Απλά να ξεφύγω

Ανοίγω την πόρτα, βγαίνω έξω από το σπίτι, όλα είναι θολά και μουντά, ο ήλιος κρυμμένος πίσω από τα σύννεφα. Κοιτάω μπροστά και ξεκινάω. Τρέχω με όση δύναμη έχω, δεν βλέπω τίποτα μόνο τον ουρανό που σιγά σιγά διώχνει με την βοήθεια του ανέμου τα σύννεφα. Προσπερνάω τους γύρω μου, τα μαγαζιά, τους ανθρώπους, τις μάνες που ψάχνουν τα παιδιά τους, τους γέρους που κρύβονται από τον θάνατο.

Αφήνω πίσω μου την πόλη, αφήνω την άσφαλτο, στρίβω σε ένα χωμάτινο μονοπάτι, δεξιά αριστερά στάχυα, μπροστά μου μόνο χώμα, λάσπες, σκόνη, το στόμα έχει ξεραθεί, διψάω, δεν σταματάω, δεν ψάχνω για νερό, δεν έχει καμία αξία, απλά τρέχω, δεν νοιάζομαι, δεν ενδιαφέρομαι, μόνο να ξεφύγω, μόνο να εξαφανιστώ.

Βλέπω μακριά μου το τέλος του μονοπατιού, συνεχίζω, θέλω να φτάσω στο τέλος, πλησιάζω και ξάφνου αντικρίζω την θάλασσα, πέτρες μεγάλες, κοφτερές με χωρίζουν από το νερό, δεν σταματώ να τρέχω, βγάζω ένα ένα τα ρούχα και γυμνός πέφτω στα παγωμένα νερά, κολυμπάω με όση δύναμη μου έχει απομείνει.

Η στεριά πίσω μου χάνεται, κάνω ένα  μακροβούτι και βυθίζομαι στο βυθό, όσο πιο βαθιά γίνεται, τα πνευμόνια μου, πονάνε νοιώθω να χάνομαι, ψάχνω μια διέξοδο, κοιτάζω ψηλά δεν θα αντέξω να γυρίσω πίσω, συνεχίζω. Μπροστά μου ένας τεράστιος βράχος, πλάι του μια τρύπα, ίσα ίσα που χωράω, μπαίνω μέσα και αρχίζω να ανεβαίνω, βλέπω φως, ο ήλιος παίζει με τα κύματα και με οδηγεί, με προστάζει να τον φτάσω.

Δεν αντέχω, χρειάζομαι οξυγόνο, μια ανάσα ζωής, με όση δύναμη μου έχει απομείνει κολυμπάω προς το φως και ξάφνου αέρας, κοιτάζω γύρω βρίσκομαι μέσα σε μια σπηλιά και επιπλέω, σε μια γωνία υπάρχει ένα άνοιγμα, πηγαίνω προς τα 'κει.

Σκαρφαλώνω και βγαίνω έξω από την τρύπα στο φως. Παντού χιόνι, τεράστιες βουνοκορφές, το απόλυτο χάος, το τεράστιο αδιέξοδο, ως εδώ ήταν λοιπόν, μόνο χιόνι, στέκομαι ακίνητος με τα χέρια ψηλά και το βλέμμα στον ήλιο που δύει, νιώθοντας το σώμα να παγώνει.

enfo

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ