ΔΙάΘεσηΗΜέΡας*

[όταν η εθνική οδός είναι άδεια

όλοι οι διάβολοι που με βασανίζουν
είναι εδώ ανάθεμά τους]

 

 

δυσάρεστα λόγια ακούω συχνά
– χόρτασα να είμαι πειρατής
μανουβραδόρος της ασφάλτου
άδικος θάνατος να ζεις ανάμεσα
σε αναχωρήσεις και αφίξεις
απουσία του σήμερα το κενό χθες
όποιος ξέρει καλά πως σε συμφέρει

να πας αθήνα – θεσσαλονίκη

αεροπορικώς και όχι οδικώς

κάθεται και υπολογίζει πόσο πολύ

ακρίβυναν τα διόδια και δεν μπορεί
να καταλάβει πως γίνεται να είναι
άδειος ο παλιός εθνικός δρόμος

από τα λούμπεν μπουζουξίδικα
με τα λαϊκά μπαλέτα – αχ πάει
– διαλύθηκε αυτός ο θίασος
των απόντων της ποίησης μου
δρομολόγιο θλίψεως παρά μία
κατάρα που πάνω μου ξεσπάει

ρεζερβουάρ με μια τρύπα «να»
ζοχαδιάζομαι και βγάζω σπίθες
ωστόσο πάντα θα σε μέμφομαι
ρε βαγγέλη ραπτόπουλε

που δεν έχεις στρώσει το κώλο σου
να κάτσεις να γράψεις ένα ωραίο
ταξιδιωτικό μυθιστόρημα για
κάποιον που ξέμεινε από βενζίνη
έξω από τα καμμένα βούρλα

σκέτη φρίκη η συνέχεια – άρχισε να
περπατάει με κατεύθυνση τη λάρισα

κλειδώνοντας στο πορτμπαγκάζ
ολόκληρη τη ζωή του – πεταμένη
μη τυχόν μαραζώσει μόνη της
έρημη στη μέση του πουθενά

bibliotheque

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ