Διάσημες απάτες (I)

Τα τελευταία χρόνια η μεγάλη εξάπλωση του internet και των κοινωνικών δικτύων έχει οδηγήσει στην εξαιρετικά συχνή εμφάνιση και ραγδαία εξάπλωση μύθων, ψευδών ειδήσεων, πλαστών φωτογραφιών και βίντεο, που γενικά ονομάζονται hoaxes 

Παρόλα αυτά υπάρχουν μια σειρά από ιστορικές απάτες - πολύ πριν την διάδοση του internet - που εμφανίζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον, είτε για την επινοητικότητα αυτών που τις δημιούργησαν, είτε για την αφέλεια τους (ή την αφέλεια αυτών που έπεσαν θύμα τους), είτε για την μεγάλη διάδοσή τους.

Η γοργόνα των Φίτζι (1842)

Στα μέσα Ιουλίου του 1842, ο Άγγλος ευγενής Δρ J. Griffin, μέλος του Βρετανικού Λυκείου Φυσικής Ιστορίας, έφτασε στη Νέα Υόρκη με ένα αξιοσημείωτο αντικείμενο. Μια πραγματική γοργόνα δήθεν αλιευμένη κοντά στα νησιά Φίτζι στον Νότιο Ειρηνικό.

Όταν έφτασε στο ξενοδοχείο του πλήθος δημοσιογράφων τον περίμεναν, αφού το νέο είχε διαδοθεί αστραπιαία, απαιτώντας να δουν την γοργόνα. Απρόθυμα ο ίδιος τους την έδειξε και όσοι παρευρέθηκαν έφυγαν απόλυτα πεπεισμένοι για την γνησιότητα του πλάσματος.

Σύντομα μετά από αυτό, ο διαβόητος θιασάρχης P.T. Barnum (συνεργάτης του James Anthony Bailey στο επίσης διαβόητο Barnum and Bailey Circus), έπεισε τον Δρ Griffin να παραχωρήσει την γοργόνα του ώστε να εκτεθεί στο κοινό για μια εβδομάδα, στο Μέγαρο Μουσικής στο Broadway.

Παρά το γεγονός ότι το πλάσμα ήταν κατάφωρα πλαστό - «πάντρεμα» ουράς ψαριού και σκελετού πιθήκου, με μερικές πινελιές γούνας και πεπιεσμένου χαρτιού - πλήθος κόσμου έσπευσε να δει το το έκθεμα. Το ανατριχιαστικό πλάσμα έσπασε κυριολεκτικά τα ταμεία και βρήκε πολλούς μιμητές, ενώ παραμένει μια από τις πλέον αποτρόπαιες δημιουργικά συλλήψεις των freak shows. 

Εννοείται ότι και ο Δρ Griffin ήταν μια απάτη. Δεν ήταν Άγγλος. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως το Βρετανικό Λύκειο Φυσικής Ιστορίας. Το πραγματικό όνομα του Griffin ήταν Levi Lyman και ήταν συνεργός του Barnum στην εξαπάτηση.

Αν και ο Barnum ήξερε ότι η γοργόνα ήταν πλαστή, δεν την κατασκεύασε ο ίδιος. Η συγκεκριμένη γοργόνα ήταν ένα παράδειγμα μιας παραδοσιακής μορφής τέχνης, που τελειοποιήθηκε από τους ψαράδες της Ιαπωνίας και των Ανατολικών Ινδιών. Οι ψαράδες αυτοί δημιουργούσαν είδωλα με το ράψιμο του άνω μέρους από τα σώματα πιθήκων πάνω σε σώματα ψαριών, για χρήση σε θρησκευτικές τελετές.

Ο γίγαντας του Κάρντιφ (1869)

Ο γίγαντας του Κάρντιφ είναι μια από τις μεγαλύτερες φάρσες στην αμερικάνικη ιστορία. Ήταν το απολίθωμα ενός άντρα τριών μέτρων που ανακαλύφθηκε το 1869 σε ένα πηγάδι στη Νέα Υόρκη.

Ειδικοί αλλά και απλός κόσμος πήγαιναν να δουν τον γίγαντα. Οι επιστήμονες απεφάνθησαν ότι δεν πρόκειται για πετρωμένο γίγαντα, δηλαδή για απολίθωμα, αλλά μάλλον για κάποιο αρχαίο άγαλμα. Ο κόσμος δεν έδινε σημασία στις ανακοινώσεις και πλήρωνε το εισιτήριο για να το δει από κοντά σαν να είχε πάθει ομαδική παράκρουση. 

Όπως αποδείχτηκε αργότερα, το άγαλμα ήταν κατασκευή ενός άθεου Νεοϋορκέζου, ονόματι Τζορτζ Χαλ, που θέλησε με αυτό τον τρόπο να επικρίνει τον φονταμενταλιστή αιδεσιμότατο Τερκ, που υποστήριζε ότι αφού το αναφέρει η Παλαιά Διαθήκη τότε όντως κάποτε στη Γη υπήρχαν γίγαντες.

Ο Χαλ πάντως πρόλαβε πριν αποκαλυφθεί η απάτη να πουλήσει το άγαλμα για 23.000 δολάρια σε έναν επιχειρηματία από το Συρακιούζ, που είχε και αυτός σκοπό να το εκθέσει στο κοινό. Στην δίκη που ακολούθησε την αποκάλυψη της απάτης, ο Χαλ τελικά αθωώθηκε και ο κόσμος διχάστηκε. Αργότερα προσπάθησε να επαναλάβει την απάτη στο Κολοράντο, χωρίς όμως επιτυχία.

Οι νεράιδες του Cottingley (1917) 

Το καλοκαίρι του 1917 η 9χρονη Frances Griffiths και η μητέρα της ταξίδεψαν από τη Νότιο Αφρική ως το Cottingley της Αγγλίας, για να επισκεφτούν τους συγγενείς τους. Εκεί η Frances συνήθιζε να παίζει μαζί με την 16χρονη ξαδέρφη της Elsie Wright.

Τα κορίτσια κάποια στιγμή ισχυρίστηκαν ότι είχαν δει νεράιδες να παίζουν, σε μια ρεματιά κοντά στο ποτάμι. Μάλιστα, δανειζόμενες τη φωτογραφική μηχανή του πατέρα της Elsie, ο οποίος ήταν ερασιτέχνης φωτογράφος, τις φωτογράφισαν σε 5 συνολικά φωτογραφίες. Όμως, ο πατέρας της Elsie, γνωρίζοντας τις καλλιτεχνικές δεξιότητες της κόρης του, θεώρησε ότι ήταν φάρσα και δεν ασχολήθηκε περαιτέρω.

Δύο χρόνια αργότερα, η μητέρα της Elsie παρουσίασε τις φωτογραφίες των κοριτσιών σε μια συνάντηση πνευματιστών και έπεσαν στην αντίληψη του Άρθουρ Κόναν Ντόυλ, ο οποίος ήταν φανατικός του πνευματισμού. Ο δημιουργός του Σέρλοκ Χολμς, ήταν απόλυτα πεπεισμένος πως οι φωτογραφίες ήταν αυθεντικές, κάτι που όχι μόνο το διατύπωσε και δημόσια αλλά τις περιέλαβε και στο βιβλίο του «Ο ερχομός των νεράιδων», The Coming of the Fairies, το 1922.

Η αλήθεια αποκαλύφθηκε τελικά το 1981(!) από τις δύο αδερφές, οι οποίες παραδέχτηκαν ότι έστησαν το όλο σκηνικό για να κάνουν πλάκα στους γονείς τους. Είχαν κόψει προσεκτικά με ψαλίδι τις νεράιδες και τα ξωτικά από ένα βιβλίο παραμυθιών και τα είχαν στερεώσει με βελόνες από καπέλα. Με αυτό το απλούστατο τρικ είχαν καταφέρει να ξεγελάσουν ένα κάρο ειδικούς.

Το τέρας του Λοχ Νες (1934)

Η πρώτη και πιο διάσημη φωτογραφία της Nessie η οποία τραβήχτηκε από το Βρετανό γυναικολόγο Robert Wilson το 1934, γνωστή και ως η «φωτογραφία του χειρούργου», πυροδότησε για πολλά χρόνια όλη την τρέλα για την αναζήτηση του διαβόητου τέρατος της λίμνης Λοχ Νες.

Αναφορές για την ύπαρξη ενός απροσδιόριστου τέρατος στη λίμνη του Λοχ Νες χρονολογούνται από τον 6ο περίπου αιώνα, όταν σύμφωνα με το θρύλο ο άγιος Κολούμπα έσωσε με θαυματουργικό τρόπο τη ζωή ενός ανθρώπου από αυτό.

Λίγο πριν πεθάνει ένας άντρας με το όνομα Chris Spurling, αποκάλυψε ότι έστησε τις φωτογραφίες μαζί με τους Wilson, Marmaduke και Wetherell. Το ίδιο παραδέχτηκε αργότερα και ο γιος του Γουίλσον, ενώ υποβρύχιες έρευνες που πραγματοποιήθηκαν το 2003, με χρήση σόναρ, απέτυχαν να εντοπίσουν το θρυλούμενο ερπετό.

Η καφέ κυρία του Raynham Hall (1936)

Είναι μία από τις πιο διάσημες φωτογραφίες φαντασμάτων όλων των εποχών, η οποία τραβήχτηκε από δύο φωτογράφους του περιοδικού Country Life, κατά τη διάρκεια φωτογράφησης στο Raynham Hall του Norfolk το 1936. Οι ίδιοι δήλωσαν ότι, ενώ έστηναν τον εξοπλισμό τους, εμφανίστηκε στις σκάλες το φάντασμα της «καφέ κυρίας», οπότε και το φωτογράφησαν.

Σύμφωνα με το μύθο, το φάντασμα είναι της Lady Dorothy Walpole (1686-1726), αδελφή του Robert Walpole, που γενικά θεωρείται ως ο πρώτος πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας. Ήταν η δεύτερη σύζυγος του Charles Townshend, ο οποίος ήταν διαβόητος για την βίαιη ιδιοσυγκρασία του.

Η ιστορία λέει ότι όταν ο Townshend ανακάλυψε ότι η γυναίκα του είχε διαπράξει μοιχεία, την τιμώρησε φυλακίζοντας την μέσα στα δωμάτιά της, στο σπίτι της οικογένειας, το Raynham Hall. Παρέμεινε έγκλειστη μέχρι το θάνατό της το 1726, από ευλογιά.

Οι σκεπτικιστές, ωστόσο, υποστηρίζουν ότι η φωτογραφία είναι πλαστή. Ο αναλυτής φωτογραφίας Joe Nickell που την εξέτασε, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν ήταν τίποτα περισσότερο από δύο εικόνες σύμμεικτες μαζί. 

Η συνέχεια σε επόμενη ανάρτηση με μια επιλογή από πιο πρόσφατες, διάσημες ή λιγότερο γνωστές, απάτες...

gravitonio

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ