν της άρεσε από την προσπάθειά σου.  

Έτσι αρχίζει η πτώση του συναισθηματικού σου κόσμου. Και τότε αρχίζει η αντιστροφή της ελεύθερης βούλησης, αφού ανακαλύπτεις ότι για να τα πας καλά με όλους χρειάζεται να κάνεις ότι σου λένε, θέλεις, δε θέλεις, σου αρέσει ή όχι. Σε ελεύθερη πτώση λοιπόν η ελεύθερη βούληση γιατί κανένας δεν έχει διάθεση να δει όλο τον εσωτερικό κόσμο ενός παιδιού. Κανένας δεν έχει τη διάθεση να τα οδηγήσει μέσα από αυτόν τον κόσμο. Αυτό που θέλουμε όλοι μας είναι να τα εντάξουμε, σε ένα σύστημα. 

Έτσι σε αυτή την ελεύθερη πτώση που κάνει η βούληση, αποκτάμε μία βούληση, δηλαδή θέλω και επιθυμίες που να είναι αρεστές στο σύστημα όλο. Οπότε η καρδιά μας που έχει μέσα της το Θεϊκό στοιχείο, στοιχειώνει και χάνει όλο αυτό τον μαγικό ρυθμό της.

Και ενώ όλος ο πλανήτης ρέει προς το τέμπο της Πνευματικής αλλαγής, ωστόσο δεν έχουμε καμία διάθεση να αναγνωρίσουμε ότι ο Θεός για να μας βοηθήσει σε αυτή την αλλαγή στέλνει εδώ στον πλανήτη μας παιδιά με ανεπτυγμένη ευφυΐα και εμείς τα βαφτίζουμε με διάφορες ταμπέλες, όπως δυσλεξία, όπως διάσπαση προσοχής. Μα φυσικά αυτά τα παιδιά έχουν όλα, ανεπτυγμένα πάρα πολλά πνευματικά στοιχεία και φυσικά δεν μπορούν να βιώσουν σε ένα στοιχειωμένο περιβάλλον, ούτε να ακολουθήσουν τα βήματα που ακολουθούσα εγώ, η μαμά μου και η γιαγιά μου, καθώς ο εγκέφαλός τους είναι απόλυτα δεμένος με την καρδιά τους. Και είτε το θέλουμε είτε όχι, αυτά τα παιδιά ήρθαν ήδη με την δομή της καρδιάς και της ελεύθερης βούλησης. Οπότε στην προσπάθειά μας να τα εγκλωβίσουμε αυτά θα αντιδρούν.

Μήπως ήρθε η ώρα να αλλάξουμε κάποια πράγματα και να αφουγκραστούμε τις αλλαγές για να βοηθηθούμε όλοι μας και να βγάλουμε για πάντα αυτό το στοιχειωμένο τοπίο από τον πλανήτη ? Και επιτέλους να περπατήσουμε αυτή την ελεύθερη βούληση ακριβώς όπως μας την έδωσε ο Θεός και για τον λόγο που μας την έδωσε ο Θεός ?

 

Δωροθέα  

 

zefira21