Σ' έναν καθρέφτη η άλλη οψη

Κάθομαι μπροστά στον εαυτό μου και αντικρούομαι, επαναστατώ, βλέπω τα λάθη μου και πονάω.

Βγαίνει η ψυχή μου μπροστά στα μάτια μου και τρομάζω με αυτά που βλέπω, μ’ αυτά που αισθάνομαι. Όλα αυτά τα μυρωμένα όνειρα δεν υπάρχουν, δεν υπήρξαν ποτέ, ξεχείλισαν από φως και κάηκαν. Έγιναν καημός, διαβάστηκαν και χάθηκαν.

Ένα φιλί, ένα φιλί τρυφερό στο πρόσωπο να δώσω, μια επικοινωνία με τα μάτια, μάταιη και οδυνηρή σαν γέννα.

Η ψυχή μου ανοίγει… μια πόρτα που βγαίνει στ’ αστέρια
μα τι κρίμα, τίποτα δεν ήταν, μόνο η φαντασίωση μου.

Δέθηκα με την γη και περιμένω μέσα από την καθημερινότητα τον θάνατο ή τη γέννηση. Ποιος πονηρός δαίμονας τρώει την ψυχή μου και γελάει σαρκαστικά όταν τον δέχομαι, τον αγκαλιάζω, τον βάζω στην ψυχή μου παραδομένη από την έκσταση του, που δεν είναι  παρά μόνο φωτιά;

Δεν υπάρχει γυρισμός, ούτε θέληση. Μια άγνωστη κατεύθυνση ανοίγεται μπροστά μου και ακολουθώ παραδομένη από το φως των ματιών του, την πορεία του. Μια πορεία φωτεινή, απαλή και συνάμα τόσο τρομερή.

Κρύφτηκα  μέσα μου από φόβο, αποτραβήχτηκα από την ψυχή μου για να μην πονέσω από την αλήθεια.

Σταμάτησα τις σκέψεις μου...
έκαναν τόσο θόρυβο!

ΗΛΕΚΤΡΑ ΚΑΒΑΝΟ


enfo